ให้แม่ชีชี้แนะหนทางสว่างให้ทีครับ

ตอนนี้ผมได้เลิกกับภรรยาแล้วครับ ตั้งแต่ภรรยาคลอดลูกมาก็นำไปเลี้ยงที่บ้านแม่ของเขาจนถึงปัจจุบันลูกสาวอายุได้ 5 ขวบแล้วครับ ลูกสาวผมเป็นผู้หญิงคุยเก่ง จำเก่ง พูดรู้เรื่องกว่าผู้ใหญ่เสียอีก เป็นเด็กที่น่ารัก ตัวผมเองไม่ได้อยู่กับภรรยาที่บ้านแม่ยาย เนื่องจากเข้ากับนิสัยบ้านภรรยาไม่ได้ครับ (อย่าว่าผมกับภรรยานะครับว่าทำไมเหตุผลส่วนตัวครับ)

พอหลังจากเลิกกันก็มีปากเสียงกัน ผมอยากจะเอาลูกมาอยู่กับผมเฉพาะ ส-อ แต่อาจจะไม่ทุก ๆ ส-อ เดือนหนึ่งซัก 1-3 ครั้ง เพราะ จ-ศ ลูกผมต้องไป ร.ร ที่นั้นครับ พอเย็นวันศุกร์ก็มารับลูกไปนอนบ้านผม เย็นวันอาทิตย์ก็มาส่ง แต่แล้วปัญหาก็เกิดขึ้นมาเอง ภรรยาผมและแม่ยายพาลูกผมไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษเฉพาะวันอาทิตย์ ทำให้เวลาที่ผมจะอยู่กับลูกเหลือเพียงแค่ 2 คืน กับอีก 1 วัน ผมจะต้องไปส่งในตอนเย็นวันเสาร์ เร็วขึ้นไปอีก 1 วัน

ทำเหมือนพวกเขาจะวางแผนกีดกันผมเลยครับ เพราะกลัวว่าลูกจะรักผมมากกว่าพวกเขา พอผมพูดกับแม่ยายและภรรยาก็บอกว่าไม่อยากให้ลูกสาวมาบ้านผมเพราะบ้านผมมีแต่เด็กผู้ชาย ผมก็เลยบอกไปว่าบ้านผมมีแม่ผม มีเด็กผู้ชายจริงแต่อายุแค่ 5 ขวบ 10 ขวบ เด็กทั้งสองคนนี้ติดแต่เกม เอาแต่เล่น เขาคงไม่มีความรู้สึกสนใจทางเพศหรอกครับ ส่วนอีกคนผู้ชาย 16 ปี ก็ติดเกมติดหญิง น้องสาวผมไปทำงานเช้ากับมืด ส่วนผม ส-อ ก็หยุดงานไม่ได้ทำอะไรจึงมีเวลาว่างที่จะดู ทำไมถึงคิดกับบ้านผมแบบนั้นล่ะครับ ทั้ง ๆ ที่ภรรยาและลูกก็เคยไปนอนที่บ้านผม (ผมมีห้องนอนส่วนตัว) ส-อ หลาย ๆ ครั้ง นับไม่ถ้วน แต่พอเกลียดกันก็อ้างต่า ๆ นา นา ตั้งแค่คลอดลูกมาผมเสียค่าคลอดไปตั้ง 24,000 บาท ค่าเล่าเรียนต่าง ๆ เทอมล่ะเป็นหมื่น ค่าประกันสุขภาพลูก ปีล่ะ 3หมื่นบาท รายจ่ายต่อเดือนอีก (เป็นค่านม ขนม ของใช้) ยกเว้น กับข้าวต่อวัน และเสื้อผ้าที่ครอบครัวเขาหาให้ลูกผม

ผมรับผิดชอบเกือบจะทุก ๆ อย่าง เพียงแต่เราสองคนไม่ได้ชีวิตอยู่รวมกันเหมือนครอบครัวคนอื่น ๆเพราะภรรยาผมไม่กล้าจะออกมา เพราะเขารักพ่อแม่เขา ผมก็เข้าใจครับ พอผมเรียกร้องลูกหาว่ากีดกัน เขาก็หาว่าผม ต้องการจะเอาชนะ ผมและน้องเรียน ป. ตรี มีงานทำ มีบ้านเป็นของตนเอง มีปัญญาหาเลี้ยงลูกผมได้ครับ ผมเองระอายใจไม่อยากไปเจอหน้าลูกเลย เพราะต้องคิดถึงภรรยาและลูก กลัวเขาหาว่าผมจะมาเอาลูกเขาไป ทั้ง ๆ ที่เป็นลูกผมเหมือนกัน และได้จดทะเบียนรับรองบุตรแล้วด้วย ลำบากใจมากครับ ยอมให้ตลอด เพราะไม่อยากมีปากเสียงกัน เพราะทุกวันนี้มีแม่ยายคอยให้ท้ายภรรยาผมในเรื่องที่เกี่ยวกับการเงิน หาว่าผมไม่ให้เขากิน เขาใช้ ทั้ง ๆ ที่ผมก็ให้ แต่ผมมีเงินเดือนอยู่แค่นี้ (12,000 บาท) ไหนจะลูก ไหนจะแม่ผม ไหนจะเมียผม ผมก็ให้ภรรยาบ้างเดือนหนึ่งก็ไม่เกิน 2 พันบาท ยังไม่รวมค่าเสื้อผ้าและอะไรต่ออะไรของผู้หญิงผมออกให้หมด เพราะบางครั้งผมก็พาครอบครัวไปกินข้าวนอกบ้านบ้างเดือนหนึ่งก็ประมาณ 4-5 ครั้ง แต่พอดีภรรยาผมต้องเลือกที่จะอยู่บ้านของเขา ผมก็ไม่ได้หวงเรื่องกินมากเท่าไร ภรรยาผมว่างงานมา 1ปี กว่า ๆ พึ่งจะได้งานทำเมื่อต้น ม.ค. 51 นี้เอง

ถ้าผมนำเงินไปกินเหล้ากินยา การพนัน เลี้ยงเมียน้อย ก็ว่าไปอย่าง แต่แม่ยายให้เลิกเพราะเงินเดือนให้ไม่พอกิน จะให้ผมมีนิสัยเหมือนพ่อเขาที่ได้เงินเดือนมาแล้วให้ภรรยาให้หมด พ่อเขาเงินตั้ง 6-7 หมื่นบาท ผมคงทำไมได้ครับ แถมแนะนำให้ภรรยาผมไปลองหาคนรวย ๆ จะได้สบาย ๆ ในอนาคต

ผมควรจะเอาลูกมาเลี้ยงดูได้บ้างไหม ส-อ หรือควรจะปล่อยเอาไว้ และลืมไปซะ มันจะบาปไหมครับถ้าทิ้งลูก ลูกเองก็รักผม อยากจะไปอยู่ ไปนอนและไปเล่นกับน้อง ๆ ผม ช่วยชี้นำให้ทีครับ กลุ้มใจมาก ๆ ๆ

(cry)
<!-- / message --><!-- edit note -->

 

รอหน่อยนะคะ
แม่ชีท่านยังมาตอบตอนนี้ไม่ได้คะ
เพราะตอนนี้แม่ชีท่านก็พักฟื้นอยู่คะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ