มนุษย์เป็นสัตว์บาป เพราะถือกำเนิดมาจากความใคร่

It's scientifically wrong.

 

ไม่น่าเชื่อว่าเป็นกระทู้สั้นๆแต่คนตอบยาวมาก..ขอแจมด้วยนะ
ส่วนตัวเลย..คงไม่เถียงว่าเกิดมาจากความใคร่ เพราะเกิดมาจากพ่อแม่ที่เป็นปุถุชน(ผู้ที่ยังมกิเลส) ธรรมดา..กระทู้นี้กำกวมพอสมควร แต่ถ้าบอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์บาปเฉยๆ ยังพอเข้าท่ากว่า เพราะมนุษย์ควรเกิดมาเพื่อชดใช้เศษกรรม ที่เหลือและหมั่นทำกรรมดีให้มาก ซึ่งสัตว์เดรัจฉาน ไม่สามารถกระทำได้ เพราะต้องรับแต่ผลกรรมชั่วฝ่ายเดียว เคยได้ยินมาว่าแม้บนสวรรค์ก็ยังคงมีการเสพกามอยู่(เพียงสัมผัส) แสดงว่ายังคงมีความใคร่ งั้นก็บาปอีกสิ แต่บุตรธิดาบนสวรรค์เกิดแบบโอปาติก เลยไม่บาปเหรอ..สงสัยเพราะตัวอสุจิ หรือแก๊วโซฮอร์แน่เลย...อิอิ

 

การเกิดมี 4 อย่าง
1. เกิดจากไข่ เช่น ไก่ นก ฯลฯ
2. เกิดจากครรภ์ เช่น มนุษย์ ฯลฯ
3. เกิดในของเน่า เช่น หนอน ฯลฯ
4. เกิดแล้วโตเลย เช่น เทวดา สัตว์นรก ฯลฯ
การเกิดทุกอย่างก็มีเหตุ มีปัจจัย ทำให้เกิด มีตัณหา มีอุปาทาน ฯลฯ สรุปแล้ว คือ อวิชชา ความไม่รู้ และเป็นทุกข์ ถ้าอยากพ้นทุกข์ ก็ปฏิบัติจะได้ไปพระนิพพาน จะได้รู้จริง และไม่ต้องเถียงกัน ปฏิบัติเองก็รู้เอง เป็นปัจจัตตัง ครับ รู้ได้เฉพาะตน ผมก็ยังไม่รู้หรอก พอดีอ่านเจอ

 

เมื่อท่านมีความรู้สึกขัดแย้งและไม่เห็นด้วย ย่อมเป็นปกติที่จะมีคำถาม ที่เจือปนไปด้วยโทสะตามมา

1.เกิดมาจากอะไรครับ
2.เคยกินอะไรมาบ้าง
3.เคยกำหนัดกับเขาบ้างไหมครับ

ผู้มีปัญญาอย่างท่าน คงจะหาคำตอบได้โดยไม่ยากขอรับ

4. การที่กระผมต้องการโพสข้อความ เพื่อสื่อสารกับท่านทั้งหลาย ก็เป็นกามราคะ และผมนั้นให้ความหมายกับคำว่ากามที่แคบ

หากกระผมไม่แสดงตัวแล้ว ท่านจะรู้ไหมว่า ในโลกนี้ยังมีนักฆ่าหัตถ์พระเจ้า รึท่านไม่ยอมรับความเป็นจริงขอรับ หากการพูดคุยโต้ตอบกับผู้อื่น ท่านโยงให้เข้าด้วยกันกับกามราคะ การที่ท่านอยากจะหายใจเพื่อมีชีวิตอยู่ มิเท่ากับท่านเสพกามอยู่ทุกขณะจิตหรือ ส่วนความหมายของคำว่ากาม ตอนนี้ผมจำกัดความถึง การเสพสังวาส เพราะแม้จะมองเพียงแง่เดียว คำว่ากามตัวนี้ ยังเป็นตัวสร้างบาปมหันต์ คำว่ากามในทางอื่นนั้น ไว้กระผมจะมากล่าวให้ฟังในคราวต่อไป

5. การปล่อยวิญญาญบาป เป็นกามราคะ เพราะทำแล้วกระผมรู้สึกยินดี

กระผมนั้นไม่ได้ทำเพื่อความสุขของตัวเองขอรับ แต่ทำเพื่อยุติความเลวร้ายที่มนุษย์จะหยิบยื่นให้กัน

6. การที่กระผมมาโพส
คำตอบรวมกันในข้อที่ 4 นะขอรับ

คำถามที่ว่า ผมเคยทำดีด้วยตัวเองรึเปล่า แน่นอนที่สุดขอรับ ที่ผมต้องทำด้วยตัวเอง ถ้าหากกระผมปฏิบัติไม่ดีเกิดข้อบกพร่อง กระผมคงไม่ได้มานั่งอ่านเวปบอร์ดนี้หรอกนะขอรับ

"ท่านไม่เห็นหรือว่าพระองค์ท่านตรัสรู้ธรรมแล้วลำพังสุขไปท่านเดียวหรือเปล่า เราเห็นท่านออกจาริกสอนธรรมะมากมาย เทียวไปด้วยการเดินเท้า ท่านคิดว่าคนดีแบบชาวพุทธที่มีพระองค์ท่านเป็นต้นแบบจะทำอย่างไรถ้าบรรลุสุข"
พระมหาศาสดาเจ้า ท่านอยู่เหนือพวกเราทั้งหลาย มีพระคุณต่อชาวโลกอย่างหาที่เปรียบประมาณมิได้ เป็นผู้ชี้หนทางสว่างหนทางพ้นทุกข์ให้แก่เหล่าหมู่มวลสรรพสัตว์ทั้งปวง หากคุณเล่าปัง ยึดถือปฏิบัติตามแนวทางของท่านได้สำเร็จ กระผมขอร่วมอนุโมทนาด้วยขอรับ

เมื่อท่านเกิดอคติกับผู้ใด

ย่อมเป็นปกติ

ที่ท่านจะเห็นข้อผิดพลาดของผู้นั้น

 

มันอยู่ที่คุณจะมองดูน่ะครับผมว่า ถ้าคุณคิดแค่ความไม่ดีของมนุษย์คุณก็จะมองเห็นแต่ความไม่ดี แต่ถ้าสักวันนึงคุณเปิดใจคุณก็จะมองเห็นสิ่งดีๆอีกมากมายในโลกนี้ แต่ผมเชื่อว่าเราทุกคนต่างก็ดีกันทั้งนั้นเพราะไม่ว่าจะเลวขนาดไหนผมมักเห็นมนุษย์รู้สึกผิดเวลาตัวทำผิดเสมอไม่ว่าเค้าคนนั้นจะเลวขนาดไหนก็ตาม

 

มองแต่..แง่ดีเถิด
เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริงฯ
พุทธทาสภิกขุ

 

สตินี่สำคัญจริงๆ
คิด...ทำ...พูด อย่างมีสติ ก็จะไม่ต้องตกเป็นเหยื่อของสิ่งที่มากระทบ เหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ

อุเบกขาก็เหมือนกัน
รู้ก็สักแต่ว่ารู้...เห็นก็สักแต่ว่าเห็น...ได้ยินก็สักแต่ว่าได้ยิน
อย่าไปยึดหรือจับมาเป็นอารมณ์ รังแต่จะร้อนเปล่าๆ

ผู้ใดก่อไฟผู้นั้นย่อมร้อนเอง

 

มนุษย์ถือกำเนิดมาจาก หำ

 

ก่อนที่ท่านหัตพระเจ้าจะสร้างความแตกแยกมากไปกว่านี้ผมว่าท่านลองมาปฏิบัติธรรมดีไหมครับ สิ่งที่พิสูจน์ได้จริงคือการปฏิบัติธรรม ท่านคงไม่เคยอ่านหนังสือคู่มือมนุษย์ล่ะสิ คนที่เกิดมาสักแต่ว่าเกิดลุ่มหลงในกิเลส มิจฉาทิฐฐิ เค้าเรียกว่าคน

เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง เหมือนหนึ่งยูงมีดีที่แววขน
หากใจต่ำเป็นได้แต่เพียงคน ย่อมเสียทีที่ตนได้เกิดมา(ท่านพุทธทาสภิกขุ)

การเสพกามเป็นของสัญชาตญาณการรักษาเผ่าพันธ์ท่านจขกท.เชื่อเถิดใครทำไม่ดีผลก็ตกที่เขาเอง ที่พวกเราปฏิบัติธรรมใช่เพียงปฏิบัติเพื่อตนเองแต่เมื่อเข้าใจหัวข้อธรรมแล้วก็สามารถที่จะบอกคนอื่นให้ปฏิบัติตามได้ คนไม่มีความรู้จะสอนคนอื่นได้อย่างไรต้องรู้เสียก่อนจึงจะสอนคนอื่นได้ เราต้องทำให้เรารู้เสียก่อน จึงให้คนอื่นรู้ตาม เราไม่ได้ทำเพื่อตัวเราเองหรอก ท่านเองก็พอเริ่มเห็นสัจธรรมแล้วท่านจขกท.ขอแค่ท่านอย่าหลงทิฐฐิตนมากนักถือว่าดี ท่านเริ่มเห็นความไม่งามของมนุษย์แล้ว แม้ท่านอาจจะไม่ถือศาสนาพุทธแต่หลักคำสอนของพุทธไม่ว่าใครก็ทำได้ ท่านก็ถือคริสแต่ท่านก็ลองปฏิบัติธรรมของพุทธด้วยสิครับ ท่านไปโบสถ์วันอาทิต เวลาว่างอื่นๆก็ปฏิบัติธรรมได้ ท่านลองดู เชิญมาพิสูจน์ด้วยตัวของท่านเอง

 

เมื่อ ไหร่จะ ตายๆ ไปให้ หมด ซะที คน พวกนี้ จขท เอง ก็เป็น ตัว อสุจิ มาก่อน ไม่ใช่ เหรอ ลองไม่มีการผสมพันธุ์ ดูสิ จะมี สิ่งมีชีวิต อยู่ บน โลก นี้ เหรอ ถ้า จขท คิดว่า นี้ เป็น เรื่อง บาป เพียง อย่างเดียว ก็ โง่ แล้ว ละ ทำไม ไม่คิดว่ามันเป็น ความรักของ พ่อแม่ บ้างละ ต้นไม ดอกไม้ ยังต้อง พึ่ง แมลงในการ ผสม พันธุ์ เลย รู้จักมั้ย คำว่าธรรมชาติ นะ บอก ตรงๆ ตั้งกระทู้ แบบ ไร้สมองจริงๆ

 

เกรงว่าเจ้าของกระทู้นั้น ปฏิสนธินิรมล

 

ศีล 5 หรือเบญจศีล ศีลข้อที่ 4 มุสาวาทา เวรมณีสิขาปทังสมาทิยามิ
ห้ามพูดปด พูดจาส่อเสียด เพ้อเจ้อ นินทาว่าร้าย เลื่อนลอย ไร้สาระ

 

คนที่จะยกศีลขึ้นอ้าง บุคคลนั้นจะต้องมีบุญกริยารองรับ
ไม่เช่นนั้น ก็โมฆะเสมอเหมือนกันหมด

คุณ นักฆ่าหัตถ์พระเจ้า ชื่อของคุณนั้น เป็นคำกล่าวอ้าง
ที่ใช่บุญกริยาวัตถุข้อใดรองรับครับ

 

ถึงคุณหัตถ์พระเจ้า
ผมเริ่มเข้าใจคุณมากขึ้นเมื่อได้อ่านข้อความที่ 31, 32 และ 36 ของคุณ ในนั้นแสดงถึงความมีคุณธรรม และความปรารถนาดีต่อคนส่วนรวม ซึ่งคุณได้แสดงออกมา ประกอบกับคุณเป็นคนที่มีขันติและสติมาก ที่ไม่โต้ตอบคนโกรธแล้วด่ากราด สาบแช่งคนที่เห็นตรงข้าม แต่กลับพยายามโต้ตอบแบบมีสติ และรับฟัง

ถ้าข้อความของผมที่ผ่านมารุนแรงก็ข้ออภัยด้วย

เอาเป็นว่าคุณอย่าเพิ่งเสียใจหรือท้อกับการได้เข้ามาในเว็บนี้แล้วเจอคนที่มีเหตุผลต่างจากคุณ ค่อย ๆ ศึกษากันไป ในเว็บนี้มีสิ่งดี ๆ อย่างหาประมาณมิได้ ศึกษาเรียนรู้เอา

ขอให้คุณค่อย ๆ ทำความเข้าใจนะ อย่ามองโลกแง่ร้ายเกินไป มองหลาย ๆ มุม คนเรามีหลายแบบ เขาก็ทำตามแบบของเขา ดังในข้อความที่ 31 32 ของคุณ คนที่ทำบาปทำกรรมมันก็กรรมของเขา คนที่รับกรรมแสดงว่าเขามีเหตุปัจจัยมา

มีครูบาอาจารย์ที่ท่านข้ามฝั่งพ้นแล้วท่านจึงพยายามช่วยผู้ที่จะจมน้ำข้ามฝั่ง หลายครั้งที่เราหวังดีอยากจะช่วยคนทั้งโลกแต่เราไม่มีกำลัง สิ่งที่เราทำได้คือช่วยเหลือตัวเองก่อนให้ข้ามฝั่งพ้น แล้วพอถึงตอนนี้นเรามีบุญบารมีมีกำลังที่จะช่วยผู่อื่นได้

คุณหัตถ์พระเจ้าเป็นสามชิกเว็บนี้แล้วอย่าหายไปเลยนะ เข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน พยายามศึกษาหาความจริง วิธีทางเบื้อต้นคือเจริญสมาธินะ ขณะที่จิตสงบแล้วค่อยคิดตรึกตรองสิ่งต่าง ๆ จะทำให้เห็นสิ่งต่าง ๆ ตามความเป็นจริงมากขึ้น

ความคิดเอา คาดเอา เดาเอา คิดว่าน่าจะอย่างนั้น อย่างนี้ ทำไมไม่เป็นอย่างนั้น ก็จะถกเถียงกันไม่จบ เอาเป็นว่าลงมือทำ ณ บัดนี้เลย ไปทางสมาธิ แล้วจะได้คำตอบที่สงสัยทุกอย่าง ตามกำลังความสามารถ

 

ขอค้านในส่วนที่เป็นสีแดงก่อนนะครับ ว่า จขกท เอาอะไรมาเป็นตัวชี้วัดว่าทุกคนทำเพื่อตัวเอง ถ้ามองแบบนี้เกรงว่าวิสัยทัศน์ของคุณจะแคบไปหน่อยกระมัง

 

ขออนุญาตแย้งครับ แย้งทั้งในเชิงวิทยาศาสตร์และทางจิตวิญญาณ

ตัวอสุจิที่โตเต็มวัย ถ้ายังไม่ได้ผสมกับเซลล์ไข่ ก็จะตายไปในสภาพของตัวอสุจินะครับ ไม่มีทางที่ตัวอสุจิสักตัวหนึ่งจะหลุดออกมาเดี่ยวๆสู่โลกภายนอกและเติบโตขึ้นมาเป็นมนุษย์เด็ดขาด

ดังนั้น มนุษย์คือผู้ที่เกิดจากการปฏิสนธิระหว่างอสุจิกับไข่ แค่นั้นยังไม่พอนะครับ ในทางจิตวิญญาณกล่าวได้มีผู้กล่าวไว้ว่า การจะเป็นมนุษย์ต้องมีส่วนของจิตวิญญาณด้วย ลองนึกดูนะครับว่าจิตวิญญาณมาจากไหน หลายๆท่านที่ศึกษาด้านจิตวิญญาณนั้นเห็นตรงกันว่าจิตหรือวิญญาณของมนุษย์นั้นเป็นสิ่งที่มีมาภายหลังจากการปฏิสนธิ หากเซลล์ใดได้รับการปฏิสนธิแต่จิตวิญญาณไม่สามารถเข้าไปอาศัยได้ เด็กนั้นมักจะไม่มีชีวิต

ณ จุดนี้ อาจมีหลายท่านแย้งว่าจิตอาจอยู่ในตัวอสุจิหรือตัวไข่อยู่แล้ว ถ้าเช่นนั้นลองนึกดูนะครับว่า ชายปกติผู้หนึ่งจักมีวิญญาณอยู่กี่ร้อยล้านดวงอาศัยในร่างกายของเขา หรือหญิงปกติผู้หนึ่งจักสามารถผลิตดวงวิญญาณใหม่ออกมาได้ทุกๆ28วันเชียวล่ะหรือ?

 

ทีนี้ มากล่าวถึงหัวข้อกระทู้กันบ้าง เอาด้านอารมณ์ก่อน ลองตรึกตรองดูนะครับ ว่าความใคร่หรือความรัก ที่เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้มนุษย์เกิดมา

จริงอยู่ หลายๆคนอาจเกิดมาโดยบังเอิญ หรือจากอุบัติเหตุ หรือจากความไม่เต็มใจของผู้ให้กำเนิด แต่เราจะมาสรุปเหมารวมว่าทุกคนเกิดมาจากความใคร่คงจะมิได้นะครับ

ผมคงไม่สามารถกล่าวอะไรได้มากกว่านี้ แต่การคิดแบบหัวข้อกระทู้นี้ถือว่าเข้าข่ายโรคซึมเศร้าแล้วนะครับ

 

ประเด็นต่อมา เราไม่สามารถเปลี่ยนโลกได้นะครับ สรรพสิ่งย่อมเป็นไปตามกรรม เคยมีรุ่นพี่ท่านหนึ่งในวงการเตือนผมไว้ว่า

"หากเราเป็นหมอกระดูก มองไปทางไหนก็เห็นแต่คนเป็นโรคกระดูก เราทำได้เพียงบอกว่าเค้าเป็นโรคกระดูก แต่เราไม่สามารถจับพวกเค้ารักษาได้ทั้งหมด"

เช่นเดียวกับขอทานคนหนึ่ง เป็นโรคที่เรียกกันว่า ท้าวแสนปม คุณยายคนนี้มานั่งขอทานอยู่เป็นประจำตั้งแต่เป็นน้อยๆ จนกระทั่งเนื้องอกออกมาจนแทบไม่เหลือสารรูปมนุษย์ แต่ดูเหมือนก้อนโคลนที่กำลังละลายไหลเยิ้มมากกว่า เคยมีผู้ใจบุญหลายท่านเสนอให้เงินและจะพาคุณยายขอทานคนนี้ไปผ่าตัดจนหาย แต่แกไม่ยอมท่าเดียวครับ กี่คนๆก็ได้คำตอบเดียวกันว่า "ถ้าหายแล้วยายก็จะขอทานไม่ได้ ไม่ได้ขอก็ไม่มีเงิน แล้วยายจะอยู่ได้อย่างไร"

แล้วอย่างนี้ ท่านจะมัวงมอยู่ในทุกข์ วิตกแทนมนุษย์ทั้งโลกเชียวล่ะหรือ??

ดังที่ในศาสนาพุทธมีหลักธรรมบทหนึ่ง(พรหมวิหาร4) สอนเอาไว้ว่ามนุษย์ต้องมีความเมตตา คือ ความปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข จากนั้น ก็ต้องมีความกรุณา คือ ปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ และต้องมีมุทิตา คือ ความชื่นชมยินดีในความดีของผู้อื่น รวมถึงการยื่นมือเข้าช่วยเหลือให้ผู้อื่นมีความสุข พ้นจากทุกข์ แต่ก็ต้องมีอุเบกขาด้วย คือการวางเฉย คำว่าอุเบกขา หมายถึง การปล่อยวาง เป็นภาวะที่เปี่ยมไปด้วยเมตตา กรุณา และมุทิตา แต่จิตใจมั่นคงไม่หวั่นไหว เป็นสุขก็ช่าง เป็นทุกข์ก็ช่าง ทำให้เรามองโลกตามความเป็นจริง

การมีอุเบกขาไม่ได้หมายความว่าให้เราเป็นคนเย็นชา เฉยเมย แต่หมายถึง เมื่อเราช่วยไปถึงจุดหนึ่งแล้วเราต้องรู้จักหยุด รู้จักปล่อยวาง ผู้ที่เดือดร้อนนั้นเขาจะรับความช่วยเหลือของเราหรือไม่ เขาจะสุขจะทุกข์ก็เป็นไปตามกรรมะของเขา เราไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงเขาได้

เช่น หากเรามีเพื่อนคนหนึ่งกำลังประสบปัญหาทางด้านการงาน ในฐานะเพื่อนเราต้องการให้เพื่อนมีความสุข นี่คือเรามีเมตตา เมื่อมีเมตตาแล้วเราเกิดความต้องการที่จะช่วยให้เพื่อนมีความสุข นี่คือเราเกิดความกรุณา จากนั้นเราพยายามรับฟังปัญหาจากเพื่อน คอยให้คำปรึกษา หรือวิ่งเต้นให้เพื่อน นี่คือความมุทิตาของเราที่มีต่อเพื่อน แต่หากเราช่วยเต็มที่แล้ว แต่ดูเหมือนเพื่อนก็จะยังจมจ่อมอยู่กับความทุกข์ของตน วันๆเอาแต่นั่งตัดพ้อดินฟ้า ไม่หาหนทางที่จะพัฒนาสภาพทุกข์ของตนให้ดีขึ้น เราก็จำเป็นต้องปล่อยวางอย่างเต็มใจ นี่คือเรามีอุเบกขา แต่ในภาวะอุเบกขานี้ เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนของเราอยู่นะ เรายังให้คำปรึกษาได้ ยังช่วยเหลือได้บ้าง แต่ไม่ถึงกับทั้งหมด คือเรายังเปี่ยมด้วยเมตตา กรุณา และมุทิตา เพียงแต่เราอุเบกขา คือวางเฉยแล้วเท่านั้น

ในความเป็นจริง ภาวะนี้จะเป็นจุดที่เราสามารถระลึกได้ตลอดเวลาแล้วว่า เราไม่สามารถเลี้ยงเพื่อนคนนี้ไปตลอดชีวิตได้ เราไม่สามารถสั่งให้เขาทำงานนั้นงานนี้ หรือทำที่นั่นที่นี่ได้ เราไม่สามารถจ่ายเงินแทนเขา และดูแลเขาไปตลอดชีวิตได้ เขาจำเป็นต้องช่วยตัวเองด้วย และชีวิตเขาต้องดำเนินไปตามสิ่งที่เขาได้ทำ(กรรมะ) ซึ่งถือเป็นเหตุ และปัจจัยคือผลซึ่งเกิดอยู่ เราจึงจำเป็นต้องปล่าอยวางเรื่องของเขา และคอยเอาใจช่วยอยู่ห่างๆดีกว่า

โฮ่ ร่ายมาซะยาว ขออภัยหากทำให้ตาลายนะครับ หวังว่าที่เขียนมายาวๆนี่จะทำให้หลายๆคนเข้าใจอะไรๆมากขึ้นนะครับ ขอบคุณครับ

 

อีกที แยกออกมาจากรีพลายตะกี้ เพื่อให้เห็นชัดขึ้น

เจ้าของกระทู้เอาอะไรมาเป็นตัวชี้วัดครับว่าทุกคนที่ทำงานด้านนี้ไม่เคยออกไปพยายามทำสิ่งเหล่านี้กัน แต่เมื่อทำไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับนะครับว่าทำไม่ได้ ส่วนคนที่ได้ ก็มาเป็นส่วนหนึ่งของพวกเราแล้วไงครับ ก็จะโดนเหมารวมไปว่าไม่ออกไปสู่โลกภายนอกอีก

ขออนุญาตอัญเชิญพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯมาสักตอนหนึ่งนะครับว่า

"ในบ้านเมืองนั้น มีทั้งคนดีและคนไม่ดี ไม่มีใครจะทำให้คนเป็นคนดีได้ทั้งหมด การทำให้บ้านเมืองเป็นปรกติสุขเรียบร้อย จึงไม่ใช่การทำให้ทุกคนเป็นคนดี แต่เป็นการส่งเสริมคนดี ให้คนดีได้ปกครองบ้านเมือง และควบคุมคนไม่ดีไว้ ไม่ให้มีอำนาจ ไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้"

 

ถ้าจะมองแบบนี้ ผมก็จำต้องยอมรับล่ะว่า ท่านเจ้าของกระทู้มองโลกในแง่ร้ายมากๆ คิดอะไรมองอะไรก็เป็นด้านลบไปเสียหมด หากท่านยังมัวเมาหลงอยู่ในทุกข์เช่นนี้ ก็เป็นอันว่าหมดทางช่วย เสมือนผู้จมน้ำแล้วมิได้ตั้งสติ มิได้ตระหนักว่าอันที่จริงแล้วทางไหนคือผิวน้ำ ทางไหนคือท้องน้ำฉันนั้น