เมื่อเจริญวิปัสนา แต่ไม่เจริญสติ ก็หาประโยชนได้ยาก

เมื่อเข้าใจธรรมชาติเเล้ว ใช่สายตาที่ประคองไว้ด้วยสติ
มองไปที่สิ่งยั่วเย่า ก็จะเกิดความสงบได้
เเต่ถ้าปล่อยสติไป เรานั้นจะไปรวมกับกิเลสเป็นหนึ่งเดียว
หลงไหลกระดองเเข็งได้ง่ายดาย ดังนั้นต้องทรงสมาธิ
สร้างกำลัง ใช้กำกับสติรู้ตามจริงของธรรมชาติ
ใจคลาย โกรธ คลายกำหนัด เพื่อ ความสงบ ดีนักแล
อิทธิบาท 4 ต้องมี เเล้วจะเจริญขึ้นไปเองทุกท่าน

คำนี้ก็ดีนะ
นาย ก พูดว่า ทุกสิ่งเราไม่พอใจ
พระท่านจึงพูดว่า งั้นเธอต้องไม่พอใจความคิดนั้นด้วย

ดังนั้น ทุกอย่างมันก็เป็นอย่างนั้นเเหละปล่อยๆมันไป อย่าตัดสินดีชั่ว
ทุกอย่างเป็นไปตามกรรม เรื่องของเขา

เราโง่เกิดมาเพื่อเจอกับสิ่งที่ขัดข้องใจเสมอ ความสมบูรณ์แบบไม่มีเลย
อย่างมากก็เปลี่ยนเป็นดีขึ้นตามกาลสมัย ไปเรื่อยๆ ถ้าพอก็จบ ไม่พอก็ไปเรื่อยๆ

 

ตรงที่พูดว่า ทุกอย่างมันเปนอย่างนั้นแหละ อย่าตัดสินดีชั่ว

อันนี้ ตกจากการวิปัสสนาไปแล้ว

ยกตัวอย่าง

นางวิสาขาโสดาบัน เข้าไปถามพระพุทธองค์ว่า
จะให้ปฏิบัติอย่างไร กับ อธรรมวาที

พระพุทธองค์ ตรัสเหมือนที่กล่าวว่า ให้ไม่
พอใจความไม่พอใจนั้นด้วย แต่ใช้พยัญชนะ
ที่ต่างไป

พระพุทธกล่าวกับนางวิสาขาว่า ใหปฏิบัติกับ
อธรรมวาที เหมือนธรรมว่ทีทุกประการ และ
ให้ฟังธรรมของ อธรรมวาทีนั่นด้วย

แต่ ให้กำหนดรู้ความพอใจที่เกิด ตอนที่ฟัง
ธรรมจากธรรทวาที

งงไหม

จงไม่พอใจความไม่พอใจนั้นด้วย

กับ

จงกำหนดรู้ความพอใจที่เกิดจากฟังธรรมวาที

กล่าวคือ

เวทนามันต้องเกืด ห้ามไม่ได้หลอก

ให้กำหนดรู้ อนิจจัง อนัตตา อีกที

 

อีกนัยหนึ่ง

อายตนะตา หู จมูก ลิ้น กาย

ห้าอายตนะนี้ เจอโหนกนูน สันจมูกโด่ง
สัมผัสเสียงออเซาะ มันยังห้ามได้ ด้วย
สมถะธรรม เปลี่ยนความคิด

แต่ ความคิดที่เปลี่ยน มันชั่วคราว

และมันเปน จิตส่งออก เคลื่อนทางมโนอายตนะ

ดังนั้น

สติ ในทางธรรม หากอาสัย สมถะ จิตมันส่งออก
ย่อมพ้นไม่จริง ต่อให้เหาะได้ เดี๋ยวก้ แข็งขึ้นมา

วิปัสสนา สติ จึงมี หยาบ กลาง ละเอียด

สติมี สติคือสติ

แต่ก้มี สติโพชฌงค์

แล้วก้มี สติสัมโพชฌงค์

หา สติสัมโพชฌงค์เจอ ก้เจอ ฐีติจิต ฐีติธรรม

เจอ ฐานจิต พบจิตที่ไม่ส่งออก

ฟังธรรมที่พ้นการแสดง ไม่มีใครกล่าวสิ่งนี้ได้

ผู้มีความเพียร มีปัญญาดี ย่อม เหนได้

 

พอยกการภาวนาได้ จะสนุก

เพราะจะเหนเลย สงครามประชิดตัวเปนอย่างไร

หายใจอยู่ แม้นจะตา หู จมูก ลิ้น กาย
จะไม่กระทบอะไร

แต่ความพอใจ ไม่พอใจ ในกาลก่อนๆ เนี่ยะ

คุณจะเหนเลยว่า มันล่วงไปแล้วที่จะกลับไปแก้

สิ่งที่เสวยอยู่ ประชิดตัวขนาดไหน หนึ่งคาบ
ลมหายใจมี่กี่แสนโกฏิ ที่โรมรันพันตู

แล้ว พระพุทธองค์ประทาน พิขัยสงครามไว้ให้

เราสดับธรรมนั้น โดยไม่เสียเวลาไปอ่านบัญญัติ

มันจะสนุกขนาดไหน

คุ้มขนาดไหนที่เกิดมาเปนมนุษย์ พบ พุทธวจน

 

อายตนะมี 6 ก็เปลี่ยนให้เหลือ 5
พระพุทธเจ้าบอกให้ พอใจในธรรมของธรรมวาที ฝ่ายเดียวก็แปลเพิ่มว่า ให้ไม่พอใจในอธรรมวาทีด้วย...

เห้อ...กรรม

 

เจริญวิปัสนา กับ เจริญสติ มันก็อันเดียวกันแหล่ะครับ เจ้าของกระทู้

เป็นแต่ ชื่อ วิธีการ

ศึกษาวิธีก่อนดีมั้ย

 

นั่นสิ งง เห็นชื่อกระทู้แล้วแหม่งๆ