มีปัญหากับ อารมณ์

มโน(ผมไม่ได้ใส่มยิทธิ ดังนั้นคุณมโน(คิดเอาเอง)เต็มๆ) มารยาท มารยา และมายา คือ กริยาการคิดที่คุณสร้างขึ้นมา มันถึงเป็นสิ่งเดียวกัน และมันเป็นมายาที่คุณสร้างขึ้นในตอนนี้ว่าคุณมีมารยาทคนนี้ไม่มีมารยาท โดยไม่รู้ว่ามายาที่คุณสร้างขึ้นมันหลอกให้คุณหลงในโลกมายาของคุณคนเดียว โดยที่คุณนั่นแหละเป็นผู้พูดขึ้นมา

ดังนั้น "คุณเลิกส่องกระจกหรือยังครับ"

 

สรุปเอายังไงแน่ ปรุงให้ชัดๆก่อนฮับ

 

จริงแล้วความหมายเหมือนกันคะ

 

พึ่งรู้เหรอ

ฉลาดขึ้นนะเนี้ย
ใช้ได้
แต่ช้าไปหน่อย

 

ยังไม่รู้เหรอ

ไม่ฉลาดขึ้นนะเนี่ย
ใช้ไม่ได้

 

โอเคครับแก้ให้เสร็จก่อนค่อยตอบนะครับผมจะได้ตอบทีเดียว

 

โฮ้
ช้าอีกแหละ
โกหกตัวเอง ก็ จิตมีมายาใง
ช้า ช้า มาก

 

สังเกตใหม
หนังถ้ามีภาค2
ก็ไม่ประทับใจเหมือนภาคแรก

 

เมื่อคุณไม่รู้จะตอบความจริงยังไง

"จึงเริ่มพูดไม่เป็นเรื่อง" และต่อไปคือ "พูดไปเรื่อยๆ" เพราะรับความจริงไม่ได้

"ด้วยมารยาทผู้ดีที่ตนแบกไว้เองจึงทำให้ตนหลงในมโนไปเรียบร้อย"

ด้งนั้นมารยา/มารยาท/มโน เมื่อมีภาคสองจะไม่น่าประทับใจเหมือนภาคแรกนะครับ

 

ขอบคุณที่ร่วมสนทนาคะ
ขอไปนอนก่อนนะคะ
ผิดพลาดประการใด
ก็ขออโหสิกรรมต่อกันนะคะ
ขอให้เจริญในธรรมคะ

 

หืม "มารยาท/มารยา/มโน/มายา ผู้ดีนะครับเนี่ย"

ผิดพลาดประการใด "ก็ขออโหสิกรรมต่อกัน" (การคิดคือมโน แต่การกระทำ(กายกรรม) คือคุณโพสท์ "สมบัติผู้ดี") ก็ได้ครับถ้าคุณ "รู้สึก"(ธรรมารมณ์แบบนั้นจริงผมอโหสิให้) แต่ถ้าไม่เมื่อวิบาก(ผลที่ตามมามาถึง)เดี๋ยวเราก็คงได้คุยกันอีกอยู่ดีแหละครับ

 

อ่อคะ
ต้องขอบอกตรงๆนะคะ
ไม่ต้องคุยดีกว่านะคะ
เพราะจะเกิดวิบากกรรมต่อกันไปเปล่าๆคะ
ดิฉันไม่ปราถณาจะคุยกับคุณคะ
ขอให้เข้าใจไว้ ณ ตรงนี้เลยคะ
ลากันตรงนี้เลยนะคะ

 

ผมก็ขอบอกตรงๆครับ
ผมไม่ได้ต้องการจะคุยกับคุณตั้งแต่แรกแล้วถ้าไม่ใช่เพราะ คุณ "กดไม่ถูกใจที่ผมบอกว่าเมื่อถวายธรรมทานแล้วให้ไปทำตามเพราะมันจะได้วสี(ในกรณีที่ทำได้) และจะได้ไม่ใช่ผู้ที่อวดอุตริมนุษยธรรม(พูดในสิ่งที่ตนทำไม่ได้ = เดา)" ซึ่งคุณไม่เห็นด้วยเพราะคุณไม่เข้าใจเพราะคุณอวดอุตริแต่แรกแล้ว
ซึ่งวิบากกรรมนั้นไม่ทันแล้วเพราะคุณกำลังตอบอยู่(วิบาก)
ก็ขอให้เข้าใจไว้ตรงนี้เลยนะครับถ้าไม่รู้อย่าอวดอุตริ
ลากันตรงนี้เลยนะครับ

 

ตามสัตจ์ จริงไม่ได้กด
เพราะไม่ได้เข้าไปอ่านเนื้อหาเลยแค่ดูผ่านๆ
หน้าจอคงสัมผัสเร็วเกินไป
แต่ ทำไมมีการกด เมื่อเกิดขึ้นแล้ว
ก็ต้อง ขอโทษ ขอโพย และขออภัย
เพราะ ความผิดพลาดจากโทรศัพท์นั้น
ไวเกินควบคุมเกิดขึ้นได้กับทุกคน
ที่หัวใจคุณอ่อนไหวขนาดนั้น และเปราะบางขนาดนี้ก็ต้อง ขอให้ ให้อภัย เหตุที่เกิดโดยไม่ได้ตั้งใจนั้น

แต่ถ้าสิ่งนี้ มันเป็นวิบากกรรม
เราก็คงต้องยอมรับมัน
แต่หาก ว่านี้คือความจริง
วิบากกรรมนั้น คงไม่เกิด เพราะเราเข้าใจในเหตุนั้นนั้นและ รับรู้ความจริง

อวดอุตรินั้น
ก็แล้วแต่คุณจะพิจารณา
เพราะ วิบาก ทำให้เกิดกรรมต่อกัน
กรรมแสดงออกมา อุตริ ก็เกิดขึ้นต่อเนื่องจากปากของคุณ ก็แล้วแต่คุณ จะพิจารณานะ ก็ไม่สามารถถึงขนาดไปสรุปใคร ได้ขนาดนั้น..ได้
เพราะคำพูด สามารถ ชี้เป็น ชี้ตาย คนได้ เมื่อมันสะสมมากมาก มันจะเป็นดาบสองคม

นี่ก็คือการแสดงออกของกรรม ของแต่ละบุคคล
ซึ้งเราก็ไม่สามารถไปก้าวล่วงได้
ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามวิบากกรรมนั้น
เพราะกรรมเป็นของใครของมัน
ก็เข้าใจนะ

คนเราเมื่อ ยึด ก็มีอารมณ์ และ มีผลตามแรงเหวี่ยงนั้น
เราก็ต้องไปตามแรงเหวี่ยงของอารมณ์ แบบนั้น ก็ต้องไปต่อ เพื่อให้รู้ว่าสิ่งที่เราทำมันถูกต้องแล้ว
นี้คือการยึดมั่น

คุณปล่อยออกดูซิ
ไม่ถูกไม่ผิด
และเอาตัวเองไปวางไว้ที่
ไม่ยึดถือดู และประคองคัวใว้ในการทรงอารมณ์สมาธิ
อย่าหดหู่ เพราะเป็นทุกข์ จะไปทุกขคติ
อย่ายินดีเพราะติดในสุข
เอาตัวเองวางไว้ที่ตรงกลาง
ทุกข์นั้นไม่ได้เกิดจากเรา
สุขนั้นทำให้เราหลง
มันจะขึ้นลงเหมือนเส้นกราฟ
ปล่อยมันออกไปทั้งสองด้าน
แล้วนั่งดูมัน

สำคัญที่ นั่งดูใจตัวเอง ถ้ามันยังขึ้นลง มันยังใช้ไม่ได้
ก็ขอให้พิจารณา ตัวเองเอาไว้ อย่าไปพิจารณาคนอื่น
การพิจารณาคนอื่น ถ้าดีก็เสมอตัว

แต่ถ้าว่าชั่วปับคุณขาดทุนทันที ขาดทุนที่เราไปคิดชั่วกับเขาทำให้เราเองต้องเสียเวลาใช้กรรมอีก เราก็จะเดินช้าลง

ถ้าคุณเข้าใจวิบากกรรมการตำหนิติเตียนผู้อื่นเป็นโทษอย่างยิ่ง โทษต่อตัวเองที่ชอบสะสม
อกุศลกรรม

และจะทำให้เรา พลาด การดูตัวเอง
ก็ขอโมทนาในธรรมที่ทำให้เราได้คุยกันคะ
หวังว่า วันหนึ่งเราคงได้คุยกันคะ

 

ไม่อะอย่า "ตอแหล" เลยครับ ขนาดแค่คุณดิสไลค์ ผมยังพูดค้านด้วย "ภาษาสุภาพแค่แซวว่าคุณมึนเอง"

แล้วก็ตามด้วยมารยาท/มารยา ของสมบัติผู้ดี

ผมจะบอกอะไรให้นะ "คนที่แก้ไขข้อความหลังโพสท์แบบคุณไม่มีทางไม่ย้อนไปดู"

และผมบอกแล้วถ้าคุณยังกระแดะตอบผมอีกเราก็คุยกันอีกแน่ ซึ่งคุณเลือกเองและผมบอกไว้ตรงนี้เลย
"ผมไม่ถอยให้คนตอแหล เป็นตุ้ดดัดจริต(เดี๋ยวคะเดี๋ยวครับ)แน่ๆ"

ซึ่ง พวกตุ้ดในพระไตรก็มีห้ามไว้ ว่า "ปาราชิกตั้งแต่ยังไม่ได้บวช"(แพ้ตั้งแต่เป็นฆารวาสแล้วเจอที่ไหนให้จับสึกเพราะไม่อาจรู้เห็นตามความเป็นจริงได้ซึ่งคุณกำลังเป็นอยู่)


อ่อแล้วบอกลองวางบ้าง "ทำพูดปล่อยวาง" คุณ "ทำไม่ได้หรอกเมื่อวานยังบ่นสมบัติผู้ดีจนยาวมาถึงกี่หน้าจน มีบัณเฑาะว์หนีไปนอนอะครับไหนครับปล่อยวาง แล้วสันดานของคนอวดอุตริมนุษยธรรมที่ไม่มึในตนก็อย่ากระแดะไปเลยฮับ"

"มารยาท/มารยา นี่แผลงฤทธ์อีกแล้วครับในเมื่อเลือกจะคุยกับผม(บอกไว้แต่เมื่อคืนแล้วยังต่อความยาวงั้นได้ครับเราก็มาคุยกันไปเรื่อยๆจนกว่าคุณจะหายไม่ตอบผมเองนั่นแหละ)

 

เรื่องห้ามบัณเฑาะก์มิให้อุปสมบท
[๑๒๕] ก็โดยสมัยนั้นแล บัณเฑาะก์คนหนึ่งบวชในสำนักภิกษุ. เธอเข้าไปหาภิกษุ
หนุ่มๆ แล้วพูดชวนอย่างนี้ว่า มาเถิดท่านทั้งหลาย จงประทุษร้ายข้าพเจ้า. ภิกษุทั้งหลายพูด
รุกรานว่า เจ้าบัณเฑาะก์จงฉิบหาย เจ้าบัณเฑาะก์จงพินาศ จะประโยชน์อะไรด้วยเจ้า. เธอถูก
พวกภิกษุพูดรุกราน จึงเข้าไปหาพวกสามเณรโค่งผู้มีร่างล่ำสัน แล้วพูดชวนอย่างนี้ว่า มาเถิดท่าน
ทั้งหลาย จงประทุษร้ายข้าพเจ้า. พวกสามเณรพูดรุกรานว่า เจ้าบัณเฑาะก์จงฉิบหาย เจ้าบัณเฑาะก์
จงพินาศ จะประโยชน์อะไรด้วยเจ้า. เธอถูกพวกสามเณรพูดรุกราน จึงเข้าไปหาพวกคนเลี้ยงช้าง
คนเลี้ยงม้า แล้วพูดอย่างนี้ว่า มาเถิด ท่านทั้งหลาย จงประทุษร้ายข้าพเจ้า. พวกคนเลี้ยงช้าง
พวกคนเลี้ยงม้า ประทุษร้ายแล้วจึงเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า พระสมณะเชื้อสายพระ
ศากยบุตรเหล่านี้เป็นบัณเฑาะก์ บรรดาพวกสมณะเหล่านี้ แม้พวกใดที่มิใช่บัณเฑาะก์ แม้พวก
นั้นก็ประทุษร้ายบัณเฑาะก์ เมื่อเป็นเช่นนี้ พระสมณะเหล่านี้ก็ล้วนแต่ไม่ใช่เป็นผู้ประพฤติ
พรหมจรรย์. ภิกษุทั้งหลายได้ยินพวกคนเลี้ยงช้าง พวกคนเลี้ยงม้า พากันเพ่งโทษ ติเตียน
โพนทะนาอยู่ จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค.
พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ บัณเฑาะก์
ภิกษุไม่พึงให้อุปสมบท ที่อุปสมบทแล้วต้องให้สึกเสีย.
เรื่องห้ามคนลักเพศและคนเข้ารีตมิให้อุปสมบท
[๑๒๖] ก็โดยสมัยนั้นแล บุตรของตระกูลเก่าแก่คนหนึ่ง เป็นสุขุมาลชาติ มีหมู่ญาติ
ที่รู้จักกันในตระกูลหมดสิ้นไป. ครั้งนั้น เขาได้มีความดำริว่า เราเป็นผู้ดี ไม่สามารถจะหา
โภคทรัพย์ที่ยังหาไม่ได้ หรือไม่สามารถจะทำโภคทรัพย์ที่หาได้แล้วให้เจริญงอกงาม ด้วยวิธี
อะไรหนอ เราจึงจะอยู่เป็นสุข และไม่ต้องลำบาก แล้วคิดได้ในทันทีนั้นว่า พวกสมณะเชื้อสาย
พระศากยบุตรเหล่านี้แล มีปกติเป็นสุข มีความประพฤติเรียบร้อย ฉันอาหารที่ดี นอนใน
ห้องนอนอันมิดชิด ถ้ากระไร เราพึงจัดแจงบาตรจีวร โกนผมและหนวด ครองผ้าย้อมฝาดเสียเอง
แล้วไปอารามอยู่ร่วมกับภิกษุทั้งหลาย. ต่อมา เขาได้จัดแจงบาตรจีวร โกนผมและหนวด ครองผ้า
ย้อมฝาดเอง แล้วไปอารามกราบไหว้ภิกษุทั้งหลาย.
ภิกษุทั้งหลายถามว่า คุณมีพรรษาได้เท่าไร?
เขาย้อนถามว่า ที่ชื่อว่ามีพรรษาได้เท่าไร นั่นอะไรกัน ขอรับ?
ภิกษุทั้งหลายถามว่า อาวุโส ใครเป็นพระอุปัชฌาย์ของคุณ?
เขาย้อนถามว่า ที่ชื่อว่าพระอุปัชฌาย์ นั่นอะไรกัน ขอรับ?
ภิกษุทั้งหลายได้แจ้งเรื่องนั้นต่อท่านพระอุบาลีว่า อาวุโสอุบาลี ขอนิมนต์ท่านสอบสวน
บรรพชิตรูปนี้.
ครั้นเขาถูกท่านพระอุบาลีสอบสวน จึงแจ้งเรื่องนั้นให้ทราบ. ท่านพระอุบาลีได้แจ้งให้
ภิกษุทั้งหลายทราบแล้ว. ภิกษุทั้งหลายจึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค.
พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ คนลักเพศ
ภิกษุไม่พึงให้อุปสมบท ที่อุปสมบทแล้วต้องให้สึกเสีย.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ ผู้ไปเข้ารีตเดียรถีย์ ภิกษุไม่พึงให้อุปสมบท ที่
อุปสมบทแล้ว ต้องให้สึกเสีย.

http://84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=04&A=3481&Z=3608

 

55555+
5555+
ปิด ปี้ ปิด
หายใจลึกๆ
หายใจลึกๆนะ
เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปทำใง

 

แผลงตรงใหน
เห็นคุณ
ปรี๊ดดดดด
อยู่คนเดียวนะเนี้ย

 

โอ้ว แม่เจ้า
โชคดี
อีฉันเป็นผู้หญิง
55555555+

 

ผู้หญิง? หรือ ผู้ชาย? ยังไงเอาให้แน่ฮับ