คนที่ภาวนาอย่างเดียวมีสิทธิ์ไปนิพพานง่ายกว่าคนอ่านมากไหมหนอ

===========

ถูกต้องครับ สาธุ

 

อย่างน้อยๆข้าพเจ้าก้อรู้หลักของการทำทาน ว่าทำเพื่อมุ่งละความตระหนี่ รักษาศีลเพื่ิอให้จิตใจบริสุทธิ์มีชีวิตที่สงบสุข ส่วนการภาวนาต้องพึ่งครูบาอาจารย์แนะนำอย่าพึ่งตำรามาก ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์คอยแนะนำมีสิทธิ์หลงทางได้ง่าย

 

ถาม ครู อาจรย์มา...

ท่าน.....ว่า ตัวหนังสือทั้งหลาย เป็นเพียง สมมุติ ที่เขา มีไว้ใช้ อธิบาย สือสารกัน
ท่านอยู่กับผม....ไม่ต้องถามมากให้ไปทำมาก่อน สมาธิ กรรมฐาน สงสัยให้มาถามผู้รู้

เราทำให้ จิต รู้ รู้จากข้างใน...ไม่ใช่ ไปอ่านมา คือ รู้ด้วยสัญญา(ความจำ) แต่จิตมันไม่เข้าใจ ไม่รู้เรื่อง เรียกว่า เข้าใจ แต่ไม่เข้าจิต..

ถ้านั่งอ่านอย่างเดียว แล้ว สำเร็จได้ ผมจะมา ทำความเพียร อด หลับ อดนอน กันทำไม เขาไปปฏิบัติมา เจอของจริง ๆ เขา เข้าถึงแล้ว ก็ เขียนออกมา เป็นตัว หนังสือ ไปนั่งอ่าน รู้มาก แต่ละได้มั้ย ล่ะ

อยู่กับผม ไม่ต้องอ่านมาก ห้ามอ่าน ไปทำเอาเอง จะได้ รู้ เอง เจอของจริง เอง ธรรม ทั้ง หลาย เป็น อันเดียว กัน สัพเพ ธรรม มา อนัตตา ติ...ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ถ้าไปตรงกับที่เขาเขียนไว้ ไม่ต้อง ตกใจ เราไม่ได้อ่าน แต่เรา ไปทำมา จนเข้าถึงด้วยตัวเอง........... ไม่ต้องเอา จิต เจตสิก อะไร หรอก ผม เอา จิต ดวงปัจจุบัน เนี่ย ท่าน รอดกัน รึยัง

( หลวงพ่อสอนไว้....ครับ )

 

อย่าได้ตีกรอบขนาดนั้น
มีโอกาสได้ปฏิบัติ ก็ปฏิบัติ
มีโอกาสได้อ่าน ก็อ่าน
มีโอกาสฟังครู ก็ฟัง

 

ไปกันใหญ่

พระพุทธองค์ ตรัสว่า คนนอกศาสนา ลำพัง ละวางกายได้
ไม่เหนกายเปนตน มีได้ และ มีเยอะแยะ แทบทุกศาสนา
แม้นแต่ คนป่าไร้การศึกษา ยังเหนได้

เช่น การนับถือผี พวกถือผี เหนว่าชีวิต
ไม่ได้จบลงที่กาย แต่มีอะไร หลังความตายได้อีก

คนนอกศาสนา เห็น จิตไม่ใช่ตนไม่ได้ ถ้าใครจะบอกว่า
ควรเหนจิตเปนตน พระพุทธองค์ตรัสบอกว่า ให้มีความ
เหนผิดยึดกายเปนตนเสียยังดีกว่า ยังมีโอกาส เอะใจ
ในอัสสาสะ ปัสสาสะสุดท้าย ยังพอมีลุ้น ปรินิพพานไป

พวกยึดจิตเปนตน วางจิตสะสม ปิดนิพพานแน่นอน

 

มันก็ต้องเป็นไปพร้อมกัน ทั้ง ปริยัติ ปฎิบัติ ปฎิเวธ เราเป็นเพียงสาวกภูมิจึงยังต้องอาศัยตำรา ครูบาอาจารย์แนะนำสั่งสอน มีคนคอยบอกทางที่ถูกต้อง ถ้าหลับหูหลับตาภาวนาอย่างเดียว มันจะเป็นมาจากไหน เพราะตนเองยังไม่ถึง ก็ต้องถามคนที่เขาเข้าถึงนิพพานแล้ว

 

เราก็ฅน คิดว่า ออกจากป่า ออกจากวัด ออกจากบัลลังค์นั่งสมาธิ ออกจากทางเดินจงกรมแล้วคือเราออกจากการภาวนา เราก็ฅน ก็ภาวนาไปตลอดกาลเวลาสถานที่กิริยาอาการ ก็จะดี