ร.ต ประวิทย์

[IMG]
เอาภาพสวยๆ ปลื้มๆ มาฝากนะครับ

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ถวายเภสัชพระมีอานิสงค์ ทำให้สุขภาพดี ไม่เจ็บป่วยง่ายค่ะ

ก็แล้วแต่โอกาสครับ คือพกระผมทำบุญเล็กๆ ไม่เป็น มันไม่ปลื้มมาก อาทิตย์ต้นเดือนก่อนก็ถวายสังฆทาน 3,000 วัด จากชายแดนภาคใต้ 266 วัด เอาบุญมาฝากนะคร๊าป

อะไรคะคุณพี่ ... Azalia ไม่เห็นเลย ...สงสัยให้เราจินตนาการเองมั้ง

[IMG]

ทำบุญถวายอะไรบ้างคะ มีสังฆทาน,หรือเลี้ยงภัตตาหาร แล้วถ้าจะไปร่วมงานต้องเตรียมอะไรไปบ้างคะ

ภัทรแค่พยายามทำความดีให้ถึงที่สุดค่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าภัทรจะทำได้ทั้งหมดนะค่ะบางครั้งบางสิ่งบางอย่างภัทรก็ยังต้องตามสังคม ตามกาละเทสะอยู่บ้างค่ะ ภัทรเตรียมตัวกลับบ้านแล้วนะค่ะ เพราะบ้านอยู่ไกล แล้วฝนกำลังจะตกอีกแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ หลับฝันดีค่ะ

ที่จังหวัดอะไรคะ เป็นงานอะไร เผื่อจะไปทำบุญบ้าง

เข้าวัดวันพระค่ะ หลังเลิกงานก็ขึ้นวัดไปปฎิบัติยันเช้าก็มีค่ะ

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สาธุ อนุโมทนามิ

เริ่มงานเก้าโมงเช้าค่ะ เลิกหกโมงเย็นทุกวัน หยุดทุกวันเสาร์ค่ะ จริงๆที่บ้านก็มีคอมแต่ช่วงเย็นไม่ค่อยเล่นค่ะ เพราะสวดมนต์นั่งสมาธิค่ะ

ม่ายเห็นครับท่าน

[IMG]

เจ้าค่ะเช่นกันนะค่ะ ธรรมรักษา แล้วพบกันใหม่ค่ะ

ค่ะใกล้แล้วค่ะ เลิกงานหกโมงเย็นค่ะ พรุ่งนี้ค่อยทักทายกันใหม่นะค่ะ

ไม่เจออะค่ะไม่เห็นขึ้นเลย

งานอะไรคะ พระเยอะมาก ที่ไหนคะเนี่ย

จะมาถามเหมือนเพื่อน ๆ เลย ภาพอะไรคะที่จะส่งให้
สงกะสัยจะใหญ่เกินไปเครื่องเลยไม่ส่งให้ อิ อิ

เออเข้ามาทักนะ ไม่รู้จักหรอก แต่เห็นทหารแล้วอยากคุยด้วย คงจะกล้าดี สาธุ ธรรมะกับทหาร

เรื่องของกรรมเก่านี้มันแรงนะ บางครั้งแม้แต่เรายังเจอกับโทษภัยนานับประการ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำ ตั้งใจจะพูดดีๆนะ แต่กลับไม่ดีไปเลยนึกแล้วก็หน้าน้อยใจนะ เมื่อก่อนน้อยใจจริงๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่น้อยแล้ว เพราะเข้าใจว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง


สมัยเมื่อเรายังเด็ก ครูท่านหนึ่งท่านวานให้อาตมาไปช่วยงานที่โรงเรียน เป็นงานอบรมเข้าค่ายพุทธบุตร ของรุ่นพี่ ม4

เวลา ใกล้ๆจะเที่ยงอาตมาก็จะไปหิ้วหม้อข้าว หม้ออาหาร ไปตั้งรอให้พี่เขามาตักเมื่อถึงเวลาทานข้าว

วันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังนั่งรอแม่ครัวทำอาหารอยู่ เราก็ต้องแน่นหน้าอก เพราะเสียงของแม่ครัวเขาด่าทออย่างหนัก เขาด่าเราว่ามานั่งรอแต่กิน ไม่รู้จะกินไปทำอะไรมากมายไอ้เด็กขี้เกียจ

เออ เราอึ้งไป รู้สึกน้อยใจนะ เพราะเราตั้งใจช่วยงานอย่างหนักทั้งวัน ขัดถูห้องพักรับรอง ตลอดทั้ง5วัน อยู่ดีๆก็โดนเขาด่าว่าไอ้เห็นแก่กิน

ตอนนั้นไม่อยากอยู่แล้ว ไม่รู้จะอยู่ช่วยไปทำไม ทำดีแทบตายสุดท้ายโดนด่าเหมือนเราเป็นคนเห็นแก่ตัวหนักหนา นึกในใจ แม่ครัวเขาเป็นใคร เขาทำอะไรที่บ่งบอกถึงการเสียสละบ้าง ที่ทำอาหารก็รับจ้างทำ ไม่ได้ทำให้ฟรีๆเลย

แล้วก็เรื่องอื่นๆอีกมากมายหลายหลากจนเราเบื่อสังคมโลก ที่มีแต่การแย่งชิง แย่งแม้แต่ความคิด ผลงาน การกระทำ ของคนอื่น ทั้งๆที่ตนเองไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆ แถมบางคนยังขัดขวางต่อว่าอย่างดูถูกดูแคลน แต่พอผลงานออกมาในทางดี กลับมาแย่งของเราไปอ้างกับคนอื่นๆว่าตนเองเป็นคนทำเสียอีก

เออนั่นหละหนาโลกโลกาเราจึงออกบวชเพราะเบื่อหน่ายการแข่งขันอย่างจับใจ

มีหลายๆเรื่อง มีหลายๆอย่าง มีหลายๆครั้ง ที่เราต้องให้อภัยกัน อยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจกัน ตรงไปตรงมา แต่อย่าตรงแบบแข็งกระด้าง ต้องตรงแบบนอบน้อม หากรักกันจริงต้องกล้าไถ่ถาม หากรักกันจริงต้องยอมรับฟังคำติเตียน หากรักกันจริงต้องรู้จักตักเตือนกัน ด้วยใจอันงดงามด้วยธรรมอันประเสริฐ

ขอท่านทั้งหลายจง อโหสิกรรมกับการกระทำที่อาตมาภาพผู้นี้ได้กระทำไปแล้ว ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งที่รู้และไม่รู้

ขอปวารณาต่อท่านทุกๆคน หากอาตมาภาพผู้นี้กระทำการใดอันมิควรแล้ว ขอท่านจงได้ตักเตือนเถิด อาตมาจะไม่โกรธท่านดอก แถมจะดีใจเสียด้วยซ้ำไป

สาธุ ขอท่านทั้งหลายจงพบความสำเร็จในกิจการของตนๆที่กระทำเถิด อย่าได้พลัดพลากจากสิ่งอันเป็นที่รักเลย

นั่นหละ อย่าประมาทในธรรมเลยนะ อย่าไปแบกอะไรไว้ แต่อย่าไปปล่อยละเลยไม่เหลี่ยวแล ปล่อยวางอย่างมีปัญญา แล้วเราจะได้ของดีที่มีราคาประเมินค่าไม่ได้เลย

สาธุ สาธุ สาธุ

ไม่เห็นมีรูปเลยง่ะ...

ภาพอะไรของพี่ครับ งง