ทำไมมีแต่คนอ้างคำสอนของครูบาต่างๆมากกว่าพระไตรปิฏก

ปุญฺญมากงฺขมานานํ สงฺโฆ เว ยชตํ มุขํ

 

ทุกอย่างมี เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปเป็นธรรมดา
พระธรรมวันหนึ่งก็ต้องดับสนิทแน่นอน แล้วก็เกิดใหม่อีก
เจ้าของกระทู้อย่าไปหวั่นไหวแก่ความเสื่อมให้มากนัก
ตัวเราเองหาความเข้าใจถูกไว้ นั่นแหละคือการรักษาธรรม
สิ่งใดยากแท้จะทำได้ ก็ต้องหันมารักษาใจตนเองดีกว่า
ให้ใจกังวลกังขาน้อยลง วิ่งหาให้ใครเข้าใจ ทำได้แค่ทำ

 

น้ำท่วมบ้านไหมคะ
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->jinny95<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5079934", true); </SCRIPT>
สมาชิก

 

หากไร้ซึ่งพระไตรปิฎก พระธรรมคงหายสาบสูญแล้ว

หากไร้การปฎิบัติ พระธรรมคงหายสาบสูญเช่นกัน

มีคำกล่าวไว้ดีอยู่แล้ว ว่าด้วย ปริยัติ ปฎิบัติ ปฎิเวท

ธรรมทั้งหลายก็อยู่ที่จริตของผู้ปฎิบัติเอง ว่าจะเดินไปในทางไหน

อยู่ต่างพื้นที่ จะให้เดินทางเหมือนกันคงไม่ได้ การเดินทางมา ต้องผ่านทางมาไม่เหมือนกัน

มนุษย์ก็มีแบ่งแยกไว้แล้ว ด้วยบัว 4 เหล่า ธรรมทั้งหลายที่ครูบาอาจารย์สั่งสอนก็ไม่ผิด

ธรรมในพระไตรปิฎกก็ไม่ผิด ที่แน่นอนคือตัวผู้ปฎิบัติ จะก้าวเดินไปถูกทางหรือไม่เท่านั้นเอง

ใช่ว่าไม่เรียนพระไตรปิฎก จะไม่สำเร็จบรรลุมรรคผลเสียเมื่อไหร่

ใช่ว่าไม่ปฎิบัติตามคำของครูบาอาจารย์ จะไม่สำเร็จบรรลุมรรคผลเสียเมื่อไหร่

แต่หากให้ความสงสัยมาทำลายความศัทธาแล้ว จะเกิดแต่ผลเสียต่อพระสัจธรรมได้

เรียนรู้ คู่ ปฎิบัติ ย่อมยังให้เกิดผลสำเร็จเป็นแน่แท้ หนทางใดนั้นไม่มีผิด

จะผิด ก็ผิดที่ผู้ร่ำเรียน จะผิด ก็ผิดที่ผู้ปฎิบัต ต่างก็ไม่รู้หนทางที่บรรลุมรรคผล

แต่ยังถกเถียงเพื่อหาสิ่งที่ถูก ต่างก็ว่าของตนนั้นถูก เคยมีไหมที่ว่าของตนนั้นผิด

ศาสนาจะเสื่อมก็ด้วยสาวกขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หาใช่ผู้อื่นไม่

และพระองค์เองก็ตรัสไว้ ถึงการสิ้นของพระพุทธศาสนา จะมีผู้ใดสามารถดึงรั้งไว้ได้ไหม

พระอรหันต์มีอยู่ทุกยุคทุกสมัย พระปัจเจกพุทธเจ้าก็มีอยู่ทุกยุคทุกสมัย แม้แต่ตอนที่พระพุทธศาสนาเสื่อม

ก็ยังมีพระปัจเจกพุทธเจ้า เพียงแต่ท่านไม่สั่งสอนผู้ใด และ เป็นอย่างนี้มานานแล้ว

ก็ไม่เห็นมีผู้ใดที่จะสามารถห้ามปราม ไม่ให้เป็นดั่งเช่นที่ผ่านมาได้

 

ช่วงสมัยพุทธกาล เป็นช่วงเจริญของมรรคผล บรรลุธรรมกันมาก
ล้วนเป็นผู้เกิดด้วยเหตุ ๓ คืออโลภะ อโทสะ อโมหะเหตุ

เข้าสู่ยุคกึ่งพุทธกาล แม้มีพระธรรมในพระไตรปิฏกตัวแทนองค์คถาคต
แต่ผู้มีปัญญาเข้าใจพระธรรมคำสอนของพระศาสดาหาได้ยากยิ่งนัก

............................................................

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ อิติวุตตกะ - ติกนิบาต - ๕. ปัญจมวรรค - ๓. สังฆาฏิสูตร
๓. สังฆาฏิสูตร
[๒๗๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าแม้ภิกษุจับที่ชายสังฆาฏิแล้วพึงเป็นผู้ติดตามไปข้างหลังๆ
เดินไปตามรอยเท้าของเราอยู่ไซร้ แต่ภิกษุนั้นเป็นผู้มีอภิชฌาเป็นปรกติ มีความกำหนัดแรงกล้า
ในกามทั้งหลาย มีจิตพยาบาท มีความดำริแห่งใจชั่วร้าย มีสติหลงลืม ไม่รู้สึกตัว มีจิตไม่ตั้ง
มั่น มีจิตหมุนไปผิด ไม่สำรวมอินทรีย์ โดยที่แท้ ภิกษุนั้นอยู่ห่างไกลเราทีเดียว และเราก็อยู่
ห่างไกลภิกษุนั้น ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะภิกษุนั้นย่อมไม่เห็นธรรม เมื่อไม่เห็นธรรมย่อม ชื่อว่าไม่เห็นเรา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าแม้ภิกษุนั้นพึงอยู่ในที่ประมาณ ๑๐๐โยชน์ไซร้ แต่
ภิกษุนั้นเป็นผู้ไม่มีอภิชฌา ไม่มีความกำหนัดอันแรงกล้าในกามทั้งหลาย ไม่มีจิตพยาบาท ไม่มี
ความดำริแห่งใจชั่วร้าย มีสติมั่น รู้สึกตัวมีจิตตั้งมั่น มีจิตมีอารมณ์เป็นอันเดียว สำรวมอินทรีย์
โดยที่แท้ ภิกษุนั้นอยู่ใกล้ชิดเราทีเดียว และเราก็อยู่ใกล้ชิดภิกษุนั้น ข้อนั้นเพราะเหตุไร
เพราะภิกษุนั้นย่อมเห็นธรรม เมื่อเห็นธรรมย่อมชื่อว่าเห็นเรา ฯ

 

หากท่านสอนตรงตามทางที่บัญญัติไว้แล้วก็ไม่น่าจะมีปัยหาครับ แต่ที่แปลกๆเพราะว่าสอนการปฏิบัติแบบแหวกแนวเหลือเกิน แล้วก็ยัดไปใส่ให้เป็นหนึ่งในสติปัฏฐาน ทั้งๆที่แนวทางท่านก็บอกไว้แล้วในวิสุทธิมรรค น่ากลัวจะเป็นสัทธรรมปฏิรูปไปแล้วน่ะสิ

 

เห็นด้วยครับ

 

คิด คิด คิด ใครๆ ก็คิดกันได้ ทุกคน
ส่วนใคร จะคิดว่าถูก คิดว่าผิด ก็เรื่องของคนนั้น
ที่ดี หากคิดดังๆ แล้วคนอื่นได้ยินด้วย นี่ก็
พินา สักนิด ว่า ดีหรือไม่ดียังไง
พระท่าน แนะนำให้ดู ตนเอง ดูกาย ดูใจ
แล้วก็ให้รู้จักศีล ก็เพื่อ จะให้ ลด ละ การกระทำ ที่เบียดเบียนคนอื่นเขา
สำคัญคือ ลดละ การเบียดเบียนตนเองด้วย

ทีนี้ จะคิดดัง คิดเบา หากมีศีล รองรับ คิดไปเถิดท่าน
เจริญๆ

 

สิ่งที่ผมกล่าวออกไปไม่ได้มาจากการคิดเองครับ แต่มันล้วนเป็นเหตุเป็นผลทั้งสิ้นไม่ใช่เหรอครับ แล้วเมื่อนำมาผนวกกันแล้วก็เข้ากันได้ทั้งอถรรกถาและพุทพจน์ ทั้งยังเป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกันด้วย

อย่าลืมว่าสมัยพุทธกาลนั้นท่านก็ศึกษาพระไตรปิฏกก่อน แล้วจึงปฏิบัติตามนั้น ไม่ได้นำมาปฏิรูปเหมือนอย่างทุกวันนี้นี่ครับ แม้กระทั่งพระวินัย พระสูตร และพระอภิธรรม
เหล่านี้ล้วนไม่ได้ขัดกันแต่ประการใด หากไม่ให้คิดหาเหตุและผลเช่นนี้แล้วมุ่งหน้าแต่ปฏิบัติดุ่ยๆไปเลย โอกาศที่จะผิดย่อมมีมาก ไม่อย่างนั้นท่านจะให้ศึกษาสิ่งเหล่านี้ไปทำไมล่ะ ท่องจำเอาก็ได้ใช่มั้ยครับ (ก่อนจะได้โลกุตรปัญญาต้องผ่านโลกียปัญญาก่อนทั้งสิ้น)

 

ว่าแต่ว่า คุณพี่อยู่ในยุคพุทธกาลเหรอครับ ถึงได้ทราบว่าสมัยนั้นเป็นอย่างไร
คุณพี่คิดย้อนไปในอดีต จากไหน จากสัญญาตัวเอง แล้วเหตุผลจากไหน ก็เหตุผลจากการคิดเอานั่นเองอีกนั่นล่ะ
จะหาเหตุ หาผลก็ นี่เลย
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
หรือถ้าให้แจ่มอีกก็นี่
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

อ้าว ในพระวินัยไงครับ พระโสณกุลบุตรผู้เป็นเลิสด้านการจัดเสนาสนะ
ที่ีท่านได้ชื่อแบบนี้เพราะท่านจัดแจงไว้ตามผู้ที่มาถึง เช่น ผู้เรียนพระวินัยก็จัดให้อยู่กับผู้เรียนพระวินัย ผู้เรียนพระสูตรก็ก็จัดให้อยู่กับผู้เรียนพระสูตร ผู้เรียนพระอภิธรรมก็จัดให้อยู่กับผู้เรียนพระอภิธรรม

ไม่เห็นต้องใช้ญาณระลึกชาติเลยครับ ผมไม่มีอย่างนั้นหรอก เหอๆๆๆ

 

.................เชื่อหรือไม่เชื่อ ใน วิสุทธิมรรค ครับ?

 

แน่นอนครับ เพราะเป็นอถรรกถาที่เทียบชั้นพระบาลี แล้วก็ไม่ใช่ว่าใครๆก็แต่งได้ เมื่อนำวิสุทธิมรรคมาเชื่อมระหว่างพระอภิธรรมและพระสูตร หรือแม้กระทั่งพระบาลี ก็สามารถเข้ากันได้หมดทั้งเหตุและผล รวมไปถึงเชื่อมโยงไปในการปฏิบัติได้อีกด้วย

 

คุณเจ้าของกระทู้ ช่วยแปล คำนี้ให้หน่อย แปลว่าอะไร คำว่า "ปัตจัตตัง"
เอาแบบที่คุณเจ้าของกระทู้ เข้าใจนะค่ะ

 

..........เคยอ่าน มุตโตทัย ของ อาจารมั่น ใหมครับ? คุณว่าเหมือน วิสุทธิมรรคหรือไม่? แค่ใหน?

 

ในยุคเน็ตเฟื่องขนาดนี้
เราว่าคนอ้างพระไตรปิฏกมากกว่า
ตีความกันตามใจชอบก็มีมาก ไปถึงไหนถึงไหนก็ไม่รู้
เก่งเป็นรองแค่พระพุทธเจ้ากันหมดเลย

 

เท่าที่รู้มา ท่านไม่ได้เป็นอถรรกถานี่ครับ อย่าลืมสิว่าเรายึดถือแบบเถรวาท ไม่ใช่อาจริยวาท

 

ในประโยคไหนเหรอครับ

 

....................สุดท้ายก็อยู่ที่ธรรมใช่ใหมครับ ที่เทียบเคียงได้ บุคคลย่อมไม่เกี่ยว..........ฟังแล้วเทียบเคียงกับพระไตรปิฎก........แม้แต่วิสุทธิมรรคก็ตาม...เพระเนื้อหามุตโตทัยก็เหมือนวิสุทธิมรรค(น้อยกว่า)....แม้แต่ที่คุณพูดหรือ ใครพูดก็ ตาม...............................

 

.............ผมนับถือและเคารพหลวงพี่ คึกฤทธฺ์ โสถิตพโล วัดนาป่าพง...ท่านเป็นพระที่เคารพพุทธวจนะมาก แต่ เวลาที่ท่านแสดงธรรม ผม ก็เห็นเป็น ท่านแสดงทุกที แล้วแปลก ตรงใหน? ถ้าผมจะเอา ที่ท่านสอน มา บอกต่อ?