มีปัญหาเกี่ยวกับการนั่งสมาธินะครับ

ครือ.........................................ผมนั่งสมาธิโดยบริกรรม พุทโธ นะครับแต่พอท่อง พุทโธเนี่ยซัก พัก มันเกิดอาการ ส่ายหัว หมุนคอโดยที่ผมยังท่อง พุทโธ อยู่ พอหมุนไปนานๆเข้าตัวโยกนิดหน่อยแต่ใจผมมันยังท่องอยู่ แบบนี้ถ้าทำไปนานๆมันจะเป็นไรไหม

 

ไม่เป็นอะไรครับ เป็นอาการปิติในอุปจารสมาธิ ไม่ต้องฝืน ต้องปล่อยให้เป็นไปเรื่อยๆจนหยุดไปเองครับ

 

ใช่คับ ยืนยันคำแนะนำของคุณต้นตะขบคับ ...

 

ตามนั้น

 

เมื่อคืนนั่งสมาธิไปประมาณชั่วโมงนะ แรกๆก็ไม่มีอะไร ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย เลยเริ่มเซ็งๆ เลยปล่อยหมดเลยอ่ะ ซักพักรู้สักเหมือนตัวเริ่มหมุนๆ หมุนเป็นเรื่อยๆเลยนะ บางทีก็คล้ายๆกับเอียงไปทางซ้าย เอียงแบบนอนเลยนะ อยากจะถามว่า ผมเป็นอะไร ............ เมารึเปล่าอ่ะ ?????

 

ู^
^ก็ปล่อยให้มันหมุนไป ยิ่งจิตเราไปสนใจอาการหมุน ก็แสดงว่าจิตเริ่มละจากการภาวนามาสนใจสิ่งอื่น นั่นยิ่งจะทำให้การทำสมาธิก้าวหน้ายากขึ้นไปอีก

 

เคยภาวนาแบบข้างต้นแล้วรู้สึกมือมันแข็งเหมือนแท่งไม้ เป็นไรไหมครับ

 

บางท่านที่จดจ่ออยู่กับการทำงานนานๆ สวดมนต์ ฝึกสมาธิ รู้สึกตัวอยู่ตลอด เท่าทันความคิดและอารมณ์ เมื่อปล่อยวางภายในมากเข้า เกิดมีอาการเหมือนหัวใจสั่น เต้นแรงขึ้นในบางเวลา มีอาการวูบวาบทั่วร่างกายตลอด หรือมีอาการเจ็บหน้าอก ทั้งที่ภายในของตนเองก็ยังนิ่งๆอยู่ ไม่ได้ตึงเครียดอะไร แต่สภาวะนี้ก็ไม่หายไป บางท่านไปหาคุณหมอ เพราะนึกว่าตนเองเป็นโรคหัวใจ ทานยาแล้ว สภาวะนี้ก็ไม่หาย สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นสภาวธรรม ที่เกิดจากการที่เรารู้สึกตัวมากขึ้น ความรู้สึกจากภายนอก จะเข้าถึงภายใน จิตภายใน ซึ่งเป็นสภาวะ "ปรมัตถ์" มีการเกิด-ดับอยู่ตลอดเวลา ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น เข้าสู่เส้นทางที่สมาธิ-ปัญญา เดินไปพร้อมกัน

ดังนั้น เมื่อเรารู้สึกที่จิตไปเนืองๆ เวลามีกิเลสเข้ามา ญาณภายในก็จะสลัดออกไปเอง เหมือนเครื่องตัดไฟอัตโนมัติ และจะมีผลต่อร่างกาย คือ เมื่อสลัดกิเลสออกไป ร่างกายก็จะสะบัดตาม มีอาการสะบัดไปสะบัดมา ภายนอกคล้ายคนโงกง่วง แต่ภายในรู้สึกอยู่ตลอด

บางครั้งประคองจิตไป จิตจะเริ่มนิ่ง ดิ่งลงภวังค์ เหมือนเคลิ้มไป หรือเวลานอน อาจจะรู้สึกเหมือนนอนไม่หลับ เพราะจิตตื่นอยู่ ให้รู้สึกที่จิตไว้.. ความรู้สึกจะผสานกับความนิ่ง จิตดิ่ง แต่รู้สึกตัว ตื่นในภวังค์

จิตที่อยู่ในเส้นทาง มหาสติปัฏฐาน ๔ อริยมรรคมีองค์ ๘.. อาตาปี คือ ความเพียรเผากิเลส สัญญากรรมในอดีต จะถูกคุ้ยขึ้นมา ให้ผู้ปฏิบัติกำหนด ที่จิต มีสัมปชัญญะ คือ ความรู้สึก เห็นการเกิด-ดับไปตลอด เป็นการทำลาย ความยึดมั่นในสัญญา

อาการต่างๆ เช่นแน่น อึดอัดในหน้าอก มึนศีรษะ คล้ายจะอาเจียน บางครั้งมีอาการหนาวๆร้อนๆ ปวดเมื่อย ถึงกระดูกข้างใน มีสภาวะเหมือนลูกศรเสียบอก เจ็บแปล๊บเข้าถึงหัวใจ เหมือนหัวใจถูกกระชาก..

ให้นิ่ง รู้สึกที่จิต แล้วน้อมแผ่เมตตาไป"ให้มีความสุข" สภาวธรรมเหล่านี้ อาจจะเกิดขึ้น เป็นความก้าวหน้า ทางการปฏิบัติ และเป็นการชดใช้บาปกรรม ทั้งหลาย ด้วยสภาวธรรมภายใน แต่สภาวธรรมทั้งหลาย ..ก็ไม่ควรยึดมั่น

เรือที่มุ่งตรงไปตามเข็มทิศ.. เมื่อเจอพายุหรือสิ่งรบกวน

ไม่หวั่นไหว ออกไปนอกเส้นทาง ย่อมถึงจุดหมายได้ฉันใด
จิตที่รู้สึกตัว.. ไม่ว่าสภาวธรรมใดเกิดขึ้น
ไม่ยึดมั่น จึงไม่หวั่นไหว ย่อมถึงจุดหมาย คือ ความเป็นอิสระจากความทุกข์
พบความสุขที่แท้จริงได้ฉันนั้น

 

.........ทดสอบ

 

ของนายฉิมนี่สุดยอด ไม่เคยเจอไม่เคยเจอะไม่เคยพบไม่เคยมีอะไรเลย นิ่ง ไม่ใช่นิ่งสงบนะ คิดไปเรือ่ย

 

ใช่คับ ยืนยันคำแนะนำของคุณSilคับ (เล่นง่ายอีกแล้วผม)
เกิดอะไรแปลกๆเจ็บๆปวดๆ ตั้งจิตแผ่เมตตาแล้วจะคลายลงจริงๆนะครับ

 

มาถูกทางแล้วค่ะ