รักษาศีลอย่าให้เลยพระพุทธเจ้าสอน

รักษาศีลอย่าให้เลยพระพุทธเจ้าสอน


ที่วัดนี่เวลาให้สมาทานศีล 8 ความจริงมีความประสงค์เฉพาะเวลาที่ใช้กรรมฐาน แล้วถ้าเลิกแล้วเรารักษาศีล 5 ได้ แต่ถือ อพรัหมจริยาเวฯ อีกตัวหนึ่งเมื่ออยู่ข้างในวัดเท่านั้นเองนะ

ทีนี้พูดถึงรักษาศีล 8 จริงๆ ครบถ้วนที่วัดก็ดี ที่บ้านก็ดี ไม่ใช่อุ้มลูกไม่ได้ล่ะ ถือหนักไปแล้ว "อย่างนี้เขาเรียกว่าเคร่งกว่าพระ" ใช้ไม่ได้หรอก มันเกินไปแล้ว หรือถูกตัวไม่ได้ ถูกแขนได้ ถูกหนังได้ ถูกหัวได้ หรือไง นั่นมันเกินไป

ถ้านางภิกษุณีซิไม่ได้ ภิกษุณีนี่จับเพียงเด็กผู้ชาย แม้แต่เกิดในวันนั้นก็ทรงปรับเป็นอาบัติปาราชิก นี่เราไม่ใช่ภิกษุณี ใช่ไหม

"อพรัหมจริยาเวฯ" นี่เขาห้ามร่วมรัก แต่ถูกตัว จะถูกด้านกามารมณ์ มีความปรารถนาในกามารมณ์แต่ไม่ถึงกับร่วมรัก นั่นมันศีลด่างศีลพร้อย ยังไม่ถึงขาดหรอก ขาดต้องเป็นร่วมรักร่วมประเวณี เข้าใจไหม

ศีลนี่ตรงไปตรงมา ไม่ได้โค้งไปโค้งมา นี่โดยมากมักจะถือเคร่งเกินไป เลยลงนรกไปเลย เพราะอะไร เพราะกลุ้ม มันไม่ถูก หรือว่ามันไม่เสีย ถ้าไม่เสียหายศีลไม่ขาดไม่บกพร่อง เข้าใจว่าบกพร่องก็เกิดกลุ้ม ไอ้ตัวกลุ้มนี่ละลงนรก" ที่พระพุทธเจ้าบอกว่า

"จิตเต สังกิลิฏเฐ ทุคติ ปาติกังขา"
ถ้าอารมณ์จิตเศร้าหมองลงอบายภูมิ

อันนี้ร้ายกาจ คือลงนรกเพราะไม่มีความผิด

"จำให้ดีนะ รักษาศีลรักษาแค่พอดี อย่าให้มันเลยพระพุทธเจ้าไป ใครรักษาเลยพระพุทธเจ้าน่ะลงนรกทุกรายแหละ เอาแค่พระพุทธเจ้าสอนพอนะ.."


(จากหนังสือธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 179 หน้า 88-89)