ไม่มีชื่อประเทศไทย ในแผนที่อนาคต

เป็นนิมิตที่ไม่ดีนักสำหรับหลายคน
ผมอฐิธานจิต ให้จิตเคลื่อนไปถึงยังเวลาในช่วง
ที่ผมสิ้นอายุขัยตอน 82 ปี
เพื่อไปดุว่าผมจะตายในสถานที่อย่างไร
ตายขณะที่จิตทรงสมาธิหรือไม่

ผมพบมีเรื่องประหลาด
ที่ต้องเรียนถามครูบาอาจารย์
และท่านที่ฝึกจิตทั้งหลายครับ

น่าประหลาดใจ ในขณะนั้น ไม่มีชื่อประเทศไทยแล้วครับ
แต่เนื่องจากร่างจิตของผมยังไม่อาจเจรจาได้
ผมไม่แน่ใจว่าเราไปรวมกับลาวหรือเปล่าเพราะภาษา
จับสำเนียงได้ประมาณนั้นครับ
ฝากพี่ๆที่มีระดับจิตสูงกว่าผมไปดูด้วยครับ
"ขอท่านอย่าอยู่ด้วยความประมาท" ครับผม
*****************
วิกรม หลานพระคุณลุงเชียงใหม่

 

รบกวน ถาม ลุงคนเชียงใหม่ ได้ไหมครับว่า ตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้วครับ...

 

เรื่องอธิิฐานจิต สำหรับผม ไม่ใช่สิ่งที่เหลวไหล การที่คุณ ทำได้เช่นนี้ ก็ นับว่า มีบุญบารมีมาก...ถ้า ผมยังไม่เป็น ที่ น่ารังเกียจ สำหรับคุณจนเกินไป....ผม อยากจะฝากถามต่อหน่อยได้ใหมว่า เป็นเพราะ สาเหตุใดที่ทำให้ ประเทศไทยต้องเป็นเช่นนั้น...ไม่มีอะไรซับซ้อน...อยากแก้ปัญหา ก็ ต้องเข้าใจสาเหตุ ที่แท้จริงก่อน...ได้คำตอบแล้ว กรุณาตอบให้ทราบด้วย ขอบคุณ มากๆ ล่วงหน้าครับ

 

ถึงตอนนั้นชื่อประเทศไทยได้ถูกเปลี่ยนเป็น "สยาม" อีกครั้งแต่ฝรั่งจะเรียกเราว่า "ไซแอม" มีผู้มีอภิญญาท่านหนึ่งเคยบอกผมไว้ตั้งแต่ปี 2545 ครับ แต่จะเปลี่ยนเมื่อไหร่ไม่ทราบครับ

 

จะมีเหตุการณ์บางอย่างครับ แต่เป็นในทางที่ดี
ทำให้อาณาเขตของไทยรวมกับรวมและเข้าไปถึงพม่าบางส่วน รวมถึงดินแดนสิบสองปันนา

 

SIAM ชื่อมงคล
ใครก็ไม่รู้ทะลึ่งเปลี่ยนเป็น Thailand นับแต่นั้นมาบ้านเมืองวุ่นวายไม่รู้จบ

 

ชื่อ สยาม มีประวัติความเป็นมาตั้งแต่ก่อนพุทธกาล เดิมทีมีชื่อว่า ซำ เป็นชนชาติที่มีอารยธรรมเจริญรุ่งเรืองเคียงคู่มากับอารยธรรมของจีนโบราณตั้งแต่สมัยจิ๋นซีฮ่องเต้
คำว่า "ซำ" ที่มีบัณทึกในประวัติศาสตร์ของจีน หมายถึงดินแดนแคว้นที่อยู่ใต้สุดของอณาจักรจีนโบราณซึ่งมีลักษณะพิเศษคือขุดดินตรงจุดไหนก็จะเจอน้ำซึมออกมาทำเป็นบ่อน้ำใช้ดื่มใช้ทำความสะอาดได้ คนจีนรุ่นต่อๆมาก็จะเรียกชนชาติซำเพี้ยนเสียงไปบ้างเป็นชนชาติเสียม ซึ่งชนชาติซำหรือเสียมได้เรียกชื่อชนชาติตัวเองที่มีเสียงผสมทั้งสองอย่างออกมาเป็น"สะหยาม" หรือ "สยาม" นั่นเอง ชนชาติสยามเป็นชนชาติที่มีการติดต่อค้าขายกับประเทศจีนโบราณมานานมากตั้งแต่ก่อนพุทธกาล นั่นบ่งบอกถึงการเป็นชนชาติที่มีอารยธรรมที่เก่ามากไม่แพ้ประเทศจีนเลย

ผมสรุปมาจากหนังสือประวัติชนสยามที่เรียบเรียงโดยคุณ จิตร ภูมิศักดิ์

 

ที่มาของคำว่าสยาม

ภาพวาดชาวสยามสมัยกรุงศรีอยุธยาในจดหมายเหตุลาลูแบร์


จนถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังไม่มีใครทราบที่มาของคำว่าสยามว่ามาจากที่ไหนอย่างแน่ชัด ซึ่งเรื่องนี้เป็นประเด็นถกเถียงในแวดวงนักวิชาการไทยกันอย่างกว้างขวาง แต่ที่ทราบแน่นอนแล้วคือ สยาม เป็นชื่อที่ชาวต่างประเทศใช้เรียกมากกว่าที่คนสยามจะใช้เรียกตัวเอง<SUP class="noprint Template-Fact">[ต้องการอ้างอิง]</SUP> โดยในจดหมายเหตุลาลูแบร์ ซึ่งเดินทางเข้ามาในอาณาจักรอยุธยาในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชแห่งกรุงศรีอยุธยานั้น คำว่า "สยาม" เป็นนามที่ชาวโปรตุเกสในแถบตะวันออกไกลใช้เรียกอาณาจักรในบริเวณแม่น้ำเจ้าพระยา<SUP id=cite_ref-0 class=reference>[1]</SUP>
นอกจากนี้ยังมีหลักฐานของคำว่า "สยาม" และคำที่ใกล้เคียงกันอยู่ในที่อื่นๆ เช่น

• ตามภาษามอญ เรียกคนไทยว่า "หรั่ว เซม" (หรั่ว ภาษามอญแปลว่าพวก) จนกระทั่งปัจจุบัน
• ชาวมลายูและผู้มีเชื้อสายมลายู (รวมถึงในประเทศไทย) ใช้คำเรียกไทยว่า "สยาม" มาจนถึงปัจจุบัน (ดังเช่นที่ปรากฏในเอกสารของกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบในบริเวณจังหวัดชายแดนภาคใต้)<SUP class="noprint Template-Fact">[ต้องการอ้างอิง]</SUP>
• ในภาษาเขมร คำว่า "สยาม" หมายถึง "ขโมย" โดยออกเสียงว่า "ซี-เอม" เมืองเสียบเรียบ ซึ่งอยู่ใกล้กับนครวัด จึงมีความหมายว่า "พวกขโมยพ่ายแพ้" ดังนั้น ความหมายของคำว่า "สยาม" ในภาษาเขมรจึงหมายถึง "พวกขโมยป่าเถื่อน" เนื่องจากในยุคที่ขอมเรืองอำนาจ มีคนไทที่อพยพมาจากทางเหนือเข้าสู่ดินแดนภาคอีสานของเขมรซึ่งอาจเข้ามาโดยการกวาดต้อนของชาวเขมรเองเพื่อใช้เป็นแรงงานในการสร้างปราสาทหินต่างๆ คำว่า "สยาม" จึงเป็นคำเขมรที่ใช้เรียกกลุ่มคนไทซึ่งในเวลานั้นชาวเขมรยังมองว่าเป็นแค่คนป่า บนรูปสลักฝาผนัง ณ นครวัด ประเทศกัมพูชาที่แสดงถึงกำลังพลจากอาณาเขตต่าง ๆ ที่ได้เข้ามาร่วมกับพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 มีภาพกองกำลังกองหนึ่งที่มีคำบรรยายใต้ภาพว่า "เนะ สยฺมกุก" (เนะ สยำกุก) <SUP id=cite_ref-1 class=reference>[2]</SUP> ซึ่งแปลได้ความว่า "นี่ เสียมกุก" เป็นกองกำลังต่างหากจากกองกำลังจากอาณาจักรละโว้ ซึ่งรูปสลักฝาผนังได้สลักแยกไว้พร้อมคำบรรยายที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน สันนิษฐานกันว่าอาจเป็นคนไท-ลาวกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งแต่ยังไม่มีข้อสรุปที่แน่ชัดเป็นที่ยอมรับกัน
• ตามจดหมายเหตุเก่าของจีน ในบริเวณประเทศไทยปัจจุบันนั้น แต่เดิมมีอาณาจักรอยู่ด้วยกัน 2 อาณาจักร คือ อาณาจักร "เซียน" (น่าจะหมายถึง เสียม หรือ สุโขทัย) ซึ่งอยู่ทางเหนือขึ้น แต่ยังอยู่ใต้ต่ออาณาจักร "ร้อยสนม" (มีผู้สันนิษฐานว่าคืออาณาจักรล้านนา-ไทใหญ่) และอาณาจักร "หลอหู" (น่าจะหมายถึง อยุธยา ซึ่งจีนยังใช้ชื่อของ ละโว้ เรียกอยู่) ซึ่งอยู่ทางใต้ลงไป โดยอาณาจักร "เซียน" นั้นมักประสบปัญหาขาดแคลนอาหาร ต้องนำเข้าข้าวจากอาณาจักร "หลอหู" จนในที่สุด อาณาจักร "เซียน" และอาณาจักร "หลอหู" ได้รวมกันเข้า ทางราชสำนักจีนจึงได้รวมเรียกชื่ออาณาจักรใหมที่เกิดจากการรวมกันดังกล่าวว่า อาณาจักร "เซียนหลอ" (ภาษาจีนกลางยุคปัจจุบัน="เสียนหลอกว๋อ" ภาษาจีนแต้จิ๋ว = "เสี่ยมล้อก๊ก") ซึ่งได้กลายเป็นนามเรียกอาณาจักรโดยชาวจีนมาจนกระทั่งมีการเปลี่ยนชื่อประเทศเป็นประเทศไทย จึงได้เปลี่ยนชื่อเรียกเป็น "ไท่กว๋อ"<SUP class="noprint Template-Fact">[ต้องการอ้างอิง]</SUP>
• นักนิรุกติศาสตร์และนักประวัติศาสตร์บางคน ได้แสดงถึงความใกล้เคียงกันของคำว่า สยาม และ ฉาน (Shan) ซึ่งใช้เรียกอาณาจักรของคนไทบริเวณตอนใต้ของจีน ทางตอนเหนือของพม่า และทางรัฐอัสสัมของอินเดีย<SUP class="noprint Template-Fact">[ต้องการอ้างอิง]</SUP>

[แก้] การใช้คำว่าสยามในฐานะราชอาณาจักรของไทย

ถึงแม้ว่าจะมีการอ้างอิงถึงราชอาณาจักรและประชาชนไทยโดยใช้คำว่า "สยาม" โดยผู้คนจากที่อื่นอย่างกว้างขวางดังที่ได้ปรากฏไปข้างต้นก็ตาม แต่ทว่าในอดีตของประเทศไทยนั้น แนวคิดเรื่องรัฐชาติของคนไทยยังไม่ปรากฏชัดเจน ดังเช่นที่เกิดขึ้นในยุโรปตั้งแต่ยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ การอ้างอิงถึงราชอาณาจักรของทางราชสำนักของไทยจึงมักอ้างอิงโดยใช้ชื่อเมืองหลวง ดังเช่นพระราชสาสน์ของสมเด็จพระเอกาทศรถที่มีไปถึงพระเจ้าดอน ฟิลลิปแห่งโปรตุเกส โดยผ่านผู้สำเร็จราชการแห่งเมืองกัว ก็ได้มีการอ้างพระองค์ว่าเป็นผู้ปกครองแว่นแคว้นของ กรุงศรีอยุธยา เป็นอาทิ และตามหลักฐานของลาลูแบร์นั้น คนในประเทศไทยได้เรียกเผ่าพันธุ์ของตนเองว่า ไทย ตั้งแต่สมัยอาณาจักรอยุธยา<SUP id=cite_ref-2 class=reference>[3]</SUP>
ต่อมา เมื่อประเทศไทยต้องเผชิญหน้ากับลัทธิจักรวรรดินิยมตั้งแต่สมัยรัชกาลพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์จึงได้พยายามดัดแปลงให้ประเทศมีลักษณะสมัยใหม่ขึ้น ซึ่งประการหนึ่งในนั้นคือ การทำให้ประเทศไทยมีลักษณะเป็นรัฐชาติ ที่มีการควบคุมจากส่วนกลาง และเริ่มมีการใช้ชื่อ "ราชอาณาจักรสยาม" เป็นชื่อประเทศอย่างเป็นทางการ<SUP id=cite_ref-.E0.B8.97.E0.B8.97.E0.B8.97_3-0 class=reference>[4]</SUP>
[แก้] จากคำว่าสยามเป็นไทย

ต่อมา หลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองโดยคณะราษฎร และการแย่งชิงอำนาจระหว่างกลุ่มอำนาจต่าง ๆ ทั้งเก่าและใหม่หลายครั้ง ในที่สุด จอมพล ป. พิบูลสงคราม ได้ก้าวขึ้นสู่อำนาจ ปลุกแนวคิดชาตินิยมและการเชื่อฟังผู้นำอย่างมาก ซึ่งจากรายงานการศึกษาในยุคนั้นโดยนักศึกษาประวัติศาสตร์บางคน<SUP class="noprint Template-Fact">[ต้องการอ้างอิง]</SUP> ได้มีการค้นพบคนไทยที่อยู่ในเวียดนาม และจีนตอนใต้ นอกเหนือไปจากจากกลุ่มไทยใหญ่ในพม่าอีก ทำให้เกิดกระแสที่ต้องการรวบรวมชนเผ่าไทยเหล่านั้นเข้ามาสู่ประเทศ "ไทย" เพื่อสร้างความเข้มแข็ง ในที่สุด จึงได้มีการเปลี่ยนชื่อ ประเทศ ประชาชน และสัญชาติเป็น "ไทย" ตามประกาศรัฐนิยมฉบับที่ 1 เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ซึ่งได้รับการคัดค้านจากบางฝ่ายว่าจะเป็นการทำให้คนเชื้อชาติอื่น เช่น จีน มลายู ไม่รู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับประเทศ "ไทย" แต่ทว่าในที่สุดประกาศรัฐนิยมก็มีผลบังคับใช้ ทำให้ต้องเปลี่ยนชื่อประเทศเป็น ไทย ดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งกลายเป็นสิ่งตกทอดไม่กี่อย่างจากประกาศดังกล่าวมาถึงปัจจุบัน เช่นเดียวกับคำว่า "สวัสดี"

เปลี่ยนทั้งทีเอาให้เก่าไปเลย เช่น สุโขทัย กรุงศรีอโยธยา

 

ปีนี้45 แล้วครับยังเหลือเวลาอีกหลายปี
แต่อาจจะไปก่อนกับอุปฆาตกรรมที่หนักบางตัว
อีกสองสามครั้งครับ

 

ผมถูกสอนให้ฝึกสมาธิตามจริตของผม
ครูบาอาจารย์กำหนดให้
เน้นฝึกอนาคตตังสญาณ
แต่ระดับจิตผม ในขณะนี้
ยังสามารถกำหนดรู้ได้เพียงเฉพาะตน
หรือที่เกี่ยวข้องกับตนเท่านั้น
ยังไม่สามารถ รับรู้ภาพใหญ่มากกว่านั้นครับ
และไม่ง่ายสำหรับการเคลื่อนในแต่ละครั้งครับ
สำหรับระดับจิตของผม
จึงไม่ทราบเรื่องระหว่างทาง
ครั้งนี้เพราะตั้งโจทย์เกี่ยวกับตัวเองถึงการตายของตนเอง
เพื่อกำหนดมรณสติครับ ในการนำมาฝึกการตายแบบมีสติ
สิ่งที่เจอและนำมาเล่าให้ฟังและถามคือ
เรื่องราวระหว่างการตายของผม และบุคคลรอบข้าง
ในระยะเวลาช่วงสั้นๆไที่กำหนดการเคลื่อนเท่านั้นครับ
มากกว่านี้คงต้องสอบถามผู้ที่มีระดับภูมิจิตที่สูงกว่าผมครับ

วิกรม หลานพระคุณลุงเชียงใหม่

 

*** ศาสนศาสตร์โลก ****

โลกุตตระ อุบัติเกิดที่ประเทศไทยแล้ว
หลักโลกุตตระธรรม ปรากฏแล้ว
หลักสัจจะธรรม ปรากฏแล้ว
ความจริง จะค่อยๆทะยอยปรากฏขึ้นมา
แล้วเราจะได้เห็นว่า ใครทำอะไรเอาไว้

ขอให้เชื่อสัจจะมีผลตอบแทน...อยู่ที่ทำได้ ทำไม่ได้
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

อันที่จริง หลังภัยพิบัติจบสิ้นแล้ว ต้องมาเขียนแผนที่โลกใหม่
บางประเทศหายไป บางประเทศแทบไม่เหลือคน
ขอบเขตประเทศ ไม่ชัดเจน
ความเป็นประเทศ ไม่มีความสำคัญ
คงจะมาการรวมกลุ่ม สร้างบ้าน แปงเมือง กันใหม่
ตามสภาพความเป็นอยู่และสถานการณ์ ตามพื้นที่
เมื่อตั้งตัวกันได้ ก็เริ่มกำหนดเขตแดน
กว่าจะเป็นประเทศได้ชัดเจน คงต้องใช้เวลานานทีเดียว

 

อันนี้ก็รู้สึกเหมือนกันนะ รู้สึกว่าเราชอบชื่อสยามมากกว่า
อีกอย่างบรรพบุรุษของเราก็ปกปักรักษาแผ่นดินสยาม
อยู่ เกิด กิน ตาย ทั้งหมดนี้อยู่ในคำว่าสยามทั้งหมด
ไม่ได้อยู่ในประเทศไทยสักหน่อย

จะให้บรรพบุรุษที่จิตยังกังวลอยู่
มาปกป้องผืนแผ่นดินนี้ก็คงต้องกลับไปใช้ชื่อเดิม
จิตเขา(ผีบรรพบุรุษที่ยังไม่ไปผุดไปเกิด)ยังฝังใจอยู่กับคำว่าสยาม
ตอนเขาตายก็ยังไม่รู้จักประเทศไทยเสียด้วยซ้ำ
จะกล่าวว่าผีบรรพบุรุษมาปกป้องประเทศไทยก็กระไรอยู่!!!
นึกดูอีกที ผีบรรพบุรุษอาจแช่งอยู่ว่ามาเปลี่ยนชื่อประเทศอันเป็นที่รักของกูทำไมเสียด้วยซ้ำ

อันนี้เป็นความเชื่อโดยส่วนตัว

 

ไม่มีวันที่ไทยจะไม่มีในแผนที่ เพราะบ้านเมืองเราเป็นเมืองของศาสนา

และถ้าบางจังหวัดจะหายไปนั่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

แต่ประเทศจะขยายออกไป ไม่มีวันล่มแน่นอน

แล้วการที่ชื่อประเทศจะเปลี่ยนนั้น ผมก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน

แต่การที่เค้าไม่ยอมไปเกิด เพราะเลือดเนื้อที่หล่อหลอมชาตินั้น

จิตมันฝังลึก เค้าจารักษาผืนแผ่นดิน และทำลายคนชั่ว

เพื่อให้ผืนดินสงบสุข และรักษาศาสนา

แล้วหลังจากภัยพิบัติ ไม่ต้องมานั่งแย่งบ้านเมืองกัน

บ้านเมืองก็จะโออ่าสวยงาม จะไม่มีคนที่ต้องเร่ร่อน

เพราะตอนนั้นทุกอย่างจะถูกกำหนดไว้หมดแล้ว

ไม่มีการรบราฆ่าฟันกัน ทุกคนมาเพื่อสร้าง บุญกุศลและบารมี

 

ร่วมกันทำดี บ้านเมืองน่าอยู่ครับ

 

ดวงดาวสกาวหม่น อัสสุชลสิหลั่งไหล
อาบร่างนักรบไทย ในพนาแสนอาดูร
เจ็บช้ำระกำจิต มิเคยคิดจะสิ้นสูญ
ประวัติศาสตร์จะเทิดทูน วีรกรรมอันอำไพ

เพื่อนแก้วผู้แกล้วกล้า ทอดกายา ณ แดนไกล
ต้องเหน็บหนาวร้าวฤทัย อย่างโดดเดี่ยว และเดียวดาย
รอบข้างมีร่างเพื่อน นอนกล่นเกลื่อนชีวาวาย
กอดปืนไว้แนบกาย ชีพสาหัสด้วยดัสกร
เพื่อนถูกบุกกระหน่ำ อริล้ำทั่วสิงขร
เพราะห่วงแหนแดนมารดร จึงมอบชีพเป็นชาติพลี
เพื่อนสู้ด้วยมือเปล่า จู่โจมเข้ารุกราวี
กระสุนหมดแต่ยังมี สติมั่นในดวงมาลย์
มิยอมให้ธงชาติใด ปลิวไสวบนทัพฐาน
แม้ร่างจะแหลกราญ แต่ไตรรงค์คงยั่งยืน
ขอเทิดเพื่อนร่วมตาย ด้วยอาลัยสุดจักฝืน
หากช้ำต้องกล้ำกลืน เพื่อหน้าที่อันจีรัง
จำไว้ผู้รุกราน จะต่อต้านสุดกำลัง
หากชีพเราคงยัง ขอแลกชีพกับไพรี
หยาดเลือดทุกหยาดหยด ที่หลั่งรดปฐพี
จะชดใช้ในครานี้ จะต้องปลาตและพินาศไป
จะหาญสู้กับทรชน ผู้คิดปล้นอธิปไตย
ไล่ออกนอกแดนไทย เพื่อวิญญาณทหารเรา

ขอเชิญทหารกล้า จงนิทรายังที่เนา
หลับเถิดอย่าหมองเศร้า จะปกป้องผองผไท...

 

ผมเชื่อว่า แผ่นดินผืนนี้หลังภัยพิบัติจะมีความเจริญรุ่งเรืองทั้งทางจิตใจศีลธรรมและอารยธรรมยิ่งไปกว่านี้แน่นอนครับ

และอาณาเขตจะกว้างใหญ่ขึ้นอีกมาก แต่เป็นการขยายด้วยธรรม ด้วยการช่วยเหลือสงเคราะห์อาณาจักรอื่น

 

ถ้าเอาตามสถานการณ์บ้านเมืองในขณะนี้

ประเทศไทยเข้าสู่การค้าแบบเขตการค้าเสรี ในภูมิภาคนี้ ซื้อขายไม่ต้องเสียภาษี อีกหน่อยคงจะได้เดินข้ามแดนโดยไม่ต้องมีเรื่องการเข้าออกนอกประเทศเหมือนปัจจุบัน

อนาคตไม่แน่ว่าไปๆ มาๆ อาจจะกลายเป็นประเทศเดียวกันไปเลยก็อาจจะได้ครับ

 

ผมเป็นคนไทย สัญชาติไทย เชื้อชาติไทย
และจะตายอย่างคนไทย
ไม่เข้าใจตอนนี้เกิดเป็นคนไทย อยากเป็นชาวสยามซะงั้น
รู้ใหมชาวสยามที่ต้องตกเป็นทาสพวกชนชั้นสูงต้องทุกข์ทรมาณขนาดไหน
วันนี้เป็นไทยแล้ว ภูมิใจในความเป็นไทย และจะตายอย่างไทย
ชื่อสยามจะมีประโยชน์อะไร หากคนในชาติยังงมงายอยู่กับอดีต

 

ไม่มีเรื่องของความงมงายอะไรหรอกครับ คำว่าไทยก็มาจากคนคนหนึ่งที่ชื่อ จอมพลป.พิบูลย์สงคราม แล้วก็พยายามสร้างความรักชาติโดยบอกว่าถอยร่นอบพยพมาจากทางตอนใต้ของประเทศจีน(----) ก่อนหน้าจอมพลป.พิบูลย์สงคราม ประเทศเราก็มีชื่อว่าประเทศสยามอยู่แล้ว แค่นั้นเองครับไม่ใช่เรื่องงมงายอะไรเลย คนในชาติตอนนี้ถ้างมงายคงเป็นเรื่องอื่นๆที่มีเยอะมากเช่น เล่นหวยหาเลขเด็ด เทอดทูนคนที่เอาเงินมาแจกโดยไม่สนว่าเขาจะมีความผิดทางกฏหมายหรือคอรัปชั่น etc.