รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

ดีนะที่อยู่คนเดียว ไม่งั้นใครเห็นคงหาว่าบ้า เพราะนั่งอ่านเรื่องผี แต่ดันอ่านไปหัวเราะไปซะงั้น
เหอ ๆๆ

 

อ่านตอนไหนก็นั่งอมยิ้มตอนนั้น ใครเิดินเข้าเดินออกออฟฟิสเขาต้องคิดว่าบ้าไปแล้ว ทำไมเรื่องผีมันกลายเป็นเรื่องขำขันไปได้ละค่ะคุณยายผีป่า ตกลงผีแถวนั้นเขาเป็น Gasper ผีน้อยน่ารักหรือค่ะ ถึงไม่น่ากลัวแต่น่ารักแทน ทั้งคนเขียนทั้งผีเลยค่ะน่ารักเลย

 

ตอน...ข้าฯมาตามสัญญา(ผีป่า)

...พลบค่ำ เจ้าเป้งไม่ชอบเมานัก(หรือว่าแปลกถิ่น มาพักบ้านคนปากจัด เลยกลัวโดนด่า ไม่กล้าออกลาย อีกอย่างยายผีป่าด่าไว้ว่า...ถ้าคิดจะบวช อย่าแด๊กเหล้า อยากแด๊ก ก็อย่าบวช ถ้าเมาค้างไปบวช ในงานมีเมา ข้าฯ ไม่ไปให้เปลืองค่าซองหรอกโว้ย!) เจ้าคนที่เป็นผัวของเพื่อนแม่เจ้าเป้ง คนนี้ดูท่าสำรวม ยายเลยใช้ให้กรอกน้ำ ล้างจาน ทำกับข้าวมื้อเย็น โดยการอ้างว่า

"ทำกับข้าวทานเองนะคะ เพราะพี่เกรงว่าจะไม่ถูกปาก"(อันที่จริงขี้เกียจย่ะ)

พอเขาเห็นถ้วยชามรกเต็มซิ้งก็ไปล้างให้ ล้างกระทั่งขวดนมลูกสาวยายผีป่า แหม...ยายผีป่าทำบุญด้วยนะไรมานา...มีแต่คนมาช่วยเหลือเกื้อกูล...(ลองเขาไม่ทำเองสิ...จานกินข้าวก็ไม่มี! จะปล่อยให้หิวเร๊อะ)

ไอ้คนเมา เขาติดลม กับน้องชาย กะสะไภ้ และเพื่อนสนิท(อิดหนาระอาใจกันหมดแระ) ยายผีป่าแว๊บออกไปดู เห็นสุมกองไฟข้างป่าช้านั่นแหละ เอาตอไม้มานั่งข้างๆ สงสัยคงจะจ้องรอนางไม้ นางผีป่างามๆ มาเป็นเมีย...เออ...หวังว่าเองคงสมใจนึกเปนแน่!

เจ้าเป้งเดินไปที่หลังบ้านเพื่อไปเก็บผักชะอมมาทอดกับไข่ (อาหารแก้ขัดที่อร่อยเหลือหลาย)

หัวค่ำที่บ้านป่าเวลาเข้าฤดูหนาว ท้องฟ้านั้นมืดครึ้มเร็วกว่าปรกติ เจ้าเป้งเดินเด็ดยอดชะอมโดยอาศัยงมเอาจากแสงสว่างที่แยงผ่านบานเกร็ดห้องครัว (ยายผีป่าปลูกชะอมเป็นรั้วหลัวบ้าน) ห้องครัวอยู่ด้านหลังตามค่านิยมการทำเรือนทั่วไป

ผัวของเพื่อนแม่เจ้าเป้งกำลังล้างจานอยู่ สามารถคุยทะลุกับเจ้าเป้งได้(คุยกันปอดแหก)

สักพักคนล้างจานก็ชะงัก วิ่งโร่ออกมาหายายผีป่าที่ห้องทีวี

"พี่ๆ...มีผู้หญิงใส่ชุดไทยสีเขียวเดินผ่านหลังบ้านไปทางกอไผ่ใหล้คอกวัวพี่หน่ะ...ตอนแรกผมคิดว่าเป็นพี่...แต่พอได้ยินเสียงพี่เล่นกะลูก(มันน่าจะได้ยินเสียงเอ็ดลูก แกล้งลูกซะมากกว่า)...ผีใช่ไหมพี่?"(เขาพูดเสียงตะกุกตะกั๊กเล็กน้อย แต่ไม่ตาเหลือกลาน คงยังครองสติอยู่ได้บ้าง)

"เออ...เจ้านาง...พี่เขาชอบเดินร้องเพลงเล่น อย่างที่ลูกผู้ใหญ่บอกนั่นแหละ บางทีก็เข้ามาเล่นกับแขกที่มาพัก เจ้านางขี้เล่น ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ถ้าอยากเจอเจ้านางท่าน ให้ไปนอนห้องเล็กปีกโน่น" (อยู่โซนเดียวกับห้องตอไม้) ยายผีป่าบอกแล้วก็ขำๆ ที่คนปากไม่หาเรื่องกลับเจอ คนปากเสียมันยังร้องโหว่วๆ เย้ๆ อยู่ข้างป้าช้ากะพวก...ยายผีป่าเลยบอกให้พ่อหนุ่มคนนี้คิดเสียว่าเจอคนทั่วไปแต่สวยกว่าคนทั่วไป(งามไม่ต่างจากยายผีป่าค่ะ...อิอิ!) จะได้ไม่ปอดแหก...เขาก็เงียบ ไม่รู้ว่าทำตามได้หรืองงกันแน่

สักพัก..เจ้าเป้งเดินเข้ามาพร้อมผักชะออมหนึ่งกำ และกระเพราเล็กน้อย

"อ้าว...พี่เอื้อมเข้ามาเร็วจัง...นี่ใบกระเพราที่พี่บอกให้ผมเก็บเผื่อ" (เจ้าเป้งยืนกระเพราให้ผัวของเพื่อนแม่แล้วบอกว่า พี่เอื้อมบอกให้ใส่กระเพราะเยอะๆ ใช่ไหมครับพี่เอื้อม" เขาหันมาถามย้ำ

"อ้าว...รู้ได้ยังไงว่าพี่ชอบผัดกระเพราที่ต้องเอากระเพราใส่เยอะๆ ยังกะจะปรุงควายทั้งตัว...ตะกี้บอกว่พี่ออกไปบอกให้เก็บรึ?" (ถามงงๆ แต่เจ้าคนที่เจอจังๆ เริ่มตาเหลือก ดูสั่นเล็กน้อยแล้ว มันเริ่มไม่ขำอย่างที่ยายผีป่าขำนิ๊)

"ก็พี่เดินไปตะโกนบอกผม ผมยังเห็นเงาพี่เดินกลับเข้าบ้านเลย...ไม่ใช่พี่เหรอครับ" เขาเริ่มมองหน้าบัดดี้ทันที

......................................................

 

ขอบคุณค่ะ
เป็นเรื่องผีที่ ไม่วังเวง แถมตลก อีกตะหาก แต่ถ้าเจอเองคงหน้าซีด แหะ แหะ
มีอีกมั้ย อยากฟังอีกค่า อิอิ

 

เล่าเรื่องผีนะคุณยาย ซีเรียสหน่อยสิ ขำได้ทุกตอนเลย 5555
(แต่ก็ชอบอ่ะ ฮี่ ๆๆ) อะต่อนะจ๊ะ รออยู่

 

ขอภัยหากพิมพ์ผิดเพี้ยน เพราะพิมพ์สด...

และขออภัยหากทำให้ท่านนอนไม่หลับ!





























































เพราะจ้องหน้าคอมรอว่า...ตอนต่อไป ยายจะเล่ายังไงอีกน๊า...อิอิ...

กินวีต้าแล้วไปนอนซะ ไหว้พระสวดมนต์ก่อนนอนด้วยหละ เพราะคืนนี้จะเล่าแค่นี้ มีอีกหลายกระทู้รอให้ไปเสวนาด้วย และหน้าด้านไปเสวนากะเขาด้วย จึงคิวแน่น อีกอย่าง คืนนี้จะนอนสมาธิลึกๆ เพราะเมื่อคืนใกล้แจ่มแระ

เห็นว่า

๕๐๐ กะ ๕๐๕

มาอีกเปนแน่...เหอๆ (ซื้อไปเรื่อยๆ ชาตินี้คงถูกแน่)

 

ธ่อ...นึกว่าจะตั้งสมาธิ เป็นแน่วแน่....


นอนสมาธิด้วย... อุแม่จ้าววว!!~

 

^^;; แหม กำลังมันส์เลยค่ะ พรุ่งนี้มาต่อๆ

 

เหม่ๆ...เจ้าหารู้ไม่ว่า การนอนสมาธินั้น สุดเริ่ดประเสริฐศรีมั๊กๆ อันนี้ครูบาอาจารย์หลายๆ ท่านมักนิยมทำเช่นกัน เพราะว่าเวลาที่เรากิน เดิน นั่ง ทำอะไรๆ ก็ตาม เราจับอาณาปาณสติ มีการกำหนดรู้บ่อยๆ คือการทำสมาธิตลอดเพลาอยู่แย้ว...เวลาเรานอนนี่ได้เปรียบเลย เพราะว่า นอนภาวนา จับอาการลมหายใจ และยายสูดลมหายใจจากปลายเท้า(หายใจด้วยเท้า) ไล่ขึ้นมาวนไปเรื่อยๆ พร้อมการอัญเชิญพระอัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาครอบ(จะเรียกว่ากสิณก็ได้) เราทำไป หลับก็หลับไป ลมหายใจจะหาย ปล่อยให้หาย ภาพจะหาย ก็หายไป อะไรจะหายช่างมัน ตายเป็ฯตาย เราตายในณาณ อย่างน้อยก็เป็นพรหม เพราะเราไม่ต้องพะวงหน้าพะวงหลังเหมือนการนั่งสมาธิ เพราะการนั่งสมาธินั้น หากเรามีงานทั้งวันหนัก เรามีครอบครัว เราต้องคอยพะวงว่า...เขารอเราไหม

ไม่ใช่ว่ายายจะไม่นั่งสมาธินะคะ แต่นั่งไม่นาน เพาะเรามีลูก มีงานรอ

การนั่งสมาธิต้องหาที่เงียบๆ ค่ะ เพราะเจอมาแล้ว ที่ผัวนั่งสมาธิจนเข้าสู่ปีติอย่างใดอย่างหนึ่ง เมียเห็นว่าผัวหายไปนาน กลัวผัวตายเลยไปตะโกนเรียกข้างหูดังๆ ผัวที่เข้าสมาธิแต่สติขาดเลยตกใจผวา ตอนนี้กลายเป็นเอ่อเหร๋อไปเลยค่ะ ดังนั้นสติสำมะคัญอีหลีอีหลอเด้อ...

เมื่อก่อนยายผีป่าโคตะระปอดแหก...พ่อยายผีป่าชอบเอาถุงมือยางสีส้ม(แกใช้สวมเวลายกศพ ฉีดยาศพ) เรากลัวมาก เห็นถุงมือยางกลัวจนไม่กล้าไปหาหมอเลย แต่ทุกวันนี้มีสติหน่อยนึง (แม้ไร้สตังค์ ก็ช่างเหอะ)

ทำให้ผีเมินที่จะมาหลอกยายผีป่าแระ!

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

เดี๋ยวจะมาเล่าต่อค่ะ...

มายืนยันว่า..

ท้องร่วงหายแระ...(อาจเป็นๆ หายๆ เพราะทานส้มตำเป็นอาชีพ)

ยืนยันว่า....นรกระอา..ไม่กล้าเรียกตัวกลับไปประจำการที่ๆ เคยแวะเวียน พวกร่วมรุ่นได้ดีไปหมดหลังจากแหกนรกมาเกิดเป็นผู้เป็น คนได้หลายชีวิตทีเดียว เหลือยายผีป่านี่แหละ ...ก็ก่อนมาพวกร่วมรุ่นทุกๆ รุ่นบอกว่า...

อย่าเพิ่งนิพพานน๊า...กลัวผีนรกรุ่นหลังๆมันขาดตัวอย่าง!

 

แฮ่ม...................แอบมานั่งอ่านด้วยคนครับ แต่ยายเล่นทะยอยๆ ลงทีละนิดแบบนี้ มันทรม๊านทรมานกับการรอนะเนี่ย แต่ก็ได้ความสดเข้ามาแทน แถมพอได้อ่านก็ชื่นใจ เหมือนตอนรออ่านหนังสือการ์ตูนรายสัปดาห์สมัยเด็กๆ (ต้องแวะไปถามที่ร้านหนังสือบ่อยๆ ว่ามาหรือยัง) อิอิ

สวัสดีคุณภัทรฯ ด้วยครับ ไปๆ มาๆ เป็นคน(เคย)รู้จักกับคุณยายๆ ไปซะงั้น

 

ใบ้หวยไม่แม่นไม่ว่านะ คุณยาย แต่ถ้าไม่มาเล่าต่อนี่แย่ เพราะติดกันงอมแงมเป็นซีรี่เกาหลีเลยนะ

 

คิดได้อย่างไรเนี่ย ถูกใจอย่างแรง

 

ตอน...ข้าฯมาตามสัญญา(ผีป่า)๒

เมื่ออิ่มหมีพลีมันเรียบร้อยโรงเรียนว่าที่พระใหม่ แขกของยายผีป่าก็ต่างไม่กล้าถามว่าจะนอนห้องไหน เพราะไอ้หัวหน้าทีมผู้มาเยือนบ่อย มันทำตัวอย่างกะว่าพวกเขามีนิสัยทะเล่อทะล่าจาบจ้วงเหมือนมัน มันเลยเมาระรื่นกะพวกญาติๆ ข้างป่าช้า ลืมว่าสองคนที่ติดตามหน้าใหม่...

ยายผีป่าเห็นว่าทั้งสองคนเงอะงะ เลยบอกว่า "ห้องนอนหน้าบันไดน้าของเป้งชอบมานอน มีสองเตียง นอนได้เลย ขนของเข้าไปเลย ผ้านวมอยู่ในถุงพลาสติก แกะออกมาห่มเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ แต่ช่วยดึงผ้าคลุมเตียงออกด้วย ไม่ต้องเอามาห่มนะเพราะผ้าคลุมสีเหลืองทองนี้หน่ะพระที่วัดให้มา...ไม่ต้องถามนะว่าก่อนที่จะเอามาใช้เป็นผ้าคลุมเตียงหน่ะ ที่วัดเขาใช้คลุมอะไรมาก่อน...บอกเลยว่า คลุมโรงศพพระ!"

อิอิ...ยายผีป่าใจดีไหมละคะ ห้องหับในบ้านกว้างและสะดวก นอนกันห้าสิบคนยังสบายเลย...ขนาดรถปิ๊คอัพแคบๆ คนในหมู่บ้านลักลอบขนคนต่างด้าวไปส่งในเมือง ทั้งคันบรรจุได้เป็นห้าสิบคน...เด็กสองสามเดือนยังยัดไปในรถได้เลย ตอนดึงออกมา ปากมันยังดูดนมแม่มันจ๊วบๆ เลย ...

สองหนุ่มคุยกันเบาๆ แต่หูเพี้ยนๆ ชอบแส่สอดส่ายอยากรู้อยากเห็นของยายผีป่าก็ได้ยินว่า

"น้ากล้านอนไหม..ไปนอนบ้านยายผมดีกว่าที่ท่าแพ" เจ้าเป้งเอ่ยขึ้น...เขาคงกลัวที่จะนอนในบ้านของคนเพี้ยนอย่างเรา...ยายผีป่าเลยเดินไปลองเชิง

"นอนห้องเล็กสักคนก็ได้นะ ห้องนั้นเตียงสามฟุตครึ่ง นอนได้คนเดียว หน้าต่างหันออกป่าช้า มองเห็นวิว ลมพัดเย็นวิเวกวังเวงดี นอนไหม?" ยายผีป่าหันไปถามผัวของเพื่อนแม่เจ้าเป้ง(ป่านนี้ยายผีป่ายังไม่รู้เลยว่าเขาชื่ออะไร)

เขาเป็นคนว่านอนสอนง่ายกระมัง เลยยอมไปนอนที่ห้องนั้น เอากระเป๋าไปด้วย ส่วนเจ้าเป้งนอนห้องเดียวกับน้าของเขา...

ยายผีป่ากะลูกผัว ฝากบ้านชั้นล่างให้แขกดูแล...วงเหล้ายังไม่เลิกลา...เราเลยขึ้นไปนอนชั้นบน พ่อ แม่ลูก...เพราะอีกห้องที่เราเคยนอนอยู่ติดห้องทีวี (ห้องที่มองออกมาเห็นเงา) ยายผีป่ายกให้พ่อลูกที่มาจากเมืองจันทร์

........................................................................

เช้าวันใหม่...ฉันตื่นสายเช่นเคย...แต่เจ้าใบตองจะเริ่มเอาเท้าถีบแม่เมื่อเห็นว่าแม่นอนนานเกินที่จะตื่นทันเคารพเพลงชาติไทยหน้าจอทีวีตอนสองโมงเช้า...

ลูกสาวคนนี้ของยายผีป่าเห็นในหลวง เห็นธงชาติไทยไม่ได้ เลือดรักชาติศาสนา พระมหากษัตริย์เค้าแรงมั๊กๆ ...ขนาดนอนกินนม พอเพลงชาติไทยมา มันลุกวิ่งไปยืนตรงทำปากพงาบๆ ตามเพลงทันทีแหละ...

...........................................................................

 

เมื่อเดินกะเตงๆ ข้างลูกน้อยพร้อมหิ้วกระเป๋าพะรุงพะรังหัวกระเซิงลงมา พบแขกกำลังสาละวนกับการทำอาหารเช้า...

"ตื่นเช้ากันดีเนาะ...ทำอะไรกินละนี่...โอ...ปลาอินทรีย์เค็มใส่คะน้าของโปรดของทิดเก๋เขาละเนี่ย...แต่เนี่ยใส่ทั้งตัวเลยเหรอมันเค็มนะ...กินทั้งปีจะหมดไหมเนี่ย ฮ่าๆ" (หนุ่มๆ ทำกับข้าวเขาหน้าเหรอ เพราะไม่รู้ว่าปลาที่เขาทอดนั้นคือปลาดองเกลือทั้งมหาสมุทร ปกติเขาจะหั่นเป็นท่อนบางๆ มาทอดแล้วผัดใส่คะน้าใช่ไหม นี่เล่นทั้งตัวขนาดตัวละโลกว่าโน่น!

ช่วงกินข้าว ยังไม่เห็นหัวหน้าทีมขี้เมา...ยายเลยถามว่า

"น้าเป้งไปไหน ยังไม่ตื่นเหรอ"

"เพิ่งเข้ามานอนเมื่อครู่ครับ..."

"ตายห่าเลย...เจ้านางอีกท่านไม่ชอบกลิ่นเหล้านะ ห้องนี้ห้องท่าน...นี่สงสัยกลิ่นเหล้ากลิ่นละมุดคลุ้งเต็มห้องแล้ว...ไปลากมันออกมาก่อนที่มันจะมีอันเป็นไป!" ยายผีป่าเคยเตือนทุกคนแล้วว่า ถ้าเมาหนักให้ไปนอนหน้าทีวี ห้ามนอนในห้อง โดยเฉพาะห้องเล็กกะห้องที่อนุญาตให้เขานอน...เพราะเจ้าของห้องในมิติหนึ่งไม่ชอบคนเมา แต่ทีนี้ทิดเก๋กลัวว่าจะถูกเขามองว่า "เรื่องมาก" เขาเลยบอกยายผีป่าว่า "มันนอนแล้วก็ปล่อยมันนอนต่อไป เธอนี่อะไรกันนักกันหนา" (ผัวยายผีป่าเป็นคนอย่างนี้แหละ ยายพูดร้อยคำ เขาพูดคำเดียว และความคิดเขาตรงข้ามกับยายผีป่าทุ๊กอย่างก็ว่าได้...ไม่รู้เป็นผัวเมียกันได้จั๋งได๋น๊อ)

สองหนุ่มขอตัวบอกว่า..."น้าเอื้อมผมจะไปค้างที่แพของย่าผมครับ น้าเขาจะไปด้วย"
"อ้าว...ไหนว่าจะค้างที่นี่ถึงสิ้นเดือนแล้วค่อยไปนอนแพ แพเล็กนิดเดียว หนาวก็หนาว ลำบากนา หรือว่ากลัวผีบ้านนี้?" (ยายผีป่ายิงประเด็นตรงเลย จะได้ไม่ต้องสงสัยนัก)

ทั้งสองหนุ่มมองหน้ายายผีป่าเขินๆ...แล้วบอกว่า..."เมื่อคืนน้าเขานอนห้องนั้นไม่ได้เลยครับ"(หมายถึงห้องเล็กติดป่าช้า)

"เจออะไร"

"ผมก็สวดมนต์ครับและบอกไปว่าผมมาขอพัก ผมจะมาบวช พอสวดมนต์เสร็จ ก็นอนไปได้สักพัก พอเคลิ้มๆ เหมือนได้กลิ่นหอมๆ และเตียงยุบนิดหน่อย เสียงหัวเราะเสียงเล็กๆ นุ่มนวล ถามผมว่า ...จะนอนแล้วหรือ?...ผมก็ตอบว่าครับคิดว่าเป็นผู้หญิงคนที่มานั่งกินเหล้าข้างนอนเข้ามาหยอกเล่น แต่กลิ่นมันไม่ใช่กลิ่นเหล้า ผมเลยลืมตามาดู..."

"ใส่ชุดเขียวที่เห็นตอนล้างจานใช่ไหมล่ะ...ฮิฮิ...สงสัยท่านมาคุยด้วย"
"ครับ!..."

 

ทิดเก๋ออกไปขับรถไถของเล่นชิ้นใหม่ของเขา หนุ่มสองคนตัดสินใจอยู่ต่อ เพราะน้าของเขายังไม่ฟื้น เขาเลยไปดูคนมาจากจันทร์ทำด้ามปืน..

ยายผีป่าก็พาลูกไปที่ชอบๆ คือเดินเล่นตามบ้านคนนั้นคนนี้ หาตำส้มตำกินไปเรื่อย ทิ้งแขกเฝ้าบ้านไปตามประสา

..............................................
"ป้าเอื้อมๆ...ไปบ้านเร็ว...เพื่อนพี่เก๋ที่เมาเขาตื่นแล้ว! ลุงคนนั้นเขาให้มาตามไปเร็วๆ"

(เด็กตัวอ้วนในหมู่บ้านมันวิ่งหน้าเหร๋อมาเรียกเสียงลั่น น่าเตะนักมันเรียกยายผีป่าว่าป้าแต่เรียกผัวยายผีป่าว่าพี่! ฮึ...เลยคิดหมั่นไส้มัน...อะไรกันวะกะแค่คนเมาตื่น...มันเผาบ้านฉันหรือยังไง เลยรีบตามเด็กอ้วนนั้นกลับบ้าน แหม...ฉีกปลาร้ายังไม่ทันหมดตัวเลย เสียบรรยากาศหมด)

 

อนุโมทนา ด้วยความเคารพ เจ้าค่ะ!!!

 

ยายผีป่ากะเตงลูกสาว(น้องใบตอง อายุขวบครึ่งหน้ามึนและเจ้าเล่ห์เหมือนแม่!) เดินหน้าบอกบุญไม่รับรี่กลับบ้านทันที ...อุเหม่!...แขกเหล่านี้มามีแต่นำเรื่องมาให้ทุ๊กที มันเห็นเราเป็นอะไรหว่า...มาดีๆ นี่จะไม่ว่าเล๊ย...อย่างเหนาะๆ เมาจนเงินเกลี้ยงกระเป๋าจะกลับกรุงเทพ เขาก็จะมาทำหน้าเจี๋ยมเจี๊ยมขอตังส์ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ญาติสักกะหน่อย...อ้าง...พี่ให้เงินผมแล้วผมจะตัดหญ้า รดน้ำต้นไม้ให้..ไอ้เราก็อุตส่าห์ด่าข่มไว้ ...พวกนี้รับปากดะ แต่พอเงินถึง...เปิดตูดแล๊บ...เอาแหหว่านดักไว้ยังไม่ทันเลยพับผ่าสิพวก!...นี่ถ้าไปถึงแล้วมาแนววอนบาทา...แม่จะประเคนให้...เพื่อนผัวแต่ละคน ญาติทางผัวแต่ละราย...ทำไมมันมีแต่พวกมาทำให้เราเหนื่อยยิ่งขึ้น...ตลอดการเดินไปบ้านทุกๆ ย่างก้าว...ยายผีป่าเร่งระดมคำด่าล่วงหน้ากันพลาดมุขเด็ด...เพราะตั้งใจจะด่าให้เห็ดไปหลายภพหลายชาติเลยทีเดียว

.....


ใกล้ถึงบ้านแล้ว...หน้าบ้านอยู่ห่างถนนหลายเมตรก็จริง แต่เสียงเอะอะโวยวายของเจ้าขี้เมาว่าที่พ่อนาคในอีกไม่กี่วัน มันช่างไม่เกรงใจเจ้าของบ้านเลย...มันโวยวายลั่น คนที่เขามาช่วยปลอบช่วยดึงก็พี่น้องทางสายเลือดของเขานั่นแหละ แต่มันคงเพี้ยนหนัก เขาเลยออกมายืนหน้าบ้าน ดูเชิงมันไว้...

ยายผีป่ามองไม่เห็นหัวผัวตัวเองเลย...นิสัยเขาเป็นอย่างนี้แหละ...หนีเอาตัวรอดทุกทีตั้งแต่เช้าโน่นทั้งๆ ที่เป็นแขกของเขา!คงรู้ว่าถ้าอยู่ก็น่าเบื่อง่ะ...

..............

"มันเป็นอะไร...โวยวายทำไม?" ยายผีป่าถามผู้ร่วมเห็นเหตุการณ์ที่ล้วนเป็นผู้ชายทั้งสิ้น

"ผีคงเข้ามัน มันร้องยังกับว่าโดนคนบีบคอ" น้องชายของเขาบอกทีมาที่ไป จริงแท้อย่างไร ยายผีป่าต้องหาคำตอบ...เจ้าของต้นเหตุร้องลั่นตีโพยตีพายอยู่ในห้อง...

"อย่ายุ่งกับกู! ปล่อยกูๆๆๆๆ...ไม่ปล่อยมึงตายแน่...ฮือๆๆๆๆอ๊ากส์!" เสียงเหมือนเขากำลังทะเลาะกับใคร และเสียงเหมือนผลักเหมือนถีบข้าวของในห้อง...

"โฮ้ย!...แกจะบ้า...บ้าได้...แต่อย่ามาบ้าในบ้านชั้น...มันดูถูกกันเกินไป...เมาแล้วผีบ้าเข้าสิงหรือยังไงว่ะ..."

ยายผีป่าแจ้นเข้าไปยืนตะโกนด่าเรียกสติมัน ลูกสาวไม่รู้สึกกลัว ตามแม่มา เค้าเลือดแม่แรงขานี้พอเห็นแม่ด่าใคร เขาเป็นกองหนุน ทำหน้าตึง ชี้นิ้วเล็กๆ ไปที่หน้าคู่อริทันที ...ดื้อๆ ...แหม...โตขึ้นจะส่งไปเล่นละครน้ำเน่า อิอิ...

น้องชายของเขาเดินเข้ามา เขายังไม่หยุดทำท่าจะเตะลมเตะแล้ง จะวิ่งมาบีบคอน้องตัวเอง..."มึงๆ ไอ้นรก...มึงไม่รักกู...กูเป็นพ่อมึง มึงยังไม่บวชให้กู...กูจะหักคอมึง..." เขาคำรามเป็นเสียงคนแก่แหบแห้ง คนเข้าใจว่าวิญญาณของพ่อเขาเข้าสิงเพราะโกรธที่ลูกคนเล็กไม่ไปบวชกับพี่ชาย อ้างว่า "ไม่จำเป็น...ทำบุญไปให้ก็พอแล้ว"

"พี่เอื้อมทำอย่างไรดี" น้องสะไภ้รีบถามเสียงสั่น กลัวผัวโดนพี่ชายฆ่าตายเสียก่อน

"อ้าว...ทุกคนรุมลากตัวมันออกไปหน้าบ้าน ไม่ต้องกลัวมัน จับให้แน่น...มัดไว้เลย...เดี๋ยวจะได้รู้ว่าผีอะไรเข้ามัน" ยายผีป่าสั่งในมาดนางมารนรกแตกเช่นเคย กว่าจะรุมจับและลากมันออกไปได้ เล่นเอาทุกคนเหนื่อย เขาไม่กล้ารุนแรงกับมัน เพราะเป็นน้า เป็ฯพี่ เป็นเพื่อน!


"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

"โวยวายทำไม!" ยายผีป่าเริ่มเปิดฉากถาม แล้วพูดเสียงแผ่วๆ ช้าๆ ข้างๆ หูมัน พอที่จะได้ยินไม่กี่คนว่า...

"เป็น Hear อะไรฟ่ะ...เห็นหัวพี่ไหม"

มันทำท่ากระเหี้ยนกระหือ...ตาขวาง

"กูอยากกินไก่สดๆ ...อยากได้เหล้าเป็นลัง ไปเอามา...มึงนั่นแหละมึงเจ้าของบ้าน มึงต้องเซ่นไหว้กู...กูจะให้หวยมึง มึงจะเอาไหม...กูหิว...เร็วๆ..." มันสั่งเสียงห้าว ชี้มาที่ยายผีป่า

ทุกคนเริ่มกลัว...ยายผีป่าบอกให้คนเอาลูกไปที่อื่นก่อน ...คนที่มาจากจันทร์เห็ฯท่าไม่ดี รีบหาเรื่องส่งลูกสาวไปซื้อของก่อน กลัวจะไม่ทันส่งกลับหอพัก...แหม...พี่รู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางเชียวน๊า...แมนมั๊กๆ

...............................................................

ยายผีป่าถามว่า"เป็นใคร...ต้องการอะไร..."

"ต้องการเครื่องเซ่นไหว้....เป็นเจ้าที่ผีป่าที่นี่"

ยายผีป่าหัวเราะก๊ากใส่...เจ้าคนต้นเรื่องงงนิดๆ ยายผีป่าสังเกตุเห็นแววตามันเหมือนเสียเชิงก่อนจะกลับมาทำตาเหลือกโพลนอีกพร้อมทำท่าดิ้นแรงๆ

"ไปเอาน้ำร้อนมาทีสิ...ผีอย่างนี้น้ำมนต์จากโอ่งไม่ออก...ต้มให้เดือดเลยนะ...เอาพริกตำโรยเยอะๆ...ไปเอาก้านส้มป่อยมาให้ที หนามเยอะๆ ยิ่งดีนะ พี่จะใช้ตำราเขมรโบราณไล่ผีป่าออกไป..."

(ช่วงที่พูดนั้น ยายผีป่าตั้งจิตสื่อกับมิติทุกๆ มิติรายรอบแล้ว และทุกฝ่ายคงเข้าใจ...ต่างลงมติเป็นเอกฉันท์ให้ยายผีป่าเป็นฝ่ายปราบปรามเดี่ยวมือหนึ่งไปเลย)

เจ้านองชายทำท่าจะไม่ไปต้มน้ำร้อนให้ แต่ยายบอกว่า "ตอนที่ผีเข้าสิงนั้น สาดอย่างไร มันก็ไม่ร้อนหรอก ไปเอามาเลย...เดี๋ยวพี่จะไปเอามีดหมอของหลวงพี่เล็กอันใหญ่มา...นี่ไม่เคยนำมาใช้เลยนะ งานนี้งานแรกเชียว..."

ยายผีป่าวิ่งไปที่ห้องพระชั้นสอง เอามีดหมอมา ขนาดหกนิ้ว แต่ความคมนั้น ไม่เข้าใครออกใครแน่

พอยายผีป่าลงมา...

อ้าว...ทำไมมันเงียบไปละ...

"ผีมันออกแล้วพี่เอื้อม...ผีมันบอกว่า...คืนนี้จะมาใหม่...ผีบอกว่าเจ้าของบ้านมันมีเทวดาคุ้มอยู่มาก แต่ผีมันไม่กลัว ทีนี้จะเล่นพี่เอื้อมเองเลย...ถ้าไม่อยากให้ผีมาอีก พี่ไปเตรียมของไว้เลยนะ เดี๋ยวผมจะเป็นคนไปตลาดให้ ไก่เอาแถวนี้แหละ.."

น้องชายเขารีบเสนอหน้าขอเป็นผู้รับอาสา เกรงยายผีป่าเจ้าบ้านจะเดือดร้อน...

สักพักคนโดนผีเข้าและผีออกไปแล้ว เริ่มรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

"ผมเป็นอะไร ทำไมมัดผมไว้..." พูดออกมากลิ่นละมุดคลุ้ง แหวะ!


.............................................................................

ยังไม่จบนะคะ...เรื่องนี้มันยังไม่จบง่ายๆ ถ้าได้รับแรงใจแรงเชียร์ส่งมาเป็นช่วงๆ...พวงมาลัยพวงละ ๑๐ บาท ซื้อได้ที่พนักงานเดินพวงมาลัยตามโต๊ะต่างๆ แบ้งค์อะไรรับหมดค่ะ หาค่านมลูก...อิอิ

 

โว้วววว......วิ่งไปซื้อขนมมาตุนไว้...


ท่าจะเรื่องยาว...

 

phaktee, tatumabcd+

เหอๆ...จองแถวหน้ากระมังสองคนนี้...ระวังเจ้านายยื่นซองขาวนะจ๊ะ

.............................................................................

ตะกี้ออกไปนอกบ้าน ไปปั่นผ้านวม เพราะน้องใบตองแหวะใส่..และตัดใจซักเสื้อยืดสีขาวให้ทิดเก๋ เขาบอกเขาจะซักเอง เพราะเขาบ่นว่า

"เธอใช้อะไรซักผ้า ทำไมเสื้อขาวๆ ใหม่ๆ ของผมมันกลายเป็นสีเหลืองขี้ดินขี้โคลนหมด"

ยายผีป่าก็บอกว่า..ก็ซักเหมือนที่ซักของฉันนั้นแหละ ผงซักฟอกก็ใช้อย่างแพงอย่างดีเหมือนที่พี่บิลลี่ใช้นั่นแหละ...น้ำยาขจัดคราบก็อย่างดี...นี่ยังไม่ใช้เท้าขยี้เหมือนสมัยก่อนนะ ถ้าใช้เท้าขยี้รับรองสะอาดยิ่งขึ้น..ดูน้ำประปาหมู่บ้านสิ สียังกะเอาขี้ควายขี้วัวปนไปทั้งถัง ซักออกได้สีนี้นับว่าบุญแล้ว...เรื่องมากซักเองสิ...ปั๊ดโธ่โว้ย...เรื่องมากเดียวแม่ยั๊วจัด หาเมียใหม่ให้เลย จะได้รู้ว่าใครแน่กว่าใคร!"

วันนี้เป็นวันที่ ๓ แระที่เขาดองผ้าไว้กับน้ำยาซักผ้าขาว..ขืนดองนานกว่านี้รับรองว่าทำผงชูรสได้เลย...

เห็นหรือยังคะว่า ยายผีป่าปราบผัวอยู่จริงๆ ...แค่ขู่ว่าจะหาเมียใหม่ หรือให้เขาไปหาเมียใหม่ เขาก็ไม่กล้าพูดมากแล้ว สาวๆ ชาวเวบลองขู่ผัวมุขนี้ดูนะคะ...ผลออกมายังไงช่วยรายงานด้วย...

เช้านี้(สี่โมงกว่า) ที่ทองผาภูมิอากาศเย็นกำลังดี มีหมอกคลุมหนา เกร็ดละอองอากาศที่เกิดความเย็นควบแน่น ทำให้ล่องลอยเป็นปุยเหลนหิมะโปรยมาไม่ขาดสาย นี่ถ้าเย็นกว่านี้อีกลบห้าองศาฯ นะเจ้าคะ ยายผีป่าจะเอารถไถทำเนินสูงๆ ข้างบ้าน ทำลานเล่นสกีรอต้อนรับเพื่อนๆ และนักท่องเที่ยวทั่วไปค่ะ...

โลเคชั้นที่เหมาะ ก็เอาเนินป่าช้านั่นแหละค่ะ เหมาะมาก โดยเฉพาะตรงไหนที่เคยเป็นหลุมฝังศพทหารเชลยศุกสมัยสงครามโลก(เขาลืมเก็บไป...คงยศน้อยเลยถูกเมิน)...

รอคอยจองทริปท่องบ้านยายผีป่าหน้าหิมะตกปีหน้านะจ๊ะ

...............................................................


วันนี้จะไม่ได้มาโม้ต่อว่า...

........................ผีป่าที่เข้าสิงเจ้าคนนั้น ทำไมออกง่ายๆ


และจะมาเข้าอีกไหม จะเข้าอย่างไร เข้าใคร เพื่ออะไร ทำไม และเป็นอย่างไร เนาะๆ

.................................

พรุ่งนี้จะไปบวงสรวงพระพุทธบาทที่อีต่อง...เจดีย์โบอ่อง..จะติดน้ำพริกอ่องไปด้วย อิอิ

............................จึงเรียนมาเพื่อทราบว่า

วันนี้ขอให้พ่อแม่พี่น้องทุกท่านที่รอคอยการอ่าน สามารถไปทำงานทำการ ไปไหนก็ได้สบายอกสบายใจขึ้น เพราะวันนี้ไม่มีการเล่าเรื่องนอกเหนือจากนี้..

แต่จะเล่าได้ดียิ่งขึ้น เมื่อมีผู้มาลงนามเกินสองล้านคน...

 

ช่วงนี้ว่างครับ ไม่มีงานอะไรเป็นพิเศษ อ่านกระทู้เสร็จก็นั่งอ่านหนังสือหาความรู้ไปเรื่อยๆ น่ะครับ (จริงๆ แล้วเหมือนโดนดองงาน เหอๆๆ)