เรื่องเด่น เปิดกรุพระดี.....สำหรับมีไว้บูชาอย่างแท้จริง

อดีตที่เคยผิดพลาด
สวัสดีครับ ผมขอร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วยคนนะครับ ผมเกิดมาในครอบครัวชาวนาฐานะค่อนข้างยากจนเป็นลูกชายคนโตมีพี่น้องทั้งหมดสามคน มีที่นาประมาณ 20 ไร่ ผมโชคดีที่พ่อแม่ผมขยันทำงานเก็บเงินไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข ไม่ยอมซื้อสิ่งของฟุ่มเฟือยเสื้อผ้าขาดก็ปะแล้วปะอีกกับข้าวก็หาเอากบเขียดปูปลาตามท้องไร่ท้องนาไม่ยอมซื้อเนื้อซื้อหมูตามตลาดมากินเลย เพื่อส่งเสียลูกเรียนอยากให้ลูกมีอนาคตมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีกว่าตนเองจึงกัดฟันส่งเสียผมให้เข้าเรียนที่โรงเรียนอันดับหนึ่งในตัวจังหวัดได้ ให้ผมตั้งใจเรียนจบออกมาเป็นเจ้าคนนายคน ผมก็เรียนจนจบมอปลายแล้วเลือกสอบเข้าเรียนต่อในคณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังแต่สอบไม่ติด จึงหยุดพักการเรียน 1 ปี มาอยู่ที่บ้าน ช่วงฤดูทำนาพ่อกับแม่ไม่ยอมให้ผมไปช่วยทำนาเลยทั้งที่ท่านก็อายุเริ่มมากแล้วให้ผมเตรียมอ่านหนังสือสอบเพิ่มเติมเพื่อสอบใหม่ในปีหน้า ช่วงที่อ่านหนังสือผมรู้สึกเหงาคิดถึงเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน เสียใจผิดหวังที่สอบไม่ติดรวมทั้งมีเวลาว่างเยอะ จึงหันไปเตะบอลออกกำลังกายพอดีเจอเพื่อนเกเรที่ไม่เรียนหนังสือแถวบ้านมาชวนทดลองยาเสพติด ผมเลยตกลงทดลองกับเพื่อนผมต้องขอเงินพ่อกับแม่มาซื้อยาเสพเพิ่มขึ้นเรื่อยๆทุกวันโดยโกหกพ่อกับแม่ว่าใช้ในการเรียนกวดวิชาเพิ่มเติม ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่าเรายังไม่ติดยาแค่คลายเครียด อยากเลิกตอนไหนก็ได้ เดี๋ยวสอบติดมหาวิทยาลัยแล้วค่อยเลิกดีกว่า จนร่างกายผมเริ่มทรุดโทรมลงเรื่อยๆพ่อกับแม่ก็คิดว่าผมอ่านหนังสือหนักแล้วเครียดเลยเตือนให้ผมพักผ่อนบ้าง จนถึงการสอบรอบใหม่ผมสอบติดสมหวังดังที่ตั้งใจไว้แต่ผมยังเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดไม่ได้ผมต้องกลับมามั่วสุมกับเด็กแถวบ้านทุกวันเสาร์-อาทิตย์ โดยผมอ้างว่าคิดถึงบ้านไม่อยากอยู่หอพักมหาวิทยาลัยโดนรุ่นพี่กลั่นแกล้ง จนผ่านมาถึงตอนปลายเทอม 2 ใกล้สอบที่ถึงกำหนดต้องชำระค่าลงทะเบียนค่าหอพักที่ผมขอผ่อนผันยืดระยะเวลาชำระไว้จนถึงตอนปลายเทอมใกล้สอบ พ่อกับแม่เกี่ยวข้าวเสร็จจึงขายข้าวทั้งหมดให้ผมมาประมาณ 2- 3 หมื่นบาทเพื่อเอาไปจ่ายค่าเทอม แต่ผมเอาไปเสพยาและเที่ยวเล่นกับเพื่อนจนหมดพอดีว่าเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ผมเล่นยากินเหล้าไม่กินข้าวประมาณ 3 วัน ร่างกายเริ่มไม่ไหวขยับตัวไม่ค่อยได้อ้าปากพูดยังลำบาก สายตาพร่ามัว หัวใจเต้นแรงเร็วรัวไม่เป็นจังหวะร่างกายกำลังจะช็อค มันทรมานมากๆเลยครับต้องหายใจทางปากแทนจมูก ปวดหัวเหมือนจะระเบิดแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆลำไส้ในท้องเหมือนจะขาดออกจากกันคิดว่าเวลานี้ผมต้องตายแน่นอน พ่อกับแม่ก็นั่งร้องไห้เฝ้าผมเพราะไม่รู้ว่าผมป่วยเป็นโรคอะไร ก่อนที่สติจะดับวูบลงผมได้มองเห็นหน้าแม่ที่นั่งร้องไห้อยู่ข้างๆผมจึงนึกอธิษฐานสาบานในใจต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายรวมทั้งพ่อกับแม่ ว่าถ้ารอดตายครั้งนี้จะเลิกยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดโดยเด็ดขาด อายุผมพึ่งจะ 20 ปี ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของพ่อแม่เลย เสียดายชีวิตที่ได้เกิดมายังไม่ได้ทำคุณงามความดีอะไรให้กับแผ่นดินเลยต้องมาตายสูญเปล่าเสียชาติเกิด ขอโอกาสให้ผมกลับตัวมาทำความดีให้แผ่นดินด้วยเถิด หลังจากนั้นสติสัมปชัญญะผมก็หมดไปมารู้สึกตัวอีกทีที่โรงพยาบาลเหมือนปาฎิหาริย์หมอบอกว่าถ้าผมมาช้ากว่านี้แค่ชั่วโมงเดียวอาจ เสียชีวิตได้ ต้องนอนให้ยาและน้ำเกลือที่โรงพยาบาล 2 วัน จึงกลับมาบ้าน และสารภาพเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟังรวมทั้งเรื่องที่ทางมหาวิทยาลัยจะไม่อนุญาตให้ผมเข้าสอบถ้าไม่ชำระเงินที่ค้างก่อนให้เรียบร้อย นั่นหมายถึงว่าผมหมดสิทธิ์สอบและกำลังจะโดนไล่ออกเสียอนาคตหลังฟังจบท่านทั้งสองนั่งนิ่งน้ำตาไหลพูดแค่ว่ากลับตัวเป็นคนใหม่นะลูกเอ๋ยแล้วพ่อกับแม่จะขายวัวกับควายที่เหลือให้ลูกไปชำระค่าเทอมเอง ผมฟังแล้วร้องไห้ออกมาเลยครับคิดถึงความรักที่ท่านทั้งสองมีให้กับลูกช่างยิ่งใหญ่นักชาตินี้ผมคงตอบแทนบุญคุณท่านไม่มีวันหมด หลังจากนั้นผมเลิกยาเสพติดโดยเด็ดขาดตั้งใจเรียนจนจบจึงบวชทดแทนบุญคุณให้พ่อกับแม่ 1 ปี สึกจากพระออกมาก็ไปสมัครเป็นทหารรั้วของชาติอีก 1 ปี ทดแทนคุณแผ่นดิน ทุกวันนี้ผมทำงานบริษัทเอกชนมีรายได้สูงพอสมควรสามารถเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ให้ท่านต้องลำบากทำงานหนักเหมือนเดิมได้ ทำความดีทุกครั้งที่มีโอกาสตามที่เคยให้คำสาบานอธิษฐานไว้ ชีวิตมีความสุขตามอัตภาพครับ สุดท้ายขอฝากให้เรื่องของผมเป็นอุทาหรณ์แก่ทุกคนที่กำลังริอยากลองยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด คุณอาจจะไม่ได้โชคดีรอดมาได้เหมือนผม ขอบคุณมากครับ

 

ผมจัดส่งให้ในพรุ่งนี้เช้านะครับ ขอบคุณมากครับ เงินส่วนที่เหลือนั้น ผมจะนำไปจ่ายค่าหล่อพระประธานตามเจตนาที่ตั้งใจไว้ ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

 

ตั้งแต่ช่วงต้นปี 56 เป็นต้น ชีวิตดิฉันพบความผิดหวัง เสียใจหลายเรื่องโดยที่ไม่คาดคิด
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัว, งาน , เพื่อน , คนรัก รวมไปถึงการสูญเสียยายซึ่งถือว่าเป็น
ศูนย์รวมความผูกพันของคนในครอบครัว จนรู้สึกท้อใจกับสิ่งที่เกิด เผ้าถามว่าเหตุการณ์ร้าย ๆ ทั้งหลายทำไมถึงได้เกิดขึ้นพร้อมกันหลาย ๆ เรื่อง หรือมันคือเวรกรรมที่เราเคยทำไว้ในอดีต เมื่อคิดได้แบบนั้น สิ่งแรกที่ตัดสินใจทำ คือ การบวชชีพราหมณ์ เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร รวมไปถึงการอโหสิกรรมกับคนที่ทำร้ายเราในปัจจุบัน แต่ทุกสิ่งก็ดูเหมือนจะยังไม่ดีขึ้น จนมาอ่านเจอเรื่องการขอขมาพ่อแม่ ว่าเป็นวิธีที่จะช่วยแก้กรรมให้กับเราได้ดีที่สุด เพราะท่านเปรียบเสมือนพระอรหันต์ของลูก ดังนั้นในวันแม่ที่ผ่านมา
จึงได้ตัดสินใจทำการขอขมาในวันดังกล่าว ถึงแม้จะรู้สึกเขิน เพราะเป็นครั้งแรกที่ทำอะไรแบบนี้ ยิ่งในช่วงวินาทีที่ต้องกล่าวขอขมาว่าเราได้ทำผิด ล่วงเกินอะไรไป น้ำตาพาลจะไหลออกมาโดยไม่ตั้งใจ ยิ่งได้ยินประโยคที่ว่า "ถึงลูกจะทำผิดอะไรกับพ่อแม่แค่ไหน ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่จะโกรธหรือไม่ยกโทษให้ลูก"
พอได้ฟังประโยคนั้นแล้ว รู้เลยว่าการแก้กรรมจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม แต่สิ่งที่เราได้รับรู้คือความรักของแม่ที่มีให้กับลูก

 

สวัสดียามดึกครับพี่หนุ่มเมืองแกลง เพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน และผู้ที่เคารพและศรัทธาหลวงพ่อชาญณรงค์ อภิชิโต ทุกๆท่านครับผม
ช่วงวันหยุดผมได้นำรูปหลวพ่อที่อยู่ในหนังสือสวดมนต์ไปใส่กรอบไว้บูชาแล้วครับ เอาไว้บนหัวนอนของผม ส่วนห้องที่ติดกันจะเป็นห้องน้ำครับ ไม่รู้ว่าเหมาะสมหรือเปล่าเพราะห้องผมมันพื้นที่นิดเดียวเท่าหนูดิ้นตาย

 

ยินดีด้วยนะครับ เป็นเหมือนที่ผมเคยเป็นมาก่อน เมื่อครั้งพลาดล้มลงชีวิตตกต่ำ หมดหวังกับอนาคต เหนื่อยและท้อกับการดื้นรน เคยดั้นด้นไปหาพระหาเจ้าที่ดีๆดังๆมาเป็นสิบราย เจอพระในตะเข็บชายแดนองค์หนึ่งให้สติ เรื่องของแรงกรรมบางอย่างถอนได้ยาก แม่เป็นพระผู้ให้ด้วยใจที่บริสุทธิ์มากที่สุดเท่าที่จะเปรียบได้ในชาติภพนี้ที่เราเกิดมานี้ หากแม่แช่งก็จะเป็นไปตามนั้นในไม่นาน หากแม่เต็มใจให้พรด้วยความเป็นแม่ที่มีต่อลูก ก็จะล้างกรรมให้ผ่อนหนักเบาได้จริง ในหนึ่งเดือนจะเห็นผลการเปลี่ยนไปของชีวิตในทางที่ดีขึ้นครับ ผมสะกิดใจเรื่องนี้ขึ้นมา เลยเขียนกลอนสดๆฝากให้ทุกคนคิดกัน

กราบครั้งแรกคือพระองค์แท้แม่ผู้ให้ กราบต่อไปพระพุทธเจ้าเรานับถือ
กราบสามพระโพธิสัตว์วัตรเลื่องลือ องค์นั้นคือ องค์ภูมิพล ของคนไทย

บางครั้งสิ่งเล็กๆที่เราได้ทำไปนี้ อาจต่อชีวิตให้แม่ได้อีกยาวนานเช่นกันครับ

 

รางวัลของที่ระลึกดีๆ ยังรอมอบให้ 25 รางวัล กับบทความดีๆที่มีต่อแม่หรือคนรอบข้างนะครับ หมดเขตส่งเรื่องในวันที่ 25/8/57

 

อ.ครับ โอนค่าพระปิดตาแล้วนะครับ 2,850.06 บาท

 

กำลังเตรียมจัดส่งให้ในเช้านี้นะครับ ขอบคุณครับ

 

พ่อแม่ของผม
เรื่องเล่าหลายท่านก็เล่าไปแล้ว แต่ผมขอบอกเคล็ดลับของผมเอง ที่สังเกตุเองครับ กล่าวคือ ย้อนไปเมื่อประมาณปี 41 ผมมาทำงานกรุงเทพได้ปีกว่าแล้ว และช่วงนั้นได้ข่าวจากพี่ชายว่าแม่ประสบอุบัติเหตุ พักรักษาตัวที่ รพ.ศรีนครินทร์ ขอนแก่น ผมเลยลางานไปเยื่ยมโดยมีเงินอยู่กระเป๋า หลังจากซื้อตั๋วรถทัวร์ไปกลับแล้ว 1,360 บาท หลังจากดูอาการแม่เสร็จ มีพี่ชายมาเฝ้าแม่ ผมเลยให้เงินพี่ชายไว้ 1,000บาท เอาไว้ซื้อสิ่งของที่จำเป็นให้แม่ ผมเหลือมา 360 บาท เป็นค่าแท็กชี่กลับที่พัก 300 บาท เหลือ 60 บาท เอาไว้ใช้จนกว่าเงินเดือนออก
หลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้รับการปรับเงินเดือน เพิ่ม 1,000 บาท เราก็งง เลย เพราะเศรษฐกิจช่วงนั้นมันแย่มากๆๆๆ การจะขึ้นเงินเดือนพนักงานตัวเล็กๆมันเรื่องใหญ่มาก แต่เขาก็ปรับให้ หรือเพราะเราเอาเงินให้แม่ในตอนนั้น?????
ผมเลยลองอีกครั้ง ช่วงวันหยุดยาวเทศกาลปีใหม่ ผมเลยกลับบ้าน เงินก็ไม่ค่อยมีเหมือนเดิม เลยให้แม่ไว้ใช้ 1,000 บาท cแม่ก็ให้พรเหมือนเดิม ไม่น่าเชื่อหลังจากนั้นมีการประเมินผลประจำปี ผมได้รับการปรับค่าจ้าง เพิ่ม อีก 1,000 บาท
ผมเลยมั่นใจหลังจากนั้นเวลาผมกลับบ้านผมมีเงินเท่าไหร่ผมให้พ่อแม่หมดเลยครับ มันเหมือนการฝากธนาคารโลก เพราะคำพูดพ่อแม่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ
ปัจจุบันนี้แม้ผมจะเป็นคนสุดท้องในบรรดาพี่น้อง 6 คน เมื่อมีโอกาสผมจะนำเรื่องนี้มาบอกกับพี่ๆทุกครั้ง วันสำคัญก็ทำพิธีกราบพ่อแม่ เพื่อขอพรท่าน ล่าสุดก็วันแม่ที่ผ่านมาครับ

 

เวลาประมาณ 9.54 ได้โอนเงินจำนวน 8050.10
รายการที่ 715 พระปิดตาวัดยายร้า 2,850
รายการที่ 758 พระผงรุ่นสุดท้าย 5,200
ที่อยู่แจ้งตาม PM ครับ

 

วันแม่ปีนี้เป็นปีที่ผมคิดถึงแม่ผู้ล่วงลับมากที่สุด อาจจะเป็นเพราะได้รับอิทธิพลมาจากบทความถึงแม่ของเพื่อนๆที่ลงกันมา วันนี้จึงขอเขียนบทความเกี่ยวกับแม่ เผื่ออาจจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆบ้าง ไม่มากก้อน้อย

แรกเริ่มก่อนพ่อผมจะแต่งงานกับแม่ พ่อผมเคยร้องเพลงอยู่คณะสุนทราภรณ์ หลังจากเกิดเหตุเปลี่ยนแปลงในชีวิต (น่าจะอกหัก) ท่านได้หนีไปบวชและออกธุดงค์ไปเรื่อยๆ จนมาปักกลดอยู่แถวหมู่บ้านที่แม่ผมอยู่ ด้วยวัตรปฏิบัติของหลวงพ่อ ชาวบ้านเกิดเลื่อมใสศรัทธาจึงนิมนต์ขอให้ท่านอยู่ที่นี่ จากนั้นได้พัฒนาเป็นสำนักสงฆ์และต่อมาปัจจุบันได้กลายเป็นวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรี

ช่วงเป็นสำนักสงฆ์ตอนนั้นแม่ผมเรียนอยู่ ม.ต้น และได้ติดตามคุณยายไปทำบุญ ไม่รู้ว่าเป็นบุญหรือกรรม หลวงพ่อได้เห็นหน้าแม่ และแสดงเจตจำนงต้องการขอสึกออกมาเพื่อสู่ขอแต่งงานกับแม่ (รายละเอียดปลีกย่อยไม่ขอกล่าวถึง แต่ไม่ใช่แบบโล้นห่มเหลืองในปัจจุบัน) สรุปว่าพ่อได้แต่งงานกับแม่และแม่ต้องออกจากโรงเรียนมาเป็นแม่บ้านตอนอายุ 16 ปี

ทั้งคู่มีลูกชายทั้งหมด 3 คน โดยผมเป็นคนสุดท้อง ฐานะตอนนั้นค่อนข้างดีเพราะพ่อผมได้เป็นผู้จัดการบริษัทประกันภัย มีรถยนต์แวนหนึ่งคัน(ตอนนั้นถือว่าใครมีรถยนต์นี่หรูสุดๆ) ปลูกบ้านใหม่ 1 หลัง เหตุการณ์น่าจะไปด้วยดี แต่แล้ว...พ่อผมประสบอุบัติเหตุ โดนรถชนตายตอนผมอายุไม่ถึง 1 ปี เหมือนฟ้าผ่าครอบครัว จากแม่บ้านสบายๆ แม่ต้องมาหาเลี้ยงครอบครัวแทนเสาหลักที่จากไป ต้องไปเรียนต่อศึกษาผู้ใหญ่เพื่อเอาวุฒิไปสอบบรรจุข้าราชการ จนหลายปีได้เรียนจบและได้สอบบรรจุเป็นข้าราชการเงินเดือนหลักร้อยบาท เริ่มแรกต้องไปอยู่ถิ่นทุรกันดาร ขณะเดียวกันต้องเลี้ยงลูกชาย 3 คน ไปด้วย โดยต้องพึ่งญาติในเวลาทำงาน อีกทั้งต้องขึ้นโรงขึ้นศาลเกี่ยวกับงานของพ่อ ที่แม่มาเล่าให้ฟังคือ เราถูกโกง แพ้คดีความ ต้องขายบ้านใช้หนี้ให้เขา ต้องระเหเร่ร่อนไปเช่าบ้านเขาอยู่

แม่เล่าให้ฟังว่า คืนวันที่ 3 หลังจากพ่อตาย แม่นอนในมุ้งกับลูก 3 คน ดึกๆได้ยินเสียงคนเดินบนพื้นไม้ จากนั้นมีลมแรงพัดมุ้งเปิด พ่อมาในรูปคนปกติ มาบอกแม่ว่า..เป็นห่วงมาก จะเอาลูกทั้ง 3 คนไปอยู่ด้วย แม่นั่งร้องไห้และไหว้ขอพ่อ ขออย่าให้เอาลูกไปโดยสัญญาว่าจะเลี้ยงดูลูกทั้ง 3 ให้ดีที่สุด

ผมเติบโตมาโดยไม่เคยอดอยาก ไม่เคยลำบาก ไม่เคยรู้สึกว่าการกำพร้าพ่อเป็นปมด้อยจนต้องสร้างปัญหาเหมือนเด็กบางคน ได้เรียนโรงเรียนดีๆ ลูกทุกคนจบการศึกษาสูง มารู้ทีหลังว่าท่านจะกู้หนี้ยืมสินเพื่อมาหาเลี้ยงลูกๆมาโดยตลอด ซึ่งท่านไม่เคยเล่าเรื่องทุกข์ใจให้ลูกๆฟังเลย

ครอบครัวผมจะแสดงออกความรักโดยการหอมแก้มและโอบกอดกันตลอด บางครั้งตอนผมอายุเกือบ 40 ผมไปหาแม่ที่ทำงานในสถานที่ราชการ เจอหน้ากันก้อหอมแก้มและกอดกันกลางห้องนั่นแหละท่ามกลางคนที่มาเสียภาษีและเจ้าหน้าที่รัฐ ผมหันไปมองรอบข้าง เห็นแต่อมยิ้มแก้มตุ่ยกันทุกคน ตอนโทรศัพท์แพร่หลาย ผมกับแม่จะโทรคุยกันแทบทุกวัน ส่วนมากแม่จะเป็นฝ่ายโทรหา บางครั้งท่านจะได้รับเสียงแสดงความรำคาญตอนผมอารมณ์ไม่ดีเป็นการตอบแทนความห่วงใยของท่าน

มีอยู่หนึ่งเหตุการณ์ที่ผมเอามาเป็นบทเรียนในการเตือนสติ ช่วยชีวิตคนหลายครั้ง สักสิบกว่าปีก่อน ผมปฏิเสธการคบหากับผู้หญิงคนหนึ่ง ปรากฏว่าเธอคิดสั้นฆ่าตัวตาย แต่ทางบ้านช่วยไว้ทัน เหตุการณ์นั้นทำให้ผมรู้สึกผิด โทษตัวเองและเป็นทุกข์มาก คนแรกที่ผมนึกถึงคือแม่ผม ผมกลับบ้านไปหาท่านและเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ท่านฟัง ท่านบอกว่า...เขารอดมาได้ก้อดีแล้ว ไม่ต้องทุกข์ ลูกไม่ได้ผิด และขอบอกไว้เลย คนนี้แม่ห้ามเอามาเป็นสะใภ้ที่บ้าน ห้ามเอามาเป็นแม่ของลูกผม ขนาดแม่เจอเหตุการณ์เลวร้ายกว่าเขาหลายเท่าตอนพ่อตาย ต้องเลี้ยงลูก 3 คน แม่ยังอดทนเข้มแข็ง ไม่เคยคิดฆ่าตัวตายสักครั้งเดียว เรื่องแค่นี้ยังคิดฆ่าตัวตายแล้วจะสู้ชีวิตได้ยังไง...ผมเอาคำพูดของแม่ที่สอนผมไปใช้เตือนสติกับคนที่มาปรึกษาผมถึงปัญหาชีวิตและอยากฆ่าตัวตาย ซึ่งก้อใช้เตือนสติได้ทุกคน

เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนผมทำงานในค่ายทหารที่ปัตตานี ผมได้รับข่าวร้ายว่าแม่ผมเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ทั้งๆที่ได้รับการรักษาอาการเกือบเป็นปกติแล้ว คืนนั้นผมออกจากค่ายไม่ได้เพราะเขาห้ามเข้าออกยามวิกาล นั่งร้องไห้ทั้งคืน รุ่งเช้าผมขับรถพันกิโลพร้อมลูกเมียมางานศพ แม้จะมารดน้ำศพให้ทันยังไม่มีโอกาส ครั้งนี้เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สุดในชีวิตผม ยังดีที่มีภรรยาคอยปลอบใจ มีลูกที่ยังเล็กคอยกวน ทำให้ไม่มีเวลาอยู่เงียบๆ ไม่งั้นกว่าจะฟื้นจิตใจคงใช้เวลาอีกนาน

ผมมีความเสียใจและเสียดายอยู่ 2 ปรการ คือ หนึ่ง..ผมยังไม่เคยบวชให้แม่ได้จับชายผ้าเลืองเลย และ สอง..ผมมาอ่านบทความในการล้างเท้าพ่อแม่ของพี่หนุ่มช้าไป ซึ่งโอกาสนั้นผมไม่สามารถหามาได้อีกแล้ว ฉะนั้น ใครที่ยังมีโอกาสแต่ยังไม่ได้ทำ จงทำซะ วันเวลามันทำหน้าที่ของมัน ไม่เคยหวนกลับมา

บทความนี้..ถ้าจะเป็นประโยชน์กับใครสักคน ผมขออุทิศบุญกุศลที่เกิดขึ้นให้แก่ดวงวิญญาณของแม่.....รักแม่

 

ผมจัดส่งไปแล้วเมื่อเช้านี้ครับ ขอบคุณครับ

 

การนำเรื่องข้อมูล ข้อเท็จจริงในวงการพระในมุมต่างๆมาเผยแพร่ลงหน้าเวปพลังจิตนี้ ถือว่าจะได้ช่วยเปิดโลกทัศน์การรับรู้เรื่องจริงของสังคมเล็กๆในเวปนี้ แม้ข้อเท็จจริงบางเรื่องจะไปทุบหม้อข้าวบางคนไปบ้างก็ตาม ทั้งเรื่องการชี้ของแท้ปลอม แจ้งข้อมูลจริงๆที่อาจต่างกับการซื้อขายปัจจุบันแบบท้าให้ตรวจสอบได้จากคนรู้จริง จากกรรมการในพื้นที่ แต่ก็เลี่ยงการเจาะจงกลุ่มคนหรือตัวตนของใครแบบเฉพาะเจาะจงตลอดมา เพราะบางคนก็รู้จักกันดีและเขามีอาชีพเดียวเรื่องนี้เท่านั้น จึงพยายามบอกแบบอ้อมๆเพื่อไม่ให้กระทบใครโดยตรง เรื่องจะกลัวเสียประโยชน์หรือกลัวใครนั้นไม่มีแน่นอน และไม่ประจบกลุ่มใดทั้งสิ้น ไม่ออเซาะใครเป็นพวก เพราะแนะนำพูดบอกด้วยวิสัยทหาร ไม่หวานไม่อ้อน ไม่หลอนไม่เฟ้อ และพร้อมด้วยระบบ interaction ของจริง

ในพลังจิตนี้ หากเทียบกับทุกเวปที่มีการเปิดให้เช่าบูชาวัตถุมงคลแล้ว ถือว่าระบบคัดกรองของเวปพลังจิตอ่อนที่สุดในการพิสูจน์บุคลและคัดแยกความแท้หรือปลอม บางอย่างก็ปลอมทั้งแผง บางแบบไม่เคยมีในสารบบเรื่องจริงมาบ้างเลย แต่ก็ยังเป็นแหล่งทำกินได้เป็นอย่างดีของคนกลุ่มหนึ่ง หลายๆอย่างหากนำไปลงในเวปมาตรฐานที่มีระบบตรวจสอบ ระบบคัดแยกดีๆเช่นเวปยูอมูเลท ผู้ลงให้บูชาจะโดนจำกัดสิทธิใช้งานทันที ซึ่งเป็นการสร้างมาตรฐานอีกอย่างหนึ่งของเวป แต่ที่เวปพลังจิตยังไม่มีเรื่องแบบนี้ แต่หากทางเวปจะหาบุคคลากรด้านนี้มาช่วยตรวจสอบดูแลเพื่อเป็น อย.หรือการคุ้มครองผู้บริโภคสำหรับคนที่เข้ามาใช้บริการ ก็ยินดีจะหาค่าใช้จ่ายมาช่วยเหลือสมทบในขั้นต้น หรือทางเวปอาจเก็บค่าเป็นสมาชิกเพื่อเปิดให้บูชาวัตถุมงคลมากขึ้น เพื่อนำเงินไปใช้จ่ายในการคัดกรองด้านนี้เพื่อคงมาตรฐานความแท้สากลในอีกระดับหนึ่งต่อไปวันหน้า

 

แจ้งพี่หนุ่มว่าได้รับพระแล้วครับ ไม่เคยผิดหวังกับพระที่ได้รับครับ คุณภาพเกินราคาจริงๆ
ยิ่งครั้งนี้กับพระนางพญาองค์หมายเลข 679 ดูในภาพผิวเผิน ก็เหมือนทั่วไปธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ
แต่พอเปิดกล่องพระออกมาเห็นแว๊บแรกจนตกใจ พระหนามากๆ หนากว่าทุกองค์ที่เคยได้้รับเลยก็ว่าได้
ยิ่งฐานด้านล่าง ผมลองวัดดู เกือบๆ 1 ซม. เต็ม ถ้าดูเข้าข้างตัวเองหน่อย ก็ถือว่า 1 ซม. เต็มๆเลย...
สภาพพระก็สมบูรณ์ดี ไม่มีรอยร้าว รอยบิ่น...ขอบคุณด้วยใจจริงครับ.........

 

จริงครับ

 

อยากให้พี่หนุ่มชี้แนะแนวทางในการสะสมพระเครื่องหลวงพ่อกวยเช่น หลังยันต์ หลังหนุมาน เดิมบาง เหรียญจตุรพิธพรชัย แม้กระทั่งเครื่องรางต่างๆ ที่นิยมในเวลานี้ มีคุณทางด้านใดบ้าง และเวลานี้ใครบ้างที่มีเครดิตดี มีความน่าเชื่อถือในการเช่าหาของหลวงพ่อมาบูชาครับ

 

ตัวผมเองชีวิตผ่านมาราบเรียบ ไม่หวือหวาอย่างพี่ๆ แต่ก็จะขอนำเสนอ แบ่งปัน...
บทความดีๆ.........อ่านให้จบนะ.........สอนดีมากครับ..........ลองอ่านดู!
หนุ่มน้อยเพิ่งจบการศึกษาด้วยผลการเรียนดีเยี่ยมไปสมัครงานในตำแหน่งผู้จัดการบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง
หลังจากผ่านการสอบสัมภาษณ์ครั้งแรกไปแล้ว ผู้อำนวยการได้เรียกเขาไปสัมภาษณ์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนตัดสินใจ ผู้อำนวยการเห็นข้อมูลในประวัติของเด็กหนุ่มคนนี้ว่ามีผลการเรียนเป็นเลิศใน ทุกวิชาตลอดมานับตั้งแต่อุดมศึกษาจนจบมหาวิทยาลัย ไม่ปรากฏว่าเขาทำคะแนนตกเลย ผู้อำนวยการเริ่มคำถามว่า "เธอเคยได้รับทุนการศึกษาอะไรหรือเปล่า ?" เด็กหนุ่มตอบว่า "ไม่เคยครับ" ผู้อำนวยการถามต่อว่า "คุณพ่อของเธอเป็นคนจ่ายค่าเล่าเรียนให้ใช่ไหม?" เด็กหนุ่มตอบว่า "คุณพ่อของผมเสียไปตั้งแต่ผมอายุได้ขวบเดียวครับ เป็นคุณแม่ที่จ่ายค่าเล่าเรียนให้ผม" ผู้อำนวยการถามต่อว่า "คุณแม่ของเธอทำงานที่ไหน?" เด็กหนุ่มตอบว่า "คุณแม่รับจ้างซักผ้ารีดผ้า" ผู้อำนวยการขอดูมือของเขา เด็กหนุ่มยื่นมือที่เรียบลื่นไม่มีที่ติให้ผู้อำนวยการดู ผู้อำนวยการถามต่อว่า "เธอเคยช่วยคุณแม่ของเธอทำงานบ้างหรือเปล่า?"
เขาตอบว่า "ไม่เคยครับ คุณแม่ต้องการให้ผมเรียนแล้วก็อ่านหนังสือเยอะๆ คุณแม่ซักผ้าได้เร็วกว่าผมด้วยครับ" ผู้อำนวยการบอกว่า "ฉันมีเรื่องให้เธอช่วยทำอย่างหนึ่งนะ วันนี้ เธอกลับไปที่บ้าน ช่วยล้างมือของคุณแม่ของเธอแล้วกลับมาพบฉันอีกทีพรุ่งนี้เช้า" ด้วยความมั่นใจว่าโอกาสที่จะได้งานทำมีอยู่สูงมาก เมื่อเขากลับไปถึงบ้านเขาจึงรู้สึกเต็มใจที่จะล้างมือให้แม่ของเขา
ฝ่ายแม่รู้สึกประหลาดใจระคนหวั่นใจ เธอส่งมือให้ลูก หนุ่มน้อยค่อยๆล้างมือให้แม่ ! แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ! เขาเพิ่งรู้สึกว่ามือของแม่นั้นช่างเหี่ยวย่นและเต็มไปด้วยริ้วรอยขูดข่วน
ซึ่งบางแผลพอโดนล้างน้ำก็ทำให้แม่เจ็บจนตัวสั่นระริก นี่เป็นครั้งแรกที่เด็กหนุ่มตระหนักรู้ว่า มือคู่นี้เองที่ซักผ้าทุกวันเพื่อหารายได้มาส่งเสียให้เขาได้เล่าเรียน รอยแผลเหล่านี้คือราคาทีแม่ต้องจ่ายไปเพื่อความสำเร็จในการศึกษาของเขา เพื่อผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมของเขาและอาจจะเพื่ออนาคตของเขาด้วย คืนนั้นสองแม่ลูกได้คุยกันอยู่นาน เช้าวันต่อมา เด็กหนุ่มก็เดินทางไปที่ออฟฟิศของผู้อำนวยการ ผู้อำนวยการสังเกตเห็นน้ำตาในดวงตาของเขา จึงพูดขึ้นว่า "ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยว่าเมื่อคืนที่บ้าน เธอทำอะไรบ้าง แล้วได้บทเรียนอะไร?" เด็กหนุ่มตอบว่า "ผมล้างมือให้แม่ครับ แล้วก็เลยช่วยแม่ซักผ้าที่เหลือจนเสร็จ" ผู้อำนวยการบอกว่า "ช่วยเล่าให้ฉันฟังหน่อยว่า เธอรู้สึกยังไง" เด็กหนุ่มตอบ "ข้อที่หนึ่ง ผมได้รู้ซึ้งถึงคำว่า สำนึกในบุญคุณ ถ้าไม่มีแม่ก็คงไม่มีความสำเร็จของผมด้วย ข้อที่สอง จากการช่วยแม่ทำงาน ผมได้รู้ว่ามันลำบากยากเย็นยังไงกว่าจะทำอะไรออกมาสักอย่างหนึ่ง ข้อที่สาม ผมได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของความรักและความผูกพันในครอบครัว" ผู้อำนวยการจึงบอกว่า "นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันอยากได้ .... คนที่รู้ค่าของการได้รับความช่วยเหลือ อยากได้คนที่เข้าใจถึงความลำบาก ของใครสักคนในการจะทำอะไรได้มาสักอย่าง และอยากได้คนที่ไม่ได้ตั้งเงิน เป็นเป้าหมายในชีวิตแต่เพียงอย่างเดียว มาเป็นผู้จัดการให้ฉัน เป็นอันตกลงว่าฉันรับเธอไว้ทำงาน" ในเวลาต่อมา เด็กหนุ่มคนนี้ก็ได้ทำงานอย่างหนักและได้รับความนับถือจากผู้ใต้บังคับบัญชา ลูกจ้างทุกคนทำงานเป็นทีมอย่างขยันขันแข็ง กิจการของบริษัทก็เจริญก้าวหน้าเป็นอย่างดี เด็กที่ถูกตามใจจนเป็นนิสัยได้รับทุกอย่างที่ต้องการ จะสร้างนิสัยเอาแต่ใจตัวเองและเห็นแก่ตัวเองเป็นอันดับแรก เขาจะไม่สนใจ ความเหนื่อยยากของพ่อแม่ เมื่อถึงวัยทำงานเขาก็จะคาดหวังว่า ใครๆจะต้องเชื่อฟังเขา เมื่อเขาเป็นผู้จัดการ เขาจึงไม่มีวันรู้ว่าบรรดาลูกจ้างนั้นลำบากอย่างไร และมักจะโทษคนอื่น คนลักษณะนี้อาจจะทำงานได้ อาจจะประสบความสำเร็จช่วงหนึ่ง แต่ในที่สุดแล้ว เขาจะไม่สำเหนียกคุณค่าของความสำเร็จ หากยังคงคร่ำครวญ เคียดขึ้ง และไม่มีวันรู้สึกเพียงพอ ถ้าเราเป็นพ่อแม่ประเภทที่ปกป้องลูกแบบนี้ จงถามตัวเราว่า เรากำลังให้ความรักกับลูกหรือกำลังทำลายเขากันแน่? เราให้ลูกๆมีบ้านใหญ่ๆ อยู่กินอาหารดีๆ เรียนเปียโน ดูทีวีจอใหญ่ แต่เวลาที่เราตัดหญ้า ลองให้ลูกได้ทำด้วย หลังอาหารให้เขาล้างถ้วยชามของตัวเองพร้อมๆกับพี่ๆน้องๆ ไม่ใช่ว่าเราไม่มีปัญญาจ้างคนรับใช้ แต่เพราะเราอยากจะให้ความรักกับพวกเขาอย่างถูกวิธี เราอยากให้เขาเข้าใจว่า ไม่ว่าพ่อแม่จะจนหรือจะรวย วันหนึ่งก็จะต้องผมขาว แก่เฒ่าลงไป เหมือนกับแม่ของเด็กหนุ่มคนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ลูกของเราจะได้เรียนรู้ คือรู้คุณค่าของความพยายาม ได้รู้จักว่า ความยากลำบากมันเป็นยังไง และได้เรียนรู้ที่จะทำงานร่วมกับผู้อื่นให้เป็น ===== ถ้าน้ำตาซึม.... เช็ด........แล้วก็...........
ส่งต่อครับ............... บทความดีๆ อย่าเก็บไว้คนเดียว คุณประโยชน์และอานิสงฆ์ทั้งหลายขอยกให้แก่เจ้าของบทความนี้......... ขอบคุณครับ

 

เห็นด้วยครับผม ผมเองภูมิคุ้มกันน้อย อยากมีท่าน อย. คอยช่วยเหลือครับผม

 

วันนี้ได้รับรายการ756พระพิมพ์นางพญาปี29หลวงพ่อชาญณรงค์แล้วครับ

 

ได้รับพระแล้วครับ เรียบร้อยดีครับ