"โลกุตรภาวนา" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)

,
"โลกุตรภาวนา"

" .. "โลกุตรภาวนานั้น" เปรียบเหมือนบุคคลที่ว่ายน้ำพัดให้กลับกลอกไปมา ครั้นถึงฝั่งแล้วก็พ้นจากน้ำที่มีคลื่น ฉะนั้น โดยความอธิบายว่า ภาวนาให้บังเกิดขึ้นแล้วและไม่หายไม่สูญไปนั้นแลชื่อว่าโลกุตรภาวนา

"โลกุตรภาวนานั้น" เปรียบเหมือนบุคคลที่เข้าถ้ำในเวลาจวนค่ำจวนมืด บุคคลที่แรกเจริญภาวนานั้นก็ยังมืดอยู่ ครั้นภาวนาบังเกิดขึ้นแล้ว ก็มีความสว่างขึ้นไม่มืดต่อไป บุรุษที่เข้าถ้ำในเวลาค่ำมืดนั้น "ครั้นพระจันทร์ส่องสว่างลงมาแล้ว ย่อมได้แสงสว่างจากพระจันทร์ เป็นที่ดำเนินไป"

บุรุษนั้นมื่อได้อาศัยแสงสว่างแห่งพระจันทร์แล้วก็เดินไปยังสถานที่ได้ แต่จะเดินไปให้พ้นพระจันทร์นั้นไม่ได้ "เมื่อบุรุษนั้นจะเดินไปสู่ประเทศใด ๆ พระจันทร์ก็ตามไปในประเทศนั้น ๆ ฉันใดก็ดี ท่านที่เจริญโลกุตรภาวนานั้น เมื่อโลกุตรภาวนาบังเกิดขึ้นแล้ว ก็ย่อมติดตามท่านผู้นั้นไปจนตราบเข้าสู่พระนิพพาน" ฉะนั้น

เพราะเหตุนั้นจึงสมกับพระบาลีว่า "ภาวนาย ปหาตพฺพเหตุกา ธมฺมา"** ดังนี้ .. "

"การฟังและการปฏิบัติ" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)
ม.ร.ว. ส่งศรี เกตุสิงห์ ถอดจากแถบบันทึกเสียง

** "ภาวนาย ปหาตพฺพเหตุกา ธมฺมา" แปลว่า ธรรมทั้งหลายมีปัจจัย
เกื้อกูลอุดหนุน แต่ธรรมอันจะพึงละกิเลสได้ด้วยภาวนานั้น ..