พลังอำนาจแห่งความรัก

ความรักเป็นแรงดึงดูดทางใจอย่างหนึ่ง
แรงดึงดูดนั้นคืออะไร...สิ่งใดที่เป็นแรงดึงดูดต่อกัน
พลังงานของกรรมดี และ กรรมชั่ว
ที่ทำร่วมกัน..เป็นแรงดึงดูด..ให้ได้เจอกัน

เอ! หนูสงสัยมานานแล้วนะ
ว่าถ้าตายจากกันแล้ว มาเจอะเจอกันได้อย่างไรถูก
เอาแค่คนรู้จักกันในชาตินี้ บางทีรักสุดชีวิต
พอมีเหตุให้พลัดพรากหลาย ๆ ปี แล้วคิดถึงกันขึันมา
ต่อให้พลิกแผ่นดินหาแทบตายก็ไม่เจอ
ขนาดจงใจหายังไม่เจอ แล้วอะไรที่เหวี่ยงให้มาเจอกัน
ทั้งที่ลืมกันหมดสิ้นได้


กรรมเป็นเรื่องซับซ้อน หนูต้องเข้าใจ ต้องหยั่งรู้ว่า
ลำดับการให้ผลของกรรมเป็นอย่างไร
แล้วจะรู้สึกว่า พวกเราเหมือนมีแม่เหล็กติดตัว
วิ่งไปตามเส้นทางใด ก็มีผลดึงดูดบุคคลหรือ
กลุ่มบุคคลที่มีบุพกรรมร่วมกันมาเจอกัน
ใครมีอิทธิพลกับชีวิตเรามาก ...
ให้ผลเปลี่ยนแปลงทางดีหรือทางร้ายได้รุนแรง
ก็หมายความว่าเราหลีกเลี่ยงเจอคนนั้นไม่ได้
หลักการคือ ถ้าผูกเหนียวแน่นกับใครมาก ๆ
จะมีลักษณะฝังลงในส่วนลึก หยั่งรากสัมพันธ์
ได้ถึงส่วนชนิดถึงติดวิญญาณข้ามภพข้ามขาติได้
เมื่อพบกันอีกครั้งก็จะมีสัญญาณในจิต
กระตุ้นให้ตื่นตัวรับรู้ มีสายใยเชื่อมติดทันที
จึงเหมือนคุ้นเคยกันในทางใดทางหนึ่ง
นี่เป็นในแง่ของความทรงจำ


การดึงกันปฏิบัติธรรมนั้นเป็นการสร้างแรงดึงดูด
ที่เหนือแรงดึงดูดด้วยกรรมร่วมชนิดอื่นใดทั้งสิ้นทั้งปวง
เป็นตัวสร้างความนับถือกันและกันอย่างสูง
เป็นตัวสร้างความสมานฉันท์กลมเกลียว
ที่แนบแน่นลึกลงไปถึงส่วนลึกที่สุดของจิตใจ


สรุปทางโลกคือ รักแท้มีจริงขึ้น
ได้ด้วยปฐมเหตุคือ ใจดี ๆ แบบที่หากยาก
จึงได้รับความสุขอันเป็นไปได้ยาก
การทำให้ใครสักคนอบอุ่นสมหวัง
ต้องใช้ความเข้มแข็งและความเมตาเหนือสามัญมนุษย์
สามารถหยิบยื่นสิ่งที่คนทั้งหลายยาก
จะมอบให้แก่กันและกันเป็นผู้ก่อศักยภาพ
ในการก่อความผูกพันอันเหนียวแน่น
ซาบซึ้ง รุนแรง ระดับที่สามารถประทับ
ลงในใจอีกฝ่ายหนึ่งไปจนข้ามภพข้ามชาติ

แต่มีความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ยิ่งกว่านั้น
มีคุณค่ายิ่งกว่านั้น..
ถ้าเราสามารถทำให้ใครสักคน
ตาสว่างด้วยการเห็นธรรมะ
ถ้าเราสามารถทำให้ใครสักคน
อบอุ่นใจด้วยการให้ธรรมะเป็นที่พึ่ง
ความรู้สึกมันยิ่งกว่าทำให้คนรักปิติ
ด้วยของกำลังล้ำค่าใด ๆ
เพราะการมีตาที่สว่างและใจที่อบอุ่น
ด้วยธรรมะนั้น จะติดตัวทั้งสองฝ่าย
ตราบจนแยกจากกันเข้าสู่นิพพาน
ที่ไม่มีอะไรมาทำให้เกิดความร้าวฉาน
แก่สัมพันธภาพระหว่างกันได้อีก

แต่ถ้า........


เมื่อประพฤติผิดทางเพศ
ย่อมมีแรงเหวี่ยงกลับ
มาเป็นเรื่องราวผิด ๆ ทางเพศ
และ จะออกไปในทาง
เวรภัยรูปแบบต่าง ๆ
เป็นสาเหตุหนึ่งของการเป็น "คู่เวร"


การคบชู้กันอาจก่อให้เกิด
สายใยผูกพันเพราะร่วมทำผิด
มาด้วยกัน พอเจอกันในชาติใหม่
ถ้าหากเป็นมนุษย์.....
ก็มักจะมีความกระสันใคร่
อยากในทันทีที่เห็นกัน
แต่มักมีอาการขุนลุกระคนอยู่ด้วย
เพราะบาปเก่ามาเตือนว่า
สัมพันธ์ระหว่างกันมีแรงดึงดูด
เข้าหากันแต่เรื่องสกปรก
อีกอย่างหนึ่งเวลาที่เจอกัน
มักอยู่ในจังหวะเวลาผิด ๆ
หรือมีเหตุการณ์ไม่ดีเป็นลางร้าย
ก็มีเหตุให้ทะเลาะเบาะแว้ง
มีเหตุให้เกลียดชังกันอย่างรุนแรง
หรือ กระทั่งอยากฆ่าแกง
กันด้วยความทนไม่ได้ ก็มี....

สัญญาณเตือแรกคือความรู้สึกผิดรุนแรง
สัญญาณเตือนที่สองเมื่อฝืนทำไประยะหนึ่งไม่เลิก
ได้แก่ ความรู้สึกมืดมนและการมองโลกแง่ร้าย
สัญญาณเตือนที่สามเมื่อขืนยังทำอยู่อีก
ได้แก่ ความรู้สึกชาด้านและเหลือสำนึกผิดชอบ
ชั่วดีน้อยลงทุกทีตรงนั้นยิ่งอันตรายแล้ว
เพราะเมื่อทำบาปโดยปราศจากความละอาย
ก็ย่อมก่อบาปได้ทุกชนิดโดยไม่รู้สึกว่าเป็นบาป
เงาดำของกรรมจะห่อหุ้มจิตวิญญาณ
หนาทึบขึ้นเรื่อย ๆ เห็นได้แม้ด้วยตาปล่า
คือ สีหน้าผู้ชุ่มด้วยบาปจะหมองคล้ำ
หาสง่าราศรีไม่ได้เลย


ถ้าเรายอมตามแรงดึงดูดของกาม
จิตวิญญาณเราจะตกต่ำลงเรื่อย ๆ
เพราะกามเป็นสิ่งมีแรงดึงดูดให้เราลงต่ำ
ทำนองเดียวกับแรงดึงดูดของโลก
ที่ถ้าเราไม่มีพื้นที่ยืนมั่นคงพอ
ก็จะตกร่วงลงไปเรื่อย ๆ สำหรับ"พื้นยืน" ที่ดี
ที่จะทำให้เราไม่ตกต่ำตามแรงดึงดูดของกาม
ก็ได้แก่ ศรัทธาในกรรมวิบาก ตั้งใจรักษาศีล
โดยเริ่มเจตนางดเว้นจากการประพฤติผิดทางกาม
อย่างเด็ดขาดไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์
ยั่วยวนหรือควรสมยอมขนาดไหน

 

คุณจะไม่มีทางก่อร่างสร้างรากแห่งความรักจากการคิดคดทรยศ หรือด้วยคำพูด่าทอทิ่มแทง หรือด้วยการประพฤติผิดนอกใจ หรือด้วยการร่วมกันคดโกงคนอื่น หรือด้วยการร่วมกันสร้างความร้าวฉานขึ้นในสังคม รากของความรักต้องเกิดจากการสะสมอะไรดี ๆ ร่วมกันทั้งปัจจุบันและอดีตเท่านั้น

ความรู้สึกรักเป็นสิ่งที่จงใจสร้างไม่ได้ เพราะเป็นภาวะธรรมชาติทางอารมณ์ที่ต้องอาศัยเหตุปัจจัยถึง 2 ประการ ประกอบกัน หนึ่ง ต้องเคยอยู่ร่วมกันแต่ปางก่อน สองคึอต้องเกื้อกูลกันในปัจจุบัน จึงจะรู้สึกเข้ากันได้ และสนิทใจพอจะอยู่ด้วยกัน ตลอดจนเต็มใจสร้างเรื่องราวน่าประทับใจร่วมกัน

 

ชอบวรรคนี้เป็นพิเศษ
อยากให้บางท่านที่กำลังหน้ามืด
เข้ามาอ่านบ้างจัง..[Embarrass

 

ไม่รู้จักความรัก
แล้วมาร้องโหยหาความรัก
จะได้มันมาครอบครองมั้ย?ขอถามสิ
เมื่อไรจะตื่นกันซ่ะที
ที่เห็นอยู่เกลื่อนตาราคะล้วนๆ
ปล.พลังอำนาจแห่งรักที่บริสุทธิ์น่าทนุถนอม.มีอยู่จริง
แต่ที่เห็นส่่วนใหญ่ตัณหาทั้งนั้น..ขอบอก

 

พูดแล้วของขึ้นเลย
ปล.โทษทีนะ จิตยิ้มมม..yimm

 

อำนาจแห่งรักมันก็แปลกอย่างหนึ่งค่ะ
ทำไมทุกคน..จึงต้องมีความรัก..และทำไมจึงไร้รักกันไม่ได้
สงสัยไหมค่ะ..ว่า..ที่ใครที่ต้องการตัวตนแห่งความรัก
ถ้าพูดถึงคำว่ารัก...มีใครไหมค่ะ..ที่จะไม่สนใจ..
แต่ว่า..เมื่อเราไร้รักกันไม่ได้..จะเป็นรักในลักษณะแบบไหน
ที่จะเป็นวิถีนำไปสู่จุดหมายปลายทาง

ลองดูข้อความนี้ก็ได้ค่ะ...

ในชีวิตจริงมันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่จะสร้างภาวะคู่ทองคู่ธรรมระดับนี้ในชาติเดียว ต้องเคยทำบุญกับพระพุทธเจ้าหรือเหล่าพระอรหันต์มาด้วยกัน และต้องมีกำลังใจอยากครองคู่กันขนาดเคยเปล่งวาจาอธิษฐานแบบเต็มปากเต็มคำมาด้วยกัน และก็ต้องเคยอยู่ร่วมกันบ่อย กระทั่งรากแก้วมีขนาดมหึมา หยั่งลึก แตกกิ่งสาขาเป็นรากแขนงและรากฝอยอนันต์เท่ากับจำนวนภพชาติที่ครองกันมาโดยดีด้วย

คู่บารมีจะถูกกระแสบุญหว่านล้อมให้ใหลหลงติดใจกัน ทั้งในระดับหยาบ ระดับกลาง และระดับละเอียด คือ

ระดับหยาบ หมายถึงความดึงดูดให้ปราถนาในรสสัมผัสของกันและกันอย่างยิ่งยวด มันไม่ใช่ความรู้สึกแค่ด่วนได้กระหายหื่น แต่เป็นความรู้สึกตื่นเต็มและพร้อมรับผิดชอบเยี่ยงเจ้าของเดิม ซึ่งต่างก็มีความสามารถครอบครองกันและกันอยู่แล้ว

ระดับกลาง หมายถึงความเต็มใจจะเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตของอีกฝ่าย คือ เต็มใจดูแล และพร้อมจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของสังขารของกันและกัน จนกว่าความตายจะมาพรากจากกัน คนเราอยากได้ความอบอุ่นใจจากอะไรก็อย่างนี้แหละ ถึงเพียรหาคู่แท้ ไม่ใช่แค่คู่นอน

ระดับละเอียด หมายถึง รู้สึกร่าเริงบันเทิงใจที่จะได้ร่วมบุญร่วมกุศลเกินบรรยาย หากเคยทำบุญยิ่งใหญ่กันมาหลายภพหลายชาติ แค่ครั้งแรกที่ใส่บาตรร่วมกันก็อาจบันดาลให้ตื้นตันเหมือนขึ้นสวรรค์เลยทีเดียว ความปราถนาจะทำอะไรดี ๆ ร่วมกันนี้ ในกรณีส่วนใหญ่เป็นตัวชี้วัดเลยว่าใช่คู่บุญแน่

 

ตราบใดที่ใจยังมืดบอดด้วยตัณหาราคะ
ตราบนั้นก็ไม่มีวันมองเห็นความรักได้หรอก
เราจะบอกเจ้าทั้งหลายไว้แบบนี้
จงพิจารณาด้วยเถิด.เอเมน..
โมทนาสาธุ...

 

เป็นแบบกรณีไหนค่ะ ใจที่มืดบอดด้วยตัณหาราคะ
สัญญลักษณ์การมีเพศ นั่นคือที่มาของรากราคะ
เพราะการมีราคะ ก็คือ การบ่งบอกว่าเกิดมามีเพศ

ใจที่มืดบอดด้วยตัณหาราคะ ถ้ายุคในสมัยปัจจุบันนี้ สิ่งที่น่าจะสื่อได้ดี
ก็คือ "รักคนมีเจ้าของอย่ามองหน้า อยากหายบ้าให้จ้องเท้า" (ดังตฤณ)

เลือกข้อความนี้มาให้ค่ะ....

คนที่ใช่จะมาเจอกันในเวลาที่ไม่มีสิทธิ์ได้อย่างไร

คบไปรังแต่จะมุ่งหน้าสู่...ดงงิ้วกันเปล่า ๆ

จริงอยู่ครับ มีอยู่จริง ๆ ที่เป็นคู่บุญติดตามกันมาหลายภพหลายชาติ แต่ดันไปเป็นของคนอื่นเสียก่อน แล้วก็ต้องเกิดความทรมานใจกัน แต่ขอให้จำไว้เถิดว่า ต่อให้ครองคู่กันมาเป็นล้านชาติ ก็หาได้ทำให้ชาตินี้ "ใช่" เหมือนชาติอื่นๆไม่ ในเมื่อพลัดพลูไปมีเจ้าของเสียก่อนแล้ว

ให้เร่งรู้ตัวไว้เสียว่าบาปบางอย่างที่ทำไว้ร่วมกัน สลัดกั้นไม่ให้ร่วมเรียงเคียงกันอีกในชาตินี้ เพื่อล่อลวงให้พวกคุณประพฤติผิดประเวณีกัน หรืออ้อนวอนให้อีกฝ่ายทรยศคู่ครอง ซึ่งเท่ากับเป็นการเพิ่มน้ำหนักบาปใหป้ความสัมพันธ์ข้ามภพข้ามชาติเข้าไปใหญ่

คนเราเข้าคู่กันด้วยกำลังบุญ แล้วก็แยกคู่กันด้วยกำลังบาป คุณจะครองคู่กันเป็นสุขด้วยหนทางแห่งบาปเวรได้อย่างไร

เว้นแต่พวกเขาจะเลิกกันเอง โดยคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ เลย แม้การส่งสัญญาณยักคิ้วหลิ่วตาใด ๆ ใส่เกียร์ถอยลูกเดียว ห้ามล่วงล้ำไปข้างหน้าอีกแม้แต่หนึ่งคืบ

หากปวดแสบปวดร้อน ทรมานใจเพราะต้องเจอหน้ากัน ก็ให้พิจารณาว่าใบหน้าคนเราเป็นจุดศูนย์กลางกลางความดึงดูด จ้องมองใกล้ ๆ หรือแอบมองห่าง ๆ รังแต่จะทรมานเปล่า ให้เปลี่ยนไปจ้องเท้าแทน นานไปพอไม่เห็นหน้าเห็นแต่เท้าอยู่เรื่อย ๆ ใจคุณก็จะเลิกยึดมั่นถือมั่น คลายมนต์สะกดแห่งบาปเวรที่ผูกมัด กลายเป็นอิสระโล่งอกไปเองครับ

สรุปคือคนมีเจ้าของไม่ใช่คนที่ใช่แน่ ๆ ถ้าคุณจะฝืนเยื้อเอามา ก็เท่ากับเอาคนที่ไม่ใช่มาบดบังคนที่ใช่ ซึ่งอาจกำลังเดินตามหลังมาไม่กี่ก้าว

คู่เทียมเจอเมื่อไรก็ได้ แต่คู่แท้ต้องเจอในจังหวะที่พร้อมจะรักกันจริงเท่านั้น ถ้าเห็นค่าของคนที่มีค่าไม่ได้ คุณจะไม่มีวันเจอคนที่ใช่เลย ต่อให้เขานั่งอยู่ตรงหน้าก็ตาม และนั่นที่ทำให้คนจำนวนมากต้องมานั่งเสียดายอดีต

แต่นั่นแหละเวลาเป็นสิ่งที่ย้อนทวนไม่ได้ เมื่อครั้งนั้นไม่พยายามรักษาเขาหรือเธอไว้ ปล่อยให้หลุดมือไปแล้ว ก็สายไปแล้ว นี่คือข้อคิดควรจำที่จะทำให้คุณปลงตกนะครับ ถึงคนที่ใช่ แต่เวลาไม่ใช่ ก็แปลว่าไม่ใช่

 

อาการที่ถูกต้องของการถอนพิษรักนั้น ไม่ใช่พยายาม "ตัดใจ" เพราะใจเป็นสิ่งที่ไม่มีคมมีดชนิดไหน ๆ ตัดได้ขาด พฤติกรรมทางจิตที่ถูกต้องคือ "สละออก" ซึ่งเป็นอาการที่มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคย เนื่องจากเคยชินที่จะ "เอาเข้าตัว" กันทั้งนั้น ซึ่งนั่นแหละครับคือการเพาะนิสัยหวงทุกข์ หวงยางเหนียวยึดติดกับปฏิกูลทางอารมณ์โดยแท้

แต่ละคนมีพลังหรือศักยภาพในการสละออกแตกต่างกัน

และศักยภาพดังกล่าวนี้ไม่ใช่มีกันด้วยความบังเอิญ กับทั้งไม่ใช่ความสามารถเฉพาะทาง จิตที่มีดี ที่สามารถสลัดขยะหรือปฏิกูลทางอารมณ์ออกได้ง่ายนั้น คือ จิตของผู้ที่เคยชินกับการสละออกเป็นประจำอยู่แล้ว ไม่เฉพาะเรื่องรักใคร่หรือเงิน ๆ ทอง ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง

นี่เป็ฯการมองภาพกว้างภาพรวม ถ้าคุณอ่านเกมของจิตออก จะเห็นความสัมพันธ์ทั่วถึงกันหมด ไม่มีใครฝึกเป็นผู้ชำนาญเฉพาะทางในการตัดรัก แต่ทุกคนสามารถฝึกที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการสละอารมณ์ส่วนเกินกันได้ทุกแง่

 

สิ่งนั้นเป็นแค่ความรักในแง่ของพื้นฐานแห่งรัก
พื้นฐานแห่งรักที่แข็งแกร่ง..เป็นแรงบันดาลใจ
มอบให้แก่ความรักแก่อิสระชนทั่วไป
รักอย่างไรจึงเรียกว่า"รักแบบสากลจักรวาล"
เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ติดตัวมาพร้อมกับจิตวิญญาณ

 

ในสนามพลังงานจักรวาล ทุกสรรพสิ่งที่ดำรงอยู่ร่วมกันนี้ ต่างถูกกำหนดหน้าที่ช่วยค้ำจุนซึ่งกันเพื่อสร้างความสมดุลให้แก่กัน เพื่อสร้างเสถียรภาพร่วมกันอย่างเป็นระบบ

ระบบสุริยะจักรวาล ที่มีดวงอาทิตย์กับดาวเคราะห์ทั้ง 9 โดยมีดวงอาทิตย์เป็นจุดศูนย์กลาง ทุกดวงต้องสั่นสะเทือนพลังงานภายในตนเองในรูปของคลื่นความถี่ไฟฟ้าแม่เหล็กด้านบวก ที่ต่างต้องมีหน้าที่หยิบยื่นคลื่นพลังงานด้านบวกของตนให้แก่ผู้อื่น เพื่อเชื่อมโยงกันและค้ำจุนความสมดุลทางพลังงานของกันและกันไว้ให้มั่นคง ไม่ทอดทิ้งกัน

พลังงานด้านบวก ที่ดาวแต่ละดวงต่างหยิบยื่นออกมาเพื่อยึดรั้งเชื่อมโยงกันไว้ คือพลังอำนาจแห่งการเหนี่ยวรั้ง หรือ "แรงดึงดูด" ระหว่างมวล หรือ แรงดึงดูดระหว่างสรรพสิ่งนั่นเอง

ที่เป็นสัจธรรมเป็นครูให้ได้เรียนรู้ เพราะว่า...มนุษย์ก็เป็นสิ่งหนึ่งในจักรวาลนี้...ก็มีหน้าที่ไม่แตกต่าง

ก็มีหน้าที่ต้องกระทำดังกล่าวนี้ด้วยกัน คือ สร้างพลังงานด้านบวกภายใน แล้วน้อมนำออกมาเพื่อหยิบยื่นให้แก่มนุษย์ด้วยกัน และทุกสิ่งบนดาวเคราะห์โลกใบนี้ให้ได้ เพราะมันคือหน้าที่หลักของตน คิดดี ทำดี พูดดี ต่อผู้อื่น เพราะมันคือกฏของสากลจักวาล ที่ส่วนใหญ่ไม่รู้เพราะตามองไม่เห็น เมื่อไม่เห็นจึงไม่เชื่อว่ามีอยู่จริง

ทุกวันนี้ทุกคนยังไม่รู้ว่า ตนก็เป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล ที่จะต้องทำเหมือนดวงดาวแต่ละดวงในจักรวาลกระทำต่อกันเพื่อสร้างความเป็นระบบเดียวกันอย่างมั่นคงด้วยการเหนี่ยวรั้งผู้อื่นเอาไว้กับตนเองด้วย พลังงานด้านบวกจากแก่นแท้ของตนเสมอ

พลังงานด้านบวก ก็คือ "ความรัก" เพื่อการ "ให้" มิใช่รักเพื่อจะเอา

เป็นความรักที่นำมาซึ่งความสุขที่ได้รัก หรือพอใจที่ให้ในสิ่งที่ตนรัก

ความรักคืออะไร ความรักดีอย่างไร และรู้ดีว่าตนเองก็เป็นอีกคนที่ต้องการความรักจากผู้อื่น แต่ทุกคนก็ยังมีปัญหาสุดท้ายอีกอย่างหนึ่งซึ่งยังไม่รู้คือ

แม้ตนจะอยากให้ผู้อื่นรัก แต่ตนเองก็กลับรักผู้อื่นไม่เป็น

มนุษย์ทั้งหลายต้องรู้จักกับความรัก รู้จักรักผู้อื่น และรักให้เป็น เพราะความรักที่บริสุทธิ์เท่านั้นที่มันจะช่วยค้ำจุนความสมดุลของทุกสรรพสิ่ง ให้มีความเป็นหนึ่งเดียวกันได้อย่างแท้จริง

ที่นี้จะนำความรักที่กล่าวถึง ความรักที่งดงามและมีความบริสุทธิ์ที่แท้จริงของจิตวิญญาณ ที่มนุษย์ทุกคนถือติดตัวกันมาด้วยทุกคน ที่มีอยู่แล้วภายในโดยไม่ต้องไปนำเอามาจากไหน อยู่ที่ว่าแล้วแต่ว่าใครจะดึงมันออกมาให้ได้เท่านั้นเองค่ะ เป็นความรักของจิตวิญญาณที่อยู่ภายในนะคะ

เป็นความรู้ที่เรียบเรียงมาจาก คลื่นความคิดจากจิตจักรวาล (อ.ปริญญา)

 

กฎเกณฑ์ทางกายภาพของสากลของจักรวาล

1.ทุกสรรพสิ่งต้องสร้างความสมดุล เพื่อสร้างพลังอำนาจในตนเอง ให้อยู่ร่วมกับระบบได้

2.ทุกสรรพสิ่งต้องสร้างพลังงานแห่งความรัก เพื่อสร้างความเป็นหนึ่งเดียวกัน

3.ทุกสรรพสิ่งต้องมีอำนาจสิทธิที่เท่าเทียมกัน ไม่มีใครมีอำนาจสิทธิเหนือใครได้

ดุจเลข ๑ ๐ ที่เป็นที่มาของพลังอำนาจของตนเอง

ซึ่งทุกกระทำของทุกถ้วนสรรพสิ่งต่างๆ ล้วนอยู่ภายใต้เงื่อนไขดังนี้

๑.มีพลังอำนาจในการสร้างใหม่ (เกิดขึ้น)
๒.มีพลังอำนาจในการดำรงอยู่ (รักษา)
๓.มีพลังอำนาจในการเปลี่ยนแปลง (ทำลายหรือดับไป)

 

เห็นคุณค่าผู้อื่นเสมอ

ถ้าพิจารณาสิ่งแวดล้อมรายรอบตนเองได้อย่างถ่องแท้ แผ่นดิน อากาศ น้ำฝน กับต้นไม้ ในบทบาทแต่ละสรรพสิ่ง ล้วนต้องค้ำจุนกัน มิมีสรรพสิ่งใดสามารถดำรงอยู่ในระบบโลกนี้ได้ โดยอยู่นอกเหนือกฏเกณฑ์ที่กล่าวนี้แม้เพียงสิ่งเดียว

แผ่นดินต้องประกอบด้วยละอองธุลีฝุ่นเม็ดเล็ก ๆ จำนวนมากมายมิใช่ธุลีเดียว อากาศต้องประกอบด้วยมวลของก๊าซต่างๆ จำนวนมากมายมิใช่มวลเดียว น้ำฝนจะต้องประกอบด้วยโมเลกุลของน้ำจนวนมากมายจึงกลายเป็นฝนได้ ต้นไม้เพียงต้นเดียวก็หาใช่ว่าจะยึดคลุมทั้งแผ่นดินทั่วทั้งหล้าเอาไว้ได้

ต่างต้องค้ำจุนซึ่งกันและกัน ไม่อย่างนั้นตนเองและสิ่งอื่นไม่อาจดำรงอยู่ในระบบเดียวกันได้


1.ค้ำจุน"ตัวเขา" เพื่อให้ "ตัวเขา" อยู่รอด ที่เขานั้นจะได้อยู่ร่วมกับ เรา ต่อไป

คือแต่ละคนต้องหยิบยื่นมือเข้าช่วยเหลือเจอจานเพื่อคนอื่นที่ตกทุกข์ได้ยาก หรือกำลังประสบเคราะห์กรรมร้าย ๆ ใด ๆ ที่ตัวเขาไม่อาจช่วยเหลือตนเองให้ข้ามพ้นเคราะห์ภัยหรือเคราะห์กรรมนั้น ๆ ไปได้เลย หากไม่มีใครสักคนเข้าช่วยเหลือเขา ก็คือ การให้โดยมิได้หวังสิ่งตอบแทน จากการช่วยเหลือทั้งสิ้น ซึ่งแค่เพียงหวังจะให้เขาพ้นทุกข์ยากจากเดือดร้อน เพื่อให้เขาสามารถดำรงอยู่ร่วมกับเราเพื่อสร้างระบบเดียวกัน คนผู้นั้นต้องมีจิตสำนึกแห่งการเป็นผู้ให้อย่างล้นเปี่ยม

เพราะรักและเมตตา ผู้ให้จึงปราถนาที่จะให้ความช่วยเหลือ เพราะซาบซึ้งใจจากการได้รับการช่วยเหลือนั้น ผู้ได้รับจึงรักและศรัทธาต่อผู้ให้

ก็คือการมอบศรัทธาคือการสร้างอารมณ์ด้านบวกมอบให้แก่กันและกัน นั่นเอง ด้วยความรักและความรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งต่อผู้ให้ความช่วยเหลือ



2.ค้ำจุน"ตัวเขา" เพื่อให้ "ตัวเรา" อยู่รอด ในอันที่จะดำรงอยู่ร่วมกันกับ "เขา" ต่อไปได้

เป็นการให้ผู้อื่นแล้วตนเองได้รับด้วย คือ....

ความอดทน การยินยอมให้ผู้อื่นกระทำไม่ถูกต้องต่อตนเอง โดยไม่ตอบโต้ ต่อต้าน หรือ หลีกเลี่ยง ด้วยการรังเกียจโกรธขึ้งหรือขุ่นเคืองใด ๆ ในอันที่จะทำให้ทะเลาะเกิดความขัดแย้งออกไปจากความเป็นหนึ่งเดียวกัน คือ ตัวเราเองไม่สามารถเป็นหนึ่งเดียวกับผู้อื่นได้ดังเดิมอีกต่อไป

ความอดทนแสดงถึงการ ต่อการกระทำไม่ถูกต้องของเขา แสดงถึงการ"ให้" ความรักความเมตตาและปราถนาดีต่อตนเอง ก็คือ การไม่กระทำด้านลบใด ตอบโต้ ปัญหาร้าวฉานในอันที่จะทำให้ขาดความเป็นหนึ่งเดียวกันจึงย่อมไม่เกิดขึ้น แต่ถ้าตัวเราขาดความหนักแน่นมั่นคงในจิตใจ คือ ไม่อดทน หรือ ไม่รักตนเองเลย เผชิญหน้าหมายโต้ตอบเอาคืน เขากับเราย่อมอยู่ในระบบเดียวกันไม่ได้แน่ ความอดทนจึงหมายถึง การยอมให้เขาหรือการช่วยเหลือเขาเพื่อทำให้เรากับเขาอยู่ร่วมกันหรือทำงานร่วมกันต่อไปได้นั่นเอง

ความอดกลั้น คือ การยอมให้เขากระทำไม่ถูกต้องต่อเรา เพื่อเปิดโอกาสให้เขาได้แก้ไขการกระทำให้ถูกเสียใหม่ในครั้งต่อไป โดยไม่ติดใจเอาความ มันมีความหมายต่อเราอย่างยิ่ง เพราะมันทำให้เราสุขกายสุขใจ และยังให้เขานับถือน้ำใจ ที่เป็นเหตุไม่ต้องสร้างความทุกข์ใจแก่กัน

การให้อภัย ต่างคนต่างมีโอกาสกระทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องต่อกันเสมอไม่ว่าจะเกิดจากการหลงผิด คิดผิด เข้าใจผิด เชื่อผิด หรือว่าประมาทก็ตาม การยอมยกโทษไม่เอาความ เพราะแต่ละคนย่าอมกระทำผิดพลาดด้วยกันเสมอ เผื่อในครั้งต่อไปอาจเป็นเราก็ได้ คนอื่นจะได้ให้โอกาสแก่เราบ้าง



3.ค้ำจุน"ตัวเรา" เพื่อช่วยให้"ตัวเขา" อยู่รอด ในอันที่จะดำรงอยู่ร่วมกันกับ"เรา" ต่อไป

การมีจิตใจหนักแน่นมั่นคง ไม่สั่นไหวไปตามการยั่วยุด้วยเงื่อนไขด้านลบจากการกระทำของผู้อื่น ที่แสดงให้เห็นว่า เรามีพลังอำนาจในตนเองอย่างแท้จริง เพราะสามารถอยู่เหนืออำนาจการยั่ยุดด้วยเงื่อนไขด้านลบของผู้อื่นได้ โดยไม่ตกเป็นทาสทางอารมณ์ด้านลบของตนเอง หากปล่อยให้เหตุการณ์เกิดขึ้นก็เท่ากับ ตัวเรา คือ ผู้ที่จะผลักไสตัวเขาให้ออกไปจากหนึ่งเดียวกันกับตัวเรา



4.ค้ำจุน"ตัวเรา" เพื่อช่วยให้"ตัวเรา" อยู่รอด ในอันที่จะดำรงอยู่ร่วมกันกับ "เขา" ต่อไปได้

การหมั่นดูแลระแวดระวังตนเองมิให้แสดงออกหรือกระทำพฤติกรรมใด ๆ อันไม่พึงประสงค์ของผู้อื่น ในอันที่จะนำไปสู่บ่อนการทำลายความเป็นหนึ่งเดียวกันของตนเองกับผู้อื่น ด้วยการเบียดเบียนกันหรือก้าวล่วงผู้อื่น เป็นต้น ถ้าตัวเราเป็นผู้ชอบสร้างปัญหาทางอารมณ์ต่อผู้อื่น หรือ ทำตัวเป็นอุปสรรคต่อผู้อื่น เราจะกลายเป็นผู้น่ารังเกียจ หมายถึง การเป็นมนุษย์ที่โลกไม่ต้องการนั่นเอง


หากใครเข้าใจในสิ่งนี้แล้วสามารถปฏิบัติได้อย่างแท้จริง เขาคือ ผู้ที่สมควรกล่าวว่า ผู้ซึ่งเป็นที่รักของผู้อื่นอย่างแท้จริงค่ะ

การเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจของผู้อื่น ย่อมหมายถึง การเป็นมนุษย์ที่โลกไม่ต้องการ และอำนาจในตนเอง คือ อำนาจแห่งความรัก ก็เพื่อใช้ยึดรั้งซึ้งกันและกัสไว้ให้อยู่ในระบบเดียวกัน คือ

การคิดดี พูดดี ทำดี และมีอารมณ์รู้สึกที่ดี ๆ ต่อผู้อื่นได้ทันทีโดยมิต้องใครบังคับและจูงใจแต่อย่างใด ด้วยการเห็นคุณค่าของคนอื่น ถ้าใครคนใดคนหนึ่งปฏิบัติดีปฏิบัติชอบต่อผู้อื่นสม่ำเสมอ จะเป็นช่องทางที่สร้างคุณค่าในตนเอง ที่ทำให้ผู้อื่นได้ประจักษ์ไปในขณะเดียวกันด้วย

คนทุกคน ต่างล้วนมีคุณค่าต่อกันเสมอ หากเรามองเห็นว่าผู้อื่นมีคุณต่าต่อตนเองได้อย่างชัดเจนเมื่อไร ตัวเรานั้นจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอารมณ์รู้สึกนึกคิดและการแสดงออกต่อผู้อื่นเสมอ

เราต้องเป็นผู้เริ่มกระทำก่อนเท่านั้น พร้อมกับอารมณ์รู้สึกนึกคิดด้านบวกและการกระทำควบคู่กันไปทั้งต่อตนเองและผู้อื่น ซึ่งเงื่อนไขที่สำคัญคือ การมองเห็นคุณค่าและยอมรับความจริงที่แตกต่างของผู้อื่น เท่านั้น

 

หากเรารักแล้วคาดหวังจะให้สิ่งที่เรารักเป็นอย่างที่เราคิดไม่ได้
แต่เราต้องยอมรับว่าสิ่งที่เรารักเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว..เราจึงรัก
นี่คือความหมายของรักแท้ในมุมมอง...ของผมคับ

 

เชื่อไหมค่ะ เหตุเกิดในสหรัฐอเมริกาเกี่ยวกับการประท้วงของคนผิวดำที่ถูกตำรวจยิงในสหรัฐ ก็เกิดจากพลังแห่งความรักที่มีในจิตวิญญาณของทุกคนนี่แหละค่ะ พวกเขารวมตัวกันโดยไม่ต้องมีใครร้องขอ แรงผลักดันนั้นมาจากอะไร? ก็มาจากแรงผลักดันภายในจิตวิญญาณ ที่แต่ละคนมีเหมือนกันคือ ความรัก ความเมตตา สงสารที่อยู่ภายในดวงจิตทุกดวง

หากใครได้ดูแล้วแม้ไม่ใช่ญาติ....เราทุกคนก็จะรู้ได้ว่า..รู้สึกต่อเหตุการณ์นี้อย่างไร..

เมื่อใดที่มีความเบียดเบีนกัน การกดขี่ข่มเหงกัน และใช้อำนาจที่เหนือกว่าอย่างไม่ถูกต้องชอบธรรม....

ก็พลังภายในของจิตวิญญาณที่มีอยู่นั้นก็แสดงพลังเหล่านี้ออกมา เป็นแรงผลักดันภายในของจิตวิญญาณ ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่มีสิทธิอำนาจเหนือผู้อื่นได้ ทุกคนมีสิทธิมนุษยชนที่เท่าเทียมกัน เพราะนี่คือกฏของสากลจักรวาล

การสร้างสังคมที่เป็นหนึ่งเดียว ไม่มีใครมีอำนาจเหนือกว่าใคร ดุจดั่งวงกลม หากว่าใครหรือกลุ่มใดที่แสดงพลังอำนาจที่่เหนือกว่า วันหนึ่งความไม่ถูกต้องชอบธรรมก็ต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป .... เหมือนอย่างผู้นำต่างประเทศบางคนที่ได้ประสบกับสิ่งเหล่านี้มาแล้ว หากสถานที่ใด หรือ สถานการณ์ใด ได้ทำลายระบบให้เสียสมดุล ขาดความเป็นหนึ่งเดียวกัน ใช้พลังอำนาจที่มีอยู่ไม่ถูกต้อง ระบบจะอนุญาตให้ผู้ที่ด้อยกว่ามีอำนาจในการยกระดับตนเองให้สูงขึ้น สู่สิ่งที่เหนือกว่า ให้มีพลังอำนาจที่เหนือกว่า เพื่อให้ปรับระบบสู่ความสมดุล สู่ความเป็นธรรมอย่างแท้จริง

พลังอำนาจที่ใช้โดยไม่เป็นธรรม จึงไม่ใช่พลังอำนาจอย่างแท้จริง

พลังอำนาจอย่างแท้จริง ต้องมาจากความรักความเมตตา ปราถนาดีอย่างบริสุทธิ์ใจที่อยู่ภายใน จึงเป็นพลังอำนาจที่ยั่งยืน เพราะสิ่งนี้มีในจิตวิญญาณของทุกคน

รูปวงกลม นอกจากจะบอกนัยยะคือ ความสมดุลแล้ว ยังสื่อให้เห็น ความเสมอภาคทีเท่าเทียมกัน ที่แสดงให้ใครทุกคนมีสิทธิเสรภาพเท่าเทียมกัน ไม่มีใครเหนือกว่าใคร หากใครแสดงอำนาจที่เหนือกว่าอย่างไม่ถูกต้อง สักวันก็ต้องมีสิ่งที่เหนือกว่ามาทำลายให้ลงไปจนได้

 

วันหนึ่งได้ดูการแข่งขันกีฬาฟุตบอลยูโร และการรวมตัวกัน
ของประเทศเล็ก ๆ ประเทศหนึ่งที่ชนะอังกฤษ ได้
แล้วเขาไปรวมตัวกันที่ประเทศฉลองชัยชนะแม้จะไม่ได้แชมป์
แต่เขาก็ร่วมส่งใจเป็นหนึ่งเดียวกัน..ฉลองชัย..ตีกลองชัยร่วมแรงใจกัน
มีความรักที่เป็นหนึ่งเดียวกัน ระหว่างนักกีฬา กับ กองเชียร์
แสดงให้เห็นการรวมพลังที่มีอำนาจที่เป็นหนึ่งเดียวกัน
เลยทำให้ได้คำตอบกับตัวเองว่า...

ทำไม ? นักกีฬาจึงเป็นอาชีพที่ทรงพลังอำนาจมากที่สุดในโลก
เพราะนักกีฬานอกจากจะฝึกให้เห็นรู้จักแพ้รู้จักชนะแล้ว
นักกีฬายังสร้างความเป็นหนึ่งเดียวกันได้อย่างยอดเยี่ยมที่สุด
มีความรักความสามัคคีเป็นหนึ่งเดียวของทีม +ของกองเชียร์
นี่คือการผลการตบรางวัลของขวัญที่ยิ่งใหญ่นั้นคือ...

คุณคือ Hero ของทุกคน คุณจึงเป็นที่รักของทุกคน...

เพราะคุณทำให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกันได้...

นี้ก็เป็นกฎสากลจักรวาล...ธรรมชาติจึงตบรางวัลนี้ให้กับคุณ

 

อยากเล่าเรื่อง ระหว่างหมากับแมว ที่ตนเองเลี้ยงอยู่ที่บ้านค่ะ

มีแมวน้อยตัวหนึ่งหลงทางกับแม่ ตนเองได้เก็บได้ที่ถังขยะ
น่าจะเป็นแมวที่คลอดไม่เกิน 2-3 วัน เราสงสารเพราะมีหมา
ที่อยู่แถวนั้นประมาณ 2-3 ตัว จึงนำไปเลี้ยงที่บ้าน

ด้วยความเป็นแมวน้อยที่ห่างอกแม่ พอมาเจอหมาที่บ้าน
ซึ่งเป็นหมาตัวเมียที่ยังไม่มีลูก ที่จริงแล้วลักษณะของหมา
จะต้องไม่ถูกกับแมวหรือไล่กัดแมวใช่ไหมค่ะ

แต่หมาตัวนี้ไม่ใช่ กลับไปเลียและหยอกเล่นกับแมว
ให้แมวดูดนม เล่นคลอเคลียแหย่แมวเสมอ
เราเห็นแล้วก็เกิดความสุข และรู้สึกรักหมาตัวนั้นเป็นพิเศษ
ด้วยเพราะความดีของหมาด้วยค่ะ ทำให้เรารู้สึกให้ความใส่ใจ
ก็คือ ตัวเองมีหมาหลายตัวค่ะ ตัวนี้เราก็จะสนใจไม่มาก
แต่พอเห็นเขาทำความดีแล้ว เราก็รู้สึกรักเขามากขึ้น
อยากให้อาหารกับเขาเป็นพิเศษกว่าคนอื่น ..
ก็เพราะความดีของหมานั่นเอง...ที่ทำให้เรารู้สึกอย่างนี้

ก็มานั่งนึกเอ้อ! จริงหนอ..เราเห็นใครทำดี..เราก็อยากช่วยเหลือ
ความดีเป็นเชนนี้เอง...ความดีที่เป็นความรักความเมตตา..
ที่ไม่เบียดเบียนใคร.....

ผิดกับแมวค่ะ ทั้ง ๆ ที่เป็นแมวด้วยกันแท้ ๆ
แต่เป็นแมวที่อยู่มาก่อน ...พอแมวตัวเล็กมา
แทนที่จะให้ความรักความเมตตา กลับไปทำร้ายแมวตัวเล็ก
และแย่งอาหารแมวตัวเล็กกิน...เราก็เห็นแล้ว
ว่าแมวตัวนี้ไม่ดีเลย..แทนที่จะแบ่งปันหรือช่วยเหลือสงสารกัน
กับไปทำร้ายหรือเบียดเบียนแมวตัวเล็ก...ทำให้เรารู้สึกไม่ชอบ
เพราะแมวตัวนี้ไม่ดี .....

ก็เลยมานั่งนึกว่า...แท้ที่จริงแล้ว...ความดีนี่เอง..
เป็นพลังดึงดูดของความรัก...ใครเห็นใครก็รัก...
ใครเห็นใครก็อยากช่วยเหลือ..เรียกว่าผลบุญนี่เอง

เพราะผลบุญของความดีอยู่ใกล้แล้วทำให้คนมีความสุข
สุขจากการที่เห็นคนอื่นทำความดี...เราจึงมีความสุข
เราจึงมอบความสุขให้คืนกลับไปให้ยังแหล่งที่มา..
คือ ผู้ที่ทำความดี...นั้นเอง

 

*****

ข้อความข้างบนเป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ เพียงต้องการสื่อให้เห็นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ การใช้อำนาจที่ไม่ถูกต้องและเป็นธรรม ไม่ใช่การรวมกลุ่มประท้วงแบบนี้แล้วเรียกว่า "ความรัก" ไม่ใช่ นะคะ เพียงแต่ให้หมายถึง ความรักความเมตตาเป็นพลังอำนาจภายในตนเองอย่างแท้จริง ไม่มีใครทำลายได้ คือ ความรักบริสุทธิ์ จึงจะแก้ไขได้ทุกสถานการณ์ แต่ปัญหาของสังคมมนุษย์ที่อยู่กันทุกวันนี้...ก็เพราะว่า การใช้ความรักที่มอบให้แก่กันใช้กันอย่างไม่เป็น

เพราะว่า..ในการปลดปล่อยพลังงานความรักให้แก่เพื่อนมนุษย์และสรรพสิ่ง จากการสั่นสะเทือนของจิตสำนึกภายในจิตใจของมนุษย์ เป็นพลังงานบริสุทธิ์ที่ละเอียดอ่อนมากแต่มีพลังอำนาจมหาศาล จนสามารถทำให้พลังงานด้านลบอื่นๆ เป็นกลางได้ หากใครคนใดสร้างพลังงานชนิดนี้เกิดขึ้นที่ใดในจักรวาล รูปธรรมต่าง ๆ แม้อยู่ห่างไกลในต่างจักรวาลและต่างกาแล๊กซี่ จะสามารถรับรู้แรงสั่นสะเทือนได้ (คลื่นความคิดจิตจักวาล)

พลังงานความรักนี้ จิตวิญญาณมีติดตัวกันมาทุกคน มันคืออานุภาพในตนเอง เพราะมันคือตัวตนแห่งความรัก ที่นำมาติดตัวเพื่อทำหน้าที่ร่วมกันกับทุกสรรพสิ่งบนดาวเคราะห์โลกใบนี้

แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างใช้ความรุนแรงกันแล้วเรื่องก็จะบานปลาย ถ้าหากทุกคนมีความรักที่มีให้แก่กันก็จะไม่เกิดเรื่องแตกแยกความเป็นสังคมดั่งที่เป็นนี้ และการกระทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องชอบธรรมผลจะต้องลงเอยอย่างนี้เสมอไม่ว่าช้าหรือเร็วนะคะ กฎของมันก็คือ ความยุติธรรม ในความถูกต้องชอบธรรม

เพราะความรักบริสุทธิ์แบบสากลจักรวาล ที่แตกต่างจากความรักใคร่ทั่วไป เป็นการมอบความรักแก่เพื่อนมนุษย์คนอื่น ๆ มอบความรักและอาทรต่อกัน หยิบยื่นความเมตตาให้แก่กัน มีความปราถนาดีต่อกัน เลิกกดขี่ข่มเหงเบียดเบียนกัน เลิกการแบ่งชนชั้น แบ่งชนชาติ แบ่งลัทธิหรือแบ่งสีผิวกัน ไม่เอาคุณสมบัติของกันและกันหรือความแตกต่างทางจิตสำนึก แล้วแยกความเป็นมนุษย์ออกจากกัน มนุษย์ทุกคนจะต้องสร้างจิตสำนึกรวมหมู่ร่วมกันให้ได้ เพราะถ้ามนุษย์โลกจำนวนทั้งสิ้น 6 พันล้านคน พร้อมใจกันกระทำ พลังงานความรักที่มอบให้แก่โลกเกิดขึ้นจะมีค่าไม่น้อยเลย โลกจะไม่เสียสมดุลเช่นปัจจุบันนี้ (คลื่นความคิดจิตจักรวาล) ค่ะ

 

*****

ข้อความข้างบนนั้นก็เหมือนกันค่ะ เป็นความเห็นส่วนตัว นะคะ

แต่ว่าถ้าคำว่า "ความเป็นหนึ่งเดียวกัน" ในกฏของสากลจักรวาล (ที่จิตจักรวาลสื่อไว้) คือ

มนุษย์ต้องรู้ให้ได้ว่า หน้าที่สำคัญทางจิตวิญญาณของมนุษย์ ที่สำคัญ 3 ประการ คือ

1.สร้างตนเอง
2.สร้างสัมคมให้เป็นหนึ่งเดียว
3.สร้างโลก

***การสร้างตนเองที่ถูกต้อง คือ การไม่ทำลาย ทำร้ายหรือเบียดเบียนสรรพสิ่งอื่น

***การสร้างสังคมที่เป็นหนึ่งเดียวคือ การให้พลังงานความรักต่อกัน เพื่อเหนี่ยวรั้งกันไว้โดยไม่ผลักใส แบ่งแยกหรือแตกร้าวกัน

***การสร้างโลกคือ การเป็นเพื่อนร่วมงานกับโลก มีความรักษ์โลก โดยไม่ทำลายความสมดุลของโลกให้เสียไป

โดยมีเครื่องมือที่สำคัญ 2 ประการ

1.แรงบันดาลใจ
2.การคิดสร้างสรรค์

ถ้ามนุษย์รู้จักวิเคราะห์ตนเองให้ถ่องแท้แล้ว ลึกลงไปจากจิตหยาบของตน ซึ่งเต็มไปด้วย ความอยาก กับ ความใคร่ หรือเรียกว่า กิเลส กับ ตัณหา แล้ว จะพบว่ายังมีพลังอำนาจที่ลึกล้ำเร้นอยู่ภายในอีกชนิดหนึ่ง ซึ่งสามารถขับเคลื่อนการแสดงออกและการกระทำได้เช่นกัน พลังอำนาจที่ว่านี้คือ แรงบันดาลใจ

ใครที่สามารถกระตุ้นให้เกิดแรงบันดาลใจในตนเองได้ ผลของมันจะมีพลังมหาศาลในการขับเคลื่อนการกระทำของตน แม้มันจะเต็มไปด้วยอุปสรรคที่ตนต้องเสียสละบางอย่าง ก็จะพึงพอใจที่ได้กระทำมัน ไม่เหมือนให้กระทำด้วยแรงจูงใจใด ๆ

ถ้ามนุษย์ใช้แรงบันดาลใจในการกระทำสิ่งดีงามได้ การกระทำสิ่งนั้นของมนุษย์จะหลุดพ้นไปจากการสร้างกรรมในมิติโลก

ด้วยการสร้างพลังงานที่มีคุณสมบัติกรรมด้านบวกในมิติคู่ขนาน ต้องเป็นการกระทำสร้างผลกรรมที่ มันจะต้องมีตัวตนของผู้สร้างเข้ามาเกี่ยวข้อง และมีผลกรรมที่ต้องได้รับเสมอ

แต่เหตุที่ว่า..แรงบันดาลใจ..เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า.....

การกระทำที่เกิดจากแรงบันดาลใจมันเป็นการกระทำจากความพอใจที่ได้กระทำ โดยไม่ได้ตั้งเป้าหมายหรือคาดหวังผลของการกระทำไว้ล่วงหน้า ไม่ได้ใส่ใจว่ากระทำกับใคร ? การกระทำใดๆ ที่แสดงออกต่อผู้อื่น มันเป็นเพียงการแสดงคุณสมบัติของตนที่มีอยู่ภายในออกมาให้ปรากฏเท่านั้น

หากจะเปรียบไปแล้ว คงจะคล้ายกันกับดวงดาวต่างๆ ที่กระทำต่อกัน ด้วยคุณสมบัติทางพลังงานที่ตนมีอยู่ เช่น โลก กับดวงจันทร์ มันแสดงความรักต่อกันด้วยการที่ต่างฝ่ายต่างออกแรงเหนี่ยงรั้งกันและกันไว้ตามคุณสมบัติของตัวที่มีอยู่เท่านั้นเอง ซึ่งมันพร้อมจะเหนี่ยวรั้งหรือกระทำต่อเทหวัตถุหรือมวลใดๆ ก็ได้ โดยไม่ต้องกำหนดเป้าหมายของการกระทำ แต่ไม่ต้องมีการถูกจูงใจให้กระทำแต่อย่างใด

การทำตนให้เป็นธรรมชาติในการสร้างความสัมพันธ์กันของมนุษย์ จะต้องเข้าถึงหลักการที่สอดคล้องกับกฏเกณฑ์ทางกายภาพของจักรวาลดังนี้ให้จงได้เท่านั้น มนุษย์จึงจะหยุดสร้างกรรม นำจิตวิญญาณของตนเองสู่การหลุดพ้นได้

เมื่อได้รู้แจ้งในแรงบันดาลใจในตนเองแล้ว จะสังเกตุได้ว่า เมื่อแรงบันดาลใจมันเกิดขึ้นมาได้ กระบวนการใช้สติปัญญามันจะเกิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ซึ่งมันก็คือเครื่องมือชิ้นหนึ่งที่จิตวิญญาณถือติดตัวมาด้วยนั่นเอง ก็คือ กระบวนการในการคิดสร้างสรรค์ เพื่อต้องการให้มนุษย์ใช้มันเพื่อการสร้างตนเอง สร้างสังคม และสร้างโลกตามหน้าที่ ๆ ได้รับมอบหมายให้กระทำ

ตนเองก็เลยเปรียบเทียบ ผู้ที่สร้างตนเอง สร้างสังคม และผู้ที่สร้างโลก คือ ผู้ที่เป็นฮีโร่ ค่ะ

 

ขยายความเห็นส่วนตัวของตัวเองข้างบนค่ะ

จิตจักรวาลสื่อว่า หลักศาสนา สอนให้มนุษย์มุ่งแสวงการรู้แจ้งด้วยการเน้นให้รักษาศีลและดำรงตนอยู่ในธรรม อบรมให้มีคุณธรรมและมโนธรรมในการดำเนินชีวิตประจำวันร่วมสังคมกับบุคคลอื่นๆ เพื่อให้มนุษย์รู้จักสร้างพลังอำนาจให้ตนเองด้วยการยอมรับนับถือตนเอง มนุษย์จะต้องกระทำแต่สิ่งที่ดีงาม โดยค้นหาความดีงามในตนเองให้พบแล้วนำมันออกมาแสดงให้ปรากฏต่อผู้อื่นให้จงได้ ศาสตร์แห่งความดีงามก็คือ การสร้างจิตสำนึกเพื่อปลดปล่อยพลังงานอารมณ์ด้านบวกของตนเองและผู้อื่นแต่เพียงอย่างเดียว ซึ่งสอดคล้องกับการรักษาศีลปฏิบัติธรรม ใฝ่คุณธรรมและมีมนโนธรรม นอกจากจะเป็นการกระทำที่ถูกต้องต่อผู้อื่นแล้ว ก็เพื่อต้องการให้มนุษย์สั่นสะเทือนในจิตสำนึกปลดปล่อยพลังงานความรักออกมาให้โลกได้ในเวลาเดียวกัน เท่ากับว่า ยิงกระสุนนัดเดียวได้นกสองตัว นัยเหล่านี้ได้ถูกปกปิดไว้ไม่ให้มนุษย์ยุคพลังงานเก่าได้ล่วงรู้