รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

5555555+

ยายผีป่า ประสบการณืเอกอุไปเร่ย เรื่องเล่ามากมาย

มาลงชื่อแสดงตัวติดตามอ่านครับ อุอุ

 

คนหน้าน้องDes นาคีสีเขียวเพราะตะไคร่น้ำเกาะนานหลายหมื่นปี อิอิ ช่วงนี้น้องเค้าไม่ค่อยเข้าเว็บพลังจิตค่ะ เป็นน้องรักติดตามกันมาหลายภพหลายชาติ ความพิเศษของน้องเขาคือ หน้าไม่เคยเปียกน้ำเลยแม้จะแล่นเรือน้ำสาดเต็มหน้า ตัวเปียกแต่หน้าไม่เปียกจริงๆ

ส่วนยายผีป่าคนแก่กว่าเค้านั่นแหละ ยายผีป่าชอบสวมแว่นดำอำพรางความโหดที่แฝงมากับแววตาค่ะ

วันนี้รับประทานส้มตำกระท้อน ท้องไส้เริ่มบอกว่า "ข้าศึกบุกแล้ว...."

 

งานคืนเพ็ญ...ต้นเหตุแห่งคำสาป

เหล่านางและนายที่แต่งกายแบบโบราณนับครึ่งพัน หญิงยืนฝ่าย ชายยืนฝ่าย เดินนำหน้าขบวนเมื่ออองมะนายขึ้นนั่งบนเสลี่ยงเรียบร้อย เสลี่ยงที่มารับนั้นประดับประดาเพชรทองอย่างงดงามวิจิตร จิตของเด็กหญิงในร่างสตรีสูงศักดิ์คิดในใจว่า "นี่หรือที่เขาเรียกว่าสี่คนหามสามคนแห่ มีแตรนำหน้า..แต่เอะ...แต่มีแปดคนหามนี่นา คนเดินนำหน้าก็มากกว่าที่เขาว่า หรือว่าคนเขาเยอะกว่า ฐานะดีกว่า เลยเอาชุดใหญ่มารับ เอาเหอะ จะมากกว่าก็ช่าง เรานั่งแล้วสบาย เราขอชูคอเป็นนางพญาสักทีก็ยังดีนะ เพราะคราอื่นๆ เราแค่เห็นภาพพวกเขาเหมือนยืนมองเขาถ่ายทำหนังอย่างไรอย่างนั้นเอง ไม่เคยได้รับโอกาสเช่นนี้เลย..." คิดแล้วก็ยิ้มในใจ เพราะถึงยิ้มออกหน้าออกตา ก็คงแสดงออกไม่ได้ เพราะหน้าตาทุกคนดูสงบนิ่ง แบบบล็อคเดียวกันเลย พูดจากันแบบปากไม่เปิด จะดีใจ เสียใจ ก็คงดูไม่ออกนะ แต่จิตมันจะแปลออกมาเอง

............................................

แสงจันทร์งามมาก สาดแสงกระจายทั่วถึงลานหินขนาดใหญ่ ข้างหน้ามีพลับพลาโอบทิศทั้งสี่ พวกเขามาถึงก่อนหน้าเราสินะ เพราะเห็นหลายพลับพลามีคนนั่งเต็มแล้ว ขบวนของเราพาอองมะนายสาวที่เพิ่งตายมาที่พลับพลาใหญ่ หันหน้าไปทางทิศตะวันออก ด้านหลังเป็นปราสาทหมู่สูงใหญ่เป็นฉากหลัง ที่ดูแล้วน่าสพรึงกลัวมากกว่าน่าประทับใจ หญิงสาวได้รับเชิญให้นั่งข้างบัลลังก์ใหญ่ เอ...คงสำรองไว้ให้ใครอีก ได้ที่นั่งทางซ้าย แล้วทางขวาขนาบนั้นก็ยังไม่มีคนนั่ง นี่แสดงว่า เราต้องรอคนอื่นๆ ขบวนอื่นๆ อีกกระมัง สงสัยคงตำแหน่งใหญ่มากๆ

..................................................


เหล่านางและนายที่รับอองมะนายกะโปโลคนนี้มาเมื่อทำความเคารพอองมะนายของพวกเขาแล้ว ก็หันไปทำความเคารพผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายที่นั่งก่อนหน้านี้ทุกทิศพลับพลาแล้วจึงเลี่ยงไปข้างหลังอย่างมีระเบียบ

"ทำไมคนอื่นจึงมีอาหาร เครื่องดื่มรับรอง ของเราทำไมมันไม่มาเสริฟนะ...แต่ก็ไม่หิว" อองมะนายยังคงนั่งหลังตรง มาดนางพญาได้อีกนาน จนมีเสียงบรรเลงดนตรีระหึ่มก้องมาทางทิศตะวันออก

"ขบวนนี้มีช้างด้วย...โอ...ผู้ชายนั่งมาด้วย คงเป็นคนตำแหน่งสูงกว่าใครๆ ชุดที่สวมใส่ดูมากเครื่องจริงๆ ตามหลังก็เป็นเสลี่ยงของนางกษัตริย์กระมัง เพราะมงกุฎดูใหญ่สูงน่าหนักหัว ของเราเองยังไม่มากมายปานนั้น..." คิดเองเออเอง เพราะไม่รู้จะถามใคร

................................................

 

ขอโทษนะคะ ที่ภาษามันขาดๆ วิ่นๆ เรียบเรียงแบบด้นสดเสมอ ไปเว็จมาท้องร่วง ผลจากทานตำกระท้อน และคุยสายกับแม่บ้านของเว็บนานหน่อย พอคิดได้ เอ้า...ต้มน้ำไว้ กลิ่นไหม้มันกระตุ้นให้รีบแจ้นเข้าบ้าน และคาเน็ตออนไลน์ไว้...

เลยมาเขียนเท่าที่จำได้ และไม่ได้เล่นคำให้สละสลวยมากนัก กลัวคนอ่านงง คือจำได้แค่ไหนเอาแค่นั้น แต่ถ้ามีเวลาอยากบรรยายบรรยากาศให้อลังกากว่านี้ แต่ว่าก็ว่าเหอะ เขียนฟรี อ่านแค่นี้ก็แล้วกัน ถ้ามีคนมาจ้างสักร้อยสองร้อย จะเขียนให้เนียนละเอียดเล้ย...อิอิ

 

ตะกี้เห็นคุณชนะ ท่านเข้ามาด้อมๆ มองๆ

สนใจเรื่องคำสาปวรมันหรือคะ....

แต่เอ...ทำไมอ่านแบบรวกๆ ละคะ หรือว่าจิตส่งขึ้นข้างบน ขอข้างบนช่วยคอนเฟริมส์คะ อิอิ...อยากรู้ว่ายายผีป่านี่มาจากไหนรึ<!-- google_ad_section_end -->

 

รีบเขียนลวกๆ ก็ยังสนุกน่าอ่านนี่คะยาย

แสดงว่าพรสวรรค์ เฉพาะตัวล้วนๆ

ว่าแต่กำลังอินอยู่ดีๆ

ตอนท้ายวกมาขำอีกละ...สุดยอดจิงๆ
rabbit_jump

 

สวยค่ะยาย สวยกว่าที่คิดไว้เสียอีก

แต่ไม่รู้เป็นไง ชอบรูปเก่ามากกว่าค่ะ

(ดูทะเล้นดี)

 

ยายคะยังจำน้องไข่แมงสาบได้หรือเป่าคะ ชอบเรื่องคำสาปวรมันของยายมากถ้าจะไปพิสูจน์อะไรขออนุญาตให้ยายพาหนูไปด้วยได้ไหมคะ


คิดถึงยายค่ะ(พี่เต้ยบอกว่ายายผีป่าใจดีและน่ารักและที่สำคัญของจริง!!!)

 

จำได้สิคะ งานเป่ายันต์ที่วัดท่าขนุนมาไหมเอ๋ย


สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ

แหม...เจ้าเต้ยชมยายผีป่าเกินเหตุ...ที่บอกเสริมว่า "ที่สำคัญของจริง!!!" นั้น ช่วยไปถามเจ้าเต้ยหน่อยสิคะว่าหมายถึงอะไร "ของจริง"

มีส่วนที่เป็นของปลอมในยายผีป่าด้วยนะคะ สิ่งแรกคือ ซี่โครงหนึ่งซี่ ดามไว้ ดั้งดามไว้ เพราะอุบัติเหตุ แสดงว่าเจ้าเต้ยดูของปลอมไม่ออก อิอิ...พลาดไปได้ไงเนี่ย

 

รูปนั้นเขาหาว่ายายผีป่าเมาเครื่องบิน บ้างบอกว่ายังกะผู้ชายไสตล์เฮพวี่ค๊า


ลูกๆ บอกว่า "แม่ทำไปได้ยังไง อายเค้าเป็นไหมแม่"

 

ปล. เดี๋ยวต้องเดินทางไปเพื่อรอรับตะกรุดกระสุนตกจากอาจารย์ฝั่งเขมร อาจไม่ได้เล่าต่อเนื่องนะคะ ใครลงแดง หาอะไรทานแก้ไปก่อนจ้า

..................................................

ส่วนเมื่อคืนที่บอกว่าคุยกับ น้องแอน MBNY รัฐมนตรีมหาดไทยประจำอาณาจักรพลังจิต.คอม (นี่ควบอีกหลายตำแหน่งนะคะ ไม่มีเวลาแจงตำแหน่างเลยเนาะ)

บอกเล่ายาวมากๆ แต่สรุปคือ

"งูในคลิปนั้นของปลอมจ้า...แต่ของจริงนั้น มีค่ะ ลักษณะอย่างไร เดี๋ยวจะเขียนเล่านะคะ"

 

โอ้

 

แล้วกลับมาเล่าใหม่นะคะ

มาลงชื่อรอ...

 

เรื่องงูในคลิป ก็สงสัย อยู่เหมือนกัน...ของจริงเป็นยังไง .. วานบอก!!~


..คุณยายผีป่าเป็นคนเรื่องมาก จริงๆเลย
((เอ่อ...นี่ชมนะจ้ะ... หมายถึงเรื่องเล่ามากมาย เยอะแยะ ....อิอิ))



วาไรตี้เจงๆ...




มาร่วมด้วยช่วย...อ่าน!!~


^__^



ลั๊นลา!!!~

 

ช่วงรอคอยคนช่วยขับรถฟื้นนะคะ จะโม้ต่อ ว่าแต่ว่าไม่รู้จะไหวมั้ยน๊อ..ก็เมื่อวานวิ่งรูทวารเปิดเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน วันนี้ประชุมกลุ่มสตรี(แม่บ้าน) เร่งด่วน เพื่อนๆ สมาชิกรู้ว่ายายผีป่าตำส้มตำทุกชนิดแซ่บเกินบรรยาย เลยรบเร้าให้ตำให้ทานกันบ้าง เราหาใช่คนบ้ายอไม่ เลยบอกว่า แหม...เคยตำให้กินบ่อยๆ น่าจะจำสูตรได้นี่เนาะ งั้นมานี่จะฝึกปรือให้ บอกวิธีแล้วตำตามสูตรนะ ฝึกไว้เผื่อฉันตายจะได้ตำอร่อยๆ กินเองเป็น

...................................

นี่ก็แสบทวารด้านล่างเหลือเกิน...จะพยายามโม้ให้ละเอียดก่อนเข้าห้องส้วมอีกครั้งนะคะ...
อิอิ...หรือจะให้เข้าก่อนแล้วค่อยมาเล่าดีน๊า

....................................


ที่มาเล่ามาหลอกมาโม้นี่ไม่ใช่อะไรร๊อก...กลัวแฟนคลับลงแดงเนาะ (อิอิ...ที่จริงกลัวมุขเจื่อนต่างหากเล่า สังเกตมั้ย...เวลาเล่าอะไรคาไว้นานๆ มันมาเล่าต่อไม่ไหวแล้ว เพราะลืมว่าเล่าถึงไหนงั้ย เหอๆ...)

 

อ้าว..คุณยาย... พึ่งรู้นะว่าคุณยายมีสูตรส้มตำล้างลำไส้ ด้วย


สูตรนี้ หวงป่ะคะ...ขายสูตรรึป่าว เผื่อแฟนคลับคุณยายผีป่า อยากได้



เอิ้กๆๆๆ

 

กลลวง...กลกาม...

เมื่อขบวนผู้สูงศักดิ์ที่สุดกรายย่ำสู่พลับพลาใหญ่ ผ้าไหมแพรทองเดินดิ้นระยับผืนยาวหลายหลาถูกเหล่าข้ารองบาทนับสิบบรรจงปูลาดบนลานจรดเท้าช้าง ช้างยังคงยืนเด่นเป็นสง่า พระมหาวรมันเจ้า (ไม่บอกว่าองค์ไหนนะคะ เดี๋ยวเจอข้อหาหมิ่นประมาท) เสียงประโคมแตรสังข์ บรรเลงกลองย่ำกระหึ่ม เหล่านางอัปสรออกมาร่ายรำเบื้องหน้า แสงสว่างจากจันทร์ ผนวกกับแสงจากคบเพลิง ที่ทหารเลวถือรายรอบเป็นชั้นๆ ไป ทำให้อองมะนายน้อยมองเห็นพระพักต์ของมหาวรมันเจ้าแจ่มชัดยิ่งขึ้น

ขณะเดียวกันนั้น อองกษัตรี ก็ค่อยๆ นวยนาดลงจากเสลี่ยงทองประดับมณีแก้ววิจิตรเหนือบรรยาย (ไม่บอกอีกนั่นแหละว่าเป็นพระแม่เหนือหัวองค์ใด เพราะจำชื่อไม่ได้จริงๆ ชอบจำแต่ชื่อผู้ชาย ผู้หญิงไม่นิยมจดจำ น้าน...)

พระนางค่อยๆ เดินทอดกายหลังตรง เศียรก็ตั้งตรงเช่นกัน (คิดในใจว่า แน่หละ ถ้าลองก้มหัวสิ...มงกุฏหนักและใหญ่ปานนั้น หลุดตกลงหรือเซตามแรงมงกุฏขมำเป็นแน่)

รอบๆ ของพระนางก็มีเหล่านางกำนัลถือพานดอกไม้ โปรยตามครรลองที่พระนางเสด็จไป (เฮ้อ..ใช้คำราชาศัพท์ไม่เป็น เอาแบบง่ายๆ กึ่งงงๆ นี่แหละเนาะ)

พระองค์ทรงเดินผ่านช้างทรง มาที่หน้าช้างทรง ก่อนค่อยๆ ทรุดตัวหมอบกราบผู้มากด้วยบารมีที่ยังคงประทับบนหลังช้างอยู่

(อุ้ย..ทำไมขนาดก้มกราบ ยังคอตั้ง แหม...นี่กระมังที่เขาเรียกว่า หวงมงกุฏ หรือไม่ก็คงเหมือนว่า ก้มหัวไม่ลงนั่นเอง ก็ได้แต่คิดนะคะ แต่ไม่แสดงออก และไม่กล้าก้มหัวให้ใครด้วย เพราะตัวเองก็มีมงกุฎขนาดน้องๆ ของพระแม่เจ้าองค์นั้นนั่นแหละ)


เมื่อถวายความเคารพเรียบร้อย เหล่าผู้คนที่มารอรับเสด็จก็น้อมกราบเช่นเดียวกัน แต่ตัวอองมะนายน้อย กลับไม่กราบใครเลย เพราะไม่รู้ว่าต้องทำ และไม่รู้จักทำด้วยสิ

 

เสียงซอ กลับขยับรับแตร ฆ้องก้องกังวาน เหล่านางรำอัปสรานับร้อย ค่อยๆ สับเปลี่ยนบทร่ายรำอันงดงามอย่างต่อเนื่อง

ทหารองครักษ์หลายนาย นำบรรไดเทียบช้างที่ทำด้วยไม้เนื้อหอม สีแดง (ให้คิดถึงสีเสาชิงช้าหน้าที่ว่าการ ก.ท.ม. ค่ะ แต่รูปทรงเหมือนที่เทียบราชรถค่ะ)

พระองค์ทรงลงมาประทับที่บัลลังก์กลางขนาดใหญ่และสูงกว่าใครๆ

อองมะนายน้อยมองไปที่พระองค์ แล้วตกใจ เพราะดวงตาของพระองค์นั้นแกร่ง แดงกร่ำ เหมือนมีความแค้นแฝงในอก

"แหม...ผีกลัวผี..ไม่เอา...ต่างก็ตายแล้วเหมือนกัน กลัวทำไม" อองมะนายน้อยคิดปลอบใจตัวเอง ในบรรยากาศเช่นนั้น การให้กำลังใจตัวเอง ดีที่สุดจริงไหมคะท่านผู้อ่านจ๋า

 

ไปแระ....ถ้ายังไม่ตาย จะกลับมาเล่าใหม่นะคะ

 

ยายขา ซอเกิดอยากจะกินเหมือนยาย เลยท้องเสียเหมือนยายเลย
แสบบบบบบ จริงๆคะยาย

กลับมาไวไวนะคะ มาเล่าต่อ เด็กๆรอนานไม่ไหวคะ อิอิ

;aa21