ท้อได้ แต่ไม่ถอยอย่างน้อยก็ไม่ถึงร้อยปี ธรรมมะคลายทุกข์ครับมีอะไรปรึกษาได้ครับ

รักคนอื่นเขามันนำทุกข์มาให้ ให้หัดรักตัวเอง
ธรรมโอวาทหลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน

“... ใจนี้เป็นของสำคัญเป็นของมีค่าที่สุด ถ้าเราไม่รักษาใจของเราแล้ว ใครจะรัก...ษาใจของเรา เป็นผัวเป็นเมียกัน ผัวเมียกันก็รักษาใจให้กันไม่ได้ ผัวก็ต้องรักษาใจผัวตัวผัวเอง เมียก็ต้องรักษาใจเมียตัวเมียเอง ตัวผัวตัวเมียรักษาใครรักษามัน ถ้าไม่รักษาของตัวๆ แล้วใครจะรักษา? ไม่มี ...

รักคนอื่นเขา เหมือนหมาเน่า รักตัวเองดีกว่า นั่นแหละเชิดชูดี เพราะรักคนอื่นเขามันนำทุกข์มาให้ ให้หัดรักตัวเอง คำว่ารักตัวเองหมายความว่า อย่าเอาตัวไปทุกข์ อย่าไปเสพติดกินเหล้าเมายา ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ผิดลูกผิดเมีย พูดโกหก ลักทรัพย์เขา เพราะว่านั่นมันไม่รักตัวเอง อกตัญญูตัวเอง จิตใจของเรานี่เป็นของบอบบาง อะไรกระทบนี่เป็นนั่นเลยทันทีนะ คนด่าปั๊ปโกรธทันที นี่มันบาง ใจของเรา มันต้องอาศัย “พระธรรม” เป็นเครื่องเกราะเป็นเครื่องคุ้มครองป้องกัน ให้มันหนาขึ้นต่ออารมณ์ทั้งหลาย...”

ขออนุโมทนาในธรรมทานจากธรรมคำสอน หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน
ภาพหลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร ณ ศูนย์พุทธศรัทธา

 

อย่ากังวล กับอุปสรรคใดๆ
ที่เข้ามาในชีวิต ให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง
เป็นเรื่องธรรมดา เป็น "กฎของกรรม"
อดทนไปสักพักหนึ่ง เหตุการณ์ทั้งหมด
ก็จักคลี่คลาย ไปได้ ด้วยดี...

ใครจะคิดอย่างไร พูดอย่างไร
ก็ให้ปล่อยวาง ไม่จำเป็นที่จัก
กลับความคิดของใคร
หรือ แก้ไขคำพูดของใคร
ใคร่ยึดถือ นโยบาย
"กรรมใคร-กรรมมัน" ให้มาก

แม้ใครเขา จักใส่ร้ายป้ายสี มาถึงเจ้า
เมื่อเจ้าไม่รับ เสียอย่างเดียว
กรรมเหล่านั้น ก็ตกอยู่กับผู้พูด แต่เพียงผู้เดียว

ทำจิต ให้สงบ เป็นสุข
"มุ่ง-เพื่อพระนิพพาน" จักดีกว่า
ดีกว่า จักมานั่งทุกข์เดือดร้อน เพราะบุคคลอื่น
ทำงานทุกอย่าง ตามหน้าที่
ตั้งใจทำ เป็นชาติสุดท้าย
ต่อไป จักไม่ต้องกลับมาเกิดอีก


(พระธรรมคำสอน…หลวงพ่อพระราชพรหมยาน "ฤาษีลิงดำ")

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ
หนูก็กำลังเจอเรื่องทุกข์อยู่พอดีเลยค่ะ...ขอบคุณมากค่ะ...สาธุ

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ ทุกข์ที่เป็นอยู่จิบๆหนักกว่านี้เรายังผ่านมาได้เลยครับ ต้องสร้างกำลังใจตนเอ็งให้เข้มแข็งครับ

 

สาธุ... ขอขอบพระคุณท่านผู้เจริญ
ขอให้ท่านเจริญยิ่งในธรรม พ้นแล้วซึ่งทุกข์ทั้งปวง สาธุครับ

 

ขอบคุณ คุณนพณัฐมากครับที่เข้ามาเยี่ยม ผมกราบอนุโมทนาในกุศลทั้งหมดทั้งมวลของคุณนพรัฐ เช่นเดียวกันครับ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ
../\..

 

เรื่อง เห็นทุกข์เห็นอริยสัจ เห็นอริยสัจเห็นนิพพพาน

"ให้เห็นตามความเป็นจริงว่า คนทุกคนที่เดินไปเดินมานี่ ไปเพราะทุกข์มาเพราะทุกข์ ที่ทำมาหากินเพราะอาศัยความทุก...ข์ ทุกข์ทุกอย่าง นอนอยู่ก็ทุกข์ นั่งก็ทุกข์ ยืนก็ทุกข์ เดินก็ทุกข์ ทำงานก็ทุกข์ ทุกอย่างมันทุกข์หมด ในที่สุดสะสมทรัพย์ต่าง ๆ ก็สะสมด้วยความทุกข์ ในที่สุดก็ตาย ทิ้งทรัพย์สินไปไม่เกิดประโยชน์
๒๐๙) ทุกอย่างมันอยู่ที่ทุกข์ ถ้าเห็นทุกข์ก็เห็นอริยสัจ ถ้าเห็นอริยสัจก็เห็นนิพพาน เห็นนิพพานก็เป็นอรหันต์ ร่างกายก็เป็น สังขารุเปกขาญาณ"

คำสอน หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง

 

"สิ่งที่เราได้ สิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็นนั้น จิตเป็นผู้สร้างสรรค์ปั้นแต่งขึ้นด้วยอำนาจของกรรมดีหรือกรรมชั่ว บุญหรือบาป จึงมีผลเป็นสุขบ้าง เป็นทุกข์บ้าง

ทุ...กอย่างเกิดที่จิต และดับที่จิต ไม่มีอะไรจริงเท่ากับจิต ไม่มีอะไรปลอมยิ่งกว่าจิต ไม่มีอะไรดีเท่ากับ จิต ไม่มีอะไรเลวยิ่งกว่าจิต ไม่มีอะไรละเอียดเท่ากับจิต ไม่มีอะไรร้อนเท่ากับจิต และไม่มีอะไรเย็นยิ่งกว่าจิต ไม่มีอะไรวิจิตรพิสดารเท่ากับจิต เมื่อจิตสงบผ่องใส รสของธรรมก็จะปรากฏขึ้นที่จิต"

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

"โอวาทสอนลูก"



"โอวาทสอนลูก"
(ตอนหนึ่งของเทศน์ช่วงท้าย วันเสาร์ที่ 1 ก.ย.55)
หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชรวชิรมโนแสดงเทศนาธรรม

ฝากไว้นะทุกคนนะ อย่าปล่อยให้ตัวเองเละเทะเปะปะอยู่ เราก็เหนื่อยสอน...

เพราะสอนมาหลายปีแล้ว สอนมามากแล้ว สอนแล้วลูกศิษย์กูก็เละเทะอยู่ทุกวันนี้ มันไม่ตั้งใจ ทั้งๆที่มันไปพ้นทุกข์ได้แต่มันไม่เอาดี คนมาปฏิบัติอย่างนี้ต้องเคยฝึกธุดงค์มาก่อน มีภูมินิสัยแห่งมรรคผลนิพพานมาก่อน อัธยาศัยใจคอไปทางพอใจในการพ้นทุกข์มาก่อน แต่ตัวเองไม่เข้มแข้ง อ่อนไปตามกิเลสทั้งนั้นเอง ถ้าคิดว่าตัวเองเห็นกิเลสมันดีกว่าธรรม เราก็จะปล่อย เอาละมึงก็คบกิเลสไปก็แล้วกันมึงคิดว่ามึงสวยสง่ามันยิ่งกว่านางงามจักรวาลใช่มั๊ยกิเลสเนี่ย หลงไหลใฝ่ฝันนะ จะตัดก็ไม่ขาด จะละก็ไม่ได้ โอ้ย..มันสวยงามขนาดนี้ มันให้ทุกอย่างทั้งหมดปรนเปรอทุกอย่างทั้งหมด ความสุขทุกอย่างในโลกนี้ ถ้าไม่มีกิเลสมันอยู่ไม่ได้ จะละจะวางมันทำใจไม่ได้ขอเวลาหน่อย เวลามันทำทุกข์ให้ก็ถือว่ามั้นจั๊กกี้เรา เป็นความสุข เหมือนสามีภรรยาล้อเล่นกัน จั๊กจี้ๆกัน มึงไม่เจอวันมามาก ถ้าวันมามากมึงรู้เลยว่าวันนั้นมึงจี้ไม่ได้เลย ให้มาทางธรรมไม่ค่อยจะเอากัน ไม่มีเวลา ไม่ว่าง ก็นั่งไม่สงบ มันเหนื่อยกลับมาจากงาน เพลีย ไม่มีเวลาทั้งนั้นแหละ โห..นี่ถ้าเอางานกลับมาทำที่บ้านนะ เนี่ย..

งานค้างโลกมึงทำกันได้ทั้งกลางวันทั้งกลางคืน อี่แค่นั่งกัมมัฏฐานแค่สองชั่วโมงต่อวันมึงทำไม่ได้ ของสมบัติติดจิตไปมึงไม่พยายามสร้าง ไม่พยายามขนขวาย มึงสร้างแต่สมบัติค้างโลกค้างจักรวาล เอาไปไม่ได้สักสิ่งสักอัน บ้าอยู่กับหอบฟาง กินก็กินไม่ได้ฟาง ทำอะไรก็ทำไม่ได้ฟาง มากเข้าก็คันตัวอีกต่างหาก บ้าหอบกันอยู่นั่น บุญกุศล นิพพานไม่บ้าหอบกันมั่ง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะมาหอบแต่บุญกุศลอย่างเดียว ฟางไม่ต้องหอบ มันก็ต้องหอบตามสังขารโลก ตามสมมุติของโลก แต่ให้มันพอดีหน่อย เอาทางธรรมบ้าง มันจะได้เวลาเป็นทุกข์ ครูบาอาจารย์ตายแล้วมึงก็มีที่พึ่งของตัวเอง ครูบาอาจารย์มรณภาพไปแล้วมึงก็ได้ที่พึ่ง เพราะครูบาอาจารย์สอนที่พึ่งเอาไว้แล้ว เวลามึงทุกข์ขนาดไหนมึงไม่ต้องกลัว วิชาการต่างๆครูบาอาจารย์ประสิทธิไว้ให้เรียบร้อยแล้ว สมบูรณ์แบบทุกอย่างทั้งหมด ไม่ขาดตกบกพร่อง เรานี่ให้ไม่เคยขาดตกบกพร่องแม้แต่แผ่เมตตา ข้าพเจ้านั่งมีความสุข ขอบรรดาสรรพสัตว์ทั้งหลายจงมีความสุขอย่างข้าพเจ้าด้วย ข้าพเจ้ามีเสนาสนะอันละเอียดปราณีต ด้วยเค้าจัดถวายให้ ขอสรรพสัตว์ทั้งหลายจงมีที่อยู่อันปราณีตละเอียดอย่างเช่นข้าพเจ้าได้รับนี้เถิด ข้าพเจ้าได้รับอาหารอันปราณีตและถูกอัธยาศัยใจคอ ก็ขอสรรพสัตว์ทั้งหลายจงได้รับอาหารอันประณีตถูกอัธยาศัยใจคอและเป็นที่รื่นรมย์ในอาหารนั้นเถิด ข้าพเจ้านอนมีความสดชื่น สบายใจมีความสุขใจในการนอนเพราะทุกขเวทนาไม่เกิดกับข้าพเจ้า ขอสัตว์ทั้งหลายจงเป็นผู้มีความสุขในการนอนเถิด เจริญธรรมมีความอิ่ม ขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลายจงมีความอิ่มใจเฉกเช่นข้าพเจ้ามีนี้ด้วยเถิด เราแผ่ให้เกือบทุกวรรคทุกตอน ให้หมด ให้หมด สอนกัมมัฏฐานก็สอนให้เต็มหัวใจทั้งหมด ให้กันถึงขนาดนี้แล้วนะจะบอกให้ เมตตาขนาดนี้ จนไม่รู้จะเอาส่วนไหนที่ว่าตรงนี้ไม่มีเมตตาเลย ทั้งร่างนี้ ตลอดทั้งร่าง แม้กระทั่งขี้เหยี่ยวก็ยังเป็นเมตตา ไม่เคยคิดว่าจะขาดความเมตตาต่อศิษย์ ไม่เคยคิดว่าขาดความเมตตาต่อสัตว์โลกเลยนะ เสมอไม่เคยขาด มีความสุขก็จะระลึกถึงหมู่สัตว์ทั้งหลายให้หมู่สัตว์มีความสุขด้วย ความรู้อะไรที่เรามีอยู่เผยให้หมดไม่เคยปิดบังอำพราง แม้กระทั่งสรรพวิชาต่างๆที่ร่ำเรียนมาก็ถ่ายทอดใส่ลงไปในของที่ไว้ติดตัวได้ เอาไปติดเนื้อติดตัวได้จะได้ไปกันเหตุกันเภทกันภัยได้ เตือนสติตัวเองได้อีกต่างหาก ให้จนหมดเนื้อหมดตัวแล้ว พวกเธอให้ฉันบ้างไม่ได้เหลอ ฮึ ให้เวลาสักสองชั่วโมงในวันๆหนึ่ง ให้ฉันบ้างไม่ได้เลยหรือ นี่ฉันให้เธอมาตลอดไม่เคยพัก แม้หลับสดุ้งตื่นมาก็ยังให้ บางทียังเข้ามาในความฝันฉันอีก พวกเธอหนะ หลวงพ่อขอนั่นหน่อย แหม ความฝันกูก็ยังหนีมึงไม่พ้น แม้ขนาดความฝัน..
“พ่อทำให้ลูกมาทุกอย่าง ลูกทำให้พ่อสักเรื่องหนึงไม่ได้เชียวหรือ” นั่งให้พ่อบ้างสิ วันละชั่วโมงก็ยังดี ขอให้นั่งทุกวันเถอะ ตอบแทนคุณ

ช่วยถึงขนาดนี้ เข้าใจไหม แล้วนั่งมันก็เป็นของตัวเจ้าเองนั่นแหละ ...

 

ชีวิตจริงของผม....................................

ผมไม่เคยเลยนะที่จะเข้ามาในกระทู้ทุกข์ และปัญหาชีวิต ทั้งทั้งที่ผมก็ผ่านความทุกข์มาไม่ใช่น้อย จนถึงปางตาย สติไม่ดี คิดฆ่าตัวตายผมผ่านมาแล้ว การฆ่าตัวตายของผม..ผมผ่านมาได้ผมถึงเข้าใจเหตุแห่งการฆ่าตัวตาย ผมถือว่าผมมีบุญถ้าผมตายณ.ตอนนั้นผมคงไม่มีโอกาศได้เหมือนคนอื่น การฆ่าตัวตายมันคือชีวิตที่เขาเรียกว่ามืดแปดด้านมองทางใหนก็ไม่เห้นแม้แต่แสงสว่างที่จะส่องผ่าน ....ผมเอ็งเป็นคนที่เข้มแข็งมากนะเป็นกำลังสำคัญของบ้านเลยผมไม่ขอเล่าเรื่องที่ผ่านมาเพราะมันเยอะมากครับ เอาเป็นว่าคิดฆ่าตัวตายก็เพราะว่าผมเคยเป็นหลักในบ้านแต่ณ.ตอนนั้นผมจะช่วยใครไม่ได้แล้วแม้แต่ตัวผมเอ็ง ผมไม่เคยปวดหัวแทบระเบิดแต่ ผมก็ปวดแทบระเบิดจนคอเอียง ผมเคยเดินได้ผมก็เดินไม่ได้เหมือนคนขาหักที่ต้องใช้ไม้เท้าเดิน ผมเคยมีสติและคว่ามคล่องตัว ณ.ตอนนั้นคำว่าสติก็ไม่มีสำหรับผม ตอนทีแย่จริงๆหลายคนที่มองผมผมว่าส่วนน้อยที่จริงใจ บางคนก็ให้กำลังใจแต่มันช่วยอะไรไม่ได้หลอกครับเพราะสิ่งที่ผมเป็นอยู่มันสาหัสเหลือเกินทั้งร่างกายและจิตใจ จนมองตัวเอ็งว่า....คงไม่มีค่าแล้วที่จะมีชีวิตอยู่แล้วทั้งทั้งที่ผมบวชเป็นพระ ผมศึกมาผมก้ไม่ต่างจากคนบ้าคนหนึ่งในสายตาของชาวบ้านที่ซ้ำเติมต่างๆนาๆ ผมเห็นสภาพของผมผมเลยเข้าใจคำว่าบ้าคนบ้ามันก็มีจิตมีใจเหมือนคนปรกติรู้ว่าเขาเกลียดรุ้ว่าเขาชอบ ลองดูสิครับเราไปด่าคนบ้าคนบ้ามันก็สวนมาทันควันเลยละครับ แต่ในเรื่องของสติเขาจะควบคุมไม่ได้จะพุดจาก้ไม่มีร่องมีรอย คุยกันก็ไม่รู้เรื่อง แม้แต่ยาก็ช่วยไม่ได้ครับ ผมออกมาผมก็ไม่วายปานที่จะคิดฆ่าตัวตายกับสภาพที่ไม่มีประโยชน์กลัวเป็นภาระพ่อภาระแม่ต่างๆนา ๆ ทำให้คนเป็นแม่ต้องเสียน้ำตากับปากชาวบ้านที่บอกว่าลูกแกได้ข่าวว่าบวชจนเป็นบ้าเลยหรือ…. แม้ผมรับผมมาอยู่บ้านขนาดแม่เอ็งก็ยังพูดนะว่าไม่ใช่ลูกฉัน ผมมาย้อนดูผมเปลียนไปมากมีชาวบ้านมาเยี่ยมผมเพราะผมยังเป็นมาก ใครเห็นก็บอกแม่ผมทำใจนะถือว่ามีกรรมแม่ผมนี่น้ำตาใหลเลย ผมคิดในใจว่าไม่อยากให้แม่เสียใจผมยังคิดในใจว่าผมไม่อยากให้แม่ต้องทุกข์อีกต่อไปผมต้องฆ่าตัวตายให้ได้ คนจะฆ่าตัวตายมันก็จะเก็บของรักของชอบใจให้คนอื่นครับ ของรักของชอบใจผมก็พระเครื่องพระบูชานี้แหละครับ เหมือนผมจะถวายถูกตอนที่ผมป่วยนอนอยู่ที่บ้านหลวงปู่ที่เป็นเกจิเข้ามาบ้านผม ผมคิดว่าของที่ผมรักถ้าถ้าผมตายผมคงไม่มีโอกาศ พระปฎิบัติท่านมีความเมตตามากครับผมเอ็งรู้สึกปิติในความเมตตาของพระปฎิบัติ ผมป่วยผมไม่มีเงินซักบาทผมเลยคิดว่าผมคงต้องฆ่าตัวตายแน่ๆอย่างใงคงไม่มีชีวิตอยู่ ผมคิดมาได้ว่าผมมีพระเครื่องพระบูชาหลายองค์ ผมได้ขนมาถวายหลวงปู่เพื่อเอารายได้จากการบูชาพระเครื่องผมไปสสร้างเจดีย์จิตดวงเดียวนะครับที่ให้ด้วยไม่มีกิเลสมันคงมีอานิสงส์มากไม่ต่างอะไรกับการสร้างพระถวายวัดกับสิ่งที่ว่า พุทธะบูชามหาเตชวันโต การบุชาพระพุทธเจ้ามีอานิสงส์มากหาประมาณไม่ได้ และก่อนที่ผมจะป่วยผมเคยถวายยาสามัญกับพระภิกษุผู้ทรงศีลจำนวนมาก รวมถึงปล่อยปลาที่กำลังจะตายเป็นพันตัว รวมถึงบารมีครูบาอาจารย์ที่ผมมีได้แผ่เมตตาให้ผม จนทำให้คำว่าฆ่าตัวตายได้หายไป คิดแต่ว่าซักวันผมต้องหาย หรือไม่ก็ต้องช่วยเหลือตัวเอ็งได้ไม่ให้เป็นภาระของคนอื่น ผมลุกจากที่ผมนอนอยู่ไปช่วยแม่ไถที่ไถไร่ทั้งสภาพไม่ดีผมก็ไปเพราะว่าเราออกมาจากวัดเราต้องหาต้องกินจะอยู่เฉยไม่ได้ต้องทำมาหากิน เย็นมาผมก็อาบน้ำกินข้าวขึ้นไปสวดมนต์ตามสภาพนั้น ผมมองพระพุทธรูปทีไรผมก็น้ำตาใหลแล้วก็นึกในใจว่าเมื่อไรผมจะหาย ผมมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะแม่ผมจริงๆ พ่อผมกินเหล้าเมาบ่อย พอเมาก็จะมาทุบมาตีผมยิ่งตอนที่ผมสติไม่ดีท่านก็จะทุบจะตีผมด้วยแรงแห่งน้ำเมา แม่ต้องพาผมไปอยู่กลางกระท่อมปลายนาเพราะกลัวว่าพ่อผมจะทุบตี แต่ถ้าพ่อผมไม่เมาพ่อผมก็เป็นคนดีเลยแต่พ่อผมชอบกินเหล้าครอบครัวผมบอกได้เลยว่าไม่อบอุนเลย ผมไถไรไถนาเสร็จผมบอกแม่ผม แม่ขอเงินเดินทางไปปฎิบัติธรรมที่วัดอัมพวันหน่อยครับ แม่บอกผมว่าจะไปได้หรือตัวเอ็งยังไม่รอดเลย ผมเพียงบอกแม่ไปวัดมันอาจทำให้ผมดีขึ้นเพราะที่เป็นอยู่เป็นโลกกรรมหมอคงรักษาไม่หาย ผิวตัวผมไม่ต่างอะไรกับคางคกแผลเหวอะหวะไปหมด ดวงตาที่ไม่มีแวว ผมประชดชีวิตบอกเจ้ากรรมนายเวรของผม...บอกว่าวันนี้นี้แหละจะชวนไปวัด ผมก้นั้งรถจากบ้านผมมาลงที่วังน้อยเพราะเพื่อนผมทำงานอยู่ที่นั้น ครับ ผมให้เพื่อนผมไปส่งที่หน้าโรงพยาบาลหน้าราชธานี เพราะมีรถตู้ผ่านทางเข้าวัดอัมพวัน ผมไปถึงก็ ปากทางก็จางวินเข้าไป 20 บาท ผมก็เข้าไปก็คนบ้าคนหนึ่งครับผมไปก็ไปลงชื่อครับ...บุญแท้ๆผมมีปัจจัยน้อยผมกะว่าจะซื้อชุดขาวแต่ที่นั้นเขามีให้ครับถ้าใครสนใจก็ไปได้นะครับผมบอกว่าดวงดีจริงๆเพราะผมไม่เคยเข้าวัดนี้ แต่อยู่ได้มากที่สุดก็คือ7 วันนะครับจะแยกห ญิง แยกชาย ที่วัดจะมีผ้าห่มกับหมอนให้ครับของใช้ส่วนตัวเราเอาไปเอ็งครับ แต่ถ้าไม่เอาไปทางวัดอัมพวันก็มีให้ครับ ผมถือว่าผมเข้าวัดถูกครับเพราะวัดนี้เขาปฏิบัติ สติปัฏฐานทั้งสี่ ซึ่งเหมาะมากกับคนบ้าๆอย่าผม ใครมีความทุกข์มากก็ลองไปดูครับมันอาจจะทำให้ชีวิตดีขึ้นครับไม่มากก็น้อยดีกว่าไปหาที่พึ่งอย่างอื่นทางอบายครับ...... ผมเข้าไปก็ยังไม่ได้ติดบัตร ครับผมขึ้นไปบนศาลาหลวงพี่ทดสอบผม..ท่านบอกว่าไม่ติดบัตรลงไปก่อนโยม ติดบัตรแล้วขึ้นมา พอขึ้นมาที่ศาลาผมก็ไปหยิบเสื่อกับหมอนมาก่อนออกศาลาผมเห็นกลอนประตูไม่ใส่ผมก็หวังดีผมใส่กลอนประตู....หลวงพี่จัดให้ผมอีกดอก..ใครบอกให้ใส่สติไม่ดีอย่างผมเริ่มตื่นเลยครับ แนวปปฏิบัติ สติปัฏฐานทั้งสี่ จะดีมากนะครับผมไม่เก่งเรื่องปฏิบัติธรรมเท่าไรหรอกครับแต่ผมคิดว่ามันคงมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยอย่างมีความทุกข์มากมันก็เบาลง เพราะเราเริ่มมีสติครับ ที่วัดองค์หลวงพ่อจรํญก็จะมีคนไปปฏิบัติเยอะเหมือนกันครับ ที่วัดจะมีจัดสอนคนปฏิบัติธรรมใหม่และผู้ที่มาปฎิบัติธรรมเก่าครับ คนที่มาใหม่ที่วัดก็จะสอนพื้นฐานของการปฏิบัติผมบอกได้เลยว่า วัดหลวงพ่อจรัญเคร่งมากครับ ผมไปปฏิบัติผมไม่ต่างจากสัตว์นรกที่ได้ไปปฏิบัติและฟังธรรมผมเดินจงกลมก็เดินคอเอียงขากระเพกเพราะผมยังเจ็บขา และยังปวดหัวอย่างรุนแรง ผมนั้งฟังธรรมผมย้อนดูสภาพมันหน้าสังเวชยิ่งผมนั่งเหมือนคนหมดสภาพ มือที่ยกมือใหว้ไม่ต่างอะไรกับสัตว์นรก ศรีษะที่เอียงเหมือนไม่ตั้งใจ แต่ในใจผมผมทำได้แค่นี้มีอะไรผมก็ปฎิบัติตาม ผมคิดเลยนะบางที่มันทรมานผมก็จะบอกเจ้ากรรมนายเวรผมปฏิบัติด้วยกัน ผมอยุ่จนครบกำหนดผมก็เอาหลักธรรมมาใช้ครับ แต่บอกได้เลยครับวัดอัมพวันเคร่งมากครับ ผมอยากให้ทุกคนที่มีความทุกข์ได้ใช้ธรรมมะมาช่วยดับทุกข์ อย่างผมถือว่าเป็นหนักมากครับ แต่ก็ดีขึ้นมามากกว่าแต่ก่อนแต่ก็ดีที่ว่าผมสามารถดูแลตัวเอ็งได้ไม่เป็นภาระของคนอื่น ทุกข์มากๆก็เหลือทุกข์น้อยๆ ครับใจจริงผมก็ไม่อยากจะเล่าเรื่องของชีวิตผมหลอกครับเพราะผมยังไม่เก่งพอที่จะสอนใครบอกใคร เพียงเห็นว่าบางทีมันอาจมีประโยชน์กับบางท่านที่กำลังทุกข์อยู่ครับ หลังจากผมออกมาจากวัดอัมพวันผมก็กลับบ้ายเพื่อไปช่วยแม่ผม ผมจะเป็นอย่างไงผมก้ต้องฟืนครับเพราะเราเป็นคนไม่ใช่พระเราต้องหาอยุ่หาอยู่หากิน เราจะมาท้อไม่ได้เราต้องสร้างกำลังใจของเราให้เข้มแข็งครับ คนอื่นช่วยเราไม่ได้เท่าตัวเราหลอกครับ ผมป่วยตอนเป็นพระก็ขับไล่ผมบ้าง หลายๆอย่าง พระที่ผมเคยปรึกษาได้ก็ตีตัวออกห่างกันหมด บอกอย่างเดียวให้ผมไปที่ชอบที่ชอบอันนี้ที่ผมได้ยิน ไม่อยากเจอหน้าเลยกลัวหลอน ยิ่งผมบ้าสติไม่ดีด้วยคิดไปใหญ่เลย.. แต่ผมดีขึ้นผมก็มาดูแววตาแล้วมันต่างกันเหมือนไม่ใช่ผม แต่ภาพมัน ก็ฟ้องอยู่ดี .. กรรมผมมันรุนแรงเหลือเกินผมเสียใจกับเหตุที่เกิดขึ้นโดยที่ผมไม่โทษใครที่ใหนโทษแต่ว่าเรานี้แหละเป็นผู้ทำสิ่งนั้น ความทุกข์ไม่มีใครหนีมันพ้นหรอกครับทุกคนต้องเจอกันทุกคนเพียงแต่ว่าเราจะอยู่กับมันอย่างไร ต้องคิดความทุกข์มันเกิดที่นเราต้องดับที่เราไม่มีไครจะดับให้เราเท่ากับตัวเราหรอกครับ ความทุกข์บางอย่างก็ต้องใช้เวลาครับ บางทีมุมของความทุกข์มันก็มีความสูขอยู่ในมุมของมันครับ เชื่อให มผมไปสมัครงานทั้งที่ผมสติไม่ดีผมเข้าไปโรงงานผมไปกราบใครก่อนครับผมไปกราบเจ้าที่ท่านตาท่านยาย และท่านก็ช่วยผมได้จริงๆเมื่อคนบ้าอย่างผมได้มีโอกาศได้เข้าทำงาน ผมผ่านการสัมภาษงานเข้าโรงงานได้ทั้งที่ยังสติไม่ดีจนหัวหน้าถามผมว่าเป็นอะไร ผมบอกหัวหน้าผมว่าพีรับคนบ้าเข้าทำงาน ผมสติไม่ดี หัวหน้าผมถามว่าแล้วเติมร้อยใหมผมก็บอกไปว่าไม่เติมประมาณ80 ครับ แต่หัวหน้าผมก็เมตตาผมนะครับ แต่สิ่งที่เสียไปตอนที่ผมสติไม่ดีผมก็รุ้สึกว่าผมเป็นโรคความจำสั่นครับผมจะทำงาน Tech ดูเครื่องครับแต่ก่อนคล่องนะครับตั้งได้เร็วตอนมาต้องจดเอาครับเพราะผมจำไม่ได้ แต่พยายามเอาสติมาเป็นตัวรู้ตลอดครับ จนผมดีขึ้น วันหยุดผมก็จะไปวัดครับ วัดที่ผมไปก็อยู่ที่อยุธยาครับมีวัดใหญ่ชัยมงคล วัดพนัญเชิงและวัดอื่นๆครับ และสวดมนต์รักษาศีลจนผมดีขึ้นครับ ตอนที่ผมเป็นด้วยความที่มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งทำให้ผมรอดมาได้อย่างไม่หน้าเชื่อผมเอ็งในเรื่องของกำลังใจก็ยังไม่เท่าไร ตัวผมเอ็งไม่อยากเล่าประวัติส่วนตัวของผมเท่าไรแต่ผมคิดว่ามันคงมีประโยชน์กับหลายๆคนไม่ใช่น้อย และเห็นคุณค่าของชีวิต....ว่าสิ่งที่จะช่วยเรามากที่สุดก็คือตัวเรา..ใครก็ช่วยเราไม่ได้นอกจากใจของเรา ใครมีความทุกข์อะไรก็เขียนลงกระทู้ผมได้นะครับ บางทีสิ่งที่ผมประสปพบมาอาจช่วยท่านได้ครับ
ตอนที่ท้อแท้สิ้นหวังผิดหวัง ดูเหมือนไม่มีที่พึ่งแล้วอันนี้ไม่จริงนะครับเพราะว่า หันกลับไปดูดีๆๆคนที่ทุกข์ยิ่งกว่าเรามีอีกตั้งมากมาย ปัญหาทุกข์ที่เกิดขึ้นก็กายกับใจเราทั้งนั้น ตอนที่เรารู้สึกแย่ก็ให้มองคนที่แย่กว่าเราครับ หาโอกาสสอบถามกับพระปฏิบัติครับเพราะบางท่าน ท่านจะตอบปัญหาและไขข้อข้องใจได้ดีครับ ตัวผมเอ็งก็จะ28 แล้วผมก็ผ่านเขาว่าทุกข์มาอย่างมากมาย จนคิดว่ามันเป็นบ้านหลังหนึ่งในหัวใจของผม แต่เมื่อมันเข้ามาแล้วเราควรจะอยู่กับมันอย่างไงให้ได้รับความสูข มองอีกด้านในทางธรรมนะครับผลที่เกิดขึ้นกับเราก็เพราะว่าเรานะสร้างเหตุไว้ครับ อย่างไงถ้าทุกข์จริงๆก็อย่าคิดฆ่าตัวตายเลยครับเพราะมันบาปมากตกนรกแล้วเกิดมาต้องเวีนยว่ายในการฆ่าตัวตายอีก600 ชาติคิดดีๆนะครับแค่ชาติเดียวเราก็จะไม่ค่อยรอดแล้ว แล้วต้องเจออีก600ชาตินี้มันเยอะมากครับ ปัญหามีไว้ให้แก้ไม่ให้มีไว้หนีครับอยู่ที่เราจะเผชิญกับปัญหานั้นอย่างไร ตัวผมเอ็งก็มีความเบื่อกับตัวเอ็งครับแต่จำเป็นต้องอยู่บนโลกใบนี้เพื่อสร้างความดีที่ผมจะสร้างได้ครับถือว่าเราอยู่เอาทุนให้กับชีวิตของเราครับ ผมเอ็งก็ผ่านกรรมต่างๆมารวมถึงกรรมเรื่องความรัก....ผมบอกตัวเอ็งเสมอว่าคนที่เรารักของเราเป็นคนดี ผมทำบุญให้เขาตลอดมันทำให้ผมดีขึ้นครับเพราะเรามองในแง่ดีคิดเสียว่าแค่คนรักของเรามีความสูขก็มีความสูขมากๆแล้ว มันรู้สึกดีครับ ผมป่วยผมก็เจริญเมตตานะครับหากคิดว่าชีวิตแย่มากลองสวดดูครับการเจริญเมตตาใหญ่ครับรวมถึงการแผ่บุญ อานิสงส์เมตตาใหญ่ถ้าสวดทุกวันตายไปไปเกิดชั้นพรหมนะครับการแผ่บุญก็เป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถช่วยได้ทั้งคนเป็นและคนตายครับ ผมเคยดูรายการตีสิบผมจำไม่ได้แล้วแต่ที่จำได้คือเขาแผ่เมตตาให้คนที่เขารักตลอด ซึ่งคนรักของเขาก็ไม่ค่อยทำบุญกุศลเท่าไร ด้วยเดชะบุญที่คนแผ่เมตตาให้คนรักของเราคนรักของเขาเสียชีวิต
เมื่อวิญญาญาณออกจากร่างผลบุญที่แผ่ให้คนรักของเขามีวงสีเหลืองคล้ายทอง คอยคลุมดวงวิญญาณตลอดที่เจาได้ก็เท่านี้แหละครับ ตอนที่เราแย่ลองสวดดูครับบทแผ่เมตตาใหญ่อานิสงส์มากครับ ผมไม่ต่างจากคนตายแล้วฟื้นแต่ถ้าตายไปแล้วจริงๆผมคงม่ได้มานั้งพิมพ์นิยายไร้สาระให้ทุกคนได้อ่าน ว่าใครก็ช่วยเราไม่ได้ถ้าเราไม่ช่วยตัวเอ็งพยายามสร้างกำลังใจให้ตัวเอ็งผมก็ยังไม่เข้มแข็งเท่าไรครับแต่ผมก็พยายามทำครับ
ผลบุญในการเล่าประวัติชีวิตของผมเป็นวิทยาทานขอผลบุญนี้จงมีแด่เจ้ากรรมนายเวรของข้าพเจ้าขอให้เจ้ากรรมนายเวรของข้าพเจ้าจงอดโทษและอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าด้วยเทอญ เพื่อได้สร้างบุญสร้างกุศลต่อไปและ ขอบุญกุศลที่ผมได้กระทำเป็นสายโยงใยไปสู่ดวงจิตของหลวงพี่สมเกียรติ ธิตเมโธ ขอให้ดวงจิตของหลวงพี่สมเกียรติ ธิตเมโธมีความสูขทุกประการ เพราะบุคคลนี้ก็เปรียบเสมือนครูอาจารย์ที่หาประมาณไม่ได้ครับถ้าไม่เจอท่านผมคงไม่ได้มองว่าพระรัตนตรัยหาประมาณไม่ได้จริงๆท่านเป็นอาจารย์ที่ลืมไม่ได้จริงๆครับผมกราบรูปท่านเลย ขอให้มีความสูขทุกๆคนนะครับถ้ามีทุกข์มากก็ขอให้ทุกข์เหลือน้อยถ้ามีน้อยก็ขอให้หมดไวๆครับ .......................thitiwats

 

คำสอนสมเด็จองค์ปฐม

ให้มั่นใจในพุทธคุณ-ธรรมคุณ-สังฆคุณ ปัญหาใดๆ ถ้าหากไม่เกินวิสัยในกฎของกรรม ให้ขอบารมีพุทธคุณ-ธรรมคุณ-สังฆคุณ ย่อมขจัดปัดเป่าแก้ไขได้ พุทธคุณ ...คือคุณของผู้รู้ อันหมายถึงพระตถาคตเจ้า เป็นผู้รู้-ผู้ตื่น-ผู้เบิกบาน ดังนั้น บุคคลใดไม่ลืมพุทธคุณ ก็พึงกระทำตามให้ถึงซึ่งพุทธคุณด้วยธรรมคุณ คุณของพระธรรม อันหมายถึงทุกข์-สมุทัย-นิโรธ-มรรค นั่นแหละ บุคคลผู้ปฏิบัติถึงซึ่งพุทธคุณและธรรมคุณ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ด้วยกำลังใจเต็ม ก็ได้ชื่อว่าถึงซึ่งสังฆคุณใน ๔ ระดับ คือ พระโสดาบัน-พระสกิทาคา-พระอนาคา-พระอรหันต์

คุณทั้งสามประการของพระรัตนตรัยในบวรพระพุทธศาสนานี้ ผู้ใดถึงแล้ว ผู้นั้นย่อมมีความสุข และจักสุขยิ่งๆ ขึ้นไป จนกระทั่งเข้าถึงซึ่งแดนเอกันตบรมสุข คือพระนิพพานเป็นที่ไปนั่นแหละ ให้มองดูจิต-ดูกายของตนนั่นแหละเป็นสำคัญ ถ้ามุ่งต้องการปฏิบัติให้พ้นทุกข์ได้จริง อย่าเพ่งโทษในจริยาของผู้อื่น ให้เห็นความร้อนในจิตของตนเองให้มาก และเห็นโทษของความร้อนในจิตนั้น ก็จักปฏิบัติฝึกจิตของตนให้พ้นไปจากความร้อนได้ในที่สุด

※ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น
รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน

 

รักษากำลังใจ



การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด

การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด อยู่ในโลกก็ต้องเจอกับโลกธรรม คือธรรมะประจำโลก ได้ลาภ ได้ยศ ได้รับการสรรเสริญ ได้รับความสุข ถึงวาระเสื่อมล...าภ เสื่อมยศ โดนนินทา มีความทุกข์ ก็ต้องระวังอยู่ตลอดเวลา

ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกัน ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่าเป็นปกติของโลก เป็นเรื่องของโลก ถ้าดีมาพออาศัยได้ ก็ดีไปด้วย ถ้าหากว่าไม่ดีมา เราอยู่กับโลกก็ให้รู้อยู่ มีสติอยู่ อย่าหวั่นไหวคล้อยตาม ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๕

ที่มา การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน

 

.อย่าไปนึกว่าคนในโลกเขาจะรักเราทุกคน และจงอย่าไปคิดว่าคนในโลกเขาจะเกลียดเราทุกคน จงถือว่ารักหรือเกลียดไม่มีความสำคัญ ความสำคัญมีอยู่ว่า อย่าไปคบกับความชั่ว อย่ารับคำนินทา และก็อย่ารับคำสรรเสริญ ใครเขานินทาว่าร้ายเรา ก็ปล่อยให้ความเลวนั้นตกอยู่กับเขาแต่ผู้เดียว

ธรรมโอวาทหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

 

บางทีมันท้อ เมื่อท้อเราก็คิดแบบนี้
เรามีบุญแล้ว คือ เราได้สิ่งที่บุคคลทําได้โดยยาก 4 ประการ
จึงน่าภูมิใจ สิ่งที่บุคคลได้โดยยาก 4 ประการ คือ

1. การบังเกิดขึ้นแ...ห่งพระพุทธเจ้า
2. การเกิดมาเป็นมนุษย์
3. การได้นับถือพระพุทธศาสนา หรือการได้บรรพชาอุปสมบทในพระศาสนา
4. การมีศรัทธามาปฏิบัติกรรมฐาน

ทั้งนี้ เพราะการที่เรานับถือพระพุทธศาสนา มีน้อยคนจะได้เข้ามาบวช
และแม้ที่บวชแล้ว ก็มีน้อยคนที่จะได้มาฝึกกรรมฐาน
แม้ฆราวาสทั่วไปก็เหมือนกัน นับถือพุทธศาสนามานานก็จริง
น้อยท่านที่จะมีศรัทธามาฝึกกรรมฐาน
แต่เราทุกท่านทั้งบรรพชิตฆราวาสและซึ่งนั่งอยู่ ณ สถานที่นี้
มีศรัทธามาปฏิบัติกรรมฐาน จึงถือว่าเป็นมหาลาภอันประเสริฐ

ในเมื่อทั้ง 4 ประการนี้ เป็นมหาลาภของเราแล้ว
ขอให้ทุกคนทุกท่านพิจารณาถึงบุญของเราแต่ละคนนั้นว่า
เรานั้นมีบุญจึงได้ลาภทั้ง 4 ประการนี้คือ

1. เราเกิดในยุคที่พระพุทธศาสนายังมีอยู่
2. เราได้อัตภาพมาเป็นมนุษย์ คือ เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว
3. เราได้นับถือพระพุทธศาสนา หรือเราได้บรรพชาหลีกเร้นออกจากสิ่งที่วุ่นวายแล้ว
4. เราได้มีศรัทธา ได้มีโอกาสมาฝึกกรรมฐานแล้ว

ฉะนั้นแล เราควรใช้โอกาสที่มีอยู่นี้ ฝึกกรรมฐานให้มากที่สุด เท่าที่จะทําได้
การฝึกอบรมกรรมฐานในพระพุทธศาสนานั้น
ยังมีทั้งแบบสมถกรรมฐาน และวิปัสสนากรรมฐาน
แต่อย่างไรก็ตาม กรรมฐานทุกระบบต้องใช้ศีลเป็นพื้นฐาน เป็นก้าวแรก
ต่อไปก็ต้องใช้สมาธิเพื่อเป็นบาทขึ้นสู่วิปัสสนา
น้อมลงไตรลักษณ์ ทั้งหมด..................

สู่แสงธรรมองค์สมเด็จพระปฐมบรมครู

 

โอ้ยย ไม่มีไอโฟน....
โอ้ยย พ่อแม่ไม่ให้เที่ยว....
โอ้ยย เบื่อๆๆๆ....

ผมว่าก่อนที่คุณจะพูดคำพวกนี้หรือแนวๆนี้ออกมาลองมองคนที่เขาไม่มีโอกาสแม้แต่ครึ่งเดียวที่เขาจะได้ลิ้มลองชีวิตแบบคุณเถอะครับ คิดใหม่ทำใหม่ ยังไม่สายนะ รักตัวเอง ทำความดี ละกิเลส กตัญญูต่อผู้มีพระคุณนะครับ ^^

 

ความทุกข์ร้อนนานาประการนั้น มันไหลเข้ามาสู่ชีวิตของเรา ทางช่องทางทั้งหก คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นี้ ความทุกข์สารพัดชนิดรวมทั้งกุศลและอกุศลธรรมสารพัดชนิด ตลอ...ดจนการกระทำบ้าบอคอแตกทุกชนิด ตัณหาทั้ง ๓ รูปและอกุศลมูลทั้ง ๓ ประการคือ โลภะ โทสะ โมหะ ก็มาจากช่องทางทั้ง ๖ นี้เท่านั้น และมิได้มาจากทางอื่นอีกเลย

การสะกัดกั้นความทุกข์และบาปอกุศลทั้งปวง จึงจะต้องทำกันที่ช่องทางทั้งหมดนี้ จะต้องสร้างทำนบขึ้น ณ ที่แห่งนี้
และตัวทำนบนั้น ก็คือ "สติ" นั่นแหละ"

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม