ไปดูเขาแกคุณไสยที่เขมร

คุณตาของผมท่านเคยนำคณะละครของท่านออกตระเวนแสดงไปทั่วร้อยเจ็ดย่านน้ำและได้บุกเข้าไปแสดงถึงเมืองเขมรมาแล้วด้วย

ท่านบอกว่าปีนั้นคือพุทธศักราช ๒๔๗๐ ครั้งแรกท่านไม่ได้จงใจหรือกะจะเข้าไปแสดงถึงเขมรหรอก แต่เพราะไหน ๆ มันก็มาถึงแค่นี้แล้ว และอีกอย่างละครของท่านก็เด่นดังกระฉ่อนไปถึงที่นั้นไม่มีละครคณะใดที่จะสู้ท่านได้ในการแสดงที่หัวเมือง ทั้งเสียงลือเสียงบอกเล่าต่าง ๆ ดังระบือไปทั่ว ไปแสดงที่จังหวัดใดก็จะได้รับการต้อนรับอย่างคับคั่ง

คราวที่ไปเขมรก้เหมือนกัน ครั้งแรกนั้นลำบากมาก ไม่ใช่ไปกันง่าย ๆ อย่างทุกวันนี้ และยังเป็นเรื่องที่จะต้องเสี่ยงอีกตั้งหลายอย่าง คนเขมรจะดูรู้เรื่องมั้ย จริงอยู่ที่ภาษาเขากับเราใกล้เคียงกันแต่ไม่ถึงกับเหมือนกันเสียทีเดียว และบทร้องพากย์ต่าง ๆ ก็เป็นภาษาไทยเสียด้วย ความที่จะเข้าใจในอรรถรสของละครก็ย่อมเทียบกับคนไทยมาดูเองไม่ได้

ท่านบอกว่า ความที่ไปอยู่ที่นั้นนานหน่อยทำให้ท่านรู้จักสนิทคุ้นเคยกับคนเขมรบ้าง และมีบางคนชวนท่านไปดูอะไรแปลก ๆ มีครั้งหนึ่งไปดูเขาถอนคุณไสย์กัน ไอ้เราก็ไม่เคยรู้เคยเห็น เมื่อทางเขาชวนก็เอาเสียหน่อย ท่านบอกอีกว่า สมัยนั้นถ้าพูดถึงเรื่องไสยศาสร์ หรือเวทมนต์คาถาต่าง ๆ เขมรหรือคนเขมร จะได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในเรื่องคุณไสย์เหมือนกัน ทั้งลงอาคมฝังรูปฝังรอย ทางเขาก็เก่งไม่ยิ่งหย่อนกว่าทางเรา และเมื่อเขามาชวนก็เลยตกปากรับคำไปทันที นัดกันว่าพรุ้งนี้จะไปดูให้รู้แน่ รุ่งเช้าเขาก็มารับไปดูกันที่วัด แห่งหนึ่งไม่ไกลเท่าไหร่ ท่านบอกว่าพระเขมรถึงศาสนาเหมือน ๆ กัน แต่ก็พอดูออกละว่าเป็นเขมร มันมีอะไรบางอย่างบอกให้รู้ อาจจะเป็นท่าเดิน วิธีการพูด หรือวิธีการห่มจีวรอะไรเหล่านี้

ที่นั้นท่านได้เห็นอะไรแปลก ๆ เลยจำติดใจได้นาน ท่านบอกที่ไปดูเป็นคนถูกคุณไสย์เข้าตัว จึงมาพึ่งวัดให้ช่วยรักษาและปัดรังควานต่าง ๆ พอพระท่านเห็นหน้าคนที่ถูดคุณไสย์ก็แทบจะบอกได้เลยว่าไม่น่ารอด เพราะหน้าเขียวไปหมด คงทนเจ็บและทรมานมาก จากการที่มีขึ้นในร่างกาย พระท่านมองดูผู้ที่มารักษา พอเห็นก็รู้ได้เลยว่าไปโดนอะไรมา เป็นแบบไหน ท่าทางชายคนนี้โดนปล่อยคุณไสย์เข้าท้อง เพราะมีอาการปวดท้องอย่างรุนแรงทุรุนทุรายและคงจะโดนมากเสียด้วย

พระท่านเข้าไปดูอาการ ในขณะที่คุณตาผมท่านก็เฝ้าดูพระอีกที ท่านบอกว่าเห็นพระรูปนั้นเข้าไปหยิบเทียนแท่งใหญ่ออกมาจากกุฏิ มีขันน้ำมนต์ช่อใบไม้อะไรสักอย่างที่ใช้ประพรมน้ำมนต์แล้วอีกสองสามอย่างที่ท่านไม่รู้จัก

ถึงเวลาก้เอาคนเจ็บมานอนบนเสื่อ ตรงกลางเสื่อเอาปูนแดงที่กินกับหมากเขียนตัวอักษรคล้าย ๆ ยันต์ แล้วเอาคนป่วยลงนอนเหยียดยาวหันหัวไปทางพระพุทธรูปบูชา เอาเทียนหกเล่มมาวางล้อมตัวคนเจ็บแล้วเอาสายสิญจน์มาพันกับเทียนทุกเล่มล้อมรอบคนที่โดนคุณไสย์เอาไว้ แล้วเอาปลายสายสิญจน์มาพาดลงในอ่างน้ำมนต์ ( เรียกว่าขันน้ำมนต์ดีกว่า ) แล้วจุดธูปเทียนไหว้พระ เอาเทียนเล่มใหย๋จุดแล้วเอาน้ำตาเทียนหยดลงในขัน

สักพักก็ดับเทียน เอาใบไม้จุ่มแล้วประพรมทั่วร่างกายของคนป่วย พอเห็นคนป่วยคลายความปวดลงแล้ว ก็เอาเทียนแท่งใหญ่มาประมือไหว้ ท่องคาถาอะไรพึมพำ ๆ แล้วเอาเทียนนั้นไปคลึง ๆ ที่ท้องคนเจ็บ คลึงไปทีตะปูหลุดออกมาที ตัวเดียวบ้างสองตัวบ้าง เรื่อย ๆ จนเกือบเต็มขัน คนเจ็บร้องตลอดเวลา

พระท่านบอกว่ายังไม่หมด ยังมีอยู่อีก แล้วก็จับคนป่วยนั่งเหยียดเท้าเอามือนาบที่หลัง เอาเทียนมาถูวน ๆ พักเดียวก็เอาลวดแหลม ๆ ที่ขยุ้ม ๆ เป็น ก้อน ๆ ออกมาอีกหลายก้อน สุดท้ายมีออกมากระทั่งเหล็กท่อน และชิ้นสุดท้ายที่ท่านดึงออกมาเป็นมีดเล่มยาวเล่มหนึ่ง
ทั้งหมดนี้ท่าทางก็ไม่ได้จะหลอกลวงหรือเป็นการแสดงแสแสร้งแต่อย่างใด

ก่อนจะเสร็จพิธี พระท่านให้คนเจ็บที่อาการดีขึ้นมากแล้วกินน้ำมนต์อีกขันหนึ่ง คนเจ็บดื่มน้ำมนต์เข้าไปอั๊ก ๆ จนหมดขันแล้วล้มตัวลงนอน พักเดียวก็อาเจียนออกมาอีกครั้ง น้ำมนต์ที่อาเจียนออกมามีสีเขียว ๆ พักเดียวคนเจ็บก็ลุกขึ้นนั่งได้ ขากลับสามารถเดินกลับได้เอง เพราะความเจ็บปวดหายไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ขามายังประคองปีกมาอย่างทุลักทุเล

ท่านบอกนั้นเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเรื่องคุณไสย์ แต่เห็นที่ไหนไม่เห็นดันไปเห็นที่เขมร เลยกลัว ๆ พวกหมอเขมรพักใหญ่ คิดว่าพวกนี้มีคมถาอาคม จะแกล้งใครก็ได้ มารู้ทีหลังว่าคนไทยที่เรียนทางนี้ก็มีมากเหมือนกันและผู้ที่ถูกหรือโดนคุณไสยก็ไม่ได้มีความเจ็บแค้นเคืองกันมาก่อนแต่อย่างใด
บ้างก็โดนเข้าโดยบังเอิญ เพราะพวกที่เรียนทางนี้ครบเวลาก็ต้องปล่อยของที่ตัวเองเรียนมา เพราะถ้าหากไม่ปล่อยออกไปแล้วมันจะเข้าตัว เมื่อปล่อยออกไปแล้ว ใครจะโดนก็โดน คือถือว่าเป็นไปตามบุญตามกรรม โชคร้ายก็โดนนั้นเอง

สมัยผมเด็ก ๆ จำได้ว่าเวลาลมแรง ๆ คุณตาคุณยายจะเรียกให้เข้าบ้าน ไม่ให้อยู่นอกบ้านเด็ดขาด เพราะกลัวพวกปล่อยคุณไสยเหล่านี้ เวลากลางคืนหากได้ยินเสียงอะไรห้ามทักเด็ดขาด เราก็ปฏิบัติตามที่ท่านสอนมาจนทุกวันนี้เลยทีเดียว เวลาลมแรง ๆ ครั้งใด ผมจะนึกถึงคำที่ท่านสอนไว้ทุกครั้ง

ของแบบนี้เชื่อฟังไว้ก็ไม่เสียหายอะไร เพราะดีไม่ดีเคราะห์หามยามร้ายอาจจะเป็นเราก็ได้ ใช่ไหมครับ

 

เคยได้ยินมาเหมือนกัน ....น่ากลัว

 

อืม....น่ากลัวครับ

 

อืม เราก็อยากเรียนนะ แต่รู้ว่าไม่ดี ก็ไม่เรียนดีกว่า

 

อ่านแล้วน่ากลัวจริงๆเลย คนที่โดนก็ถือว่าเคราะห์จริงๆๆจ๊ะ

 

หวา ถ้าเราโดนเข้าไปคงไม่รอดแน่ ( แถวบ้านไม่มีคนแก้เยย )

 

เราเคยเห็นเขาเอาของออกกันจะ ๆ กับตาเลย (ไม่มีการใช้ผ้าบัง หรือมีอะไรมาคลุมเหมือนเล่นกล) วิธะคล้าย ๆ กัน ถุงพลาสติกยังมีเลย ผุดออกมาจากท้องเงี้ยะ.....หยึย.....ถ้าจะบอกว่า เล่นกล ถามสักคำ กลตรงไหนวะ ออกจากท้องกัน จะ ๆ คนที่ดูก็ไม่ใช่คนสองคน เพียบ.....บางคนโดนมาหนัก พ่อหมอก็จะยังไม่ให้กลับ (กลัวโดนของซ้ำ ต้องกลับมาอีก ) ทุกวันนี้เรายังจำชื่อหมอคนนั้นได้อยู่เลย

 

เขมรเก่งปล่อยของ ทำของใส่ชาวบ้าน
แล้ววันนี้บ้านเมืองเขมรเป็นอย่างไร

ติรัจฉานวิชชาไม่เป็นคุณแก่ใคร มีแต่ให้โทษกับผู้มีไว้กับตัว

เกิดชาวพุทธแท้ สุดวิเศษ ให้เอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเพียงอย่างเดียว