สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

ท่านขันธ์เอาเป็นว่า ผมถามแล้วกัน....เพราะผมไม่รู้....ช่วยอธิบายหน่อยนะครับ....

 

ท่านขันธ์พระสูตรนี้ถือว่าสำคัญมากนะครับ.....พระที่เมืองจีน...ใช้สวดทำวัตรด้วยนะ.....
รวมถึงเป็นพระสูตรสำคัญของเซน........

 

ประเด็นที่สำคัญที่สุด คือ ความมุสาในเนื้อหา

ความมุสานี้ ต้องเข้าใจว่า ถ้าเป็นพระอริยะแล้ว การแต่งตำราจะแต่งด้วยความเถรตรงที่สุด
คือ ไม่มีแทรกความคิด ถ้าแทรกความคิดตนก็ต้องบอก และ ไม่มีการบิดเบือนแม้แต่น้อย
ก็จะเห็นได้ว่า ตรงจุดนี้ ในพระไตรปิฎกจึงใช้คำว่า ได้ยินมาได้ฟังมา

แต่ใน ปารมิตาสูตรนี้ ได้อ้างว่า พระพุทธองค์ได้กล่าวธรรมกับพระสารีบุตร ก็ลองไปดูธรรมที่กล่าวกับพระสารีบุตรสิ ธรรมนั้นไม่มีเหตุมาก่อนที่จะกล่าวธรรมนั้น เพราะธรรมดาพระศาสดาตรัสอะไรก็ตามจะเป็นหนึ่งไม่มีสอง และจะต้องมีเหตุนำ และจะกล่าวในประเด็นที่ไม่คลุมเครือ ยิ่ง พระสารีบุตรผู้เป็นอครสาวกด้านปัญญา ไม่มีแน่นอนที่พระพุทธองค์จะกล่าวธรรมฟั่นเฝืออย่างใน ปารมิตาสูตร ลองไปอ่านหน้า 19 20 ดูก็สังเกตในสิ่งที่ผมพูดได้

 

ประเด็นต่อมา โครงร่างเนื้อหาแห่งตำรา

ตามธรรมดา ผู้มีปัญญามาก จะแต่งตำรา จะต้องวางโครงร่างและเนื้อหาให้กระชับ ยิ่งกว่าคนออกกฎหมายเสียอีก ดังจะเห็นได้จากหลักเกณฑ์การวางเนื้อหาในพระไตรปิฎก และ ภาษานั้น ล้ำลึกเกินคำบรรยาย ล้ำลึกเกินกว่าที่คนธรรมดาทั่วไปจะคิดได้

แต่การวางโครงร่างเนื้อหาใน ปารมิตาหฤทัยสูตร หาได้มีความสมบูรณ์แบบที่มีในพระไตรปิฎกไม่ ข้อนี้จึงเชื่อได้ว่า เป็นเพียงผู้สดับรับฟังธรรมของพระพุทธองค์มา แต่ยังขาดคุณธรรมที่แท้จริง ขาดปัญญาที่แท้จริง

 

ประเด็นต่อมา เนื้อหาแห่ง พระโพธิสัตว์ เนื้อหาแห่ง การอ้อนวอนและการนับถือพระโพธิสัตว์

หลักธรรมข้อนี้ พระศาสดาไม่เคยสอนแบบนี้เลย การอ้างแนวคิดของตนเองแล้วบอกว่าเป็นของพระศาสดาข้อนี้ไม่ถูกต้อง เพราะจะสังเกตุได้ว่า พระศาสดานั้นจะสอนธรรมทั้งปวง ให้ใช้อัตตาหิอัตตโนนาโถเสมอ และ สอนว่าธรรมทั้งปวงเป็นปัตจัตตัง ข้อนี้ สาวกของพระองค์ทุกคน ปฏิบัติธรรมแล้วได้ผลจริงยอมรับข้อนีกันทุกคนว่า การอ้อนวอนการขอพรคนอื่น เป็นเรื่องตลก เป็นสีลพตรปรามาส

และพระสงฆ์ ยอมรับกันทุกคนว่า การจะดับกิเลส การเข้าถึงพระนิพพานนั้นจะต้องมีด้วยปัญญา ที่มาจากการภาวนาเท่านั้น การร่ำขอ ร้องขอผุ้อื่น ไม่ใช่ทางแห่งพระศาสดาเลย

 

เป็นไปได้ไมครับว่าพระสูตรนี้ เกิดขึ้นจากการสังคายนา....ของมหายานขึ้นมาตอนหลังเมื่อพันปีก่อน......หรืออาจเป็นครั้งแรก แต่เป็นการสังคายนานอกถ้ำ.....

พระสูตรของมหายานที่ยึดถือเป้นแบบแผนในปัจจุบัน ค่อนข้างที่จะ ไม่เหมือนกับเถรวาท....เช่น ลังกาวตารสูตร ว่าพระพุทธเจ้า ไม่กินเนื้อ......

 

ในเมื่อ ทางแห่งพระศาสดามีอยู่ คือ ศีล สมาธิ และปัญญา

ทำไมจึงยังเอาเรื่อง พุทธเกษตร มากลบเนื้อหาแห่งธรรมที่แท้จริง ดุจดังว่า พุทธเกษตรนั้นสำึคัญไปกว่า อริยมรรค

ก็ลองดูให้ดีว่า ปัญหาที่แท้จริงของคนคือ อยู่ตรงนี้นั้นมีกิเลสอย่างไร ปัญหาในการดำรงชีพอย่างไร พระศาสดาสอนในวิถีที่ แก้ไขปัญหาเหล่านั้น

แต่ปารมิตาสูตร สอนให้อ้อนวอน และ นึกไปถึงพระโพธิสัตว์ นึกไปถึงพุทธเกษตร อันเป็นเรื่องที่ไกลตัว

ลองดูปัญญาใน พระไตรปิฎกเถิด แล้วจะทราบเองว่า ปารมิตาสูตร เป็นหนังสืออ่านเล่นได้เท่านั้น

ขอโทษนะครับที่ผมพูดตรงๆ และแรง เพราะนั่นคือความจริง

 

เป็นไปได้ว่า สูตรนี้มาจากฝ่าย เทวทัตครับ

เพราะ พระศาสดาบอกเองว่า ปากท้องของนักบวชขึ้นอยู่กับ ฆราวาส การฉันเนื้อพระองค์ท่านไม่มีข้อห้ามใดๆ เลย พระอริยบุคคล ครูบาอาจารย์ทุกท่าน พูดเป็นเสียงเดียวกันในเรืองนี้ว่า ในพระไตรปิฎกกล่าวชอบแล้ว

 

ท่านขันธ์ จุติสุขาวดี ข้างหลังไม่ใช่นะ ผมว่าแต่กมลสูตร....

 

ก็ตามธรรมดาอีก ว่าพระอริยะทุกท่าน จะเห็นชอบกับพระไตรปิฎก ของเถรวาททุกท่านว่า
เิลิศเลอสุดยอด ไม่มีผิดเพี้ยน นี่หลวงตามหาบัวก็กล่าวเอาไว้
หลวงปู่มั่นท่านก็ เชื่อถือในพระไตรปิฎก

เราชาวพุทธ ทุกคน ตั้งแต่สมัย ร 1 และ พระเจ้าตาก เห็นความสำคัญในพระไตรปิฎกเหนือสิ่งอื่นใด ดังจะเห็นได้ว่า ท่านทำนุบำรุงพระศาสนามากมาย มีหอพระไตรปิฎก

ทีนี้ในเมื่อ เนื้อหาในพระไตรปิฎก ขัดแย้งกันกับ ปารมิตาสูตร ถ้าอย่างหนึ่งจริงทั้งหมด
แล้วอีกอย่างหนึ่งกล่าวขัดแย้งกับจริงทั้งหมดนั้น ก็แสดงว่าอย่างที่แย้งก็ไม่ใช่ของจริง
ในเมื่อของไม่จริงแล้ว ยังจะแสดงท่าทีขึ้นโดยไม่ได้ฟังพระวินัย ไม่ได้ฟังธรรม ก็แสดงว่า ผู้แต่งนั้นมีอกุศล คือ มานะทิฎฐิ ที่จะดิ้นรน เอาธรรมของตนยกขึ้นขัดกับ มติเถรวาท

ก็นั่นแหละครับ คัมภีร์นั้นไม่บริสุทธิ์

ลองพิจารณาดูนะครับ

 

ผมขอตัวพักผ่อนก่อนครับ เชิญตั้งคำถามเอาไว้แล้วค่อยมาถกกัน

 

โอเคครับ......ผมก็จะพักผ่อนเหมือนกัน.........ตื่นเช้าเพื่อทำงานต่อไป...โมทนาสาธุธรรมครับ...

 

เออ........ท่านขันธ์ครับ...ท่านคิดว่า..พระไตรปิฏก...ผ่านมา 2500 กว่าปี..สังคายนาไม่รู้กี่รอบ...จะมีความผิดพลาดบ้างไม(ไม่ได้ปรามาสพระธรรมนะครับ)

คือว่าท่าน ขันธ์ เคยได้ยินหลวงตาพูดถึงพระไตรอย่างไรบ้าง..ครับ...

 

เดี๋ยวอีกประการหนึ่งก่อนนอน
การพูดความจริง โดยใจเป็นธรรม ไม่ได้ทำลาย แต่เป็นการให้ข้อเท็จจริงที่เป็นธรรม


ราตรีสวัสดิ์

 

วัชรัจเฉทิกาปรัชญาปารมิตาสูตร หรือ วัชรสูตร
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัสกับพระสุภูติ

ขออธิบายเพิ่ม พระสุภูติเป็นพระอรหันต์ เป็นเลิศในทางสูญตา การทำฌาณ
และเป็นเลิศในทางไกลกิเลส ทางเถรวาทไม่ค่อยรู้จัก
แต่ท่านโด่งดังมากในนิกายเซน

ปล. สังเกตุไหม ทำไมท่านถึงได้ชื่อว่าเป็นเลิศในทางใกลกิเลส ทั้งที่พระอรหันต์ก็แปลว่าไกล้กิเลสอยู่แล้ว

 

ขออนุญาตินำมาลง

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#222244 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#000000 rowSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#442244 border=0><TBODY><TR><TD width=10>[SIZE=-3] [/SIZE]</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD align=left bgColor=#000000 colSpan=2><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#442244 border=0><TBODY><TR><TD width=10>[SIZE=-3] [/SIZE]</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

คือ บางครั้งผมก็มีความสนใจอยู่นะครับ.....ว่าพระไตรส่วนไทย หรือเถรวาท....เป็นส่วนที่...ไม่มีการเปลื่ยนแปลง....อะไรเลย.....ตั่งแต่พุทธกาล...มาจนถึงปัจจุบัน.....

แต่พระสูตรต่างๆ จากมหายาน (รวมด้วย วัชรยาน).....เนื้อหาในพระสูตรต่างได้ถูกเปลื่ยนไป.....บ้าง........ทางมหายาน...เขาก็ว่าของเขาก็ดี....ของเราก็ดี....อย่างนี้......

ที่ผมให้ความสนใจคือ ความเหมือนและแตกต่าง จุดประสงค์ และจุดมุ่งหมายเฉยๆครับ......

เพราะว่าญาติธรรมทางมหายาน มีอยู่ นะครับ......และอีกอย่าง...มหายาน ยังมีภิกษุณี นะ

 

พระสูตรนี้ผมไม่เคยรู้จักนะครับ......แต่จากการดูรูปที่ให้ ทายไม่ผิด น่าจะเป็น 金刚经....เป็นหนังสือเล่มแรกของจีนที่พิมพ์ขึ้น โดยศิลป์การพิมพ์ ของจีน ในสมัยราชวงศ์ถัง....


ข้องใจเหมือนกันครับช่วยอธิบาย...

 

ในเซน คำสอนเป็นเรื่องสาวกรุ่นหลังซะส่วนใหญ่ มีกระประยุคธรรมชาติเข้ากับวิถีชีวิต ให้น้ำหนักไปทาง จิตวิญญาณมากกว่า
เพราะเชื่อว่าสิ่งใดๆในหล้าเกิดจากจิตทั้งนั้น เมื่อเหตุเกิดที่จิตมันก็ต้องดับที่จิต
ในมหายานไปลึกกว่านั้น มองไปถึงต้นธาตุ และการช่วยสรรพสัตว์ จึงเป็นเรื่องบำเพ็ญบารมีโพธิสัตว์ซะส่วนใหญ่

 

คุณโชแปง น่าจะมีความรู้เรื่องเซน ดี ....รู้จักกมลสูตร....ที่ผมได้กล่าวกับ ท่าน ขันธ์ ใหมครับ...