วิธีฝึกไม่ให้มีอคติ

ถาม : เวลาเราต้องตัดสินใจทำในหน้าที่การงาน ?

ตอบ : ก็ต้องไม่ประกอบด้วยอคติ ๔ ต้องตรงไปตรงมาจริงๆ อคติ ๔ ก็ลำเอียงเพราะรัก ลำเอียงเพราะโกรธ ลำเอียงเพราะกลัว ลำเอียงเพราะหลง มันจะอดไม่ได้หรอก อาตมานี่ลำเอียงไม่มีหรอก

สมัยเป็นฆราวาสฝึกมาดี หลวงพ่อท่านสอนไว้เยอะ พอถึงเวลาวันเกิดคนมันเยอะ เฝ้าประตูกั้นเอาไว้ โอ๊ย...สารพัดเลย คนโ้น้นก็เส้้นใหญ่ คนนี้ก็เส้นโต พอมาถึงก็ประกาศตนฉันเป็นคนนั้น ฉันเป็นคนนี้ต้องเข้าหาหลวงพ่อได้ บอกหันไปดูข้างหลังโน่นแน่ะ แม่ผมเองผมยังไม่ให้เข้าเลย ยังไม่ถึงคิว ขนาดแม่ตัวเองยังไม่ให้เข้า คนอื่นไม่ต้องอ้างเลย ฝึกเอาไว้ดีเรื่องอคติไม่ค่อยมี

ถาม : ฝึกยังไงล่ะครับ ?

ตอบ : จริงๆ มันก็คือ ตัวสติ สมาธิมันต้องทัน ถ้าหากไม่ทันปุ๊บ มันก็อดไม่ได้ ระหว่างสมมติว่าผู้หญิง ๒ คนนั่งอยู่ตรงหน้าเราอย่างนี้ คนหนึ่งสวยคนหนึ่งไม่สวย นี่เจ๊งแล้วอย่างนี้ใจเราจะเริ่มลำเอียงแล้ว ตัวนี้เขาเรียก ฉันทาคติ ลำเอียงเพราะรักก็จะไปลำเอียงว่าคิดว่าคนนี้ต้องดีแน่ กว่าจะรู้ตัวว่าแม่เจ้าประคุณไม่ดีก็หลงเมตตาสงเคราะห์ไปซะบานแล้ว

ถาม : ต้องประกอบไปด้วยสติเหรอครับ ?

ตอบ : สติปัญญาไปพร้อมๆ กัน มีสติอย่างเดียวปัญญาไม่พอก็ไม่กล้าทำอะไร จดๆ จ้องๆ อยู่นั่นแหละ กลัวผิดกลัวพลาด มีปัญญามากไป สติไม่พอก็โฉ่งฉ่าง เดี๋ยวก็หกล้มหัวแตก ๒ อย่างมันต้องไปพร้อมกันมันถึงจะเกิดประโยชน์

ถาม : ถ้าขาดทั้ง ๒ อย่างล่ะครับ ?

ตอบ : ขาดทั้ง ๒ อย่างก็เกิดอีกนาน





สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ




.