ใครอยากเห็นด้วยตาธรรม เชิญมาทดลองกัน

ก็ลองดู ได้ผลดีไม่ดีอย่างไรช่วยโพสบอกกัน แล้วก็ใครออกแบบทดลองใหม่ๆ ได้ก็ช่วยเสนอ ให้คนอื่นที่ไม่เคยฝึก ได้สะดวกไม่ต้องงมเอง
แต่การทดลองนี้เป็นแค่เบื้องต้นนะครับ ต้องหมั่นสังเกตุให้มากกว่านี้เอง

ก่อนอื่น จะต้องปฏิบัตตนอย่างเคร่งครัดในการ ทดลองครั้งนี้
การทดลองครั้งนี้ ขอให้พิจารณาบ่อยๆ แล้วเก็บเอาไปทำบ่อยๆ ไปทดลองเอง แล้วจะเห็นธรรม
เยี่ยมยิ่งกว่าตาทิพย์ จะได้ พิสูจน์กัน ว่า ห้องวิทยาศาสตร์ทางจิตลึกลับนี้ คือ วิทยาศาสตร์อย่างแท้จริง และเห็นลึกลับได้อย่างแท้จริง


1 ให้ทุกคนลืมตาขณะทดลอง สูดลมหายใจเข้า ช้าๆ ออก ช้าๆ แล้วนึกให้ออกว่า เมื่อวานตอนเย็น เราทานข้าวกับอะไร
นึกตอนนี้เลยครับ ก่อนจะไปอ่านข้อถัดไป นึกให้ออกก่อน

2 ทีนี้ สำหรับคนที่นึกออก ให้ข้ามไปอ่านข้อที่สามเลย แต่ถ้ายังนึกไม่ออกให้ นึกใหม่ คราวนี้นึก ถึงมื้อล่าสุดที่ท่านกิน ว่าท่านทานข้าวกับอะไร
นึกออกแล้วให้ไปที่ข้อสาม

3 ให้ท่านนึก แล้วตอบผมในใจว่า นายขันธ์ เป็นคนอย่างไร

เอาหละ จบ ให้ทำเท่านี้ ไม่มีอะไรต่อแล้ว

ทีนี้เรามาดุกันว่า เราจะเห็นอะไร ผมบอกว่า เมื่อผมให้คุณนึก ว่าคุณกินข้าวกับอะไรนั้น พอจิตคุณนึกขึ้นได้ ตัวสัญญา หรือ ตัวความจำ ผุดเกิดขึ้นแล้ว พร้อมกับตัวรูป ของอาหารชนิดนั้น ผ่านเข้ามาแว๊บๆ
นี่เขาเรียกว่า นามเกิด รูปเกิด

จากนั้น พอผมบอกให้คุณ นึกว่านายขันธ์ เป็นอย่างไร รูปอาหาร หรือความจำเรื่องอาหาร ที่คุณนึกไว้ก่อนหน้าก็หายไป

นี่เขาเรียกว่า นามดับ รูปดับ

นามในเรื่อง อาหารดับ นามในเรื่อง นายขันธ์ เกิด

เรื่องที่จะให้ทดลองมีเท่านี้ ส่วนใครยังไม่เข้าใจ ก็ให้ย้อนกลับไปที่ตอนต้นแล้วลองทำใหม่ หลายๆ เที่ยว

ถ้าใคร เห็นแล้ว ก็ช่วยตอบคำถามเพื่อเป็นการสอบที ว่า รูปเกิด นามเกิด นั้นมีกี่เรื่องในวันหนึ่ง ที่เรานึกคิด

 

สำหรับคนที่เห็นแล้ว และ เข้าใจ ไหนใครลองปฏิเสธซิว่า ไม่จริง
นี่แหละ ธรรม ที่เขาเรียกว่า ปัจจัตตัง รู้เองเห็นเองจริง เป็นปัจจุบันธรรม
แต่สิ่งที่ ท่านเห็น ยังเรียกว่า สติหลังกาล คือ ระลึกรู้ได้ เห็นจริงได้ แต่หลังที่มันเกิดแล้วดับแล้ว

แต่ ธรรมจริงๆ ต้องเป็นปัจจุบันธรรม คือ เห็นทันทีที่มันเกิด เห็นทันทีที่มันดับ
และต้องละเอียดขึ้นไปมากกว่านี้

อันนี้เป็นบทเรียนเริ่มต้น ลำดับต่อไป ผมจะคิดวิธีให้เป็น step คือ จะฝึกกันตั้งแต่ ระดับหยาบๆ แบบวันนี้ ไปจนถึงระดับละเอียด ไปถึงอวิชชาและตัณหา เลย

นี่การศึกษา มันต้องปฎิบัติ ภาวนา ภาษาอังกฤษเรียก laboratoy คือ เข้าlab ปฏิบัติการให้เห็นจริง


พอเราเริ่มสังเกตุเป็น บางคนอาจจะมีคำถามว่า เราต้องมองทุกตัวเลยหรือ
ตอบว่า เราไม่ต้องมองทุกตัว แต่เราต้องมองให้เป็นก่อน และภายหลัง เราจะมองตัวที่มันเป็น ทุกข์ มองตัวที่มันเป็นสาเหตุแห่งทุกข์ เท่านั้น

แต่ต้องแยกให้เป็นก่อน ตัวที่เป็นภัยก็รู้ ตัวที่ไม่เป็นภัยก็รู้นั่นแหละ จึงจะดับทุกข์ได้

ทุกคนพิสูจน์ได้ ทำได้ เพราะว่ามันเกิดที่ใจของทุกคนจริง ไม่ใช่ ไปดูผี ดูสาง เทวดา ดูฮวงจุ้ย เรียกว่า เห็นสิ่งนอกตัว แต่ไม่ได้เห็นในตัว

หลวงปู่ดุลย์ ท่านว่า ส่งจิตออกนอกเป็น สมุทัย ส่งจิตดูที่ใจเป็นมรรค

คือ การที่เราระลึกได้ว่า เรากินอาหารอะไร แต่เราไม่เห็นว่า สิ่งที่เราระลึกนั้นเกิดดับ เพราะว่าเราไปนึกถึงเรื่องภายนอก แต่ถ้าภายใน คือ สิ่งที่เรานึกนั้นปรากฎ แล้ว ดับแล้ว

นี่คือ มรรค นะครับ

 

นายขันธ์เป็นคนสนุกสนาน ขี้เล่น หรือเปล่า

 

แต่ละวันคงมีหลายเรื่องมาก55555

 

ถ้าใคร เห็นแล้ว ก็ช่วยตอบคำถามเพื่อเป็นการสอบที ว่า รูปเกิด นามเกิด นั้นมีกี่เรื่องในวันหนึ่ง ที่เรานึกคิด

ขออนุญาติร่วมสนุกด้วย ตามความเห็นของกระผม ผิดถูกขออภัย...

จะบอกว่ามีกี่เรื่องคงตอบไม่ได้ ตอบได้เพียงว่า มีเป็นจำนวนมากเหลือเกิน หากเป็นผู้ที่ฝึกสติปัฏฐานมาบ้าง คงตามทันบ้าง ไม่ทันบ้าง หากไม่รู้จักสติปัฏฐานเลย จิตจะแนบไปกับความคิดทั้งหลาย แล้วยึดเอาอารมณ์ต่างๆ มาเป็นเรา สุขเวทนา ก็แสวงหา ทุกขเวทนา ก็ผลักออก ทำตามตัญหาสาม แต่หากเห็นรูปนามที่เกิดดับ สักแต่ว่าสภาวะธรรมที่เกิดดับสืบเนื่องกันไป เวทนาก็ไม่เกิด เมื่อไม่มีเวทนา ตัณหาก็ไม่มี อุปาทาน ภพ ชาติ ชรา-มรณะ จะเกิดได้อย่างไร

ธรรมะเป็นเรื่องที่ตรงข้ามกับทางโลก ก็ว่าได้ ความสำเร็จทางโลก ต้องมีเป้าหมาย มีความมุ่งมั่น ทะเยอทะยาน วิริยะ อุตสาหะมากมาย มีตัณหาเป็นแรงผลักดัน แต่ความสำเร็จทางธรรม ต้องปฏิบัติแบบไม่มีความอยากได้ เพราะถ้าอยากได้ จะมีตัณหาเป็นตัวนำ แล้วมันจะไม่ได้ แต่ถ้าไม่อยากได้ บางคนคงคิดว่า แล้วจะปฏิบัติไปทำไม ไม่มีคำตอบให้ ต้องเข้าใจเอาเอง การค้นหาคำตอบทางธรรม ยิ่งค้นหา กลับยิ่งไม่พบ จะพบได้ ก็ต้องหยุดการค้นหาแสวงหาทั้งหมด นี่แหล่ะ คือความท้าทาย ความยากของมัน เพราะต้องทำแบบไม่อยาก ซึ่งเป็นเรื่องยากทีเดียว สำหรับชาวโลกอย่างเรา ยกเว้นพระอริยะเจ้าตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป ที่เข้ากระแสแล้ว...<!-- / message -->

 

ถ้าใคร เห็นแล้ว ก็ช่วยตอบคำถามเพื่อเป็นการสอบที ว่า รูปเกิด นามเกิด นั้นมีกี่เรื่องในวันหนึ่ง ที่เรานึกคิด

ขอร่วมสนุกด้วย ครับ.
วันหนึ่งๆ รูปเกิด นามเกิด วันละ 6 เรื่อง คือ

เกิดที่ตา
เกิดที่หู
เกิดที่จมูก
เกิดที่ลิ้น
เกิดที่กาย
เกิดที่ใจ

 

รูปกับนามอะไรดับก่อนกัน?

นามดับก่อนรูป เรียกว่า .....?
รูปดับก่อนนาม เรียกว่า .....?
รูปนามดับพร้อมกัน เรียกว่า ...?


อะไร? อะไร? อะไร?

 

รูปกับนามอะไรดับก่อนกัน?ไม่แน่นอน

นามดับก่อนรูป เรียกว่า .....? ไม่คิด
รูปดับก่อนนาม เรียกว่า .....? ไม่ปรุง
รูปนามดับพร้อมกัน เรียกว่า ...? ว่าง


อะไร? อะไร? อะไร?(deejai)

 

เวลาไม่คิด ก็รู้ว่าไม่คิด
ดังนั้น นามจึงยังไม่ดับ


สิ่งที่ถูกรู้ .......... รูป
สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ .... นาม

 

เวลาไม่ปรุง สภาวธรรมแท้อาจปรากฏ
สภาวธรรม ก็ปรากฏในแบบที่เป็น "รูป"


จิต เจตสิก รูป นิพพาน สี่ตัวนี้ คือ ปรมัตถ์ธรรม
ดังนั้น รูป ก็เป็นธรรม แม้ไม่ปรุง รูปก็ปรากฏได้


ดังนั้น รูปก็ยังไม่ดับ แม้ไม่ปรุง
รูปจะดับ แม้ไม่ปรุง เมื่อ....?

 

อวิชาหมด.

 

การทดลอง เห็นภาพเป็นรูปธรรมชัดเจน ทำง่าย และเข้าใจง่ายมากครับ

ขออนุโมทนา สาธุครับ

 

เฉลย สิ่งที่ท่านคิดว่า รูป นามเกิดขึ้น หลายเรื่อง ในวันหนึ่ง ก็ถูก แต่นั่นคือ เรายังไม่ได้แยก หมวด
ถ้าเราแยกได้มันจะเหลือ 2 เรื่อง คือ รูป นาม ที่เป็น อกุศล และ กุศล

 

ไก่ตาย เพราะอวิชชาดับหรือไม่?

 

สาธุ...ขออนุโมทนาบุญด้วย กุศลที่ใหญ่ที่สุดคือ การให้ ธรรม เป็นทาน สาธุ...

 

และ ที่สุด คือ เหลือเรื่องเดียว คือ ธรรม เกิดกับ ดับ

 

รูปดับไปแล้ว...แต่ สิ่งที่ทำไปแล้วมันคงอยู่

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ตอบตาม สัจจะธรรม
ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

อวิชชา เป็นเหตุปัจจัยให้รูปดับหรือไม่?

ต้องอวิชชาดับก่อน รูปจึงดับ ใช่หรือไม่?


หรือไม่ใช่? เพราะอะไร? ทำไม?

 

อวิชา เป็นปัจจัย ให้เกิด สังขาร ไปวิญญาณ ไปรูปนาม....
แต่อวิชาไม่สามารถดับรูปในสภาวะธรรม ปรมัตถ์
เพราะอวิชาไม่สามารถดับรูป รูปจึงมีก็ไม่ใช่ ไม่มีก็ไม่ใช่.


ไก่ตาย เพราะ อวิชาไม่ดับ.
ไก่ไม่ตาย เพราะ อวิชายังอยู่
แต่ เป็ดยังอยู่ เพราะ ดับอวิชา

ถามว่า ดับอวิชา กับ อวิชาดับ ต่างกันหรือไม่