เชิญร่วมบุญสร้างพระเนื้อดินเผา ถวายพระอาจารย์ในสายของหลวงพ่อวัดท่าซุง ชุดที่ 2

เอ...ต้องแก้ไขระบบอย่างไรหละนี่ ถึงจะกลับไปสู่รูปแบบที่ถูกต้อง หุ หุ

 

สงสัยอาจจะต้องยินดีล่วงหน้ากับเฮียปอฯแล้วมั้งคะ
</TR></TBODY>​

 

<TABLE class=tborder id=post2739241 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->ลัก...ยิ้ม<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2739241", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Apr 2005
ข้อความ: 3,106
พลังการให้คะแนน: 1424


</TD><TD class=alt1 id=td_post_2739241 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->อ้างอิง:


</TD></TR></TBODY></TABLE>
.....................................รูปใหม่สวยดีนะครับ ^^

 

รูปท่านจี้กงของท่านปอ...ก็งามไม่หยอกนะ 55

 

ขอแสดงความยินดีและโมทนาบุญกับเฮียปอ ฯ ด้วยนะคะ ยิ้มจะรีบจัดส่งสมเด็จองค์ปฐมท่านพร้อมหนังสือไปให้นะคะ

 

อย่าพึ่งส่งครับ .... มีของมงคลสิ่งใดให้ร่วมบุญต่อหรือเปล่าครับ ?


เดียวว่าง ๆ จะโอนเงินให้น่ะครับ


.

 

มีอีกหลายชิ้นครับท่านปอฯ ดีใจจังที่ท่านเฮียปอฯ จะเมตตาร่วมเหมา 55

อ๋อ..รู้สึกว่าพระสมเด็จที่ท่านปอฯ ประมูลไปจะมีพระเนื้อดินเผารุ่น 1 เข้านิโรธหลวงพี่เล็กท่านแถมจากคุณคมน์ด้วย 1 องค์ แต่จนถึงวันนี้แล้วพระท่านยังเสด็จไม่ถึงบ้านยิ้มนะครับ

เอาเป็นว่าถ้าอาทิตย์นี้ไม่ถึง ขอเชิญท่านที่ยังประสงค์รับเชิญติดต่อขอรับจากท่านคมน์โดยตรงนะคะ 55 เพราะยิ้มก็ไม่สามารถจะหามามอบให้ท่านได้คะ

 

มีหลายชิ้น งั้นชิ้นต่อไปมีอะไรให้ร่วมบุญครับ( เหมาไม่ไหวน่ะ )


เดี๋ยว 2100 จะโอนให้ก่อน แต่ยังไม่ต้องส่งมา รอดูชิ้นต่อไปก่อน

 

เฮียปอฯ ไม่ต้องรีบโอนก็ได้คะ ยิ้มเชื่อใจว่าเฮียปอฯ ก็เป็นคนจริง(ใจ) เสียงจริงคนหนึ่งของพลังจิตคะ เก็บค่าโอนไว้ไปทำบุญดีกว่า

 

หลังปีใหม่นะครับ คุณเหมี่ยว จะมาร่วมบุญด้วยคนครับผม!!!

 

โมทนาบุญเฮียต่าย...สำเนาถูกต้อง(ตอนนี้เปลี่ยนนามต่อท้ายให้ชั่วคราวเพราะกำลังเห่อลูกสาว)ครับ 55

 

ยังมีให้ร่วมบุญอีกไหมครับ ขอทราบจำนวนครับ อิ อิ

 

ถ้าเฮียต่าย ... สนใจยิ้มมีอีกหนึ่งองค์ (เป็นองค์ที่ขอเมตตาจากหลวงพี่ จะนำไปส่งมอบให้น้องปาล์ม(ซึ่งกำลังโดนคาดเชือก 55)) แต่โชคยังดีได้รับการทักท้วงจากเฮียปอฯ เสียก่อน กราบขอบคุณเฮียปอฯ อีกครั้งครับเฮียจ๋า

สมเด็จองค์ปฐมรุ่น 4 ตัดอุปสรรคทั้งทางโลกและทางธรรม ของหลวงพี่สมปอง บ้านสบายใจ (ท่านเน้นว่ารับไปบูชาคนละองค์ก็พอแล้ว) องค์เฉพาะกิจสำหรับเฮียต่ายฯ ...ถ้าเฮียต่ายสนใจเชิญร่วมทำบุญตามศรัทธาโดยขอไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันบาทครับและต้องบวกกับสัจจะวาจาของเฮียว่าปีหน้าหลังปีใหม่จะเข้ามาร่วมแจมงานบุญนี้ด้วยกันอีกครับ...สนใจมะเฮียต่าย

หมายเหตุ...กรณีนี้ถือว่ายิ้มขอเป็นกรณีพิเศษนะคะทุกท่าน สำหรับท่านที่ประมูลไปแล้วยิ้มถือว่าขอและขอขมาด้วยนะคะ

 

ดันกระทู้จ้า..........

 

ทำหน้าที่ได้รวดเร็วฉับไวดีมากน้อง

วันนี้ยิ้มมีบทธรรมะของท่านจิตโต มาฝากคะ ขอกราบโมทนาบุญน้องเถรีด้วยคะ...

.................................................................................


การห้ามจิตคิดชั่วเป็นไปไม่ได้ ต้องห้ามจิตไม่ให้คิดคล้อยตาม

การคิดชั่วนะมันมีแน่นอน...มันต้องคิด มันต้องพลาดคิดแน่นอน คิดดีตลอดทั้งวัน มันเป็นไปไม่ได้หรอก โอกาสที่มันไปคิดเรื่องอื่นที่ทำให้ใจเราเป็นทุกข์ มันมีแน่นอน เราจะห้ามไม่ให้มันไม่เกิดขึ้นเลย มันต้องเกิดขึ้นไม่ได้ ทุกขณะจิตมันจะต้องคิดดีอย่างเดียว ถ้ามันเริ่มคิดไม่ดี เอ็งจะต้องถูกขัง..!! หมายถึงว่าถูกกดเอาไว้ด้วยสมาธิ ไม่ยอมให้ปล่อยใจไปเรื่องอื่นเลย นี่ก็เป็นการฝืนความเป็นจริงไป ถามว่าดีไหมที่ทำอย่างนี้? ก็ดี แต่มันยังดีไม่หมด

พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า อย่าคิดชั่วนั้น หมายความว่า ความคิดมันห้ามไม่ได้ แต่เราอย่าเอาความคิดที่มันคิดชั่ว...ไปคิดต่อ อย่าไปปรุงแต่งมันต่อไป อุปมาเหมือนดั่งว่า เขาพูดไม่ดีก็อย่าไปยินดีกับเขา อย่าไปคล้อยตามเขา ถ้าเราไปคล้อยตามในสิ่งที่เขาพูดไม่ดี ทำไม่ดี เท่ากับเราโมทนากับเขา เขาไปนรกเราก็ไปนรกด้วย พอเข้าใจไหม?

ถ้าเป็นอย่างนั้น สิ่งใดก็ตามที่มันเกิดขึ้นในใจเราทั้งดีและชั่ว มันต้องเกิดแน่นอน เธอไม่มีทางที่จะไปบังคับให้มันเอาแต่ดีอย่างเดียว ที่จะไม่ให้มันคิดชั่ว...มันเป็นไปไม่ได้ ตราบใดที่ยังมีร่างกาย สิ่งนี้ต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ตราบใดที่ร่างกายยังมีอยู่ อารมณ์ใจของเธอก็จะมีที่เป็นไปทางดีและทางชั่วตลอดเวลา แต่ผู้ปฏิบัติเขาไม่คล้อยตามอารมณ์ใจที่คิดชั่ว ไม่ปรุงแต่งตามมันไป รู้ทันทีว่าเวลานี้ใจมันเริ่มคิดไม่ดี เขาก็เริ่มแก้ไขใจของเขาทันที ไม่ยอมที่จะปรุงแต่งคิดตามมันไปว่า เออ!!! จริงว่ะ ถูกว่ะ ใช่ว่ะ คิดไปเรื่อย ๆ ๆ จนไม่รู้มันจะไปจบเอาตรงไหน นอกจากสร้างความทุกข์ให้กับใจแล้ว ก็ยังสร้างความทุกข์ให้กับใจคนอื่นที่อยู่ใกล้ตัวเราไปด้วย

หนักเข้ามันก็จะกลายเป็น "โทสะ" แสดงออกมาทางวาจาแล้วก็การกระทำ มันก็กลายเป็นกรรม เขาเรียกว่า "วจีกรรม" "กายกรรม" ส่วนมโนกรรมมันเกิดแล้ว มันเกิดที่ใจของเราแล้ว ใครไม่รู้หรอก แต่เรานะรู้แล้วว่าเกิดขึ้นแล้ว เป็นมโนกรรม คือกรรมชั่วที่เกิดขึ้นในใจของเราเพราะเราไม่ยอมหยุดความคิด ไม่ยอมตักเตือน อุปมาเหมือนกับพ่อแม่เลี้ยงลูก ถ้าลูกทำชั่ว "เออ!! ดีลูก แถมยังช่วยลูกทำมันต่ออีก ทำอย่างนี้สิลูก ทำอย่างนี้สิลูก" หาช่องหาทางให้ลูกเสร็จ แต่ถ้าลูกกำลังทำความชั่ว เราบอกว่า "ไม่ได้ หยุดนะลูก อย่าทำอย่างนี้นะไม่ดี อย่าทำอย่างนั้นนะไม่ถูก" อย่างนี้แหละเขาเรียกว่า ห้ามใจคิดชั่ว ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า อย่าคิดชั่ว ไม่ใช่ความคิดมันเกิดมาไม่ได้ แต่มันเกิดแล้ว เราอย่าคิดมันต่อไป




...... ยังมีต่ออีกนะคะ<!-- / message --><!-- sig -->

 

คุณตงฝากร่วมบุญเป็นสดไว้กับยิ้ม 100 บาทนะคะ ไว้จะมาอัพเดทให้ครับ

 

อนุโมทนากับคุณลักยิ้มด้วยนะครับ เดี๋ยวหลังปีใหม่จะมาร่วมด้วย โอนแล้วจะแจ้งให้ทราบครับผม

 

รับทราบ โมทนาบุญด้วยนะคะ

คุณโน๊ตอยู่ต่างประเทศใช่ไหมคะ

 

ตอน 2...

มันปรุงแต่งเกิดขึ้น เพราะสังขารเราแปรปรวน มันปรุงแต่งขึ้นเพราะกรรม...มันเกิดแน่ มันจะปรุงแต่งด้วยเหตุอะไร? ด้วยเหตุที่ความรู้ยังไม่ครบก็ได้ แต่ไม่ว่ามันจะเกิดการปรุงแต่งขึ้นในความคิดของเธอด้วยเหตุอันใดก็ตาม พระพุทธเจ้าสอนให้เรานั้นหยุดยั้งมันเสีย อย่าคิดตามต่อไป นี่คือ สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน สอนให้เราหยุดที่จะคล้อยตามไป ให้สักแต่ว่ารู้อยู่ว่า นี่มันเกิดแล้ว สิ่งนี้มันเกิด ความคิดแบบนี้เราต้องแก้ไข เราต้องพูดอธิบายภายในใจตนว่า สิ่งนี้ไม่ใช่ ไม่ควรคิดอย่างนี้ คิดอย่างนี้ไม่ถูก ลองนิ่ง ๆ สิ ลองคิดใหม่สิ เราก็ฝึกใจที่จะหยุดใจให้มันหยุดนิ่ง ๆ เดี๋ยวมันก็คิดใหม่ เออ!...คิดอย่างนี้ใช้ได้ คิดอย่างนี้ไม่ทุกข์ใจ เราก็ทำด้วยการเอาอกเอาใจ เอาใจใส่ลงไป พยายามดูแลรักษาใจของตนตลอดเวลา แต่ไม่ถึงขั้นใจจดใจจ่อว่า มึงคิดชั่วไม่ได้ วันนี้ทั้งวันมึงห้ามคิดชั่วนะ มึงโผล่มาเมื่อไหร่ล่ะก็....ตาย!! จิตตาย

หมายความว่าอย่างไร? เราตายก่อนจิตแน่นอนนะ เครียด..เครียด จนหน้าไม่มีแววของคนที่มีสายตามองให้ชุ่มชื่นใจเลย เพราะมัวแต่นิ่งสงบใจตน หน้าก็จะแข็งทื่อเหมือนสากกะเบือ อยู่ในครัวเห็นไหม? สากกะเบือมันเป็นอย่างไร? มันแข็งทื่อไปอย่างนั้น ไม่รู้รสรู้ชาติอะไรเลย เพราะมันต้องกดใจตนเอง กดให้นิ่ง กดให้สงบ กดไม่ให้มันเกิดสิ่งที่ไม่ดีขึ้นมาในใจเราเลย จริง ๆ แล้วมันเป็นวิธีเบื้องต้น แต่ทำผิดจังหวะไปหน่อย เขาต้องทำตอนที่จิตมันรู้ตัวว่า นี่มันคิดชั่วแล้วอย่าคิดต่อไปนะ อย่าคิดต่อไป หาทางแก้ไข ทำความเข้าใจเสียใหม่ พอทำความเข้าใจเสียใหม่ เราก็หยุดใจนิ่งเพื่อหาความเข้าใจใหม่ว่า เราควรจะเข้าใจอย่างไร เราควรจะคิดอย่างไรดีที่ทำให้ใจของเรามันมีความสุขได้ พอมันหยุดใจได้ มันคิดได้ปั๊บ ตอนนี้ล่ะนะหน้ามันก็เบิกบาน จิตใจมันก็กลับมาเบิกบานใหม่ ชุ่มชื่นใจใหม่แทนที่หน้าแข็งทื่อเหมือนสากกะเบือก็ไม่มี อันนั้นจะทรงตัวทั้งวันทั้งคืนก็ไป...ทึ่มทื่อไปอย่างนั้น หาความสุขได้ไหม? ไม่ได้ แล้วก็เครียดกับตัวเอง ไม่ได้เครียดกับใครเลย นี่คือการปฏิบัติเหมือนกันนะ เธอทั้งหลาย

............... ยังมีต่อนะคะ
<!-- / message --><!-- sig -->

 

3.........


จำไว้ว่า คำว่า "อย่าคิดชั่ว" ไม่ใช่ว่ามันไม่เกิด....มันเกิด แต่ไม่ใช่ว่าเราปล่อยให้มันเกิดแล้วคิดตามมันไป เราต้องหยุดไม่ให้มันคิดต่อไป โดยการที่เราไม่ปรุงแต่งตามมันนั่นเอง ไม่เชื่อมันแล้ว ไม่คล้อยตามด้วย แถมยังจะบอกว่าเดินทางนี้สิ คิดอย่างนี้สิ ทำใจให้เป็นแบบนี้สิ พระท่านสอนเราว่าอะไร คำสอนของพระพุทธเจ้าท่านบอกว่าอย่างไร เอามาขัดจิตขัดใจเรา

ยากไหม? เอาใหม่นะ...เรามาปฏิบัติกันให้ตรงทางเสียหน่อย อย่าห้ามจิตคิดชั่ว มันห้ามไม่ได้ แต่ห้ามใจคิดชั่วต่อไป...เราห้ามได้ อย่างนี้เข้าใจไหม? ห้ามไม่ให้มันคิดชั่วนี่เราห้ามไม่ได้ เราต้องยอมรับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ตราบใดที่สังขารร่างกายมันมี กรรมมันมี มันต้องเกิดขึ้นแน่นอน ห้ามไม่ได้ แต่เราสามารถจะห้ามไม่ให้เราตามมันไปได้ ตามความคิดที่เกิดขึ้นในขณะนั้นเวลานั้น ปรุงแต่งต่อได้ ยินดีไปกับมันได้ เราห้ามตรงนี้ได้

ถ้าเราสามารถห้ามมันได้ ตอนนี้ล่ะก็...สิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ไม่นาน แล้วมันก็ดับ ....จบไหม? จบ..! อารมณ์นั้นจบ ความวุ่นวายในขณะนั้นจบสิ้น
ถ้าจบด้วยปัญญา จบสนิท ถ้าจบด้วยกำลังสมาธิ ไม่แนบเนียน มันจบแค่ปากไม่พูด การกระทำไม่เกิด จบแค่นั้นนะ แต่ข้างในมันจะหนัก มันจะเป็นอารมณ์ที่มันยังหนักยังกดอยู่ ภายนอกคุณจะไปอยู่กับใครหรือแสดงท่าทีอาการอย่างไรก็ตาม แต่รู้ตัวเองว่ายังหนัก ข้างในยังหนัก ไม่อยากจะพูดกับใครไม่อยากจะวุ่นวายกับใคร มันจะเป็นอย่างนั้นเลย เพราะเราจะเริ่มเข้าสมาธิแล้ว ช่วยตัวเองด้วยการทำสมาธิแล้ว ภาวนาหนักขึ้นจับลมหายใจมากขึ้น จับภาพพระมากขึ้น จับอะไรต่อมิอะไรที่เป็นการกระทำมาในการก่อน เพื่อไม่ให้ไอ้สิ่งนี้มันเกิดขึ้นมาอีก พอมันโผล่แวบ โมโหอีกกดอีก ทำจนเหนื่อยก็ไม่สำเร็จ เสียเวลาไปแล้วครึ่งค่อนวัน ไม่สามารถพิชิตใจของตนได้เลย ... จริงไหม? มันเป็นอย่างนั้นถูกไหม? เราทำไม่ถูก
<!-- / message --><!-- sig -->


.......... ยังมีต่อนะคะ