ในนี้มีกี่คนที่คิดอยากบวชไม่สึกในอนาคตค่อนข้างเเน่ครับ ?

ร้องเพลงรอมานานแล้วครับ แต่วิบากคงยังไม่สิ้นต้องรอต่อไปด้วยขันติครับ

 

คิดอยู่บ่อยๆครับ ติดอยู่ที่ห่วงทางบ้าน แต่คงบวชแน่ๆ ครับ

 

เป็นผู้หญิงแต่ก็คิดอยากบวชค่ะ อยากบวชตลอดชีวิตไม่สึก คิดมาหลายปีแล้วว่าเข้าพรรษาเมื่อไหร่จะไปบวชชีพรามห์ ตลอด 3 เดือน แต่ก็ยังไม่เคยทำได้สักกะปีเลยค่ะ ด้วยภาระหน้าที่การงาน และต้องเลี้ยงดูแลคุณแม่ด้วยค่ะ กะว่าหมดภาระเมื่อไหร่ก็หันหน้าเข้าวัดเหมือนกัน แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะบวชชีไปเลย หรือจะบวชชีพรามห์ค่ะ เพราะภัทรว่ามันไม่ได้ต่างกันตรงศีล แต่ความเคร่งคัดและการวางตัว เราต้องเลือกที่เราสามรถทำได้เต็มที่และสมบูรณ์ค่ะ

 

ผมด้วยคนหนึ่งที่คิดจะบวชแบบไม่สึกครับ อยากไปอยู่ในป่าในเขามากที่สุดแล้ว สังคมในโลกปัจจุบันนี้วุ่นวายเกินไปครับ

 

เป็นคนนึงที่คิดอยากบวชค่ะแต่ติดที่เป็นหญิงสงสัยชาติที่แล้วคงทำกรรมไว้
ถ้าเป็นชายเรียนจบคงออกบวชแล้วเพราะไม่มีภาระอะไรแล้วค่ะ

 

เหมือนกันเลยครับ.....อยากภาวนาในวัดที่เป็นป่า...สงบๆไม่ต้องมีคนมากก็ได้

 

ผมด้วยครับ แบบวัดป่านะ สงบ
ขอบคุณหากว่าใครชวน สักวันครับขอภาระเบาบางแล้วจะ
อยู่กับรสพระธรรมตลอดไป
หากว่าใครลองปฏิบัติแล้วจะสัมผัสรสแห่งพระธรรม
แต่ตอนนี้กรรมมากเลยใช้กรรมก่อน

 

ตั้งแต่สึกมาเนี่ย ก็คิดอยู่ตลอดว่าอยากจะบวชอีก แต่ถ้าบวชอีกครั้งคงจะไม่สึกแล้ว

 

โมทนาสาธุ กับทุกท่านครับ

ผมเคยบวชแค่ 7 วัน รู้สึกว่าไม่ค่อยได้ปฏิบัติธรรมสักเท่าไหร่ แต่ที่บวชเพื่อทดแทนพระคุณบิดามารดา อุทิศบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร บวชด้วยใจที่เป็นกุศล

ระหว่างบวชหลวงพ่อปลงผม ร้องไห้ตลอดเลยครับ เพราะรู้สึกทราบซึ้งใจ มีปีติที่ได้บวชในการบวชครั้งนั้นมาก รู้สึกเหมือนอยากบวชมานานแล้วแต่ไม่ได้บวชสักที มาชาตินี้ได้บวชสมใจครับ

แน่นอนครับ หมดห่วง หมดวิบากเมื่อไหร่ขอบวช มุ่งหวังพระนิพพานไปเลยครับ

แต่ตอนนี้ระหว่างทำงานก็ฝึกสติอยู่ตลอดครับไม่ทิ้ง

 

ผมก็อยากบวชตลอดชีวิตเช่นกันครับ อย่างน้อยก็ขอเป็นพลังเล็กๆที่ช่วยดำรงพระศาสนาให้คงอยู่ แต่ผมกำลังคิดอยู่ว่าถ้าบวชแล้วช่วยพระศาสนาได้น้อยกว่าเป็นโยมอุปัฎฐาก ก็อาจจะเลือกที่จะดำรงความเป็นฆราวาส ต่อไป แต่ถ้าบวชแล้วช่วยพระศาสนาได้มากกว่าก็ควรบวช อันนี้สำหรับตัวผมเองนะครับ

สังคมโลกของเราเสื่อมลงไปมาก ชีวิตในวัฎฎะนี่อันตรายจริงๆ

ปล. ขณะที่คิดเรื่องนี้อยู่ ก็เจอกระทู้นี้พอดีเลย อัศจรรย์จริงๆ
อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยครับ ^^

 

คิด มาตั้งนาน คิด อยู่ เรื่อยๆๆ แต่ ติด ว่า เป็นผู้หญิง เคย บวชชีพรามณ์ มาหลายหน ขอ แม่ชี ไป อยู่ในป่า แต่ ท่านไม่ให้ เป็นผู้หญิง นี่ลำบาก จิงๆ ท่านกลัว เราได้รับอันตราย จากคนเลว อีกไม่นาน หรอก คงได้สมหวัง เมื่อไหร่ ภาระที่มีอยู่ มันเบาบางลง คงมีวันของเรา ในขณะนี้ เรา ยังบวชกาย ไม่ได้ ก็ ขอ บวขทางใจก่อนได้น่ะค่ะ สาธุ ทุกๆ ท่าน ที่คิดได้เช่นนี้ ถ้าเราบวช ก็คง ไปบวชวัดที่เงียบๆ สงบ กว่า วัดในเมือง แปลกน่ะ วัดยิ่งเจริญ แต่ทำไม จิตใจของคนในวัด เจริญ น้อยกว่า จัง

 

ขออนุโมทนา

สำหรับท่านที่อยากบวชวัดป่าที่มีความสงบเงียบ เป็นสบายรื่นเริง ต่อการเจริญธรรม

ผมขอแนะนำวัดร่มโพธิธรรม บ้านหลัก 160 กิ่ง อ.หนองหิน อ.หนองหิน จ.เลย ครับ

วัดร่มโพธิธรรม นี้เป็นวัดที่มีบริเวณกว้างขวางทั้งยังเป็นวัดป่า เป็นธรรมชาติมาก

และที่วัดท่าน ไม่ใช่ไฟฟ้าจากการไฟฟ้าครับ แต่จะใช้โซล่าเซลล์ และการปั่นไฟบ้าง

ตอนช่วงมีการแสดงธรรม ดังนั้นเราจึงได้สัมผัสกับความเป็นธรรมชาติแท้ ๆ

ท่านสามารถเข้าไปชมรูปวัดร่มโพธิธรรมได้ที่

http://www.rombodhidharma.com/Pg-01-Place.htm

ขออนุโมทนากับทุกท่านที่สนใจศึกษาธรรมะ​

​

ณ.โอกาศนี้ ขอน้อมองค์คุณ​

พระพุทธะอรหันต์ พระมหาพุทธะอรหันต์
พระอรหันต์ พระมหาอรหันต์
พระโพธิสัตว์ พระมหาโพธิสัตว์
จงบันดาลให้ทุกท่าน
ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา
ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามพุทธะประสงค์ ตรงต่อพระนิพพาน
ในชาติปัจจุบันกาลนี้ด้วยเทอญ​

 

กระผมอยากออก บวชเป็นฤษี อ่ะคับ


แต่ก็เป็นฤษีแบบพุทธอ่ะคับ

คือไหว้พระพุทธเจ้า อยากอยู่กลางป่าดง พงไพร


แต่เดี๋ยวนี้ท่าจะหายากนะคับ

บุกรุกป่า อ่ะ เหอ ๆ ละก้อ ป่าเดี๋ยวนี้ หายไปค่อนข้างเยอะนะคับ

ไม่งั้นก้อ อยู่เป็นอุปัฎฐาก กับพระสงฆ์ ในวัดกลางป่าซักรูปนึง

มวยผม นุ่งผ้าสบาย ๆ ท่าจะดีนะคับ

ตอนนี้คงไปไหนไม่ได้อ่ะคับ

เรียนอย่างเดียว ถ้าบวชที บ้านคงแตกแหละฮะ

วัดแตกอีกต่างหาก บวชใจฮะตอนนี้

 

ออกแนวเข้าป่ากันหมดเลยเนอะ อนุโมทนาทุกท่านด้วย
ผู้ไม่พิจารณาเห็นความเกิด
และความเสื่อมสลายของสังขาร
ถึงจะมีชีวิตอยู่ร้อยปี
ก็สู้ชีวิตวันเดียวของผู้ที่พิจารณาเห็นไม่ได้
พุทธวจนะ

 

ดิฉันก็คิดอยากบวชเหมือนกันค่ะ อยากบวชมานานแล้ว
รู้สึกเบื่อชีวิต บางครั้งนั่งคิด นอนคิดอยู่คนเดียว คิดถึงสังขารของมนุษย์
มันไม่มีอะไรสวยงามเลยซักนิด มีแต่ของสกปรก แต่ทำไมคนปัจจุบันถึงชอบมองกันแต่ภายนอก
บางครั้งพิจารณาตามร่างกายของตนเอง ยังรู้สึกรังเกียจร่างกายของตน
อีกหน่อยก็ต้องตาย กลายเป็นซากศพ เน่าเหม็น มีแต่หนอนชอนไช ไม่มีอะไรดีซักอย่าง
เกิด เป็นคนหรือเป็นสัตว์เดรัจฉาน ก็มีแต่ความทุกข์ทั้งนั้น แก่ก็ทุกข์ เจ็บป่วยก็เป็นทุก
ขนาดจะตายยังเป็นทุกข์อีก มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากๆค่ะ

และดิฉันมีอีกคำถามค่ะ สงสัยมากๆ
อยากทราบว่า ทำไมคนเราต้องกลัวผีด้วยคะ (ดิฉันก็กลัวเหมือนกัน..อิอิ)
ทั้งๆ ที่ยังไงก็ต้องตายไปเป็นผี เหมือนกัน

อนุโมทนาค่ะ

 

อยากบวชค่ะ คงทำได้แค่บวชชี แต่ตอนนี้ก็ได้แค่บวชชีพรามณ์ ปีที่แล้วไปมาครั้งแรก 7-8 วัน
ปีนี้ก็ว่าจะไปอีก รู้สึกว่า ความสงบมันคือสุขแท้ ไม่วุ่นวายฉาบฉวย ค้นหาความจริง
มุ่งสู่ทางนิพาน อยากไปชาตินี้เลย ไม่อยากเกิดแล้ว การเกิดเป็นทุกข์จริงๆ พอแล้ว
แต่หากมีชาติภพอีก ก็คง ได้บวชยาวๆ แน่นอนเลยค่ะ

 

ก็คงต้องหมดภาระทางโลก ฝากฝังแก่คนรุ่นหลังต่อไป ก็คงบวชไม่สึก