ถาม-ตอบ ...การแยกจิตออกจากกาย

อารมณ์ กับ ธรรมารมณ์ ก็เหมือนกันนั่นแหละขอรับ เพราะมันเป็น มรรคและผลซึ่งกันและกัน เป็นเพียงศัพท์ภาษาที่เขียนต่างกันเท่านั้น
อารมณ์ เกิดจากการได้สัมผัส และปรุงแต่ง จากสมองและใจ เมื่อเกิดอารมณ์ ก็จะรับรู้อารมณ์ทั้งหลายได้โดยอัตโนมัติ เพราะมันเป็นธรรมชาติ ทางพุทธศาสนา เรียกว่า "ธรรมารมณ์" หมายถึง การรู้ว่าอารมณ์อะไรเกิดขึ้น ความจริงแล้ว ทุกคนก็รู้กันทั้งนั้นว่า ขณะเกิดอารมณฺ์นั้น เป็นอารมณ์อะไร คุณไม่เข้าใจทั้งอารมณ์และธรรมารมณ์ ทำไมคุณไม่ไปถาม หลวงพ่ออะไรของคุณขอรับ มาถามข้าพเจ้าทำไมกัน
ส่วนคำถามที่ว่า ข้าพเจ้า เคยพิจารณาอารมณ์ต่างๆ จนมันดับไปหรือเปล่า
คำตอบ..ก็คือ ไม่เคยขอรับ เพราะข้าพเจ้าไม่ได้ฝึกเพื่อให้อารมณ์หรือความรู้สึกหรือ ความคิด หรือการระลึกนึกถึงมันดับ ข้าพเจ้าฝึกขจัดขับดันให้มันออกจากร่างกาย โดยวิธีการต่างๆ และก็ตรงกับวิธีการที่มีในพระไตรปิฎกหลายอย่าง
ต่ออีกหน่อยหนึ่ง อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด การระลึกนึกถึง ไม่มีวันดับ ตราบใดที่คุณมีชีวิตอยู่ แต่ อารมณ์ ความรู้สึก ความคิด การระลึกนึกถึง จะถูกจดจำไว้ในสมอง และอาจไหลไปสู่ส่วนอื่นๆของร่างกาย เพราะมันคลื่นไฟฟ้า อาจจะไปหยุดอยุ่นะอวัยวะใดอวัยวะหนึ่งก็เป็นได้ขอรับ

 

555+ทำใจดีดีไว้

 

ขับดันมันออกจากร่างกาย?
จะขับดันทำไม? ในเมื่อของพวกนั้น เมื่อไม่มีอะไรให้มันข้องติด มันก็สลายไปโดยธรรมชาติของมันอยู่แล้ว

สภาวะต่างๆ ในสภาวะบริสุทธิ์ที่สุดแล้ว มันเป็นแค่คลื่นไฟฟ้า อะไรเป็นตัวที่ทำให้คลื่นไฟฟ้าต่างๆ ติดข้องอยู่ในจิตของเรา?
หากรู้ธรรมชาติที่แท้จริง โดยการรู้เห็นการเกิด การคงอยู่ การเปลี่ยนแปลง การดับไป และผลกระทบของสภาวะปรมัตถ์ทั้งหลายเหล่านี้ กับจิตของเรา ตามความเป็นจริง ก็จะรู้ได้เองว่า ควรทำอย่างไรกับมัน...
และการจัดการกับมัน คงไม่ใช่การจับคลื่นไฟฟ้า อุปโลกน์ให้มันมีอัตตาตัวตน แล้วขับดันมันออกจากร่างกาย...

 

แนวคิดของท่าน Telwada คล้ายๆ สตีเฟ่น ฮอว์กิ้ง น่าสนใจดี น่าจะออกหนังสือขายนะคะ จะรออ่านเรื่อง ตายแล้วไปไหนที่เกริ่นเอาไว้ในโพสต์แรกคะ

 

มีคนบอกข้าพเจ้าให้แยกรูปแยกนาม แยกกายกับจิต
ข้าพเจ้ายอมรับว่ายังทำไม่ได้ค่ะ
สงสัยต้องรอให้ตายก่อน :'(

 

คำว่า แยกรูปแยกนาม แยกกายกับจิต นั้น ในทางพุทธศาสนา หมายถึงให้ผู้ปฏิบัติได้เรียนรู้ว่า อันไหนเป็นรูปคือมีรูปมีตัวตัว อันไหนเป็นเพียงนามไม่มีตัวตน เป้นเพียงรู้ได้ด้วยจิต อันไหนเป็นร่างกาย อันไหนเป็นความคิดเป็นอารมณ์ความรู้สึก
แต่ในทางที่เป็นจริงแล้ว รูปนาม กายจิต ล้วนเกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน รูปนาม ย่อมต้องมี กายและจิตเป็นปัจจัย กายและจิต ย่อมต้องมี รูปนาม เป็นปัจจัย

กายได้รับสัมผัส จิตย่อมต้องรับรู้ เกิดอารมณ์ ความรู้สึก การระลึกนึกถึง ความคิด และอื่นๆ
การสัมผัส ของ กาย คือ การได้รับการสัมผัส จาก รูป และ นาม คือ สัมผัสด้วย หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ อย่างนี้เป็นต้น
ที่อธิบายไป อาจจะไม่ครอบคลุมเท่าที่ควร เอาเป้นเพียงอ่านแล้วพอเข้าใจก็แล้วกันนะขอรับ