ห้องสมุด ว่าน ตอน "ตะลุยดงว่าน"

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ...น่าสนใจดีถ้ามีเวลา...ช่วยหาว่านนางคุ้ม...กับต้นวาสนามาลงให้ด้วยนะครับ...ขอบคุณครับ

 

ว่านนางคุ้ม
และ
ต้นวาสนา (มีแต่แบบนี้ค่ะ เค้าเรียกว่า วาสนาด่างหรือเปล่าค่ะ)

 

เสน่ห์จันทน์ อะไรค่ะ

มีสามต้นค่ะ ค้นแรก นำมาจากป่าริมเขา ตอนเก็บมา โดนใบของต้นอื่นขาด หอมอบอวนเลยค่ะ
ต้นที่สองและสาม เค้าให้มา
ผู้รู้ช่วยตอบหน่อยค่ะ อยากรู้จริงๆ

 

ตอบลำบากครับ พวกเสน่ห์จันทน์ ต้องดมกลิ่นประกอบกับดูลักษณะถึงจะชัวร์

เมื่อปีที่แล้ว มีคนหนองคายเอาเสน่ห์จันทน์แดงมาขาย ต้นแด้งแดง ใบเหมือนเต่าเกลียด แต่กลิ่นเหมือนจันทน์ขาว ก็ เลยสรุปยากเลย

 

สองต้นแรกไม่แน่ใจครับ ต้นที่สาม เป็นเสน่ห์จันทน์แดง ครับ

 

คุณอรยกลครับ เสน่ห์จันทน์ต้นแรก
1. ที่ว่ามีกลิ่นหอม กลิ่นหอมเหมือนเสน่ห์จัทน์ขาวไหมครับ
2. ขอช่วยถ่ายก้านใบและกาบใบตรงโคนต้น ใกล้ๆ ให้ดูหน่อยครับ อาจจะพอบอกชื่อได้ครับ หรือ ดูว่ากาบใบมีสีขาวตรงขอบกาบใบไหมครับ
3. ลักษณะเหง้าเลื้อยไปตามดิน หรือเป็นแท่งขึ้นตรงๆ (ในกรณีที่เหง้ายาวแล้ว)

 

ส่วนเสน่ห์จันทน์ต้นที่สองก็ลองดูข้อมูลเหมือนกับต้นแรกครับ ว่ากลิ่นเป็นอย่างไร ใบ และก้านเป็นอย่าง เหง้าเจริญเติบโตอย่างไร อาจจะพอระบุชื่อได้ครับ

 

ตื่นกันเถิครับ ชาวพุทธ

ละชั่ว ทำดีทำจิตให้บริสุทธิ์ หลุดพ้น...

อันว่าความหมายของอวิชชา

อวิชชาไม่ได้แปลว่า ความไม่รู้ แต่แปลว่าสภาวะรู้ตามธรรมชาติที่ไม่มีสาระแก่นสารอะไรเลยที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากการตกอยู่ใต้อำนาจต่างๆอันจะทำให้จิตตัวเองเป็นอิสระได้

เช่น คนดื่มเหล้าเขามีความรู้เรื่องดื่มเหล้า เขารู้ว่าจะทำอย่างไร ระหว่างเหล้ากับโซดาจึงจะได้รสอร่อยตามกิเกสของตัวเอง แต่หารู้ไม่ว่าตัวเองตกอยู่ใต้กิเกสโดนอวิชชาครอบงำ ทำตามอยากของตัวเองซึ่งไม่มีสาระแก่นสารอะไรเลยที่จะทำให้จิตใจตัวเองเป็นอิสระ


วิชชา คือสภาวะรู้ตามธรรมชาติ ที่มีสาระแก่นสารที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากอำนาจต่างๆจนจิตใจตัวเองมีอิสระ อยู่เหนือดีเหนือชั่วที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากสิ่งเหล่านี้


คุณน้า คุณอาทั้งหลายท่านครับจงพิจารณากันเถิดว่าโดนอวิชชาครอบงำตัวเองโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า

อันว่าเรื่องของ ญานอิทธิฤทธิ์ต่างๆ ล้วนเป็นสิ่งไร้ค่า ซึ่งจะทำให้ตนเองเกิดความลุ่มหลง
สิ่งที่ท่านได้มานั้นเป็นแค่เปลือกของพระพุทธศาสนาเท่านั้นหรืออาจจะไม่ใช้พระพุทธศาสนาเลยก็ได้

มีบางท่านน่ะคิดว่า เราจะยังไม่เชื่อในพุทธศาสนาหรอก เราขอทำญานให้เกิดให้ได้เห็น นรก สวรรค์เสียก่อนจึงจะเชื่อในพระพุทธศาสนาหารู้ไม่ครับว่าท่านดูถูกพระพุทธศาสนาโดยไม่รู้ตัว
พระองค์ท่าน ไม่ทรงสรรเสริญในสิ่งนี้แต่หากเอาสิ่งนี้มาพิจารณาให้เกิดปัญญาต่างหาก


การที่เราจะเชื่อในเรื่องของ นรก สวรรค์ นั้นมิได้สำคัญเท่าไร หรอกครับ แต่การทำให้ตนเองไม่ยึดถืออะไรใดๆเลย หรือคลายการเป็นตัวกูของกู ออกจากใจ ไม่ยึดถือสิ่งใดเป็นของตนนั้นสำคัญกว่า


fficeffice" /><O></O>

การที่จะเป็นพระพุทธศาสนานั้นไม่ได้แปลว่า เห็นนรก สวรรค์ แล้วจึงถือว่าเป็นพระพุทธศาสนา แต่การทำให้ตัวเองสละการยึดถือ การตกอยู่ใต้อำนาจต่างๆ จนจิตมีความอิสระต่างหากจึงจะเป็นพุทธโดยแท้


<O></O>


การที่เราคุยเฟื่องในเรื่องของสิ่งนี้ล้วนไม่มีแก่นสารอะไรเลยที่จะให้ตัวเองหลุดพ้นจากอำนาจของกิเลส





ส่วนผมน่ะครับ เรื่องญานนี้ผมตัดทิ้งไปเลย เนื่องจากว่าไม่มีแก่นสารจริงๆ


ท่านไม่ได้สอนให้เรากลัวนรก อยากมีวรรค์ แล้วจึงพากันปฏิบัติธรรมกันน่ะ แต่หากว่าให้เกรงกลัวต่อบาป ละอายต่อบาปก็เท่านั้น

ท่านควรจะพิจารณาเอาน่ะครับ

บางคนน่ะครับ ทำแต่สมถกรรมฐาน ไปจนวันตาย ก็ยังไม่หลุดพ้นเพราะมัวแต่ยึดถือ ไม่เคยได้ปล่อยวางอะไรเลย


อันคำว่าโง่ หรือฉลาดนั้นไม่ได้มีโดยจริงกับใครเขา

แต่การที่ตามใจกิเลส ตกอยู่ใต้อำนาจกิเลสเห็นกิเลสเกิดขึ้นมาแล้วไปทำตามกิเลส นี้จึงเรียกได้ว่า "โง่โดยแท้จริง"

อันว่าความฉลาด เมื่อมีกิเลสเกิดขึ้นมา แต่ไม่ทำตามกิเลสไม่ตกอยู่ใต้อำนาจของกิเลส จึงเรียกได้ว่า "ฉลาดโดยแท้จริง"

ท่านจงเข้าใจครับว่า โง่ ฉลาด ไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวใครเลยเกิดแต่กับท่านเองส่วนที่ว่าเกิดกับผู้อื่นนั้นเป็นแค่สมมุติเท่านั้นเอง



อันว่าสมมุตินั้นใช้เพื่อบัญญัติให้รู้สิ่งต่างๆ แต่คนชอบหลงไปในสมมุติกันเสียหมด


เช่นเมื่อผมเห็นผู้หญิงสวยน่ะครับ ก็ให้รู้ว่าสวย แต่ใจไม่ไปชอบ ไปหลง ในสิ่งที่ตาเห็นว่าสวยนี่ถึงจะเรียกว่า "รู้สมมุติ"

แต่หากไปชื่นชมกับสิ่งนั้นจนลืมเนื้อลืมตัวนี้เรียกได้ว่า "หลงสมมุติ"



อันว่า ดี และ ชั่ว

สิ่งนี้ทั้งสองสิ่งเหมือนกัน แต่แตกต่างกันมากเพราะทั้งสองสิ่งนี้เกิดจากการกระทำทาง กาย วาจา ใจ

แต่ความดี คือสิ่งที่กระทำแล้วเกิดประโยชน์ต่อผู้อื่น และตนเอง อันมีแต่ความสุขความสบายใจเพื่อให้จิตใกล้เคียงความบริสุทธิ์

แต่ความชั่วนั้นเป็นสิ่งที่กระทำแล้วไม่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและผู้อื่นมีแต่จะนำความเดือดร้อนใจมาให้เป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำ

พระพุทธเจ้าท่านทรงสรรเสริญให้ละชั่ว ทำความดี แต่ท่านไม่ให้ยึดเอาความดีเป็นของๆ เรา

การกระทำความดีและชั่วนั้นล้วนมาจากการกระทำด้วย กาย วาจา ใจมัน สักแต่ว่าเป็นการกระทำเท่านั้นเอง



ส่วนที่เรียกว่าความดี และชั่วนั้นเกิดจากการที่เราพร้อมใจกันสรรเสริญว่า "สิ่งนั้นดีสิ่งนั้นไม่ได้"




การจะอยู่เหนือความดีและชั่วนั้นให้เห็นว่าทั้งสองสิ่งนี้เป็นแค่การกระทำ มิใช้ยกตนข่มท่านน่ะ

จงใช้สติปัญญาพิจารณา



ศาสตร์มนุษย์ ของมนุษย์โดยมนุษย์(โดยมนุษย์ ก็คือ ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะถูกสรรญเสริญว่า เป็นพระพุทธเจ้านั้น ท่านก็คือมนุษย์)เพื่อมนุษย์

เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนควรกระทำกันควรศึกษาให้เกิดความเข้าใจโดยแท้จริง

คือการลายการยึดถืออัน "ตัวกูของกู"


พระองค์ท่านทรงสอนให้เจริญหลักธรรมของท่าน ดังที่ว่า "เมื่อใดเห็นธรรมมะ เมื่อนั้นเห็นเรา "


มิได้ทรงให้กราบให้สักการะบูชาพระพุทธรูปน่ะ เพราะพุทธแท้น่ะ มิใช่ลักธิบูชาเทพเจ้า มัวแต่ขอพรอ้อนวอนแต่สั่งสักสิทธิ์ลุ่มหลงมัวเมาตกอยู่ใต้อำนาจความศรัทธาที่ผิด ๆ


แต่การกราบนั้นเป็นการลดทิฏฐิของตัวเอง อัน "ตัวกูของกู"


ท่านลองพิจารณาดูสิ เมื่อท่านการได้แม่กระทั้งรูปปั้น แล้วการที่ท่านจะน้อมเอาคำสั่งสอนของคนอื่นมาปรุบปรุงตัวเอง มีหรือที่ท่านจะทำไม่ได้



พวกเราทั้งหลายนี้ อยู่กับภาพมายา หลอกตัวเองไปวันๆ อันว่าตัวกูของกูนั้นแหละ แท้ที่จริงแล้วตัวเราไม่ได้มีอยู่จริงเลยคนอื่นก็เหมือนกัน แต่มีอยู่โดยสมมุติ สมมุติโดยตัวตน ทุกคนไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงแต่มายึดเอาเท่านั้นเอง ทุกคนอยู่กับความว่างเปล่าแต่ไม่เคยค้นหาเลยไม่รู้อะไรเลยครับ


อย่างเช่นน่ะครับ ผมมีแม่อย่างนี้ แท้จริงแล้วแม่ไม่มี แต่มีโดยสมมุติ แล้วก็มีตัวตนโดยสมมุติเมื่อท่านตายไป(ตายในทางโลกน่ะ คือสภาวะร่างกายที่จิตวิญญาณนี้ไม่สามารถอยู่ได้ในร่ายกายได้เท่านั้นเอง) สมมุติก็จบลงก็คือไม่มีจริง เช่นตัวผมเองก็ไม่มีจริง แต่มีโดยสมมุติเท่านั้นเอง

กระผมใช้ความรู้จากญาน ฌานนี้ มาพิจารณาจนรู้แจ้งในสัจจธรรม โดยแจ่มชัดในเรื่องของสมมุตินี้



ท่านทั้งหลายจงทำตัวเองให้ "ตาย ก่อนตายเถิด"เมื่อท่านตายไปแล้วจะได้ไม่มีใครตาย



แต่ก่อนผมก็ห้อยพระน่ะครับ หากแต่ว่าทำสิ่งนี้แล้ว เรียกได้ว่าเป็นผู้ประมาทในตัวเอง มัวแต่อิงไสยศาสตร์ มัวแต่จะให้สิ่งเหล่านั้นช่วยเราให้หลุดพ้น โดยแทนที่ตัวเองจะเจริญ สติ ศีล ปัญญาภาวนาเสีย จะได้ไม่ประมาท

ดังคำของพระองค์ที่ว่า "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ตนนี้มิใช่ตน"
เป็นเพราะว่า ตนนั้นไม่ได้มีอยู่จริง แต่คำว่า "ตน"นั้นใช้เรียกแทนตัวเองเฉยๆแต่เราไม่ยึดถือเอาเป็นตัวเราของเรา


กระผมเองภาวนาเสียได้ฌาน ก็ได้สิ่งวิเศษความสามารถของฌานมา แต่มิได้ยึดเอาเป็นของเราแต่เอาสิ่งนั้นมาพิจารณาเป็นปัญญาให้หลุดพ้น





”เมื่อใดที่ไม่ละในสิ่งที่ได้มานั้น เมื่อนั้นมิใช่พุทธศาสนาแต่เป็นลักธิบูชาสิ่งนั้นอยู่”



จงทำตนให้อยู่เหนือดี เหนือชั่วกันเถิดครับท่านทั้งหลาย


ที่ผมอธิบายมานี้กระผมพิมพ์พิม์ประการใดขอท่านทั้งท่านอโหสิกรรมให้ด้วย และกระผมขอขอบพระคุณหลักธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ของพระพุทธทาส ที่ทำให้ผมเกิดปัญญานำหลักทำของท่านมาพิจารณาจนเกิดความแจ่มแจ้งในใจ

อย่าลืมครับ ศีล สติ สมาธิ ปัญญาต้องเสมอกันครับ เมื่อขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งคือขาดความประมาทในตนเองผมเองก็ยังขาดสติที่มั่งคงอยู่เหมือนกันต้องไม่ประมาทกันน่ะครับ

เมื่อตายไปแล้วจะต้องต่อสู้กับมรณสตินั้น เป็นเรื่องจริงน่ะครับเพราะเมื่อตายจะต่อต้านกับสติน่ะ ระวังไว้ให้ดีครับ ตนนั้นเป็นที่พึ่งแห่งตน ตนนั้นมิใช่ตน

เวลาทำสมาธิอย่าลืม ภาวนามรณสติกันน่ะครับ คือภาวนาว่าทุกลมหายใจเราต้องตายอย่างแน่นอน

เอาอย่างนี้น่ะครับ อย่ามัวเอาแต่ความสงบ เอาญาน หรือฌานเพราะสิ่งนี้จะมาของเขาเองครับผม



<O“แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา คือ ทำเพื่อละความเป็นตัวกูของกู ทำเพื่อให้จิตหลุดพ้นน่ะ อย่าหลงในปัญญาผู้อื่น ปัญญาตัวเอง หรือแม้แต่ปัญญาของพระพุทธเจ้า ทำเพื่อละน่ะจำไว้ ไม่ใช่มีแล้วไม่ละ อย่าเอามาบูชา มิเช่นนั้นจะเป็นลัดธิบูชาไปเสีย”



ขออนุโมทนาสาธุครับ ^.^

ตั้มครับ


หากท่านอยากคุยกับผมและคุณอาอ้อง ชัชวาลเพ่งวรรธนะ

ได้ที่ หมวด อภิญญา / สมเด็จหลวงปู่โต / เรื่องเล่าของข้าพเจ้าเมื่อสวดพระคาถาชินบัญชร โดยคุณอาอ้อง : ชัชวาล เพ่งวรรธนะ

อยู่กระทู้บนสุดอะครับ

เราพร้อมจะช่วยท่านทั้งหลายให้เดินเพื่อละ

 

ขอขอบคุณข้อความข้างบนครับ

ขอขอบคุณข้อความข้างบนครับ ขอขอบคุณที่มาแนะทางสว่างให้ ครับ เพียงแต่ยังไม่แน่ใจว่าท่านมีประสงค์อันใดกันแน่ ในเมื่อท่านมีเจตนาอันเป็นกุศล ทางผมก็ จะไม่ละเลยที่จะมีกุศลจิตตอบแทนเพื่อให้ท่านพบกับสิ่งดี และทางที่สว่างเฉกเช่นเดียวกัน
หากคิดว่าการศึกษาเรื่องว่านและสมุนไพร เป็นการขัดต่อทางสว่างแล้วล่ะก็ ผมก็ มีคำแนะนำให้ท่านหาหนังสือเรื่องว่าน สมุนไพร ไม้มงคลไทยของผมมาอ่าน โดยอ่านที่คำนำ เนื้อเรื่องที่เป็นบทนำ และภาคผนวก อาจจะทำให้ท่านได้รู้และเข้าใจวัตถุประสงค์ได้ชัดเจนขึ้น ดังที่ หม่อมเจ้าภีศเดช ได้ ประทานคำวินิจฉัยดังนี้

ผู้เขียนและคณะจัดทำมีความตั้งใจรวบรวมเขียน และจัดทำหนังสือเพื่อทูลเกล้าฯถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงครองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี และ ในวโรกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 80 พรรษา 5 ธันวาคม 2550โดยใช้เวลาเขียนหนังสือเล่มนี้ และถ่ายภาพของว่านมาประกอบ เป็นระยะเวลานานพอสมควร ได้ผ่านการตรวจสอบจากทีมงานสำนักพิมพ์บ้านและสวน โดยการช่วยเหลือของผู้เชี่ยวชาญสาขาพฤกษศาสตร์ทั้งจากมหาวิทยาลัยมหิดล และจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยตรวจสอบรายละเอียด ทั้งชื่อสามัญของว่าน ชื่อวิทยาศาสตร์อันเป็นชื่อกลางของว่าน หนังสือเล่มนี้ยังมีรูปว่านประกอบคำบรรยายลักษณะอย่างชัดเจน พร้อมทั้งนำเสนอเรื่องราวความเชื่อทั้งทางสรรพคุณของว่านในฐานะที่เป็นสิ่งมีประโยชน์ทางกาย คือเป็นยาสามัญประจำบ้านที่หยิบฉวยได้ง่าย และเรื่องราวตามความเชื่อในฐานะที่เป็นที่พึ่งทางใจของคนไทยมาแต่โบราณ หนังสือเล่มนี้จึงเป็นข้อมูลตั้งต้นสำหรับการศึกษาทางวิทยาศาสตร์และวิจัยถึงประโยชน์ด้านต่างๆ เพื่อสืบสานอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมไทยที่มีคุณค่า อันเป็นการดำรงเอกลักษณ์ไทยให้เป็นที่ประจักษ์ และภาคภูมิใจสืบไป หนังสือเล่มนี้ จึงเป็นประโยชน์ แก่โรงเรียน สถานศึกษา และผู้สนใจทั่วไป<O</O

หนังสือเล่มนี้ หากไม่ซื้อก็ หาอ่านได้ตามห้องสมุดทั่วไป หรือที่......

******ประกาศเปิดห้องสมุดส่วนตัวอย่างไม่เป็นทางการ ห้องสมุดว่านและสมุนไพรบ้านณรงค์ศักดิ์ เปิดบริการฟรี ทุกวันเสาร์ แปดโมงถึงสิบโมง (กรุณานัดก่อนเพราะมีบรรณารักษ์คือผมคนเดียว 081-7354243)
วัตถุประสงค์หลัก
เพื่อเผยแพร่ แก้ไขข้อข้องใจ และตรวจสอบความถูกต้อง ของว่านและสมุนไพร
กิจกรรม
1 ให้บริการข้อมูลอ้างอิง ทั้งแบบรูปเล่มและแบบอิเลคทรอนิค (picture file)(ยังไม่มีบริการให้ยืมออก เพราะหนังสือส่วนใหญ่มีฉบับเดียว)
2 รับบริจาคหนังสือที่เกี่ยวข้อง
3 เป็นที่พบปะสังสรรค์ของผู้ศึกษาว่านและสมุนไพร
หมวดของหนังสือที่ให้บริการ
1 หนังสือเกี่ยวกับว่านและสมุนไพร
2 หนังสือเกี่ยวกับต้นไม้ทั่วไป
3 หนังสือเกี่ยวกับคาถาอาคม ยันต์ พระเวทย์ และโหราศาสตร์
4 หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ชาติไทย
5 หนังสือเกี่ยวกับดนตรี และนาฏศิลป์ไทย
สถานที่ตั้ง
244/349 หมู่บ้านยิ่งโอฬาร ซ.วิภาดีรังสิต43 ถ.วิภาวดีรังสิต แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กทม.10210 (ตรงข้ามบ้านผม)

****************************************

ตถาคตรู้วาจาใด ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตไม่ตรัสวาจานั้น
ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง ของแท้ แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ แม้วาจานั้นตถาคตก็ไม่ตรัส
อนึ่ง ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง เป็นของแท้ ประกอบด้วยประโยชน์
แต่วาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตย่อมรู้กาลอันควรที่จะใช้วาจานั้น
ตถาคตรู้วาจาใด ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์
แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตไม่ตรัสวาจานั้น
ตถาคตรู้วาจาใด แม้เป็นของจริง เป็นของแท้ และไม่ประกอบด้วยประโยชน์
แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ แม้วาจานั้นตถาคตก็ไม่ตรัส
อนึ่ง ตถาคตรู้วาจาใด เป็นของจริง เป็นของแท้ ประกอบด้วยประโยชน์
ทั้งวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่เจริญใจของคนอื่นๆ ตถาคตย่อมรู้กาลอันควรที่จะใช้วาจานั้น
พระอมตะวจนา แห่งองค์สมเด็จพระศรีศากยะมุนีสัมมาสัมพุทธเจ้า
<O</O

 

ว่านกวักเงินกวักทอง

เอารูปว่านกวักเงินกวักทองมาให้ชมครับ

 

สวยจังเลยค่ะ อยากได้อีกแล้ว
ผู้เฒ่าเทียนซานค่ะ เรื่องเสน่ห์จันทน์ ที่ให้ไปดู ไปดม แล้วก็สังเกตหัว ทำได้อย่างเดียวคือ ดูหัว เพราะว่า เจ้าหนึ่งจะเจ้าปอนด์ หมาที่บ้านมันเล่นกันทับซะเละหมดเลย เดี่ยวรอ ให้เค้าโตใหม่ก่อนนะค่ะ แล้วจะเอามาโพสให้ดูใหม่ค่ะ

 

เห็นด้วยกับข้อความของพี่ณรงค์ศักดิ์ด้านบนครับ ช่วงนี้ทางใต้ฝนตกบ้าง แดดแรงบ้าง ว่านหลายต้นทิ้งใบ ขึ้นกรุงเทพเมื่อไร จะไปเยี่ยมชมถึงบ้านครับ ขอให้สุขภาพดี แข็งแรงๆกันทุกคนนะครับ ทั้ง พี่ณรงค์ศักดิ์ ผู้เฒ่าเทียนซาน น้องอรยกล และชาวว่านทุกคนครับ

 

ขึ้นมาช่วงนี้ สงสัยจะเจอแต่นกหัวจุก(ตอนนี้บ้านกหัวจุกอยู่ครับ สำหรับว่านนั้น ผมไม่บ้าครับ แต่เป็นวิถีชีวิตของผม) ว่านพากันโทรมต้นไปหมดครับตอนนี้

แต่จะมาช่วยกู้ว่าน ก็ ไม่ว่ากัน 555

 

ณ ขุนเขา เนากว้าง หว่างไพรพฤกษ์
ในดงลึก ห้วยหนอง คลองละหาน
มีสิ่งหนึ่ง ตรึงใจ ไทยทุกกาล
คือวงศ์วาน ว่านวิเศษ คุ้มเภทภัย
เชษฐา

เนื่องจากไม่มีห้องสำหรับคนรักต้นไม้ผมจรึงขอโพสเรื่องของ ว่าน ไว้ในห้องนี้และกันนะครับ หากเวปมาสเตอร์คิดว่าไม่เหมาะสมก็ย้ายให้ด้วยนะครับ

เนื่องจากผมเห็นว่ามีสมาชิกอยู่ไม่น้อยที่มีความสนใจในเรื่องของ พืชสกุล ว่าน ที่มีความพิเศษ ในด้านของความเชื่อ ทางด้าน เมตตา มหาอุต และสรรพคุณทางการรักษาโรค ในการโพสครั้งนี้ผมไม่ขอสนับสนุน การกระทำใดๆที่นำไปซึ่งการผิดศิล ละเมิดสิทธิของผู้อื่น และขัดต่อการสร้างบารีของท่านทั้งหลาย ผมต้องการเพียงแต่นำเสนอความรู้ในเรื่องของการดูแลรักษา อนุรักษ์พันธุ์ไม้ที่ใกล้จะสูญพันธุ์ไปจากบ้านของเรา และคุณวิเศษของว่านที่ได้มีการสืบทอดกันมาตั้งแต่โบราณ

ผมจะทยอยพิมเรื่องของว่าน ที่ผมรู้จักประมาณ 103 ชนิด ให้อ่านกันนะครับ หรือถ้าใครสนใจว่านชนิดใด ถ้าผมรู้จักก็จะพิมให้อ่านก่อนนะครับ อาทิ ชื่อพันธุ์ การเลี้ยง ลักษณะต้น กลวิธีในการใช้ และคาถากำกับถ้ามี

ส่วนหนึ่งของข้อมูลมาจาก เชษฐา พยากรณ์ ตำรา ตะลุยดงว่าน ปี 2522

 

เดรัจฉาน คือ ขวาง

สัตว์เดรัจฉาน คือสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังที่ขวางกับพื้นโลก มนุษย์ เป็นสัตว์ประเสริฐเพราะเป็นสัตว์ ชนิดเดียวที่กระดูกสันหลัง ไม่ขวางโลก

 

เดรัจฉานวิชา คือ วิชาที่ขวาง

ขวางอะไร คือขวางทาง นิพาน มรรคผล อะไรที่ท่านเรียนแล้วขวางทางนิพานนั้นหละ เดรัจฉานวิชา ขวางอย่างไร มันเรียนแล้ว รู้แล้ว สนุก เพลิน จนลืมทำความเพียร จนลืมหนทางแห่งการดับทุกข์ แม้แต่ผมที่พิมคอมให้พวกท่านอ่านกันในตอนนี้ ก็ถือว่าเป็นเดรัจฉานวิชา ผมเพลิน ผมสนุก ผมติด ผมปล่อยวางที่จะไม่ตอบไม่ได้ ฯลฯ จนลืมที่จะ ทำในสิ่งที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงตรัจไว่ก่อนปรินิพาน เป็นความง่ายๆ ว่า จงอย่างประมาท แต่ผมทำไม่ได้หลอกครับ ที่จะดับกิเลสได้ ในตอนนี้ เดี๋ยวนี้ นับจากนี้ไป ทุกเวลา ทุกลมหายใจเข้าออก จะรู้ทุกกำหนด ของจิต แล้วท่านทั้งหลายหละ ทำได้ไหม ไม่ต้องตอบผมนะ ถ้าตอบแสดงว่าท่านยัง รัก ใน เดรัจฉานวิชา อยู่ รักทุกคนเลย(kiss)

 

ยินดีครับ ที่คุณพี่ใหญ่ ที่กลับมาสู่บอร์ดอีกครั้งหลังจากที่หายไปนานมาก

 

เรียนเชิญผู้ที่ชื่นชอบในเรื่องว่าน สมุนไพร ไม้มงคล ทุกๆท่าน ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของบร์อดที่พูดคุยเกี่ยวกับว่านโดยเฉพาะครับ

http://www.sahadhammikaratch.com/board/index.php?board=36.0

เรียนเชิญนะครับพี่ณรงค์ศักดิ์ คุณนพคุณ คุณsamy คุณอรยกล และชาวว่านทุกๆท่านที่มิอาจเอ่ยนามได้หมดครับ

 

ผมอยากรู้ว่าภาพไหนคือ ว่านเขียวหมื่นปี ครับ อันที่ 1 หรือ 2

 

ได้ความรู้เยอะเลยครับ แต่อยากดูรูปด้วยครับ