เครียดมาดจนอยากตายครับ

เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะ และชี้ทางออกใหัของ ท่าน ddman ทั้งเป็นประโยชน์และชี้ถึงโทษของการฆ่าตัวตายอันน่าสะพึงกลัวยิ่ง

ขอให้คุณนำข้อเสนอของ ทั้งคุณ makigochan และ ท่าน ddman ไปปรับใช้เถอะคะ และขออย่าได้ ด่าคุณแม่ท่านอีกเลย(ทราบดีว่าจริงๆ ก็ท่านแหละที่เป็นต้นเรื่องเลยก็ว่าไ้ด้)แต่หากคุณไม่ไปก่อหนี้เกินกำลังตัวก็คงไม่เป็นเช่นนี้ กราบขอโทษที่ได้ด่าคุณแม่ไปนะคะ ขออโหสิกรรมจากท่านก่อนเลยเพราะตัวกรรมที่ได้ด่าว่าบุพพการีหนักมากนะคะ มันจะเป็นตัวปิดกั้นความสำเร็จ และอุปสรรค อย่าได้คิดว่าไม่จริง จริงยิ่งกว่าจริงอีกนะคะเจอมากับตัวเองเลยทีเดียว เมื่อคุณกราบขอโทษคุณแม่ได้อโหสิกรรมให้คุณแล้ว ต่อไปก็ขอให้คุยอย่างเปิดใจกับภรรยาคุณและขอยอมรับผิดทุกอย่างและ จูงมือกันไปหาคุณพ่อตาสารภาพความจริงทุกอย่าง ใช่คะ! ตอนสารภาพนั้นคุณอาจพบกับคำตำหนิ ดุ หรือจะด่าว่าอะไร(สุดแท้แต่ว่าขณะนั้นท่านรู้สึกอย่างไร) แต่ จะดีมากต่อตัวคุณเองอย่างหนึ่งคือท่านต้องรู้ละว่าคุณมีปัญหา แต่คาดไม่ถึงว่าคุณจะมาสารภาพให้ฟังจนหมดสิ้น ความจริงใจ ได้ใจไปกว่าครึ่งนะคะ เชื่อว่าจะต้องมีทางออกที่ดี จากปากของผู้อาวุโสที่เป็นพ่อตาคุณแนน่นอน เพราะสิ่งที่คุณทำผิดไปไม่ใช่เรื่องผิดศีลธรรม แต่คุณทำไปเพราะ......ดิฉันก็ไม่อยากจะพูดว่าหรอกนะคะว่า ไม่มีความรอบคอบเลย ไม่พิจารณาตามความเป็นจริงถึงผลอันอาจเสีัยหายได้เมื่อไปกู้ยืมเงินมากขนาดนั้นและต้องคิดเสมอว่าหากส่งคุณแม่เราส่งไม่ทัน แผนสองสำรองมีไหม? ไม่มี นี่คือความผิดพลาดยิ่งใหญ่มาก หลายๆท่านที่ชอบไปกู้ เงินกัน และหลาย ๆ คนที่ชอบหรือนิยม ใช้จริง ๆ บัตรเครดิดต่าง ๆ บอกไว้เลยคะ ดิฉันไม่มีสักใบ และไม่ขอใช้เด็ดขาด ดิฉันคงเป็นคนแปลกแต่จริงในองค์กรรัฐวิสาหกิจที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทยแต่ ไม่มีบัตรเครดิตแม้แต่ใบเดียว คำตอบคือไม่เอา ไม่ทำ ไม่ใช้ เพราะเห็นชะตากรรมของคนใช้บัตรเครดิตเกินตัีว กันมากมายแล้วเป็นหนี้สิ้นกันเกินตัว ปัญหาเงินไม่พอใช้ นั่นเพราะไม่มีการวางแผนที่ดีอย่างรอบคอบนั่นเอง และต่อนี้ไป อยากให้คุณซึ่งเป็นฝ่ายชายอย่าได้อายพูดจา ง้องอนแฟนคุณ พูดคุยกันคะ ที่ต่างคน ต่างนอนหันหลัง นะ ดิฉันและคนนอกทั้งหลายไม่อาจทราบได้ถึงปัญหาแท้จริงของคุณและภรรยาได้ อยากให้ปรับความเข้าใจกันเหมือนตอนที่เริ่มต้นรักกันและเพื่อลูกของคุณเองด้วย ขอความเป็นลูกกตัญญูของคุณจงเป็นเกราะคุ้มครองคุณให้ผ่านอุปสรรคต่าง ๆ ไปได้เร็วด้วยเทอญ

เจริญในธรรม มีพระพุทธเจ้าในใจมาก ๆนะคะ

 

จัดสรรเงินดีๆครับ อันไหนมีดอกเบี้ยเยอะก็รีบชำระก่อน
อะไรไม่จำเป็นก็พยายามตัดทิ้งครับ มีเวลาว่างก็ทำงานเพิ่มครับ ขอให้เป็นงานสุจริตละกัน

 

คุณต้องเริ่มที่ตัวคุณก่อน โดยพึงระลึกในใจอย่างนี้ว่า

1. สิ่งที่คุณให้แม่นั้น เขาเรียกว่าความกตัญญูและกตเวที ซึ่งน้อยคนจะทำได้ เมื่อคุณได้ทำแล้วต้องไม่มานึกเสียใจเสียดายในภายหลัง ทำต้องทำด้วยใจที่คิดทดแทนบุญคุณพ่อและแม่ ให้โดยไม่หวังสิ่งใดๆตอบแทนให้ด้วยใจที่อยากให้ท่านเป็นสุข และ ขณะนี้อย่างน้อยคุณก็ได้ทำบ้างแล้วในส่วนนี้

2. คุณลองคิดดูไหมครับว่า ก่อนที่คุณจะเกิดขึ้นมาได้ แม่คุณต้องอุ้มท้องคุณลำบากไหมลองถามเมียคุณตอนอุ้มท้องลูกดูสิเป็นอย่างไร ต้องคอยเช็ดขี้ เช็ดเยี่ยว ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ทำงานเหนื่อยล้า หาเงินมาจุนเจือลูก ผมว่าคุณเป็นพ่อคนแล้ว ตรงนี้น่าจะเข้าใจดีที่สุด แล้วทีนี้ จนคุณโตมาเป็นผู้ใหญ่ ได้เรียน ได้ทำงาน มีครอบครัว มีลูก คุณคิดว่าพ่อและแม่ต้องเหนื่อยมากแค่ไหน ที่ต้องเลี้ยงดูคุณให้โตมาจนถึงวันนี้

3. ดังนั้นสิ่งใดๆที่คุณให้แม่ไป คุณต้องให้ด้วยใจ ให้ท่านได้รับก่อนที่ท่านจะตาย เมื่อท่านตายไปให้คุณทำอะไรให้ท่านหมดเงินเป็น พันล้าน ก็ไม่มีประโยชน์เพราะตอนนี้ท่านไม่ได้ใช้แล้ว คุณไม่มีโอกาสได้เห็นท่านมีความสุขจากการให้นั้นด้วยความกตัญญูของคุณแล้ว แม้มาเสียใจเมื่อท่านตายไปก็ไม่มีค่าอีกแล้ว

4. ดังนั้นพึงระลึกด้วยเจตนาตั้งมั่นในกุศลไว้เสียว่า คุณได้กตัญญูกตเวทีต่อแม่คุณแล้ว คุณจะรับรู้ถึงความอิ่มเอมใจในกุศลที่ทำ ที่คุณทำนี้ยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ พระคุณพ่อและแม่ทดแทนไม่มีวันหมดครับ

5. หากสิ่งใดๆที่ได้ล่วงเกินแม่คุณไปทั้ง กาย วาจา ใจ ก็ไปขอขมาให้ท่านอดโทษและอภัยให้คุณเสีย

7. สิ่งที่คุณทำได้ในตอนนี้คือยอมรับความจริงให้ได้ พึงระลึกว่ามันไม่มีสิ่งใดๆเป็นไปดั่งใจปารถนาเราทุกอย่าง เราต้องประสบพบเจอกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่พอใจอยู่เป็นประจำในชีวิตทุกวันอยู่แล้ว ที่เราต้องทำในตอนนี้คือ แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นที่มีอยู่ หาทางออกเรื่องการใช้จ่ายที่พอเพียง การหารายได้เสริมเพื่อใช้จ่ายให้พอเพียง หรือ ขาดน้อยมากที่สุด คำว่าหน้าที่นี้ในฐานะลูก พ่อ สามี ลูกเขย คุณยังต้องทำให้ครบสมบูรณ์ เรื่องอย่างนี้ไม่ใช่แค่คุณคนเดียวที่พบเจอ คนที่ลำบากเหมือนคุณหรือยิ่งกว่าคุณก็ยังมี แต่เรามักจะมองปัญหาของตนเองใหญ่กว่าคนอื่นเสมอ บางครั้งแม่และเมียคุณอาจจะแบกรับยิ่งกว่าคุณอีกก็เป็นได้

คุณรู้ไหมผมเองก็เป็นหนี้สิน ผมก็พยายามทดแทนบุญคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเลี้ยงดูผมมา ผมเองก็มีลูก ภาระหนักตกที่ผมคือภรรยาผมกลับไปอยู่บนสวรรค์แล้ว ผมต้องรับผิดชอบดูแลค่าใช้จ่ายเรื่องลูกผู้เดียว เงืนเดือนผม 9690 บาท ผมต้องมาทำงานที่ กทม. ค่าห้องเดือน 3000 กว่าบาท แม้ประหยัด ค่ารถ ค่ากิน กับข้าวที่ผมอยู่นั้นจานละ 35-40 บาท ผมกินข้าวมื้อเช้าเดียว บางวันมีเงินหน่อยก็ได้กินช่วงเย็นด้วย บางวันเคยแม้กินไข่ต้มฟองเดียวอยู่ทั้งวัน เงินค่ากินลูกเดือนละ 3000-4000 ค่าเรียนลูกเทอมหนึ่งตก 8000 มีค่าเ้รียนพิเศษรายเดือนด้วย ผมเอาเงินให้แม่กินแม่ใช้ด้วย คุณดูสิ นี่มันเกินเงินเดือนผมแล้วแต่ผมไม่ทุกข์ที่จะทำเพราะผมรู้ว่าผมทำเพื่อลูก ตอบแทนพระคุณแม่ผมก่อนตาย เพราะเตี่ยผมเพิ่งตายไปเมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมานี้ด้วยอายุ 91 ปี ผมยังตอบแทนบุญคุณท่านไม่พอเลย ทำได้เพียงนิดเดียว บางครั้งก็ยังมีทะัเบาะกับท่านด้วย ทั้งๆที่พ่อผมเป็นคนดี มีศีล สมาธิ ปฏิบัติทั้ง สมถและวิปัสนา เป็นลูกศิษย์สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตเถระ ท่านได้สอนผมครั้งหนึ่งเมื่อครั้งที่ผมทำผิดพลาดแล้วคิดฆ่าตัวตาย ท่านบอกว่า

"กูกับแม่มึง เลี้ยงมึงมาตั้งแต่อยู่ในท้องจนมึงเติบใหญ่หาเงินให้มึงกิน ให้มึงเรียน กูทั้งถูกแกล้ง ทั้งลำบากลำบน ถูกเขาด่าว่า แต่กูก็ทน อดทนสู้ รู้ควรปล่อย ควรละ ควรวาง ควรขยัน ควรสู้ เพื่อให้มึงเกิดมาและโตมาเพรียบพร้อมเป็นคนดีมีชีวิตที่ดี แล้วมึงเจอปัญหาแค่นี้มึงจะหนีจะฆ่าตัวตาย มึงก็ไม่ควรเกิดมาเป็นลูกกูแล้ว หมามันยังตะเกียกตะกายสู้เพื่อหาชีวิตรอด สู้เพื่อให้พบเจอสิ่งที่ดีงามในภายหน้า แต่นี่มึงกลับไม่สู้ ท้อถอย อยากตาย ไม่อายหมามันบ้างหรือ"

เพียงแค่ประโยคถ้อยคำเหล่านี้แหละ ทำให้ผมโตมาและสู้มาถึงวันนี้ แล้วคุณได้อะไรจากคำสอนของเตี่ยผมที่ท่านได้เสียชีวิตไปแล้วครับ