ขอคติธรรมหรือวาทะของพระที่จับใจหน่อยค่ะจะเอาลงหนังสือธรรมะแจก

เยี่ยมมากค่ะ มาช่วยกันทำบุ_เยอะๆนะคะ กระเจียวจะเอาออกเผยแผ่ในหนังสือที่พ่อจะพิมพ์แจก

การให้ธรรมเป็นทานชนะการให้ทั้งปวง

 

อันนี้ก็น่าเอาลงหนังสือ

เคล็ดลับที่ต้องช่วยกันบอกต่อ

 

"ไม้จันทร์ แม้แห้ง ยังไม่สิ้นกลิ่นหอม
อ้อยแม้ถูกหีบ ยังไม่สิ้นรสหวาน
เกลือแม้ถูกสะตุ ยังไม่สิ้นรสเค็ม
บัณฑิตแม้ตกทุกข์ ยังไม่เลิกประพฤติธรรม"

(พุทธพจน์)

 

เลี้ยงดูพ่อแม่เมื่อตอนเป็น ดีกว่ามาเซ่นเมื่อตอนตาย
บุ_คุณต้องทดแทน แค้นต้องอภัย
อยากดี อยากรวย อยากสวย อยากสุข นำให้เกิดทุกข์ไป
มองคนอื่นต้องค้นหาความดี มองตัวเรานี้ต้องหาข้อบกพร่อง
เมื่อสติไม่ติดตัว ความรู้ท่วมหัวก็เอาตัวไม่รอด
ฟังด้วยหู ดูด้วยตา แต่อย่าลืมใช้ปั__ามาพินิจ
ชนะจิตด้วยความอดทน ชนะความจนด้วยการอดออม
มืดภายนอกเพราะขาดไฟ มืดภายในเพราะขาดปั__า
ถ้ามัวสุขกับอบายมุข จะพบทุกข?ในเบื้องปลาย
อย่าข้ามคนล้ม อย่าข่มคนรู้ อย่าขู่คนกล้า อย่าท้าคนพาล
พึงชนะผู้น้อยด้วยการให้ พึงชนะผู้ให_่ด้วยการอ่อนโยน
คนเกียจคร้านไม่ทำงาน คือคนพิการสากล
การรู้จักปล่อยวาง เป็นวิถีทางแห่งความสงบสุข
ระวังศัตรูมาในรูปของมิตร ระวังยาพิษมาในรูปของขนมหวาน
ทำวันละนิด ดีกว่าคิดว่าจะทำ
ธรรมที่แท้อยู่ที่ตัวเรา ธรรมที่เป็นเงาอยู่ที่ตัวหนังสือ
เมตตาธิคุณ คือบุ_อันยิ่งให_่
รู้ธรรมพ้นโศก รู้โลกพ้นภัย
ก้าวหนึ่งที่พลาดไป คือก้าวใหม่ที่มั่นคง
ปั_หาพาคนให้ฉลาด แต่คนขี้ขลาดกลับกลัวซึ่งปั_หา
ชีวิตที่สดใส เริ่มจากใจที่เบิกบาน
หลงทางเสียเวลา หลงกิเลสตัณหาก็เสียคน
จิตของปถุชน บางครั้งเป็นยักษ์ บางครั้งเป็นมาร บางกาลก็เป็นเปรต
ชีวิตพระเณร อยู่ง่าย กินง่าย แต่จิตใจสูง
พยายามสร้างชีวิต ชนิดที่ว่ามองข้างหน้ามีความหวัง มองข้างหลังมีความสุข
คนคอยว่าช้า คนเมาว่าเร็ว ที่แท้ก็เหลว ช้าเร็วที่ใจ
ชนะคนพาลเกิดภัย ชนะจิตใจเกิดสุข

 

ชนะอื่นหมื่นแสนแม้นร้อยครั้ง
แต่ก็ยังแพ้กิเลสและเหตุผล
ไม่ยิ่งให_่ไปกว่าปั__าชน
ผู้ข่มจิตพิชิตตนเพียงหนเดียว

 

อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ
ประเสริฐสุดซ่อนใส่ไว้ในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก
ค่อยชักเชือดเฉือนฟันให้บรรลัย


อาเมน........

 

อกฺโกเธน ชิเน โกธํ อสาธุ สาธุนา ชิเน

ชิเน กทริยํ ทาเนน สจฺเจนาลิกวาทินํ

พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ
พึงชนะคนไม่ดี ด้วยความดี
พึงชนะคนตระหนี่ ด้วยการให้
พึงชนะคนพูดเหลวไหล ด้วยคำจริง

จาก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท โกธวรรค ข้อ ๒๗

 

ชยํ เวรํ ปสวติ ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต

อุปสนฺโต สุขํ เสติ หิตฺวา ชยปราชยํ.

ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์
บุคคลละความชนะและความแพ้เสียแล้ว
จึงสงบระงับอยู่เป็นสุข

จาก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท สุขวรรค์ ข้อ ๒๖

 

ถึงพระโพธิสัตว์น้องกระเจียว

ธรรมะวิปัสสนาสิของแท้
มันแน่นอนกว่าสิ่งใดในโลกหล้า
เกิดปั__าตัดภพตัดชาติ
หมดห่วงประเทศชาติคืนสู่นิพพาน

ถอดความจากธรรมะหลวงปู่มั่น
แก้บ่ได้แขวนคอต่องแต่ง
แก้บ่ได้คาก้นย่างยาย
คาก้นย่างยายเวียนว่ายตายเกิด
เวียนว่ายตายเกิดอยู่ในภพทั้งสาม
ภพทั้งสามเป็นเฮือนเจ้าอยู๋
จากธรรมะหลวงปู่มั่นแปลว่า
ถ้ายังมีอะไรติดใจในสมมติโลกอยู่ทั้งทางธรรม ทางโลกก็ยังขึ้นชื่ออยู่ว่ายังเป็นผู้ยึด มี เป็นเจ้าของ อยาก ไม่อยาก ยังรู้ไม่เท่าทัน ยังติดใจในอารมณ์ 6 ก็ไม่สามารถที่จะบรรลุธรรมพระอรหันต์ได้ ยังไม่สามารถไปนิพพานคือ ดับความว่าง ดับการรู้ รู้แล้วว่าว่างแล้วปลอ่ยวาง ซึ่งถ้าเข้าสั__าเวทยิตนิโรธแล้วก็เป็นอันว่าดับภพชาตสำเร็จ
ขอให้น้องกระเจียวเจริ_ในธรรมยิ่งๆขึ้นไปอยากให้มีรวมประวัติธรรมะของพระอาจารย์สักสามสิบท่านมาลงในเวบไซด์ครับ มีเสียงเทศน์ ด้วยยิ่งดีครับ ขอขอบพระคุณมาก
พี่ลอตเต้

 

ของใครไม่รู้ อ้าว ว้า กระเจียวขอแต่ของพระนี่นา ไม่เข้าแก๊ปเลย

 

ดีมากเลยค่ะ ทุกท่านให้ธรรมะที่เหมาะแก่การลงหนังสือครั้งนี้มาก ขอนำส่งบุ_นี้ให้ผู้ร่วมทำบุ_ทุกท่าน สาธุ


(มาโพสอีกได้นะคะ เยอะๆเลย คนสมัยนี้เค้าหิวธรรมะ แต่เค้าไม่รู้ตัวว่าหิว)

 

http://www.mthai.com/webboard/10/36500.html

 

วาทะคำสอนของพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร

1. บุ_และบาปสิ่งใดๆ ใจถึงก่อนใจเป็นรากฐาน ใจเป็นประธาน มันสำเร็จที่ใจ

2. ตัวบุ_คือใจสะบาย เย็นอกเย็นใจ ตัวบาปคือใจไม่สบาย ใจเดือดใจร้อน

3. เราไม่อยากเป็นกรรมเป็นเวร เราต้องตัด ตัดอารมณ์น่ะหละ ให้อยู่ในที่รู้ อยู่ตรงไหน แล้วเราก็เพ่งอยู่ตรงนั้น

4.ปั__าคือ ความรอบรู้ในกองทุกข์สังขาร

5. ถ้าคนเราไม่ได้ทำ ไม่ได้หัดไม่ได้ขัด ไม่ได้เกลา ที่ไหนเล่า จะมีพระอรหันต์ในโลก

6. ให้สติกำหนดที่ผู้รู้ อย่าส่งไปข้างหน้า ข้างหลัง ข้างซ้าย ข้างขวา ข้างบน ข้างล่าง อดีต อนาคต กำหนดอยู่ที่ผู้รู้แห่งเดียวเท่านั้นแหละ

7. พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ที่ใจ ในใจ

8. จำไว้พุทโธ ธัมโม สังโฆ ทำอะไรๆ ก็พุทโธ กลัวก็พุทโธ ใจไม่ดีก็พุทโธ ขี้เกียจก็พุทโธ ท่านให้พิจารณามูลกรรมฐานก่อนม๊ด เวลาบวชพิจารณาเพราะเหตุใด เพื่อไม่ให้หลงถือทิฐิมานะอหังการ ถือว่าเป็นตัวเป็นตน เป็นสัตว์เป็นบุคคล เป็นเรา เป็นเขา มันจึงหลง

9. เราต้องปฎิบัติอย่างฝากตาย

10. ศีลห้านี้ คือ ขาสอง แขนสอง ศีรษะอันหนึ่ง เรารักษาห้าอย่างนี้ไม่ให้ไปทำโทษห้า คือ อันใดเล่า ปาณานั้นก็โทษ อทินนานั่นก็โทษ กาเมนั่นก็โทษ มุสานี่นก็โทษ สุรานั่นก็โทษ พระพุทธเจ้าให้เว้น เวรมณี คือ ละเว้น

11. อยากสวยให้ถือศีล อยากรวยให้ทำทาน อยากมีปั__าชา_ให้ภาวนา

12. จิตของเราสงบเป็นสมาธิ มันรู้สึกสบาย ส - บ๊ - า - ย เย็นอก เย็นใจ หายทุกข์ หายยาก หายรำบากรำคา_

13. ผู้รู้ไม่ใช้ของแตกของทำลายของตายของดับ

14. ถ้าใจเราดีแล้ว ทำอะไร๊ก็ดี ไปไหนๆก็ดี ทำการทำงานก็ดี ทำราชการก็ดี ครอบครัวก็ดี พี่น้องก็ดี ชาวบ้านร้านตลาดก็ดี ประเทศชาติก็ดี

15. ความสุขอันใดเสมอจุดสงบไม่มี

16. ธรรมของพระพุทธเจ้าแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์นั้น อยู่ที่ตัวเรา ไม่ใช่ที่ไหนอื่น

17. กรรมดีกรรมชั่ว ผู้นี้เป็นผู้กำเอาเป็นผู้ทำเอาไม่เห็นมีกรรมมาจากต้นไม้ภูเขาเหล่ากา ไม่เห็นมีกรรมมาจากฟ้าอากาศ มาจากกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม กรรมเท่านี้แหละ

18. เราเกิดมามีกรรมฐานห้ามาพร้อม ทีนี้กับคนแก่พระกรรมฐานขาดไปองค์หนึ่ง ทันตาฟันไงล่ะ เด็กมันเกิดมาฟันยังไม่เกิด พระกรรมฐานขาดไปองค์หนึ่ง คนแก่ฟันหลุดหมด พระกรรมฐานก็ขาดไปองค์หนึ่ง

19. วิธีอื่นไม่มีจะตัดบาปตัดกรรมตัดเวร นอกจากเรานั่งสมาธินี้

20. มโนกรรมคือความน้อมนึกระลึกกรรมอันใดไว้ เป็นบุ_หรือเป็นบาป เราจะรับผลของกรรมนั้นสืบไป

21. บุ_คือความสุข บุ_คือความเจริ_ บุ_คือคุณงามความดี มันตรงไหนล่ะ เงินเขาก็ไม่ได้ว่าเขามีความสุข ถามดูซิ เงินเจ้ามีความสุขไม๊ เขาเฉย ไม่ใช่เรอะ นี่แหละ ถ้าใจเราไม่สงบมันก็ไม่มีความสุขล่ะ ถ้าใจเราไม่มีความดีก็ไม่มีซี้

22. อยากรู้อะไร ตามที่เป็นจริง ให้น้อมเข้ามาภายในโอปะนะยิโก เพราะอะไรๆ มันเกิดมาจากภายใน

23. สิ่งทั้งหลายทั้งหมดเกิดจากดวงใจของเรา มโนความน้อมนึก

24. สมุทัย คือ มหาสมุทร จมในมหาสมุทร คือ หลงสมมติ

25. เมื่อจิตสงบนิ่งแล้วเราอย่าไปหา ไปหาแล้วมันเป็นตัณหา

26. เรานั้งอยู่นี่มันเกิดกี่ภพกี่ชาติแล้ว ภเว ภวา สัมภวันติ มันเที่ยวก่อภพน้อยๆ ให_่ๆ อยู่ มันห้ามไม่ได้ เรานั้งสมาธินี้เพื่อห้ามไม่ให้มันเกิด

27. เราทำอย่างนี้เรียกปฏิบัติบูชา บูชาพระพุทธเจ้าอย่างเลิศ อย่างประเสริฐที่สุด บุ_อันใดจะเท่าเรานั่งสมาธิภาวนาไม่มี

28. ถ้าหยุดหาเสียเมื่อใด มาตั้งใจปฏิบัติธรรม ก็เห็นธรรมเมื่อนั้น

29. เวลานี้เราเข้าใจอย่างอื่นว่าเป็นศาสนา ไปเรียนอย่างอื่นไม่ใช้โอปะนะยิกธรรม ไม่น้อมเข้ามาหาตัวเราก็ไม่เห็นซี่

30. เพ่งดูนโม อาการสามสิบสองเพ่งให้เห็นแจ่มแจ้งภควา ผู้จำแนกแจกธรรม แจกเข้าแล้วมันก็ไม่มีคน อันนั้นเป็นผม เป็นขน เป็นเล็บ เป็นฟัน เป็นผิวหนัง เป็นตับไต ไส้น้อย ไส้ให_่ อาหารเก่า อาหารใหม่ มันไม่ใช่ตัวตนนี่ มันไม่ใช้คนนี่

31. ธรรมะแปดหมื่นสี่พันไม่ใช่อะไร รวมแล้วได้แก่พระสูตร คือ ลมหายใจเข้า พระวินัย คือลมหายใจออก พระปรมัตถ์ผู้รู้ที่อยู่ข้างใน

 

วาทะลำดวน

ถ้าหาแฟนโสดาบันไม่ได้ ขอขึ้นคานดีกว่า

 

คุณน้องกระเจียวครับ ... ผมขอร่วมโมทนาในกุศลจิตนี้ด้วยนะครับ การให้ธรรมเป็นทานนั้น ชนะการให้ทั้งปวง ... ผมมีพุทธโอวาทสั้นๆ หรือวาทะของครูบาอาจารย์อยู่มากพอควร ไว้ผมจะทะยอยพิมพ์ส่งให้นะครับ ...สาธุครับ

;-------------------------------------------------------------;

คุณลำดวนมีวาทะดีนะครับ ... ไม่แน่ว่าพออ่านที่ผมเข้าไปโพสต์ตอบเอาไว้ที่กระทู้ของคุณแล้ว คุณอาจเปลี่ยนใจขออยู่บนคานดีกว่าเป็นแน่นะครับ

 

ค่ะรอได้ค่ะพี่ปาริสัชชา ขอบพระคุณที่ร่วมบุ_กันค่ะ

 

เอาไปเลยครับน้องกระเจียว..วาทะของผมเอง

จิตเหมือนวานร ไม่ชอบนิ่งอยู่ไม่สุข จับต้องลูบคลำอารมณ์อยู่เสมอ
คิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งที่พอใจและไม่พอใจ ฟุ้งซ่านโลดไปมา
งุ่นง่านและพลุ่งพล่าน ผูกมัดไว้ก็ดิ้นรนไม่ยอมหยุด เมื่อหมดแรงเข้า
ก็ซบเซาหาวนอนทันที.....

 

ขอบพระคุณค่ะ วาทะคมดีจัง