เรื่องเด่น เปิดกรุพระดี.....สำหรับมีไว้บูชาอย่างแท้จริง

ถ้าเป็นไปได้ อยากให้พี่หนุ่มลงเป็นตัวอย่างไว้สักเรื่องครับ

 

ในตำราเก่าๆทั้งหลายสิบเล่มเหล่านี้ มีสิ่งที่ดีๆและเป็นแก่นแท้เนื้อๆของการฝึกทางจิตที่สรุปไว้อย่างง่ายๆแบบคนไม่มีพื้นฐานมาก่อนก็เข้าใจและทำได้ มีแนวทางการฝึกในบริบทต่างๆ ทั้งจากของต่างประเทศและของพระเกจิไทย มีบทพูดคำบอกเล่าสอนของหลวงพ่ออภิชิโต ที่พาไปฝึกที่เขาใหญ่ปี2534 มีคำเล่าเรื่องพระในดงในบทบาทต่างๆที่ยังไม่มีใครนำมาเขียนไว้ แม้เรื่องที่พระเดชพระคุณ ลพ.จรัล วัดอัมพวันไปศึกษาวิชาจากในดงมา3เดือน (ตอนอายุ45) ก็ยังมีบันทึกไว้ด้วย มีเคล็ดวิชาการกำหนดจิตรวมเป็นหนึ่งเดียวกับคุณพระแล้วส่งออกให้เกิดผลในการบูชา ไม่ยากแต่ไม่ง่ายนัก

 

เรื่องและข้อคิดต่างๆ ที่พี่หนุ่มนำมาเล่า มีคนได้ประโยชน์มากมายครับ
เชื่อว่าแต่ละคนที่ได้อ่าน รู้สึกอยากทำความดีและได้ลงมือทำ อีกทั้งสร้างศรัทธาให้เกิดขึ้นได้ดีมาก

ขออนุโมทนา และปูเสื่อรอฟังครับ

 

สวัสดียามดึกครับพี่หนุ่มเมืองแกลง เพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน และผู้ที่เคารพและศรัทธาหลวงพ่อชาญณรงค์ อภิชิโต ทุกๆท่านครับผม
มาติดตามข้อมูลจากพี่หนุ่มเหมือนเดิมครับ

 

ผมขอเป็นกำลังใจให้ครับ และขออนุโมทนาบุญกุศลอันยิ่งใหญ่นี้ด้วยครับพี่หนุ่ม

 

ผมเห็นด้วยครับ
เพื่อลูกหลาน ในอนาคต
ส่วนตัวผมนั้น ก็พยายามบันทึกที่มาที่ไป เรื่องราวของพระในดง เรื่องราวขององค์ที่ผมเก็บไว้ให้ลูกหลานได้อ่าน อยู่เหมือนกัน เพื่อให้เค้าไม่สับสน และให้หวงแหนในสิ่งที่พ่อเตรียมไว้ให้บูชา ถึ่งแม้จะเตรียมไว้ให้คนละองค์ แต่ทุกองค์มีประวัติที่มาในการอธิฐานขอหมดครับ และครูบาอาจารย์ และหลวงพ่อก็เมตตาครับ

 

ตอนผมหนุ่มๆและทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ผมได้ฟังเรื่องพระเทพโลกอุดรและพระในดงมามากเสาะหาเรื่องราวรวมทั้งพระเครื่องของท่านในที่ต่างๆที่เขาว่ามี จนกระทั่งรู้ข่าวว่า อ.ชมเปิดสอนวิชาในดงเบื้องต้น ผมก็ไปเรียนได้สามอาทิตย์ [เฉพาะวันอาทิย์หรือเสาร์ผมจำไม่ค่อยได้] ผมไม่เอาจริงเอาจังสักเท่าไหร่สนใจรูป[พระเครื่อง]มากกว่าและไปกลับลำบากบ้านผมอยู่มีนบุรี บ้าน อ.ชมอยู่แถวๆทางเตาปูนหรือบางโพอะไรนี่แหละ ผมเรียนวิชาคงกะพัน เสกปูนป้ายคอ และเอาปรอทเข้าตัว เริ่มเรียนวันแรกท่านให้ปรับการหายใจเข้าออกและว่าพุทโธ เมื่อจิตรวมแล้วท่านให้ดึงเฉพาะหนังที่แขนออกมาแล้วใช้มีดปลายแหลมกดลงไปที่หนังแขนโดยท่านบอกว่าอย่ากลัวท่องพุทโธใว้ทำจิตให้นิ่ง....ไม่เข้าจริงๆครับ...
แค่นี้ก่อนครับใช้เวลาจิ้มตัวอักษรครึ่งชั่วโมงพอดีตาลายเลย..

 

ด้วยความเคารพครับอาจารย์ หนังสือของ พ อ ชม นั้นหาอ่านยากมา เวลามีคนนำประมูลหรือขายผมไม่เคยทันเลย. และถ้าอาจารย์จะรวบรวมและพิมพ์ผมว่าเป็นมหากุศลครับ. แค่สามบรรทัดข้างบนก็ทำให้ผมเข้าพอสมควรเลยครับ

 

“แม่ไม่รู้อะไรหรอก” ประโยคนี้ผมเคยใช้บ่อยเมื่อตอนที่ทำงานที่กรุงเทพฯ เวลาแม่โทรมาสอบถาม หรือขึ้นมาเยี่ยมผม แล้วเราคุยกันเรื่องต่างๆ ไม่รู้เรื่อง แม่จะเงียบทุกๆ ครั้งที่ผมพูดประโยคนี้ ผมก็ไม่เคยสนใจว่าแม่จะเป็นอย่างไร เงียบทำไม อาบน้ำ แล้วนอน หรือไม่ก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ต่อ เมื่อก่อนเป็นแบบนั้นจริงๆ
ผมลาออกจากงานประจำ มาทำธุรกิจส่วนตัว แม่ก็สอบถามอยู่เสมอๆ “ว่าเป็นอย่างไรบ้าง” ผมก็มักจะตอบไปเสมอๆว่า “ไม่เป็นไร ยังอยู่ได้” แม่พูดเสมอว่า “ถ้าไม่ไหวก็กลับมาบ้านนะลูก” ช่วงนั้นผมไม่ค่อยได้ติดต่อกับทางบ้านมากนัก หายไปจนบางครั้งแม่ก็เป็นห่วง โทรมาหา และให้ผมโทรกลับบ้านบ้าง แต่ก็นั่นแหละครับ นานๆ สักครั้งจึงจะโทรหา
เมื่อแม่รู้ว่าธุรกิจที่ผมทำไปไม่รอด ทั้งยังเป็นหนี้สินเค้าอีก แม่ก็ให้พี่สาวเอาเงินเก็บของแม่มาชำระหนี้ของผมทั้งหมด ผมนิ่งเมื่อรับรู้ และตัดสินใจกลับบ้านเกิดทันที เมื่อกลับมาถึง ผมรู้ว่าแม่ดีใจที่ผมได้กลับมาอยู่ที่บ้าน แม่บอกว่า “ถึงที่บ้านไม่มีอะไรมาก แต่ก็พออยู่ได้ไม่ต้องอายใคร”
ผมโชคดีครับที่ได้งานทำเป็นลูกจ้างในสถานศึกษาของรัฐ แม้เงินเดือนจะไม่มากแค่หลักพันกลางๆ จากที่เคยได้เงินหมื่นปลายๆ แต่แม่ก็บอกว่า “อยู่ที่บ้านเรา ไม่ต้องใช้อะไรมาก” จำได้ว่า เดือนแรกที่ได้เงินเดือน ผมถอนเอามาให้แม่ ทั้งๆที่ตอนที่ทำงานที่กรุงเทพ ผมไม่เคยทำแบบนั้นเลย
แม่บอกผมว่า แม่ไม่รู้อะไรมากนัก เพราะเรียนมาน้อย ไม่จบชั้นใดๆ ที่เค้าจบกันเสียด้วยซ้ำ แม่เรียนหนังสือที่วัดไทยในมาเลเซีย พระท่านสอนภาษาไทยให้พออ่านออก เขียนไทยได้ก็เท่านั้น นอกนั้นแม่ไม่รู้ แต่แม่ก็อาศัยฟังให้มาก จากที่ต่างๆ ค่อยๆคิด และทำไป
ช่วงนี้แม่ผมไม่ค่อยสบายนัก แม่มีโรคประจำตัวคือความดันโลหิตสูง และมักจะปวดขา ปวดเข่าตลอดเวลา จนผมต้องซื้อสนับเข่ามาให้แม่สวมใส่เวลาเดินทำงานบ้านที่ท่านอยากทำ
ปีนี้ผมไม่สบายต้องนอนในโรงพยาบาล 9 คืน 10 วัน แม่มาเฝ้าผม ทุกครั้งที่ผมเห็นแม่เอนกายในโซฟาในห้องพักผู้ป่วย (ห้องพิเศษ) ผมมองเห็นแววเหนื่อยล้า อ่อนเพลียในสายตาแม่ แต่แม่ไม่เคยเอ่ยปากบอกให้รู้ ผมเริ่มคิดว่า ผมจะมีชีวิตอีกนานแค่ไหนที่ได้ดูแลแม่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมได้ดูแลแม่ได้ดีหรือยัง และในขณะเดียวกัน แม่จะมีชีวิตอีกนานไหนที่จะให้ผมได้ดูแลท่าน เมื่อออกจากโรงพยาบาล ผมจึงเริ่มออกกำลังกาย และพยายามชวนแม่ออกกำลังกายด้วย วันพระก็ชวนแม่ทำบุญ พยายามให้ท่านถือศีลอุโบสถ และพยายามชวนท่านทำสมาธิกรรมฐาน แม้ว่าท่านจะบอกว่า ท่านทำไม่ได้ ผมก็ได้ทำให้ท่านเห็นเป็นตัวอย่าง เผื่อว่าสักวันหนึ่ง ท่านจะหันมาถือศีล ฝึกกรรมฐานบ้าง ผมอยากตอบแทนท่านด้วยวิธีมากกว่าการดูแลทั่วๆ ไปครับ ก็ได้แต่หวังว่า สักวันหนึ่ง เมื่อถึงวันพระท่านจะหันมาถือศีลอุโบสถ และสักวันหนึ่ง ท่านจะหันมาฝึกกรรมฐาน เพื่อสร้างบุญบารมีให้กับตัวเอง สร้างมรรค สร้างผลให้กับตัวเอง ก็ได้แต่หวังครับ
ผมขอฝากหนังสือออกกำลังกายที่ผมเอาให้แม่อ่านเพื่อออกกำลังกายแก่ทุกๆท่าน เพื่อนำไปออกกำลังกายและนำคนที่ท่านรักออกกำลังกายไปด้วยเพื่อสุขภาพกันนะครับ อย่าให้ความง่ายของวิธีการออกกำลังกายนี้ทำให้ท่านเบื่อหน่าย และละเลยไปในที่สุด ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ ทุกๆ อย่างต้องอาศัยความอดทน และความสม่ำเสมอครับ ผลที่ต้องการก็จะตามมา

 

เวลาประมาณ 20.22 ได้โอนเงินจำนวน 20,700.03 บาท เข้าบัญชี บจก.สยามอารยา

รายละเอียดตาม PM ครับ

 

ขอเล่าต่อครับเอาแบบรวบรัดนะครับเพราะรายละเอียดต่างจำไม่ค่อยได้ เมื่อเรียนจบวิชาหนึ่งก็เรียนต่ออีกวิชาหนึ่ง อ.ชมยํ้าหนักหนาว่าเมื่อกลับไปแล้วให้หมั่นฝึกฝนไม่ใช่ว่าทำที่บ้านอาจารย์ได้แต่ทำที่บ้านไม่ได้ ไม่งั้นเสียเวลามาเรียนเปล่าๆ( และแล้วผมก็เป็นอย่างอ.ชมพูดไว้จริงๆสูญเปล่า) ผมถามอาจารย์ว่ามีพระเครื่องของพระในดงบ้างไหม(อ.ชมเรียกว่าหลวงพ่อดำ) อ.ชมบอกว่าให้ไปที่วัดเสนานฤมิตรอำเภอคำตะกล้า จ.สกลนคร ตอนที่อ.ชมไปยังมีพระเครื่องที่เสกโดยพระอาจารย์ในดงอยู่ที่วัดแต่ตอนนี้ไม่ทราบว่าจะยังเหลืออยู่หรือไม่ ผมก็มุ่งไปวัดเสนานฤมิตรเจอหลวงพ่อปิยะ พอก้มกราบท่านก็มีกลิ่นหอมประหลาดหอมจริงๆไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้ก่อนเพื่อนที่ไปด้วยกันยังบอกว่าหอมชื่นใจจริงๆ กลิ่นหอมโชยหยู่พักหนึ่งก็หยุดหลวงพ่อปิยะก็แจกพระเป็นพิมพิ์สมเด็จซึ่งพระเครื่องก็หอมเหมือนกัน...จากนั้นก็กลับกรุงเทพฯ และนำพระไปให้อ.ชมตรวจสอบ (อ.ชมตรวจโดยใช้นิ้วชี้จี้ไปที่องค์พระถ้าพระองค์นั้นมีพลังนิ้วชี้ท่านจะแกว่งไปมา ถ้าไม่มีพลังนิ้วชี้จะนิ่ง)..ผลการตรวจพระของผมนิ้วท่านนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลย.. ทำไมๆๆผมพูดไม่ออก อ.ชมถามยํ้าว่าองค์ไหนของหลวงพ่อปิยะ ผมบอกว่าทั้งสี่-ห้าองค?นั่แหละ ท่านบอกว่าไม่มีอะไรเลยท่านจึงเอาพระของวัดเสนานฤมิตรของท่านให้ผมดูพระของท่านยังมีกลิ่นหอมอยู่เลยทั้งๆที่ท่านเอามานานแล้ว...ผมคอตกกลับบ้านเอาพระมาดู ดม ก็มีกลิ่นหอมนี่นาแต่จางมากไม่หอมเหมือนอยู่ที่วัด และไม่หอมมากเหมือนของ อ.ชม นี่มันเกิดอะไรขึ้นงงไปหมด..แต่เอาละขอลองอีกครั้งโดยผู้ที่ผมเคารพนับถือ ผล..เหมือนเดิมไม่มีพลังเลย หลังจากนั้นก็ทำใจได้ อยู่มาไม่นานก็ทราบข่าวว่าหลวงพ่อปิยะสึกแล้ว และผมก็ไม่ได้ไปเรึยนกับ อ.ชมอีกเลย ผมเสาะหาพระเครื่องของอาจารย์ในดงอยู่ตลอดเวลานานนับสิบปี..จนกระท้่งได้สมใจ..ดีใจสุดๆ..ก็พระนางพญาหลวงพ่ออภิชิโตที่คุณหนุ่มมอบไห้ไงละครับ ขอบคุณมากๆอีกครั้งครับคุณหนุ่ม เมืองแกลง

 

ได้รับเงินแล้วครับ จัดส่งในเช้าพรุ่งนี้นะครับ ขอบคุณครับ

 

พ.อ.ชม ท่านเคยเปิดสอนเสาร์ อาทิตย์ที่บ้านเตาปูนครับ เท่าที่อ่านดูแล้ว ท่านสอนในแนวทางของวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ โดยรวมพุทธศาสตร์ ไสยศาสตร โหราศาสตร์และจิตศาสตร์เข้าไว้เป็นหนึ่งเดียว เรื่องสมาธินั้นท่านเน้นกำลังจิตจากจังหวะการหายใจด้วยครับ โดยท่านลงในบันทึกไว้เลยว่า หากเรียนสองชั่วโมงอย่างสนใจต้องใช้ได้ผลทุกคน หรือนำคำสอนไปเรียนไปฝึกเองอย่างสนใจ ก็ทำได้เช่นกัน

 

ขออนุญาต เล่า เรื่องเเม่ด้วยครับ ต้องออกตัวว่าบรรยายไม่เก่ง จึงจะเขียนเพียงใจความสำคัญไว้เพื่อระลึกถึงคุณของเเม่ ตั้งเเต่ปี 2538 มา หลังคุณพ่อของเสียชีวิต เเม่ก็เป็นหัวหน้าครอบครัวเรื่อยมา สู้เพื่อลูกมาตลอดจนปัจจุบัน ผมคิดว่าท่านคือ พระพรหม ของลูกๆ
เมตตา คอยอบรม ดูเเล เเนะนำ
กรุณา ช่วยเหลือยามไม่มีที่พึ่ง ยามเราอับจน เเม่ไม่ทอดทิ้งเลย หลายครั้งด้วยกัน
มุทิตา เเม่คอยยินดี กับความสำเร็จของลูกๆเสมอมา
อุเบกขา เเละคือเรื่องสำคัญ เเม่อดทนมาก เเละน้อยครั้งมากที่จะว่าลูก แม้ว่าจะสร้างความกังวล
ทั้งกายเเละใจ เเม่จะอดทนเเละวางเฉย ให้อภัย ไม่มีข้อเเม้ใดๆ เลย
เเละอยากเขียนสิ่งที่พบมาเกี่ยวกับความกตัญญู เป็นเรื่องของน้าผม 2 คน น้าผมทั้ง 2 คนนี้
มีโอกาสที่ได้ดูเเลเเม่(ยายของผม) อย่างมาก ส่วนคนอื่นๆ ก็บางคร้ังคราว น้าทั้ง2 ดูเเลท่านเป็นอย่างดี จนวาระสุดท้ายของยาย ในข้อสังเกตุของผม น้าทั้ง 2 คนนี้ ตอนนี้มีทั้งความก้าวหน้าทางการงาน เงินทอง ความสุขสบาย พี่น้องรักใคร่ เพราะสามารถเป็นที่พึ่งได้ ยามพี่น้องขัดสน
น้าคนนึงไปได้ดีที่ต่างประเทศครับ ส่วนอีกคนรับราชการมีตำแหน่งดีเเละก้าวหน้าเรื่อยมา
จึงทำให้ผมคิดว่า เป็นเพราะความกตัญญูต่อเเม่ เเละพ่อ ที่ส่งผล อย่างทันตาเห็น จึงอยากนำประสบการณ์ไว้เป็นข้อคิดให้ไตร่ตรองกันครับ

 

พี่หนุ่ม ครับ โแนเงอนให้แล้วครับ วันนี้เวลาประมาณ ๔ ทุ่ม ครับ

ขอบคุณครับ

 

ตัวของท่านผู้การชมนั้น ค้นคว้าทางจิตมาตั้งแต่ปี2485 เป็นต้นมาโดยแลกเปลี่ยนความรู้กับชาวต่างประเทศ และเขียนหนังสือเล่มแรกเมื่อปี2498 เและเรื่อยมาจนบั้นปลายของชีวิต ท่านเคยไปแสดงวิชาทางจิตไว้ตามสถานที่ต่างๆ ที่มีคนจำนวนมากรอพิสูจน์ความมหัศจรรย์นับได้ 10กว่าครั้ง และสามารถทำได้ทุกครั้ง ทุกครั้งที่สอนวิชาทางจิตต่อศิษย์ ท่านเน้นไว้เสมอคือ การวางอารมณ์และถือให้มั่น ก่อนส่งกระแสจิตไปยังจุดที่ต้องการ

หากใครสนใจการฝึกฝนทางจิต ลองทำดูง่ายๆในขั้นต้นด้วยการกำหนดในใจก่อนนอนว่า พรุ่งนี้เช้าจะตื่นกี่โมง เช่นจะตื่น 04.30 ตรง(ไม่ใช้นาฬิกาปลุก) หากเมื่อถึงเวลาแลัวสมองสั่งร่างกายให้มีปฏิกิริยาเป็นไปตามนั้นได้แสดงว่า จิตมีกำลังแล้วในขั้นต้น ขั้นต่อไปลองเพ่งอารมณ์ไปที่บุคลอื่นในระยะสายตา โดยเริ่มที่คนใกล้ตัวและยังนั่งนิ่งๆก่อน หากเขาหันมามองก็เริ่มในระดับต่อไปให้ยากเพิ่มขึ้นเป็นคนที่เดินผ่านกัน ให้มีการหยุดและมองหาเรา จนถึงคนที่วิ่งผ่าน หากเขาสะดุดหยุดมอง ก็ถือว่ากำลังจิตของเราเริ่มแข็งกล้าขึ้น

 

เรียนคุณพี่หนุ่มครับ
รบกวนเช็ค PM ด้วยครับผม

ขอบพระคุณครับ

 

ขอเล่าเสริมบ้างนิดหน่อยนะครับท่านอาจารย์ ชม ท่านเปิดสอนวิชาคงกระพันโดยท่านคิดค่าครูวิชาละ 6 บาทวิชาแรกคือวิชาปูนคาดคอ ท่านจะให้คาถามาท่อง 3 คำ ให้สูดลมหายใจเข้าไปพร้อมท่องคาถาเมื่อสุดลมให้เป่าลมพร้อมท่องคาถามาที่นิ้วชี้ซึ่งมีปูนถ้าเราเป่าไปที่ปูนแล้วปูนยังไม่เปลี่ยนรสชาดหมายถึงว่าต้องเอาปูนมาแตะที่ลิ้นถ้าปูนยังกัดลิ้นแสดงว่าจิตเรายังนิ่งพอท่านจะให้เราท่องอัดลมอยู่สามครั้งพอครบสามครั้งก็เอาปูนมาลองแตะลิ้นถ้าสำเร็จปูนที่แตะลิ้นจะมีรสชาด หวาน เปรี้ยว แสดวงว่าเราทำสำเร็จ ก็กลั้นใจคาดที่คอเราจากด้านซ้ายไปขวา เสร็จแล้วท่านอาจาร์ยชมจะดึงหนังเราแล้วเอามีดปลายแหลมกดมาที่แขนเราพร้อมท่องคาถา3คำที่ท่านให้พอเอามีดออกจะมีรอยจุดแดงเท่านั้นเองทำหนึ่งวันเหนียว3 วัน ทำหนึ่งเดือนเหนียว 3 เดือน ทำ 3 เดือนเหนียวหนึ่งปีถ้าท่องคาถาเส็กปูนคาดคอ 3 ปี จะหนังเหนียวตลอดชีวิตครับ

 

จะจัดส่งให้ในเช้าพรุ่งนี้นะครับ ขอบคุณครับ

 

สวัสดียามดึกครับพี่หนุ่มเมืองแกลง เพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน และผู้ที่เคารพและศรัทธาหลวงพ่อชาญณรงค์ อภิชิโต ทุกๆท่านครับผม
มาติดตามข้อมูลจากพี่หนุ่มเหมือนเดิมครับ