สนทนาตามประสา

แหมเจ้ ไอ้ที่ลงให้อ่าน น่ะ ยังไม่ได้ ๑ ใน พันที่ผม อ่านมา เลย ไอ้จิตตก น่ะ ตกเพราะอะไรเป็นเหตุ ครับ และคุณเตี่ย นีใคร ครับ 555+ บอกไม่ได้ อีกละ เซ่


คุนเตี่ยของเจ๊ เค้าก้อเป็นคนแก่ธรรมดาๆๆๆ ที่ขี้บ่นคนนึงอ่ะ วันๆก้อ : อ่านหนังสือสิ,ตี2แล้ว นอนได้แล้ว,ทำโน่น/นี่/นั้นรึยัง ฯลฯ อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะคุณลุง

ส่วนที่จิตตก นี่ เจ๊ซุ่มซ่ามเองน่ะ ถือไม่ดี มันเลยตกๆหล่นๆ แต่ตอนนี้เก็บขึ้นมาแล้วค่ะ

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ลองดูนะ ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ ถึงลุงรู้ ลุงก็บอกไม่ได้ นะ

**ที่บอกไม่ได้น่ะ เพราะลุงกลัวดอกพิกุลร่วง บอกหลานๆไป ก้อแค่เนี้ย ไม่เห็นยากเรย**

 

เห็นด้วยกะเจ๊ครับผมมม แต่ก็เข้าใจลุงครับบบ โก้คิดว่าได้คำตอบแล้วละครับจากในฝันครับ อิอิ มาทั้งหลวงปู่ปานกะหลวงพ่อฤาษีลิงดำเลยย แค่ฝันถึงท่านก็เปี่ยมไปด้วยปิติสุขแล้วครับบ

 

สวัสดีค่ะ มาเจอห้องนี้โดยบังเอิญมาก ขอเข้ามาศึกษาด้วยคนนะคะ ตอนนี้กำลังทำตามกฏ เรื่องตามไปอ่านตั้งแต่ต้น เพิ่งอ่านถึงหน้าที่ 6 กำลังพยายามเต็มที่ค่ะ ส่วนตัวก็ปฏิบัติมานานเหมือนกัน แต่ก็ยังต้วมเตี้ยมๆ อยู่ อาจเป็นเพราะน้ำหนักเกินพิกัดหรือเปล่าไม่ทราบ แล้วจะเข้ามาถามปัญหา "คุณลุง" ด้วย ตอนนี้ขอตามอ่านของเก่าให้จบก่อน ตาลายเลย

 

ลุงคะสวัสดีคะวันนี้เป็นวันครูกุลขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั่วสากลโลกจงปกป้องคลุมครองลุงและครอบครัวให้ลุงมีสุขภาพแข็งแรงปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ แคล้วคลาดจากภยันตรายต่างๆ นะคะ (กุลนับถือลุงเป็นทั้งลุง ทั้งอาจารย์ ทั้งพ่อนะคะ)


โก้คิดว่าได้คำตอบแล้วละครับจากในฝันครับ อิอิ มาทั้งหลวงปู่ปานกะหลวงพ่อฤาษีลิงดำเลยย แค่ฝันถึงท่านก็เปี่ยมไปด้วยปิติสุขแล้วครับบ<!-- google_ad_section_end -->
อนุโมทนาคะโก้

 

โมทนานะโก้ ดีจัง หลวงพ่อท่านมา น่าจะเป็นนิมิตหมายที่ดีนะ

สวัสดีค่ะ ยินดีที่รู้จัก

 

เอ้อ ดีจัง ยังรู้ตัวเอง ก่อนไป วางกำลังใจ ตัดละขันธ์ ๕ ให้เด็ดขาด ก่อนสิ
หนูต้องเน้น วิปัสนา ให้มาก กสินที่ได้ ก็พยามทำให้ ทรงตัว นะ

ครับ สวัสดี ครับ ยินดีที่รู้จักครับ ในกลุ่ม ทุกคนเว้น บางคน ต่างก็มุ่งเน้น ในเรื่องของการ ปฏิบัติ เพื่อให้ถึงแก่นของพระพุทธศาสนา ตามคำสอน ขององค์ สมเด็จพระสัมมา สัมพุทธเจ้า ในแนวทางของ พระเดชพระคุณ หลวงพ่อ ฤาษี ฯ นะครับ

โมทนาจ้า
ลุงขออ้างเอา บารมีแห่งองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ทุก ๆ พระองค์ ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ทุก ๆ ท่าน ทุก ๆ พระองค์ และบุญกุศลใด ที่ลุงได้บำเพ็ญมา แต่ต้น จนถึงปัจจุบัน และในอนาคต ที่พึงจะบังเกิดมีกับลุง เพียงใด ขอพวกเธอทั้งหลาย จงมีส่วนร่วม ในกุศลนั้น ด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ

เอ้อ เจ้ ครับ ปกตินี่ น่ารัก กว่านี้อีก นี่ไม่ปกติ น่ะ 555+


โก้ นะ และทุกคน การฝัน หรือนิมิต เห็น หลวงปู่ หลวงพ่อ ไม่มีคำว่าบังเอิญ นะ ให้มั่นใจ ในสิ่งที่ทำอยู่ ว่าสิ่งนั้น ถูกแล้ว ดีแล้ว โมทนาด้วยนะ พยายามทำในสิ่งที่ลุงบอก เพราะนั่น คือคำสอน ของท่าน นะ
ไม่ใช่ของลุง

 

แอม นะการปฏิบัติ ก็เพื่อ บรรเทา เบาบาง กับ กิเลส ตัณหา อุปทาน นะ การพิสูจน์ ผลของการปฏิบัติ ก็ดูจากอารมณ์ ที่มากระทบ กระทั่ง เรานะ ค่อย ๆพิจารณา เราเองก็ตาย เขาเองก็ตาย ถ้าจิตเราหมอง เราเองนั่นแหละ ที่จะเป็นเหยื่อ ของ อบายภูมิ นะ

การฝึกกสิน เราฝึกที่ใจ ท่าใหนก็ได้ นะ พยายามทรงอารมณ์ ไว้ หมั่นพิจารณา ไตรลักษณ์ และ อริยสัจน์ ๔ นะ

 

โมทนาจ้า
ลุงขออ้างเอา บารมีแห่งองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ทุก ๆ พระองค์ ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ทุก ๆ ท่าน ทุก ๆ พระองค์ และบุญกุศลใด ที่ลุงได้บำเพ็ญมา แต่ต้น จนถึงปัจจุบัน และในอนาคต ที่พึงจะบังเกิดมีกับลุง เพียงใด ขอพวกเธอทั้งหลาย จงมีส่วนร่วม ในกุศลนั้น ด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนาด้วยครับลุง เช่นกันครับผม

 

คุณลุงคะ ทำไมส่ง pm ไปหาลุงไม่ได้อ่ะค่ะ จะถามหน้าไมค์ ก็กลัวจะเปลืองเนื้อที่ เพราะมันยาววววววววมากกกกกกก

 

ไม่เป็นไร นะ เอาหน้าเวปเลย 555+ ลุงเวลาน้อย น่ะ เอาสั้น ๆ พอได้ใจความ ก็พอแล้ว เรื่องหมอดู ลุงไม่เป็น เอาแนวทาง การปฏิบัติ นะ

 

ได้ค่ะคุณลุง ทุกวันนี้จริงใจจะนั่งสมาธิครั้งละ 1 ชม.ช่วงเช้าและก่อนนอน โดยใช้อานาปานสติ ภาวนาคำว่าพุทโธ ก็จะดูลมไปเรื่อยๆ พร้อมกับดูว่าขณะนี้ตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ หรือเฉยๆ อะไรทำนองนี้แหละ ดูไปดูมา มันก็เงียบหาย สงบนิ่ง คำภาวนาก็หาย ลมหายใจก็เหมือนไม่รู้สึก รู้แต่ความนิ่ง สงบ เสียงหรืออะไรภายนอกไม่ได้ยินไม่รับรู้ทั้งนั้น มันว่างเปล่า ก็รู้เฉยๆ ว่ามันว่างเปล่า แต่ทำอะไรมันไม่ได้ เหมือนเราควบคุมมันไม่ได้ จะให้มันคิดพิจารณาอะไรก็ไม่ได้ จนกระทั่งสักครู่ มันก็เหมือนไหลลื่นออกมาสู่จุดเริ่มต้นใหม่ รู้สึกถึงความมีตัวตน มีความรู้สึกนึกคิด จะคิดอะไรก็ทำได้ ก็สงสัยทำไมมะกี้ทำไม่ได้ พอถึงตรงนี้ก็ดูจิตตัวเองต่อว่าตอนนี้เป็นไง สักครู่มันก็เงียบหายไปเหมือนเดิมอีก แล้วก็ไหลออกมาที่เดิมอีก สลับไปมา เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะต้องปรับแก้ไปอย่างไรคะ
อีกเรื่อง เวลานั่ง เห็นคนอื่นบอกมีวิตก วิจาร ปิติ สุข เอกัคคตา จำเป็นหรือเปล่าคะ เพราะของจริงใจ มี วิตก วิจาร ปิติ สุข มีบ้าง ไม่มีบ้าง เพราะตอนนั่งจะดูอารมณ์ตัวเองตลอด ไม่เจออาการของปิติเลยอ่ะ สุขบางทีก็ไม่สุข ไม่ทุกข์ มันเฉยๆ ไม่ทราบทำผิดหรือเปล่า รบกวนแนะนำด้วยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

 

ทุกคนควรอ่าน และทำความเข้าใจ ไปด้วย นะ

ทุกวันนี้ จริงใจจะนั่งสมาธิครั้งละ 1 ชม.ช่วงเช้าและก่อนนอน โดยใช้อานาปานสติ ภาวนาคำว่าพุทโธ ก็จะดูลมไปเรื่อยๆ พร้อมกับดูว่า ขณะนี้ตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ หรือเฉยๆ อะไรทำนองนี้แหละ ดูไปดูมา มันก็เงียบหาย สงบนิ่ง คำภาวนาก็หาย ลมหายใจก็เหมือนไม่รู้สึก รู้แต่ความนิ่ง สงบ เสียงหรืออะไรภายนอก ไม่ได้ยินไม่รับรู้ทั้งนั้น มันว่างเปล่า ก็รู้เฉยๆ ว่ามันว่างเปล่า แต่ทำอะไรมันไม่ได้ เหมือนเราควบคุมมันไม่ได้ จะให้มันคิดพิจารณาอะไรก็ไม่ได้
โมทนา จ้า เป็นลักษณะ ของฌาณ ๔ อย่างหยาบ นะ

จนกระทั่งสักครู่ มันก็เหมือนไหลลื่นออกมาสู่จุดเริ่มต้นใหม่ รู้สึกถึงความมีตัวตน มีความรู้สึกนึกคิด จะคิดอะไรก็ทำได้ ก็สงสัยทำไมมะกี้ทำไม่ได้ พอถึงตรงนี้ก็ดูจิตตัวเองต่อว่าตอนนี้เป็นไง สักครู่มันก็เงียบหายไปเหมือนเดิมอีก แล้วก็ไหลออกมาที่เดิมอีก สลับไปมา เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะต้องปรับแก้ไปอย่างไรคะ

ขณะที่จิตอยู่ใน ฌาณ ๔ ถ้ากำลังจิต ยังไม่มีกำลัง ดีพอ ก็จะเด้งออกมาเอง นะ หรือบางคราว เราคิดว่าเรา นั่งเดี๋ยวเดียว แต่ปาเข้าไปเป็น ชั่วโมงก็มี ช่วงนี้ถือว่าดี ไม่ต้องแก้ไข เพียงแต่จิต เมื่อเด้งออกมาแล้ว ให้ใช้วิปัสนาญาณ คือการพิจารณา ขันธ์ ๕ นะ

อีกเรื่อง เวลานั่ง เห็นคนอื่นบอกมีวิตก วิจาร ปิติ สุข เอกัคคตา จำเป็นหรือเปล่าคะ เพราะของจริงใจ มี วิตก วิจาร ปิติ สุข มีบ้าง ไม่มีบ้าง เพราะตอนนั่งจะดูอารมณ์ตัวเองตลอด ไม่เจออาการของปิติเลยอ่ะ สุขบางทีก็ไม่สุข ไม่ทุกข์ มันเฉยๆ ไม่ทราบทำผิดหรือเปล่า รบกวนแนะนำด้วยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

ไม่จำเป็น นั่นเป็นเพียงอาการ ให้เชื่อมั่น ตัวเอง นะ ความลังเล สงสัย นีคือ นิวรณ์ นะ
ถ้ากำลังฌาณ ยิ่งสูง จะยิ่งตัด นะ โดยมากจะตัดไม่รู้ ตัว นะ

วิตก คือ การประคองอารมณ์ ให้ตั้งมั่น
วิจาร คือ คือ คำภาวนา
ปิติ คือ ความอิ่มใจ
สุข คือ อธิบายลำบาก ตัวนี้ คือสุข ที่ไม่อิง ด้วยวัตถุ น่ะ คล้าย ๆ กับมีความพอใจ ในปิติ น่ะ
เอกัคคตา คือ ความเป็นหนึ่งเดียว ของจิต

เอาละตอบหมด แล้ว นะ

จุดมุ่งหมายของการปฏิบัติ คือ การพ้นทุกข์ นะ ​

ทุกข์ หมายถึงสิ่งที่ทนได้ยาก
ทุกข์เกิดจาก เครื่องเศร้าหมองของจิต อันได้แก่ ความโลภ ความโกรธ ความหลง คือ กิเลส<O
กิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดจาก ความทะยานอยาก คือ ตัณหา<O
ตัณหา ความทะยานอยาก เกิดจาก ความยึดมั่นถือมั่น คือ อุปทาน<O
อุปทาน ความยึดมั่นถือมั่น เกิดจาก ความไม่รู้ คือ อวิชชา
<O
ก็ อวิชชา ความไม่รู้ นี้แล เป็นสาเหตุให้มี ร่างกาย คือ ขันธ์ ๕<O
ขันธ์ ๕ ร่างกายนี้ เกิดจาก กิเลส ตัณหา อุปทาน และ อกุศลกรรม<O
ถ้าเราจะหน่ายทุกข์ ก็จงหน่ายที่ ร่างกาย เถิด
<O
การหน่ายร่างกาย คือละ สักกายทิฐิ องค์สมเด็จ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง ชี้ไว้ ๔๑ เส้นทาง แต่ละเส้นทาง ก็สามารถ ถึงที่สุดของความพ้นทุกข์ได้ คือ
มหาสติปัฏฐานสูตร ๑ (ทุกจริต ปฏิบัติได้) เป็นแนวทางของ สุกกวิปัสสโก
กรรมฐาน ๔๐ (ปฏิบัติตามจริต ๖ มี ๓๐ กอง จริตกลาง มี ๑๐ กอง) เป็น แนวทางของ สุกขวิปัสโก ถ้าจับ กสิน ด้วย ก็เป็นแนวทางของ เตวิชโช ฉฬภิญโญ ปฎิสัมภิทัปปัตโต ถ้าทำได้นะ

ถ้าเราละ สักกายทิฐิ ได้แค่ตัวเดียว ครูบาอาจารย์ ท่านว่า ความเป็นพระอริยะ เหมือนหญ้าปากคอก<O
ฉะนั้น ในเมื่อทาง มีถึง ๔๑ ทาง เธอจง ฉลาด เลือกทาง ซึ่งมีอยู่ ในการปฏิบัติ<O
ตาม ระดับ สติ ปัญญา เหมือนคนไข้ เลือกยาที่จะรักษา ตัวเอง

ถ้าเราจะโค่นต้นไม้ ที่ชื่อ กิเลส ตัณหา อุปทาน เราต้องใช้ขวาน ใช่มั้ย เป็นเครื่องมือในการโค่น
ศิล ท่านเปรียบ เหมือนขวาน
สมาธิ ท่านเปรียบ เหมือน การลับขวานให้คม
ปัญญา คือ การพิจารณา (วิปัสนา ) คือการ ฟาดฟัน ไอ้เจ้าต้นไม้ ต้นนี้ นะ

พยายามหาทุกข์ ให้เจอ ให้เกิดความเบื่อหน่าย กรรมฐาน ทุกกอง ต้องโยงเข้าหา กฎของไตรลักณ์ และ อริยสัจน์ ๔ ถ้าไม่โยง ก็เป็นเพียง อารมณ์ สมถะ ยังไม่ใช่ ทางพ้นทุกข์ นะ

 

กราบขอบพระคุณค่ะคุณลุง ทุกวันนี้ระหว่างนั่งก็จะพิจารณาบ้างเหมือนกัน ส่วนมากจะพิจารณาเกี่ยวกับร่างกายของเรา ว่าเป็นสิ่งไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา เราจึงห้ามเจ็บ ห้ามแก่ ห้ามตายไม่ได้ ไอ้ที่เราเฝ้าทะนุถนอมมัน ลองลอกมันออกทีละชั้นซิ จริงใจก็จะทำจินตนาการเอา เพราะไม่สามารถเห็นภาพได้ จินตนาการลอกผิวหนังชั้นบนออก ก็จะเห็นเนื้อสดๆ เส้นเลือด ลอกออกอีกเห็นชั้นไขมัน ออกอีกเห็นเครื่องใน กระดูก สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร เป็นจินตนาการแบบหยาบๆ เพราะนึกไม่ค่อยออก คงต้องขยันปฏิบัติใช่ไหมคะ ส่วนเวลานั่งจะเกิดอาการปวด เนื่องจากเป็นรองช้ำ และมีปัญหาเอ็นร้อยหวาย เท้าซ้ายที่ถูกกดทับจะปวดทรมานมาก แต่เนื่องจากตั้งใจไว้ว่าจะต้องนั่งให้ครบชั่วโมง จึงต้องทน ก็ต้องพิจารณาดูอาการปวดว่า อ่อมันปวดอย่างนี้นะ ปวดจนน้ำตาแถบไหล แล้วก็ถามตัวเองว่า ไอ้ที่ปวดทำไมถึงปวด ก็เพราะเรามีร่างกายใช่ไหม เพราะร่างกายเป็นแหล่งของความทุกข์ แล้วทำไมมีร่างกาย ก็เพราะมีการเกิด ซึ่งก็อาศัย อวิชชา หรืออะไรก็แล้วแต่ แล้วการที่จะพ้นทุกข์ ไม่ต้องเจอสภาพนี้อีกหละ ทำไง ก็ต้องไม่ให้มีการเกิด แล้วจะทำยังไงไม่ให้เกิด ก็ตามดับ ตามตัดพวกอะไรต่างๆ อันนี้เป็นความเข้าใจส่วนตัวนะคะ หากผิด ขอความกรุณาช่วยชี้แนะการพิจารณาที่ถูกต้องให้ด้วยค่ะ

 

สอนจรเข้ว่ายน้ำ ละมั้ง ตรู ...

ถ้าใน กรรมฐาน ๔๐ เรียกว่า กายคตานุสสติ นะ การพิจารณา ในเบื้องต้น ใช้กำลังเบา ๆ การพิจารณา ที่ทำอยู่ นั่นดีแล้ว นะ
การนั่ง เราฝึกที่จิต ไม่ได้ฝึกร่างกาย ส่วนสุด ๒ อย่างควรเว้นเสีย กรรมฐาน นี่เราสามารถ ทำได้ทุกอิริยาบท ไม่ว่า จะนั่ง ยืน เดิน นอน ได้หมด นะ กำลังของเรา นี่เกินที่จะฝึก ด้านทิพย์จักขุญาณ แล้ว นะ

อยากให้มาช่วยกัน เอาวิชา ความรู้ที่มีอยู่ มาช่วยกันแนะนำ เด็กในกลุ่ม หรือนักปฏิบัติ ทั่วไป น่ะ

แอม ถ้าคนมักโกรธ นี่ใช้กสินสี นะ มี แดง เหลือง เขียว ขาว จะมีผลทางด้านอารมณ์ และกสินไฟ นี่เป็นกสินกลาง เหมาะกับทุกจริต
ลักษณะ การเห็น นั้นถูกแล้ว กสิน นี่ เมื่อเราได้กองใดกองหนึ่ง อีก ๙ กอง ก็ต้องได้เหมือนกัน นะ เพราะวางอารมณ์ คล้ายคลึงกัน
คำว่าจิตทรงฌาณ คือนึกจะทำ เมื่อไหร่ ก็ทำได้เมื่อนั้น นะ เรื่องปิติ บางคนก็ผ่านช้า บางคนก็ผ่านไว จนไม่รู้ว่าผ่าน นะ ไม่เสมอกัน

 

คุนลุงคะ ขออนุญาติแนะนำให้ลุงกักบริเวณลูกสาวลุงหน่อยนะ ห้ามออกนอกบ้าน เนี่ย ชอบหนีเที่ยว ไปบ้านคนโน้นคนนี้ แล้วก้อไปมีเรื่องกะเค้า ดีนะ กลับออกมาได้ ไม่โดนเค้าฆ่าหมกใต้ถุนเรือน ก้อนับว่าบุญ แล้วเป็นไงบ้าง เนื้อตัว ฟกช้ำดำเขียว มีแค่รอยขีดข่วน หรือเหวอะหวะมาล่ะ วันหลังอิชั้นไม่ทายาให้แล้วนะ แล้วเนี่ย พอหลุด แล้วไง กลับเข้าบ้านมากรี๊ดดดดดๆๆๆๆๆๆ แล้วได้อะไร???? นอกจากไม่ได้อะไรแล้วยังเสียอีกด้วย เสียความรู้สึกจากเพื่อนๆข้างห้อง เพราะเค้าต้องมานั่งฟังเสียงกรี๊ด มันเป็นมลภาวะ รู้ไหม!!!!!
ฝึก/ปฏิบัติ จนได้อะไรต่อมิอะไรมามากมาย เกินหน้าคนอื่นเค้าไปตั้งหลายขุม แล้วทำไมไม่เอาออกมาใช้ให้เป็นประโยชน์กับตัวเอง เอาสิ่งที่ได้จากการเพียรปฏิบัติมาเป็นน้ำเย็น ชโลมใจตัวเองให้มันบรรเทาโทสะจริตของตัวเรา รู้อยู่แล้วว่านักปฏิบัติต้องโดนทดสอบจิตทุกคน ก้อยังตกหลุมพรางของมาร แล้วอย่างนี้ สิ่งที่มุ่งหวัง เป้าหมายสูงสุดของชีวิต ก้อต้องมาเริ่มนับ 1 ใหม่อยู่ร่ำไป

ขี้ รู้อยู่แล้วว่ามันเหม็น แต่ยังเอามือไปจิ้มมัน ผลของมันคืออะไร????? เสร็จแล้วไงต้องหาน้ำล้าง หาสบู่ฟอกให้สะอาด สู้เราไม่ไปเขี่ยมันตั้งแต่แรกไม่ดีกว่าหรือ

 

555+จ้า ลูกเก่ง ยังไง พ่อเก่ง มากกว่านั้นอีก น่ะ 555+
ครับ ผิดเป็นอาจารย์ เดี๋ยวจะอบรมใหม่ มารเล่นมาแบบจรวด ติดเทอร์โบ ใครจะตามทัน ละครับ คราวนี้ เอาให้ปิ้ง กว่าเดิมอีก คอยดูก็แล้วกัน นะ

 

โมทนากะทุกท่านครับ อิอิ ท่านผู้ปฏิบัติขอให้ก้าวหน้าทุกท่านนะครับ

 

สอนจรเข้ว่ายน้ำ ละมั้ง ตรู ...

555555 คุณลุงอย่าชมให้เหลิง ยังอีกห่างไกลค่ะ อย่างที่บอกตอนนี้ยังต้วมเตี้ยมเป็นเต่าอยู่เลย

ถ้าใน กรรมฐาน ๔๐ เรียกว่า กายคตานุสสติ นะ การพิจารณา ในเบื้องต้น ใช้กำลังเบา ๆ การพิจารณา ที่ทำอยู่ นั่นดีแล้ว นะ
การนั่ง เราฝึกที่จิต ไม่ได้ฝึกร่างกาย ส่วนสุด ๒ อย่างควรเว้นเสีย กรรมฐาน นี่เราสามารถ ทำได้ทุกอิริยาบท ไม่ว่า จะนั่ง ยืน เดิน นอน ได้หมด นะ กำลังของเรา นี่เกินที่จะฝึก ด้านทิพย์จักขุญาณ แล้ว นะ

ส่วนสุด 2 อย่างคืออะไรคะ

และที่บอกว่าเกินกว่าจะฝึกทิพย์จักขุญาณแล้ว หมายความว่าไรคะ หมายถึงหมดโอกาสฝึก ฝึกไม่ได้แล้วหรือคะ แล้วจะทำไงดี อยากได้ทิพย์จักขุญาณอ่ะ

อยากให้มาช่วยกัน เอาวิชา ความรู้ที่มีอยู่ มาช่วยกันแนะนำ เด็กในกลุ่ม หรือนักปฏิบัติ ทั่วไป น่ะ

แหะๆๆๆ ยังมิกล้าหรอกค่ะ เท่าที่เข้ามาอ่านแต่ละท่านล้วนไปไกลกว่า เก่งๆ ทั้งนั้นเลย ยังรู้สึกทึ่งและชื่นชมด้วยเลยค่ะ

 

เจ้าของกระทู้น่ารักครับ

 

สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณแอม และกัลยามิตร รอบบ้าน

กลับมาอีกที โห ทุกคนได้ระดับกันไปหมดแล้ว หุหุ..ข้าพเจ้ายังไม่ทำไรเลย
ลุงหนุขอตามอ่านอย่างเดียวนะคะ ไม่รุ้จะฝึกอะไรได้หรือปล่าว..