มีปัญหากับ อารมณ์

จุดที่สมดุลกันนี้เราเรียกว่าอะไรคับ

 

อันการณ์จาปรารภเรื่องอารมณ์
ก็จาเห็นอยู่คาคงชีวะด้วย
หากสฬายตนะดับลง มี'รมณ์อยู่ ได้ฤา
หากทิฏฐิ "ยังต่อน" "เห็นตนไสร้" แค่มู้ว์ ขู่สยาม

 

+++ 555 หายเซ๊งแล้วนิ....

 

+++ Balance หนะ... 555

 

ที่สมดุลกัน คือ มรรคมีองศ์ 8

การกระทำที่ถูกต้อง

 

เริ่มต้นจาก สัมมาทิฏฐิ นำหน้า

สังเกตเลย ฮับ เวลา มี สัมมาทิฏฐินำหน้า
เวลากล่าว ธรรมะปฏิบัก ปฏิเวก จะไม่มี
อาการ "สบัดกลับหลัง"

อาการ สบัดกลับหลัง คือ ไป ปรารภพะวง
หลังเรื่อง "ตารำพานะกิจ"

พวก ปฏิบักแทบตาย สุดท้าย สรุปจบ
ตลบหลังด้วยเรื่อง ตัวต่อน เข้ามาสอด
รับอ้างผงงางกางปฏิบัก

ร้อยละร้อย พี่!!! เบื้องต้นพรมมาจัน มะมี

 

คุง มะช่ายตัวต่อน น่าจะชอบ ธรรมมาบกนี้

" พระศาสดา กล่าวว่าทรงมี กาย 3
ตามที่โลกเข้าใจ แต่ทรงมิใช่มีอย่าง
ตามที่โลกเข้าใจ "

ถ้า โอนะโอยิกๆโก เป็น

ตั้งแต่ จุดกระทบ เกิดการรู้ .....

เหตุดับ หรือไม่ดับ ต้องทราบชัดตรงนี้

ไม่ใช่ไปหาเอาจาก คุณ "ตารำพานะกิจ"


ปล. งง หะ รุ วะ งง มี ปะ โยก ก่า นะ รื้อ นะ

 

ช่วยเขียนบทความอ่านให้เข้าใจด้วย

 

ธรรม มีไว้ให้อาศัย ระลึก

หากม่ายข้าวจาย ลื้อต้องเทของเก่า
ออกก่อง เท่านั้งเอง

 

ช่วงนี้เขาให้ดูอาไรสวยๆงามๆนะคับ สภาวะเปลี่ยนไปเรื่อย

 

เปงกางด้วงปังยา ไม่มีนอก ไม่มีใน ไม่สงวน
แต่มี สติ เกิดตามปักจัยธรรม รักษาจิต ....

มะมีภาระแบกหาม ...

แต่ ใหม่ๆ มิต้าแทรก ปลาจำ ......

ทำไมแทรก....

มิกฉาทิฏฐิธรรม ที่เคยปลากรอบ ไว้ล้วนๆ
มาให้ผง ปิดบังอาริยสัจจ อัดถังคิดกะมัด

 

ใช้ภาษาให้ตรงตามอาการและเข้าใจง่าย

ไม่เช่นนั้นคนอ่าน "ต้องแปล" และ "จะแปลผิดอย่างแน่นอนเพราะขนาดภาษาตรงๆคนอ่านยังแปลผิด"

 

คนที่เห็นธรรม เข้าใจการเข้าใกล้ เข้าถึงธรรม
จะทราบชัดอยู่แก่ใจ ใน หลัก อนัตตา

ดังนั้น บัณฑิตทั้งหลาย จะทราบธรรมได้ จะ
รู้ชัดว่า ต้อง อาศัย อุปมา เท่านั้น ไม่มีการชี้
ได้ตรง เก่งกว่าศาสดา ที่ยังทรงต้อง อุปมา
ไปตามแต่ โลกมีให้ใช้

ผู้สดับธรรม หากยังเอา อายตนะุ รับธรรม
ก็มีแต่ " ผู้ที่ไม่รู้หน้าตาของ ทุกข์ " เพื่อ
หาอุบายนำออก

ผู้ฟังธรรม ที่อาศัย อายตนะุ รับธรรม มีเพียง
สิ่งเดียว จะมี ฐานะเช่นนั้น คือ อเหตุกบุคคล
พวกที่ ยังไม่พร้อมบรรลุธรรม ฟังธรรม ในชาติ
ที่เกิด

ส่วนผู้ที่ "รู้ทุกข์แล้วหาอุบายนำออก" คือบุคคล
ที่เกิดมา พร้อมจะรับฟังธรรม โดยไม่อาศัย
อายตนะุ อีก แต่จะฟังธรรม แล้ว เฝ้นธรรรม
ทันที( เพราะ การสดับธรรม จะเป็นปัจจัย
ให้เกิด ปิติโพชฌงค์ )

สรุป หากผู้ใด ฟังธรรม แล้วยังขอทำความ
เข้าใจ หรือ เน้นภาษาที่เข้าใจ ...... พี่ !!!!

 

โนวๆไม่จำเป็นต้องอาศัยอุปมา พระพุทธองค์สอนตรงๆก็มี อุปมาก็มี อย่างการเทศน์ให้แก่ปัจจวัคคีย์ ท่านสอนตรงๆเลย

สิ่งสำคัญคือตอนไหนควรอุปมา(สำหรับคนที่ติดข้องในสิ่งๆนั้นไม่รับฟังสิ่งอื่น)หรือพูดตรงๆเลย(สำหรับคนชอบทดสอบแล้วหาผล)

ตัวอย่างการเน้นภาษาที่เข้าใจเช่น คุณไปหาหมอ แต่คุณรู้สึกว่าปวดแถวบริเวณท้องแต่ไม่ใช่ท้อง ถ้าคุณบอกหมอว่าปวดท้อง คุณย่อมได้รับการวินิจฉัยผิดและได้ผลลัพท์ที่ผิด

ขอยืมคำนี้จากใครซักคนมาใช้ รู้หมด คำแปล = รู้ทั้งหมด,รู้มีวันหมด,รู้ไม่มีเหลือมันหมดแล้ว นั่นแล

ดังนั้นการใช้ภาษาเป็นสิ่งสำคัญ คุณไม่แปลกใจเรอะพระไตรยังมีอยู่แต่ทำไมผู้ที่ทำได้มีน้อยเพราะการแปลที่ผิดนั้นแหละ ดังนั้นหากเพิ่มโอกาสให้คนอื่นเข้าใจได้แม้น้อยนิดย่อมดีกว่าใช่หรือไม่ลองคิดเอาเอง

Edit : ที่สำคัญคนที่จะไม่ปรุงก่อนเป็นไปไม่ได้ เพราะคนที่มาอ่านนั้น "ส่วนใหญ่กำลังศึกษาอยู่" ไม่ใช่ "ผู้สำเร็จแล้ว" ดังนั้นควรแนะนำตามสภาวะที่เขากำลังเจอนะครับ

 

+++ คนที่ยังใช้ "ภาษาตะบักตะบวย" เอาธรรมะมา "พล่าม" ทุกวี่ทุกวัน
+++ ยังต้อง "แปลภาษาไทย เป็นภาษาไทย" อยู่ ย่อมเป็น "บุคคลที่พูดไม่รู้เรื่อง"
+++ ปรุงแต่งธรรมะของพระพุทธเจ้า ด้วยการ "ตวัดลิ้นไปเรื่อย ๆ" จนดองสันดาน
+++ ปล่อยให้ "สังขารขันธ์" ครอบคลุมจิตใตจน "มืดมิด" ไม่สามารถจำแนก จริง/เท็จ ได้
+++ มีสันดาน "จิตส่งออก" ตลอดเวลา อาการที่เรียกว่า "สติจริง ๆ" ไม่เคยตั้งได้ในกมลสันดาน
+++ การพูดคุยทางธรรมะ แสดงอาการ "ส่อเสียด" ตลอดเวลา

+++ คำว่า "สติ" ของมัน คือการ "ระลึก" เท่านั้น
+++ หารู้ไม่ว่า "ระลึก" ไปทางไหน มันก็ "มั่ว" ไปทางนั้น
+++ นี่แล... "บุคคลมิจฉาทิษฐิ" ให้ศึกษาเอาไว้ "เป็นตัวอย่าง"
+++ และนี่แล... "มรรคผล" ย่อมถูกตัดไป ด้วยจิตของตัวมันเอง นั่นแล...

 

รีบภาวนานะโดเรมอน
โลกนี้เร่าร้อนนัก

สังขารแม้น้อยหนึ่งก็เป็นภัย
อะไรที่เลิกได้ก็เลิก
คนหลงเท่านั้นที่ยังข้องอยู่
ผู้รู้หาข้องไม่

 

ช่วงนี้ปรับแต่งสภาวะภายในไปสู่สภาวะภายนอก ก้พอจะอยู่กับโลกที่เร้าร้อนได้อยู่คับ

 

อารมณ์ที่ตั้งใจจะทำอะไรสักอย่างก้ไม่เที่ยง สวนกระแสกับชีวิตทางโลกจิงๆ เหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก

 

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มีปรกติไม่
อาลัยในชีวิต ( สข ลลนน ปภ )

ผัสสะ นิทาน วญ นาทรูป (เหตุ) มท.1

หากยังต้องทำงาน ก้ต้อง.....

(พระท่านว่า) " เร้านิดนึง ตัอง
คอนเซนเทรด "

(โดยส่วนตัว) ให้ใช้อาสัยสังเกต
ธรรมประมาณ ปิติ วิเวก ปัสสัทธิ
นิรามิส อกุปธรรม การสลัดคืนไม่
เหลือ ไปเลย......หาก หน้าที่มีเดี๋ยว
มัน วนเวียนขึ้นวิถี ขึ้นมาซ้ำเอง ....
"หากภาวนาแบบประครอง"
จะโดน อาการเปนนักภาวนาหลอก
ให้ก่ออกุสล ละเลยหน้าที่ จะทำให้
เหนพวก หันเกิน7วันยังคอยตาม
กดไลคกดแชร์เปนหมู่สัง

ซึ่งจะทำให้เหนพวก ทิฏฐิธรรมของ
พวก หลงทำกาละในขณะอัสสาสะ
ปัสสาสะสุดท้าย (พวกกลั้นใจตาย
ไปลาดพร้าว)

ปล ลิง อย่าลืมนะว่า หากไม่เน้นภาวนา
ลำพัง ยังมาคอยจ๊ะจ๋ากึ่งรายงาน .......
ก้จะเกิดการ "ธรรมฝ่ายยืดยาว"
พระศาสดาจึงมักจบด้วยวลี นั่น
โคนไม้....นั่นเรือนว่าง....นั่นรูปไม่
อาสัยด้วยเย้าเรือน...ฯ

 

หรือ เอาง่ายๆ ก้อ

เหนอาลมตั้งใจไม่เที่ยงหมดเลย

เว้นตั้งใจภาวนาเท่านั้นเที่ยง

...โดนมันหลอกแว้ว!!!!

ถ้าเหน ธรรมไม่เที่ยง ชัดๆ
จะเข้าใจ "อุปาานขันธ์" ได้
จั๋งหนับเข้ามาสักทีหนึ่ง....