เรื่องเด่น นานาเรื่องราวหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

ยุคไทยมหารัฐ และ ยุคจักรพรรดิราช

หลวงพ่อเล่าให้ฟังถึงคำทำนาย 10 รัชกาลตั้งแต่รัชกาลที่ 1 มหากาฬผ่านมหายักษ์จนถึงรัชกาลที่ 10 ชาวศรีวิไล

หลวงปู่ดาบส สุมโน จ.เชียงราย พูดต่ออีก 2 รัชกาลดังนี้...

"เวลานี้ดวงชะตาของประเทศไทย จะเหมือนกับตอนเสียกรุงให้แก่พม่า และคงจะทรุดตัวลงไปเรื่อยๆ จนถึงปี 2544"

ครั้นถึงเดือนกรกฎาคมก็จริงอย่างที่ว่า "ค่าเงินบาทลอยตัว" จนต้องเป็นหนี้ต่างชาติกันทุกคน ซึ่งตรงกันกับนักโหราศาสตร์ชื่อดังคนหนึ่งของเมืองไทย ได้พยากรณ์ชะตาเมืองลงหนังสือพิมพ์รายวันฉบับหนึ่งทุกวัน ก็ได้กล่าวไว้ตรงกันว่า ชะตาของประเทศเหมือนกับตอนเสียกรุงครั้งที่แล้ว

แต่ก็นึกสบายใจอีกอย่างหนึ่ง หลวงพ่อเคยบอกว่า ประเทศไทยจะเป็นมหาเศรษฐี

และเมื่อต้นปีนี้ หลวงพ่อดาบส ก็ได้เทศน์บอกว่า

"ที่ใครเขาบอกว่ากรุงเทพฯจะจมอยู่ใต้น้ำ มันไม่น่าจะถึงขนาดนั้น มันอาจจะท่วมบ้างเป็นธรรมดา แต่คงไม่หนักขนาดนั้น"

และมีอีกเรื่องหนึ่งท่านพูดเหมือนกับหลวงพ่อ คือเรื่องการทำนาย 10 รัชกาล

หลวงพ่อพูดตั้งแต่รัชกาลที่ 1 จนถึงรัชกาลที่ 10

แต่หลวงพ่อดาบสท่านพูดต่ออีกถึง 12 รัชกาล ตั้งแต่ต้นรัชกาลคือ มหากาฬ ผ่านมหายักษ์ จนถึง ถิ่นกาขาว และ ชาวศรีวิไล

ต่อไปเป็น "ไทยมหารัฐ" และ "จักรพรรดิราช"

แสดงให้เห็นถึงคนไทยจะรุ่งเรืองใหญ่ในรัชกาลต่อไป นับตั้งแต่รัชสมัยชาวศรีวิไลเป็นต้นไป ซึ่งท่านก็บอกว่าอีกไม่นานนัก ไม่ถึง 300 ปีอย่างที่เขาลือกัน แต่ท่านก็พูดแย้มๆว่า ก่อนที่จะสุขสบาย ก็ต้องเป็นทุกข์กันบ้างนะ

ก็คงจะเป็นเรื่องภัยของสงคราม และภัยทางธรรมชาติเป็นเหตุ


(จากคอลัมภ์ "ตามรอยพระพุทธบาท" ธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 201 ธันวาคม 2540 หน้า 100)

*****ใครที่วิตกเรื่องน้ำจะท่วมกรุงเทพฯสูงขนาดตึกหลายๆชั้น ควรจะคลายกังวลไปได้นะครับ หลวงปู่ดาบสท่านได้พูดไว้แล้วว่า ท่วมบ้างเป็นธรรมดา แต่ไม่หนักขนาดนั้น*****

 

สมัยกลางรัชกาลที่ 10 ไป ประเทศเราจะรวยมาก

ท่านพุทธโฆษาจารย์ อยุธยา ท่านพยากรณ์เหตุการณ์สมัยรัตนโกสินทร์ไว้ 10 รัชกาล (รายละเอียดมีในหนังสือพระเมตตา 1 แล้ว)

เมื่อองค์พยากรณ์ท่านมาก็เลยนึกถึงเรื่องที่คุยกันมาว่า เวลานี้เราก็รับว่าทหารของไอ้พวกศัตรูมันเข้ามาตั้ง 6 กองพันแล้วในปีนี้ มันแทรกเข้ามา ไม่ได้ซึมหรอก มันเดินโทงๆเข้ามาทีละคนสองคน ไม่ได้ถืออาวุธมาด้วย มาอย่างนักธุรกิจธรรมดา ทำเป็นชาวบ้านไปหาผักหาปลา ก็ไม่มีใครสนใจ

วันนั้นที่เราผ่านไปทางลำปางนะ ฉันนั่งอยู่ก็มีคนย่องเข้ามาคุยบอกว่า ระหว่างทางที่ผ่านมาน่ะไอ้พวกฝ่ายตรงกันข้ามอยู่กันเต็มเลย อยู่กันเป็นหย่อมๆ เป็นจุดๆ อยู่อย่างชาวบ้านธรรมดาอาศัยอยู่โดยการปลูกผักปลูกหญ้า ฉันเลยกลัวจะเป็นอย่างลาวอย่างเขมร

ท่านก็บอกว่าไม่ถึงอย่างนั้นหรอก บารมีมัน 2 ชั้น คือ รัชกาลที่ 10 พระเจ้าลูกยาเธอเข้ามาด้วย

พระพุทธโฆษาจารย์ อยุธยา ท่านทายถูกมา 9 รัชทายแล้ว เหลืออีก 1 รัชกาล ถ้าผิดก็ซวย

ท่านย้ำอีกว่าตั้งแต่รัชกาลที่ 10 ไปแล้ว ฉันไม่พยากรณ์ เพราะเหตุการณ์
เป็นปกติแล้วจะรวยมาก ประเทศเราจะรวยมาก ฉันว่าต่อไปรวยกว่าอเมริกา

จะรวยกว่าหรือไม่รวยกว่าเรานึกเสียว่าเรารวยกว่าก็สิ้นเรื่อง

แต่ท่านบอกว่าตั้งแต่สมัยกลางรัชกาลที่ 10 ไป ประเทศเราจะสมบูรณ์บริบูรณ์มาก

คือว่าเวลานี้มันตกถึงที่สุดแล้วนะ ไอ้คนที่ตกต้นไม้หล่นตุ้บลงมาโคนต้นมันหล่นต่อไปไม่ได้มันก็ต้องไต่ขึ้นไปใช่ไหม อีตอนไต่ขึ้นนี่คงฟัดกันแหลก แต่ท่านก็บอกไว้นานแล้วนะ ตั้งแต่ปี 13 ว่าพวกข้าศึกถ้าเคลื่อนที่เข้ามาถึงสระบุรีเมื่อไรก็จบเกมกัน กวาดล้างได้หมด

พระพุทธโฆษาจารย์องค์นี้น่ะท่าทางสง่าดีมาก อายุมาก ไม่รู้จะเปรียบกับใคร ท่าทางสง่าจริงๆ สมกับที่คิดว่าท่านเป็นอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ แต่โดยมากแล้วพวกปฏิสัมภิทาญาณนี่เขาไม่จ๋องนี่ ไม่จ๋องมาตั้งแต่อภิญญา 6 ไปแล้ว เขาไม่มีท่าทางจ๋อง ก้มหลังไม่ลง จะเล็กก็เล็กไม่ลง


(จากหนังสือ เรื่องจริงอิงนิทาน เล่ม 3 หน้า 21-22)

 

อานุภาพของทรัพยากรทั้งหลาย จะปรากฎขึ้นในตอนกลางสมัยรัชกาลที่ 10 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์

สมัยนั้นจะปรากฎว่า ประเทศจะมีความมั่งคั่งสมบูรณ์เป็นกรณีพิเศษ ทุกสิ่งทุกอย่างจะพร้อมมูลบริบูรณ์ จะกลายเป็นประเทศมหาเศรษฐีเขตหนึ่ง

อย่าว่าแต่เฉพาะในเอเซียเลย แม้แต่ยุโรปก็ต้องเอาใจ”

ทั้งนี้เพราะอะไร

เพราะว่าอำนาจบุญบารมีของกษัตริย์ทั้ง 2 พระองค์ คือกษัตริย์รัชกาลที่ 9 เป็นผู้มีบุญบารมีใหญ่ ปูพื้นฐานเอาไว้

แล้วก็พระโอรสาธิราชที่จะเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป ก็เป็นพระราชาที่มีบุญบารมีใหญ่

ที่คนทั้งหลายคิดว่า จะทำลายประเทศไทยให้เป็นคอมมิวนิสต์ มีจิตหยาบปรารถนาจะให้คนไทยทั้งชาติที่มีความเคารพในพระพุทธศาสนาเป็นทาสของบุคคลกลุ่มเดียว ไม่มีความหมาย เพราะความหวังตั้งใจของบุคคลทั้งหลายเหล่านี้ เขาจะพาตัวเขาพินาศไปเอง เพราะอำนาจบุญบารมีของพระมหากษัตริย์ที่เปี่ยมไปด้วยพระมหากรุณาธิคุณ ที่มีสมรรถภาพเป็นพิเศษ


(จากหนังสือฤาษีทัศนาจร เล่ม 1 บทที่ 4 ท่องน้ำตกแม่สา หน้า 55-56)