พุทธภูมิ อิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์ ธรรมะ

.....ข้ามฟากด้วยการมีสติสัมปชัญญะ.....

.....ระลึกรู้ในปัจจุบันธรรม.....

 

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สมาชิกธรรม
ต้อง ขอโทษท่านภู...ด้วยนะครับที่ทักทายสนทนาด้วยความล่าช้าไปนิด.....หึหึ เกรงว่าจะชมภาพงานบุญกันแบบไม่จุใจและไม่ต่อเนื่องจึงพักการตอบกระทู้ไว้ ก่อนชั่วคราว.....

ในความไม่สงสัย ก็ยังมีความสงสัยอยู่บ้างเป็นธรรมดา.....แต่ทุกอย่างล้วนมีเหตุและปัจจัย บ่งบอกความหมายที่เกินวิสัยที่เราจะคาดคะเนได้ และทุกๆอย่างก็ดำเนินไปในทางที่ดี ที่ถูกต้องตรงตามเป้าหมาย โดยรวมแล้วนับเป็นนิมิตหมายที่ดีของสถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้ครับ รวมถึงนักรบธรรมและญาติธรรมทุกๆท่านที่จะได้ร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อความเจริญ เติบโตในทางธรรมไปในวันข้างหน้าต่อๆไป ภายใต้การชี้แนะอบรมสั่งสอนขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ครับผม

ใน หนึ่งปีที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายในชีวิตที่ได้มีส่วนร่วมเกี่ยว ข้องกับภูดานไห ทุกอย่างที่ผ่านมาล้วนเป็นเรื่องราวอจินไตยบวกปาฏิหาริย์ และธรรมะที่สุดจะบรรยาย.....และในปีที่สองนับแต่นี้ต่อไปจะมีเรื่อง ราวอจินไตยที่สูงยิ่งๆขึ้นไปอีกให้เหล่านรธ.และญาติธรรมที่แวะเวียนมา ปฏิบัติได้สัมผัสและรับรู้ และศึกษาอีกมากมายนัก.....เตรียมความพร้อมนะครับทุกๆท่าน.....

สมาชิกธรรม
______________________________________________________

ด้วยความระลึกถึงเช่นกันครับ

หนึ่งปีผ่านไปกับความเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง เมื่อรำลึกพิจารณาอดีต ระลึกรู้ในปัจจุบัน ได้เห็นความเจริญเติบโตภายใน ทั้งจากตนเองและผู้อื่นที่เกี่ยวข้องที่สัมผัสสัมพันธ์กัน

ได้เห็นความเจริญภายนอกที่เปลี่ยนแปลงให้เห็นเป็นรูปธรรมในระยะเวลาหนึ่งปี จากความร่วมแรงร่วมใจร่วมบุญกุศลกัน ณ สถานที่อันมีพลังศักดิ์สิทธิ์ ภูดานไห

ก็ด้วยบารมีธรรมและความเมตตาจาก องค์พ่อแม่ครูอาจารย์(พ.สุรเตโช)

เปรียบชีวิตที่ผ่านมาหลายสิบปีจวบจนปัจจุบัน หนึ่งปีที่ได้ข้องแวะ ภูดานไห ช่างมีคุณค่าและรับรู้ถึงความว่างเปล่าในชีวิต
ซึ่งแตกต่างกันอย่างลิบลับกับชีวิตที่ผ่านมาครึ่งค่อนชีวิตที่สูญเปล่า

ปัจจุบัน.. แม้นว่าจะไม่สามารถยังประโยชน์ให้เกิดแก่ตนอย่างสมบูรณ์ได้ แต่ก็ปิติอิ่มในใจว่าไม่ได้เกิดมาตายเปล่า..
มองเห็นระยะทางอันยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุดนั้นได้ถูกกำหนดให้สั้นลง แม้จะอีกยาวไกลก็ยังหวังจุดหมายปลายทางได้อย่างไม่เพ้อพก

ถึงจะหยุดหายใจเข้า-ออกไปในปัจจุบันทันด่วนเหมือนวิถีชีวิตคนในปัจจุบัน ก็คงไม่เสียดายเวลาที่คาดหวังให้ยังมีอยู่..
และคงเป็นการนอนตาหลับที่เป็นสุข ด้วยจิตวิญญานที่สงบ..และสันติ.

น้อมเศียรกราบบาทองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ทุกๆองค์ อันมีองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช พุทธสถานภูดานไห เป็นที่สุด
กราบ กราบ กราบ กราบ กราบ

นรธ.ภูเบศวร์

 

ถวายดอกบัวงาม


ดอกบัวคู่ภูดานไห
ภาพดอกบัวนี้งามนัก บริสุทธิ์ หมดจด งดงาม ขอน้อมถวาย
กราบพระพุทธองค์
กราบพระธรรม
กราบพระสงฆ์
กราบพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช
สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุญาตบอกกล่าวเพิ่มเติมว่า ภายในพรรษานี้...
หากญาติธรรมท่านใดปรารถนาจักเข้าไปกราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์
ท่านต้องเดินทางไปที่พุทธสถานภูดานไหเท่านั้น
โดยกรุณาติดต่อขออนุญาตจากคุณแม่ชมล่วงหน้าก่อน เพื่อที่คุณแม่จักได้พาท่านเข้ากราบตามเวลาอันเหมาะสม
ปล: ตามปกติในพรรษา องค์ท่านจักเร่งทำความเพียรเป็นพิเศษ จักไม่มีการก่อสร้างใดๆ เว้นแต่งานเล็กๆน้อยๆครับ

 

ขออนุโมทนาบุญ กับคุณ IT Man และกลุ่มญาติธรรมด้วยครับ ผมพึ่งมาอ่านเจอ Blog ของท่านทั้งหลายและก็ตามข่าวดูกิจกรรมต่างๆ ของทางกลุ่มท่านสักอาทิตย์ได้แล้วล่ะ ก็ดีใจครับที่มียอดกัลยามิตรดีๆ ถ้ามีโอกาสก็จะขอร่วมบุญด้วยครับในคราวหน้า ขอบคุณครับ _/\_(deejai)

 

ขอต้อนรับท่าน ด้วยความยินดีครับผม...

 

ดอกบัวจะเบ่งบานได้เพราะการได้รับแสงแห่งดวงอาทิตย์ในการเจริญเติบโต(สังเคราะห์แสง).....ผู้ศึกษาภาวนาและปฏิบัติธรรมก็ย่อมต้องการแสงแห่งบูรพาจารย์เพื่อคอยชี้แนะนำพาให้เจิญเติบโตงอกงามในทางธรรม ต่างเสาะแสวงหา ไขว่คว้า กว่าจะเจอที่ใช่ ถูกจริตตน.....อาจช้าบ้าง เร็วบ้าง คละเคล้ากันไปตามบุญบารมีเก่าที่สั่งสมไว้ในอดีตชาติที่เกี่ยวเนื่องกันมา และถึงแม้นว่าแสงดวงนั้นจะเป็นแสงดวงเดียวกันแต่ความเจริญเติบโตกลับไม่เท่ากันเป็นธรรมดา.....เพราะความจริงมันเป็นเช่นนั้นเอง

ขอเจริญในธรรมทุกๆท่าน
สมาชิกธรรม

 

สวัสดีครับ วันนี้ผมขออนุญาตนำรูปเมื่อคราววาระวันอาสาฬหบูชามาลงเพื่มเติมจากที่ท่านสมบัติได้ลงไว้เป็นภาพถ่ายในมุมที่ผมถ่ายไว้ ซึ่งเน้นย้ำให้เห็นถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพุทธสถานภูดานไหแห่งนี้ไม่แตกต่างจากที่เราได้ชมไปแล้ว หวังว่าจะทำให้หลายๆท่านที่อยู่ห่างไกลจากภูดานไหและองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ซึ่งไม่สามารถมากราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ได้บ่อยนักได้ชมภาพไปก่อน ส่วนผมนั้นเฝ้ารอวันและเวลาที่เหมาะสมที่จะได้มากราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ด้วยใจที่ไขว่คว้าหาธรรมจากองค์ท่านตลอดเวลา

ที่ท่านสมบัติชมอยู่น่าจะเป็นของดี

 

ผมขออนุญาตลงภาพถ่ายท้องฟ้าในกรุงเทพฯบริเวณเหนือน่านฟ้าวัดอินทรวิหารหรือวัดหลวงพ่อโตบางขุนพรหมถ่ายจากที่พักริมระเบียงคอนโดช้ัน7 ซึ่งผมเริ่มถ่ายได้ภาพที่มีดวงจิตและก้อนเมฆลักษณะแปลกๆหลังจากที่กลับจากภูดานไหเมื่อครั้งวาระแรกๆ(ประมาณเดือนพ.ค.2555นี้)โดยได้รับประสบการณ์การถ่ายภาพจากภูดานไหและสามารถถ่ายได้อยู่เป็นประจำมากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่วาระและเวลา ทำให้ผมมีความรู้สึกว่า(เป็นความรู้สึกส่วนตัวของผมเอง)มีองค์เทพเทวาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายสถิตอยู่ทั่วไปทั่วทั้งพิภพนี้มากบ้างน้อยบ้างในแต่ละเวลาและสถานที่ปะปนทับซ้อนอยู่กับภพภูมิของมนุษย์ปุถุชนซึ่งยากที่คนธรรมดาจะสัมผัสได้แต่ก็อาจสัมผัสได้บ้างในบางครั้งบางเวลาเท่าที่เครื่องมือของมนุษย์จะสามารถทำได้และสิ่งนี้ก็เป็นกำลังใจให้เรามั่นเพียรฝึกฝนปฎิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอและละเวันจากการทำผิดศีลธรรมเพราะเชื่อมั่นว่ามีสื่งศักดิ์สิทธิ์เฝ้าดูเราอยู่ตลอดเวลา

ภาพนี้ตามจินตนาการของผมน่าจะเหมือนพระยืนอยู่บนเมฆ

 

ขอบคุณและโมทนาสาธุครับ แต่ละภาพมีคุณค่าเป็นอย่างมาก
แล้วผมจะนำไป post ไว้ในภูดานไหอีกรอบนะครับ

ปล: น่าจะกำลังชื่นชมองค์ในภาพนี้อยู่ ท่านผู้ใจบุญท่านใดหนอที่น้อมนำมาถวายจนเผื่อแผ่มาถึงผม หึหึ สาธุๆ

 

องค์พ่อแม่ครูอาจารย์โปรดคุณปู่อินทร์ตาทิพย์

ตามที่รับทราบกัน ณ เบื้องต้นว่าเมื่อวันที่ 22 ส.ค.55 ที่ผ่านมา
องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเมตตาไปโปรดคุณปู่อินทร์ตาทิพย์ (อายุสังขารของท่านมากถึง 113 ปี)
ไกลถึงเขาตำแย อ.ปักธงชัย จ.โคราช ยังความปลื้มปีติมายังเหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายในย่านนั้นเป็นอย่างมาก​

ผมพึ่งได้รับ Mail รูปภาพที่ส่งมาโดยครูชาติ จึงกราบขออนุญาตองค์พ่อแม่ครูอาจารย์
ลงภาพในเหตุการณ์ต่างๆ กระผมพอจะสรุปคร่าวๆได้ดังนี้​

1. คุณปู่อินทร์น้อมถวายพระพุทธปรูปปางสมาธิ ทรงเครื่องกษัตริย์ (คล้ายพระแก้วมรกต)

หน้าตักประมาณ 9 นิ้ว จำนวน 2 องค์ 2 วรรณะ (สีน้ำตาลออกแดงกับสีเงิน)
พร้อมด้วยผ้าไตร ดอกไม้ธูปเทียน และลูกแก้วพญานาคสีเหลืองทอง
เพื่อน้อมบูชาและอาราธนา...แด่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช
ณ เบื้องหน้าพระพักตร์องค์พระประธาน พระนามว่า "พระแก้วเทพมณีอินทร์"


​

2. คุณปู่อินทร์น้อมรับพระพุทธปฐวีธาตุสีแก้วใส จำนวน 5 องค์แทนพระเจ้าทั้ง 5 พระองค์ จากองค์พ่อแม่ครูอาจารย์
(ด้วยความปีติยิ่ง)

3. คุณปู่อินทร์รับมอบวัตถุมงคล จากคุณแม่ชม


4. องค์พ่อแม่ครูอาจารย์กับคุณปู่อินทร์ถ่ายภาพร่วมกับลูกศิษย์
​

กระผมขอนอบน้อมกราบบูชาพระคุณองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ในความเมตตาโปรดเวไนยสัตว์
ขอกราบคุณปู่อินทร์และโมทนาในบุญกุศลต่างๆที่คุณปู่อินทร์ได้กระทำมาจวบจนปัจจุบันทุกประการครับ ​

Link เพิ่มเติมคำทำนายเกี่ยวกับเรื่องภัยพิบัติและประเทศไทย :

163: รวบรวมคำทำนายเรื่องภัยพิบัติจากเวปต่างๆ
(จากสำเร็จรุ่ง,หลวงปู่เจ้าประคุณสมเด็จโต ,คุณปู่อินทร์,หลวงปู่สรวง)​

 

รายนามญาติโยมที่ร่วมทำบุญผ่านบัญชีของพุทธสถานภูดานไห มีดังนี้
วันที่ 22.08.55 :
1. คุณสมชาย ปัญญานิธิ (กทม.) ร่วมทำบุญ 1,000 บาท (รับพระพิมพ์จากผม)
วันที่ 28.08.55 :
1. คุณดำรงค์วิทย์ จากชลบุรี ร่วมทำบุญ 1,000 บาท

ขอโมทนาสาธุในบุญกุศลกับทุกท่านด้วยนะครับ

 

...ขอนอบน้อมกราบบูชาพระคุณแด่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช

...และขอร่วมอนุโมทนาในมหาผลบุญกุศลต่างๆที่คุณปู่อินทร์ได้กระทำมาแล้วในทุกประการ

...สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอกราบนมัสการพ่อแม่ครู อาจารย์ครับ
ผมเคยได้ไปภูดานไหมาแล้วครั้งหนึ่งรู้สึกประทับใจเป็นอย่างยิ่ง
ได้ข้อคิด และธรรมมะดีๆ จากพ่อแม่ครูอาจารย์กลับมา
เป็นธรรมมะที่ฟังแล้วตรงใจเรา เข้าใจง่าย
พระอาจารย์ท่านเมตตามากครับ

 

กระผมขออนุญาตพี่ IT Man เจ้าของกระทู้
ว่าจะนำพระพุทธปฐวีธาตุ มาให้ท่านที่อยากร่วมทำบุญบูชา
เพื่อนำปัจจัยถวายแด่พ่อแม่ครูอาจารย์
ถ้าได้จะนำภาพให้ชมต่อไปครับ

 

สำหรับเรื่องการอัญเชิญวัตถุมงคลต่างๆ เพื่อมอบให้ผู้ร่วมทำบุญฯ
ขอความกรุณานำไป post ไว้ในบอร์ด : หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิต[.131/COLOR] จะเหมาะสมกว่าครับ

โมทนาสาธุและขอบคุณมากครับ

 

รับทราบครับผม ขออนโมทนาบุญครับ

 

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Phoobes
จริงแล้วไม่ได้หายไปไหนครับ คอยอ่านและติดตามความเคลื่อนไหวเป็นไปอยู่ตลอด รับฟังเรื่องราวต่างๆของผู้ที่มีโอกาสได้ไปที่ ภูดานไห และอนุโมทนาในบุญกุศลที่ทุกท่านได้มีโอกาสร่วมบำเพ็ญบุญใหญ่ยังสถานแห่งเนื้อนาบุญนี้

ที่ไม่มีอะไรมาเล่าสู่กันฟังในบอร์ดเพราะเหมือนกับว่ายังไม่มีประเด็นธรรมอะไรมาสะกิดใจ เพราะส่วนใหญ่จะติดตามรับฟังความคืบหน้าของสถานปฏิบัติธรรม ภูดานไหกัน
แต่พอมีอะไรที่สะกิดใจ และมองแล้วเรามีมุมมองด้านที่เป็นส่วนตน ก็นำมุมมองนั้นมาแชร์กัน ในฐานะที่เป็นผู้ศึกษาธรรม และด้วยว่าอยู่ในสายธรรมเดียวกัน ก็เหมือนดั่งพี่น้อง เพื่อนธรรม เล่าสู่กันฟัง

แม้ในส่วนตน ก็ไม่ได้มีความรู้อะไรในทางธรรมนัก มีแต่ประสพการณ์ลองผิดลองถูก ซึ่งต้องค่อยๆปรับวิถีแนวทางอยู่เรื่อยๆเพื่อให้ตรงต่อแก่นแกนแห่งธรรม ซึ่งเมื่อหันมองไปด้านหลังก็เห็นแต่ตัวเองที่เป็นผู้เขลาเบาปัญญา

ความคิดความอ่าน มุมมอง เป็นเพียงเรื่องราวของคนๆหนึ่ง ในภพภูมิหนึ่ง ในระยะเวลาหนึ่ง ที่บังเอิญได้มารู้จักและสัมผัสสัมพันธ์กันกับหลายท่านที่เข้ามาพูดคุยกัน ณ ที่นี่
ซึ่งเรื่องราวนั้นจะนำมาเป็นวิถี แนวทาง แบบอย่าง แบบแผน ให้ใครไม่ได้ ด้วยความเป็นปุถุชนผู้ซึ่งยังคงคลำหาแสงสว่างอยู่
คงเป็นเพียงอุทาหรณ์หนึ่งที่ปรากฏให้ได้รับรู้กันเพียงเท่านั้นหรืออาจเป็นเครื่องเตือนใจแก่ ผู้ที่มองเห็นเป็นธรรม นะครับ

ภูเบศวร์
=============

</TD></TR></TBODY></TABLE>มาแล้วครับ.....กำลังมุ่งมั่นหาเวลาเก็บเกี่ยวประสบการณ์อยู่ครับ ก็ลองผิดลองถูกอยู่เช่นกัน แถมหลงทางถอยหล้ง ถอยลงเขาและหลงเขาอยู่พอสมควร ใจตนกลับคิดในใจว่าเดินไปข้างหน้าอยู่นี่นา.....ที่ไหนได้หันไปข้างหน้าแต่กลายเป็นก้าวถอยหลัง.....หึหึ ความสามารถที่พิเศษ คือเดินถอยหลัง

วาระก่อนโน้นพ่อแม่ครูอาจารย์ให้ข้อคิดอยู่ว่า สมมุติว่าเราเดินขึ้นภูเขาไปได้ครึ่งทางแล้ว ทำไมจะต้องลงมาแล้วย้อนเริ่มต้นใหม่เดินขึ้นไปใหม่ได้กลางๆเขาก็ลงมาอีก มันก็ได้แค่นั้น ไม่ถึงยอดเขาสักที ไปไม่ถึงไหนหรอกเสียเวลาเปล่า(ไม่มีใครเขาทำหรอก).....นับเป็นการบ้านกองโตสำหรับผมเลยหล่ะครับ(ไม่ได้หมายถึงว่าผมเองปฏิบัติได้ครึ่งทางแล้วนะครับ.....ยกตัวอย่างครับ)

อุปมาว่า.....เป้าหมายเราจะเดินขึ้นตึกสูงสี่ชั้น เราก็ควรที่จะเดินตรงไปให้ถึงซึ่งเป้าหมายที่ตั้งไว้ หลังจากนั้นแล้วค่อยพิจารณาย้อนกลับลงมาแต่ละชั้นแต่ละห้องว่ามีกี่ห้อง แต่ละห้องเป็นอย่างไรบ้างไปตามสภาวะธรรม ไล่เป็นชั้นๆเป็นห้องๆไปอย่างละเอียดรอบคอบช้าๆได้โดยไม่รีบร้อน เพราะถึงซึ่งเป้าหมายแล้วนั่นเอง

ในทางปฏิบัติที่ติดจนกลายเป็นนิสัย คือความสงสัยใคร่รู้ ต้องรู้ ต้องเข้าใจให้หมด ให้เคลียร์ทุกเรื่องที่สงสัยก่อนจึงจะก้าวผ่านไป ไม่งั้นก็จะค้างคาอยู่ร่ำไป กลายเป็นนิวรณ์.....ซึ่งเป็นผลเสียอย่างมากสำหรับผม สงสัยในอาการและสิ่งที่พบที่เจอ แล้วก็ตั้งตารอสิ่งที่พบเจอลมๆแล้งๆเป็นสายบัวรอเก้อว่า.....จะมาอีกไหมหนอ.....เสียเวลาไปมากเลยกว่าจะเข้าใจ สุดท้ายก็ต้องขอน้อมนำเอาธรรมะขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช มาเป็นแนวทางยึดถือและปฏิบัติอย่างเคร่งครัด คือ.....

"วางทุกอย่างที่รู้ ไม่ต้องรู้ทุกอย่างจึงค่อยวาง"



หลงอยู่.....ไม่ลืมตาย
สมาชิกธรรม/นรธ.พิเชฐ<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->

 

ขออนุโมทนาบุญทุกประการ ในวาระทำบุญบ้าน ขอให้เจริญทั้งทางโลก-ทางธรรมนะครับ

ถ้าจะจัดอันดับ ผู้ที่เข้าใจธรรมที่พ่อแม่ครูอาจารย์ ท่านเมตตาสอนผมคงอยู่ลำดับต้นๆ ของผู้ที่เข้าใจยากเรียนรู้ช้าคนหนึ่งเลยละครับ อย่างครั้งล่าสุดที่ไปที่ภูดานไห องค์ท่านเมตตาสอนเรื่อง มีสติอยู่กับผู้รู้ กว่าจะพอเข้าใจได้ก็ต้องกลับมาทบทวนแล้วทบทวนอีก

พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านพูดอยู่เสมอว่า สติเปรียบเสมือนโล่ห์ เอาไว้ป้องกันกิเลสต่างๆที่จะเข้ามาทำร้ายตัวเรา ส่วนปัญญาเปรียบเสมือนดาบ เอาไว้คอยฟาดฟันกิเลสให้สิ้นซาก ถ้าพวกเราคือ นรธ. อาวุธประจำกายของแต่ละคน ก็คือดาบกับโล่ห์นั่นแหละครับ

ความรู้ความเข้าใจในเบื้องต้น เป็นเรื่องสำคัญมากในการเริ่มต้น เพราะว่าหากเป็นความรู้ถูก เราก็เข้าใจถูก นำไปปฏิบัติได้ถูก ผลออกมาก็ถูกต้อง ผู้รู้ หรือ จิต เท่านั้นที่จะรู้อะไรได้ จิตนั้นมีเพียงหนึ่งเดียวแต่สามารถรับรู้เรื่องราว ของอารมฌ์ต่างๆได้เป็นร้อยเป็นพัน เมื่อมีผู้รู้ ก็ต้องมีผู้ถูกรู้ ซึ่งเป็นคนละส่วนกันอันได้แก่ อารมฌ์และเรื่องราวต่างๆทั้งปวง ซึ่งเข้ามากระทบทาง ตา หูจมูก ลิ้น กาย ใจ

อันอารมฌ์ โกรธ,โลภ,หลง,สุข-ทุกข์,สงบ-ไม่สงบ,เหตุ-ผล,กังวล,กลัว ฯลฯสิ่งเหล่านี้มันเป็นสิ่งที่โลกเขาสมมุติขึ้นมาทั้งนั้น สุขก็รู้ว่าสุข ทุกข์ก็รู้ว่าทุกข์ กลัวก็รู้ว่ากลัว แต่ไม่ยึดติดทั้ง สุข-ทุกข์-กลัว ฯลฯ ต้องมีสติรู้ทัน อย่าเอาจิต (ผู้รู้)ของเราไปยึดติดกับตรงนั้น อย่าปล่อยให้จิตไหลไปกับอารมฌ์เหล่านั้น ให้สักแต่ว่ารู้ รู้อยู่เฉยๆ รู้แล้วก็ปล่อยมันไป หัดทำบ่อยๆทำให้เป็นนิสัย จะค่อยๆแยกผู้รู้ กับผู้ถูกรู้ได้ แต่ถ้าเราปล่อยให้จิต(ผู้รู้) ไหลไปกองอยู่กับความรู้สึกหรืออารมฌ์เหล่านั้น นานเข้าจะกลายเป็นอุปนิสัย นั้นจะแก้ไขได้ยาก พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านบอกว่า จิต(ผู้รู้)จะต้องอยู่ตรงข้ามกับผู้ถูกรู้เสมอ ดังเช่น แม่น้ำสายหนึ่งที่ไหลผ่านมา ตัวผู้รู้จะแยกขึ้นไปอยู่บนฝั่ง ยืนมองดูผู้ถูกรู้ ซึ่งก็คือ เศษขยะ เศษใบไม้ เศษกระดาษ ฯ ไหลตามกระแสน้ำออกไปสู่ทะเลต่อไป ถ้าเราแยกผู้รู้กับผู้ถูกรู้ ไม่ออกเราก็จะเป็นดังเช่นเศษขยะ เศษใบไม้ ไหลไปตามกระแสน้ำแห่งวัฏสังสารต่อไป

การปฏิบัติธรรม ไม่ใช่แค่การนั่งสมาธิหรือเดินจงกลม เท่านั้น การมีสติระลึกอยู่กับปัจจุบัน ก็ถือว่าเป็นการปฎิบัติธรรมอย่างหนึ่ง ที่เราสามารถทำได้ทุกวันทุกเวลา พยายามให้มีสติ หัดรู้กาย รู้ใจ เมื่อจิตมีกำลังตั้งมั่น จิตจะแยกออกมาเป็นผู้รู้เอง แม้แต่เรื่องของการภาวนา ลมหายใจเข้าก็รู้ว่าลมหายใจเข้า ลมหายใจออกก็รู้ว่าลมหายใจออก ตัวผู้รู้จับไปที่ลมหายใจ เข้า-ออก จะช่วยทำให้จิตตั้งมั่นได้ง่ายขึ้น ให้รู้เฉพาะชั่วขณะจิตหนึ่ง อย่างนี้เสมอไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่กล่าวมาแล้วนั้น จะขาด สติ ไม่ได้เลย สติจะต้องอยู่กลับผู้รู้ตลอด

ฝึกอบรมตนของตนให้มีสติ
มีสติแล้วจึงจะรักษาตนได้
การรู้จักจิตของตน ไม่ใช่การรู้ด้วยความคิด แต่รู้ขึ้นเองเฉพาะในจิตของตน

ต้องศึกษาจากผู้ที่เคยผ่านมาก่อน ศึกษาจากองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ที่ท่านผ่านมาก่อน

ผู้ข้าน้อมกราบ กราบ กราบ องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ที่เมตตาอบรมสั่งสอนศิษย์โง่เขลาผู้นี้


<!-- google_ad_section_end -->

 

สาธุ สมกับการรอคอยที่จะได้รับฟังการถ่ายทอดธรรมที่ ชัดเจน แจ่มแจ้ง
ผู้ที่ได้เข้าใจแล้วจึงสามารถแจกแจงได้แจ่มชัดดังเช่นนี้ อนุโมทนาครับ

ธรรมที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์(พ.สุรเตโช) แห่งภูดานไห ได้แนะแนวทางนั้น ผู้ที่ได้รับธรรมตรงจากองค์ท่าน จะสามารถเข้าใจได้ง่าย และโดนใจ เพราะเป็นไปตามสมควรแก่ธรรมภายในจิตเรา เป็นทางสายเอกที่ตรง ลัดสั้น เป็นมรรควิถีที่จะทำให้เราได้เข้าใจความเป็นจริง และนำพาตนให้ออกจากกองทุกข์ได้

คำสอนและคำชี้แนะจากองค์ท่าน จึงเป็นวิถีสู่ความรู้แจ้ง อย่างแท้จริง

ขอน้อมศิรวาทต่อความเมตตาขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์พ.สุรเตโช แห่งภูดานไห
กราบ กราบ กราบ