รัก

พี่บุษเลย ทำเพื่อนใหม่ ให้คิดมาก.....สหาย"รัก" มักแคลงใจ มิเห็นสม
เหล่ามิตรเรา พระเจ้าสรร มาเกลียวกลม.....เรามิจม ใจแคบ แอบเคืองใจ

เราก็เห็น เหตุผล แค่อย่างเดียว.....กดผิดเชียว แน่แน่ พอรู้ได้
เพราะเนื้อหา ในกลอน มิมีไร.....ต้องเผลอไผล กดพลาด แน่แน่เอย

 

บึงไพร....กลอนไพเราะ....เสนาะเสียง...สุดยอดเยี่ยม...มิมีใครเกิน
อ่านแล้ว...แสนเพลิดเพลิน....บทกลอนรัก....ปักดวงใจ

จึงทำให้รู้ว่า..ดวงใจกลั่นภาษา....สุดแสนเสน่หา...นั้นมาจากเสียง
ไพเราะ....เสนาะสำเนียง...เพราะส่งเสียง....งดงามวาจา

**กระทู้นี้เป็นเครื่องเตือนใจดีว่า คนจะงดงาม...ด้วยวาจา งามดวงใจ...ใช่ใบหน้า เพียงอย่างเดียว นะคะ

 

ความรัก....น่ายินดี
มีวจี...น่าทะนุถนอม
แต่งด้วย...ลำเนากลอน
หัวใจสอน....เสนาะวาจา


**ขออภัยด้วยคะที่ทำให้เข้าใจผิด เห็นว่าภาษา...สื่อใจ นะคะ

 

รักเลิศ....คือรักให้
ถ้ารักใคร...แล้วให้สมหวัง
ยินดี....ให้รักมีกัน
หวังเพียงว่า...ให้พบสุขใจ


คติคะ รักที๋แท้จริง หวังให้คนที่เรารักมีความสุข ไม่ให้ทุกข์แก่กัน
รักด้วย เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา นะคะ

 

"คะนึง"รัก คะเนใจ ฝักใฝ่หา....."คะนึง"หา โหยห่วง บ่วงคิดถึง
"คะนึง"รส รักเลิศ เพริศรำพึง....."คะนึง"จึง คนึงใจ "คะนึง"เธอ

 

"วัก"วารีสาดลเล่น.....เย้าหยอก
"นที"กระฉอกใสออก.....รรอกริ้ว
"วจี"หวานพร่ำพรอดบอก.....ล้อร่ำ
"หวาน"พร่ำซาบซ่านหวิว.....เพลิดพลิ้ว ปลิวลออง

 

"คำหวาน"นั้น มีเจตน์ อำนวยสุข.....กล่าวเพื่อสุข สราญได้ ใจหรรษา
"คำหวาน"อาจ ทรมาน บางเวลา.....ยามโหยหา คนหวานหวาน ที่หว่านคำ

เสพย์"คำหวาน" ควรยั้ง ชั่งจริต.....อย่าพึงติด รสอักษร ที่หวานล้ำ
จักหวานแท้ หรือเทียม ดูการทำ.....ดูเพียงคำ ก็เพียงหวาน ผ่านผ่านใจ

 

กิน"ของหวาน" ก็หวานปลิว พลิ้วชิวหา.....ชื่นกายา สดใส กายหรรษา
กระปี้เป่า กระฉับเฉง จนเพลา.....ได้ผลาญพา หวานหมด ลดจากกาย

กิน"คำหวาน" ก็หวานวาบ อาบซ่านจิต.....อักษรฤทธิ์ ก็ซ่านวาบ หวิวมิหาย
หวานกำกับ อักษรา หวานจนตาย.....หวานเคลือบไล้ ดวงหทัย คลุมครอบวาง

กินใดใด ให้หวานหวาน ก็เคลิ้มเคลิ้ม.....เพลิดเยิ้มเยิ้ม เพลินใสใส แหววหวิวหวิว
คล้ายลอยลอย คล้อยคล้อยใจ ไหวไหวปลิว.....วูบวูบหวิว วาบวาบใจ วับวาววาว

 

มันหนาวน้อย น้อยน้อย น้อยน้อยน้อย......หนาวอ่อยอ่อย อ้อยอิ่ง ประวิงพัก
หนาวอั้นอั้น อืดอืด หนาวอึกอัก......หนาวพักพัก งึกงัก หนาวอ่อนใจ

 

เกื้อหนุนมิตร ปรองดอง ห้องรักนี้

มากไมตรี มอบกัน ฉันท์ปราชญ์กล้า

ทวีเพิ่ม รักการุณย์ แลเมตตา

มุทิตา อุเบกขา โอ่อ่าใจ

เยี่ยมมองหา คุณดื้อ ตาใสแป๋ว

สองเที่ยวแล้ว ไม่เห็น เอ๋...ไปไหน

คุณล้อเล่น คนดี ที่บึงใหญ่

หรือว่าไป เที่ยวกันแล้ว เลยแคล้วกัน...น่ะค่ะ



แรกได้พบ คุณจันทรา คราเมื่อวาร สำราญใจ...... สวัสดีย้อนหลังนะคะคุณจันทรา (kiss)

 

เย็นยะเยือก...วาบหวิว...ต้องผิวเนื้อ

อาบไอเอื้อ...อวลฝน...ปนลมหนาว

ฝนพรำเฉื่อย...เรื่อยไป...ละอองพราว

เจ้าลมหนาว...เคล้าน้ำฝน..ปนรวมกัน...

 

ละอองฝน ปนลม ข่มลมหนาว.....ละอองสาว ปนบึง ขึงไพรสณฑ์
ละอองรัก ปนคนึง ถึงทุกคน......ละอองคน ปนรัก พิทักษ์ใจ

ละอองดาว พร่างพราว เคล้านภา.....ละอองฟ้า พร่างพรม ร่วงลงให้
ละอองรัก พร่างพรู ประพรมไป.....ละอองใจ พร่างไพร ไมตรีเพลิน

ละอองน้ำ ฝอยฝอย ฟุ้งปรอยปรอย.....ละอองลอย ฟุ้งฟุ้ง ปรอยเหิรเหิร
ละอองรัก พริ้วพลิ้ว พาพรำเพลิน.....ละอองเพลิน เหิรลอย ปรอยปรอยใจ

 

ฟังฟ้าครึ่ม คำราม ท่ามกลางหนาว.....นี่มันเข้า ธันวา ไปแล้วนั่น
ฝนก็ตก ฟ้าก็ร้อง ก้องเสียงกัน.....ปีนี้นั้น ฟังฟ้าร้อง ก้องครึ่งปี

เรามิเคย เจออาเพศ เหตุเช่นนี้.....ฤดูดี เลือนรสหาย คลายรสศรี
เราเฝ้ารอ "เหมันต์" ทุกทุกปี.....ปลายปีนี้ ยังต้องฟัง ฟ้าคำราม

เออแล้วนี่ ปีหน้า จะเป็นไง.....ชักสงสัย ปีหน้า ใกล้เข้าข้าม
หวังว่าคง มิต้องฟัง ฟ้าคำราม.....ยามก้าวข้าม ลามศกใหม่ ในสิ้นปี

 

หน้าฝนนั้น ต้นไม้ เขียวงามดี.....แต่หนาวนี่ มันมีดอก ออกนะจ๊ะ
ฝนยังตก ไพรงง ยังไงล่ะ.....ดอกไม่มา ก็ไม่หอม น่ะสิเธอ

บ่นเป็นกลอน อย่างไรเสีย ก็เลิศบ่น.....แหมทุกคน ก็ต้องแก่ มิใช่เหรอ
ตายก่อนแก่ เราก็ชอบ ดีนะเออ.....ไม่ต้องเหวอ เจอหน้าแก่ แย่ลำเค็ญ

โลกปรับตัว ไปมาก หลากด้วยเหตุ.....มีอาเพศ พิสตาร สำแดงเห็น
แต่มนุษย์ ยังเหมือนเดิม ที่เคยเป็น.....กว่าจะเต้น ตื่นรู้ ต้องเจียนภัย

หลายอย่างคง แก้ไข ไม่ทันแล้ว.....คงมิแคล้ว ส่งผล เรียนรู้ได้
เรานั่งมอง ละครโลก ละเล่นไป.....วาดลวดลาย ละเลงไป เราเรื่อยดู

 

ดำน้ำอยู่ คุยปลา ใต้ใบบัว.....แล้วมั่วมั่ว ไปคุยปู คุยกุ้งต่อ
งมหอยเล่น รอศิษย์ มาต่อล้อ.....รอเพื่อนต่อ กลกลอน อ้อนออกกัน

 

เธอบอกว่า งานยุ่ง พะรุงรัง.....เราก็ยัง รอรอ มิเห็นหัว
สงสัยเจอ กลอน"จันทรา" ร่ายรัวรัว.....หล่อนคงกลัว เลยสุมหัว แสร้งทำงาน

 

"ศิษย์ดื้อ"นี้ น่ารัก ทะเล้นเล่น.....ตามล้อเต้น อาจารย์ มิมีเหงา
สะกดรอย คอยจดจำ เรื่องบึงเรา.....คอยใฝ่เฝ้า เข้าบึง"รัก" ขับขันกลอน

แต่ครานี้ มีกวี "ศรีจันทรา".....เข้าบึงมา รัวกลอน ร่อนอักษร
วิชาเด็ด เชิงแง่ แม่งามงอน.....คือซุ่มซ่อน รอเพลา ลอบมาเกรียน


status... ยอไว้ เดี๋ยวก็มา ฮี่ๆ

 

"ศรีจันทรา" ฝีกลอนท่าน ช่างฉะฉาน.....ศิษย์อาจารย์ บ้านใด แห่งไหนนี่
ชั้นเชิงเล่น ตามโบราณ ประเพณี....."จันทราศรี" เลิศร้าย ไม่ธรรมดา

 

การเล่นกลอน เราว่า สนุกดี.....เล่นทุกที ฝึกสมอง คล่องภาษา
มันได้เสื่อม ผุพัง อย่างช้าช้า.....ยั้งเวลา สมองล้า ให้ช้าไป

 

เราพิสูจน์ วิสุทธิ์รัก ในบึงนี้.....จะมักมี ราคะ หามิได้
เสวนา ก็เพื่อ"รัก" งดงามใจ.....แต่งกลอนให้ ประโลมโลก หวังโศกคลาย

แต่วันนี้ ดีใจ มากมายนัก.....มีเพื่อน"รัก" มามาก และหลากหลาย
ได้อ่านกลอน ลีลา ล้วนพลิ้วพราย.....ชมลวดลาย ถ่ายเท แลกเปลี่ยนกัน