อุบายในการควบคุมกิเลส

กิเลสนั้นทุกคนก็รู้ดีนะครับว่ามีโทษต่อตัวผู้ที่มีอยู่นั้นเพียงใด เพียงแต่ว่าจะหนักหนาเท่าไหร่เท่านั้น กิเลสนั้นจะอำนาจในการทำความเดือดเนื้อร้อนใจให้แก่ผู้มีกิเลสเป็นระดับขั้น ๆ ขึ้นไป มีมากก็สำแดงฤทธิ์เผาใจให้ร้อนมาก มีน้อยลงก็สบายใจไร้กังวลลงมา กิเลสนั้นมีอยู่มากมาย แบ่งออกเป็นหลายหมู่ซึ่งการที่จะกำจัดมันออกไปจากใจนั้นยากขึ้นไปตามระดับความละเอียดของกิเลส ซึ่งการจะกำจัดหรือกดมันไว้นั้นจะต้องมีอุบายไว้ควบคุมใจเราไว้ ไม่อยากนั้นจะไม่สามารถรู้เท่าทันกิเลสที่เกิดขึ้นได้เลย

อย่างเช่น กิเลสที่หยาบที่สุดเห็นง่ายสุดก็ได้แก่ กิเลสกามคุณ 5 รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส กิเลสเหล่านั้นผู้ที่ไม่มีอุบายควบคุมมันไว้ย่อมจะถูกกิเลสเหล่านี้ทำความเดือดเนื้อร้อนใจให้แก่ผู้ที่มีอย่างหลีกไม่ได้เลย เช่น รูป เมื่อผู้ชายเห็นผู้หญิงรูปร่างสวยน่ามองก็จะทำให้เกิดกำหนัดขึ้นในใจ เมื่อระงับไม่ได้ก็จะทำให้ใจผู้นั้นร้อนรนในความกำหนัด หากผู้นั้นไม่มีสติและศีลธรรมกำกับแล้วย่อมทำให้เขาสามารถทำบาปได้ เช่นไปข่มขืนเขา (ผิดศีล กาเมสุมิจฉาฯ) อาจจะเผลอฆ่าเขาด้วย (ผิดศีล ปาณาติบาต) ซึ่งทำให้เกิดบาปหนักแก่ผู้กระทำได้ ต้องตกนรกนับชาติไม่ถ้วน

ส่วน รสนั้นใครจะปฏิเสธหล่ะครับว่าไม่ติด ก็อาหารการกินยังไงหล่ะครับ เช่นต้องกินอาหารที่อร่อย หรู ราคาแพง ๆ ไม่คำนึงถึงว่า ราคาแพง ราคาถูก มันก็กินได้เหมือนกัน กินแล้วก็กลายเป็นอุจจาระเหมือนกัน รสนั้นมันก็มีผลทางตรงทางอ้อมให้เราทำบาปได้เหมือนกันเช่น วันนี้อยากกินเนื้อหมู ก็ต้องมีคนฆ่าหมูให้ก็ปาณาติบาตอีกแล้ว ถ้าเกิดเป็นคนจนอยากกินอะไรแล้วไม่ได้กินก็พาลจะขโมยเอาอีกก็ผิดศีลอทินนาฯ อีก

สัมผัส ก็เป็นกามคุณอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้คนทั้งหลายพลอยผิดศีลอยู่เรื่อย ๆ เพราะการไม่รักษาพรหมจรรย์ ผิดลูกผิดเมียชาวบ้าน

นี่ก็ส่วนหนึ่งของกิเลสกามคุณที่ทำให้เกิดอกุศลกรรมทำให้คนทั้งหลายต้องพลอยรับโทษทัณฑ์ในนรกมามากต่อมาก หากวันนี้เราไม่กำหนดรู้เท่าทันกิเลสทั้งหลายแล้ว ก็ไม่มีวันที่จะได้ออกจากวัฏสงสารได้ ขอให้ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารพึงรู้เท่าทันกิเลสโดยการสร้างอุบายต่าง ๆ ในการกล่อมเกลาจิตใจตัวท่านเอง ไม่ให้ทำชั่ว แล้วมาสร้างความดีกันแทน แม้จะไม่สามารถเข้านิพพานได้รวดเร็ว แต่จะเป็นผล และอุปนิสัยติดตัวข้ามภพข้ามชาติไปได้

อุบายอย่างง่ายในการกดกามคุณไว้ก็คือ การทำให้มันเบื่อในกามคุณซะและโทษกามคุณซะ เช่น ลองนึกถึงว่าถ้าคนที่เรามีชอบพอนั้น พลัน เจ็บป่วยลงไป เขาจะยังรูปสวยงามอยู่มั้ย แก่ไปแล้วจะยังงามอยู่มั้ย ถ้ามีอันต้องตายไปหล่ะรูปที่เห็นว่างามนั้นยังจะงามอยู่ไหม หนอนก็ต้องชอนไชทั่วตัวใช่มั้ย ยังงี้ยังจะมีอารมณ์กำหนัดอีกมั้ยครับ คิดเท่านี้บ่อย ๆ เข้าชี้ให้ตัวเองได้คิดบ่อย ๆ เข้า ทำมากเข้า กามคุณ 5 ก็จะอ่อนกำลังลงครับ

รอครั้งต่อไปจะโพสต์ต่อครับ เอาเรื่องอุบายนี้ไว้เท่านี้ก่อน

 

เล่าต่อ

เมื่อเริ่มมีการกดกิเลสขึ้น(การกำหนดรู้กิเลสแล้วเผากิเลส) จะเกิดอาการกระสับกระส่ายขึ้นในจิตของผู้ทำ จนรู้สึกร้อนรนจนกระวนกระวาย ทำนั่นก็ไม่ได้ ทำนี่ก็ไม่ได้ เพราะมันจะเป็นการตามใจกิเลส อันนี้ต้องหาอุบายที่แยบคายในการต่อกรกับสภาพนี้หน่อยครับ เริ่มแรกก็ให้ทำตามใจ(กิเลส)ไปก่อนแต่ให้ถามใจตัวเองด้วยว่าทำไปแล้วได้อะไร เสวยอารมณ์แล้วมันอยู่ได้นานไหม ได้ประโยชน์ยังไง ถ้าหากเราไปเป็นเขาหล่ะจะรู้สึกไง ในขณะนี้ตัวกิเลสของเราเองมันจะเริ่มมึน แล้วเริ่มจะฝ่อไปทีละน้อย เราก็หาอุบายอื่นด้วยในการกำราบมัน เหมือนกับการชกมวย ขืนเข้าไปชกดื้อเลย เดียวก็โดนสอยคางน็อคซะเปล่า เผลอสู้ไม่ไหวอีก เราต้องค่อยทำ ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป ทีละน้อย มีสิ่งไหนที่มันสามารถใช้ในการเผาใจ (กิเลส) ได้ก็งัดออกมาใช้ เหมือนการแย็บทีละน้อยแล้วค่อย ๆ เร่งให้ถี่ขึ้นจนคู่ต่อสู้คือกิเลสทนไม่ไหว มันก็จะเกาะติดใจเราไม่ได้เอง ทำให้จิตใจเราเปลี่ยนสภาพไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ ทีละนิด ทีละหน่อย จนเมื่อถึงระยะหนึ่งสำหรับผู้มีปัญญาและใจเด็ดเดี่ยวเท่านั้นจึงจะสามารถตัดกิเลสได้ขาดเป็นสมุทเฉทประหาร แต่สำหรับปุถุชนแล้วการระงับไม่ให้กิเลสนั้นสร้างอกุศลกรรมและอกุศลจิตได้ก็ถือว่าดีมากแล้วครับ

 

ดีมาก ๆค่ะ
แต่นะค่ะ ต้องตามติดได้ด้วยนะ รู้ตามทัน ไม่งั้น ไม่ทันเน้อ
การปล่อยใจตามกิเลส ต้องระวังมาก ๆ เลย
ไม่งั้น โงหัวไม่ขึ้นไม่รู้ด้วยนะ
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ^/\^
สาธุ

 

มีประโยชน์มากๆ เลยครับ ผมจะนำไปใช้ด้วย
ผมก็มีของผมเหมือนกันนะคับ
จิงๆ ก็จะคล้ายๆ กันแหล่ะคับ
มองอารมณ์มัน ว่ามันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
แต่ระหว่างมันตั้งอยู่นี่ซิ มันร้อนรนในจิตใจซะเหลือเกินอยากทำตามกิเลส
พอมันดับไปแล้ว กลับมาคิดได้ว่า ตอนนั้นเราทำไปทำไม
ถึงตอนมันดับไปแล้ว มันไม่เห็นอยากทำตามกิเลสแฮะ แปลกๆ
ทีหลังก็เอาเป็นว่า พอมันเริ่มเกิด ก็จะกลับมาคิดว่า เอตอนมันดับไปแล้วเราก็ไม่อยาก
แล้วเราก็ไม่อยากให้มันตั้งอยู่นานซะด้วย มันร้อนรน

เอาซะเลย กำจัดมันซะตั้งแต่เนิ่นๆ ให้มันตั้งอยู่ได้แป๊ปเดียว
พอมันดับปุ๊ป โอ้ดีจังไม่ร้อนรน เป็นกะลังใจให้ตัวเองทำต่อไป (ทีนี้ต้องทำบ่อยๆ ละ)