ใจหายวูบเวลาทำสมาธิจะแก้ได้อย่างไรคะ?

ดิฉันเพิ่งหัดทำกรรมฐานด้วยวิธีอาณาปนสติได้ไม่นาน แต่ก็เจอปัญหาแล้วว่าทุกครั้งที่รู้สึกเริ่มนิ่งและจิตเหมือนจะไปรวมอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก ดิฉันจะต้องได้เสียงอะไรดังขึ้นมา เช่น เสียงแอร์หรือเสียงจิ้งจก ที่ทำให้ดิฉันใจหายวูบและหลุดจากอาการนิ่งทุกครั้ง ตอนหลังดิฉันเลยเปลี่ยนวิธีมาเป็นภาวนาพุทธัง สรณัง คัจฉามิ ฯลฯ แทน ก็เหมือนจะดีขึ้นหน่อย เพราะเวลาได้ยินเสียงจะตกใจน้อยลง แต่ก็ยังหลุดจากอาการนิ่งเหมือนเดิม ไม่ทราบปัญหาที่ดิฉันเจอตอนนี้คืออะไรแล้วจะแก้ได้อย่างไรคะ?
<!-- / message -->

 

ใจยังจับองค์กรรมฐานไม่นิ่งจ้ะ
จะพิจารณาลมหายใจให้แน่วแน่กว่าเดิมก็ได้
หรือถ้าจะแก้ที่ความกลัวก่อนก็ภาวนาว่า "ตายแน่"

 

ขอบคุณค่ะ ดิฉันจะลองทำตามคำแนะนำคืนนี้เลย และก็ขอรบกวนถามอีกอย่างด้วยค่ะ คือ ปรกติดิฉันจะเป็นคนค่อนข้างเครียดและวิตกกังวลง่าย ทีนี้พอพยายามจะอยู่ในสมาธิให้ได้เลยยิ่งเครียดใหญ่ แล้วทุกครั้งที่ใจหายวูบ ดิฉันจะรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองอาจเสียสติได้ เหมือนเชือกที่ตึงมากๆ พอโดนอะไรแตะเข้านิดนึงก็ขาดอย่างนั้นน่ะค่ะ สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้มั้ยคะ?

 

ไม่ต้องไปเครียดอะไร
นั่งสมาธิไปเป็นปกติทุกวัน
เป็นกิจวัตร
เหมือนอาบน้ำแปรงฟัน

สวดมนต์สมาทานพระกรรมฐาน ขอขมาพระรัตนตรัยก่อน
ก่อนออกจากสมาธิแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศล

 

ขอบคุณมากค่ะ

 

จิตเริ่มเข้าสู่ความสงบ...แต่สติตามไม่ทันครับ(หรือจะเรียกง่ายๆว่าเผลอครับ คือเผลอกับความสงบแล้วปล่อยใจไปกับความสงบนั้นโดยปราศจากสติควบคุม)พยายามใช้สติให้มากขึ้นอีกครับ...แล้วความสว่างจะปรากฏ
ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่ท่าน...ขออุโมทนาบุญ

 

กลัวว่าตัวเองจะจิดอ่อนผิดปรกติค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ ดิฉันขอถามอีกนิดค่ะว่า กรณีนี้ไม่ใช่ว่าดิฉันจิตอ่อนผิดปรกติใช่มั้ยคะ? ดิฉันกลัวจะเป็นอย่างนั้นเพราะเวลาได้ยินเสียงรบกวนทีไร ดิฉันจะตกใจมากทุกครั้ง ไม่ใช่แค่รู้สึกว่อกแว่กเฉยๆ ดิฉันเลยกลัวตัวเองจะเสียสติหรือหัวใจวายไปเสียก่อนจะนั่งสมาธิสำเร็จไปถึงไหนน่ะค่ะ ยังไงก็ต้องขอบคุณมากอีกครั้งนะคะที่ช่วยตอบคำถาม และขอให้คุณประสบแต่สิ่งดีๆ ตลอดไปค่ะ

 

มิได้ผิดปกติหหรอกจ๊ะ แต่เป็นอาการทั่วไปของคนไม่เคยชินกับความสงบ ลึกๆยังมีความกลัวอยู่ แต่ถ้านั่งได้จนชินแล้ว เสียงนั้นมาจากอะไรเราจะรู้ก่อนที่จะตกใจ ว่าเสียงนั้นเกิดจากอะไร ถ้าจะให้เร็วลองไปฝึกที่วัดยามสงบ ให้สู่กับความกลัว แล้วจะชิน พอกลับมานั่งที่บ้าน แล้วจะไปได้เร็ว นะจ๊ะ

 

สมาธิเกิดจากความสุข ..
เมื่อใจเป็นสุขก็ง่ายต่อการทำสมาธิ ..

 

หากทำอานาปนสติไม่ได้ ลองหัดเดินจงกรม หรือ ขยับมือตามจังหวะ หรือ อะไรก็ได้ ง่าย ๆ ก็ การเคาะนิ้วกับโต๊ะก็ได้ แล้วก็จับความรู้สึกที่นิ้วนั้น ไม่ต้องเพ่งนะ เอาแบบรู้ตัว สบาย ๆ

 

เป็นเรื่องปกติครับ คุณ Khaning เค้าบอกว่าเกือบทุกคนก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น ตกใจก็สะดุ้งตื่น แรกๆมันเป็นอย่างนี้กันเกือบทุกคนครับ

ผมก็เป็นขนาดเข้าอุปจารสมาธิ จะเข้าปฐมญาณอยุ่แล้ว ได้ยินเสียงปืน1นัดดังเหมือนกัน ผมก็สะดุ้ง(ตัวไม่ได้ขยับ) ลืมตาขี้นมาเอง ใจหายเหมือนกัน ขนลุก แต่ก็ค่อยๆหลับตาใหม่ สนใจแต่พุทธโธอย่างเดียว

มันก็น่าแปลกใจอยู่ เวลาผมทำตอนกลางวัน ผมไม่เคยตกใจอะไรเลย แต่ก็ไม่เคยเข้าไปถึงขั้นอุปจารสมาธิ แต่พอทำตอนกลางคืนประมาณเที่ยงคืน มันเข้าสมาธิได้เร็ว แต่ถ้าเกิดมีเสียงอะไรมา มันจะดังเป็นพิเศษ เพราะกลางคืนมันเงียบ แล้วก็มักจะตกใจ

 

นอนสมาธิเรย แบบซ้อมสมาธิไปก่อน เปนการสร้างพื้นฐานสมาธิไปก่อนจิตแกร่ง มั่นใจมากขึ้น ก็ลุยกันเรย

 

ขอบคุณมากค่ะสำหรับทุกคำแนะนำ ดิฉันเชื่อว่าถ้านำความรู้ที่ทุกท่านได้รับจากการปฏิบัติมารวมกันมันจะต้องเป็นองค์ความรู้ที่ยิ่งใหญ่และหาค่าไม่ได้ทีเดียวค่ะ เป็นไปได้มั้ยคะว่าจะรวมเล่มพิมพ์หรือทำเป็นสารานุกรมปัญหาการปฏิบัติแบบออนไลน์ที่ผู้รู้ทุกท่านเข้ามาร่วมแบ่งปันเป็นเฉพาะเรื่องๆ ไปน่ะค่ะ? ดิฉันว่าจะยิ่งได้ประโยชน์กว้างขวางมากขึ้นอีกนะคะ

 

แว้กกกกกก......ลืมบอกไปว่า อย่าลืมตา ท่องไว้ว่าอย่าลืมตาขึ้นมา เวลามีเสียงดัง เวลาสดุ้ง เวลาตกใจ ก็ประครองเอาไว้ ไม่ให้ลืมตาขึ้นมา แล้วจะค่อยๆชินเองจ๊ะ

 

(verygood) ในเวปนี้ก็มีครับ..ลองเขาไปดุในหมวดการปฏิบัติกรรมฐานครับ...

 

ฝึกสติให้มาก ๆ เมื่อผัสสะกับสิ่งใดให้ตั้งสติพิจารณาก่อนว่า อะไร ห้ามลุกหนีเด็ดขาด
และอย่าลืมตา สมาธิที่ตั้งมั่นมาก ๆ จะสร้างภาพหลอกตัวเอง เหมือนของจริง อย่ากลัว รู้เฉย ๆ อย่าสนใจ

ตั้งใจไว้เลย ตายช่างมัน ไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้น คิดว่า เขามาสอบเรา เราก็ทำการสอบให้ดี ผ่านด่านให้ได้ วิชาแรกคือ สักกายะทิฏฐิ ไง

 

เราเป็นเหมือนเจ้าของกระทู้เลย..เป็นกำลังใจให้นะ แต่นั่งไปๆ มันก็ดีขึ้นต้องข่มจิตหน่อย

อนุโมทนาบุญด้วยคะ