ประกาศข่าวแผ่นดินไหว(&การคาดการณ์)

location ของ aftershock เฉพาะ M4+ ที่เกาะใต้ นิวซีแลนด์



จนกระทั่งบัดนี้ การไหวสะเทือนก็ยังไม่หยุด
จำนวนครั้งรวม M น้อยกว่า 4 แล้วมีกว่าร้อยครั้งแล้วครับ
แต่ความเสียหายมีไม่มาก ย้ำมีไม่มาก
แสดงถึงการเตรียมการรับมือที่ค่อนข้างดี
โครงสร้างอาคารที่มั่นคงแข็งแรง
ประชาชนมีความรู้ สามารถเผชิญเหตุแผ่นดินไหว
ได้อย่างปลอดภัย น่าชมเชยครับ

 

Tactonics ของการไหวสะเทือน M 6.5 เกาะใต้ นิวซีแลนด์

Tectonic Summary

The M 6.5 August 16, 2013 earthquake south of Blenheim, New Zealand, occurred as the result of strike-slip faulting on or near the plate boundary between the Pacific and Australia plates. At the latitude of this event, the Pacific plate moves towards the WSW with respect to Australia at a rate of approximately 41 mm/yr. Preliminary faulting mechanisms for the earthquake in concert with the location and faulting mechanisms of the larger aftershocks suggest it is related to NE-SW right-lateral strike-slip motion, consistent with plate motion oriented displacements.

This region of New Zealand has hosted a number of small-moderate sized earthquakes in recent weeks, including a M 6.5 earthquake approximately 40 km east of the August 16 event in the Cook Straight, on July 21, 2013. The July 21 event was preceded by several M 5.3-5.8 events and was followed by a dozen or more aftershocks between M 4.5-5.0, delineating shallow upper plate structures aligned NE-SW, and some deeper subduction-related activity, mostly offshore of the north coast of New Zealand’s South Island.
In contrast to the earlier events, the August 16 earthquake is on land, near the eastern end of the complex Marlborough Fault System. The event is located approximately 10 km southeast of the Awatere Fault in the vicinity of Lake Grassmere. The Marlborough Fault system is characterized by a series of NE striking right-lateral strike slip faults that have dismembered the northern South Island into a series of crustal blocks that are being transported to the northeast. Although there is no specific mapped surface fault that can be linked to the August 16 event at this time, the NE trending fault plane is similarly oriented to the Awatere and Clarence faults of the Marlborough system. In 1966 a M 5.8 earthquake (interpreted to have occurred offshore to the NE of the August 16 event) was widely felt in this area, causing surface deformation of the main railroad line in the region. That event is interpreted to have occurred on a blind structure sub-parallel to and southeast of the Awatere fault.

Seismotectonics of the Eastern Margin of the Australia Plate



The eastern margin of the Australia plate is one of the most sesimically active areas of the world due to high rates of convergence between the Australia and Pacific plates. In the region of New Zealand, the 3000 km long Australia-Pacific plate boundary extends from south of Macquarie Island to the southern Kermadec Island chain. It includes an oceanic transform (the Macquarie Ridge), two oppositely verging subduction zones (Puysegur and Hikurangi), and a transpressive continental transform, the Alpine Fault through South Island, New Zealand.

Since 1900 there have been 15 M7.5+ earthquakes recorded near New Zealand. Nine of these, and the four largest, occurred along or near the Macquarie Ridge, including the 1989 M8.2 event on the ridge itself, and the 2004 M8.1 event 200 km to the west of the plate boundary, reflecting intraplate deformation. The largest recorded earthquake in New Zealand itself was the 1931 M7.8 Hawke's Bay earthquake, which killed 256 people. The last M7.5+ earthquake along the Alpine Fault was 170 years ago; studies of the faults' strain accumulation suggest that similar events are likely to occur again.

North of New Zealand, the Australia-Pacific boundary stretches east of Tonga and Fiji to 250 km south of Samoa. For 2,200 km the trench is approximately linear, and includes two segments where old (>120 Myr) Pacific oceanic lithosphere rapidly subducts westward (Kermadec and Tonga). At the northern end of the Tonga trench, the boundary curves sharply westward and changes along a 700 km-long segment from trench-normal subduction, to oblique subduction, to a left lateral transform-like structure.

Australia-Pacific convergence rates increase northward from 60 mm/yr at the southern Kermadec trench to 90 mm/yr at the northern Tonga trench; however, significant back arc extension (or equivalently, slab rollback) causes the consumption rate of subducting Pacific lithosphere to be much faster. The spreading rate in the Havre trough, west of the Kermadec trench, increases northward from 8 to 20 mm/yr. The southern tip of this spreading center is propagating into the North Island of New Zealand, rifting it apart. In the southern Lau Basin, west of the Tonga trench, the spreading rate increases northward from 60 to 90 mm/yr, and in the northern Lau Basin, multiple spreading centers result in an extension rate as high as 160 mm/yr. The overall subduction velocity of the Pacific plate is the vector sum of Australia-Pacific velocity and back arc spreading velocity: thus it increases northward along the Kermadec trench from 70 to 100 mm/yr, and along the Tonga trench from 150 to 240 mm/yr.

The Kermadec-Tonga subduction zone generates many large earthquakes on the interface between the descending Pacific and overriding Australia plates, within the two plates themselves and, less frequently, near the outer rise of the Pacific plate east of the trench. Since 1900, 40 M7.5+ earthquakes have been recorded, mostly north of 30°S. However, it is unclear whether any of the few historic M8+ events that have occurred close to the plate boundary were underthrusting events on the plate interface, or were intraplate earthquakes. On September 29, 2009, one of the largest normal fault (outer rise) earthquakes ever recorded (M8.1) occurred south of Samoa, 40 km east of the Tonga trench, generating a tsunami that killed at least 180 people.

Across the North Fiji Basin and to the west of the Vanuatu Islands, the Australia plate again subducts eastwards beneath the Pacific, at the North New Hebrides trench. At the southern end of this trench, east of the Loyalty Islands, the plate boundary curves east into an oceanic transform-like structure analogous to the one north of Tonga.

Australia-Pacific convergence rates increase northward from 80 to 90 mm/yr along the North New Hebrides trench, but the Australia plate consumption rate is increased by extension in the back arc and in the North Fiji Basin. Back arc spreading occurs at a rate of 50 mm/yr along most of the subduction zone, except near ~15°S, where the D'Entrecasteaux ridge intersects the trench and causes localized compression of 50 mm/yr in the back arc. Therefore, the Australia plate subduction velocity ranges from 120 mm/yr at the southern end of the North New Hebrides trench, to 40 mm/yr at the D'Entrecasteaux ridge-trench intersection, to 170 mm/yr at the northern end of the trench.

Large earthquakes are common along the North New Hebrides trench and have mechanisms associated with subduction tectonics, though occasional strike slip earthquakes occur near the subduction of the D'Entrecasteaux ridge. Within the subduction zone 34 M7.5+ earthquakes have been recorded since 1900. On October 7, 2009, a large interplate thrust fault earthquake (M7.6) in the northern North New Hebrides subduction zone was followed 15 minutes later by an even larger interplate event (M7.8) 60 km to the north. It is likely that the first event triggered the second of the so-called earthquake "doublet".

 

แผ่นดินไหวที่ ประเทศพม่า

ขนาด : 3.6 ริกเตอร์
จุดศูนย์กลางแผ่นดินไหว : ประเทศพม่า
วันที่ : 17 สิงหาคม 2556 02:58 น.
ละติจูด : 19° 51' 36'' เหนือ
ลองจิจูด : 95° 06' 36'' ตะวันออก
ความลึกจากระดับผิวดิน : กิโลเมตร
เพิ่มเติม : TMD

 

แผ่นดินไหวที่ ประเทศพม่า

ขนาด : 2.8 ริกเตอร์
จุดศูนย์กลางแผ่นดินไหว : ประเทศพม่า
วันที่ : 18 สิงหาคม 2556 17:48 น.
ละติจูด : 20° 35' 24'' เหนือ
ลองจิจูด : 99° 54' 00'' ตะวันออก
ความลึกจากระดับผิวดิน : กิโลเมตร
เพิ่มเติม : TMD

 

รอยเลื่อนน้ำมา เลื่อนอีกแล้ว เฉียดแม่สายไปหน่อยเดียว

 

Tectonic Summary

Seismotectonics of the Himalaya and Vicinity

Seismicity in the Himalaya dominantly results from the continental collision of the India and Eurasia plates, which are converging at a relative rate of 40-50 mm/yr. Northward underthrusting of India beneath Eurasia generates numerous earthquakes and consequently makes this area one of the most seismically hazardous regions on Earth. The surface expression of the plate boundary is marked by the foothills of the north-south trending Sulaiman Range in the west, the Indo-Burmese Arc in the east and the east-west trending Himalaya Front in the north of India.

The India-Eurasia plate boundary is a diffuse boundary, which in the region near the north of India, lies within the limits of the Indus-Tsangpo (also called the Yarlung-Zangbo) Suture to the north and the Main Frontal Thrust to the south. The Indus-Tsangpo Suture Zone is located roughly 200 km north of the Himalaya Front and is defined by an exposed ophiolite chain along its southern margin. The narrow (<200km) Himalaya Front includes numerous east-west trending, parallel structures. This region has the highest rates of seismicity and largest earthquakes in the Himalaya region, caused mainly by movement on thrust faults. Examples of significant earthquakes, in this densely populated region, caused by reverse slip movement include the 1934 M8.1 Bihar, the 1905 M7.5 Kangra and the 2005 M7.6 Kashmir earthquakes. The latter two resulted in the highest death tolls for Himalaya earthquakes seen to date, together killing over 100,000 people and leaving millions homeless. The largest instrumentally recorded Himalaya earthquake occurred on 15th August 1950 in Assam, eastern India. This M8.6 right-lateral, strike-slip, earthquake was widely felt over a broad area of central Asia, causing extensive damage to villages in the epicentral region.

The Tibetan Plateau is situated north of the Himalaya, stretching approximately 1000km north-south and 2500km east-west, and is geologically and tectonically complex with several sutures which are hundreds of kilometer-long and generally trend east-west. The Tibetan Plateau is cut by a number of large (>1000km) east-west trending, left-lateral, strike-slip faults, including the long Kunlun, Haiyuan, and the Altyn Tagh. Right-lateral, strike-slip faults (comparable in size to the left-lateral faults), in this region include the Karakorum, Red River, and Sagaing. Secondary north-south trending normal faults also cut the Tibetan Plateau. Thrust faults are found towards the north and south of the Tibetan Plateau. Collectively, these faults accommodate crustal shortening associated with the ongoing collision of the India and Eurasia plates, with thrust faults accommodating north south compression, and normal and strike-slip accommodating east-west extension.

Along the western margin of the Tibetan Plateau, in the vicinity of south-eastern Afghanistan and western Pakistan, the India plate translates obliquely relative to the Eurasia plate, resulting in a complex fold-and-thrust belt known as the Sulaiman Range. Faulting in this region includes strike-slip, reverse-slip and oblique-slip motion and often results in shallow, destructive earthquakes. The active, left-lateral, strike-slip Chaman fault is the fastest moving fault in the region. In 1505, a segment of the Chaman fault near Kabul, Afghanistan, ruptured causing widespread destruction. In the same region the more recent 30 May 1935, M7.6 Quetta earthquake, which occurred in the Sulaiman Range in Pakistan, killed between 30,000 and 60,000 people.

On the north-western side of the Tibetan Plateau, beneath the Pamir-Hindu Kush Mountains of northern Afghanistan, earthquakes occur at depths as great as 200 km as a result of remnant lithospheric subduction. The curved arc of deep earthquakes found in the Hindu Kush Pamir region indicates the presence of a lithospheric body at depth, thought to be remnants of a subducting slab. Cross-sections through the Hindu Kush region suggest a near vertical northerly-dipping subducting slab, whereas cross-sections through the nearby Pamir region to the east indicate a much shallower dipping, southerly subducting slab. Some models suggest the presence of two subduction zones; with the Indian plate being subducted beneath the Hindu Kush region and the Eurasian plate being subducted beneath the Pamir region. However, other models suggest that just one of the two plates is being subducted and that the slab has become contorted and overturned in places.

Shallow crustal earthquakes also occur in this region near the Main Pamir Thrust and other active Quaternary faults. The Main Pamir Thrust, north of the Pamir Mountains, is an active shortening structure. The northern portion of the Main Pamir Thrust produces many shallow earthquakes, whereas its western and eastern borders display a combination of thrust and strike-slip mechanisms. On the 18 February 1911, the M7.4 Sarez earthquake ruptured in the Central Pamir Mountains, killing numerous people and triggering a landside, which blocked the Murghab River.

Further north, the Tian Shan is a seismically active intra-continental mountain belt, which extends 2500 km in an ENE-WNW orientation north of the Tarim Basin. This belt is defined by numerous east-west trending thrust faults, creating a compressional basin and range landscape. It is generally thought that regional stresses associated with the collision of the India and Eurasia plates are responsible for faulting in the region. The region has had three major earthquakes (>M7.6) at the start of the 20th Century, including the 1902 Atushi earthquake, which killed an estimated 5,000 people. The range is cut through in the west by the 700-km-long, northwest-southeast striking, Talas-Ferghana active right-lateral, strike-slip fault system. Though the system has produced no major earthquakes in the last 250 years, paleo-seismic studies indicate that it has the potential to produce M7.0+ earthquakes and it is thought to represent a significant hazard.

The northern portion of the Tibetan Plateau itself is largely dominated by the motion on three large left-lateral, strike-slip fault systems; the Altyn Tagh, Kunlun and Haiyuan. The Altyn Tagh fault is the longest of these strike slip faults and it is thought to accommodate a significant portion of plate convergence. However, this system has not experienced significant historical earthquakes, though paleoseismic studies show evidence of prehistoric M7.0-8.0 events. Thrust faults link with the Altyn Tagh at its eastern and western termini. The Kunlun Fault, south of the Altyn Tagh, is seismically active, producing large earthquakes such as the 8th November 1997, M7.6 Manyi earthquake and the 14th November 2001, M7.8 Kokoxili earthquake. The Haiyuan Fault, in the far north-east, generated the 16 December 1920, M7.8 earthquake that killed approximately 200,000 people and the 22 May 1927 M7.6 earthquake that killed 40,912.

The Longmen Shan thrust belt, along the eastern margin of the Tibetan Plateau, is an important structural feature and forms a transitional zone between the complexly deformed Songpan-Garze Fold Belt and the relatively undeformed Sichuan Basin. On 12 May 2008, the thrust belt produced the reverse slip, M7.9 Wenchuan earthquake, killing over 87,000 people and causing billions of US dollars in damages and landslides which dammed several rivers and lakes.

Southeast of the Tibetan Plateau are the right-lateral, strike-slip Red River and the left-lateral, strike-slip Xiangshuihe-Xiaojiang fault systems. The Red River Fault experienced large scale, left-lateral ductile shear during the Tertiary period before changing to its present day right-lateral slip rate of approximately 5 mm/yr. This fault has produced several earthquakes >M6.0 including the 4 January 1970, M7.5 earthquake in Tonghai which killed over 10,000 people. Since the start of the 20th century, the Xiangshuihe-Xiaojiang Fault system has generated several M7.0+ earthquakes including the M7.5 Luhuo earthquake which ruptured on the 22 April 1973. Some studies suggest that due to the high slip rate on this fault, future large earthquakes are highly possible along the 65km stretch between Daofu and Qianning and the 135km stretch that runs through Kangding.

Shallow earthquakes within the Indo-Burmese Arc, predominantly occur on a combination of strike-slip and reverse faults, including the Sagaing, Kabaw and Dauki faults. Between 1930 and 1956, six M7.0+ earthquakes occurred near the right-lateral Sagaing Fault, resulting in severe damage in Myanmar including the generation of landslides, liquefaction and the loss of 610 lives. Deep earthquakes (200km) have also been known to occur in this region, these are thought to be due to the subduction of the eastwards dipping, India plate, though whether subduction is currently active is debated. Within the pre-instrumental period, the large Shillong earthquake occurred on the 12 June 1897, causing widespread destruction.

 

แผ่นดินไหวที่ MINDANAO, PHILIPPINES

ขนาด : 4.8 ริกเตอร์
จุดศูนย์กลางแผ่นดินไหว : MINDANAO, PHILIPPINES
วันที่ : 19 สิงหาคม 2556 10:45 น.
ละติจูด : 5° 16' 48'' เหนือ
ลองจิจูด : 126° 21' 36'' ตะวันออก
ความลึกจากระดับผิวดิน : 10 กิโลเมตร
เพิ่มเติม :

 

เป็นข่าวเก่าแล้วน่ะครับแต่ผมนำมาให้อ่านกันอีกครั้งเพราะเห็นช่วงนี้มีแผ่นดินไหวบ่อยๆและถี่ขึ้นเรื่อยๆ ใกล้ตัวขึ้นเรื่อยๆ จริงเท็จอย่างไรแล้วแต่วิจารณญาณส่วนบุคคลครับ

คางคกเตือนภัยแผ่นดินไหวจีนล่วงหน้าแต่ไม่มีใครเชื่อ

ธรรมชาติได้ส่งสัญญาณเตือนแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในจีนแล้ว แต่ไม่มีใครสังเกตและรับรู้ และประเด็นนี้ได้กลายเป็นหัวข้อที่มีการถกเถียงกันในห้องสนทนาทางอินเตอร์เน็ตว่า ทำไมสัญญาณเตือนจากธรรมชาติไม่ช่วยทำให้รัฐบาลตระหนักได้ว่าหายนะครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น หรือ หากสำนักแผ่นดินไหววิทยามีความเป็นมืออาชีพมากกว่านี้ ก็คงจะทำนายเรื่องการเกิดแผ่นดินไหวได้ล่วงหน้าถึง 10 วัน



แต่นักแผ่นดินไหววิทยา บอกว่า แม้หลายประเทศอาจพยายามสังเกตการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมสัตว์เหมือนเป็นเครื่องเตือนภัยแผ่นดินไหว แต่ยังไม่มีวิธีการที่เชื่อถือได้ในการใช้สัตว์ทำนายแผ่นดินไหว

ถึงอย่างนั้นบทความในหนังสือพิมพ์ไชน่า เดลีของทางการจีน ก็ตั้งคำถามว่าทำไมรัฐบาลไม่สามารถทำนายได้ว่าจะเกิดแผ่นดินไหว ทั้งที่สัญญาณเตือนแรกเริ่มขึ้นตั้งแต่เกือบสามสัปดาห์ที่แล้ว เมื่อน้ำปริมาณหลายพันลูกบาศก์เมตรลดหายไปฮวบฮาบชั่วพริบตาจากบึงในเมืองเอินซี ในมณฑลหูเป่ย ซึ่งอยู่ห่างจากศูนย์กลางแผ่นดินไหวเกือบ 350 กิโลเมตร

และเพียง 3 วันก่อนแผ่นดินไหว คางคกหลายแสนตัวออกมาเพ่นพ่านเต็มท้องถนนในเมืองเหมียนจูห่างจากศูนย์กลางแผ่นดินไหว 60 กิโลเมตรอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน และมีคางคกหลายหมื่นตัวบนถนนในเมืองไท่โจว มณฑลเจียงซู และหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นฉบับหนึ่งรายงานว่า ชาวบ้านกลัวว่าคางคกจะเป็นสัญญาณของภัยธรรมชาติ แต่เจ้าหน้าที่สำนักงานป่าไม้ท้องถิ่นบอกว่าเป็นเรื่องการอพยพตามปกติ

และในวันที่เกิดเหตุแผ่นดินไหว สัตว์หลายชนิดในสวนสัตว์อู๋ฮั่น ห่างจากศูนย์กลางแผ่นดินไหวกว่า 1,000 กิโลเมตร แสดงพฤติกรรมแปลกๆ เช่น ม้าลายหลายตัวเอาหัวโขกประตูกรง ช้างฟาดงวงอย่างเกรี้ยวกราดจนเกือบโดนเจ้าหน้าที่สวนสัตว์ สิงโตและเสือราว 20 ตัวซึ่งปกติจะนอนหลับตอนกลางวัน ก็เดินวนไปวนมาภายในกรง ยิ่งกว่านั้นในช่วงเวลาเพียง 5 นาทีก่อนเกิดแผ่นดินไหว นกยูงหลายสิบตัวส่งเสียงกรีดร้อง

เจ้าหน้าที่สวนสัตว์บอกกับหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นว่า พฤติกรรมของสัตว์เหล่านี้อาจเป็นการส่งสัญญาณเตือนว่ากำลังจะเกิดแผ่นดินไหว นักแผ่นดินไหววิทยา บอกว่า มีเหตุผลบางอย่างที่พออธิบายได้ว่า การเคลื่อนตัวของชั้นหินใต้ดินก่อนเกิดแผ่นดินไหว ทำให้เกิดคลื่นไฟฟ้าที่ทำให้สัตว์บางชนิดรับรู้ได้ หรืออีกทฤษฎีหนึ่งบอกว่า สัตว์สามารถรับรู้ถึงแรงสั่นไหวเพียงเบาๆก่อนเกิดแผ่นดินไหวได้ในขณะที่มนุษย์ไม่สามารถรู้สึกได้

ขณะที่นายจาง เสี่ยวตง นักวิจัยที่สำนักแผ่นดินไหววิทยาของจีน บอกว่า หน่วยงานของเขาใช้สัญญาณเตือนจากธรรมชาติทำนายแผ่นดินไหวได้ 20 ครั้งในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา ซึ่งคิดเป็นสัดส่วนที่น้อยมากเมื่อเทียบกับจำนวนแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นในจีน

ในฤดูหนาวเมื่อปี 2518 เจ้าหน้าที่จีนได้อพยพประชาชนออกจากเมืองไห่เฉิงในมณฑลเหลียวหนิงเพียงหนึ่งวันก่อนเกิดแผ่นดินไหว 7.3 ริกเตอร์ โดยสังเกตจากพฤติกรรมของสัตว์และระดับน้ำใต้ดิน แต่ก็ยังมีผู้เสียชีวิตจากแผ่นดินไหวกว่า 2,000 คน

ขณะที่อีกหนึ่งปีถัดมา จีนไม่สามารถเตือนภัยแผ่นดินไหวขนาด 7.6 ริกเตอร์ในเมืองถังซานได้ และมีผู้เสียชีวิต 240,000 คน ทั้งที่มีรายงานเกี่ยวกับปรากฏการณ์แปลกประหลาดทางธรรมชาติช่วงก่อนเกิดแผ่นดินไหว เช่น ระดับน้ำในบึงลดฮวบ ผู้เชี่ยวชาญแผ่นดินไหวถูกส่งไปในพื้นที่ดังกล่าว แต่ก็ไม่พบสิ่งบ่งชี้ว่าจะเกิดแผ่นดินไหว และช่วงที่ทีมผู้เชี่ยวชาญจะเดินทางกลับ ได้แวะพักค้างคืนที่เมืองถังซาน ทำให้เสียชีวิตในเหตุแผ่นดินไหวด้วย

สิ่งเหล่านี้คงพอบอกได้ว่าบางครั้งเราก็ควรฟังเสียงเตือนจากธรรมชาติบ้างเหมือนกัน


จาก เวป oknation วันพฤหัสบดี ที่ 15 พฤษภาคม 2551

 

แผ่นดินไหวที่ JAVA, INDONESIA

ขนาด : 4.2 ริกเตอร์
จุดศูนย์กลางแผ่นดินไหว : JAVA, INDONESIA
วันที่ : 19 สิงหาคม 2556 11:39 น.
ละติจูด : 8° 00' 00'' ใต้
ลองจิจูด : 108° 00' 36'' ตะวันออก
ความลึกจากระดับผิวดิน : 29 กิโลเมตร
เพิ่มเติม :