ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เพิ่งได้มาอ่านได้สักสาม สี่วัน ทำไม่พึ่งเจอน่ะ กระทู้เปิดนานแล้วอ่านจุใจเลย อ่ะ ขอบน้ำใจน่ะ

 

พ่อแม่ครูบาอาจารย์ มักจะบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า การภาวนา ได้บุญกุศลมากกว่าทาน

และมากกว่าศีล....ผมคงสื่อความหมายกับคุณจารุ ได้เพียงแค่นี้ครับ ไม่อยากขยายความ

รายละเอียดมาก เผลอๆ อาจโดน "ฝ่าบาท" ที่มองไม่เห็นตัวได้ครับ พิจารณาเองครับ

 

เขียน ๒๓.๒๒

ถึงว่าสิ ตำราไหนๆ เค้าก็ว่างั้นน่ะนะ
แต่เจ๊แกชอบจะทำแต่ทานอ่ะ
เคยบอกแล้ว แต่ไม่รู้ฟัง
ดื้อก็เท่านั้น ๕๕๕

ตังค์ก็ไม่ใช่ว่าจะมีแยะ กว่าจะหามาได้ก็ไม่ง่าย
ดั๊นนน เอาไปให้ใครๆ ตั้งหนึ่งในสามเชียว
มากไปป่าวเจ๊ ประโยชน์ตนก่อนนะ
แล้วค่อยถึงคิว ประโยชน์ท่าน

แรงไปป่าวเนี่ย หึหึหึ
ต้องโทษมังกรบูรพาแล้ว
เราแค่ตามน้ำเองนะ โหสิน่า
เอ..หรือว่าถึงกาล อันเหมาะสม


กระต่ายป่า ข้างวัด / พี่น้องญาติเพื่อน
.

 

ถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วครับ หากเลยเวลานี้ไป จะน่าเสียดายครับ

 

น้อมรับฟัง ท่านผู้ใหญ่ตักเตือน เอาเป็นว่าให้จบการดูดวงรอบนี้ก่อนละกันนะคะ
เหลืออีกท่านเดียว เพราะบอกกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว ต่อไปจะทำทานด้วยปัญญา ไม่พาตนเดือดร้อน
แม้จะเต็มใจก็ตาม

ส่วนเรื่องไปวัดหล่ายหิน อ.ลี้ ก็จะถือโอกาสพาลูกชายไปงานบุญสนุกสนาน
พาเที่ยวเชียงใหม่ค่ะ พาจิตใจตัวเองไปพักผ่อนกับธรรมชาติ ว่าจะไปเชียงดาวค่ะ เหมือนจิตวิญญานเพรียกหา
และว่าจะไป ตลาดไนซ์บาร์ซ่า อันนี้พุงเพรียกหา 555

มันคงมีเหตุผล ที่ทำให้ต้องไป คงมีใครรออยู่ค่ะ

มีผู้หวังดี ทักมาว่า ปีหน้าจะป่วยจนไปไหนไกลๆไม่ได้ เลยคิดว่า ถ้าไปไหนไม่ได้ไกลๆ
ก็อยากมีความทรงจำในการเดินทางไกลๆ กับลูกชาย

ส่วนเรื่องการภาวนา

จากเรื่องที่คิดว่าจะไม่ได้ไปวัดตามสัจจะ ทำให้จิตใจเกิดสภาวะทุกข์
แต่มันทุกข์มากกว่าเหตุ จิตเอาเรื่องโชคชะตามาปรุงแต่งรวมลงไป
จิตเอาอดีตชาติมาปรุงแต่งรวม เกิดภพน้อยใหญ่ มันทุกข์แต่ไม่มีน้ำตา
แล้วก็มีตัวรู้ ดีดออกมา แยกกับความทุกข์นั้น เกิดปัญญาตามที่ท่านพี่กระต่ายป่า
และท่านมังกรบูรพาตักเตือนทุกประการ
รู้สึกถึงความเบาปัญญาของตัวเอง ว่าจิตเรานี้ร้อนรน วิ่งวุ่นวนหาแต่กิเลสตัณหา
หาฟืนเพิ่มเพื่อเผาใจตนเองตลอดเวลา

แล้วก็เกิดสภาวะการภาวนาแบบใหม่ การภาวนาแบบไม่หลับตา

ฌานนั้นเข้าได้ออกได้ ขึ้นได้ลงได้

เมื่อก่อนจะกลัวการติดอยู่ในฌาน จนทำงานทำการไม่ได้
ไม่อยากสนทนากับผู้คน อยากทรงอารมณ์นั้นไว้นานๆ อารมณ์ว่างๆ เฉยๆ
แต่ที่แท้คือการกดอยู่ ขมอยู่

ตอนนี้ ลืมตาตื่น รับผัสสะที่มากระทบ แต่ให้ใจตั้งมั่นอยู่

ให้มันเย็น แผ่ขยายออกไป

ยังโกรธ ยังดีใจ ยังสุข ยังเศร้า แต่ไม่หลง

ขอบพระคุณท่านพี่ทั้งสอง ที่ตักเตือนค่ะ

การเดินทางยังก้าวไปข้างหน้า มีแต่จิตที่ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวกับโลกธรรม

** อีกเรื่องป้าไปปั่นกระแสให้คนๆหนึ่ง ให้เค้าสมดุลย์ แต่เค้าไม่ได้ร้องขอ
จนพี่ท่านหนึ่งตักเตือนว่า เป็นไง ป่วยล่ะซิ พังล่ะซิ ก็ตอบไปว่า แค่อยากช่วย
พี่ท่านนั้นเลยว่า "วัวใครก็เข้าคอกคนนั้น" กรรมใครก็กรรมมัน เรามีสิทธิ์ยุ่งหรือ

ทักทายตักเตือนได้ แต่ต้องวางใจเป็นกลาง(การเป็นหมอดู)

"วัวใครเข้าคอกนั้น"..........แน่นอน
ราชบัณฑิตท่านสอน.........เปรียบไว้
คนใดก่ออธิกรณ์...............ปมเหตุ-กันนอ
วิบากผลย่อมได้.................ถูกต้องยุติธรรม

กรรมใดใครก่อไว้..............เวียนวน
กรรมชั่วย่อมทุกข์ทน.........เร่าร้อน
กรรมดีย่อมเกิดผล.............สุขสงบ
วิบากกรรมสะท้อน..........ทุกผู้พึงตรอง๚
โคลงจาก https://www.gotoknow.org/posts/341963

 

เขียน ๑๑.๑๖


"วัวขายแล้วจึ่งไม่..........เข้าคอก"
ไม่หลอกบอกว่าจริง..........ลิงเชื่อ
ใครเบื่อปมผูกไว้..........แก้ได้-คลายออก
วิบากจึงห่างหาย..........กรรมกลาย ไม่โดน

แม้กรรมใดใครใกล้..........เวียนวน
อานาปาพาหลุดพ้น..........เชื่อไหม
เพียงคุมเวทนาได้..........ให้สงบ
ทุกข์หลบหลีกจากใจ..........ทุกผู้พึงตรอง๚


สีประหลาด / สมาคมพุทธะซาเปี้ยน
.

 

ขอบพระคุณ ท่านสีประหลาด 555 ช่างมีอารมณ์ขันในการตั้งชื่อ
และขับโคลงได้ไพเราะมาก จะยึดหลัก อาณาปานสติไว้เป็นหลัก ตามที่แนะนำค่ะ

ป.ล.อัพเดทอาการป่วย เบาหวาน หลังจากฉีดอินซูลินมา 6 เดือน
ปรากฏว่า น้ำตาลดสู่สภาวะปกติ เข้าสู่การรักษาขั้นถัดไป อาจจะปรับลดยาลง

แต่ได้โรคใหม่คือไขมันพอกตับ คุณหมอสั่งให้ลด นน. 15 กิโล ภายใน 6 เดือน!!!
ก็เพียรพยายาม ตอนนี้เกือบจะ 1 เดือน นน.ลดไป 3 กิโล

มีสติซักนิด ก่อนหยิบอาหารเข้าปาก 555 ออกกำลังทุกวัน วิ่งบ้าง เดินบ้าง
ให้เหงื่ออก ป้าจารุ จะเลิกเป็นป้าแล้วนะ ประกาศ สถานการณ์บังคับให้กลับมา
เป็นวัยรุ่นตอนปลาย และต้องไปเคลือบสีฟันทั้งปาก เนื่องจากทำรากฟันเทียม ฉีดยา
เข้าไปรักษารากฟัน ฟันหน้าเลยดำ เลยต้องเคลือบและฟอกให้เท่ากัน เมื่อก่อน
เบาหวานยังไม่ลด หมอไม่กล้าทำฟัน เวลานี้ ก็ถึงเวลา ที่จะเสียทรัพย์ คงต้องลด
บุญจากการทานลงบ้าง เหลือศีล และภาวนา เพื่อรักษาสังขารนี้ไปก่อน

ปล.คนจะสวย??? ช่วยไม่ได้ 55555 ไปเชียงใหม่คราวนี้ น่าจะคล่องตัวขึ้น ขึ้นเขาลงห้วยสะดวก ไม่ต้องคลานขึ้นดอย

 

เชื่อครับ แต่จะมาแบบงงๆ แล้วก็จากไปแบบมึนๆ

 

เจอกลอนป๋าต่ายมึนส์ ทุกที สงสัย สมัยเรียนมปลาย ภาษาไทย เกรด 1 (เขินจุง) @ท่านมังกรบูรพา เมื่อไหร่จะพาเปิดจักระฮะ อยากเล่นงู อิอิ

 

เขียน ๑๓.๐๖

๕๕๕ ตอนเห็นโคลงของท่าน ก็นึกอยากจะตอบอ่ะ
นึกถึงท่านศรีปราชญ์ด้วยนะ ไม่รู้ทำไม อย่างไร
อีกวันนึง ตามไปดูที่ท่านให้ลิ้งค์เอาไว้
เห็นมีชื่อศรีปราชญ์ โคลงท่านรึ
ถ้าใช่ ก็บังเอิญอีกแล้ว นิ
ที่ใช้ชื่อ สีประหลาด

จะฝึกอานาปา มีเทปท่านพุทธทาสรึยังครับ
ชุดที่มีสิบม้วนนะ นั่นน่ะ ต้นฉบับของแท้
อย่าฝึกจากตำราอื่น นะ จะบอกให้
เดี๋ยวจะไม่เก่งเหมือนเรา หึหึหึ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

ปล.เอาโคลงของเจ๊ ไปใส่เฟสด้วยล่ะ
เปิดตัวซิงๆ เลยนะ จะบอกให้
ใช้ชื่อ ซุปเปอร์หนุมาน

 

หุหุ ตามไปดูหนุมานก่อนนะ อิอิ

ป.ล.เทปท่านพุทธทาสไม่มีค่ะ โหลดเอาได้มั้ย

 

เขียน ๑๓.๒๐

อะไร๊ มันเข้าใจยากตรงไหนเนี่ย ฮึ
เราว่า มันก็ตรงไปตรงมาแล้วนี่

แปลให้งง เพิ่มหรือลด ละกันนะ ว่า
เรื่องวัว เค้าก็แทนกรรมใช่ไม๊
ทำกรรมไรไว้ ก็ได้ไอ้นั่น
เหมือนวัวของตัวเอง
ก็ต้องกลับบ้านน่ะ
กลับหาเจ้าของ

แล้วเราเอาไปขาย ก็แบบว่า ทำกรรมให้โมฆะไง ไม่มีแล้วน่ะ
กรรมในกรณีนี้ คงหมายถึงทุกข์นะ ใช่ไม๊ คือทำให้ทุกข์หายไปอ่ะ
แม้กรรมจะยังมีอยู่ ยังอาจส่งผลให้ทุกข์ได้อยู่ ไม่ใช่ว่าไม่มีกรรมเข้านะ
แต่ว่า เมื่อใช้อานาปา คุมเวทนาได้แล้ว ทุกข์ไม่กระทบใจได้น่ะ เข้าใจป่ะ

เข้าใจยากตรงไหนเนี่ย แหม..จะบอกว่าบื้อก็เกรงใจ ๕๕๕


กระต่ายป่า แห่งเกาะนาฬิเกร์ / ชาวหมู่บ้านในนิทาน
.

 

เขียน ๑๔.๐๓

เอ..เรามีนะ แต่ mp3 นี่ใส่ไว้ในเฟสไม่ได้หรือ
มองหาที่จะเก็บไว้ ให้ใครๆ โหลดได้ ไม่มีอ่ะ
หาเจอแต่ที่ให้ใส่วีดีโอ กะรูปภาพ ทำไงดี


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

น้ำเกลี้ยง คงจากแผ่นดินไทยไปนาน ภาษาไทยเลยไม่กระดิกหู อิอิ
แต่ว่าคงไม่บื้อหรอก ออกจะแสนรู้ทีเดียว แปลว่า รู้หลายแสนอย่างในสมอง 555

 

ส่งมาได้มั้ยคะ ทางไปรษณีย์ ขอบพระคุณมากค่ะ

มอบเพลงเข้ากับอายุให้ฟังค่ะ 555

 

สิงห์ยังไม่หยุดเพียงเท่านั้น ยังเอ่ยเจรจาต่อไปกับแม่หนูน้อย

"หนูอินจ๊ะ หากพี่จักมีเรื่องสงสัยอันใด หรือจักมีเรื่องไหว้วาน
หนูอินคงมิขัดข้องนะจ๊ะ" แล้วก็มอบรอยยิ้มกับแววตาหวานให้หนูอิน
เป็นการตอบแทน

แม่หนูอินคนซื่อ ไม่รู้ความนัย รีบพยักหน้าตอบอย่างจริงใจ
"ท่านขุนเชิญบอก หากไม่ผิดกฏเรือน หนูอินเต็มใจทำให้ทุกอย่างจ๊ะ"

แล้วก็ได้ยินเสียงกระดานลั่น สิงห์หันไป เห็นเจ้าหอหน้าและพระอนุชา
สองพระองค์ ทรงพระดำเนินมา ประทับนั่งบนตั่ง

บ่าวและแม่หนูอิน เข้าไปจัดเตรียม เปิดฝาสำรับอันล้วนเป็นเครื่องกระเบื้องเบญจรงค์
แต่ยังทรงนิยมขันน้ำแบบโบราณ สิงห์มองไม่เห็นมีใครยกสำรับมาให้ตนอีกชุด จึงนั่งเมียงมองอยู่

พระอนุชา ทรงหันพระพักตร์มา สายตาแลเหมือนจะตวัดอย่างรวดเร็ว
แล้วตรัสด้วย พระสุรเสียงเรียบสนิท
"สิงห์ ลงไปกินข้างล่าง กับขุนเข้มแลทอง บ่าวจัดไว้ให้แล้ว
มิต้องกินให้อิ่มเกินนัก ประเดี๋ยวข้า(คุณหลวง) ทั้งสอง จักลง
ไปจัดการจัดงาน แลสั่งสอนขุนสิงห์ ข้างล่าง"

สิงห์ให้งงนัก แต่ก็ลงไปโดยดี มิกล้าขัด แต่ก็ให้ฉงนในคำพูด
สั่งสอนอันใดหนอ???

 

สิงห์ลงไปใต้ถุนเรือน เห็นบ่าวชายยืนรออยู่ แล้วเดินนำไปทางโรงครัว ด้านข้างเป็นเรือนนอนขนาดกลาง
เห็นท่านขุนทั้งหลายกำลังกินข้าวในสำรับกันไปบ้างแล้ว

ก็ไม่กล่าวกะไร เดินไปนั่งข้างๆ ขุนเข้มแล้วกินข้าวที่บ่าวตักมาให้อย่างรวดเร็ว
รู้สึกมีลางสังหรณ์ แปลกๆ กับถ้อยคำของพระอนุชา และเสียวสันหลังวาบขึ้นมา

ยังกินไม่ทันอิ่มกันดี พระอนุชาก็ทรงพระดำเนินลงมาอย่างเงียบกริบ ไม่เห็นเจ้าหอหน้าแต่อย่างใด

" ไปหน้าลานได้ คุณหลวงเดช จักจัดมวย"

สิงห์แทบสำลักข้าว รีบหยิบน้ำมาดื่ม แล้วลุกตามขุนแก้วไปอย่างรวดเร็ว

 

ขณะที่กำลังจ้ำพรวดกันไปที่ลาน ขุนแก้วก็หยุดเดิน หันมาลากแขนสิงห์ให้หยุด
ขุนเข้มและทองมองอย่างสนใจ แต่กลัวพระอาญารีบจ้ำต่อไป

เมื่อห่างพอควร ขุนแก้วจึงรีบเจรจา
" สิงห์ เอ็งไปทำการใด ให้พระอนุชาไม่พอพระทัยฤา?"

สิงห์ให้งง งวย
" ไม่นี่ขอรับ ขุนแก้ว"

ขุนแก้วดูท่าไม่อยากเชื่อ
"เอ็งจะพาพวกข้าเหนื่อยกันหมด ถ้าพระอนุชาลงมวยเองครานี้"

สิงห์ยิ่งงหนักเข้าไปอีก แล้วให้คิดได้ว่า ยังมิเคยเห็นเชิงมวยพระอนุชาเลยซักครา
ก่อนที่สิงห์จะคิดจินตนาการไป ว่าเทพบุตรรูปงามจะมีเชิงมวยเยี่ยงไร
ขุนแก้วที่ดูท่าทางร้อนใจ ก็วิ่งนำหน้าตามขบวนที่เดินเกือบถึงลาน สิงห์จึงรีบโกยตามไปอย่างว่องไว

 

จนถึงลานดิน หน้าเรือนรองที่ประทับเมื่อคราก่อน
สิงห์คนตาไว แอบชำเลือง มองเห็นเจ้าหอหน้านั่งอยู่บนตั่งขนาดกลาง
หนูอินคอยปรนนิบัติ พัดวีอยู่มิห่าง มีอาหารสำรับเล็กๆและกาน้ำชาตั้งอยู่
ราวกับทรงพระสำราญกับการชมการละเล่น สายพระเนตรดูแพรวพราว
เหมือนทรงพระสรวลอยู่ในพระหทัย

แต่พระพักตร์ของพระอนุชา ซึ่งตอนนี้ยืนเยื้องไปทางขวาของเจ้าหอหน้ากลับเรียบตึง
เหมือนทรงข่มพระอารมณ์อยู่ พระสุรเสียงแม้นุ่มเพียงใด ก็ยังให้รู้สึกถึงความตึงเครียด

พวกท่านขุนรีบนั่งลงเรียงหน้ากระดาน แต่มิได้ถวายบังคมคุณหลวงตามบทบาทที่ได้รับ

"เพลานี้ เป็นฤกษ์อันงาม ที่ข้าจักสั่งสอนวิชามวยให้พวกท่านขุนทั้งหลาย
จักได้รู้จักยำเกรงข้า รู้จักว่าใครเป็นใคร รู้จักกฏเป็นกฏ"

ท่านขุนแก้วตวัดสายตามามองสิงห์ ราวกับจะกล่าวโทษ
สิงห์นั้นไม่รู้ร้อนรู้หนาว คิดเพียงว่า ดีจริงจะได้เปรียบมวยกับพระอนุชา

และเหมือนขุนแก้ว จะมีลางสังหรณ์แม่น
"ไอ้แก้ว มึงก่อน"

ขุนแก้วมีหน้าตาเหมือนกินบอระเพ็ดเข้าไป
"ขอรับ"

ขุนแก้วกระซิบกับสิงห์ ด้วยน้ำเสียงอาฆาต
"ถ้าข้าจักโดนถลุง ต้องหยอดข้าวหยอดน้ำ เอ็งต้องรับผิด
เอ็งติดหนี้ข้า ครานี้ ไอ้ขุนสิงห์"

แล้วขุนแก้วก็รีบไปพันมือด้วยผ้าดิบขาว เตรียมโดนถลุงต่อไป!!!

เหล่าท่านขุนที่เหลือ ต่างรีบแหวกไปนั่งเป็นวงกลม เพื่อดูการต่อมวยอันดุเดือด

 

พระอนุชาในชุดผ้าฝ้าย แต่ขุนแก้วถอดเสื้อ นุ่งจุงให้รัดกุม ต่างเดินไปที่กลางลานดิน
ไหว้ครูแบบย่อ แล้วหันหน้าเข้าหาทันที ไม่มีสัญญานเริ่ม ต่างรู้ในเชิงมวย

เข้มเอนมากระซิบสิงห์ " ทำไมขุนแก้วดูวิตกกังวลเช่นนั้น พระอนุชาหน้าตา
กิริยาวาจาก็นุ่มนวล เชิงมวยคงไม่ดุดันนักดอก หรือจะเกรงพระอาญา ก็มิน่าใช่
สัญชาตญานขุนศึก เมื่ออยู่ในลานประลอง ย่อมไม่มียศศักดิ์"

สิงห์เห็นคล้อยตาม ด้วยขุนแก้วเอาแต่วนหนีไปเป็นวงกลม แต่ไม่ยอมออกอาวุธ
ราวกับดูเชิงคู่ต่อสู้ที่ตนรู้ว่าเสียเปรียบ