จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

​

 

​

 

ขออนุโมทนาสาธุ กับคุณ Pugsley ด้วยค่ะ ท่านผู้นี้ ท่านหายไปนาน แต่จริงๆแล้ว ท่านไม่ได้หายไปไหนหรอก แค่ท่านไปลับคมมีด ของท่านมา เพราะท่านนี้ ปัญญา เป็นเลิศ และสตินี้ไม่ต้องพูดถึง ทั้งกลางวัน กลางคืน ยืน เดิน นั่ง นอน ท่านพร้อมเสมอ นี่ เราแอบไปรู้มานะ จึงพูดได้...นะสาธุ ขออนุโมทนาค่ะ

 

"การปฏิบัติก็ให้ถือเอาอริยสัจเป็นทางเดิน...ยกเอามรรคเป็นเส้นทาง

...เราเป็นผู้ก้าวเดินตามเส้นทาง...ทุกข์กับสมุทัยเป็นหิน กรวด ทราย ที่โรยบนเส้นทาง

ผสมด้วยยาง...รวมทุกข์ สมุทัย มรรค เข้าไปด้วยกันกลายเป็นถนนลาดยาง ผู้เดินทาง

ก็ก้าวไปโดยสดวกไม่ขลุกขลักจนถึงที่หมาย...นิโรธ คือหยุดจากการเดินทาง ผลที่เกิด

จากการหยุดเดินเป็นความสุขสบาย เพราะหายกังวลจากการเดินและการหยุดโดยประการ

ทั้งปวงแล้ว...

...นั่นคือธรรมนอกจากสัจจะทั้งสี่ ธรรมนี้ผู้เดินทางถึงที่แล้วเป็นสันทิฏฐิโก รู้เอง

ไม่ต้องถามใคร เพราะสันทิฏฐิโกก็ไม่ใช่คนโดยสารรถยนต์ รถไฟ พอที่จะไปรอที่คิวและ

รอเวลารถจะออกจะเข้า" หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน เทศน์อบรมฆราวาส

...วัดป่าบ้านตาด จ. อุดรธานี เมื่อวันที่ ๑๐ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๐๘...

...กราบน้อมรับพระธรรมคำสั่งสอนขององค์หลวงตาเจ้าค่ะกราบ กราบ กราบ.

 

"เมื่อย้อนไปอ่านย้อนหลังหน้า ๒๕๒ ซึ่งก็ผ่านมานานแล้ว เมื่อเจอ

คำสั่งสอนของพระพุทธองค์ จึงได้นำมาลงอีกรอบเพราะคำสั่งสอนของ

พระองค์ท่านนั้นก็สอนให้เราได้รู้ว่าไม่มีอะไรจะทำให้เราผู้ปฏิบัตินั้นสงบได้

ถ้าเรายังตัดเสียซึ่งความวุ่นวายทั้งหลายเหล่านั้นไม่ได้เพราะสิ่งเหล่านั้น คือ

ไฟที่รุ่มร้อนทั้งนั้น...กราบน้อมรับพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ เพื่อ

นำมาปฏิบัติตาม...น้อมกราบพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ด้วยเศียรเก้ลากราบๆๆ

...อนุโมทนากับคุณภูทยาน และทุกๆท่านที่ได้นำธรรมะของพระองค์ท่านมาเป็น

ธรรมทานอนุโมทนาค่ะสาธุ สาธุ สาธุ โชคดีจังกระสูนลูกเดียวทำได้อย่างไรเนี่ย.....

 

​

 

"การปฏิบัติเพื่อ พระนิพพาน มิใช่เป็นเพียงคำปรารถนาโก้ๆ เท่านั้น จักต้องเอาจริงเอาจังในการละซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างในโลก จึงจักไปได้
พูดอย่างนี้ไม่ใช่มีเท่าไหร่ถวายวัดให้หมด แต่ตราบใดที่ยังมีขันธ์ 5 อยู่ ก็ให้พิจารณาปัจจัย 4 เป็นสิ่งจำเป็นที่จักต้องยังอัตภาพให้เป็นไป
สักแต่ว่าเป็นเครื่องอยู่ สักแต่ว่าเป็นเครื่องอาศัย ...

แล้วอยู่อย่างพิจารณาให้เห็นชัดว่า ร่างกายหรือวัตถุธาตุทั้งหมด มีคำว่าเสื่อมและอนัตตาไปในที่สุด จิตก็คลายความเกาะติด จิตมีความสุข มีความสงบ
เมื่อถึงวาระความตายมาถึงเข้าจริงๆ เจ้าร่างกายนี้ก็จักต้องพังแน่ จิตเขาจะคลายกังวล สามารถตัดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ภายนอก ความสงบจะรวมตัว
ทั้งนี้ก็เนื่องด้วยพิจารณาจนรู้แจ้งเห็นตามความเป็นจริงแล้ว

อย่าปล่อยเวลา...ปล่อยตัว...ปล่อยจิตฟุ้งไปเรื่อย ถ้ายังไม่มีสมาธิก็พยายามฝึกสติเข้าไว้ ถ้าพอมีกำลังแล้วก็พยายามพิจารณาอยู่เสมอๆ
ไม่ใช่ติดขี้เกียจเอาแต่ดูจิตอยู่เฉยๆ นั่นแหละตกม้าตายมามาก ดูจิตไปดูจิตมา
ก็ขี้เกียจคิด ขี้เกียจนึก เมาอยู่กับความว่างปลอมๆที่กิเลสหลอก

โอ้ย...น่าสงสาร ถ้ามีกำลังสมาธิแล้วเดินปัญญาขุดคุ้ยเข้า ขุดเอาความจริงในกายเรานั่นแหละ พิจารณากายก็คือพิจารณาจิต ฟันกิเลสหยาบให้พินาศก่อน
เรื่องละเอียดถึงก้าวเดินได้ สติปัฏฐาน4 กาย เวทนา จิต ธรรม เขาก็อยู่ด้วยกันนั่นแหละ ขยำตัวหนึ่งก็สะเทือนครบทุกตัว "

พระคม อภิวโร
วัดป่าธรรมคีรี (จันดี อนุสรณ์)

Cr...Fb Paramate Newwave

 

​

จิตสงบ จิตเย็น​

​

ถ้าพูดถึงความสงบแห่งจิต​

หรือ
จิตสงบ จิตเย็น
จะหาคำอะไรมาเปรียบเปรยเท่ากับ จิตสงบ จิตเย็นนั้น ไม่มี

หาให้พบเจอกันนะ
ถ้าหาไม่เจอ บอกได้เลยว่า ชาตินี้ เราไม่มีทางหาความสงบสุขได้เลย
ความสงบสุขแบบทางโลกๆนั้น มันไม่ยั่งยืนหรอก โยมเอ๊ย
ขอโทษที จิตเป็นพระ แต่กายมิใช่พระ
กายหยาบก้ไม่เอา กายทิพย์(จิต) ก็ยังไม่เอาอีก
แล้วจะไปเหลืออะไรอีกหน๋อ รู้อะไรก็สักแต่รู้หน๋อ เห็นหน๋อ อยู่อย่างนั้น
เพิ่งจะรู้ว่า ในโลกเขามีอั่ยนั่น อั่ยนี่กันเต็มไปหมด
แต่ทำไม เราไม่อยากมี แต่ที่มีอยู่ก็ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเราอีก
เอ่อ ดีจัง ไม่ต้องมีอะไรแล้ว ถึงมีก็สักแต่มี ว่างั้นเห่อ
มีแล้ว เสีย หาย แตก ดับ สุญ สลายไปได้ไหม
เห่อๆ ได้ทุกเมื่อเลย ช่างมันปะไร มันจะไปตอนไหน ก็เรื่องของมัน ใช่ไหม
เพราะในเมื่อ ทั้งรูปก็ดี นามก็ดี เราไม่เอามันกับแล้ว

เกิดความว่างเกิดขึ้นแทนละสิคราวนี้ ว่างก็ว่างสิ ดูความว่างต่อเลยเรา
ความว่างตรงนี้จะต่างจากฌาน อรูปฌาน
เขตตรงนี้จะว่างจากนิวรณ์ กิเลสมารบกวนจิต อารมณ์ตรงนี้จะเรียกว่า จิตก้ ไม่ใช่
มันน่าจะเรียกว่า จิตอนัตตานะ หรืออนัตตานะ
เขตนี้ ไม่มีเรา ไม่มีในเรา ไม่มีความกลัว ไม่กลัวตาย พร้อมตายเสมอนะ
ความตายเรานี่แม่นนะ ท่องเข้าไว้ เกิดสติดีนักแล
โดยเฉพาะ คนที่ทำอะไรเพลิน จนลืมไปว่า ยังมีอีกโลกนึงนะ
โลกนี้สำคัญที่สุด นั่นก็คือ โลกทิพย์ หรือ โลกแห่งความตาย
รีบกำหนดกันไวๆ เพราะแท้ที่จริงแล้ว เราไม่มีเรา เป็นผู้ไม่มีอะไรจริงๆนะ
ดูกันดีๆเห่อ ดูให้ดี ยามเกิดมายังมาตัวเปล่าเลย เวลาจะตายไป แล้วเจ้าจะเอาอะไรติดตัวไปอีกหรือ
กายหยาบ เมื่อก่อนคิดว่าเป็นเรา เป็นของเรา เวลาตายไป ก็เอาไปไม่ได้อีก
ยามมีลมหายใจก็ห่วงแสนห่วงและหวงด้วย ใครด่า ว่า นินทา ได้ที่ไหน
เดี๋ยวแม่ตบติดข้างฝาเลย เห็นไหม๊ วันหนึ่ง ถึงความตายมาเยือน เข้าให้
วิญญาณ(จิต)มายืนดูข้างกายหยาบ ที่ไร้จิต ไร้วิญญาณ เหมือนเครื่องบินไม่มีนักบิน
เหมือนซากรถยนต์ที่ใช้การไม่ได้ พอถึงคราวตายจริง เห็นมีแต่ญาติๆพาส่งเตาเผา
เผาแล้ว แต่ยังเหลือกระดูก ดันเอาไปลอยอังคาร หรือทิ้งไปกับสายน้ำ ไม่มีประโยชน์อันใดเลย จริงๆ

ใครจะพูดอย่างไรก็ว่ากันไปนะ จะพูดกันทางโลกสุดๆ ก็ปล่อยเขาไป
แต่ข้าฯขอพูดแต่เรื่องแบบเนี๊ย พูดแบบนี้ พูดได้ทั้งคืน​

 

การอยู่สูงนั้น ดีแล้ว
แต่ถ้ากายอยู่สูง จิตต่ำทราม อันนี้แย่แน่

ดูในหลวงของพวกเรา เป็นตัวอย่างนะ
ขนาดท่านเป็นถึงพระเจ้าแผ่นดิน คือเป็นเจ้าฟ้า เจ้าแผ่นดิน
แต่พระองค์ท่าน ยังเข้าใจ ภาษาชาวเขาเลย
จิตใจยิ่งสูงเท่าใด ย่อมเข้าใจคนอื่นๆมากเท่านั้น
ไม่ว่าผู้นั้น จะดีเลิศหรือจะเลวทราม ขนาดไหน
เพราะมันไม่เกี่ยวกับตนเอง

ยิ่งผู้ใด เป็นชาวพุทธ มองให้ไกล ไปให้ถึง พระพุทธเจ้า
ดูจิตของพระตถาคตเจ้ากันดิ มองเห็นไหม
จิตพระอรหันต์ ว่าใสแล้วนะ จิตของพระตถาคตเจ้า ไม่ต้องพูดถึง
เห็นมหาเมตตาของพระองค์ท่านไหม ดลจิตดลใจให้พระธรรมอยู่ เป็น อสงไขย
เพราะพระองค์ท่านเป็นห่วง เป็นใย ลูกหลาน ที่ยังไม่เกิดมาอีก
พระองค์ แค่หวังให้พบพระธรรม หรือคำสอนฯ
เพื่อวันหน้า จะได้มีดวงตาเห็นธรรมกับเขาบ้าง พบความจริงกับเขาบ้าง
พบอารมณ์พ้นทุกข์ พบอารมณ์นิพพานกับเขาบ้าง​

 

​

 

ดูจิตไปเรื่อยๆ
ดั่งพระตถาคตเจ้านี้ฯ

ฝึกขับรถทุกวัน เดี๋ยวก็เก่งเอง

คนเราเกิดมา ไม่มีใครทำอะไรเป็นมาก่อนหรอก
ต้องมาฝึกฝนกันทีหลังทั้งนั้นแหล่ะ

การปฎิบัติธรรม การดูจิตของตนเอง ก็เช่นกัน
ต้องฝึกฝนมาเป็นอย่างดี จึงจะดีได้
ยิ่งดูจิตมากก็ยิ่งใส ฝึกดูไปเรื่อยๆ จนเป็นนิสัย
ดูดั่ง พระพุทธเจ้า พระอรหันตเจ้า เป็นต้น

นี่แค่พวกเราปฎิบัติตามเฉยๆนะ ยังใสขนาดนี้
คนที่เคยขี้เหร่ ยังสวยได้ นับประสาอะไรกับคนที่สวยธรรมชาติอยู่แล้ว
ก็ยิ่งจะสวยเพิ่มเป็น เท่าตัวเลย
คนผิวดำหรือผิวคล้ำ ก็ยังกลับมีผิวพรรณผ่องใสเป็นยองใยเลย

เพราะฉะนั้น ชาวพุทธ ทั้งหลายฯ ถ้าอยากสวยจริงๆนะ ไม่ต้องไปถึงเกาหลีหรอก
เจ็บตัวยังไม่พอ แถมเสียเงินด้วย
มาปฎิบัติตามพระตถาคตเจ้ากันนี่ดีกว่า สวยจริง สวยถาวร สวยไม่สร่าง ใสจริงๆ
ไม่เจ็บตัว ไม่เสียตังค์ แค่ดูจิตไปเรื่อยๆ ดูอย่างเดียว ไม่ต้องเอ๊ะอะเอาอะไรมาเป็นตุ๊เป็นต๊ะ
คือดูจิตด้วยใจเป็นกลาง ดูเป็นไหม ถ้าดุไม่เป็น แสดงว่า สติเตลิด ปัญญาไปตลาดแล้ว
ปล่อยจิตตนเพ้อเจ้อ หาความจริงได้ไม่ เขาปฎิบัติธรรมก็เพื่อละปล่อยวาง มิใช่ เอามา
​

 

ที่นอนดึกๆเนี๊ย
เอ๊ย
ที่โพสต์อยู่เนี๊ย
เป็นห่วง รู้มั๊ย​

 

"คำสั่งสอนขององค์สมเด็จปฐม"

ขอยืนยันว่าการฝึกสติจักต้อง อาศัยอานาปานุสติเป็นหลักสำคัญ

...แต่มิได้ทำอย่างเคร่งเครียด หากแต่มีสติอยู่เนือง ๆ

...การเผลอจักมีบ้างเป็นของธรรมดา ถ้าเผลอรู้แล้วก็ต้องตั้งต้นใหม่

...ให้กำหนดรู้อย่างนี้ ทำบ่อย ๆ เข้าจิตก็จักชินในการรู้ลมหายใจเข้า-หายใจออก

...สติ-สัมปชัญญะก็จักดีขึ้นตามลำดับ...

...จงอย่ากลัวช้า...ขอให้มีความตั้งใจดำรงมั่นอยู่อย่างนั้น ...

...ความสำเร็จก็จักเกิดขึ้นแน่นอน.........

...กราบน้อมรับพระธรรมคำสั่งสอนขององค์ท่าน เพื่อนำมาปฏิบัติตาม.

...และน้อมกราบองค์ท่านด้วยเศียรเก้ลาเจ้าค่ะกราบ กราบ กราบ.....

...คัดจากศูนย์พุทธศรัทธาขอบพระคุณและอนุโมทนาค่ะ...

 

​

จุ๊บๆ รักนะ
เมตตากันเยอะๆ นะจ๊ะ​

 

มีพุทธพจน์ตรัสแสดงถึงวิธีแก้ไข ความรู้สึกหดหู่ใจ ท้อแท้ใจ ทรงสอนให้แก้ไขโดย

การเจริญโพชฌงค์ในธรรม ๔ ข้อ ของ โพชฌงค์ ๗ อันมี
๑. สติสัมโพชฌงค์ (ข้อ ๑) สติ ความระลึกได้กํากับใจ,กาย มีสติระลึกรู้ตัวในจิตสังขารว่า หดหู่ ,เหี่ยวแห้ง,ท้อแท้,เสียใจ,อาลัย แล้วปล่อยวาง แล้วดำเนินไปในองค์โพชฌงค์ต่อไป
๒. ธรรมวิจยะสัมโพชฌงค์ (ข้อ ๒) โดยการโยนิโสมนสิการ พิจารณาธรรมที่บังเกิดแก่ใจ, หรือเฟ้นธรรมที่ถูกจริต หรือสงสัยไม่เข้าใจ ขึ้นมาไตร่ตรองอย่างเบิกบานให้เข้าใจ หรือมองเห็นสิ่งที่พิจารณานั้น เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป(ไตรลักษณ์), ปัญญามองเห็นอริยสัจ เป็นการอาศัยธรรมเป็นเครื่องอยู่หรือเป็นเครื่องกำหนดของจิต เพื่อไม่ให้จิตคิดนึกปรุงแต่งหรือฟุ้งซ่านออกไปปรุงแต่งในเรื่องที่หดหู่เหล่าใดเหล่านั้นนั่นเอง และยังเป็นการสั่งสมภูมิรู้ภูมิญาณขึ้นในภายหน้าอีกด้วย
๓. วิริยะสัมโพชฌงค์ (ข้อ ๓) ความเพียร, ความพยายาม เข้มแข็ง ในธรรมทั้ง ๒ ข้างต้น และหมายรวมถึงการเพียรยกจิต ไม่ให้หดหู่ถดถอย(ถีนะมิทธะ) ไม่ปล่อยใจให้ไหลเลื่อนไปตามสถานะการณ์แห่งความหดหู่ใจในภายใน ซึ่งผู้ปฏิบัติมักมองไม่เห็นหรือนึกไม่ถึง
๔. ปิติสัมโพชฌงค์ (ข้อ๔)ความอิ่มใจ ซาบซ่านใจ ใจฟู ความแช่มชื่นใจ อันเกิดมาแต่ความเข้าใจธรรม หรือปีติในองค์ฌานที่สามารถทรงขึ้นมาได้ แต่ต้องปราศจากอามิส กล่าวคือ ไม่ใช่ปีติอันมีรากฐานมาจากความติดเพลิน(จึงติดสุข ฯ.)ในองค์ฌานหรือสมาธิ

ใครที่หดหู่ท้อแท้ใจ ให้มาดูพุทธพจน์ สัมโพชฌงค์ นี้ สามารถปลดเปลื้องทุกข์ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

ที่มา ธรรมทานโดยพระอาจารย์พระอ๊อด วัดสันติวงศาราม เบอร์บิ่งแฮม uk
โยมขอกราบนมัสการพระอาจารย์ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ

 

"จะพิจารณาไปในวัตถุสิ่งใดก็ตามในโลกนี้

-มันเต็มอยู่ด้วยกอง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

...หาความจีรังถาวรไม่ได้...อาศัยสิ่งใดสิ่งนั้นก็จะพังลงไป

...วัตถุสิ่งใดก็ตาม...ขึ้นชื่อว่ามีอยู่ในโลกนี้แล้ว

...ล้วนแล้วแต่สิ่งที่ต้องพังทลาย...เขาไม่พังเราก็พัง...

-โอวาทธรรมขององค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี.

...น้อมกราบองค์หลวงตาด้วยเศียรเก้ลาเจ้าค่ะ กราบ กราบ กราบ.....

 

เห็นดอกบัวนั้น มั๊ย

เห็นดอกบัวนั้นกันมั๊ย
บางดอกโผล่ขึ้นมา มีคนเก็บไปขายตลาด มีคนซื้อไปถวายพระ ไหว้พระ
แต่บางดอกโผล่ขึ้นมา คนยังไม่ทันเก็บไปขาย ยังไม่ได้ซื้อไปถวายพระ ไหว้พระเลย
มีคนมาเด็ดเล่นและก็ทิ้งไปเฉยๆ หรือถูกสัตว์แทะเล็มกินไปก็มี
เหมือนคนเราเกิดมา นั่นแหล่ะ
คนเราเกิดมาเหมือนกันหมด แต่จะแตกต่างกันที่ จิตใจ
แต่ทำไม มีคนดีบ้าง มีคนไม่ดีบ้าง
ทำไม มีปุถุชน มีพระอรหันต์
บางคนเกิดมาไม่มีประโยชน์กับผู้อื่นเลย แม้นกระทั่ง ตนเอง ก็ยังไม่มีเลย
คนไม่ดี หลงไปเบียดเบียนตนเอง
(ผู้ที่ทำจิตใจของตนเป็นทุกข์ นี่ก็ใช่ เข้าประเด็นด้วย)

เบียดเบียนตนเองยังไม่พอ ยังไปเบียดเบียนผู้อื่นอีกด้วย
เกิดมาชาตินึง อย่าเสียชาติเกิด
เอาดีให้ได้ เอาได้ให้ดี พยายามนะ พยายามเอาแต่ความดี
ทั้ง ๓ กิริยาเลยนะ คิด พูด ทำ
บอกว่าพยายามไง๊ ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรดอก

เราเป็นคนแบบไหน ลองถามใจตนเองดูนะว่า..
เราทำดีง่าย ทำชั่วยาก
หรือ
ทำชั่วง่าย ทำดียาก​

 

บาปลบล้างไม่ได้ แต่หนีได้
โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

คนเราเกิดมาในโลก ที่ไม่ทำความชั่วเลยน่ะไม่มี
ถ้าเราจะชดใช้บาปมันก็ชดใช้กันไม่ไหว
มีทางเดียวในกิจของพระพุทธศาสนา คือหนีบาป
การภาวนาให้จิตทรงตัว
การคิดถึงคุณพระรัตนตรัย
พยายามรวบรวมบารมี ๑๐ ประการไว้ให้ครบถ้วน
พยายามตัดสังโยชน์ ๑๐ ประการให้หมด
จรณะ ๑๕ ปฏิบัติให้ครบถ้วน
มีพรหมวิหาร ๔ ให้ครบถ้วน
ทรงศีล ให้บริสุทธิ์
มีอิทธิบาท ๔ ทรงตัว
เมื่อมีการทรงตัวดังกล่าวมาแล้วนี้
ลูกรักของพ่อจะไม่ต้องเกิดอีกต่อไป


ลูกขอกราบแทบเท้าหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ด้วยความเคารพยิ่ง
และขอยกขึ้นไว้เหนือเศียรเกล้าของลูก ด้วยสำนึกในพระคุณ
อันหาประมาณมิได้ และจะขอน้อมนำพระธรรมคำสอนต่างๆ
ของหลวงพ่อฯ ไว้เป็นแนวทางในการปฏิบัติ จนกว่าจะเข้า
สู่พระนิพพานในที่สุด สาธุ

ด้วยจิตคารวะ

ปาราเมศ
...newwave1959...จบ.14​

 

เราฝึกกรรมฐานกันมากมายหลายอย่างหลายวิธิ ไม่ว่าจะเป็น
กรรมฐาน 40 วิปัสนาญาณ 9 มหาสติปัฏฐานสูตร อริยสัจ ขันธ์ 5 ฯลฯ
อยากถามพี่น้องสักคำ รู้ไปทำไมฝึกไปทำไม ทั้งหมดที่องค์สมเด็จพระบรมครู
ท่านสั่งสอนเราทั้งหมดไม่ใช่เพื่อรู้มาทำอวดชาวบ้านนะ ไม่ใช่เก่งกว่าชาวบ้าน
ไม่ใช่เหาะเหินเดินอากาศ ไม่ใช่รู้อตีต รู้อนาคต รู้อารมณ์ใจคน เพื่ออวดตัว
ว่าฉันเก่งกว่าเธอ เพื่อลาภสักการะ ใช้ปัญญาหน่อยสิ ทั้งหมดที่ท่านสอน
ก็เพื่อเอาไปใช้ในการละการวาง ละจนไม่มีอะไรจะยึดด้วยปัญญา
ไม่ใช่รู้เพื่อยึดไว้นะ........
เพราะสิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นทั้งมวลล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา...จริงๆ

Cr. Fb...จะขอกราบดิน ส่งรักขึ้นไปสู่ดาว

******************************************​

อยากจะฝากไว้ให้ทุกๆท่านไว้พิจารณา และก้าวเดินอย่างถูกทาง
ไม่ต้องมาเสียเวลาค้นหาปริยัติ เพื่อมาถกเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
เพราะสุดท้ายแล้ว มีแค่นี้....จริงๆ

ด้วยจิตคารวะ

ปาราเมศ
newwave1959
จบ.14​

 

ปิดทองหลังพระ​

ด้วยจิตคารวะ

ปาราเมศ
newwave1959
จบ.14​