ตัวปฏิบัติเริ่มต้นที่ การเห็นจิตคิด

ผีเข้ากับผีออก บ้าๆบอๆ ว่างั้น 55

 

พระพุทธเจ้าพระอรหันต์
ท่านเผยแผ่พระธรรมท่านมีกิเลสไหม
พระพุทธเจ้าตั้งศาสนาขึ้นมา
พระพุทธเจ้าทำเพื่อตัวท่านเองหรือครับ

 

การเห็นจิตคิด ....

จากประสบการณ์ค่ะ

การเห็นจิตคิด เราจะเห็นแม้กระทั่ง ....
1. เห็นความคิด ที่ตัวมันกำลังคิด
2.เห็นความคิด ที่ไม่ใช่ตัวคิด คือแม้แต่สงบนิ่งอยู่ ก็ยังมีผู้คิด

ขณะที่เห็นความคิด แล้วมีความรู้สึกต่อสภาวะ
1.ไหลไปกับความคิด
2.ไม่ไหลกับความคิด แต่ไม่ยอมรับความคิด ที่ตนเองกำลังคิด รู้สึกจะไหลไปกับความคิด พอเกิดปัญญาว่ามันบังคับบัญชาไม่ได้ ก็ปล่อยความคิด ไม่เป็นความคิด
3.ไม่ไหลไปกับความคิด เห็นแล้วก็สงบนิ่ง ไม่กระเพื่อม

ความคิดที่ผุดขึ้นมา ล้วนไม่มีอะไรบังเอิญ!!

ทุกความคิด เกิดจากสัญญาที่เคยปรุงแต่ง แล้วยึดมั่น มากน้อย หรือไม่มีอิทธิพลต่อใจ ล้วนมาจากกำลังของใจที่ยึดถือไว้ค่ะ

การไม่ตกเป็นทาสความคิด คือ เห็นทั้งสองฝั่งพร้อมกัน กุศล/อกุศล แล้วมีกำลังที่จะเลือกใช้ความคิด ขณะที่ใช้อยู่นั้นทราบด้วยว่า...ทำไมจึงเลือกใช้

การกระทำที่ประกอบด้วยเหตุผล แม้มันอาจไม่ถูกต้อง ผลที่ได้คือ ปัญญา ค่ะ

รู้กาลเฉพาะหน้า สิ่งใดควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ และหากผลลัพธ์มันพัฒนา ต่อยอด ยกระดับขึ้นไก็ กิเลสเริ่มจางคลาย อยู่ที่กำลังของสติ และการอบรมฝึกจิตจริง ๆ ค่ะ

จิตที่เห็นคุณและโทษของความคิด เพื่อพิจารณาและเกิดปัญญา มันสามารถวางเรื่องนั้นได้จริง ๆ

ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนจะเป็นจะตาย กับเรื่องโลกธรรมแปดที่เราควบคุมไม่ได้ เมื่อเข้าใจจิตจะมีเหตุผลใหักับตนเอง มันก็ปล่อยวางในเรื่องนั้น ๆ มันก็ไม่ทุกข์ค่ะ

 

เหมือนอย่างที่พระพุทธเจ้าตรัส
สำหรับบุรุษ อะไรจะน่าตรึงใจเท่ารูปสตรีเป็นไม่มี
สำหรับสตรี อะไรจะน่าตรึงใจเท่ารูปบุรุษเป็นไม่มี
ดูอย่างได้ รถ บ้านใหม่มา เห่อแปบเดียว
พยายามมาแทบตาย ดีใจแว๊บเดียวหาย

แต่รูปแห่งสตรี บุรุษ ติดใจนาน
พอทุกข์เรื่องความรัก เลยกลายเป็นทุกข์หนัก
สำหรับบางคน ถึงขั้นฆ่าตัวตายเลยครับ

 

ถ้าไม่บ้าๆบอๆมันจะคงที่ ก็คือ เที่ยงแท้แล้ว จิตตัังมั่นแล้วไง แบบพระพุทธเจ้าไรนี้ละ
แต่ถ้าผีเข้าผีออก มันจะคุ้มดีคุ้มร้ายเป็นอนิจจังงงง อทิตา a6a6

 

แหม

พอ เผลอ ดึงกลับไป ศาสนา คิดซะมากซ์ ทันที เลย นะฮับ

เอาไปหนึ่งดอก !!!

 

จะสนทนารักแบบพระอรหันต์
หรือสนทนารักแบบปุถุชนครับ

 

จบเถิดจ่ะ แยกย้วย

 

ปัญญาอบรมสมาธิ แต่ทีนี้ต้องไปดูเรื่องการใช้ชีวิตประจำวันด้วย ศีลส่งเสริมสมาธิ สมาธิส่งเสริมปัญญา และปัญญาต้องเป็นปัญญาบนทางสายกลาง เป็นมัชฌิมาปฏิปทา ถ้าคุณกล่าวธรรมแค่นี้(ที่คุณพอกล่าวมาข้างบน) ไม่ไหลเรื่อยเปื่อยไปเรื่องพลังจักรวาล ศีลคุณก็จะไม่พร่องนะครับ

 

ถ้าไม่ปรุงแต่จะเห็นอกุศล หรือ กุศลได้อย่างไรคับ ถ้าไม่ปรุงแต่งแต่ไม่รู้ตัว
จิตมันแท้ๆ คือไม่มีอะไรเลยนะคุณจิต

 

จริงๆก็เป็นแบบนี้ครับ รู้ว่าคิดแล้วจบ จบตรงที่ระลึกรู้ ไม่จมไปกับความคิดนั้น ยกตัวขึ้นจากรู้นั้น เท่ากับจิตได้เห็นสภาวะแล้ว จริงๆมีแค่นี้ครับ

 

จิตยิ้มมองที่ตัวเจตนาน่ะ ถ้าใครสะสมบารมีเพื่อการดำรงธรรม จะรู้พื้นฐานของจิตบุคคลเหล่านี้ได้ดีค่ะ

การเห็นบุคคลหนึ่งทำผิด การเพิกเฉย กับการสะท้อนกลับ แล้วเกิดการสำนึก เห็นโทษ คนเราจะสำนึกได้เพราะต้องเห็นโทษก่อนใ่ช่ไหมคะ

ถ้าไม่เห็นผิด หรือ เห็นโทษที่ตนทำ เขาจะไม่สำนึกค่ะ

ความสำนึกเป็นอันดับแรกของการเปลี่ยนจิตใจ เมื่อสำนึกย่อมลดความยึดถือ ครั้งต่อไปก็จะช่วยนำในเรื่องการเปลี่ยนนิสัย อย่างน้อยก็เป็นก้าวแรกในการละในสิ่งไม่ดีนะค่ะ

 

คุณปวีชอบไร้คมไหมครับ

 

บ่ชอบฮับ

 

บ่อชอบก็ยังห่างจากพรหมวิหารครับ

 

ทำมัยผมรักทุกคนเลย
อ๋าหรือเราเป็นนางงาม

 

เฉยๆ แบบเดี้ยนเป็นพรหมวิหารยัง

 

คุณปวีชอบแมว
ต้องการให้แมวทำอะไรตอบแทน
หรือเปล่าครับ

 

การเห็นกุศล อกุศล อยู่ที่จิตตั้งมั่น ซึ่งเป็นประตูอมตธรรม

จิตเดิมแท้ ๆ ที่ประภัสสรหรือคะ

จิตเดิมแท้ที่ประภัสสร ผ่องใส แต่ก็ยังเป็นจิตที่ถูกห่อหุ้มด้วยอวิชชา และจิตตัวนี้แหละค่ะต้องทำให้เกิดปัญญาญาณ เพื่อนเปลื้องอวิชชาให้หลุดออก

กับจิตที่เป็นวิสังขาร ที่เป็นอมตุธาตุ คนละตัวกันค่ะ

สภาวะจิต ถ้ามันห่อหุ้มด้วยอวิชาแล้ว มันต้องปรุงแต่งไปตามเหตุปัจจัยค่ะ แต่การปรุงแต่งต้องใช้กำลังมหาสติปัฐานสี่ นำทางไปด้านกุศลจิต เมื่อให้จิตมันคลายความหลง เพื่อที่จะได้เข้าถึงความบริสุทธิ์ของจิตได้ง่าย ในการเห็นความจริงและปลดเปลื้องตัวมันออก

 

มันต่องรักห่างๆอย่างห่วงๆ
พรหมวิหารมันต้องรวมทั้ง4ตัวนะผมว่า