***กสินใน 1 วัน / อรูปฌาน4 ใน 1 วัน***

ม่ายช่ายๆ เรื่อง ฝีกสติเป็นสายขณะขับรถ ผมอธิบายชัดเรื่อง สติ มันกล้าไป

สติมันเกิดต่อเนื่อง แต่ กล้าไป จ้าเกินไป แล้ว ผมรถคว่ำนี่ไม่ใช่เพราะไป
หลงทำฌาณ เอาจิตปักเข้าไปในฌาณอย่างคนโง่ นี่กำลังบอกอยู่นี่ว่า อย่า
ให้จิตผลิกไปอาลัยอารวณ์เรื่อง ฌาณ เรื่อง แฌณ พยายามดึงคุณออกมา
อยู่นี่

ส่วนสติกล้าขณะขับรถ ก็เป็นอีกมุมหนึ่งของใจ สติกล้าเกินไป มันก็พาให้เจอ
อุบัติเหตุอยู่ดี มันจะเห็นหมดเลยนะว่า เศษกระจกกี่เม็ดกระเด็นไปทางไหน ตัว
เราผลิกซ้ายผลิกขวากระทบอะไรบ้าง มันจะเห็นหมด และจัดการได้หมด แต่
คนโง่เท่านั้นที่จะ ดีอกดีใจ กับ กรรมที่แทรกเข้ามาได้ เพราะไปหลงว่า สติ
ต่อเนื่องเป็นสายเลยรอด

รอดอะไรที่ไหน ถ้ารอด กรรมมันจะตามมาทัน ส่งผลให้ คว่ำเหรอ

ดังนั้น สติกล้าใช่ว่าจะดี มันมีช่องให้ มัจุมาร แทรกเข้ามาได้ และ
ก็ไม่พ้น พยามัจจุราชนะ ท่านยิ้มหวานรออยู่ทีเดียวแหละ ไอ้สติต่อ
เนื่องเป็นสายนี่ เผลอสำคัญผิดหละ ไม่รอดหรอก สิบอกไห่

อ้าว พึ่งอ่านโพสทัดไป นั่นก็มี เล่าเหมือนกัน เจอมาเหมือนกัน แต่สังเกตไหม
"กู" ตัวเบ้อเรอเลย แล้ว ลืมเรื่อง กรรมตามทัน ไปเลยนะ

โง่ ไหมหละ กรรมมันตามทันคนมีสติเป็นสาย ฮะเอ่อ ทำไมหละ

แล้วทำไมไม่เห็นหละ

อวิชชาปิดบัง ตัณหาร้อยรัดเอาไว้ ตัวเบ้อเร้อไง ไหนหนะ อนัตตาธรรม
จากการเห็น สติเป็นสาย

ไม่แยบคายในธรรมนะ อย่าไปสอนใครเลย อายเขา !

 

กรณีหลวงตา มีพระที่ราชบุรี ท่านให้ อรรถกถาธิบายไว้ว่า

สติปัญญาอัตโนมัติ นั่น โสดาบัน

ส่วน มหาสติมหาปัญญา นั่น คือ พระอนาคามี

แล้วเราหละ สติง๊อกๆแง๊ก เป็นสายเลยนะ แต่ มัจจุมารแทรกเข้า
มาได้ ธรรมะเตือนให้เห็น "ความประมาทในธรรม" อยู่แท้ๆ ไม่เห็น
ซะงั้น

 

ตกลงคุณเล่าปังกับคุณนิวรณ์เป็นคนเดียวกันเหรอครับ งง

 

มันเป็นเรื่องธรรมดา พอเจอขออร่อยก็เหิดการหวางยึดบ้างกล่าวหากันบ้างเพราะ อิทิบาทสี่ และ สรรพวิชาเป็นของกลาง เราเป็นใครขึงไปบอกว่า วิชานั้นเป็นของเรา

และขอ อาราธณา ตุณ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดามารดา ตลอดจนญาติธรรมทั้งสาตั้งแต่ต้นจนถึงวันนี้ ขอให้ท่านได้กุศลผลนี้เทอญ

ข้่าพเขจ้าขอตัวจิตอุทิศผล บุญกุศลแผ่ไปไพศาล ถึงทุกจิตทุกวิญญาณ ขอให้ท่านได้กุศลผลนี้เทอญ

 

ระหว่าง งง แล้ว ไม่รู้ว่า กำลังงง มาฟังนิทานสักเรื่อง

* * * *

ณ มฤตย์นคร กลางท้องพระโรงใหญ่

สัมพเวเกเรกทา ร่ำไห้ หมอบคลานเข้าหา ท้าวเธอผู้เป็นใหญ่ใน
มฤตย์นครนั้นด้วยหวังเป็นที่พึ่ง

ท : อ้าว เธอเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้คร่ำครวญ โสกา ปริเวทะ อุปยาส ขนาดนั้น
จงแถลงความมาสิ

ส : ข้าฯ น้อยมีทุกขเหลือแสน ไม่เคยลดลงเลย ด้วยความคับแค้นที่ตามหา B1B2ไม่เจอ

ท : เจ้าจะตามหาไปทำไม เขามีอะไรติดค้างเจ้ารึ หาก B1B2 เขาได้สมบัติอันเลิศ
คือนิพพานแล้ว อย่าว่าแต่เจ้า ข้าเองก็คงหาเจอไม่

ส : ดูกร ท่านผู้ทรงมฤตย์ฤทธิ์ ท่านทำไมถึงได้เอาธรรมเป็นใหญ่ เจรจาให้ข้า
น้อยผู้ถูกทุกข์ร้อยรัด สติระลึกรู้ได้ในความคับแค้นเป็นสาย แต่มิอาจดับได้ด้วยใจ
อยาก ฟังในสิ่งที่ไม่อาจรู้ตามได้เล่า ขอท่านจงตามหา B1B2 ให้ข้าน้อยได้เบา
ใจเถิดว่า เขายังอยู่ในโลก ยังถูกร้อยรัด ด้วยกิเลส แล อุปกิเลส10น้อยใหญ่

ท : เฮอะ ไอ้นี่ ถ้าจะเคยเป็นลูกน้องท่านพยาชั้น6 มาแน่ไซร้ ถึงได้เจรจาชัก
ธรรมให้เสียได้ลงคอ

ได้ เดี๋ยวข้าจะไปตามหา B1B2 แต่บอกก่อนนะว่า หากข้า ปรากฏต่อหน้าใคร
ผู้นั้นย่อมตกสู่ภาวะ ตรีทูต หากอ้ายอีผู้นั้นมันถึงฆาติ ข้าฯจึงจะนำมาด้วยได้

[ บัดนั้น เชิด ]

เอี้ยด !!! โครม !!!

[ บัดนั้น กราว ]

ท : มาแล้ว โชคดีของเจ้า B1B2 ยังอยู่ในโลก ข้าสามารถหาตัวพบ และ
ยามที่ข้าปรากฏ เขาไม่ทันเห็นว่า กรรมตามถึง ข้าเลยไม่ได้ปรากฏต่อหน้า
จังๆ ทำให้ B1B2 ยังรอดจากสายตาข้าไปได้อยู่ แต่ แน่นอนเลยว่า ยัง
ไม่ไปไหน ยังไม่เข้าไปสู่อมตะนครแต่อย่างใด

ส : อโห ท่านทำไมถึงไม่พามาด้วยเล่า ข้าฯ จะได้ชำระแค้นเสียให้สาแก่
ใจต่อความระลึกถึงเปรียบดั่งมีสตินึกถึง B1B2 โดยตลอด จนแทบเป็นสายเลือด
ท่านฯ จงไปปรากฏอีกครั้งจังๆ ต่อหน้า เพื่อนำตัวเขามาเถิด

[ KWANNNNG !! เอฟเฟคแบบมะกัน ]

วสวตี : เห้ย ไอ้ขี้ครอก เจ้าหาต้องรีบร้อนใจไปไม่ บัดนี้ B1B2 ครั้นแต่
พยามฤตย์ปรากฏ แล้วรอด เขาก็หลงระเลิงอยู่กับ "สติเป็นสาย" หาได้มีสติ
เล็งเห็นซึ่งกรรมอย่างบัณฑิตมีวิชชาไม่ เช่นนี้แล้ว เจ้าจงเย็นใจ รอวันที่ได้เวียน
ว่ายไปพบเจอกันในภายหน้าโน้นเถิด จะยืมมือคนอื่นไฉนเลยจะเท่ากับได้เจอ
กันตัวเป็นๆ ข้าฯผู้เป็นนายเก่าเจ้า ขอรับรอง ฮวะ ฮะ ฮะ ฮ่า

ส : จริงรึท่าน หากสติเป็นสาย ใยจึงยังติดข้องได้ ข้าฯ สงสัยนัก

วสวตี : เอ้ ไอ้นี่ เห็นข้า เป็นใคร ที่นึกอยากจะหลอกใครก็หลอกกันเล่นรึ !!!

* * *

และแล้ว วสวตี ก็รีบแจ้นหายไปก่อนที่! พยามฤตย์จะลงจากบันลังก์เดินย้อนมาอยู่ตรงหน้า !!

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ................................

 

สำรวม สังวร <---(ระวัง)

 

ผมว่าผมหาสาระธรรมจากท่านนิวรณ์ไม่ค่อยเจอนะครับ แม้ผมจะยังปฏิบัติไปไม่ถึงไหน แต่ก็รู้ว่าอันไหนควรแก่การรับฟังที่ดี

 

แปลกคน คุณ จะเอาอะไรกับ นิทาน หละฮับ

 

หาเจอก็แปลกคนแล้วล่ะครับ พี่นิวรณ์มีสาระธรรมที่ไหน

 

อานาปานสตินี่แหละ ที่นักเจริญสติเขาว่าไม่เวิร์ค ไม่ใช่วิปัสนา ทั้งที่ไม่รู้ทำจนสุดทางหรือยัง มีการบัญญัติศัพท์ใหม่ๆหรือรูปแบบใหม่ ขึ้นมาให้ดูว่านี่สิของจริง อานาปานสติผมทำมาแล้วไม่เวิร์ค ไม่ใช่ทาง เป็นสมถะ ต้องเป็นสายสติถึงจะเป็นวิปัสนา แต่คงลืมอ่านให้ดีเลยเจอแต่คำว่า "อานา" ก็เลยหา"ปานสติ"ไม่ค่อยจะเจอ แต่ยังไงถ้าแนวทางของท่านเป็นทางพ้นทุกข์จริงๆ ก็อนุโมทนาครับ แต่ได้โปรดพิจารณาว่า"อัตตา" ยังมีอยู่ไหม

 

น่านนะจิ แปลกคนจริงๆ

 

ดิฉันเชื่อค่ะว่ามีคนทำแบบนี้ได้จริงๆ เรื่องอรูป4สำหรับบางคนแล้วมันไม่ยากจริงๆ
ดิฉันก็ยังเชื่อในภูมิธรรมของคุณ
ดิฉันชอบข้อความบทนี้ของคุณ ถึงขนาดแอบยิ้มเลยล่ะค่ะ

"แต่ทุกสิ่งก็ยังดำเนินไปอย่างปกติ เหมือนเดิม รู้สึกนึก คิด มีอารมณ์ต่างๆ มีตามปกติ
มีรัก โลภ โกรธ หลง อยู่ แต่จิตไม่ติด ไม่เข้าไปจับ ไปยึด.... เข้าข่าย "มีแต่ไม่เอา"
กินข้าวยังอร่อยเหมือนเดิม... แต่ไม่ติด กินของอร่อยหรือไม่อร่อยก็ได้ กินแล้วรสชาตดไม่ตราตรึงในจิต
จิต(ในส่วนลึก)ไม่เกาะกุมสิ่งใดๆ เลย แม้แต่ความสุข....ความสุข "มีแต่จิตไม่เอา สุข สนุก แต่จิตไม่ติด"
ที่สำคัญที่สุด...มันเป็นเอง...ไม่ต้องกำหนด หรือ กระทำการใดๆ ให้มันเป็นเช่นนั้น"
-----------------------------------------------------------------------------
รู้สึกเหมือนว่าตัวเองยังดำรงชีวิตตามปกติเช่นอดีต แต่ไม่ว่าสุข ทุกข์หรือเฉยๆในใจจริงของเราแล้วไม่มีความหมาย เหมือนไม่ต้องการโลก ไม่สนและไม่คำนึงแต่ก็ยอมเป็นส่วนหนึ่งเพราะพันธะของมัน ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ ดิฉันเป็นเพียงคนหลงโลกอยู่คนหนึ่งที่พร้อมจะโบยบินไป

 

อนุโมทนาสาธุครับ สติเป็นแม่ทัพใหญ่ ถ้าเราเจริญได้ต่อเนื่องจริงๆ อยากเรียนถามมากๆครับว่าท่านใช้การเจริญสติอย่างไร เผื่อเป็นธรรมทานจะได้นำไปปฏิบัติ สาธุ

 

อันดับแรกเลย
รู้จัก สัมมาสติ สติบริสุทธิ์ ที่ปราศจาก "เรา" ได้จากการชี้แนะของพระอาจารย์ของผมเลยนะครับ...ปฏิบัติตามไปขณะที่ฟังเลยครับ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=RZgXe9Chxqo]หลวงพ่อสมบูรณ์01 - YouTube[/ame]

 

ผมขออนุโมทนา..สาธุกับบุญกุศลกับเจ้าของกระทู้ทั้งหมดทั้งมวลด้วยครับ

 

ก็นะ ก็อยากจะบอกเหมือนกันว่า ที่คุณบรรยายอะไรนั่น อาการเหล่านั้น
ผมผ่านมาหมดแล้ว

เลยรู้ไงว่า หมูไม่กลัวน้ำร้อน มันเป็นยังไง

เอาเถอะ รับฟังไว้อย่างหนึ่งก็แล้วกัน หาก สภาพธรรมที่บอกว่าสิ้นแล้ว
อะไรนั่น มันเป็นแค่ผล "สมถะ" ธรรมดาๆ นะ เดี๋ยวมันต้องเสื่อม

อะไรที่แสดงความเสื่อมสลายหายไปได้ แปลว่า เป็น "ภพ"

เพราะความที่มันเป็น ภพ มันจึงประกาศไม่ได้เต็มที่ว่า สิ้นภพชาติแล้ว
ไม่มีเกิดมีตายอีกแล้ว ซึ่งมันจะต่างจาก "สมถะ" ที่จิตมันก็บอกอยู่
นะว่า คลายจากภพนี้แล้ว จะไปเกิดเป็นอะไรก็ไม่รู้เลย รู้แต่ว่า ภพ
ที่อยู่ตอนนี้ สุขมาก

เตือนมาก ก็หาว่า มาทำลายความสุข ก็ รอให้ ความสุขมันสลายไปกับ
ตาตัวเองก็แล้วกัน แล้วจะเข้าใจว่า รู้ยังไม่ถึงฐานสักแอะเดียว

 

การที่บอกว่าตนเองพ้นทุกข์ ไม่ติดข้องแล้ว จะบอกตนเองเป็นพระอรหันต์หรือครับ ถ้ายังไม่จบกิจ ก็อย่าอ้างอย่างนั้นเลยครับ

 

งั้น

ถ้าเป็นเช่นดังว่า เราจะรอรับฟังน่ะ เราก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันเป็นยังไง

อ่านเเล้วสนใจ พอประมาณ

เลยอยากให้งัดออกมาซะที รอ มาสี่หน้าเเล้ว สนใจจ๊ะ สนใจ

เเต่ถ้าไม่ดีประการใด ใครเขาติ ติง ก็ต้องทําใจยอมรับ ถามตอบ เเบบมีเหตุ มีผลน่ะ


เห็นต่างได้ เเต่อย่าไปดึงเอาความต่างลงมาเป็นประเด็นของใจ จน มันพลิกไป พลิกมาเสียก่อนล่ะ

จารย์ใหญ่ เเกรอขโมย ธรรม อยู่น่ะจ๊ะ

 

คุณเล่าปัง
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ก็แล้วกันนะครับ ผมจะยืนหยัดให้ดู ไม่หายไปไหน สามารถพบผมได้ในสังคมออนไลน์ใหญ่ๆ ทุกที่ ทั้งในเว้ปพันทิพย์ log in "ทางนี้" ที่โต๊ะศาสนา และ เฟซบุ๊ค : Gluay Newman



คุณ Smith 999
ผมไม่ได้กล่าวเช่นนั้นนะครับ
แต่ผมพูดคำสัตย์ ที่ว่าความทุกข์ไม่บีบคั้นจิตใจ เป็นเช่นนั้นจริงๆ ลองกับตัวเองในผัสสะแรงๆ หลายๆ อย่างแล้ว
โดยเฉพาะผัสสะคนใกล้ตัว หรือเจ็บป่วยมากๆ ...จิตไม่มีทุกข์เลย ไม่ได้ทำอะไร ไม่ได้ทรงฌาน อย่างที่บางคนเข้าใจด้วยครับ

มันไม่ทุกข์เอง ยังไงๆ ก็ไม่ทุกข์....ทั้งหมดเกิดจากการเจริญสติที่ถูกทางแค่นั้น
(ที่กล้ายืนยันว่าถูกทาง เพราะผิดมาเยอะครับ) เมื่อเดินถูกทาง จิตก็จะรู้ในไตรลักษณ์ รู้เอง(ไม่ใช่การไปกำหนดให้รู้)
จิตก็จะค่อยๆ ถอดถอนความทุกข์ ไม่เอาทุกข์เอง และเมื่อรู้ถึงที่สุด จิตจะวางความยึดมั่นไปเอง
เมื่อวางความยึดมั่น จิตจะกระทำการที่เรียกว่า "สลัดคืน" กลับสู่ภาวะปกติที่สุด....

และตอนนั้น ความทุกข์จะปรุงไม่ได้อีก เพราะจะมีสภาวะที่ไม่ปรุงแต่งปรากฏขึ้นแก่จิต
เป็นภาวะที่ไม่มีความเกิดดับ ไม่มีนิยามความหมายใดๆ หลงเหลืออยู่ ทรงอยู่เป็นอนันตกาล
เป็นสภาวะที่ไม่สามารถบรรยายเป็นตัวหนังสือได้แหละครับ เพราะมันอยู่นอกเหนือทุกสิ่งจริงๆ
นี่แหละ ความทุกข์จะขาดจากจิตได้จริงๆ

ผมทราบดีว่าการกล่าวออกมาเช่นนี้ ย่อมจะเป็นผลเสียแน่นอน
ไม่มีใครเชื่อง่ายๆ กับฆราวาสคนหนึ่งไม่ใช่หลวงปู่หลวงตา จะเข้าไปรับรู้ถึงสภาวะที่ไม่มีทุกข์เช่นนี้ได้....
และที่สำคัญก็ไม่สามารถเอามาพิสูจน์ให้เห็นเป็นรูปธรรมได้ เนื่องจากเป็นเรื่องปัจจัตตัง
ผมไม่ได้หวังให้ใครเชื่อผมนะครับ

แต่สิ่งที่ผมอยากจะบอกกล่าว ยืนยันว่า "เราทุกคนทำได้" ไม่ใช่เรื่องลี้ลับในตำรา ไ่ม่ใช่เรื่องสุดเอื้อม....
เป็นสิ่งที่ทุกคนเข้าถึงได้ หากรู้จักเส้นทางที่ถูกต้องเป็นสัมมาทิฏฐิ มีความเพียร และไม่ติดอัตตา
ผมจึงบอกว่าผมจะยืนหยัดให้ดู ว่าสื่งที่ผมกล่าวมาในวันนี้ เพราะผมหลงผิดหรือไม่ เป็นข้อแรก
และข้อที่สอง ผมจะแนะนำวิธีเจริญสติเข้าถึงความพ้นทุกข์อันนี้ให้ทุกๆ คนพิสูจน์ด้วยตัวเอง ...
ไม่ต้องมานั่งวิเคราะห์ผมให้เกิดปฏิฆะในใจเสียเปล่าๆ ...ของจริงต้องพิสูจน์ได้ครับ

ผู้สนใจ....เริ่มต้นจากการฟังคลิ๊ปหลวงพ่อสมบูรณ์ที่ผมโพสไป แล้วออกเดินทาง โดยการปฏิบัติตามเลยครับ

 

แต่ละท่าน โดนมันแดกเสียแล้ว