พุทธภูมิกับปัญญา

เคย สัมผัส สภาวะ จิตมันดีดออกมาจาก ขันธ์5 ออกมาจากสภาวะ แวดล้อม เฉพาะหน้า กับเขาไหม

แยกธาตุ แยกขันธ์ มีจิตพร้อมรับ จัดการ สถาณการณ์เฉพาะหน้าไหม

ถ้ามี จะรู้ว่ามีหู ไม่ได้ใช้หู
มีสัญญา ไม่ได้ใช้สัญญา
มีความคิดภายในจิต แต่ไม่ได้ไหลตามความคิด

ก้ความตรึกนึกคิด ยังกำหนดรู้ ไม่เชื่อ แล้ว
พุทธภูมิเฮียอะไร จะมีการฟังจากผู้อื่น

จิตมันพรากออกจากขันธ์ กำหนดรู้อยู่
เปนเอง ไม่มีใครทำ หรือ แนะให้ออกได้

จิตแบบนี้ จะเกิดการพิจารณาความวิจิตร
ของจิต โดยไม่จมอยู่ ไม่มีการเชื่อ ปราศจากการ
ฟังด้วยอายตนะ

จิตแบบนี้ เรียก จินตมัยยปัญญา ไม่มีในสาวก

เว้นแต่พวก เกิดพร้อมปัญญา เพราะเคยเจริญสติปัฏฐานมาก่อนแสนชาติ

ดังนั้น

สภาวะที่บรรยาย นิยตะ อนิยตะ จากพวกสาวก
ขี้ทุตกุดถัง ฟังไปจำไป ก้ขายขี้หน้า

จะอ้างว่าเปนพุทธภูมิ โดนมันยกหางหลอกเอา

 

พุทธภูมิ ทำไม สาวกขี้ทุตกุดถัง เอาไปเทียบ อนาคามี

ไม่ใช่เพราะวัตร

แต่เปนเพราะเหนอยู่ ว่า นั่นกองขันธ์

เหนความแปรปรวนของขันธ์ จืตตั้งมั่น
แต่ไม่พรากออกสมุทเฉท เพราะ จิตวิปลาส

ยังยึดถือจิต เหนจิตมีคุณค่า เลยเกิดอุปทาน
ทั่งนี้ เพราะการปราถนาพุทธภูมิคืออวิชชา
เปน อุปกิเลส

เพราะตัณหายังมี เพราะอุปทานมี จะนิยตะ อนิยตะ
ก้ย่อมตกนรกได้ ไม่ต่างกัน จึงไม่ต้องไปแบ่ง แล้วก้มั่วไปตามขี้ปาก สาวกขี้ทุตกุดถัง

ส่วนสาวกที่ภาวนาเปน เขาไม่ยกหาง พุทธภูมิหลอก

แต่ก้ไม่ขัด ถ้าเตือน สามรอบไม่ฟัง ก้ปล่อนยให้โง่ไป

 

การเกิดขึ้นของจิต (วิญญาณขันธ์) จะเกิดขึ้นโดยไม่มีเจตสิก (เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์) นั้นไม่ได้ ลำพังจิตอย่างเดียว ไม่สามารถรับรู้หรือนึกคิดอะไรได้เลย จิตและเจตสิก จะแยกจากกันไม่ได้ ต้องเกิดร่วมกันอิงอาศัยกัน จิตแต่ละดวงที่เกิดขึ้น จะต้องมีเจตสิกประกอบปรุงแต่งด้วยเสมอ

ตกลง จิต ของนิวรณ์มันเป็นเอกเทศจากขันธ์ ๕ เป็นขันธ์ที่ ๖ หรือเปล่าครับ

 

โพธิสัตว์ต้องให้คนเตือนด้วยรึครับ ว่าระวังจะตกนรกนะครับ อย่างนั้นรึ

 

ปัญญาอ่อนละ

ถ้า มันแยก จำแนก ทำให้เหนคุณลักษณะไม่ได้ แล้วคุณอาสัย อะไรบัญญัติ

นี่แปลว่า. ไม่เคยภาวนาไปเหน. กอง ขันธ์ มันต่างกันอย่างไร เลยเหมาเข่ง
แยกไมาได้ แต่ที่พูดได้ว่านั่นจิต. นั่นเวทนา คุณอาสัยขี้ปากคนอื่น
แล้ว พูดตามๆกันไป

 

ถ้าไม่สามารถ. แยกธาตุแยกขันธ์ เหนมันทำงาน เปนคนละประเภท. จนเข้าใจ
ว่าทำไมเรียกว่า. กอง. หรือ. ขันธ์

ก้ไม่ต้องเสวนาฮับ


ใช้ตรรกะไปแบบนั้นแหละ. มันจะถามแบบ มหา. เอะ. หรือมี ขันธ์6

มุขย้อนแย้ง ก้จำเขามา

 

แต่ก่อนจะไปถึงขั้น วิปัสสนา .. ศีลสมถะสมาธิ ต้องได้ก่อนนะ
ไม่งั้นทำไปก็กลายเป็นเรื่องจดจำไปหมด. ไม่เข้าซึ้งถึงจิต
ไม่สามารถให้จิตคลายกิเลสได้

 

ผมถามจริงๆ ตามหลักที่อ่านมา

และถามเพราะนิวรณ์ตั้งหลักว่า เราไม่เคยเห็น ก็เป็นอันว่าเราไม่เคยเห็น

เลยถามแบบที่เราอ่านมา ว่ามีคนเค้าสรุปว่า จิต เจตสิก มันแยกจากกันมิได้ แล้วที่บางคนเค้าบอกว่า นั่งหลับตา ภาวนาจนเห็นจิตมันแยกออกจากขันธ์ก็เลยงงว่า จิต เจตสิก หรือวิญญาณขันธ์กับอีกสามขันธ์มันจะแยกกันยังไง

ได้ยินว่าบางคนบอกว่า จิตมันลอยออกจากเวทนา เวทนามันห่างออกไป

ตกลงว่า จิตมันลอยออกจากเวทนารึ แล้วถ้านามธรรมทั้ง ๔ ขันธ์ หรือจิตเจตสิกมันมีลอยมารวมลอยมาแยกเหมือนสิ่งของ ที่เป็นรูปธรรม มันตลกมากนะที่นามธรรมจะมีคุณลักษณะอย่างรูปธรรม

แล้วเราต้องภาวนายังไง ถึงเห็นนามธรรมเป็นกองๆ ไป ทำไมเราจะลืมตาดูไม่ได้ ต้องนั่งหลับ

แล้วเวลาคนที่นั่งภาวนาแยกขันธ์นี่ ต้องเห็นจิต ออกจากวิญญาณขันธ์ยังไง หรือวิญญาณขันธ์มองเห็นวิญญาณขันธ์ยังไง

ถ้าจิตแยกออกเวทนาขันธ์ ได้ จิตแยกออกจากวิญญาณขันธ์ได้ไหม แบบจิตแยกออกจากจิตยังไง

คงไม่ตอบนะว่าแบบ the flash มองเห็นตัวเองเพราะวิ่งอยู่สองที่สลับไปมาจนเห็นตัวเองเป็นอีกคน

 

ก้ต้องปฏิบัติเข้ามาก่อน

ถามคำถามแบบนี้แหละ. จะนำ จิตคุณแหวก. การเปรียบเทียบได้
มันจะไม่ฟังธรรม และ ประมาทในธรรม ไปเทียบการตูน

ไปเทียบภาพฝัน. วาดจิตเปนรูป. เกิดภาพอย่างนั้นอย่างนี้

จิตที่เปนรูป เปนนิมิต. มีที่ตั้งมีไป มีมา มีเข้า มีออก มีสว่าง มีมืด
นัาน. เราจะกวาดออกไปได้ อาการถือบัญญัติฟังตามๆกันไป จะกระจัดกระจาย
แม้นจะแยบในจิต ในใจ กระสิบหลอกยังไง. มันจะถูกกำหนดรู้หมด

เวทนา. มันคนละอย่างกับจิต. ถ้าชอบใจในสัญญาว่า. นั่นเวทนา

ก้ให้ยกเหนความเกิด ความดับของเวทนา

เวทนาเกิดดับ. ไม่ต้องรอหลับตา. ไม่ต้องลืมตา. เพราะนั่นไม่ได้เกี่ยวกับเวทนา
หาก ปฏิบัติ จะมีสติ มีสัมปชัญญะ แยกได้

แต่ถ้าไม่ปฏิบัติ ก้ งง อยู่แบบนี จะแยกเวทนา กับจิต. ดันไปเอาเรื่องหลับตา
ลืมตา มาย้อนแย้ง

จะย้อนแย้งก้ ดันไปจำเขามา มีแค่ฝีปาก. ไม่ใช่เรื่องฝีมือการภาวนา

ที่จะไม่เสียสติ ถามอะไรคนละเรื่องคนละราว

 

ลองดู

พุทธภูมิ ไม่ยากหลอก. จิตมันจะแยกออก เหนความเกิดดับ ของจิต. เหนการครอบงำสามโลกธาตุ

เน้นนะว่า. เหนจิตเกิดดับ. ดับพร้อมสติ พร้อมปัญญา

ไม่ใข่ค้างเต่ง. เปนแต่เพียง. ขี้ปาก จำเขามา. ตั้งคำถามเรื่อยเปื่อย

แล้วจะสนุก. คุ้มค่าที่ กำหนดเหนเวทนา. จิต. กาย ธรรม แยกได้จริง

การพ้นการฟังธรรมมีจริงๆ. ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตา หู เลย

ถ้าจะทบทวนว่า อะไรเปนปัจจัย. จะรู้ว่า. เดินคนเดียว

 

ยังถามเรื่องจิตกับขันธ์อยู่นะครับ ไม่ได้นอกเรื่อง

เราดูจิตมันเกิดดับยังไง เช่น ตอนเรานั่งพิมพ์ตอบนี่ จิตเกิดดับยังไง เกิดดับเร็วไหม มันเกิดเพราะอะไรเป็นปัจจัย มันดับลงไปเพราะอะไรเป็นปัจจัย หรือว่า ดับของมันเอง เพราะเวลามันเดิน แล้วจิตของแต่ละคน

คือ เราจะเห็นมันเกิดมันดับยังไง

 

กั๊กๆๆๆๆๆ

ธรรมะ เขาถามเพื่อเอาไปปฏิบัติ

เขาไม่ถามไล่ๆ. ผมจะทำยังไง

ผมไม่ทำ. ผมไม่ได้ลอง. ผมจะเหนยังไง.

ที่นี้

ถ้าคุณไปลองปฏิบัติมา. คนปฏิบัติเขาจะไม่ถามวนในอ่างแบบนี้

มันจะมีการ เอาวิธีที่ตนลงมือ. มาแลก. คือเอามาตั้งเปนคนถาม


ผมทำอย่างนี้ จิตสงบ สงัดจากนิวรณ์ พ้นการฟังตามๆกันไป
แล้วเกิด. เวทนาอย่างนัน. อย่างนี้ มีอุเบกขา. ตั้งอยู่
แล้วก้ดับ. เหนเวทนาเกิดดับอย่างนี้ๆ. จนเวทนามันแยกจากจิต

อะไรแบบนี้ แล้วจะเกิดคำถามอีกแบบ. คนฟังจะรู้เลยว่า

ไปจำเขามาพูดอยู่ไหม. เอาอะไรที่เปนขี้ปากคนอื่นมาทับ
การภาวนาของตนไหม

ไม่ใช่ทำเปนย้อนแย้งรัวๆ. โดยปราสจากต้นทุน สัจจ. การปฏิบัติมาเสนอ

 

ถ้าจะถามแบบปริยัติ ถามรัวอีก. ไม่กล้าเอา. ผลในการเหนเวทนามาแลก

เหนจิตสงบ สงัด. จากนิวรณ์ มาแลก

ว่างๆ. ก้ไปค้นปริยัติดู จิตเกิดทางทวารกี่ทวาร

ขณะที่จิตเสวยอารมณ์ทางทวารหนึ่ง. สิ่งที่จิตเสวยอารมณ์ทางทวารนั้นๆ
มันเอา ไปเสวยแบบเดียวกันทางทวารอื่นได้ไหม

ถ้าตอบว่าได้ ก้เลิกพูดกัน


ถ้าเอ้อ. มันไม่ได้อยู่แล้ว. เพราะคนละหน้าที่ ก้จะถามต่อว่า. แล้วจิตที่ทวาร
อื่นมันดับ. ไม่เสวยอารมณ์ แต่ ก้กระทบผัสสะ ตามหน้าที่ มีไหม

ที่นี้ ถ้าเปนคนมีปัญญาดี จะรู้วิธี วิเวก. น้อมจิตให้อยู่ทางเดียว. ซึ่งอุปมา
เหมือนปิดตา. แต่ไม่ใช่ปิดตา. อาสัยเหนจิตกระทบผัสสะแต่ไม่เสวย
อารมณ์ มันก้มีอยู่

ดังนั้น. สภาวะได้ยิน. แต่ไม่ชื่อว่าฟังตามๆกันไป. มีแน่ๆ

และมันก้ไม่เที่ยง. ไม่ใข่ภาวนาเพื่อไปอยู่ดับทวารเดียว. คนฉลาด
ก้จะตามเหน. การพ้นได้ทุกอายตนะ. ไม่ว่าอายตนะนันจะวิเศษ
กว่าทวารอันเนื่องกับกายอย่างไรก้ตาม

เก่งปริยัตแค่ไหน. ก้ย้อนแย้ง. สิ่งนี้ไม่ได้

ถ้าลงมือยกจิตเหนได้ โดยไม่ต้องเจตนา มาตั้งแต่เกิด. จะรู้เลย พุทธภูมิ หรือ ขี้ครอกให้เขาหลอกยกหาง

 

นี่ก็ถามจริงๆ ไม่ได้รัวๆ เล่นๆ หนา

เราเห็นจิตมันเกิดดับจริงแบบเห็นการกระพริบของจิต อันนี้ มันนิมิตหลอกรึป่าว

หรือเราเห็นแต่อนิจจัง ของความนึกความคิด ก็ว่าเห็นจิตแปรปรวนไป แต่ไม่ได้เห็นมันเกิดดับ

ถ้ากำลังสมาธิไม่แรง อย่าว่าแต่เห็นจิตกระพริบเกิดดับ ขนาดหัวใจตัวเองเต้นตุบๆ ยังไม่ได้ยิน

อันนี้ ถ้าการเห็นจิตเกิดดับมันเร็วมาก เราเห็นแต่การเกิดดับ แต่เราไม่ห็นปัจจัยแห่งการเกิดดับของจิต เราจะพิจารณาตรงไหน

ถ้าความคิดมันแล่นไป ความทรงจำมันแล่นไป ความทุกข์สุขมันแล่นไป จิตก็กระเพื่อมตาม แต่ว่าตกลงเราเห็นจิตมันเกิดดับหรือเห็น นามขันธ์มันเกิดดับ

 

ตกลงจะถามแบบปริยัติ

เอานะ. ยังไงก้ต้องมีปฏิบัตินิดหน่อย. ไม่ต้องมีฌาณอะไร เพราะถ้า
เปนนักปริยัติ จิตทุกดวงย่อมมีฌาณเกิดร่วมทุกดวง


ให้คุณทำความ. พอใจที่จะเสพอะไรสักอย่าง.

แล้วสังเกต. จิตที่มันหยุดเสพ. สิ่งที่คุณทำความพอใจ. แล้วลอง
ถามตัวเองดูว่า. ความพอใจดับ. หรือจิตดับ

ทำความไม่พอใจ. ในสิ่งๆที่ตะกี้พอใจ. แล้วสังเกตการหยุดเสพ
แล้วลองตอบตัวเองดูว่า. อะไรดับ

แล้ววางความเฉยๆ. ต่อสิ่งนั้นอีก.............สังเกต. อะไรดับ

ที่นี้

สมมติว่าคุณรู้จักสิ่งที่เรียกว่าจิต. คูณเอาสิ่งนั่นแส่ส่ายจดจ่อ
กับสิ่งที่สังเกตอันเดิม. แล้วดูการอยู่ การเข้า. การออก
ว่า. คุณต้องแผ่เจตสิกใดร่วม. มันถึงจะอยู่ จะเข้า. จะออก

ที่นี้ อย่าฝึกฝนแค่นั้น. เพราะมันจะไม่เหน อดุสลมูลเจตสิก(อนุญาติให้ทวนซ้ำ แต่วางจิตสังเกตกิเลส นิวรณ์แทน)

ซึ่งธรรมะ. นั้นเราจะเน้นการเหนกิเลส การรื้อค้นดูกิเลส การเหนการดับ
ของกิเลส. เปนเป้าหมาย. ไม่ใช่ไปใส่ใจ จิตเกิดดับ กี่ดวง ท่าไหน
ยังไง

พอยกกิเลส ใจเต้นยังไงมันจะรู้ ไม่เต้นก้รู้ ต่อให้มีอะไรถี่กว่า
การเต้นหัวใจก้จะรู้ ที่ละเอียดไวกว่า โดยจะละเอียดไปเรื่อยๆ
แต่ อย่าเผลอสติ อย่าเสียสัมปชัญญะ

เป้าหมายเราไม่ได้ไปนั่งนับ ดูเกิดดับของขันธ์ กี่ดวง. ถี่ไมถี่ ละเอียดหยายหรือปราณีต

เราจะยกกิเลส ว่าเหนไหม

ซึ่งนักปฏิบัติ เขาจะรู้ว่า. อะไรควรถาม. อะไรไม่ควรถาม

อะไรที่ควรถาม คำถามแบบนั้นจะจริง

ส่วนอะไรไม่ควรถามแล้วยังถาม. มันก้บอกในตัว. ว่าไม่รู้เรื่องว่าศึกษาธรรมเพื่ออะไร

 

อ้อ. บอกก่อนนะว่า. ถ้าเหนกิเลสจริง. ไม่ใช่คะเนเอาว่าเหนกิเลส

ถ้าเหนจริง กิเลสจะต้องดับ. ดังนั้น. ไม่มีการเอากิเลสมาถามกัน


แต่จะกลับมาถาม. เพราะว่า. ความร่าเริงใจ. ที่จิตมันเหนกิเลส

คำถามนักปฏิบัติ จะถามไปในทาง. ทำอย่างไรถึงจะ. ไปเหน
พวกสังโยชน์ ได้

ไม่ใช่มาถาม จิตดับ เวทนาดับ. จิตวิญาณ แยกกัน หรือคนละตัว

 

ขอบคุณครับ

นิวรณ์นอนดึกเหมือนกันนะครับ

 

จับลิง


สงสัยเอาไม่อยู่

ฝากไว้ก่อนเถอะโอฬาล