ยาพระประทาน

ยาพระประทาน

(หลวงพ่อได้เล่าถึงเรื่องการป่วยก่อนไปทอดกฐินสำนักพุทธไชโย ป่วยมากถึงขนาดลำคอเป็นแผล กลืนน้ำก็เจ็บคอ จนกระทั่งท่านท้าวสหัมบดีพรหมมาช่วยรักษาคอจึงหาย หลังจากหายแล้วก็ไปเชียงใหม่ เมื่อไปเชียงใหม่แล้วกลับมาวัดปรากฏว่าหลวงพ่อร่างกายสมบูรณ์ขึ้น อ้วนขึ้น ทั้งนี้ก็เพราะได้รับยาพิเศษขนานหนึ่ง เมื่อนำมาฉันแล้วได้ผลดีมาก หลวงพ่อท่านจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้)

ปัญหาก็มีอยู่ว่าสองปีท่านบอกยา ก็มีหมอมนตรี หมอจรูญเป็นคนหา ยาสีนี้

ยาชื่อนั้นสีนี้ บางอย่างมี 2 สีต้องสีนี้นะสีนั้นไม่ได้ มีอยู่คราวมันมีสีใสกับสีแดง บอกต้องสีแดงไม่ใช่สีใสจะถูกกับโรค บอกมาเรื่อยๆ

ถึงเมษาที่แล้วมา ฉันก็ถามท่านว่ายาที่ต้องรักษาหมดหรือยัง ท่านบอกต้องคอยยาสมุนไพรอีกขนานหนึ่ง ทีนี้ใครให้ยาสมุนไพรฉันก็ฉันเรื่อยใช่ไหม ไม่ได้เรื่อง

เขากิน 5 เม็ดตด เรากิน 30 เม็ดไม่ตด (หัวเราะ)แล้วต่อมาก่อนที่จะถึงงานกฐินประมาณวันที่ 8 คุณสมบูรณ์ เวสารัชชานนท์ จ.จันทบุรี เอาสตางค์มาถวาย ผ้าไตรมาถวาย พอจะลุกกลับก็ส่งยาให้ บอก พระฝากยามาให้พร้อมตำรา ฉันก็ยังไม่ฉันเพราะยานี่ถ้าฉันเข้าไปมันก็ไม่แน่ใจนักนะ
ก็เป็นอันว่าก่อนงานไปกฐินเชียงใหม่ 1 วัน เริ่มฉัน ฉัน 3 เวลา ไปกฐินเชียงใหม่ได้ 4-5 วัน กลับมาโยมลัดบอกจำเกือบไม่ได้ เห็นผลทันตาจริงๆ พรนุชกินเข้าไป 4 วันบอก กระโปรงเริ่มตึง นี่อย่าบอกใครนะฉันจะเล่าให้ฟัง (หัวเราะ)

ยาขนานนี้มี 7 สิ่ง อ้อ... 8 น้ำอ้อยแดงด้วย นี่ถ้าไม่เป็นไข้นะ อานุภาพของยาจะบอกให้ฟัง ตอนก่อนหน้านั้นนะ ฉันจะฉันข้าวตอนเพลประมาณ 4-5 ช้อนและก็จำกลืน ถ้าไม่จำกลืนกินไม่ได้เลยนะ ยิ่งเสมหะมาต้านยิ่งร้ายใหญ่ เป็นเดือนสองเดือนกว่าชักโผเต็มที

พอฉันยาไปวันที่สาม ข้าว 6 ทัพพี วันที่สี่ 10 ทัพพี วันที่ห้า 10 ทัพพีแล้วยังไม่อยากอิ่มนะ ชักอยากกินอีก โอ้โฮ....ไม่เป็นหมูตอนไม่รู้จะเป็นยังไง แล้วนี่มาเป็นไข้เสีย 2-3 วันตักลดไปหน่อย มันกินอร่อย ไม่มีอะไรกินแต่ผักก็พอแล้ว เท่านั้นแหละ แซบอีหลีโลด เอาจริงๆ ก็พอดี

เมื่อคืนวานนี้พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า อาหารที่คุณกินเข้าไปทั้งหมดมันไปเป็นเลือดแค่ 10 เปอร์เซ็นด์ นอกนั้นเป็นกาก แล้วร่างกายของคุณจะดีจริงๆ ต้องถึงเมษา อันดับแรกต้องดานหมดก่อน เมื่อดานหมดก็ต้องปรับปรุงประสาท ยาขนานนี้ช่วย

ยาขนานนี้มายังไงทราบไหม คนที่รับไว้ก็ไม่รู้จักพระ และให้ตำรามาเสร็จเลยนะ ให้มาหน่อยเดียว บอกให้เรามาทำต่อ นี่ใครอย่าเชื่อนะ ถ้าขืนเชื่อจะเดินไม่ไหวหรอก

แต่ว่าตำราเขาว่ายังงี้

ถ้ากิน 1 เดือนน่ะอยู่ดาบ ฟันไม่เข้ากิน 2 เดือนอยู่หอก ถ้ากินครบ 1 ปี อยู่แหลน หลาว เข็ม เสือขบไม่ตาย ผิวเหลือง คนแก่จะเป็นคนหนุ่มคนสาว และเดินผิวน้ำได้ ผิวจะสวย คนแก่จะเป็นคนหนุ่มคนสาว

คนหนุ่มคนสาวเลยไม่ต้องแก่ ถ้าเด็กกินซวยเลย เด็กต้องกินไม่ถึงปีถ้าถึงปีไม่โต

"ตำรานี้สงวนลิขสิทธิ์หรือเปล่าครับ"

ธัมมวิโมกข์เล่มหน้าออก (เล่มเดือนมกราคม 35) ฉันถือว่าเอาตัวฉันเป็นเครื่องยืนยัน ทีแรกคิดว่าจะทำขายถูกๆ พอไม่ขาดทุนใช่ไหม แต่มานึกในใจไม่เกิดประโยชน์ ยาไม่ยากมีแค่ 7 อย่างเป็นสมุนไพรธรรมดา บดเป็นผงตากน้ำค้าง 3 คืน แล้วมาผสมกับน้ำอ้อยแดง

ความจริงแล้วถ้าดูตัวยาแล้วไม่น่าเชื่อ ทีนี้ไอ้ที่กล้าฉัน เพราะว่าไปลงตามคำที่ท่านบอกว่า คุณต้องคอยยาสมุนไพรอีกขนานหนึ่ง และยาขนานนี้ก็มาแปลก ความจริงน่าให้ตรงกับฉันใช่ไหม แต่คุณสมบูรณ์แกมา เขาฝากให้มา รู้ได้ยังไง

ทีแรกฉันตั้งใจจะทำแล้วก็จะขายราคาถูกๆ ก็นึกในใจว่าไม่ดีหรอก ลงธัมมวิโมกข์ใครเห็นใครทำเอง และกระจายดีกว่าให้คนต่างๆไปกิน แต่ว่ายาท่านบอกว่ารักษาโรคต่างๆไม่เจาะจง และดูขนานยาไม่น่าเชื่อ แต่ว่าเชื่อหรือไม่เชื่อก็ลองดูฉันกินวันที่สาม 10 ทัพพี

"ยังงี้หลวงพ่อฉันไปเรื่อยๆ ก็..."

ไม่เป็นไร พระพุทธเจ้าท่านบอกว่าไม่ใช่พุ้ย แค่เต็ม ตอนนี้ต้องฉันมากเพราะอะไร บอกว่าอาหารที่กินเข้าไปได้ผลเป็นเลือดแค่ 10 เปอร์เซ็นต์ ร่างกายของคุณกรอบมาก ต้องถึงเมษาจึงจะดี และอย่างพรนุชเขากินแค่ 4 วันบอกกระโปรงตึง

อ้อ...เดี๋ยวมีกำลังเท่า 7 ช้างสาร แต่ไม่รู้ใช้ตอกอะไร เขาเขียนยังงั้นจริงๆนะ ฉันเลยลอกมาหมด และตำรานี่แน่ใจว่าเป็นของท่านโกมารภัจจ์เพราะอะไรรู้ไหม ไปลงตอนท้ายว่า ถ้ากินถึง 1 ปีจะมีปัญญาทรงไตรเพทได้ เพราะท่านโกมารภัจจ์ไปเรียนกับพราหมณ์

พอฉันอ่านเสร็จกินยาเข้าไปแล้วสงสัยจึงอ่านตำรา กินก่อนเขาเอาตำรามาให้ทีหลัง ตำราเขาให้พร้อมกันแต่ไม่ได้อ่าน เวลาไม่มี เมื่ออ่านตำราแล้วก็นึกในใจว่า เอ...พระองค์นี้ก็ไม่เคยพบกับเจ้าของบ้าน ไม่เคยรู้จักกันแล้วทำไมต้องไปฝากที่โน่น แล้วฝากตรงเลยนะ บอกถวายหลวงพ่อ แสดงว่าต้องรู้จักดีนะ

ให้พรนุชโทรศัพท์ไปถามที่บ้าน คุณวันดีบอกไม่เคยเห็นหน้าเลย ฉันก็สงสัยตามเรื่องไปจุฬามณี พอไปถึงจุฬามณีเจอะท่านโมคคัลลาน์ ถาม หลวงพ่อครับ เอายาไปให้ผมหรือ บอก ฉันไม่ใช่ นี่หมออยู่นี่ ท่านชี้หมอใหญ่ บอก เขาจะไปเองหรือเขาดลใจใครไปให้ก็เป็นเรื่องของเขา แล้วท่านก็ยิ้มๆนะ ไม่พูดนะ หมอใหญ่ซะอย่าง บอก ไม่เป็นไร ผมเอาแค่เล็กกว่าช้างนิดเดียวพอ
(หัวเราะ) ถ้าเท่าช้างก็หาว่าเป็นช้างใช่ไหม เอาเล็กแค่เซ็นต์เดียวพอ

อย่างนี้ก็ต้องคิดว่าถ้าเป็นสมัยพระพุทธเจ้าท่านบอกทรงพระไตรปิฎกใช่ไหม ท่านบอกทรงไตรเพท ตอนนี้สรุปตรงนี้เลยตามถึงที่


(จากธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 131 เดือนมกราคม 2535 หน้า 81-83)


****ยาพระประทาน ปัจจุบันนี้เปลี่ยนชื่อเป็น “ยาเม็ดและยาแคปซูลพีดี 500” ท่านเจ้าของยาคือท่านปู่ชีวกโกมารภัจ
ตามตำราที่ท่านว่าไว้มีสรรพคุณแก้โรคทั้งปวง ถ้ากินได้ 1 เดือน จะอยู่หอก, 2 เดือนจะอยู่ดาบ กินได้ 1 ปีจะอยู่แหลนอยู่เข็ม เสือขบไม่ตาย รูปงาม แก่แล้วเป็นหนุ่ม มีปัญญาทรงไตรเภทได้ ผิวเนื้อเหลืองดังดอกการะเกด มีกลิ่นหอมดังดอกอุบล มีกำลังเจ็ดช้างสาร เดินบนน้ำได้****