พระภาวนาวิศาลเถร (หลวงปู่บุญมี โชติปาโล) วัดสระประสานสุข บ้านนาเมือง ต.ไร่น้อย อ.เมือง จ.อุบลราชธานี

งงเหมือนกัน หลายวันก่อนคำพูดที่พิมพ์ในกระทู้นี้หายไป วันนี้กลับมาเห็นละ ตอบๆก่อน
ผมเกิด 2492 แก่ไปป่าวเนี่ย สมัยเรียนเบ็ญฯ ทางยังเป็นลูกรังอยู่เลย ผมเรียนประถมที่ร.รศรีทองรุ่นเดียวกับท่านรองฯสะอาด พ่อของอ.เบิ้ม อะ สมัยนั้นกินก๋วยจั๊บถ้วยละ 50 สตางค์ คนแก่ชอบพูดเรื่องเก่าๆ หุหุ อาจารย์นิตย์นะ ไม่อยากเอ่ย เมาด้วยกันมาแล้ว หุหุ

 

กราบหลวงปู่

 

ชอบฟังคนแก่คุยเรื่องเก่าครับ อิอิ

กลับบ้านตั้งแต่ที่ยายทวดยังไม่เสีย ไปให้คุณยายเล่าเรื่องในอดีตให้ฟังเป็นประจำครับ

เสือสางช้างกวางฟานยังมีอยู่ในอดีต เหมือนฟังงนิทานผจญภัยครับ

ได้รู้เรื่องของอดีตและแง่คิดดีดีที่คุณยายสอดแทรกเป็นประจำครับผม

 

กราบหลวงปู่บุญมี ครับ

 

โชติปาโลภิกขุ อาราธนานัง วันทามิ

 

พึ่งนิมนต์ท่านมาครับ



พึ่งจะเริ่มเก็บพระของท่านครับ รุ่นนี้มีเก๊มั๊ยครับ ขอบคุณทุกๆท่านที่ช่วยกันเผยแพร่ปฏิปทาและเกียรติคุณของท่านครับ รู้จักท่านก็จากในกระทู้นี้แหละครับ เสียดายไม่มีโอกาสไปกราบท่านตอนดำรงค์สังขารอยู่

 

รูปเหมือนหลวงปู่บุญมีอุ้มบาตร สวยมากครับผม

ประสบการณ์เมตตา มหาลาภมีมากครับ

รุ่นนี้น่าจะยังไม่มีเก๊นะครับ

ผมเคยเห็นเก๊เหรียญรุ่นแรก ขนาดราคาไม่สูงยังเก๊ครับ

รูปเหมือนรุ่นแรกก็เคยเห็นเก๊มั้งครับ

แต่พระหลวงปู่ใช้รุ่นไหนเหมือนกันหมดครับ ผมยังใช้เหรียญพระแก้วรักษาเหรียญละไม่กี่ร้อยเลยครับผม

ถ้ามีโอกาสไปทางเมืองอุบล ก็อย่าลืมแวะเข้าไปกราบสรีระหลวงปู่ อยู่บนหอแจกนะครับ ซึ่งตั้งไว้ให้สักการะรอพิพิธภัณฑ์สร้างเสร็จครับผม

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ มีโอกาสไม่พลาดแน่นอนครับ

 

ถ้าไปแล้วอย่าลืมถ่ายรูปมาฝากกันนะครับผม

 

หนังสือโลกทิพย์ฉบับล่าสุดลงประวัติหลวงปู่บุญมี ,หลวงพ่อบัวกัน และธรรมะของหลวงปู่ ท่านใดสนใจซื้ออ่านได้ครับ สาธุ

 

พอดีได้มีโอกาส พาพี่ชายท่านหนึ่งในเวปพลังจิต ไปกราบหลวงปู่บุญมี หลวงปู่สวน หลวงปู่คำบุ ถ้ามีเวลามากว่านี้ คงได้ไปกราบหลวงปู่คำคนิงอีกครับ พอดีพี่ชายท่านนี้นั่งเครื่องกลับ กทม.ตอนบ่าย 3 ครับ ไว้โอกาสหน้าคงจะได้พาไปครับ

 

คำสอนหลวงปู่


"ตอนพระแก้วมีชีวิตอยู่ ทำไมไม่รู้จักไปกราบไหว้ หาของไปให้กิน พอท่านตายไป ไปกราบไปเซ่นมีประโยชน์อะไร"
"นาฬิกาที่แขวนอยู่บนข้อมือเราเดินผิดเรายังรู้ แต่ตัวเจ้าของเดินผิด ยังไม่รู้ว่าตัวเดินผิด"


สาธุๆๆ

 

สาธุ สาธุ สาธุ

 

พระสายกรรมฐานที่ชาวอุบลนับถือมากมาลองติดตามอัติชีวประวัติที่น่าอรรศจรรย์ของท่านดูครับ ***
พระภาวนาวิศาลเถร (หลวงปู่บุญมี โชติปาโล) วัดสระประสานสุข บ้านนาเมือง ต.ไร่น้อย อ.เมือง
จ.อุบลราชธานี
พระภาวนาวิศาลเถร (หลวงปู่บุญมี โชติปาโล) นามเดิม บุญมี นามสกุล กุศลคุณ
เกิดเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ซ.2452 ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ปีระกา
ซึ่งตรงกับวันสำคัญทางพุทธศาสนาคือ วันมาฆบูชา ณ บ้านเลขที่ 136 หมู่ 2 ตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง
จังหวัดอุบลราชธานี
โยมบิดาชื่อนายกุ โยมมารดาชื่อ นางเลื่อน กุศลคุณ
หลวงพ่อบุญมีท่านเล่าให้ฟังถึงเหตุที่ได้ชื่อว่า บุญมี
นั้นมีอยู่ว่าก่อนที่โยมมารดาของท่านจะตั้งครรภ์ได้ฝันว่า
หลวงปู่สีทา ชยเสนโน ซึ่งมีศักดิ์เป็นลุงของหลวงพ่อได้เอาพร้ามาให้ แต่พร้าด้ามนั้นเป็นสนิมไปหมด
ในนิมิตนั้นโยมมารดาท่านได้ถามหลวงปู่สีทาว่า “เอาพร้าที่เต็มไปด้วยสนิมนี้มาให้ทำไม
ใช้ประโยชน์อะไรก็ไม่ได้” หลวงปู่สีทาได้บอกว่า “ก็เอาไปลับเสียก่อนแล้วจะใช้การได้”
ครั้งเมื่อหลวงปู่เกิดโยมมารดาท่านได้เจ็บท้องเป็นเวลา 7 วัน 7 คืน ยังไม่คลอด ความทราบถึง
พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงสรรพสิทธิประสงค์ เจ้าเมืองอุบลราชธานี
ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของ หลวงปู่สีทา ชยเสโน พระองค์ได้เสด็จมาดูพร้อมด้วย หลวงปู่สีทา ชยเสโน
ว่าเป็นเพราะอะไรจึงคลอดยากเย็นหนักหนา
ครั้งถึงเวลาเที่ยงตรง ในสมัยนั้นไม่มีเครื่องบอกเวลาเหมือนในปัจจุบัน
มีการบอกเวลาโดยการยิงปืนใหญ่เป็นสัญญาณ
พอสิ้นเสียงปืนใหญ่โยมมารดาก็คลอดทารกเพศชายออกมาเป็นเวลาเที่ยงพอดี และเสด็จในกรมทรงมีรับสั่งว่า
“เด็กชายคนนี้ชะรอยจะเป็นผู้มีบารมีมาเกิดจะดีจะชั่วเพียงใดไม่อาจรู้ได้ ขอให้ชื่อว่า บุญมีนะ”
และมีรับสั่งให้โยมบิดาของหลวงพ่อพันตัวแล้วนำไปลอดใต้ท้องช้างกลับไปกลับมาสามครั้ง
หลวงพ่อจึงได้ชื่อว่า บุญมี ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา หลวงพ่อบุญมี ในวัยเด็กนั้นร่างกายของท่านบอบบางมาก
เป็นเด็กที่เลี้ยงยาก แม้โยมมารดาได้ประคับประคอง เลี้ยงดูเป็นอย่างดี แต่ก็ยังเป็นห่วงลูกอยู่ตลอดเวลา
เป็นคนไม่ค่อยแข็งแรง และไม่อยากให้ไปทำมาหากินจึงบอกหลวงพ่อ “ลูกเอ๋ย บวชแล้วอย่าสึกนะ”
จากคำพูดนี้เอง ทำให้หลวงพ่อบุญมีรำลึกอยู่เสมอว่า จะเข้าสู้ร่มกาสาวพักตร์ เพื่อทดแทนพระคุณพ่อแม่
หลวงพ่อบุญมีเข้าเรียนและจบการศึกษาชั้นประถมปีที่ 4 จากโรงเรียนนาเมือง ตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง
จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อปี พ.ศ.2465 และสอบได้นักธรรมเอก จาก สำนักเรียนวัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม)
อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อปี พ.ศ.2480
ด้านการศึกษาพิเศษ หลวงพ่อบุญมี ได้ศึกษาอักษรขอมจนมีความรู้ความสามารถอ่านออกเขียนได้
และยังมีความชำนาญ ในการอ่านหลังสือธรรมสมัยโบราณ
นอกจากนั้นหลวงพ่อยังมีความสามารถทางด้านการใช้ภาษาผะหญา ภาษิตอีสาน
เป็นอย่างดีสามารถนำเอาใช้ในการเทศนาธรรม และคำสอนของหลวงพ่อจนเป็นที่ประทับใจ
และศรัทธาแก่ลูกศิษย์ที่ได้ฟังพระธรรมเทศนาทุกคน
โยมมารดาได้พา หลวงพ่อบุญมี ไปฝากไว้กับ หลวงปู่สีทา ชยเสโน ทำให้ท่านได้มีโอกาสกราบนมัสการ
หลวงปู่เสาร์ กนฺสีโล และพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ซึ่งเป็นอาจารย์
ทั้งสองได้แวะเวียนมากราบนมัสการ หลวงปู่สีทา ชยเสโน
ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาเถระในสมัยนั้น
เมื่อสิ้น หลวงปู่สีทา ชยเสโน โยมมารดาได้พา หลวงพ่อบุญมี ไปบรรพชาเป็นสามเณรที่ วัดศรีทอง
และในระหว่างที่บรรพชาเป็นสามเณรนั้น พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ได้เมตตานำสามเณรบุญมี
ไปจำพรรษากับท่านที่จังหวัดสกลนคร
เมื่ออายุครบ 20 ปี หลวงพ่อบุญมี ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาวัดศรีทอง เมื่อวันศุกร์ขึ้น 15 ค่ำ
เดือน 6 ปี มะแม ซึ่งตรงกับวันที่ 15 พฤษภาคม 2474 ซึ่งตรงกับวันสำคัญทางพุทธศาสนา คือ วันวิสาขบูชา
โดยมีพระเดชพระคุณ พระศาสนดิลก (เสน ชยเสโน) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหาสว่าง เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และ
พระอาจารย์เพ็ง เป็นพระอนุศาสนาจารย์ ได้รับฉายาทางพระพุทธศาสนาว่า “โชติปาโล” อันมีความหมายว่า
“ผู้มีแสงสว่างในธรรม”
หลังจากอุปสมบท หลวงพ่อบุญมี ได้มีโอกาสกราบนมัสการ ท่านเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจนฺโท)
ซึ่งเป็นพระเถระผู้ใหญ่ผู้มีคุณูปการต่อกิจการคณะสงฆ์ภาคอีสาน
ซึ่งท่านได้เมตตาต่อหลวงพ่อบุญมี โดยอนุญาติให้ติตามท่านไปอยู่จำพรรษาที่ วัดบรมนิวาส และที่
วัดเขาพระงาม จังหวัดลพบุรีด้วย
ช่วงชีวิตสมณเพศของ หลวงพ่อบุญมี ท่านได้ออกจารึกธุดงค์ไปในสถานที่ต่าง ๆ
ครั้งหนึ่งท่นได้ออกจารึกไปพร้อมกับท่านอาจารย์ มหาสว่าง
ซึ่งเป็นพระอาจารย์ของท่าน โดยจารึกไปในประเทศพม่า ลาว เขมร เวียดนาม เลยไปถึงประเทศจีน
เมื่อกลับมาจากเมืองจีน หลวงพ่อบุญมี ท่านได้ช่วย พระอาจารย์สิงห์ สร้างวัดป่าสาละวัน อำเภอเมือง
จังหวัดนครราชสีมาอีกวัดหนึ่ง
นอกจากนี้ หลวงพ่อบุญมี ท่านยังได้มีศรัทธาร่วมสร้าง วัดอโศการาม จังหวัดสมุทรปราการ ร่วมกับหลวงพ่อลี
เพื่อเป็นศูนย์วิปัสสนากรรมฐาน แก่พุทธศาสนิกชน
และยังได้ร่วมกันกับ พระอาจารย์ดี ฉันโน สร้าง วัดภูเขาแก้ว อำเภอพิบูลมังสาหาร
จังหวัดอุบลราชธานีอีกวัดหนึ่งด้วย
ในปี พ.ศ.2480 หลวงพ่อบุญมี ได้กลับมาที่จังหวัดอุบลราชธานี ได้รับแต่ตั้งเป็น
เจ้าอาวาสวัดสระประสานสุข(บ้านนาเมือง)
ที่เป็นวัดบ้านเกิดของท่านจนมีความเจริญรุ่งเรืองเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาแก่ประชาชน ชาวจังหวัดอุบลราชธานี
และจังหวัดใกล้เคียงทั่วไป
ทางวัดมีอาณาเขตติดต่อกับ เขตทหารอากาศ กองบิน 21
ข้าราชการทหารอากาศได้มีศรัทธามาร่วมอุปสมบทและจำพรรษาตลอดมา
หลวงพ่อบุญมี ได้รับสมณศักดิ์ พระครูไพโรจน์ รัตโนบล เป็นครั้งแรก ซึ่งสมณศักดิ์ พระครูรัตโนบล
นั้นเป็นของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านได้รับเพียง 3 วัน จากนั้นได้มอบคืนให้ พระธรรมเจดีย์
(เจ้าคุณจูม) วัดโพธิ์สมภรณ์ จังหวัดอุดรธานี หลังจาก หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
แล้วก็ไม่ปรากฏว่ามีพระสงฆ์องค์ใดได้รับแต่งตั้งในสมณศักดิ์นี้อีกเลย
จนกระทั่งปี พ.ศ.2524 สมเด็จพระสังฆราช วัดราชบพิตร
ได้รับสั่งกับหลวงพ่อว่าไม่มีใครเหมาะสมที่จะได้รับสมณศักดิ์ พระครูไพโรจน์รัตโนบล
นี้เท่ากับหลวงพ่อบุญมี อีกแล้ว
จึงได้มอบตำแหน่ง พระครูไพโรจน์รัตโนบล ให้กับหลวงพ่อซึ่งเป็นที่ หลวงพ่อบุญมี ได้รับจาก
สมเด็จพระสังฆราช โดยไม่รู้ตัวมาก่อน
จากนั้นได้เลื่อนมาจนถึงชั้นพิเศษ เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2544 หลวงพ่อบุญมี ได้รับแต่งตั้งสมณศักดิ์ เป็น พระภาวนาวิศาลเถร
หลวงพ่อบุญมี ท่านได้ละสังขารโดยอาการสงบ ท่ามกลางความอาลัย ของศิษยานุศิษย์เมื่อวันศุกร์ที่ 4 มิถุนายน
พ.ศ.2547 เวลา 11.45 น. มีอายุรวม 95 ปี 3 เดือน

 

กราบกราบกราบหลวงปู่บุญมีด้วยค่ะ

 

" อุตตะมัง วะรัง เสฏฐัง กันหัง วะรังโหตุ มะธานัง วะรังโหตุ วะโรธานัง อตตะมังวะรัง " เป็นคาถาที่อยู่ในผ้ายันต์ของหลวงปู่รุ่น 1 สาธุๆๆๆ

 

" อะหัง ปิดตัง ชานามิ มะอะอุ อะหัง เปิดตัง ชานามิ มะอะอุ "

 

" เจริญลาภ เจริญยศ อยู่เย็นเป็นสุข ปลอดภัยมีชัย " จากด้านหลังเหรียญหลวงปู่นั่งถือบาตร ครบอายุ 86 ปี สาธุ

 

" พระแก้วรักษา "

 

ท่านใดสนใจจะบูชาวัตถุมงคลของหลวงปู่ เข้าใจว่าที่วัดยังมีให้บูชา ขอเชิญได้นะครับ สาธุ