จริงรึที่บอกว่า สติปัฏฐาน๔ เป็นทางเดียวที่ทำให้บรรลุนิพพานได้

ไม่เก่งครับจะเรียกว่าอะไรก็ตามชอบแบบไหนก็ทำแบบนั้นไปเถอะครับ แต่ไม่ว่าจะทำแบบไหนมันก็มีสติประกอบหมดแหละครับ ไม่งั้นจะพิจารณาได้อย่างไรครับ

 

ขอกวนหน่อยเหอะ

คนธรรมดาอย่างเราๆ แค่ทำ
สัมมัปธานให้ได้ก็พอแล้ว

๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ยังฉันทะให้เกิด<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

พยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งใจ เพื่อความไม่เกิดขึ้นแห่งธรรมที่<o></o>

เป็นบาปอกุศลที่ยังไม่เกิด<o></o>

๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ยังฉันทะให้เกิด<o></o>

พยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งใจ เพื่อละธรรมที่เป็นบาปอกุศลที่<o></o>

เกิดขึ้นแล้ว<o></o>

๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ยังฉันทะให้เกิด<o></o>

พยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งใจ เพื่อความบังเกิดขึ้นแห่งธรรมที่<o></o>

เป็นกุศลที่ยังไม่เกิด<o></o>

๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ ยังฉันทะให้เกิด<o></o>

พยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิต ตั้งใจ เพื่อความตั้งมั่นไม่เลือนลาง<o></o>

จำเริญยิ่ง ไพบูลย์ เจริญ บริบูรณ์ แห่งธรรมที่เป็นกุศลที่บังเกิดขึ้นแล้ว ฯ<o></o>


ตราบใดที่ยังนอนที่นอนนุ่มๆ นอนตื่นสาย ดูหนัง ฟังเพลงอยู่ คุยเรื่องไร้สาระอยู่ ใช้เครื่องสำอางค์อยู่ อยากแต่งตัวอยู่ อยากใช้มือถือแพงๆอยู่ ... กินข้าวเย็นอยู่ อย่าหวังบรรลุนิพพานเลย
เพราะเราไม่สามารถทำให้บริบูรณ์ในสิกขาได้

 

การกระทำบางอย่าง หากประกอบไปด้วยสติสัมปชัญญะ พิจารณาแล้วจึงส้องเสพ พิจารณาแล้วจึงบรรเทา พิจารณาแล้วจึงละ เราก็ยังทำได้เหมือนคนทั่วๆไปละค่ะ ตราบใดที่เรายังเป็นฆราวาส ไม่ได้ไปบวชเป็นภิกษุ จะต่างตรงที่เราได้มีสติพิจารณา ทำไปโดยไตร่ตรองด้วยปัญญาแล้วหรือไม่ หากใครมี ก็ทำไปเถิด แต่ระวังอย่าให้กิเลสมันต้มได้เป็นพอ หากใครอยากทำแล้ว ทำไปเลยโดยไม่ยั้งคิด ก็จึงจะค่อยกล่าวถึงคนเหล่านั้นได้ว่าอย่าหวังบรรลุนิพพานดังที่กล่าวข้างต้น ทุกอย่างสำคัญที่ใจค่ะ มีสติคุมใจมั่น จะเกิดอินทรีย์สำรวม การกระทำที่ไร้สาระก็จะถูกกรองออกไปเอง ส่วนการกระทำอื่นๆที่ทำโดยพิจารณาแล้ว แม้จะยังเหมือนสิ่งที่คนใน "โลก"ยังทำกันอยู่ ก็ทำไปเถิด ขันท์ห้าเรานี้ยังอยู่ในโลกอยู่ ยังอยู่กับ ปุถุชน อื่นๆ ผู้ที่อยู่เหนือปุถุชนแล้วย่อมทำตัวได้กลมกลืน อยู่กับทุกสิ่ง ทุกคน ทุกอย่างในโลกได้อย่างราบรื่นที่สุด

ไม่ว่าภิกษุหรือฆราวาสย่อมมีโอกาสบรรลุนิพพานผลได้เช่นกันค่ะ หากทั้งสองมีใจ มีสติตั้งมั่น มีความเพียรกล้าที่จะทำกิจสำคัญนี้ให้ลุล่วง ได้รับธรรมะที่ถูกต้อง และมีบารมีที่ได้เพียรสะสมมาจนเต็ม เรา มนุษย์เราทุกคนเนี่ยละค่ะ สามารถทำได้ หากคิดจะทำ