เด็กใหม่อยากเรียนรู้พวกเวทย์อาคมอ่ะครับ

ใช่ว่าจะได้เรียนกันทุกคนนะครับ อันนี้ผมว่าแล้วแต่ บุญวาสนาด้วยนะ

 

คงเป็นบุญกรรมที่เคยทำร่วมกันมาเลยได้เรียนครับ
อ่านขั้นต้นกันก่อนนะครับ

ขันธ์ 5 คือ เครื่องสักการะบูชา ที่ผู้จะมาขอเป็นศิษย์จัดมาให้ครูบาอาจารย์ เพราะในบรรพกาลผ่านมาจวบจนปัจจุบัน การเรียนรู้สารพัดวิชา จะต้องอาศัยการศึกษาจากผู้ที่เป็นครู และการจะขอเรียนวิชาการเหล่านั้นก็จำเป็นต้องจัดตั้งขันธ์ 5
ขันธ์ 5 ดังกล่าวประกอบด้วย ดอกไม้ขาว ธูป เทียน ผ้าขาว และใช้ใบตองทำกรวยทรงแหลม 5 กรวย บรรจุดอกไม้ ธูป เทียน 5 คู่ ใส่ลงในกรวยทั้ง 5 แล้วจึงนำวางลงบนผ้าขาวที่วางรองรับอยู่บนพานหรือภาชนะ แล้วจึงนำเข้าไปกราบครูบาอาจารย์ เพื่อขอเป็นศิษย์ ซึ่งผู้เป็นครูก็จะตรวจดูดวงชะตา ว่าสมควรจะรับเป็นศิษย์ได้หรือไม่ เพราะบางทีจะกลายเป็นศิษย์คิดล้างครูได้ในภายหลัง จึงจำเป็นต้องตรวจเช็คดูเสียก่อน หากไม่ประสงค์จะรับเข้าเป็นศิษย์ก็จะไม่รับขันธ์ 5 หากพิจารณาเห็นสมควรแล้วก็รับขันธ์ 5 นั้นมา
ขันธ์ครู คือ เครื่องมงคลทั้ง 5 ที่ผู้เป็นครูประสิทธิประสาทพร ในรูปแบบของวัตถุให้กับศิษย์เพื่อเป็นเครื่องเตือนสติ และเป็นที่รำลึกแก่ศิษย์ให้มีความขยันหมั่นเพียรศึกษาวิชาความรู้ที่ครูมอบให้ไปศึกษาเล่าเรียน ขันธ์ 5 องค์เทพ หมายถึงขันธ์ 5 และขันธ์ครูรวมเข้าด้วยกันนั่นเอง

กรณีการรับขันธ์
ขันธ์ 5 ของมนุษย์นั้น ประกอบไปด้วย รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์
เทพ เป็นจิตวิญญาณ มีขันธ์เพียง 3 ขันธ์ คือ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ วิญญาณขันธ์ จึงต้องอาศัยการแต่งขันธ์ 5 ของมนุษย์ ที่จัดตบแต่งขึ้นมาเป็นตัวแทนของตน ว่าได้ยอมรับเป็นร่างให้กับเทพองค์นั้น ๆ และยังหมายถึงข้อตกลง ระหว่างเทพกับมนุษย์ผู้ตกลงปลงใจยอมรับหน้าที่เป็นสังขารขันธ์ให้กับองค์เทพผู้นั้นไว้ใช้ร่างของตนสร้างบารมี โดยมีองค์เทพผู้ทำพิธีมอบขันธ์ให้เป็นสักขีพยาน หากแม้นมีใครระหว่างเทพกับมนุษย์มีการผิดข้อตกลง ก็ต้องเดือดร้อนถึงผู้เป็นครูที่เป็นสักขีพยาน จะต้องทำหน้าที่ว่ากล่าวตักเตือนผู้กระทำผิดต่อไป ดังนั้นความหมายของการรับขันธ์ขององค์เทพ จึงเป็นสัญญาใจหรือข้อตกลงในการประพฤติปฏิบัติทำหน้าที่เหมือนเป็นตัวแทนแห่งเทพ ดังนั้นจึงต้องปฏิบัติตนให้ถูกต้องในความหมายดังนี้
ขันธ์ 5 หมายถึงการรับศีล 5 มาปฏิบัติโดยเคร่งครัด ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าเผลอไปรับเข้า มิฉะนั้นอาจถูกลงโทษได้
ขันธ์ 8 หมายถึงการรับศีล 8 ซึ่งจะต้องประพฤติพรหมจรรย์ ห้ามร่วมหลับนอนฉันท์สามีภรรยา งดเว้นอาหารมื้อเย็น สวดมนต์ไหว้พระ เจริญสมาธิภาวนา เหมือนการถือศีลบวชพราหมณ์นั่นเอง
ขันธ์ 9 หมายถึงการรับศีลอุโบสถ ถือศีล 8 เคร่งครัด เด็ดดอกไม้ก็ไม่ได้ ดมดอกไม้หรือเครื่องหอมก็ไม่ได้ กินแต่อาหารเจ หรือมังสวิรัติ
ขันธ์ 10 หมายถึงศีลของสามเณรหรือสามเณรี ก็เท่ากับการถือบวชโดยถือสิกขาบท 10 ประการ
ขันธ์ 16 หมายถึงศีลของนักบวช ที่มุ่งการบำเพ็ญสมาธิภาวนา กินอาหารมือเดียว งดเว้นของสดของคาว กินแต่ผลไม้ เผือกมัน ไม่เที่ยวเดินพลุกพล่าน อยู่ด้วยการสำรวมปฏิบัติ นั่งสมาธิเป็นที่เป็นทาง แทบจะทำตัวเหมือนนักบวช เพียงแต่เป็นการบวชใจไม่ได้บวชกายเท่านั้น ดังนั้นหากถือปฏิบัติตามที่กล่าวมาแล้วไม่ได้ ก็จงอย่าได้รับเลย หากแม้นมีใครแนะนำให้รับก็จงพิจารณาให้ถ้วนถี่เสียก่อน เพราะการรับขันธ์นั้นไม่ใช่เพียงนำมาบูชาเท่านั้น จะต้องปฏิบัติเป็นประจำด้วยก็คือ การสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ แผ่เมตตาถึงองค์เทพที่รับมาด้วยจึงจะถูกต้อง ไม่เช่นนั้นแล้วอาจสร้างปัญหาให้เดือดร้อนได้ เพราะถือว่าผิดสัจจะที่รับมา ถ้าจำเป็นต้องรับด้วยเหตุอันใดก็ตาม เช่น นิมิตจากองค์เทพมาบอกเอง ก็ควรพิจารณาให้ดีว่าจะรับจากใคร หรือถ้าเป็นตำหนัก ก็ต้องดูว่าร่างนั้นปฏิบัติตนอยู่ในหลักศีลธรรมหรือไม่ เหมาะที่จะเป็นครูบาอาจารย์ที่จะทำพิธีมอบขันธ์ให้หรือเปล่า เพราะหากเป็นร่างที่แอบอ้าง หรือเป็นเทพกึ่งเปรต ก็อาจจะนำเอาบริวารที่เป็นตีนโรงตีนศาลมาครอบให้แทน ก็จะวุ่นวายไปกันใหญ่ อันนี้ต้องระวังให้หนัก .....

 

ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ ไสยศาสตร์
<TABLE style="BORDER-COLLAPSE: collapse" cellSpacing=0 width=752 align=center><TBODY><TR><TD style="BORDER-RIGHT: rgb(255,153,0) 1px solid; BORDER-TOP: 0px solid; BORDER-LEFT: rgb(255,153,0) 1px solid; BORDER-BOTTOM: 0px solid" width=748> คือ ผู้สั่งสอนและถ่ายทอดวิชชาไสยศาสตร์ให้สืบต่อตกทอดมารุ่นแล้วรุ่นเล่า หรืออาจหมายถึงสิ่งอันทรงอานุภาพ ทรงศักดิ์ ทรงฤทธิ์ มีอำนาจในการประทานอำนาจเพื่อให้ผู้ที่ประกอบพิธีสามารถทำพิธีได้สำเร็จก็ได้

ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ไสยศาสตร์ที่สำคัญ ๆ มีหลายพระองค์ดังจะยกตัวอย่างพอสังเขปดังนี้ คือ

1. องค์พระศุกกราอาจารย์ (พระ - ศุก - กรา - อา - จา - ระ - ยะ) หรือ ฤาษีศุกร์ และอีกนามหนึ่งคือครูอสูร ผู้ซึ่งเป็นคุรุ หรือครูของเหล่าอสูรยักษ์ทั้งหลาย เป็นบุตรแห่ง (มหาฤาษีภฤคุผู้ทรงเป็นหนึ่งในเจ็ดมหาสัปตะฤาษีผู้ยิ่งใหญ่ ทั้ง 7) ฤาษีศุกร์เชี่ยวชาญในมนตราวิชาทุกแขนงที่สันทัดเป็นพิเศษ คือ การกำหนดปลุกฟื้นคืนชีพและการทำลายชีวิตศัตรูแบบช้า ๆ ด้วยความทรมานด้วยสารพัดศาตราและโรคา การกดดวงชะตาให้ตกต่ำไม่มีผู้ค้ำจุน หรือการทำลายฐานดวงให้ชีวิตพลัดพรากจากสิ่งที่ตนรัก ในทางกลับกัน ก็เชี่ยวชาญในการแก้ไขเช่นเดียวกันด้วย พระฤาษีศุกร์มีลูกศิษย์คนสำคัญ ๆ ยกตัวอย่าง เช่น โสมเทพ (พระจันทร์) ราหู (พระราหู) เป็นต้น ฤาษีศุกร์ถือเป็นฤาษีที่อยู่ในศักดิ์เทพฤาษีอันเป็นชั้นที่ 2 ของระดับชั้นของฤาษีเบื้องบน (ฤาษีแบ่งเป็นฤาษีเบื้องบนคือชั้นฟ้าและฤาษีเบื้องล่างคือชั้นดิน) ในชั้นแรกสุดของฤาษีชั้นฟ้าคือราชฤาษี ชั้นที่ 2 คือ เทพฤาษี ชั้นที่ 3 คือ พรหมฤาษี และชั้นสูงสุด คือ มหาฤาษี

2. องค์พระฤาษีอังคีรส (พระ - อัง - คี - รส) หรือ ฤาษีพฤหัส และอีกนามหนึ่ง คือ คุรุเทพ เป็นคุรุ หรืออาจารย์ของเหล่าเทพทั้งหลาย ยกตัวอย่าง เช่น พระสุริยเทพ (พระอาทิตย์) องค์อมรินทราเทวาธิราชเจ้า (พระอินทร์) เป็นต้น เป็นฤาษีชั้นฟ้าในระดับเทพฤาษี เป็นบุตรของ (มหาฤาษี อังคีระสะ หนึ่งในมหาสัปตฤาษีผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง 7) ฤาษีพฤหัส เป็นผู้เชี่ยวชาญในทุกแขนงมนตรา วิชา และที่ถนัดเป็นพิเศษคือวิชาในการให้สติปัญญา สร้างจิตสำนึกที่ดี เปลี่ยนแปลงแก้ไขความชั่วร้ายทั้งหลายให้กลายเป็นความดีงาม สร้างความรักความเข้าใจของคู่สามีภรรยาในครอบครัว และองค์กรต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี

3. ฤาษีตาวัว หรืออีกชื่อหนึ่ง คือ ฤาษีหน้าวัว พระนามที่จริง คือ พระนนทิ (พระ - นน -ทิ) นั่นเอง เป็นฤาษีในชั้นเทพ เป็นบริวารองค์สำคัญและยังเป็นพระราชพาหนะของ (องค์พระสดาศิวะมหาเทพ) เป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องดนตรี การร้อง ฟ้อน รำ เต้น มีศิลปะในการพูดจา เจรจาได้น่าฟังเป็นที่น่าเชื่อถือและเป็นที่ยกย่อง อีกทั้งเป็นที่รักใคร่ของผู้อื่น มีเสน่ห์ดึงดูดใจเพศหญิงเป็นอย่างดีในภาคนี้มีรูปร่างเป็นมนุษย์ นุ่งห่มหนังเสือดาวสีเหลือง ศีรษะเป็นวัวหนุ่มสีขาว สวมประคำหินสีดำ

4. ฤาษีหน้าเสือ หรือพระนามที่จริงคือ ท่านท้าวหิมวัต (หิม - มะ - วัต) เป็นฤาษีในชั้นเทพ เป็นพระราชบิดาของ (องค์พระแม่ปารวตีมหามาตาอุมาเจ้า) เป็นหนึ่งในคณะปติบริวารสำคัญขององค์พระสดาศิวะมหาเทพ เป็นผู้เชี่ยวชาญในการปราบและกำราบศัตรูเก่งกาจในเรื่องการรบ และการปกครองบริวารควบคุมดูแลบริวารได้อย่างดีเยี่ยมในภาคนี้มีรูปร่างเป็นมนุษย์ นุ่งห่มหนังเสือโคร่งสีเหลือง ศีรษะเป็นเสือโคร่ง สวมประคำรุทรากษะ

5. ฤาษีสุตะ เป็นฤาษีในชั้นดิน เป็นศิษย์เอกของ (มหาฤาษีวยาสะหนึ่งในคณะอาจารย์แห่งฤาษีชั้นฟ้าและชั้นดิน) ฤาษีสุตะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการขับอ่านโศลก และแตกฉานเชี่ยวชาญในปุราณะทั้ง 27 ปุราณะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พระศิวะปุราณะซึ่งแบ่งออกเป็น 24,000 บาท แยกย่อยได้อีกเป็น 7 สัมหิตา (เรื่องราวโดยสังเขป) ฤาษีสุตะมีรูปกายเป็นชายในสังขารราว 60 - 70 ปี ผิวกายขาว ร่างกายทาด้วยขี้เถ้า ไว้เหนวดเครายาวเสมออก ผมยาวมุ่นเป็นมวย ผมเผ้าหนวดเคราเป็นสีดำสนิท นุ่งห่มผ้าสีเหลืองส้ม คล้องประคำรุทรากษะ

6. ฤาษีกษิโรธ เป็นฤาษีในชั้นเทพฤาษี ถือได้ว่าเป็นเสมือนบิดาของ (องค์พระมหาลักษมีมาตาเทวีเจ้า ผู้เป็นพระชายาในพระมหาวิษณุผู้เป็นเจ้า) เป็นผู้สันทัดในเรื่องความอุดมสมบูรณ์ ความมั่งคั่งร่ำรวยด้วยสมบัติอันมากมาย ฤาษีกษิโรธ ภาคนี่มีรูปเป็นมนุษย์ ศีรษะเป็นพญานาค ผิวกายสุกสว่างเป็นสีขาว นุ่งห่มด้วยเสื้อผ้าเครื่องประดับล้ำค่าดั่งกษัตริย์เป็นสีขาว คล้องประคำไข่มุกสีขาว

7. ฤาษีศิลาท เป็นฤาษีในชั้นดิน เป็นบิดาของ (พระนันทิน หรืออีกนามหนึ่งคือ พระนันทิเกศวร ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าคณะปติขององค์พระสดาศิวะมหาเทพ) ฤาษีศิลาท เป็นผู้ที่ได้รับการยอมรับว่ามีบุตรอันยอดเยี่ยมและยิ่งใหญ่ เป็นอภิชาตบุตรอันหาที่เสมอเหมือนมิได้ ฤาษีศิลาท มีรูปกายเป็นมนุษย์สูงใหญ่ผิวแดง หนวดเคราหนาสีดำสนิท แข็งแรง คล้องประคำรุทรากษะ นุ่งห่มผ้าสีเหลืองส้ม ผมยาวมุ่นเป็นมวยสีเทา
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ศาสตร์ทั้งหลายบนโลกนี้แบ่งแยกได้เป็น 2 ศาสตร์ใหญ่ ๆ คือ

1. พุทธศาสตร์ หมายถึงศาสตร์แห่งการตื่น เปรียบได้กับความรู้หรือความเข้าใจและการกระทำต่าง ๆ ที่สามารถแสดงและพิสูจน์ให้ผู้อื่นรู้จริงเห็นแจ้งชัด สามารถแสดงให้ผู้อื่นรับรู้และเข้าใจได้ทุกขั้นตอนอย่างเป็นหลักการ เช่น วิทยาศาสตร์ หรือ วิศวกรรมศาสตร์ เป็นต้น

2. ไสยศาสตร์ หมายถึงศาสตร์แห่งการหลับ เปรียบได้กับความรู้หรือความเข้าใจและการกระทำต่าง ๆ ที่ไม่สามารถพิสูจน์ให้ผู้อื่นรับรู้และเข้าใจได้อย่างเป็นหลักการทุกขั้นตอน แต่สามารถให้ผลลัพธ์ ให้คุณ แสดงผล และแสดงคุณของไสยศาสตร์ได้ตามความต้องการของผู้กระทำได้ และแม้ว่าไสยศาสตร์จะหมายถึงการหลับใหลก็ตาม แต่ก็หมายความว่าเป็นเพียงการหลับของร่างกายสังขารเท่านั้น โดยนัยยะจริง ๆ ก็คือเป็นการหลับเพียงร่างกายเท่านั้นแต่ "จิต" เป็นผู้กระทำนั่นเอง ดังนั้น ไสยศาสตร์ จึงสรุปได้ว่า คือการกระทำให้สำเร็จได้ด้วยจิตโดยไม่สามารถพิสูจน์หรือแสดงขั้นตอนการกระทำ หรือชี้แจงหลักการของความเป็นไปของการกระทำได้นั่นเอง ยกตัวอย่าง เช่น การฝังรูปฝังรอย ที่ใช้วิธีนำเอาดินมาปั้นเป็นรูปคนสองคนแล้วนำมามัดเข้าด้วยกันเพื่อให้รักกันนั้น หากมองในทางไสยศาสตร์ก็คือวิชชาเสน่ห์ประเภทหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ยอมรับและใช้ได้ผลกันมานานนับร้อย ๆ ปี แต่หากมองในแง่พุทธศาสตร์แล้วกลายเป็นเรื่องที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้เลยว่า การที่นำดินสองกองมาปั้นเป็นรูปคนแล้วนำมาผูกกัน จะเกี่ยวข้องอะไรกับการที่จะให้คนสองคนนั้นมารักกันได้ เป็นต้น

ไสยศาสตร์ยังแบ่งออกเป็นอีก 2 สาย คือ

1. ไสยวิชชา หมายถึงวิชา หรือพิธี วิธีที่ได้รับการสั่งสอน อบรมสั่งสอนหรือมอบให้ บางคนเรียกว่าครอบให้ ต่อ ๆ กันมาแบ่งออกเป็น
1.1 วิชชาไสยขาว โดยทั่วไปหลักการของวิชชาไสยขาวจะต้องมีหลักการหรือหัวใจสำคัญ คือ ต้องใช้ไปในทางช่วยเหลือผู้อื่นเท่านั้น
1.2 วิชชาไสยดำ หลักการโดยทั่วไปของวิชชาไสยดำจะแตกต่างจากวิชชาไสยขาวโดยสิ้นเชิง คือ มุ่งเน้นสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่นเป็นหลักสำคัญ โดยไม่ต้องมีแรงจูงใจหรือหลักการใด ๆ ทั้งสิ้น ยิ่งมีผู้เดือดร้อนกับการกระทำของผู้เรียนวิชชาไสยดำมากเท่าไหร่ พลังของผู้ที่ศึกษาของวิชชานี้ก็จะยิ่งแกร่งและแก่กล้าขึ้นมากเท่านั้น

2. ไสยอวิชชา หมายถึงวิชา หรือพิธี วิธีที่คิดค้นขึ้นเองโดยผู้ทำพิธี ซึ่งต้องอาศัยอำนาจของสิ่งที่มีพลัง มีฤทธิ์ มีอาถรรพ์ นำมาเป็นปัจจัยหลัก

ในบางกรณีมักมีการ กล่าวอ้างว่าไสยศาสตร์ คือเดียรฉานวิชานั้น เป็นความเข้าใจที่ผิด ๆ เพราะคำว่าเดียรฉาน แปลว่า สัตว์ที่มีกระดูกสันหลังขนานกับพื้น ซึ่งตรงข้ามกับคำว่า นิรฉาน ซึ่งหมายถึง สัตว์ที่มีกระดูกสันหลังตั้งฉากกับพื้น คำว่า เดียรฉานวิชา จึงอาจหมายถึง การด่าหรือต่อว่า ประณามหยามเหยียด

 

หากเอ่ยคำว่ามิกจง (ไสยศาสตร์) หรือกู่ (คุณไสย) หลายคนคงนึกถึงวิชาที่ลึกลับน่ากลัวเเละมีอาถรรพ์ ที่จริงคุณไสยก็มีทั้งสองด้านก็คือ เเป๊ะกู่ (ไสยขาว) และเฮ็กกู่ (ไสยดำ)

ไสยขาวประกอบด้วย - เจ๋า (คุ้มครองกาย) เช่น ฮวงอ้วง (ลิงลม) เห้งเจียไคฮุ่ง (หนุมานคลุกฝุ่น) เป็นต้น
- ชื้อ (เมตตา) เช่น นะหน้าทอง เมตตามหานิยม เป็นต้น
- กุยฮุ้น (คืนวิญญาณ) เช่น หุ่นพยนต์ เป็นต้น
- ฮ่วม (มายา) เช่น คาถากำบังตัว เป็นต้น
- ลักค้วง (อำนาจ) เช่น หัวใจราชสีห์ เป็นต้น
- อ้อ (นิทรา) เช่น ขุนแผนสะกดทัพ เป็นต้น
- เปี่ยง (แปลง) เช่น เสกใบมะขามเป็นต่อแตน เป็นต้น
- ไค (ทะลาย) เช่น ธนูมือ เป็นต้น
- ฮก (สกัดหรืออุด) เช่น มหาอุด เป็นต้น
- ปวยเทียน (เหินฟ้า) เช่น คาถากำกับว่านม้าห้อ เป็นต้น
- มี้ซุก (ทรงเสน่ห์) เช่น ขุนแผนชมตลาด เป็นต้น
- โล่วชวง (นำวิถี) เช่น มือพราย ควายธนู เป็นต้น

ไสยดำประกอบด้วย
- เทาซิม (ขโมยใจ) เช่น น้ำมันพราย เป็นต้น
- เทาฮุ้น (ขโมยวิญญาณ) เช่น น้ำมันหุง เป็นต้น.
- ฮก (สกัดหรืออุด) เช่น ธูปดักคอหอย เป็นต้น
- ซิงเปี่ยง (แปลงกาย) เช่น สมิง สาง เป็นต้น
- ฮุ้นเปี่ยง (แปลงวิญญาณ) เช่น ผีปอบ ผีโพง เป็นต้น
- (ย่นย่อ) เช่น เสกหนังควายเข้าท้อง เป็นต้น
- เปี่ยงม้วย (แปลงวัตถุ) เช่น เสกดอกพิกุลเป็นแมลงภู่ เป็นต้น.

 

อ่า...ไม่ต้องรับซะขันธ์ 16 หรอกค้าบ ขันธ์ 5 ก็พอแล้ว

พื้นฐานเหรอ ... ผมว่าขอให้มีความมุมานะ เคารพครูอาจารย์ และ ความมีสัจจะครับ

ขอให้โชคดีพบเจออาจารย์นะครับ

 

อาจารย์ในที่นี้ จะเป็นอาจารย์ทางโลก หรือ อาจารย์ทางธรรมก็ได้ครับ

น้องยังต้องศึกษาอีกเยอะเหมือนกับผมที่ยังเป็นแค่ลูกไก่ในวงการฉันนั้นเลย

เด๋วผมให้คุณโหน่ง มาช่วยตอบละกันนะ อาจจะได้ความรู้ใหม่ๆไปนะครับ

 

เวลาท่องมนต์อย่าสักแต่ว่าท่องแบบนกแก้วนกขุนทองนะครับ ศรัทธา + สมาธิเท่านั้น มนต์จึงสัมฤทธิ์ผล