สมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน และครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัตดีปฏิบัติชอบ

พระพุทธมงคลสมเด็จนางพญางิ้วดำ ปี17 ชอบรุ่นนี้เป็นพิเศษ

 

สายวัดบ้านดอนไม่ควรพลาดครับ สมเด็จพุทธชัยสีมา
เนื้อผงผสมว่าน 108 ซึ่งหลวงพ่อสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2511 หลวงพ่อพระครูอาคมฯ ท่านสร้างพระรุ่นแรก เท่าที่สืบได้เป็นหลักฐานแน่ชัดคือ ในปีพ.ศ. 2511 เป็นพระสมเด็จที่มีมวลสารดีเยี่ยมและพิธีดียอด กล่าวกันว่าในละแวกนั้น วัดใหม่บ้านดอนเป็นวัดแรกที่มีพิธีพุทธาภิเษกแรกในปี 2511 และยังได้จัดพิธีต่อเนื่องมาถึงปัจจุบันรวมแล้ว ไม่ต่ำกว่า 20 พิธีใหญ่
มวลสารศักดิ์สิทธิ์
1.ผงใบลานเผาแท้ ๆ ที่ได้มาจากพระคัมภีร์จารึกพุทธาคมโบราณ ผงจากคัมภีร์สมุดข่อย ผงผ้ายันต์เก่า หนังสือตำราศักดิ์สิทธิ์ซึ่งคณะศรัทธานำมาถวายเป็นจำนวนมาก
2.พระเครื่องสมัยโบราณ เช่น พระสมเด็จวัดระฆังฯ ของแท้ที่ชำรุด แตกหัก พระนางพญาวัดนางพญา พิษณุโลก พระรอดลำพูน พระกำแพง พระทุ่งเศรษฐี ตลอดจนพระเครื่องในกรุเก่าตามหัวเมืองโบราณต่าง ๆ เช่น พระกรุกำแพงเพชร พระกรุสุโขทัย พระกรุวัดท่ามะปรางค์ และ พระกรุสุพรรณบุรี เป็นต้น
3.ผงอักขระไตรมาส ผงวิเศษ 5 ประการ อันประกอบด้วย ผงปถมัง ผงอิทธิเจ ผงตรีนิสิงเห ผงมหาราช และผงพุทธคุณ ซึ่งหลวงพ่อพระครูอาคมฯ ได้ทำการเขียน ลบ และปลุกเสกตลอดไตรมาส
4.ผงวิเศษจากกำแพงเมืองกาญจนบุรี
5.ดินจากสังเวชนียสถานทั้ง 4 แห่งในประเทศอินเดีย คือ สถานประสูติ สถานตรัสรู้ สถานแสดงธัมมจักกัปปวัตนสูตร และสถานปรินิพพาน ซึ่งคุณโอภาส เศรษฐชัยมงคล ได้เดินทางไปนมัสการและนำกลับมาถวาย
6 ดินจากพระธาตุหลวงเวียงจันทน์ ประเทศลาว ซึ่งถือเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของชาวลาว ไม่ต่างจากพระธาตุพนมบ้านเรา ดินพระธาตุพนม จังหวัดนครพนม ดินพระปฐมเจดีย์ จังหวัดนครปฐม ดินพระธาตุหริภุญชัย จังหวัดลำพูน ดินอนุสรณ์ดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี ดินและผงพระก้นกรุวัดพระศรีมหาธาตุ จังหวัดสุพรรณบุรี ดินจากสถานที่ทำสังคายนาครั้งรัชกาลที่ 1 ดินโป่งอาถรรพณ์ต่าง ๆ และดินปลวก ซึ่งบางแห่งหลวงพ่อก็เดินทางไปนำมาด้วยองค์ท่านเอง บางแห่งคณะศรัทธาสานุศิษย์ก็นำมาถวาย
7.ผงเกสรดอกไม้ 108 ชนิด อาทิ เกสรบัวขาบ เกสรบัวขาว เกสรบัวเขียว เกสรบัวเหลือง พุทธรักษาทั้งห้า ยอดรัก ยอดสวาท ยอดกาหลง ดอกบัวแห้งในพิธีเทศน์มหาชาติแต่ละปี ดอกไม้แห้งจากที่บูชาอนุสาวรีย์ท่านท้าวสุรนารี ดอกไม้แห้งศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ดอกไม้แห้งศาลเจ้าพ่อช้างเผือก อันเป็นที่เคารพอย่างยิ่งของชาวโคราช
8.เถ้าธูปจากกระถางบูชาพระประธานในอุโบสถจำนวน 108 วัด
9.เทียนชัยในพิธีมหาพุทธาภิเษกของวัดใหม่บ้านดอน และวัดต่าง ๆ หลายสิบวัด
10.ผงว่าน 108 ชนิด ซึ่งส่วนใหญ่ได้มาจากกาญจนบุรี เช่น ว่านพญาเสือโคร่ง ว่านพญางู ว่านสบู่เลือด ว่านกระบือชนเสือ ว่านหอกหัก ว่านดาบหัก ว่านสามพันตึง ว่านเพชร น้อย ว่านเพชรใหญ่ ว่านลิงดำ ว่านหนุมานนั่งแท่น ว่านทรหด ว่านเฒ่าหนังแห้ง เป็นต้น

วัตถุมงคลทั้งหมดทางวัดได้จัดทำพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ดังตำรับตำราบังคับถูกถ้วนดีทุกประการ และได้รับการบรรจุพุทธคุณอย่างดีเยี่ยมจากพระเถรานุเถระรวมแล้วหลายร้อยองค์ นับแต่ปี พ.ศ.2511 เป็นต้นมา อาทิ หลวงพ่อมุม วัดปราสาทเยอร์, หลวงปู่อ่อน วัดป่านิโครธาราม, หลวงปู่ผาง วัดอุดมคงคาคีรีเขต, หลวงปู่หน่าย วัดบ้านแจ้ง, พระอาจารย์วัน วัดถ้ำอภัยดำรงธรรม, หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม, หลวงปู่เสาร์ วัดกุดเวียน, หลวงปู่นิล วัดครบุรี หลวงพ่อคง วัดตะคร้อ, หลวงพ่อพุธ วัดป่าสาลวัน และ หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ เป็นต้น

 

ขออนุญาตท่านเจ้าของภาพด้วยนะครับ
ข้อมูลดีๆ

 

ข้อมูลปึ๊ก ชัดเจนมากครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

เรื่องแปลกที่พระธาตุพนม
ตอน 1

ที่มาของเรื่องแปลกที่พระธาตุพนม
ช่วงก่อนสงกรานต์ ผมลืมกุญแจห้องพระเอาไว้ในห้อง ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงที่เท้าบวมพอดี พอไขกุญแจเสร็จก็วางเอาไว้ที่โต๊ะ ไม่ได้หยิบมาเก็บไว้ที่เดิมหน้าชานบันได เลยเข้าห้องพระไม่ได้ตั้งแต่วันที่ 3 เม.ย. จนต้องโทรตามช่างทำกุญแจที่เคยใช้บริการ มาเปิดให้ที่บ้านคืนวันพุธที่ 11

ช่างกุญแจเขากำลังจะกลับต่างจังหวัด เลยต้องแวะมาสะเดาะลูกบิดให้ผมก่อนกลับ ปล้ำกันอยู่ตั้ง ครึ่งชม. ก็ยังเปิดไม่ได้ ช่างบอกว่ายี่ห้อ Colt นั้นสะเดาะยากที่สุด มีตั้ง 7 เขี้ยว จนต้องโทรตามเพื่อนอีกคนนึงมาช่วยเปิด.ให้เพราะว่าเขามีอุปกรณ์ครบเครื่องกว่า พอช่างอีกคนมาถึงเขาก็ลองใช้วิธีเดียวกันคือสะเดาะจากรูไขกุญแจ ใช้เวลาไปประมาณ 10 นาทีก็ยังเปิดไม่ได้ เลยต้องเปลี่ยนวิธี คือใช้วิธีคลายแป้นลูกบิดออกก่อน แล้วจึงใช้เหล็กแหลมเขี่ยเอาสลักออกจึงเปิดได้ ผมต้องจ่ายค่าครูไป 700 บาท เป็นราคาแนะนำจากช่างคนแรก ปกติเขาคิด 1,000 บาท

 

เรื่องแปลกที่พระธาตุพนม
ตอน 2 จบ

พอหลังจากสงกรานต์วันที่ 16 เม.ย. ผมเลยเอากุญแจห้องพระไปก๊อปที่ร้านทำกุญแจ เลยได้คุยกับช่างกุญแจ เขาเลยเล่าให้ผมฟังว่า วันที่กลับจ.อุดร (บ้านแฟน) เขาแวะไปไหว้พระธาตุพนมกันก่อน เขาบอกว่ามีเรื่องแปลกคือพื้นกระเบื้องรอบองค์พระธาตุพนมมีบางแผ่นไม่ร้อนเท้าเลย และเท่าที่ช่างได้พูดคุยสอบถามกับคนอื่นที่ได้ไปกราบด้วยกันในวันนั้น ต่างคนต่างก็บอกว่าก็เจอเหมือนกัน

คือเวลานั้นเป็นเวลาน่าจะเที่ยงวัน แดดค่อนข้างแรง แต่ช่างกุญแจเขาบอกว่ามันแปลกที่ว่าพื้นกระเบื้องรอบองค์พระธาตุพนมที่เขาเดินเวียนองค์พระธาตุนั้น มันไม่ได้ร้อนเหมือนกันทุกแผ่น มันมีบางแผ่นที่ไม่ร้อนจนรู้สึกถึงความแตกต่างได้ชัด เขาบอกว่าคนที่ไปกราบวันนั้นมีหลายคนก็เห็นอย่างนั้น ก็พยายามลองเหยียบพื้่นกระเบื้องกันดูว่ามันเป็นอย่างไรกันแน่ สุดท้ายทุกคนก็ต่างทึ่งกันว่ามันเป็นไปได้ยังไง

 

องค์พระพุทธรูปสมเด็จนางพญางิ้วดำทรงทำให้เห็น

ได้อ่านเรื่องรายละเอียดพิธีปลุกเสกพระที่คุณธีระนะโม นำมาลงไว้ ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้เรื่องนึงของพี่ร่างทรงสมเด็จนางพญางิ้วดำ

แกเล่าให้ฟังว่ามีช่วงนึงที่ไม่มีเงินติดตัวเลยสักกะบาท และก่อนหน้านั้นก็มีคนจะมาขอเช่าบูชาพระสมเด็จนางพญางิ้วดำ พระบูชาหน้าตักขนาด 5 นิ้วที่อยู่ที่โต๊ะหมู่ที่ตำหนัก แกก็กำลังคิดจะปล่อยไปเพื่อเอาเงินเลี้ยงชีพ

แกเล่าให้ฟังว่า แกเห็นพระพุทธรูปสมเด็จแม่นางพญางิ้วดำ เปลี่ยนสีจากสีน้ำตาลเข้มออกดำเป็นสีอะไรสักสีนึง ผมก็ลืมไปแล้วครับ แกบอกว่าพอแกเห็นท่านเปลี่ยนสีได้ แกก็เลยได้สติไม่คิดที่จะขายพระองค์นี้อีกเลย

 

ประสบการณ์ตอนทำบุญบูชาพระบูชา พระพุทธมงคลชัยสีมา
วัดใหม่บ้านดอน

ตอนประมาณช่วงปี 2549-2550 ผมได้ขับรถไปวัดใหม่บ้านดอน โคราช เพื่อไปเช่าพระบูชา พระพุทธมงคลชัยสีมามาบูชาไว้ที่บ้าน เป็นรุ่นที่สร้างเฉลิมฉลองครบรอบครองราช 50 ปีของพระบาทสมเด็จพระปรมิทรภูมิพล (รัชกาลที่ 9) (ฝังไม้งิ้วดำไว้ที่ใต้ฐาน) ผมไปเช่ามา 3 องค์ องค์ละ 4000 บาท ผมแบ่งให้แม่หนึ่งองค์ ส่วนผมบูชาไว้สององค์ ตอนนี้อยู่ที่บ้านผม 1 บ้านพ่อตา 1

ช่วงที่ผมไปตอนนั้นเป็นหน้าร้อน แต่ตอนขับรถกลับบ้านในวันนั้น พอผมขับรถออกจากวัดใหม่บ้านดอนได้สักระยะนึงก็มีฝนตกปรอยปรายลงมา และพอกลับมาผมก็ได้เข้าไปที่ตำหนัก ผมก็เล่าให้ท่านฟังว่า ตอนที่ผมนำพระกลับมาบ้าน มีฝนตกโปรยปรายลงมา ท่านก็บอกผมว่า เป็นนิมิตหมายที่ดีเป็นสิ่งที่ดีมีมงคล เทพเทวดาเขาอนุโมทนาบุญและอำนวยพรให้เรา

 

ประสบการณ์พระเครื่องหลวงพ่อสอน วัดเสิงสาง โคราช
ตอน 1

เป็นประสบการณ์ของคุณหมออีกคนที่คลินิคแพทย์แผนไทย หมอคนนี้จะเป็นคนใช้เครื่องนวดสลายพังผืดให้ผม ผมไปรับการรักษาอยู่ประมาณ 15 ครั้ง แต่ละครั้งก็คุยกันไปหลายเรื่อง
พอคุยถึงเรื่องพระเครื่อง ก็เลยได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ผมก็ชอบฟังอยู่แล้ว ฟังเพลินไปเลยครับ

คุณหมอคนนี้แกเป็นคนโคราช บ้านน่าจะอยู่ใกล้กับวัดเสิงสาง แกก็เคยบวชเป็นพระอยู่ที่วัดนั้น แต่ไม่ทันหลวงปู่สอน แต่ได้บวชเรียนอยู่กับหลวงพ่อที่เป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่สอน
ถึงแม้ว่าคุณหมอจะไม่ทันหลวงปู่สอน แต่ก็ศรัทธาในตัวหลวงปู่สอนมาก แกได้วัถตุมงคลของวัดเสิงสางแกก็บูชาด้วยความเคารพ ผมจำไม่ได้ว่า ของนั้นท่านหลวงปู่สอนหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ

แกเล่าให้ฟังว่า มีอยู่เหตุการณ์นึงที่ขับรถไปงานเลี้ยง กินเหล้าจนเมา พอขับรถมาได้แค่ครึ่งทางเกิดอาการง่วงนอนจน ต้องจอดรถดับเครื่องนอนอยู่ข้างทาง แถมลืมปิดไฟหน้ารถ แกบอกว่าตอนที่หลับไปนานเท่าไหร่นั้นไม่แน่ใจ แต่แกฝันเห็นหลวงปู่สอน ท่านมา แล้วก็ถามแกว่า (เรียกชื่อแก ).... ว่ามานอนทำไมอยู่ตรงนี้ ให้ตื่น แล้วแกก็ตกใจตื่นขึ้นมา ก็จะสตาร์ทรถแต่สตาร์ทไม่ติดเพราะดันลืมเปิดไฟหน้ารถจนแบตเตอรี่หมด

 

ประสบการณ์พระเครื่องหลวงพ่อสอน วัดเสิงสาง โคราช
ตอน 2

ตอนนั้นแกบอกว่า มันมืดมาก ค่อนข้างเปลี่ยวแกก็บอกว่า รู้สึกแย่มากเพราะไม่มีรถผ่านมาเลยสักคัน ใจคอก็ไม่ค่อยดี ตอนนั้นถ้าผมจำไม่ผิดแกก็นึกถึงหลวงปู่สอน ในทำนองให้ท่านช่วย พอสักพักนึง ก็มีมอเตอร์ไซค์ ขี่มาเป็นเด็กนักเรียนที่เพิ่งกลับจากงานเลี้ยง เลยแวะเข้ามาหาแก แกก็เลยขอให้ช่วย พ่วงแบตเตอรรี่ให้ แต่รายละเอียดว่าทำอย่างไรนั้นผมไม่แน่ใจ จำไม่ค่อยได้

พอแกได้รับความช่วยเหลือจากเด็กนักเรียนพ่วงแบตสำเร็จแกก็ขับรถกลับมาบ้านได้ แกบอกว่าแกซาบซึ้งในความเมตตมหลวงปู่สอนมาก ขนาดแกไม่ทันหลวงปู่สอน แต่หลวงปู่สอนก็ยังมาเตือนแกในความฝัน

 

ประสบการณ์พระเครื่องหลวงพ่อสอน วัดเสิงสาง โคราช
ตอน 3 จบ

เหมือนกับเหตุการณ์ครั้งแรก แต่มาเกิดแถวทางลงเขาค้อ (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ)
แกเล่าว่า ขับรถไปกับเพื่อนอีก 2คน รวมแกด้วยก็เป็น 3 คน ขากลับก็เมาเหมือนเดิม พอขับมาได้สักระยะก็รู้สึกง่วงนอนมากๆ เลยจอดเข้าข้างทาง ดับเครื่องแล้วก็นอนกันอยู่ในรถทั้ง 3 คน

นอนไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แกก็ฝันเหมือนเดิม คือฝันไปว่า หลวงปู่สอนท่านมาหา แล้วท่านก็บอกว่า เรียกชื่อแก ....มานอนทำอะไรกันอยู่ตรงนี้ แล้วแกก็ตื่นขึ้นมา ผมไม่แน่ใจว่าตอนนั้นมีคนขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาด้วยหรือเปล่า แต่จำได้ว่าคนอื่นที่เขารู้ว่าที่หมอกับเพื่อนมาจอดรถนอนแล้วไม่โดนปล้นนับว่าเป็นบุญมาก เพราะตรงแถวนั้นเขาโดนปล้นกันอยู่เป็นประจำ

 

อุทาหรณ์ในการปฏิบัติธรรม
ตอน 1

เป็นเรื่องเล่าสู่กันฟังนะครับ
คือมีเพื่อนรุ่นพี่ผมคนนึง แต่งงานอยู่กินกับสามี ก่อนหน้านี้ ทั้งสองคนก็ทำงาน สามีทำงานส่วนตัว ส่วนรุ่นพี่คนนี้ก็ทำงานมีเงินเดือน และพอได้เข้ามาทางธรรมคือได้ศึกษา ได้ปฏิบัติ ได้กราบครูบาอาจารย์ ก็เกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา จนรู้สึกเบื่อทางโลก แกก็เลยลาออกจากงาน มาเปิดร้านอีกหนึ่งร้าน ทำกิจการเดียวกับกับสามี

แต่ตัวแกก็ไม่ได้ทำงานอย่างจริงจังอะไรมากนัก ชอบแต่ไปถือศีลปฏิบัติธรรม ไปตามวัดต่างๆ ไปมาหลายที่ ส่วนสามีแกก็ทำอยู่คนเดียว แกเป็นคนใจบุญ ทำบุญเยอะ ช่วยเหลืองานครูบาจารย์ก็มาก แกช่วยแบบทำบุญ ไม่ได้คิดค่าตอนแทบอะไร คือเรียกได้ว่าแกเสียสละทั้งแรงกาย แรงใจทั้งเวลาที่จะใช้ทำมาหากินของแกเอง

 

อุทาหรณ์ในการปฏิบัติธรรม
ตอน 2

พอเวลาผ่านไปนานวันเข้า ชีวิตก็เริ่มมีปัญหากับสภาพเศรษฐกิจ ธุรกิจที่ทำก็ย่ำแย่ลง จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ จนต้องหันมาทบทวนกันว่า เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขา ทางธรรมที่ตั้งใจไว้ก็ดูเหมือนไม่มีความก้าวหน้า ที่ตั้งใจมาทำงานให้ครูบาจารย์นั้นก็ดูเหมือนจะผิดหวัง เจอะเจอเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดความท้อแท้ พอจะหันกลับมาทำงานอาชีพก็ติดขัดไปหมดเพราะว่าขาดความต่อเนื่อง คือชีวิตตอนนี้มีแต่ตีบตันไปหมด

ผมได้ฟังก็เลยทำให้นึกถึงคำสอนของหลวงปู่ดู่ ท่านบอกกับลูกศิษย์ว่า พวกแกมันเหยียบเรือสองแคม โลกก็ต้องเอา ธรรมก็ต้องเอา และคำสอนของหลวงพ่อพุธท่านก็วิสัชณาที่ลูกศิษย์ถามมาว่า พอมาปฏิบัติแล้วเกิดความเบื่อหน่ายชีวิต ไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น หลวงพ่อพุธท่านตอบว่า ถ้าปฏิบัติแล้วเกิดความเบื่อหน่ายแบบนี้ เป็นการปฏิบัติที่ผิด เพราะที่ถูกนั้นยิ่งปฏิบัติแล้วต้องมีความสำนึกในหน้าที่การงาน มีความตั้งอกตั้งใจทำงานได้ดีมีประสิทธิภาพสูงขึ้น เพราะว่ามีสติมีสมาธิที่ดี ท่านบอกที่ถูกต้องเป็นอย่างนี้

 

อุทาหรณ์ในการปฏิบัติธรรม
ตอน 3

ที่จริงผมก็เพิ่งจะรู้จักกับเพื่อนรุ่นพี่คนนี้ไม่นานนัก เริ่มรู้จักกัน ตอนปลายปี 2559
ผมเห็นเขาก็มีศรัทธา มีความตั้งใจ และมีความทุ่มเทให้พระศาสนาดีมากคนนึง เลยคุยกันถูกคอ ตอนแรกก็ไม่ได้รู้เรื่องส่วนตัวของเพื่อนรุ่นพี่คนนี้อะไรมากนัก เพราะได้แค่ร่วมบุญกันไปตามที่เขาเชิญชวน จนมาต้นปีนี้ที่ได้ไปทำบุญที่สกลนคร จึงได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น จนผมได้รู้ปัญหาของเขา

และเมื่อวันที่ 20-21 เมษายนที่ผ่านมา ผมก็ชวนเขาไปทั้งสองคนสามีภรรยา ให้ไปร่วมงานบุญบรรพบุรษที่ คุณแม่สมใจท่านมีความตั้งใจจะจัดขึ้นทุกปี แทนการบวชสามเณรภาคฤดูร้อน
วันแรกท่านจะสวดบทเมตตาใหญ่ก่อน พอวันที่ 2 ก็จะทำบุญเลี้ยงเพลพระพร้อมถวายผ้าป่าสร้างพระมหาเจดีย์

หลังจากสวดมนต์เมตตาใหญ่เสร็จผมก็พาเพื่อนเข้าไปกราบเรียนท่านถึงปัญหาของเพื่อนจะมาขอบารมีจากท่าน เพื่อนรุ่นพี่ก็เลยเรียนให้ท่านฟัง ผมก็เลยรู้ไปด้วย ท่านก็เล่าประวัติการปฏิบัติของท่านให้เพื่อนรุ่นพี่ฟังพร้อมกับสามีแกด้วย ท่านก็ว่าให้สร้างบารมี สิ่งที่ทำมานั้นยังไม่ถูกอย่างเรื่องละทิ้งทางโลกจนมีความลำบากเรื่องทำมาหากิน ท่านก็ยังแนะนำเรื่องการบอกกล่าวพระภูมิเจ้าที่ พระแม่ธรณี ที่ได้อาศัยอยู่ทุกวันนี้ว่า ได้แสดงความเคารพ บอกกล่าวเขาไปบ้างไหม ให้ทำบ่อยๆ ให้จุดธูปปักหน้าบ้าน 9 ดอก ถวายผลไม้ทุกวันพระหรืออาทิตย์ละครั้ง ขอพรจากพระแม่ธรณี จากพระภูมิเจ้าที่ ให้ท่านช่วยเปิดทางให้

 

อุทาหรณ์ในการปฏิบัติธรรม
ตอน 4

พอหลังจากที่ได้คำชี้แนะจากท่าน พอวันรุ่งขึ้นผมก็ลองสอบถามเพื่อนรุ่นพี่ว่า เป็นอย่างไร เพื่อนรุ่นพี่ก็บอกว่าเคยทำตอนที่เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้แล้วเหมือนกัน และหลวงปู่ที่นับถือ ท่านก็เคยมาจำวัดที่บ้านหลังนี้ ท่านก็ว่าดี สงบดีอะไรทำนองนี้ ที่จริงผมก็พอจะประเมิณเพื่อนรุ่นพี่ออกว่า เขาก็ยังเฉยๆ เพราะเขาก็มีครูบาอาจารย์ที่ชี้แนะให้ได้ อยู่เหมือนกัน

ผมก็เลยบอกไปว่า ทำไมไม่เรียนคุณแม่สมใจไปเลยว่า ตอนที่เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้เราก็ทำแล้ว แต่จากที่ผมได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับเพื่อนรุ่นพี่ก็พอจะรู้แนวทางความดิดอ่านอยู่บ้าง ว่าเขาคงไม่ค่อยมีใจให้กับเรื่องแบบนี้ เพราะเพื่อนรุ่นพี่พูดเสมอว่า เขาชอบฟังธรรมชอบพิจารณาธรรมมากกว่า พอผมได้ฟังแบบนี้ก็อยากจะบอกเชิงถามกับเพื่อนรุ่นพี่ไปว่า แล้วชีวิตตอนนี้ล่ะมันเป็นอย่างไรบ้าง แต่ก็ไม่กล้าบอก กลัวจะผิดใจกัน

ก่อนหน้านี้ผมก็พยายามบอกว่า น่าจะลองปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อจรัญ สวดมนต์พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ พาหุงฯ อิติปิโส จำนวนจบเท่ากับอายุ บวกอีก 1 และแผ่เมตตา และอธิษฐานจิต เพราะลูกศิษย์ของหลวงพ่อจรัญก็สามารถฟันฝ่าปัญหาชีวิตไปด้วยวิธีนี้มามากต่อมากตามหลักฐานการจดบันทึกของหลวงพ่อจรัญ เราลองทำดูก็ไม่เสียหายอะไร ไม่ได้เสียเงินเสียทองอะไร แต่ก็ยังบ่ายเบี่ยงว่าชอบฟังธรรม พิจารณาธรรม กับทุกข์ที่กำลังเผชิญอยู่...ผมเลยเปลี่ยนไปบอกกับสามีของเขาแทน ตอนนี้ก็ไม่รู้จะยังไงต่อ

 

อุทาหรณ์ในการปฏิบัติธรรม
ตอน 4 จบแล้วครับ

เผอิญช่วงนี้ผมได้อ่านหนังสือธรรม ชื่อ จิตตภาวนาตามแนวพระสูตร ที่สมเด็จพระนางเจ้า
สิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ทรงโปรดเกล้าฯให้พิมพ์พระธรรมกถาของพระราชวิสุทธิญาณ (อุบล นันทโก ป.ธ.9) วัดบวรนิเวศวิหาร เพื่อพระราชทานในโอกาสที่ทรงพระเจริญพระชนมพรรษาครบ 5 รอบ เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 2535

ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องการงานอยู่ในหมวด หัวข้อธรรม อปริหานิยธรรม 7 ประการ (ธรรมอันไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม) ที่ท่านสอนไว้ว่า การงานสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ส่วน
การงานภายนอก การงานภายใน

*การงานภายนอก ก็เป็นสิ่งจำเป็นของทุกชีวิต บุคคลที่เกิดมาจำเป็นต้องทำการงานภายนอกเพื่อได้ปัจจัยมาเลี้ยงชีวิต มิเช่นนั้นแล้ว เราไม่สามารถจะอยู่ได้อย่างผาสุก พระพุทธองค์ก็ทรงสั่งสอนไว้เป็นอันมาก ให้บุคคลขยันทำงาน มิใช่สอนให้คนเกียจคร้าน สอนให้ขยันทำงาน งานทั้งหลายถ้าเราทำโดยสุจริต และเป็นงานไม่ผิดศีลธรรม ก็ถือว่าเป็นงานที่สะอาดเป็นการงานที่จะต้องทำ นี้เป็นงานภายนอก

*การงานภายใน เป็นงานเกี่ยวกับการรักษาจิตใจ คือการเจริญสมถและวิปัสสนานี้เอง นี้เป็นงานภายใน

พอผมได้อ่านหลักธรรมนี้ก็ทำให้คิดได้ว่าที่เพื่อนรุ่นพี่คนนี้กำลังประสบปัญหา คงจะเป็นเพราะว่าเขาไม่รู้หลักธรรมเรื่องการงานในอปริหานิยธรรม 7 ประการเลย ทำให้ไม่สามารถรักษาสมดุลย์ของการงานภายนอกกับการงานภายใน จนมีผลต่อการดำรงชีวิตอยู่ทุกวันนี้...เอวัง

* จิตตภาวนา ตามแนวพระสูตร

 

จะค่อยๆอ่าน ที่ละหน้านะครับ อ่านไม่ทัน เริ่มหน้าหนึ่งซะเลย ถ้าผมมีข้อมูลอื่นๆเกียวกับ นางพญางิ้วดำวัดใหม่บ้านดอน จะเอามาร่วมแชร์ด้วยนะครับ

 

ถ้าผมเขียนอะไรผิดพลาดไป รบกวนช่วยชี้แนะด้วยนะครับ