เวปจิตติสูตรที่ ๔ ว่าด้วยพระพุทธองค์ทรงสรรเสริญสันติธรรม

​

นโมฯ ด้วยความนอบน้อมคุณพระศรีรัตนตรัย
เพื่อนมัสการบูชาคุณธรรม แห่งท่านทั้งปวง ตั้งแต่คุณบิดามารดา ครูบาอาจารย์
ผู้มีพระคุณทุกท่าน เทพเทวาทุกภพภูมิ ทุกเชื้อชาติ ทุกศาสนา ท่านอริยะเทพ
ท้าวมหาพรหม พระอินทร์ทราธิราช ท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่
ท่านผู้สงเคราะห์โลกพิทักษ์ธรรมทั้งปวง ผู้เป็นหน่อเนื้อพุทธกูลของพระพุทธเจ้า
คุณของพระมหากษัตริย์ชายหญิงทุกพระองค์ ตั้งแต่อดีต จนถึงปัจจุบัน
มนุษย์ชายหญิง ภูตวิญญาณ สัตว์น้ำ สัตว์บก
แม่พระธรณี แม่พระคงคา แม่พระโพสพ แม่พระพาย
สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกที่มีคุณต่อข้าพเจ้า ในประการทั้งปวง
ท่านอยู่ ณ สถานที่ใด ณ สถานที่นั่น ประเสริฐแล้ว
ตั้งแต่เบื้องต่ำ เบื้องกลาง เบื้องสูงสุด
ที่ได้ได้อภิบาลรักษาผู้ประพฤฒิธรรม
บำเพ็ญเพียรกิจอันเป็นคุณธรรมสำเร็จลุล่วงปราศจากภัยพิบัติเทอญ<O</O​

<O​

 

​

พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค - สักกสังยุต
เวปจิตติสูตรที่ ๔
ว่าด้วยพระพุทธองค์ทรงสรรเสริญสันติธรรม<O</O​

<O​

[๘๖๗] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวันอารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี ฯลฯ<O
<O
[๘๖๘] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว สงครามระหว่างเทวดากับอสูรประชิดกันแล้ว ดูกรภิกษุทั้งหลายครั้งนั้นแล ท้าวเวปจิตติจอม อสูรตรัสกะพวกอสูรว่า <O</O
<O
ดูกรท่านผู้นิรทุกข์ทั้งหลายถ้าเมื่อสงครามระหว่างเทวดากับอสูรประชิดกันพวกอสูรพึงชนะ พวกเทวดาพึงปราชัยไซร้ ท่านทั้งหลายพึงมัดท้าวสักกะจอมเทวดา ด้วยการมัดห้าแห่งอันมีคอเป็นที่ ๕ แล้วพึงนำมายังอสูรบุรี ในสำนักของเรา ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ท้าวสักกะจอมเทวดาก็บัญชากะเทวดาชั้นดาวดึงส์ทั้งหลายว่า <O</O
<O
ดูกรท่านผู้นิรทุกข์ทั้งหลายถ้าเมื่อสงครามระหว่างเทวดากับอสูรประชิดกัน พวกเทวดาพึงชนะ พวกอสูรถึงปราชัยไซร้ ท่านทั้งหลายพึงมัดท้าวเวปจิตติจอมอสูร ด้วยการมัดห้าแห่งอันมีคอเป็นที่ ๕ แล้วพึงนำมายังสุธรรมาสภาในสำนักของเรา <O</O
<O
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลในสงครามครั้งนั้น พวกเทวดาชนะ พวกอสูรปราชัย ครั้งนั้น เทวดาชั้นดาวดึงส์ได้จับท้าวเวปจิตติจอมอสูรมัดด้วยการมัดห้าแห่ง อันมีคอเป็นที่ ๕ แล้วนำมายังสุธรรมาสภา ในสำนักของท้าวสักกะจอมเทวดา ฯ<O</O
<O
[๘๖๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ได้ทราบว่า ในครั้งนั้น ท้าวเวปจิตติจอมอสูรถูกมัดด้วย การมัดห้าแห่งอันมีคอเป็นที่ ๕ ได้ด่าบริภาษท้าวสักกะจอมเทวดาซึ่งกำลังเสด็จเข้าและออกยังสุธรรมาสภา ด้วยวาจาอันหยาบคาย มิใช่ของสัตบุรุษ ฯ<O</O
<O
[๘๗๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล มาตลีเทพบุตร ผู้สงเคราะห์ได้ทูลถามท้าวสักกะ จอมเทวดาด้วยคาถาว่า ข้าแต่ท้าวสักกะมฆวาฬ พระองค์ได้ทรงสดับถ้อยคำอันหยาบคาย เฉพาะหน้า ของท้าวเวปจิตติจอมอสูร ยังทรงอดทนได้ เพราะความกลัว หรือเพราะไม่มีกำลัง พระเจ้าข้า ฯ<O</O
<O
[๘๗๑] ท้าวสักกะตรัสตอบว่า เราอดทนถ้อยคำอันหยาบคายของท้าวเวปจิตติได้ เพราะความกลัว หรือเพราะไม่มีกำลัง ก็หาไม่ วิญญูชนผู้เช่นเราไฉนจะพึงโต้ตอบกับคนพาลเล่า ฯ<O</O
<O
[๘๗๒] มาตลีเทพบุตรกราบทูลว่า คนพาลพึงทำลายได้อย่างยิ่ง ถ้าไม่พึงเกียดกันเสียก่อน เพราะฉะนั้น ธีรชนพึงเกียดกันคนพาลด้วยอาชญาอย่างรุนแรง ฯ
<O</O
[๘๗๓] ท้าวสักกะตรัสตอบว่า ผู้ใดรู้ว่าคนอื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติสงบระงับได้ เราเห็นว่า การสงบระงับได้ของผู้นั้นแล เป็นการเกียดกันคนพาลละ ฯ<O</O
<O
[๘๗๔] มาตลีเทพบุตรกราบทูลว่า ข้าแต่ท้าววาสวะ ข้าพระองค์เห็นโทษในความอดทนนี้แล เมื่อใด คนพาลย่อมสำคัญบุคคลนั้นว่า ผู้นี้ย่อมอดกลั้นต่อเราเพราะความกลัว เมื่อนั้น คนมีปัญญาทรามยิ่งข่มขี่ผู้นั้นเหมือนโคยิ่งข่มขี่โคตัวที่แพ้หนีไป ฉะนั้น ฯ<O</O
<O
[๘๗๕] ท้าวสักกะตรัสตอบว่า บุคคลจงสำคัญเห็นว่า ผู้นี้อดกลั้นต่อเราเพราะความกลัวหรือหาไม่ก็ตามที ประโยชน์ทั้งหลายมีประโยชน์ของตนเป็นอย่างยิ่ง ประโยชน์ยิ่งกว่าขันติไม่มี ผู้ใดแลเป็นคนมีกำลังอดกลั้นต่อคนผู้ทุรพลไว้ได้ ความอดกลั้นของผู้นั้น บัณฑิตทั้งหลายกล่าวว่าเป็นขันติอย่างยิ่ง คนทุรพลจำต้องอดทนอยู่เป็นนิตย์ บัณฑิตทั้งหลายกล่าวกำลังของผู้ซึ่งมีกำลังอย่างคนพาลว่ามิใช่กำลัง ไม่มีผู้ใดที่จะกล่าวโต้ต่อผู้มีกำลังผู้ซึ่งธรรมคุ้มครองแล้วได้เลย เพราะความโกรธนั้น โทษที่ลามกจึงมีแก่ผู้ที่โกรธตอบต่อผู้ที่โกรธ บุคคลผู้ไม่โกรธตอบต่อผู้ที่โกรธ ย่อมชื่อว่าชนะสงครามซึ่งเอาชนะได้ยาก ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติระงับไว้ได้ผู้นั้นชื่อว่าประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือ ทั้งฝ่ายตนและคนอื่นคนที่ไม่ฉลาดในธรรม ย่อมสำคัญเห็นผู้รักษาประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย คือ ของตนและของคนอื่น ว่าเป็นคนโง่ ดังนี้ ฯ<O</O
<O
[๘๗๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ท้าวสักกะจอมเทวดาพระองค์นั้น เข้าไปอาศัยผลบุญของ พระองค์เป็นอยู่ เสวยรัชสมบัติมีความเป็นใหญ่ยิ่งด้วยความเป็นอิสระแห่งเทวดาชั้นดาวดึงส์ยังจักพรรณนาคุณของขันติและโสรัจจะได้ ฯ<O
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่พวกเธอบวชแล้วในธรรมวินัยที่เรากล่าวชอบแล้วเช่นนี้ เป็นผู้อดทนและสงบเสงี่ยมนี้ จะพึงงามในธรรมวินัยนี้โดยแท้ ฯ

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.942095/[/MUSIC]​

<O</O
<O

 

ขันติ โสรัจจะ : ธรรมอันทำให้งาม

​

ขันติ แปลว่า ความอดทน หมายถึง ความสามารถที่จะทนต่อความลำบาก มีจิตใจเข้มแข็งที่จะทำความดี และสามารถควบคุมตนเองได้โดย

๑. อดทนต่อความยากลำบาก คือ มีจิตใจเข้มแข็งที่จะทำงานให้ประสบความสำเร็จ
๒. อดทนต่อความเจ็บป่วย คือ อดทนต่อความเจ็บป่วยของร่างกายไม่ท้อแท้
๓. อดทนต่อความเจ็บใจ คือ อดทนต่อการกระทำที่ผู้อื่นล่วงเกินเราโต้ตอบด้วยวิธีสันติ
๔. อดทนต่อกิเลส คือ อดทนต่อสิ่งต่างๆที่มายั่วยุให้หลงใหล อดทนต่อความโลภ อดทนต่อความโกรธและอดทนต่อความหลง

โสรัจจะ หมายถึง ความสงบเสงี่ยม ความมีอัธยาศัยงดงาม ความประณีตความเรียบร้อยรวมถึงความไม่หรูหรา

ขันติ โสรัจจะ เป็นธรรมสองข้อที่ไปด้วยกันเมื่อแปลจะได้ความหมาย ธรรมอันทำให้งาม

คนงาม ต้องงามดังนี้
๑. มีจิตใจเข้มแข็งน่ายกย่อง
๒. มีวาจาไม่ก้าวร้าว ไม่หยาบคาย
๓. มีการกระทำที่อยู่ในกรอบที่เหมาะสม

คนจะงามตามที่ พระธรรมโกศาจารย์ อธิบาย คือ
๑. ขยันขันแข็ง กล้า ยอมตายถ้าถูกธรรม
๒. สุภาพ อ่อนโยน เชื่อฟังผู้เฒ่าผู้แก่
๓. กตัญญู รับรู้คุณ แม้สิ่งไม่มีชีวิตแม้อุปสรรค ศัตรู
๔. มีศีล มีสัตย์ เปิดเผย บริสุทธิ์ใจ
๕. ประหยัด สันโดษ รู้จักทำสิ่งร้ายให้กลายเป็นดี
๖. มีเมตตา กรุณา มีน้ำใจ ไม่มีเขาไม่มีเรา
๗. อดกลั้น อดทน ด้วยใจแจ่มใส คอยได้รอได้
๘. เป็นฝ่ายยอมได้ให้อภัยได้ เพื่อให้อะไรๆ มันลงกันได้
๙. ไม่ตามใจกิเลส แต่เลือกข้างถูกธรรม
๑๐. เป็นแบบฉบับในเรื่อง กิน อยู่ หลับ นอน เกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นของชาวพุทธเอง
​

 

ประโยชน์ทั้งหลายมีประโยชน์ของตนเป็นอย่างยิ่ง ประโยชน์ยิ่งกว่าขันติไม่มี
ผู้ใดแลเป็นคนมีกำลังอดกลั้นต่อคนผู้ทุรพลไว้ได้
ความอดกลั้นของผู้นั้น บัณฑิตทั้งหลายกล่าวว่าเป็นขันติอย่างยิ่ง
คนทุรพลจำต้องอดทนอยู่เป็นนิตย์
บัณฑิตทั้งหลายกล่าวกำลังของผู้ซึ่งมีกำลังอย่างคนพาลว่ามิใช่กำลัง
ไม่มีผู้ใดที่จะกล่าวโต้ต่อผู้มีกำลังผู้ซึ่งธรรมคุ้มครองแล้วได้เลย
เพราะความโกรธนั้น โทษที่ลามกจึงมีแก่ผู้ที่โกรธตอบต่อผู้ที่โกรธ
บุคคลผู้ไม่โกรธตอบต่อผู้ที่โกรธ ย่อมชื่อว่าชนะสงครามซึ่งเอาชนะได้ยาก
ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติระงับไว้ได้
ผู้นั้นชื่อว่าประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือ ทั้งฝ่ายตนและคนอื่น
คนที่ไม่ฉลาดในธรรม ย่อมสำคัญเห็นผู้รักษาประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย
คือ ของตนและของคนอื่น ว่าเป็นคนโง่ ดังนี้ ฯ<O</O

​

ขออนุโมทนาบุญกับน้องบุญญสิกขาทุกประการค่ะ​

 

สาธุครับ

-มหาโมทนากับกุศลจิต ขอให้สำเร็จตามที่ปรารถนาครับ

สาธุ

 

ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูงครับ
วสุธรรม
www.3romphosri.com

 

ขออนุโมทนาบุญกุศล
ขอบุญบารมีจากพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ เพื่อน้อมบุญกุศลพุทธคุณสู่ความสงบสุขบ้านเมืองและผู้กระทำดีทุกท่านนี้ด้วยขอให้พ้นเคราะห์กรรมทั้งหลายด้วยเถิด

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับคุณบุญญสิกขา<!-- google_ad_section_end --> <!-- / message --><!-- sig -->