ด้วยรัก...ฉันจักให้ ความเชื่อใจมิคลายคลอน...

ใบไม้ ที่หล่นร่วง
ดังคำลวง หลอกหลอนใจ
ปัดทิ้ง สักเท่าใด
มิอาจไกล จากใจเรา​

 

ไม่มีใครที่ได้อะไรตามที่ตนเองต้องการทุกๆอย่าง
ไม่มีใครที่มีความสุขแต่เพียงอย่างเดียว
เราจึงควรที่จะเรียนรู้วิธีอยู่กับความทุกข์
โดยไม่ให้บอบช้ำมากนัก...​

 

กฏกติการสำหรับห้องนี้ก็คือ
คนที่เข้ามา ต้องมีอายุ ๒๑ ปีขึ้นไป
^^
มันบ่งบอกอะไรบางอย่าง
...​

 

ความพ่ายแพ้นี้ท่านได้แต่ไรมา
ความเงียบเหงาเหว่ว้าใครให้
ที่พิรี้พิไรพร่ำรำพันใครบอก
จึงเหมือนดั่งชอกช้ำปวดร้าวเหลือเกิน
นะจ๊ะ
ให้

 

ข้าพเจ้าอายุ41ปีแล้วขอบอก
จึงไม่ผิดกติกาดอกจะบอกให้
ทำไมต้องอายุเกิน21ปีวานบอก
ช่วยบอกเหตุผลมาให้จักได้ขอบคุณ นะจ๊ะ

 

ใบไม้ทีร่วงหล่นฉันใด เหมือนจิตใจฉันถูกทำลายฉันนั้น
เมื่อร่วงหล่นคราใดเศร้าโศกเหงาเอย แต่ไม่นานก็ได้ยอดใหม่มาแทนนะจ๊ะ

 

รักแท้ ต้องช่วงชิง
รักจริง ต้องเสียสละ​

..................................

ผิดเป็นครู เพราะว่า
ทำผิดแล้ว รู้ว่าผิด
รู้เหตุที่มาแห่งความผิดนั้น
เห็นอุบายในการแก้ไขความผิด
ได้นำอุบายนั้นมาแก้ไขความผิด ให้เป็นความถูกต้อง
ใคร่ครวญดีแล้วจึงเห็นวิธีป้องกันความผิดนั้น ไม่ให้เกิดซ้ำขึ้นอีก
และมองเห็นจริยา นิสสัย ของบุคคลที่กำลังจะทำผิด
ได้มีอุบายอันแยบคาย ในการชี้แจง ที่ตรงกับใจของผู้รับฟังให้เข้าใจและเห็นตาม จนกระทั่งไม่ทำผิดเช่นนั้น
และแม้ผู้ที่ทำผิดไปแล้วได้ฟังก็กลับกลายแก้ไขให้ถูกต้องเสีย...
นี่จึงเข้าลักษณะ ของคนที่จะ เป็นครู

 

ความพ่ายแพ้ที่ได้ มาครอง
มีผู้ให้มาลอง ตอกย้ำ
ฝึกจิตไม่มัวหมอง ครองเศร้า
อดทนทุกค่ำเช้า ทำได้ ชนะแล​

 

Black Hole

กระทู้แนว hardcore
ต้องใช้วิจารณญาณสูงในการอ่าน
ไม่เหมาะสำหรับบุคคลอายุต่ำกว่า 21 ปี
กระทู้ที่ไม่เหมาะสมจากห้องต่างๆจะถูกย้ายมาห้องนี้
"เนื้อหาในห้องนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคล"
ทางเว็บไซต์พลังจิตไม่มีส่วนสนับสนุนแนวคิดเหล่านี้แต่ประการใด

แสดงความคิดเห็นโดยอยู่ในระเบียบ กติกา มารยาทอันสมควร

กฏกติกา

 

คำว่าสุขทุกข์เกิดจากปัจจัยสมมุติเอย จักเฉลยความในให้ฟังนะจ๊ะ
ถ้าหากความไม่มีอะไรพ้นสมมุติจุงเบย เกิดมีทุข์สุขได้แบบนี้คิดยังไง
อันความไม่มีอะไรใครสัมผัส เป็นปรมัตถ์ธรรมว่างเปล่าแล้วไฉน
ถ้ายังทุกข์กับความไม่มีอะไร แล้วจะไห้พ้นสุขทุกข์จากสมมุติไม่มีเลย
นะจ๊ะๆ

 

ธรรมดาของความรัก...
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
เมื่อไม่มีรัก ย่อมไม่มีทุกข์...

เฉกเช่นเดียวกับความหวัง...
ที่ใดมีความหวัง ที่นั่นย่อมมีความผิดหวัง
เมื่อไม่มีที่ให้หวัง ย่อมไม่มีที่ให้ความผิดหวัง...

บุคคลเช่นนี้ย่อมเลือกอยู่กับผู้รู้
ผู้รู้นี้รู้อะไร
ผู้รู้นี้รู้ว่า สิ่งนั้นเป็นธรรมดา
ธรรมดาของสิ่งนั้น ย่อมเป็นอยู่เช่นนั้นเอง

 

ไม่สนับสนุนแถมย้ายมาที่หลุมเงียบ ยังตามมาว่าไม่เป็นระเบียบพูดมาได้
เป็นหลุมดำเก็บความเจ็บช้ำหรืออย่างไร แล้วทำไมยังมีระเบียบที่หลุมเงียบเก็บขยะเอย นะจ๊ะๆ

 

ใบไม้ผลิยอดอ่อน คราใดใจเปรมปรีดิ์...
เฝ้ารอวัน ผลิใบ ได้ชมชื่น
จิตระรื่น ชมความงาม ข้ามฝั่งฝัน
แต่ใจเอย ไม่เคยลืม เมื่อวานวัน
ใบก่อนนั้น ฉันรัก ปักดวงแด



​

 

ว๊าย....
งั้นเราก็เข้ามาไม่ได้แล้วล่ะสิ...
ปีนี้พึ่งจะ 15 หยกๆ 16 หย่อนๆ..​

 

อนุโมทนาค่ะพี่ระมิงค์
เวลาติงสอนนักเรียน
ติงก็จะบอกพวกเขาเสมอว่า
ครูดีใจที่เธอทำผิด
ดีกว่าเธอลอกที่ถูกมาส่งครู
เพราะว่าครูจะได้ทราบว่าเธอมีวิธีคิดอย่างไร
ครูบกพร่องในการสอนอย่างไร
เราจะได้ช่วยกัน
ให้หนูทำในสิ่งที่ถูกต้องได้

 

อันความรักก็เปรียบเหมือนความคิด มันไมผิดอะไรถ้ารู้รัก
รู้ความคิดคือยาพิษจงตระหนัก ว่าความรักคือยาพิษถ้ารู้คิดเป็น

 

ปรมัตถธรรมอันล้ำค่า
ท่านนำมาสอนสั่งดังที่เห็น
แต่ใจเอยไม่ยอมรู้ดูที่เป็น
ยังซ่อนเร้นความนัยไม่ยอมวาง

 

อยู่เดียวเปลี่ยวกาย แสนสบายแต่ไม่สนุก
อยู่สองครองสุข แสนสนุกแต่ไม่สบาย...​

นี่ตกลงว่าเราจะทำให้หลุมดำ กลายเป็นหลุมฮา หรือไงเนี่ย...
เดี๋ยวคงจะโดนเจ้าของเวป ไล่ล่ะมั๊ง...มาทำเสียบรรยากาศหลุมดำซะหมด...
เฮ้อ...

 

มองข้ามไปแล้วหรือคือเหตุผล ว่ายอดใหม่งอกงามจนทดแทนได้
งอกออกยอดยอดที่งอกไม่บอกหรือไร ว่ายอดใหม่งอกที่เดิมเพิ่มรักเอยนะจ๊ะๆ
ม

 

แล้วในเวลาต่อมา เด็กนักเรียนก็พากันทำผิดมาทั้งห้องเลยหรือเปล่า...
เพื่อว่าจะทำให้คุณครูดีใจ ล้ายหลาย...