ร่วมแลกเปลี่ยนเคล็ดลับในการประคองศีล 5 กันคะ่

หวัดดีทุกท่าน

นรกเขามีกฏของเขา ตัดสินมนุษย์ด้วยศีลห้านี้แหละ

 

มองเห็นอะไร จึงเตือนแรง
ฮับ

 

แค่เขียนให้เข้ากับกระทู้ครับ
ว่าทำไมคนต้องรักษาศีลห้า

ทั้งที่พระศาสดาไม่บัญญัติ
แต่เป็นกฎของภพภูมิ

 

สัตว์โลกเป็นไปตามกรรมครับ ไม่มีใครเป็นเจ้าของธรรมชาติ
ไม่มีใครเป็นคนสร้างกฏอะไรทั้งนั้น ธรรมชาติมันเป็นไปอย่างนั้นของมันเอง
เเละก็ไม่มีใครมาตัดสินเราได้ครับ เราจะเป็นอย่างไร จะเกิดเเบบไหน
มันอยู่ที่ว่าเราทำอย่างไร เท่านั้นเอง

 

เเละอีกอย่างนึง การมีศีล 5 ไม่ได้เป็นตัวการันตีว่าจะทำให้พ้นอบายได้ 100% ครับ
เพียงเเต่จะเพิ่มโอกาสในการเกิดสุขคติภูมิ หรือลดโอกาสไปเกิดทุขคติภูมิได้

ทางเดียวที่ปิดอบายได้ หรือการได้มรรคผลครับ

 

แล้วเคยไปถามท่านยมราชหรือเปล่าละท่านโสดา..!!

 

ลองไปนับดูจิ ภูมิ31 มีอะไรมั่ง จะได้ ตาสว่าง

 

เขาอาจจะมองเห็นอะไร ได้เกินกว่าแมวเน่าก็ได้ เพราะแมวเน่า ตา รวมเป็นถึงอายตนะที่จำเป็นต่อการพ้นทุกข์ หมดสภาพเสียแล้ว

 

ห้องนี้อาจเป็นห้องเดียวที่พอมีคนเล่นมั้ง นอกนั้นร้าง ...กับหนักไปทางขายของ

ส่วนตัวว่าคุยในกรอบปฎิบัติก้อหนุกดี

เรื่องลำเอียง คงมีเป็นปกติ อย่าไปนอยด์เร้ยย เห็นจนเบรื่อ....ดูตัวอย่างทู้ฝันอดีตชาติ ปกติทู้ต้องมูฟไปห้องอื่น แต่ก้อไม่ไป สงสัยมีคนถูกใจไปโพส

 

ศีล คือ ความปกติ
ความปกติของระดับจิต....
....ที่ควรแก่ภพภูมิของมนุษย์

มนุษย์....ต่างจากเดรัจฉาน
....ตรงที่
...มีความยับยั้งชั่งใจ
เดรัจฉาน....อยากกิน....ก็กิน
.....อยากสืบพันธ์...ก็สืบพันธ์
ไม่สนชีวิต...ใคร
ไม่สนว่า..การสืบพันธ์...
จะเป็นแม่พ่อ...พี่น้องตัวหรือไม่
......เพราะสัตว์ทำไปตามสัญชาตญาณ

เมื่อไหร่มนุษย์.....
ขาดความยังยั้งใจ....
....ใจก็อยู่ต่ำกว่าระดับปกติ...แต่ภพมนุษย์

คนทำผิดศีล
....คือคนที่ทนต่อการเร้าของกิเลส...ไม่ได้
ยอมเหนื่อยกาย....เหนื่อยใจ
เบียดเบียนผู้อื่น.....
.....เพื่อแลกกับความสุข....
ความสุขเพียงเล็กน้อย...ไม่กี่ขณะ

ผิดศีลครั้งแรก....
อาจเพราะทนสิ่งเร้าภายใน....ไม่ไหว
ใจอาจมีความละอาย...ในสิ่งที่ทำ
แต่เมื่อ....มีครั้งที่1
ครั้งที่ 2 ...ก็จะง่ายขึ้น
....เรื่อยไป10 ครั้ง 100 ครั้ง
จนใจหมดความละอาย....
และเห็นการผิดศีลนั้น....เป็นธรรมดา
ไม่มีสะดุ้ง...หวาดเสียวอีก
...เมื่อทำผิด...

จิตแบบนี้....ต่ำกว่ามาตฐาน...
ระดับจิตของมนุษย์...
เมื่อตายลง....
.....จิตก็ไปเกิดใหม่...
ในภพภูมิที่สมควร....แก่ระดับของจิต
เมื่อขาดความยับยั้งใจ....เป็นปกติ
กระทำไปตามสัญชาติญาน
....จิตก็ไม่เหมาะกับ....มนุษย์
เหมาะกับ....
....ภพภูมิเดรัจฉานมากกว่า

ใจที่มันอยากผิดลูกผิดเมียผู้อื่น
....ใจมันจะเร้าๆ....
ไปหาผัสสะนุ่มๆ...รสของการร่วมรัก
ถ้าฝืนมันได้....ไม่ไหลไปกับกิเลส
....ปรุงแต่งภายในใจ
ครั้งแรก....อาจต้องทน..ต่อความอยาก
....ทนต่อตัณหาบีบคั้น...
แต่เมื่อหัดยับยั้งใจตนได้...
1 ครั้ง ...10 ครั้ง.... ใจจะเริ่มเป็นปกติ
เห็นเลยว่า....
ไม่ต้องไปทำแบบนั้นก็ได้
ไม่จำเป็นต้องกับ...คนนั้น..
ไม่จำเป็นต้องเบียดเบียนลูกเมียผู้อื่น

....จากการฝึกฝืนกิเลส
....10ครั้ง.... 100 ครั้ง
มีธรรมะข่มใจ...
อนุสัยเดิมค่อยๆถูกเปลี่ยน
คราวนี้จะเกิดศีลที่มาจากใจ
....ที่ไม่คิดเบียดเบียน
แต่ถูกเปลี่ยนที่รากเหง้าของจิต

ผู้มีศีลสมบูรณ์...จะสังเกตุตัวเองได้
เมื่อก่อน...ต้องข่มใจที่จะไม่ทำผิด
วันนึง....
เมื่อมีศีลมาจากใจ
มันจะไม่ต้องข่ม ...ไม่ต้องพยายามฝืน
จะเห็นเลยว่า
.....ตัวเราเองก็ไม่ได้ตั้งใจถือศีลอะไร?
แต่ก็ไม่ทำผิด....
และไม่ได้อยากทำผิด
เพราะศีลนั้น...
มาจากมาตรฐานปกติของจิต
...และศีลแบบนี้
เป็นอิสระจากตัณหา..ในการถือ
เป็นศีลที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญ
อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้

 

คิดถึงพระสูตรนี้ครับ
...............................

อานนท์ ! เราไม่พยายามทำกะพวกเธอ อย่างทะนุถนอม
เหมือนพวกช่างหม้อ ทำแก่หม้อที่ยังเปียก ยังดิบอยู่
อานนท์ ! เราจักขนาบแล้ว ขนาบอีก ไม่มีหยุด
อานนท์ ! เราจักชี้โทษแล้ว ชี้โทษอีก ไม่มีหยุด
ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร ผู้นั้นจักทนอยู่ได้.

(มหาสุญญตสุตต อุปริ. ม. ๑๔/๒๔๕/๓๕๖.) พุทธวัจน์

คนเรา ควรมองผู้มีปัญญาใดๆ ที่คอยชี้โทษ คอยกล่าว
คำขนาบอยู่เสมอไป ว่าคนนั้นแหละ คือผู้ชี้ขุมทรัพย์,
ควรคบบัณฑิตที่เป็นเช่นนั้น
เมื่อคบหากับบัณฑิตชนิดนั้นอยู่
ย่อมมีแต่ดีท่าเดียว ไม่มีเลวเลย.

(ปณฑิตวคฺค ธ. ขุ. ๒๕/๒๕/๑๖.) พุทธวัจน์

 

สาธุครับ _/\_ ผมขอเป็นกำลังใจให้คุณพี่ @หมูไม้ละ5 ทำให้ได้นะครับพี่… ขอให้พี่เข้มแข็ง อดทน ข่มใจให้ได้ ไม่มี “… ใจเร้าๆ ....ไปหาผัสสะนุ่มๆ ...รสของการร่วมรัก…” และ มีสติตั้งมั่นในชีวิตประจำวันอยู่ทุกเมื่อครับ _/|\_

คุณพี่ @หมูไม้ละ5 รีบหาทางฉีดวัคซีนป้องกันโรค Covid - 19 ให้เร็วที่สุดนะครับ ^ ^

 

ศีลคือเครื่องอยู่เพื่อให้รู้ว่าสิ่งใดควรไม่ควร ถ้ากำหนดขึ้นมาก็เพื่อฝึกให้ตนเองอยู่ในความจริงตั้งต้นที่มีความอดทนก็อาจทำได้ขึ้นอยู่กับในสถานการณ์ไหน หากสถานการณ์นั้นจำเป็นก็ตั้งสติรับรู้เพื่อหลีกเลี่ยง เพราะศีลที่บัญญัติไว้เพื่อไม่ให้เกิดการเบียดเบียน แรกๆอาจบอกได้ว่า ไม่เจตนา แต่พอต่อมาเมื่อรู้แล้ว ก็ไม่อาศัยเหตุผลอื่นใดเพื่อการเบียดเบียน มันจะติดในใจและถ้าไม่ระลึกนึกถึงและแก้ไขมัน มันก็จะค้างคาอยู่อย่างนั้น จนกว่าจะรู้ว่า ผลการกระทำกระทบที่ใครและการกระทำนั้นใครรับผลเมื่อรู้แล้ว มันจะเรียกว่า ปกติ คือ ไม่ละเมิดโดยปกติ หรือถ้าละเมิดก็ต้องน้อมรับและแก้ไขหรือรับรู้ด้วยสติว่า มันไม่ควรมันไม่ดี ทำให้ตนและผู้อื่นต้องเดือดร้อน และเมื่อมีความเป็นปกติดีแล้ว ก็จะดีต่อการสั่งสมบารมีอื่นๆ มันจะไม่คอยบดบังกัน มันจะไม่คอยกีดกั้นการเกิด สมาธิและปัญญาในทางจะพ้นทุกข์ จึงเรียกว่า สติในเบื้องต้น จึงนำไปสู่สติในแบบละเอียดและใช้เพื่อละ ความยึดมั่นถือมั่นใดๆ

 

อย่างที่ผมพิมบอกไว้ในกระทู้นี้ตั้งเเต่เเรกๆเลยครับ

มีศีลให้เป็นปกติ.. มีปกติ(จิต)ให้เป็นศีล

เเล้วมันจะกลายเป็นความปกติของจิต ไม่ใช่การยับยั้งชั่งใจอะไรเลย
หรือจะบอกว่า เมื่อจิตมีศีลเป็นปกติเเล้ว
จะเรียกว่า ไม่ได้ถือศีลก็ถูก เพราะมันจะไม่ใช่การถือศีล เเต่มันจะไม่มีความทะยานอยากที่จะไปทำผิดศีลเเม้เเต่น้อยเลย จึงไม่จำเป็นต้องมีความฝืนใจ หักห้ามใจที่จะไม่ผิดศีล
มันจะกลายเป็น passive skill (ติดตัว)ไปเอง

สนับสนุนให้ทุกๆคนมีศีลนะครับ ไม่ว่าคุณจะศาสนาหรือลัทธิอะไรก็ตาม เพราะศีลไม่ใช่เเค่มาตรฐานของผู้นับถือศาสนาพุทธ เเต่ศีลเป็นมาตรฐานของความเป็นมนุษย์ทุกคนครับ.

การมีศีล ได้ประโยชน์ทั้งตัวเรา เเละผู้อื่น
การมีศีล เปรียบเหมือนย่างเก้าเล็กๆไปสู่มรรคผล
การมีศีล เปรียบเหมือนการก้าวห่างออกจากอบาย

เเรกๆเรารักษาศีล สุดท้ายศีลรักษาเรานะครับ

 

เเต่ใดๆเลย การจะมีศีล ขั้นต้นมันเริ่มมาจากการมี หิริโอตตัปปะ คือความเกรงกลัวต่อบาป ความละอายใจต่อบาป

ถ้าใครรู้สึกว่า ตัวเองทำผิดศีลโดยไม่รู้สึกผิด รู้สึกละอายใจอะไรเลย
ให้คุณรู้ตัวไว้ว่า คุณกำลังมุ่งหน้าไปสู่ความตกต่ำครับ ตกต่ำอย่างไร..?
คุณกำลังมุ่งไปสู่ความเป็นเดรัจฉาน คุณกำลังมุ่งไปสู่อบาย คุณกำลังออกห่างจากพระนิพพาน เพราะฉะนั้นมันเสี่ยงเเละอันตรายมากครับ

อย่าให้การผิดศีลกลายเป็นปกติ เพราะนั่นเเปลว่าคุณขาดหิริโอตตัปปะ ที่เป็นเบื้องต้นของพื้นฐานความเป็นมนุษย์

 

พี่ต่อยอดจากที่น้องชมพู..บอกว่าศีลคือปกติ
ขยายต่อให้ครับ...
คนอ่านบางคนจะได้พอมองภาพออก
ว่าศีลคือความปกติ...ยังไง

#ว่าแต่วรรคสุดท้ายนี่แฟ้วมากครับ55

"เเรกๆเรารักษาศีล สุดท้ายศีลรักษาเรานะ"

 

ผมก็เสริมพี่อีกทีนึงนั่นหละครับ 555

 

สังเกตว่า คนส่วนใหญ่ ไม่เคย ไม่รู้ ว่ามีวิธีแผ่เมตตาให้ตัวเองด้วย
ส่วนมากจะถูกสอนมาตั้งแต่เด็กให้แผ่เมตตาให้สัตว์ทั้งหลาย

แต่จริงๆแล้ว เราควรแผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน ให้เรามีความสุขให้ได้ก่อน
หลังจาก อาราถนาศีล 5 แล้ว ลองแผ่เมตตาให้ตัวเองกันก่อน แล้วจะพบ พลังแห่งความเมตตา

คาถาแผ่เมตตาตนเอง
อะหัง สุขิโต โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้มีความสุขเถิด
อะหัง นิททุกโข โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีความทุกข์
อะหัง อะเวโร โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีเวร
อะหัง อัพยาปัชโฌ โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีความพยาบาทเบียดเบียน
อะหัง อะนีโฆ โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีความทุกข์กายทุกข์ใจ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิฯ
ขอให้ข้าพเจ้า จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญฯ

copy มาจาก บทคาถาว่าด้วยการแผ่เมตตา 84000.org