ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

สร้าง ฐานทัพ วางแนว ขุดบังเกอร์ ป้องกันเลยครับ พี่จารุจุณ หรือ ไม่ก็ติดต่อพันธมิตรให้มาช่วยบอบม์ก็ได้ครับ

 

กระทู้ 2-3 กระทู้หลังของคุณจารุนี่พลังแรงนะ อ่านไปเจ็บหัวจี๊ด ๆ ไป ไม่เคยเป็น
ตั้งแต่ตามอ่านมา ดีว่ามีกระทู้ตามหลังมา เลยหายเจ็บไปได้ หลัง ๆ นี่ไม่ค่อยได้อ่าน
เรื่องสิงห์เพราะฝึกวิชาเสร็จแล้ว ส่วนใหญ่นิยายจีนก็จะสนใจอ่านจริงจังก็ตอนฝึกวิชา
พอฝึกเสร็จก็อ่านผ่าน ๆ เมื่อวานก็เป็นเหมือนกันรู้สึกเหมือนหูดังวี๊ด ๆ เป็นช่วง ๆ

ผมยังไม่มีพลังวิเศษอะไร มีแต่สวดมนต์กับพยายามฝึกสติอย่างเดียว ทุกวัน

 

สิงห์ยังฝึกวิชาไม่เสร็จนะจ๊ะ มีอีกหลายเชียว

 

สงสัยป้า พลังแรงใส่ทู้ อิอิ (f)

 

มันก็แปลกจริงแต่ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง อาจจะเพราะอากาศร้อน แปลกๆมาหลายวันจนกระทั่ง วันอังคารวันพระที่ผ่านมา ข้าพเจ้าตื่นมาก็อยากสระผมเลยหยิบนำ้มนต์มาหนึ่งขวดผสมนำ้รดหัว จนตอนเย็นก็เปิดโทรศัพท์เครื่องนี้ฟังเพลงในยูทูป ไม่ทันถึง 10 เพลง โทรศัพท์เครื่องนี้ร้อนจนเตือนแบตเตอรี่ ทัังๆที่เหลือแบตที่ใช้ได้ 10% จัดการปิดเครื่องปิดแบตไม่ใช้งานเลยวันนั้น จากนั้นไปเล่น notepad แทน
เคยสังเกตว่าถ้ามีอะไรแปลกๆเครื่องใช้ไฟฟ้ามันจะรวน เพราะเคลื่อนพลังงานไม่ปกติ นี่คือสิ่งที่ข้าพเจ้าพบเจอด้วยตัวเอง

 

ผมมองว่าเป็นช่องทางที่สามารถส่ง กระแสพลังงานได้ครับ

 

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ฝันว่ามีพลังบางอย่างทำให้คนสูญเสียการควบคุม ทำให้อารมณ์ร้อน หงุดหงิด ทำให้ควบคุมตัวเองไม่ได้ ทั่วทุกหนแห่งเต็มไปด้วยคนเสียสติ เราเองก็โดนเหมือนกัน แต่ก็พยายามต้าน เดินโซซัดโซเซ เกือบไปเหมือนกัน
ปล.ฝันนะ

 

เป็นความฝันจากพลังจิตใต้สำนึกเพื่อแจ้งเตือนนะค่ะ
พลังจักรวาลที่ส่งเข้ามาในช่วงระยะเวลานี้เป็นคลื่นปรับความสมดุล
ให้กับโลก เป็นคลื่นพลังงานที่เป็นฝ่ายดีด้านบวก ผู้ใดที่มีจิตใจตกต่ำ
หรือขาดความสมดุลเป็นนิสัยจนเคยชินจะเกิดการต่อต้านพลังงานนี้
เลยทำให้อารมณ์ร้อน หงุดหงิดหรือ ควบคุมตนเองไม่ได้ จนอาจถึงกับ
ทำให้ขาดสติ หรือถึงขั้นเสียสติ มีให้เห็นทั่วไปตามข่าวทีวี
ที่มีการทำร้ายกัน หรือ เป็นกระทำตัวเป็นอุปสรรคต่อกันให้เห็นบ่อย ๆตามข่าว

ส่วนผู้ที่เป็นผู้ฝึกฝนบำเพ็ญภาวนาและหรือมีสติอยู่แล้ว
หากได้รับพลังนี้อาจจะต้านทานบ้าง หรือ แสดงนิสัยอารมณ์
ของตนเองออกมาบ้าง แต่ด้วยความที่มีสติและมโนธรรม
ในจิตใจมีมากกว่า ก็เลยรับมือได้ ควบคุมได้ และก็อาจโชคดี
ด้วยความมีสติทำให้ควบคุมตนเองได้และกรรมบางอย่างอาจหายไป

และบางรายอาจรู้สึกว่าปวดสมอง มึนศรีษะ เพราะได้รับพลังดังกล่าว
รับรู้ข้อมูลมาอย่างนี้เลยเล่าสู่กันฟังค่ะ

 

มีมึนกับปวดศรีษะเป็นช่วงประมาณ 5 นาทีค่ะ
แต่น้องหมาที่บ้าน4 ตัวช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ยอมกินอาหารกันเลยทั้งๆที่ไม่ป่วย แต่ก็ร่าเริงขี้เล่นอยู่ จ้องแต่จะกัดกัน สงสัยโดนพลังด้วยเหมือนกัน

 

วันนี้ทำบุญบ้านพี่สาว ได้มีโอกาสพบพระอ.รวย แห่งวัดสวนป่าภาวนาราม
ท่านเมตตาให้พระรอดเนื้อเหล็กไหลเงินยวง
และผ้ายันต์
เมื่อลองทดสอบพลังงานดูแล้วพบว่า แรงมาก
เหรียญพระดูดฝ่ามือจารุจนรู้สึกร้อนแล้วเย็นซ่านไปทั้งแขน
ส่วนผ้ายันต์ บอกเลยว่าเหมือนไฟช็อตแปลบเลย

และรู้สึกดีขึ้นมาก พลังในตัวเย็นลงมาก

ส่วนลูกศิษย์ พอจ. ที่มาด้วยจะกลับลูกเดียว บอกว่า บ้านนี้ร้อน ยังกับกสิณไฟ(ตอนพูด แอบชำเลืองมองจารุ 555)

ในอนาคตคงได้ไปที่วัดแน่นอน สาธุ

 

คำถามแรกที่ พอจ.รวย ถามจารุ

"ภาวนาไปถึงไหนแล้วโยม"

รู้สึกละอายเหลือเกิน

 

เกร็ดขำๆ

หลังจากพระอ.เทศน์ได้จับใจมาก (โดนอบรม)

ก็ขออนุญาต นำวัวธนูตัวน้อยมาให้ชม เพื่อให้พอจ.แนะนำ

ลูกศิษย์ พอจ.บอกว่า ทำไมเล็กจัง เคยเห็นแต่ตัวใหญ่

พอจ.เอามากำไว้ แล้วก็ยื่นให้ลูกศิษย์ ลองทดสอบซิ ว่าเป็นไง
ลูกศิษย์ก็ดูบ้าง บอกว่า โห วัวอะไร ตัวใหญ่แถมสีแดง ไม่เคยเห็น
แล้วยังดุจัง ทำท่าจะชนอย่างเดียว

555 เจ้าแดง ตัวใหญ่พอๆ กับช้าง และโหนกที่หลังสูงใหญ่มาก
เป็นการทดสอบพอให้ขำขัน พอจ.แนะนำให้ถวายหญ้าคาบ้าง ให้เป็นพิธีการ
ใช้คุ้มกันได้ดี

เลยฝากเนื้อฝากตัวเป็นศิษย์ และ ขอมีดหมอกับพอจ.

เรื่องมีดนี้ชอบมาก แต่ไม่คิดจะเช่าซื้อ แต่พอได้พบ พอจ.วันนี้
บอกเลยว่า อยากให้พระอาจารย์ปลุกเสกให้

พอจ.รวยว่า จะไปลองควานหาดูให้ ถ้าเจอจะให้

สาธุ

ขอบคุณ กัลยาณมิตร คุณชัยยุทธ ที่มอบของดี ของขลัง หลายอย่างให้
โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน สาธุ

 

ช่วงเช้าก่อนตื่น ฝันไปเห็น ชายแขนเสื้อ(นึกราชาศัพท์ไม่ออก)
ของเจ้าหอหน้าในนิทาน ที่จำได้เพราะมันเป็นสีม่วงเข้มเหมือนสีน้ำเงิน
เดินดิ้นทอง กับพระธำมรงค์ที่พระกร (เจ้าหอหน้าทรงโปรดพระธำมรงค์เป็นพิเศษ)
ทรงใส่ทั้งนิ้วชี้ และนิ้วนาง บางครั้งก็ใส่นิ้วโป้ง บางทีก็ใส่ซ้อนกันสองวงค์
บางวงด้านในสลักยันต์ และพระคาถา หัวพระธำมรงค์เป็นพลอยที่ไม่ได้เจียรไน
บางวงก็มีหลายชั้น มียอดแหวนค่อนข้างสูง ไม่ค่อยเห็นในสมัยนี้ )

และพระแสงดาบประจำพระองค์ ด้ามทอง ลวดลายงดงาม และชักออกจากปลอกดาบแล้ว
แต่ที่สะดุ้งคือพระแสงดาบนั้นอาบโลหิตใครมิทราบได้ โลหิตสีแดงสด หยดย้อย
ไปตามใบดาบ ไปสิ้นสุดที่ปลายดาบ ตกลงบนพื้น

เสียวคอแปลบเลย เสียวสันหลังด้วย ได้แต่มองฉลองพระบาททอง ที่เปรอะไปด้วย
คราบโลหิต
อ่ะนะ เล่านิทานต่อก่อน เดี๋ยวหัวจักไม่ได้ตั้งบนบ่า (ตกลงธรณี)

 

ราตรีนั้น มีลมพัดมาแผ่วเบา สิงห์ล้มตัวลงนอนข้างๆ พระที่
เจ้าหอหน้า ทรงตรัสด้วยเสียงแผ่วเบา "สิงห์เจ้าได้ทำสิ่งที่เป็นความชอบใหญ่หลวง
ข้ารักน้ำใจเจ้านัก ข้ารู้ดีว่าเจ้ามิอยากเป็นท่านขุน หรือหลงใหลในทรัพย์แลเกียรติ
แลเอ็งยังเป็นศิษย์ของขรัวอินทร์ ซึ่งเป็นครูของข้าเช่นกัน แต่ข้ามีของอยากจัก
ตอบแทนน้ำใจเอ็ง" สิงห์เอ่ยปากจักท้วง แต่เจ้าหอหน้ากล่าวสืบไปก่อนว่า
"เมื่อเจ้ามิอยากรับของอันมีค่ามีราคา ข้าขอสั่งให้เจ้า ..... เป็นศิษย์ข้า
เกียรตินี้ ไม่เคยมีใครเคยได้รับมาก่อน "

//ป.ล.บอกแล้วว่า สิงห์ได้เรียนอีกเยอะเลยวิชา

อ่วมมาก ขอบอก

 

สิงห์เอ่ยถาม"เหตุใด ข้าจึงสมควรได้รับเกียรติอันสูงส่งเยี่ยงนี้"

// ทิ้งปริศนา ไว้พรุ่งนี้จะมาเฉลย

 

เจ้าหอหน้า ทรงถอนพระปัสสาสะ แล้วตรัสเบาๆ เหมือนเสียงกระซิบ
"ข้านั้นใช้กลยุทธ์มากมาย ทำให้ไพร่พลยอมสยบ สวามิภักดิ์ได้ก็จริง
แต่ชนเหล่านั้น บ้างก็ติดในอามิสสินจ้าง รางวัล บ้างก็ยอมภักดีเพราะไม่อาจแข็งขืน
เพลานี้ในอโยธยา แม้ในการครองราชย์ของพ่ออยู่หัว ก็มีขุนนางเก่าซ่องสุมกำลัง
อยากจะเป็นเปลี่ยนบัลลังค์ ช่วงชิงอำนาจ และไพร่พล นี่คือความในพระราชสาสน์ลับ
จากอโยธยา"

 

ช่วงนี้ พญานาคโจมตีป้าจารุบ่อยเหลือเกิน เอารูปนี้มาขึ้นดีกว่า

เมื่อคืนฝันว่า นั่งอยู่ท่าน้ำ บนศาลาไม้ กำลังจะขึ้นเรือ
พญานาคมาพ่นน้ำ สะบัดหางใส่ น้ำขุ่นคลั่ก
พ่นพิษใส่ไป จะเอาให้ตายเลยนะ พ่อคุณ

 

เขียน ๑๓.๓๕

เอารูปนี้ดีกว่า เพื่อนๆ นาคาเค้าให้มา
ของพวกกัน เค้าอาจจะเห็นแก่หน้าบ้าง นะ
และแถมกลอนตลกๆ ให้บทนึง เผื่ออารมณ์จะดีขึ้น





http://palungjit.org/threads/%E0%B9%80%E0%B8%AE%E0%B9%89%E0%B8%AD-%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%96%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%88%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%87%E0%B9%86-%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%95%E0%B8%AA%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%AB%E0%B9%8C%E0%B8%9D%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%88%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2.418338/page-13

ใครสงสัย ก็ตามไปดูที่มาที่ไปได้ ไม่ได้โม้ มาจริง
บ่วงนาคบาส เวอร์ชั่นล่าสุด ใช้งูน้อยเพียงหนึ่ง
ไม่ต้องกินกันเอง เกรงใจ ไม่เกรงกลัว เนอะ


ส่วนกลอนที่ว่า เค้าเรียก "กลอนกลบท สะบัดสะบิ้ง" มั้งนะ

นกพิราบ ปวดท้อง "กระย่องกระแย่ง"
ยื่นท้องแกว่ง ใกล้น้ำ "ระส่ำระสาย"
ฝูงมัจฉา ว่ายปร๊าด "กระจัดกระจาย"
ต่างแหวกว่าย หนีตด "ระทดระทม"

๕๕๕


สุนทรทู่ / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

"พ่ออยู่หัว อยากให้ข้าไปคอยจัดการปัญหาน้อยใหญ่แทนท่าน
แลให้ทิ้งหัวเมืองพิษณุโลกให้น้องข้า เรื่องราวในรั้วในวังนั้นจักเพลี่ยงพล้ำมิได้
พวกขุนนางนั้น ยอมสยบ ด้วยเกรงบารมีของพวกอิระวดี ที่ยกพ่อข้าให้กินเมืองอโยธยา
และให้ข้ากินเมืองพิษณุโลก หากพวกมันผลีผลาม ข้าก็จักยกทัพมาปราบ รวมกับ
ขุนนางทั้งหลายที่พ่อข้าได้นำไปด้วย เมื่อครั้งทรงได้ครองราชย์ แต่สงครามเมืองนั้น
ลึกล้ำกว่าสงครามกลางสนามรบ ชิงไหวชิงพริบ ทั้งหญิงและชาย ต่างถูกใช้เป็นเครื่องมือ
แม้อยู่ในพระราชวัง นั่งนอนบนตั่งทองคำ ลิ้มรสอาหารเลิศรส แต่ใครจะรู้เล่าว่า
ชีวิตของข้านั้นเหมือนอยู่ระหว่างความเป็นความตาย แม้หญิงที่เรานอนด้วยนั้น
น้ำใจนางอาจจักใช้เจ้าเป็นเครื่องมือ น้ำใจนางอาจจักวางยาพิษฆ่าเราก็ได้

รักแท้นั้นหายากนัก หากเจ้าอยู่ในรั้วในวัง และความภักดีนั้นหายากยิ่งกว่า
ข้านั้นมีวิชาอาคมอยู่มากมาย แต่มิอาจรับศิษย์ได้ "

 

ดูๆไปก็สวดคล้องกับแนวคิดนี้
สงคราม เกมการเมือง หลายฝ่าย

ไม่มีมิตรแท้ ศัตรูถาวร

เคยฆ่ากันจะเป็นตาย ถึงเวลา ก็ต้องร่วมมือไปรับฝ่ายอื่น

เคยร่วมมือมามากน้อยแค่ไหน

ถึงจุดพีคของอำนาจ ไม่มีใครให้ร่วมกำจัดแล้ว

ปัจจัยส่วนประกอบของอำนาจ ก็จะพาให้เข้าแย่งชิงห้ำหั่นกันอยู่ดี

โครงสร้างอำนาจ ด้านล่าง จะคอยผลักด้านบน ชักนำให้หาทางรักษาผลประโยชน์และอำนาจเพิ่มขึ้นเสมอ

CR. สมาชิกหมายเลข 2977588