วิธีแก้ไขเวลาปฏิบัติกรรมฐานแล้วกิเลสเข้ามาแทรก

บ่อยครั้งนักที่นักปฏิบัติกรรมฐานทั้งหลายที่กำลังอยู่ในช่วงเร่งความเพียรเกิดอาการที่กิเลสมันฟุ้งขึ้นมาเช่น หงุดหงิดเวลาอารมณ์ใดมากระทบ กำหนัดฟุ้งขึ้นในใจ เกิดรู้เกิดเห็นอะไรขึ้นมาแล้วยึดตึดเป็นทิฐฐิขึ้นมา เกิดสุขขึ้นมา เป็นต้น อาการต่าง ๆ เหล่านี้มีทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี แต่ก็จะเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติกรรมฐานมาก ขอยกตัวอย่างดังนี้ครับ

-กำหนัด

ตามธรรมชาติแล้วมนุษย์ทุกคนย่อมมีความยินดีในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ยิ่งเป็นความกำหนัดที่อยากกามแล้วยิ่งซ้ำร้าย บางทีทำให้กรรมฐานแตก สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ได้ ตัวนี้มีวิธีแก้ก็คือ ไม่ต้องกังวลมาก มันจะเป็นยังไงปล่อยไปก่อน เมื่อมันเสวยเป็นที่พอใจแล้วให้หยุด แล้วหวนกลับมาพิจารณาเปรียบเทียบกับสุขที่เกิดในกรรมฐานดูว่าแตกต่างกันยังไง อันไหนให้ความรู้สึกดีและยาวนานกว่า แล้วค่อยกำจัดความอยากออกไปทีละน้อย ๆ จนมันไม่มีผลต่อกรรมฐานอีกต่อไป อาจจะเป็นบ้างในบางครั้งแต่มันไม่จะไม่มีผลร้ายแรงจนถึงทำให้ใจเตลิดเหมือนตอนที่ฝึกกรรมฐานแรก ๆ แล้วสุดท้ายก็จะดับไปเอง

- โทสะ
ความโกรธนั้นเป็นกิเลสที่มีลักษณะร้อนแรง ไม่สวยงาม เมื่อเกิดขึ้นแล้วกับผู้ปฏิบัติให้ใช้อารมณ์ที่เป็นตรงข้ามกันคือเมตตา เป็นตัวระงับโทสะทันทีแล้วกำหนดรู้อารมณ์โกรธไปด้วย ว่าเกิดขึ้นเพราะอะไร ตั้งอยู่เพราะอะไร จะดับได้ด้วยอะไร หลังจากนั้นก็พยายามระงับเหตุที่ขั้นไป ในที่สุดความโกรธก็จะเริ่มนิ่งไปทีละน้อย

-ความฟุ้งซ่าน
อันนี้เป็นบ่อยเหมือนกันตัวนี้ทำให้กรรมฐานไม่สามารถเจริ_ก้าวหน้าได้เลย เพราะความที่จิตสอดส่ายไปทางโน้นที ทางนี้ที ทำให้ไม่สามารถที่จะรวมจิตให้นิ่งรวมเป็นหนึ่งได้ ให้ไม่สามารถที่จะตั้งอารมณ์ฌาณได้ วิธีแก้คือ ถอนจากสมาธิชั่วคราวก่อน ไปเที่ยวเล่นซักหน่อย เดินก็ได้ อาบน้ำซะ ให้มันผ่อนคลายลงมา แล้วความฟุ้งซ่านมันจะค่อย ๆ ซาลงไปเอง

-ความหลงในธรรม
มีบางครั้งที่ผู้ที่ปฏิบัติเกิดรู้เกิดเห็นธรรมขึ้นมาในใจเอง ในกรณีจะเกิดความตื่นเต้นมาก พลอยจะทำให้กิเลสคือความอยากได้ครอบงำเอาจะทำให้ผู้ที่ปฏิบัติอยากจะรู้อยากจะเห็นมากเกิดความฟุ้งซ่านขึ้นมา ทำให้ไม่สามารถจะทำกรรมฐานให้ก้าวหน้าได้ วิธีแก้คือ ลดศรัทธาลงมา สอดส่องในธรรมมากขึ้น ว่าธรรมที่เกิดขึ้นนั้นมีต้นเหตุคืออะไร เมื่อรู้แล้วได้ผลคืออะไร ได้รับแล้วจะเป็นยังไงต่อ ทำมากเป็นไงให้พิจารณาแบบนี้จนรับรู้ยอมรับ ว่าธรรมทั้งหลายเกิดขึ้นมา ย่อมดับไปเหมือนไตรลักษณ์ ทำให้คลายความอยากได้และทิฐฐิลงแล้ว แล้วกรรมฐานจะก้าวหน้าขึ้นอีกลำดับ

-ความฉุนเฉียว
อันนี้เป็นสภาพตรงข้ามกับความหลงในธรรมคือไม่อยากอยู่ระดับนั้น อยากก้าวหน้า ตรงนี้ตัวที่ปรุงแต่งสภาพขึ้นมาคือโทสะ แต่เป็นโทสะที่ไม่ทำอะไรใคร สภาพแบบนี้ให้แก้ด้วยการผ่อนคลายจิต ไปให้ไปคิดอะไรมาก อาจจะทำอะไรซักอย่างเช่น การเจริ_พรหมวิหารในขณะปกติก็ได้ จะได้ลดความฉุนเฉียวลงมาจนเป็นปกติได้

-ความลังเลสงสัย
แก้ด้วยการสร้างปิติให้กับจิต เช่นการทำทานด้วยวิทยาทาน ทำบุ_อื่น ๆ ก็ได้จะทำให้เกิดความเบ่งบาน รื่นรมณ์ในจิต เป็นตัวที่จะขจัดความสงสัยไปได้


เมื่อกิเลสในต่าง ๆ สงบลงได้แล้วจะทำให้เกิดความก้าวหน้าขึ้นในกรรมฐาน กิเลสนั้นจะมีระดับเป็นขั้น ๆ ไป ในขณะแรกที่ท่านกำลังปฏิบัตินั้นจะโดนกิเลสที่หยาบก่อนทำให้เกิดอารมณ์ต่าง ๆ ที่ในชีวิตประจำวันของคนธรรมดาจะไม่มีผล แต่มันจะมีผลทันทีที่เริ่มปฏิบัติ เมื่อก้าวขึ้นอีกระดับแล้ว กิเลสจะค่อย ๆ ละเอียดขึ้น สวยงามขึ้นเรื่อยจะยากที่จะปราบปราม ในระดับที่สูงขึ้นไปนั้นวิธีที่ช่วยได้คือ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ค้นหาเอาเอง ผมก็บอกได้เท่านี้แหละครับ หากเริ่มมีปั_หาขึ้นพื้นฐานใดเกิดขึ้นสามารถโพสต์กระทู้เล่าสู่กันฟังได้ครับ

 

ครับ นับว่าเป็นแนวทางที่ดีจริงๆครับ มีประโยชน์มากครับสำหรับผู้ฝึกใหม่ๆอย่างผม

 

ขอบคุณมากครับ

 

สาธุ สาธุ อนุโมทนามิครับ เป็นแนวทางที่ดีอย่างยิ่งครับผม

 

อนุโมทนาครับ พี่ cwyp(แกชื่อพี่ต๋องครับ).........
.......... ยังไงเจอสถานการณ์ไหน ก็พยายามหาทางแก้ให้รอดนะครับ ... สาธุ

 

ขอบคุนครับ ดีมากมากเลยครับ ขอบคุนครับ ความรุ้ทีนำมาแบ่งปัน

 

อนุโมทนากับการให้ธรรมทานครั้งนี้ ขอให้ได้เจริญก้าวหน้าทางธรรมทั้งผู้ให้และผู้รับคะ

 

ต๋อย เขียนได้ดี เเต่อยากรู้ว่า กิเลศนั้นชนะได้ด้วยขันติไหม เหมือน ปลาถูกทิ้งบนดิน ปล่ิอยฝห้มันดิ้นจนเดี้ยง เเบบเหมือนเอาฌานกดไปเรื่อยๆ (เคยอ่านมา พระพุทธเจ้า อุปมาเเบบนี้)
หรือ ใช้ปัญญาตัดเอาได้อย่างเดียวครับ

 

ถ้าอยากจะชนะกิเลสต้องใช้ปัญญาทำลายกิเลสอย่างเดียวครับ ใช้สมถะกดทับไม่ได้ ถ้าจะเปรียบกรรมฐาน 2 ตัวคือ สมถะและวิปัสสนาในการสู้กับกิเลสก็จะอุปมาดังนี้ครับ

กิเลสเป็นต้นหญ้าในที่นี้ขอเปรียบเป็นไมยราบยักษ์ครับ

สมถะเหมือนการฟันต้นไมยราบ ฟันให้ขาดได้ แต่ไม่ตายเพราะทิ้งรากและเมล็ดพันธุ์ไว้อยู่ยามใดที่มีสิ่งที่เกื้อกูลต่อการเจริญของไมยราบ (กิเลส) ไมยราบก็จะเจริญเติบโตขึ้นมาอีก

วิปัสสนาเปรียบเหมือนกับการขุดรากถอนโคนพร้อมกับเผาไมยราบให้สิ้นซาก ทั้งวันทั้งคืนเป็นเดือนไม่ให้เหลือเชื้อที่จะให้ไมยราบฟื้นเติบโตขึ้นมาอีกได้

ส่วนการจะชนะกิเลสต้องชนะด้วยบารมี 10 ประการครับโดยมีปัญญาเป็นตัวนำในการปราบกิเลส

อุปมาเหมือนกับการรบครับ

ปัญญา เป็นแม่ทัพในการวินิจฉัยหาเหตุหาผลในการรู้เท่าทันกิเลส
วิริยะ เป็นฝ่ายทะลวงฟันที่จะคอยบุกเมื่อกิเลสนำทัพเข้ามา
ขันติ เป็นฝ่ายคอยพยาบาลแก่นักรบทั้งหลายเพื่อให้สามารถสู้ต่อไปได้
อุเบกขา เป็นผู้คอยให้แนวทางข่าวสารว่าควรทำยังไงเมื่อเวลากิเลสบุกเข้ามา
ทาน เป็นนายทหารราบที่พร้อมจะทำศึกกับข้าศึก (กิเลส) เสมอ
เนกขัมมะและศีล เป็นฝ่ายสรรพาวุธที่คอยสนับสนุนการต่อสู้เพื่อให้อาวุธแก่ทัพเพื่อรบกับกิเลส
เมตตา เป็นฝ่ายการฑูตที่คอยไกล่เกลี่ยขอให้ข้าศึกยอมจำนนต่อทัพ
สัจจะและอธิษฐาน เป็นผู้เป็นปลุกระดมกำลังใจของทัพในการประหารกิเลส

ทั้งหมดนี้มีความสำคัญมากในการกำหนดรู้กิเลส เพื่อชนะกิเลสในใจของตน บารมีทั้ง 10 นี้จะขาดข้อไหนข้อหนึ่งไปไม่ได้เลย

ซึ่งสิ่งเหล่านี้สำคัญอย่างยิ่งในการกำหนดรู้กิเลสทั้งหลาย แล้วทำลายกิเลสให้สิ้นไป เมื่อกำลังใจไม่เพียงพอการรบกับกิเลสในใจของตน ย่อมจะสำเร็จไม่ได้เลยครับ

 

เปรียบเทียบได้ชัดเจนดี และเป็นข้อธรรมที่มีประโยชน์มากเลยจ๊ะ อนุโมทนา...อีกรอบ

 

ขอบพระคุณคะ

 

พี่ cwyp<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_36915", true); </SCRIPT> อธิบาย บารมี 10 ได้ สุดยอด จริง ๆ ครับ

 

เข้ามาอ่านด้วย เผื่อได้ใช้งาน ...มีประโยชน์มากค่ะ
ขอบคุณมาก ที่เอาอะไรดีๆให้อ่าน
อนุโมทนาค่ะ

 

[COLOR=SeaGreen]ขอบคุณค่ะ[/COLOR]


น้องไข่แมงสาบ (b-smile)

 

ขอบคุณครับ

ช่วงนี้เจ้ากามราคะมันชักรุกหนักเรื่อยๆละ หลังจากสงบเสงี่ยมไปนาน เฮ้อ

 

ก็ต้องพยายาม

 

สมมุติว่าผมเกิดความท้อแท้ล่ะครับ?

 

เวลาท้อแท้แล้วต้องให้กำลังใจเสริมครับว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีเสื่อมมีเพิ่มได้ครับ โลกธรรม 8 เป็นเรื่องธรรมดา เราท้อแท้วันนี้ก็ไปพักก่อน เรากำลังใจเพิ่มขึ้นมาเมื่อไหร่ก็พร้อมที่จะทำให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้นกว่าเดิมครับผม ท้อได้แต่อย่าถอย

 

I think so.....

 

Yes....

I'll try it......